Απαιτείται να γνωρίσουμε την Αποκάλυψη για να μην πλανηθούμε από τον Αντίχριστο, που θα αναδυθεί από την άβυσσο των βεβυθισμένων στο σκοτάδι της αγνωσίας του Θεού ανθρώπων, που παραβαίνουν ασυστόλως τις Εντολές Του.
«Οικουμενισμός, ο δούρειος ίππος του Αντιχρίστου.
Τον Οικουμενισμό υπηρέτησαν και υπηρετούνορθόδοξοι κληρικοί, ανωτάτων μάλιστα βαθμών».
Οικουμενισμός και Σιωνισμός
Τα τελευταία προδρομικά σχήματα της ελεύσεως του Αντιχρίστου
π. Αθανάσιου Μυτιληναίου
Ομιλία 45 στην Αποκάλυψη, κεφ. ια΄. Απόσπασμα
(Η ομιλία έγινε το 1982)
Όταν η χάρις του Χριστού φύγει από το μέσον, τότε θα εμφανισθεί ο Άνομος (=ο Αντίχριστος). Ο Χριστὸς δεν αφήνει ακόμη τον Αντίχριστον να φανεί. Τον εμποδίζει. Θάρθει όμως κάποια στιγμή, ένεκα της αμετανοησίας των ανθρώπων, όταν θα έχει πληθυνθεί η αμαρτία εις υπερθετικόν βαθμόν, που πια θα είμεθα Σόδομα και Γόμορρα, τότε θα αρθεί η προστασία του Χριστού και τότε ευθύς θα εμφανισθεί ο Αντίχριστος.
Επάνω σ’ αυτό στηρίζεται φαίνεται και ο άγιος Ιερώνυμος ο οποίος λέγει τα εξής… «Όταν η ομοφυλοφιλία που υπήρχε στα Σόδομα πληθυνθεί καθ’ υπερβολήν και ξεχυθεί εις τους δρόμους, χωρίς ντροπή, όπως τότε εις τα Σόδομα…, τότε θα γίνει η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία…
Θα έρθει ο Αντίχριστός…, το «θηρίον»· …και λέγεται «θηρίον» για την αιμοβορίαν του.
Αν ρωτήσετε, όμως, σε τί θα μας χρησίμευε αυτή η γνώση, η περιγραφή του Αντιχρίστου; Θα ήταν πάρα πολύ σπουδαίον. … Πρέπει να ξέρουμε μετ’ ακριβείας τα χαρακτηριστικά του Αντιχρίστου, ώστε –όταν θα εμφανισθεί– να μη μας πλανήσει…
Ο Αντίχριστος θα εμφανισθεί άγιος, άκακος, φιλάνθρωπος· όταν αναλάβει την εξουσίαν θα πει: να δώσουμε ψωμί στους φτωχούς, να μην υπάρχει φτωχός στον κόσμο. Θα κάνει θαύματα, θα θεραπεύει τους αρρώστους.
Ε, θάλεγε κανένας: τι άλλο υπολείπεται επιτέλους; αυτός είναι ο Μεσσίας. Και θα προσκυνήσουν το θηρίον, τον απατεώνα, τον ολετήρα των ψυχών (τον Αντίχριστον).
Γι’ αυτό λοιπόν, η Αγία Γραφή, πρώτα, και οι Πατέρες εφρόντισαν να επισημάνουν και αναλύσουν τα χαρακτηριστικά του Αντιχρίστου για να μπορούμε να ξεχωρίσουμε. Είναι μεγάλο πράγμα. Θα μου επιτρέψετε να πω και θα ευχόμουν όσοι ακούτε τον λόγον του Θεού, να έχετε αυτήν την δυνατότητα, ότι μόνον των πιστών και αγίων προνόμιον είναι να ξεχωρίσουν εις το πρόσωπον του Αντιχρίστου το Θηρίον. Μόνον αυτών είναι προνόμιον, οι άλλοι θα πλανηθούν. Δεν θα θέλατε λοιπόν πραγματικά να μπορούμε να γνωρίζουμε; Είναι αναγκαιότατον.
Κι αν λάβετε μάλιστα υπ’ όψιν, ότι με τα ίδια χαρακτηριστικά έρχονται και οι πρόδρομοί του.
Θα δούμε παρακάτω, ότι υπάρχει και ο ψευδοπροφήτης, ο οποίος δεν είναι παρά, σαν τρόπον τινα, ο πρόδρομος που κηρύσσει τον Μεσσίαν. Και μην ξεχνάτε, σας ξαναλέγω άλλη μία φορά, πρόσωπο κι αυτός θα είναι. Αλλά προ του ψευδοπροφήτου υπάρχουν ήδη καταστάσεις, όχι πρόσωπα, καταστάσεις που έρχονται με αυτά τα σχήματα της παγκοσμίου κοινωνικής δικαιοσύνης, φιλανθρωπίας, αγάπης, και όλα αυτά υπηρετούν τον Αντίχριστον.
Δεν θάθελα παρά να μείνω μόνον στον χώρον τον εκκλησιαστικόν…
Πάρτε την περίπτωσιν του Οικουμενισμού, αυτός που χαλκεύτηκε στο Π.Σ.Ε. Τι νομίζετε ότι είναι αυτό αγαπητοί μου. Ένας δούρειος ίππος. Ο Οικουμενισμός είναι ένας δούρειος ίππος, ο οποίος κουβαλά τον Αντίχριστον. Και όμως, το σύνθημα του Οικουμενισμού είναι: Αγάπη, αγάπη! Και υπηρέτησαν αυτό το σχήμα του Οικουμενισμού –και το υπηρετούν αυτήν την στιγμήν- και ορθόδοξοι κληρικοί, ανωτάτων μάλιστα βαθμών. Δυστύχημα.
Έλεγε ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς ότι ο Οικουμενισμός δεν είναι μια αίρεσις, αλλά είναι παναίρεσις. Έχει μέσα όλες τις αιρέσεις και είναι μία κατάργησις του Χριστιανισμού στην πραγματικότητα. Και όμως, εν ονόματι της αγάπης εμφανίζεται ο Οικουμενισμός.
Και όταν πει κανείς και στραφεί εναντίον του Οικουμενισμού του λέγουν: στρέφεσαι εναντίον της αγάπης, είσαι ο κήρυξ του μίσους. Ώστε κήρυξ του μίσους, έ;
Γι’ αυτό, λοιπόν, πρέπει να ξεχωρίζουμε κάτω από αυτούς τους δουρείους ίππους, να ξεχωρίζουμε, αγαπητοί μου, τον Αντίχριστο. Είναι ανάγκη, είναι ανάγκη. Προσέξατέ το.
Διότι, μπορεί να μη ζήσουμε εμείς τις ημέρες του Αντιχρίστου…
Μπορεί νάναι σε 100, 500 χρόνια, δεν ξέρουμε. Μπορεί να είναι όμως και μέσα στην προσεχή τριακονταετία. Κανείς δεν ξέρει τίποτα. Τα σημάδια μόνο άρχισαν να γίνονται πολλά.
Δεν έχει σημασία αν αλωθούμε από τον Αντίχριστο ή τους προδρόμους του. Εάν σήμερα χαθούμε από τους προδρόμους του Αντιχρίστου, είναι ως εάν να χαθήκαμε από τον Αντίχριστο. Είναι το ίδιο. Δηλαδή, σωτηρία δεν έχουμε.
Το «Θηρίον (Αντίχριστος) ανήλθεν από της αβύσσου». Τι είναι η άβυσσος; Λέγει ο Αρέθας: άβυσσος είναι ο κόσμος που άγεται και φέρεται από τους δαίμονες. Μέσα από αυτή την άβυσσον του αστατούντος και εμπνεομένου από τον δαίμονες κόσμου, θα βγει ο Αντίχριστος.
Ακόμα χαρακτηριστικότατα γράφει ο Άνθιμος Ιεροσολύμων: «άβυσσον νοητέον τον παρόντα κόσμον, εν σκότει όντα της αγνωσίας βεβυθισμένον (που είναι βυθισμένος μέσα στο σκοτάδι της αγνωσίας του Θεού), ρευστόν τε αλίπικρον (=αρμυρός και πικρός) και ολισθηρόν και καταρρώδεις ορέξεσιν υποβρύχιον (που είναι γεμάτος από επιθυμίες κατώτερες) και κύμασι μεριμνών υπεραντλούμενον τε και κλυδωνιζόμενον (που κατέχεται και κλυδωνίζεται από τα κύματα των μεριμνών)… Εκ ταύτης ουν της αβύσσου αναβήσεται ο αντίχριστος, …θηρίον δε ου τω είδει (όχι στην μορφή θηρίον), αλλά τω τρόπω και τη διαθέσει, αγριωπώς τε και θηριωδώς κινούμενον κατά των αγίων»…
Μήπως εμείς σαν σύνολο, που είμαστε μεσ’ στον κόσμο συνιστούμε την άβυσσον;
Να αποτελέσουμε το υλικόν αυτού που λέγεται άβυσσος απ΄ όπου θα βγει ο Αντίχριστος. Μήπως;
Για τον Αντίχριστον μίλησε και ο Δανιήλ, κεφ. 7, 25, και προφητεύει για τον Αντίχριστον: «και λόγους προς τον Ύψιστον λαλήσει και τους αγίους Υψίστου παλαιώσει (=θα τους αχρηστεύσει) και υπονοήσει του αλλοιώσαι καιρούς και νόμον». Δεν λέγει αλλάξει, αλλά λέγει «αλλοιώσει»… Εδώ, λοιπόν, δεν πρόκειται περί αλλαγής άλλα περί αλλοιώσεως, αλλαγής βάθους... Θα έχει σκεφθεί δηλαδή να αλλοιώσει τί; «καιρούς και νόμον». Οι καιροί ξέρετε τί είναι; Εδώ είναι η φύσις. Να αλλοιώσει την φύσιν. Τώρα, τί είναι αυτή η αλλοίωσις της φύσεως;
Πόσα θα είχαμε να πούμε!
Αλλά και η αλλοίωση του νόμου… Όταν το παρά φύσιν, διαποτισμένο πια μέσα στο κύτταρο των ανθρώπων, εμφανίζεται ως φύσις. Κι όταν ο νόμος του Θεού (διότι δια τον νόμον του Θεού ομιλεί εδώ), όταν αυτός ο νόμος θάχει διαστραφεί. Πάρτε παράδειγμα την αποποινικοποίηση της μοιχείας (γιατί νόμος είναι, νόμος του Θεού), που σημαίνει· όχι απλώς αλλάζουμε το θέμα να μη τιμωρείται η μοιχεία· αλλά να πούμε: το να μην αισθάνονται οι μοιχοί άσχημα, για μια ρετσινιά που θα μπορούσε να τους πουν οι άλλοι άνθρωποι απ’ έξω.
Αυτό πια δεν είναι αλλαγή του νόμου, είναι αλλοίωσις, …χάνουμε το μέτρο, χάνουμε το κριτήριο· γιατί αν περάσουν μερικά χρόνια και πείτε σε αυτόν, ο οποίος απατά την γυναίκα του…, ότι αυτό που κάνει είναι αμαρτία, θα γελάσει και θα πει: τι αμαρτία; κουτός είσαι.
Άμα περάσουνε λίγα χρόνια θα επέλθει η αλλοίωσις. Θα «υπονοήσει» λοιπόν ο Αντίχριστος να αλλοιώσει την «φύσιν και τον νόμον».
Και πώς θα τους νικήσει ο Αντίχριστος τους Χριστιανούς; «Δυνάμει κοσμική», κατά τον Άνθιμον Ιεροσολύμων· με δύναμη κοσμική... Αυτό σημαίνει ότι ο Αντίχριστος θα κρατάει στα χέρια του όλη την κοσμική δύναμη. Όλη την κοσμική δύναμη· αρχές και εξουσίες στα χέρια του θα είναι.
Ο δικαστικός κόσμος, οι Τράπεζες, οι άρχοντες, οι στρατιωτικοί, οι πάντες στα χέρια του θα είναι…
Αλλά αυτό ήδη το βλέπουμε να γίνεται και να πραγματώνεται. Έχετε προσέξει ότι …στις ημέρες μας γίνεται μια προσπάθεια να περιέλθει στα χέρια ολίγων πάσα εξουσία; Οικονομική στην αρχή εξουσία, νάχουμε το χρήμα, και μετά θα αρχίσουμε να έχουμε και τις άλλες εξουσίες.
Και δεν είναι κρυφό -και εις αυτόν τον Ο.Η.Ε. ακόμα διεκηρύχθη- ότι αυτά τα χέρια που μαζεύουν τις εξουσίες άπασες, όλων των λαών της γης είναι ο Σιωνισμός. Αυτοί μαζεύουν πάσαν εξουσίαν, σιγά-σιγά, με υπομονή, με μακροπρόθεσμα σχέδια. Δεν βιάζονται. Κινούνται κατά ένα καταπληκτικό τρόπο. Το θέμα είναι ότι ο Σιωνισμός είναι ο κατ’ εξοχήν πρόδρομος του Αντιχρίστου. Θα λέγαμε ότι, εν ευρεία εννοία, είναι ο ψευδοπροφήτης (της Αποκαλύψεως). Λέγω εν ευρεία εννοία, διότι ο ψευδοπροφήτης –όπως σας είπα προηγουμένως– είναι συγκεκριμένο πρόσωπο. Ο Σιωνισμός θα φέρει τον Αντίχριστον. Ναι, διότι Εβραίος θα είναι ο Αντίχριστος.
Εδώ όμως προβάλλεται ένας πειρασμός. Ένας πειρασμός φοβερός, δια τους Χριστιανούς, είναι ο εξής: Γιατί, εμείς οι Χριστιανοί, να αφήνουμε στα χέρια των αντιθέων αυτήν την κοσμική εξουσία και να μην την αναλάβουμε εμείς; Αυτός είναι ο πειρασμός…
Όταν δηλαδή επιστρατευθεί η Εκκλησία, οι δυνάμεις οι χριστιανικές, να αναλάβουν πάσαν κοσμικήν εξουσίαν.
…Ο χριστιανισμός δεν μπορεί να είναι μία κοσμική εξουσία. Αλλά ο χριστιανισμός έρχεται να αποσπάσει από τον διαβολοκρατούμενο κόσμο ανθρώπινες ψυχές, για να τους σώσει, να τους κάνει αγίους. Τίποτε άλλο. Το Ευαγγέλιο ήδη εχάραξε την πορεία της Εκκλησίας μέσα στην ιστορία: ότι η Εκκλησία θα είναι πάντοτε διωκομένη.
Σας είπα είναι πειρασμός να θέλουμε ως χριστιανοί να αναλάβουμε την παγκοσμίαν εξουσίαν, για να εξουδετερώσουμε τον Αντίχριστο. Είναι σα να θέλουμε να στραφούμε εναντίον …του πνεύματος του Ευαγγελίου –που είναι σταυρικό– και εναντίον των προφητειών, που δείχνουν ότι τελικά ο Αντίχριστος θα αναλάβει πάσαν την κοσμικήν εξουσία με την οποίαν θα πολεμήσει τους πιστούς. Τι πάμε λοιπόν να κάνουμε; Μια ματαιοπονία;
Κι όχι μόνο μια ματαιοπονία, αλλά νομίζω ότι θα αμαρτάναμε κιόλας, εφόσον θα στρεφόμεθα εναντίον του πνεύματος του Ευαγγελίου, το οποίον είναι σταυρικόν: … «πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ διωχθήσονται». Θέλεις να ζήσεις ζωήν ευσεβείας;
Πάρτο απόφαση: θα διωχθείς. Την στιγμή που αναλαμβάνω το μεγάλο έργο να γίνω Χριστιανός και να πολεμήσω εναντίον του διαβόλου, τότε τι μιλάω για κοσμική εξουσία;
Για να καταργήσω την μωρίαν του Σταυρού; …Αν λοιπόν πούμε, ότι εμείς θα τα φτιάξουμε τόσο ωραία, δεν θα κάνουμε τίποτα αδελφοί μου…
Ο Κύριος ακόμη μας είπε: «Τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν και αποκτενούσιν υμάς, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου» (Ματθ. 24, 9).
Σαν να λέμε τώρα εις τον Κύριον: Κύριε, θα σε διαψεύσουμε ή θα σε ξεπεράσουμε Θα πέσουμε χωρίς να το καταλάβουμε στα κοσμικά σχήματα.
Κι αυτό είναι μία απάτη του διαβόλου.
π. Αθανάσιου Μυτιληναίου