.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Όλοι αυτοί ήθελαν να ζήσουν μία ακόμη ημέρα...



Στην ζωή μου βρέθηκα στο προσκεφάλι πολλών ετοιμοθάνατων.
Ουρλιαχτά, έβλεπαν δαίμονες, έβλεπαν τις αμαρτίες τους ακριβώς όπως τις έκαναν! 
Δεν μπορούσαν να σωθούν αφού ο θάνατος δεν έρχεται για να του κάνεις καφέ! Έρχεται να σε πάρει. Να σε πάρει εκεί που οδηγούν οι πράξεις σου. Δεν συζητάει...
Όλοι αυτοί ήθελαν να ζήσουν μία ακόμη ημέρα. Λέτε ότι είναι λίγο αλλά θα δείτε, όταν η αναπνοή σταματάει, πόσο σημαντική είναι ακόμη και μία στιγμή! 
Η θεία δικαιοσύνη περιλαμβάνεται στην θεϊκή αγάπη, και μας συγχωρεί με έναν στεναγμό. Αυτό με έκανε να πω ότι μία στιγμή μπορεί να είναι μία αιωνιότητα και ένας λυγμός να είναι μία προσευχή.
Ένας μεγάλος ασκητής είπε ότι εκείνη η στιγμή είναι κάτι περισσότερο από ένα καλάθι με δάκρυα. Ο Θεός θέλει την καρδιά μας. Τίποτα δεν είναι πιο ακριβό για τον Θεό από τον χρόνο. Μας τον έδωσε για να σωθούμε. Αυτό είναι το έλεος του Θεού. Εαν θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε όσους βρίσκονται στον ουρανό: «τι σας βοήθησε να φτάσετε στην αιωνιότητα;», θα σας έλεγαν: «ο χρόνος, ο χρόνος της ζωής μας που κάναμε αυτό που έπρεπε». 

Μην χάνετε τον χρόνο σας, αγαπητοί μου! Σήμερα μιλάμε, αλλά δεν ξέρουμε αν αύριο θα υπάρχουμε...

Γέροντας Βησσαρίωνας Ιουγκουλέσκου