Ο ισχυρισμός των Σκοπιανών ιστορικών ότι η Εκκλησία τους αποτελεί συνέχεια της βυζαντινής Αρχιεπισκοπής Αχρίδος στερείται ιστορικών και νομοκανονικών ερεισμάτων για τους εξής λόγους:
1. Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος δεν υπήρξε ποτέ μα ποτέ Εθνική Εκκλησία, αφού δέν ταυτίστηκε ποτέ με την πολιτική υπόσταση κανενός Σλαβικού Κράτους, κι αυτό διαχρονικά.
2. Δεν έγινε ούτε ήταν ποτέ Αυτοκέφαλη Εκκλησία, αφού Δεν ιδρύθηκε με Απόφαση Εκκλησιαστικής Συνόδου, αλλά με απλή Αυτοκρατορική εντολή, η οποία δεν επικυρώθηκε ποτέ από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά αναγνωρίσθηκε ως de facto για λόγους διευκόλυνσης.
3. Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος δέν είχε ποτέ την ονομασία «Μακεδονική», αφού ποτέ δεν είχε Μακεδονικό χαρακτήρα. Το ποίμνιό της ήταν πάντοτε μεικτό. Δηλαδή: Ελληνικό, Σερβικό, Βουλγαρικό (κυρίως από τους τελευταίους αυτους από τους οποίους αυτοδημιουργήθηκαν οι αυτό/αποκαλούμενοι σλαβο/μακεδόνες).
4. Επιπλέον όπως προκύπτει από τους εκκλησιαστικούς Τίτλους και τις υπογραφές των Αρχιεπισκόπων της Αχρίδος, όλοι τους, πλήν του νύν κ. Ιωάννου, ήταν Έλληνες καί προωθούσαν τα ελληνικά γράμματα, την ελληνική γλώσσα και παιδεία και όχι τη Σλαβική ή τον εθνοφυλετισμό της.
5. Αλλά και γεωγραφικά ή γεωπολιτικά να το δούμε, μόνο ένα μικρό τμήμα του σημερινού τεχνητού κρατικού μορφώματος των Σκοπίων περιλαμβανόταν στην πάλαι ποτέ Αρχιεπισκοπή Αχρίδος.
Καθότι το μεγαλύτερο μέρος της δικαιοδοσίας του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος τόσο γεωγραφικά όσο και πληθυσμιακά ξεπερνούσε κατά πολύ τα μικρά δικαιοδοτικά όρια της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων. Διότι πλην της πόλεως των Σκοπίων και της μικρής περιοχής γύρω απ᾿ αυτήν, το υπόλοιπο και μεγαλύτερο μέρος της πάλαι ποτέ Αρχιεπισκοπής Αχρίδος.
6. Επιπλέον όλων αυτων των ως άνω των ιστορικών αληθειών, ξέρουμε από τις ιστορικές πηγές ότι η επίσημη δημόσια γλώσσα της αρχιεπισκοπής Αχρίδος ήταν η ελληνική. Ήταν η ελληνική γλώσσα
και όχι η σλαβική, κι άς είχαν ποίμνιο μικτό. Καθότι οι μητροπολίτες και οι επίσκοποι της τοπικής Εκκλησίας αυτής ήταν οι περισσότεροι έλληνες ή είχαν σπουδάσει με ελληνική Παιδεία, αφού ήταν απόφοιτοι της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Το ότι οι μητροπολίτες γνώριζαν και άλλες γλώσσες ή και την σλαβική, αυτό δεν σημαίνει ότι η Ιεραρχία της τοπικής Εκκλησίας της Αχρίδος ήταν σλαβική. Ο δε αρχιεπίσκοπος Αχρίδος τιμητικά
εκλέγονταν από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως και όχι από το Πατριαρχείο Σερβίας και στέλνονταν στην έδρα της αρχιεπισκοπής Αχρίδος.
(πηγή. Η ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΙΑΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ–Συγγραφέας: καθηγητής δρ. Αλέξιος Π.Παναγόπουλος).