Γ. Φιλόθεος Ζερβάκος
(* Τά ἐμπνευσμένα αὐτά λόγια τοῦ Γέροντος ἐλέχθησαν τήν 8ην Μαΐου 1979, ἔνα ἔτος πρό τῆς ὁσίας κοιμήσεώς του)
…Πιστεύω, ἄν θέλῃ καί ὁ Θεός, νά φύγω γρήγορα.
Πρέπει καί νά φύγω, γιατί, ὅπως βλέπω, ὁ κόσμος ὅλος ὅλον εἰς τό πονηρόν τρέχει, σάν ἁμαρτωλός εἰς τήν ἁμαρτίαν.
᾿Ακράτητοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι, καί λαός καί κλῆρος σάν τά ἀχαλίνωτα ἄλογα τρέχουν εἰς τήν ἁμαρτίαν· οὔτε συλλογίζονται Θεόν, θάνατον, κρίσιν, ἀνταπόδοσιν, τίποτε – τίποτε, μόνον γιά τήν ὕλη, γιά τό σῶμα, γιά τίς ἡδονές, γιά τίς τιμές.
Γιά τήν ψυχή, γιά τό Θεό, γιά τήν ἀρετή; τίποτε. Πολύ ὀλίγοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν ἀληθινά ἐνδιαφέροντα, καί ἴσως χάριν αὐτῶν τῶν ὀλίγων κρατεῖ ὁ Θεός τόν κόσμον.
… Ὁ Σατανᾶς κάνει τήν τελευταίαν ἔφοδον, καί εἰς αὐτά τά χρόνια πού εὑρισκόμεθα μεγάλη θλῖψις καί μεγάλη ὀργή θά ρθῆ στόν κόσμον…
Στήν ἐποχή τοῦ Προφήτου Ἱερεμίου ὁ Θεός ἀπεφάσισε νά τιμωρήση τούς Ισραηλίτας πολλές φορές καί ὁ ῾Ιερεμίας παρακαλοῦσε τόν Θεό νά λυπηθῆ τό πλάσμα του, τόν λαό του, καί νά μή τούς τιμωρήση, γιά τίς ἁμαρτίες του.
Μιά φορά ὅμως λέγει τοῦ Ἱερεμίου θά τήν καταστρέψω τήν ῾Ιερουσαλήμ. ῾
Ο ῾Ιερεμίας τότε ἄρχισε νά παρακαλῇ· Θεέ μου μή τήν καταστρέψης καί μή τούς τιμωρήσης…, ἀλλ’ ὁ Θεός τοῦ εἶπε· μή μέ παρακαλᾶς δέν σέ ἀκούω, θά τήν παραδώσω εἰς τούς Βαβυλωνίους, πού ἤδη εἶχαν πλησιάσει τήν ῾Ιερουσαλήμ.
Τότε λέει ὁ ῾Ιερεμίας στόν Θεό· πῶς εἶναι δυνατόν νά μποῦνε μέσα οἱ ἐχθροί πού εἶναι ἰσχυρά τά τείχη;
Εγώ θά ἀνοίξω τίς πόρτες, ἀπήντησε ὁ Κύριος, γιά νά μποῦν. Εάν δέν τήν παραδώσω ἐγώ δέν μπαίνουν, ἀλλά ἐγώ θά τήν παραδώσω…
Αὔριο τό πρωΐ νά καθίσης σέ ἕνα ὑψηλό μέρος καί θά ἰδῆς πῶς θά τήν παραδώσω…
Καί εἶδε ἕνα ῎Αγγελο πού ἐπῆγε καί ἄνοιξε τήν ἀνατολική θύρα καί ἐπῆρε τά κλειδιά, κατόπιν στήν Δυτική, Νότιο καί Βόρειο καί τά ἐτοποθέτησε κάτω ἀπό μιά πέτρα, λέγοντας:
Δέξου πέτρα τά κλειδιά τῆς πόλεως αὐτῆς τῆς ἁμαρτωλοῦ καί νά τά φυλάξῃς ἕως ὅτου ἐπιστρέψουν οἱ αἰχμάλωτοι, καί κατόπιν ἐφώναξε ὁ ῎Αγγελος· Εἴσελθε ἡ δύναμις τῶν Χαλδαίων, καί ἐμπῆκαν οἱ ἐχθροί μέσα, ἔσφαξαν καί ἐρήμωσαν καί ἐπῆραν πολλούς αἰχμαλώτους καί μαζί μέ αὐτούς καί τόν Ἱερεμίαν.
Δι’ αὐτό λέει ὁ ῞Αγιος Χρυσόστομος ὅτι, ὅταν αἱ ἁμαρτίαι τῶν ἀνθρώπων εἶναι πολλαί καί εὑρίσκωνται μέσα εἰς τούς ἁμαρτωλούς καί δίκαιοι ὁ Θεός μαζί μέ τούς ἁμαρτωλούς, καμμιά φορά, παίρνει καί δικαίους…
Λοιπόν μεγάλη ὀργή θά ἔλθῃ.
Πολλά γίνονται, ἰδίως δύο μεγάλα κακά, ἡ ἀσέλγεια καί αἱ ἐκτρώσεις πού κάνουν αἱ γυναῖκες.
Τόσο μεγάλο κακό στον κόσμο δέν ἔγινε σέ καμμιά ἐποχή, νά σκοτώνουν 6 – 10 παιδιά οἱ μητέρες καί νά μήν αἰσθάνωνται καθόλου τύψι τῆς συνειδήσεως, πού, ἄν εἶχαν λίγο ἴχνος μετανοίας καί συναισθήσεως, ἔπρεπε νά ἀνοίξουν τάφους καί νά μποῦν μέσα νά βασανίζωνται, ἀλλά ἀναίσθητες.
Ἐξομολογοῦνται καμμιά φορά, ἀλλά χωρίς μετάνοια. ῞
Ενα αὐτό, καί δεύτερον ἡ γύμνια τῶν γυναικῶν.
Περπατοῦν τώρα γυμνές, καί οἱ ἄνδρες γυμνοί, δέν πέφτουν πίσω, ἀλλά περισσότερον αἱ γυναῖκες, καί αὐτό δέν εἶναι δυνατόν νά τό ὑπομένη ὁ Θεός.
Ὑπέμεινε καί τούς ἐπί Νῶε ἁμαρτωλούς καί τούς Σοδομίτας καί Γομορρίτας, ἀλλά δέν εἶχαν φθάσει καί σέ αὐτό τό σημεῖο, να περπατοῦν γυμνοί καί νά ἐπιδεικνύουν τα σώματά των τά βρωμερά στούς ἄνδρες γιά νά τούς ἑλκύσουν καί παρασύρουν εἰς τήν ἁμαρτίαν.
Ο Θεός εἶναι μακρόθυμος καί μία ὥρα παρά Θεοῦ ὡς 1.000 ἔτη.
Μακροθυμεῖ, ἀλλά ἡ μακροθυμία του ἔχει καί ὅρια.
«Ἐάν μή ἐπιστραφῆτε, λέγει, τήν ρομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει, τό τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινε καί ἡτοίμασεν αὐτό, καί ἐν αὐτῷ ἡτοίμασε σκεύη θανάτου, τά βέλη αὐτοῦ τοῖς καιομένοις ἐξειργάσατο».
Λοιπόν ἄς εἴμεθα ἕτοιμοι διότι οὐκ οἴδαμε τήν ὥραν οὐδέ τήν στιγμήν τοῦ θανάτου.
Τώρα τί τιμωρία θά μεταχειρισθῆ, Ἐκεῖνος ξεύρει.
Πάντως ὅμως ἡ τιμωρία θά ἔλθῃ…
Λοιπόν ἔγιναν πολλά κακἀ καί γίνονται καί ἐξακολουθοῦν ἁλματωδῶς νά γίνωνται.
Ὑπάρχουν και μερικοί ὀλίγοι καλοί, οἱ ὁποῖοι μαζύ μέ τούς ἄλλους, φοβοῦμαι ὅτι θά ὑποφέρουν καί αὐτοί, ἀλλά αὐτοί ἅμα φυλάξουν τήν πίστι τους καί τήν ἀγάπη τους πρός τόν Θεόν, ὁ Θεός δέν θά τούς ἀφήσῃ, καί ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται· οἱ ἄλλοι ὅμως θά παιδευθοῦν καί ἐδῶ καί θά παραπεμφθοῦν στό πῦρ τό ἐξώτερον.
Αὐτά εἶναι τά χάλια μας…
Δέν εἶναι δυνατόν ποτέ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος πάντοτε τήν ἁμαρτίαν τήν τιμωρεῖ νά ἀφήση τόσα κακά νά γίνωνται χωρίς τιμωρίαν… Μόνον νά εἴμεθα ἕτοιμοι.
«Οἱ πεποιθότες ἐπί Κύριον, ἑοίκασιν ὄρει τῷ ἁγίῳ· οἵ οὐδαμῶς σαλεύοντι, προσβολαῖς τοῦ βελίαρ» (᾿Αντίφωνον Γ΄ τῶν ᾿Αναβαθμῶν τοῦ Β’ ἤχου).
Εἰς τόν Θεόν νά ἔχουμε τήν πίστι μας, τήν ἐλπίδα μας, τήν ἀγάπην μας καί δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψῃ, καί ἄς μή μᾶς χωρίση τίποτε ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
– Ὁ Θεός, προσευχόμενος εἰς τούς ῾Αγίους Πάντας διά τήν σημερινήν κατάστασιν καί τί πρέπει νά γίνῃ, μοῦ εἶπε νά γράψω εἰς τούς ἄρχοντας τῆς Πολιτείας καί Ἐκκλησίας να μετανοήσουν…
– Ο Θεός μέ ἀπεκάλυψε ὅτι τό μόνον διά τήν σωτηρίαν μας εἶναι ἡ μετάνοια, καί νά μετανοήσουν πρῶτον οἱ ᾿Αρχιερεῖς καί νά ἑνωθοῦν, διότι εἶναι αἶσχος νά λένε περί τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως καί αὐτοί ἀναμεταξύ τους νά ἔχουν ἔχθρας…
Καιρός δακρύων, ἀλλά πρέπει ἡ ἀλήθεια νά ὁμολογῆται… ῞Ενας Θεός κατεδέχθη νά γίνη ἄνθρωπος διά νά εἰρηνεύση τόν κόσμον καί ἐμεῖς γινόμεθα ἐνάντιοι τῆς εἰρήνης!
– Καί τώρα εὑρισκόμεθα εἰς τάς παραμονάς τῆς μεγάλης ὀργῆς, πλησιάζει τό τέλος τῆς συντελείας.
Τόν θάνατον καί τήν δευτέραν παρουσίαν ἐθεωροῦσαν ὅλοι οἱ ῞Αγιοι Πατέρες καί οἱ Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας ἀπαραίτητα γιά τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου, καί πολλοί ἀπό αὐτά ἐσώθησαν.
Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν καί κακά παραδείγματα ἀπό τούς ἄρχοντας τῆς πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν ὅμως καί ἐκεῖνοι σκληρυνθῆ, χειρότερα καί ἀπό τούς Εβραίους… ῞
Οσον μπορεῖ κανείς ἄς ἐργάζεται, ἀλλά νά μή ἐκτίθεται…..
– Καιρός παντί πράγματι, καί Θεοῦ θέλοντος καί καιροῦ εὐδοκοῦντος.
Προσπαθεῖστε, ζητοῦντες πάντοτε καί τό ἔλεος καί τήν βοήθειαν καί τήν χάριν τοῦ Θεοῦ… Περισσότερον θά κοιτάξωμεν τήν ψυχήν μας, καί νά φυλασσώμεθα ἀπό τούς κινδύνους.
– Πάντοτε νά ἐπικαλῆσθε τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ.
Νά μή ἐπιχειρῆτε ἔργον χωρίς νά ἐπικαλεσθῆτε τόν Θεόν, νά σᾶς φανερώση, νά σᾶς ἀποκαλύψῃ, ὅτι εἶναι ἅγιον.
Καί οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι προσηύχοντο πρῶτα καί κατόπιν ἐπήγαιναν εἰς τό κήρυγμα, ὅπου τούς ἀπεκάλυπτε ὁ Κύριος. Τό θέλημα τοῦ Κυρίου νά γίνη…
– Τό καλύτερον εἶναι νά κάνωμεν ὑπομονήν διά νά πᾶμε εἰς τήν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, νά εἴμεθα πάντοτε αἰωνίως, χαίροντες, ἀγαλλόμενοι καί εὐφραινόμενοι, ὑμνοῦντες καί εὐχαριστοῦντες καί δοξολογοῦντες διά παντός τό ὄνομα τῆς ῾Αγίας Τριάδος, διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Μητρός Αὐτοῦ καί πάντων τῶν ῾Αγίων.