.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ο π. Σάββας Αχιλλέως γιά τήν φιλία !


* Άλλο βλέπει ὁ ἄνθρωπος ἀπ' ἔξω καί ἄλλο ἔχει μέσα του ἐκεῖνος ποὺ σε πλησιάζει. 
Γι' αὐτό σᾶς παρακαλῶ πάρα πολύ, να προσέχετε τήν ἐπιλογή τοῦ φίλου πού κάνετε. 


Καί προσέχετε το στόμα σας, μή τό ἀνοίγετε εἰς τάς δυσκόλους στιγμάς τῆς ζωῆς σας. 

Μή δίδετε τὰ μυστικά σᾶς εἰς τοὺς συνανθρώπους σας. 

Δεν γνωρίζεις ἐκείνη τη στιγμή που του ὁμιλεῖς, τί ἔχει ἐκεῖνος μέσα του. 

Μή δίδετε τὰ ὅπλα τὰ δικά σας, διότι τὰ παίρνουν οἱ ἴδιοι καὶ μὲ τὰ δικά σας όπλα, σᾶς χτυπούν μετά.

Προσέξτε, μόνο Ένας εἶναι ὁ πιστός φίλος: ὁ Χριστός. 

Και ο Χριστὸς εἶναι Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔχει τοὺς δικούς του εἰς τὴν γην, τοὺς πνευματικούς Του. 

Καὶ εἰς τοὺς πνευματικούς μας, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀκοῦνε τὰς πληγάς τῆς ψυχῆς μας, εἰς αὐτοὺς θὰ λέγομαι ὅλα τὰ μυστικά. Σε κανέναν ἄλλον!
(Ομιλία 287 Γεσθημανή)

* Αὐτὸς ποὺ παρασύρθηκε στα ναρκωτικά, πρέπει να μεταφερθεί πίσω – πίσω καὶ νὰ εὔρη τὴν ἡμέρα ποὺ ἤπιε τὸ πρώτο ἐκεῖνο φαρμάκι, τὸ δηλητήριο. 

Ποιὸς τοῦ τὸ ἔδωκεν; 

Ό φίλος, ἀδελφοί μου. 

Ὁ φίλος ἢ ἡ φίλη.

Καὶ ὁ Ἱερὸς Αὐγουστίνος ἀκριβῶς εἰς τὰς ἀπολογίας του, λέγει ὅτι: 

«ὅ,τι ἔπαθα στη ζωή μου, τὸ ἔπαθα ἀπὸ τοὺς φίλους μου». 

Καὶ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, ὅτι «ἐκεῖνος ποὺ βρίσκει φίλο, βρίσκει χρυσό!». 

Ἀλλὰ ποὺ νὰ βρεῖς τὸν φίλο σήμερα... 

Φιλία δὲν ὑπάρχει σήμερα καὶ γι' αὐτὸν τὸν λόγο πρέπει νὰ προσέξουμε ἰδιαίτερα τὰ παιδιά μας, μὲ ποῖον ὁμιλεῖ καὶ συναναστρέφεται. 

Νὰ ἐξετάζουμε ἀδελφοί μου. 

Νὰ μὴν καθόμεθα καὶ νὰ λέμε:

- Άστο τὸ παιδὶ νὰ κάνει καὶ λίγο περίπατο. 

Ἄστο τὸ παιδὶ νὰ ξεσκάσει καὶ λιγάκι...

Όχι αὐτὲς οἱ δικαιολογίες, διότι ἔτσι χάνουμε τὰ παιδιά μας.

(Ομιλία 260 / Ἀδὰμ καὶ Εύα)