Είναι παρατηρημένο πως οι περισσότεροι από εμάς στολίζουμε τα σπίτια μας και τις βιτρίνες των καταστημάτων μας όλο και νωρίτερα. Κάποιοι και 2 μήνες νωρίτερα! Προφανέστατα θέλουμε να καλύψουμε ένα κενό ή να ζήσουμε την (ψευδ)αίσθηση της "ατμόσφαιρας", συνήθως χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Όσα λαμπάκια κι αν βάλουμε, όσο κι αν στολίσουμε, όσα δώρα κι αν πάρουμε, όσα κι αν ψωνίσουμε, όποια "χριστουγεννιάτικη" εκδρομή κι αν προγραμματίσουμε, όσο "κοσμοπολίτικο" κι αν είναι το ρεβεγιόν που θα παραστούμε, σε όσα κλαμπ/μπαρ κι αν γυρίσουμε, εάν δεν πιάσουμε το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων όλα αυτά θα είναι μιά μικρή προσωρινή παρένθεση στην καθημερινότητά μας.
Καλό και χρήσιμο κι αυτό, δεν λέω, αλλά πάντα βολευόμαστε με το "λίγο" και το "προσωρινό". Νομίζω όλους μας αξίζει το "πολύ" και το "εσαεί".
Πάντα οι μεγάλες εορτές της Πίστεώς μας είναι η ευκαιρία για αυτήν την υπέρβαση (όχι πως και άλλες μέρες δεν ενδεικνύονται). Η γέννησή Του ας είναι το έναυσμα! Ακούγεται πολύ κοινότυπο αλλά, τελικά, είναι η αλήθεια!
"Χριστός γεννάται" μας λέει η ψαλμωδία όχι "Χριστός γεννήθηκε" ή "θα γεννηθεί". "Χριστός γεννάται" τώρα! Τώρα και κάθε μέρα. Για μένα, για σένα, για όλους μας. Όποια στιγμή Τον αναζητήσεις εκείνην ακριβώς την στιγμή θα γεννηθεί!
Ακριβώς εκείνην την στιγμή που θα Τον θελήσεις και θα Τον αναζητήσεις! Εκείνην ακριβώς την στιγμή θα αλλάξουν όλα και θα πεθάνει το "προσωρινό"!
"Γεννάται"!
Ενεστώτας!
Αυτό μόνο η δική μας Πίστη το έχει. Καμμιά άλλη!
Για τον καθένα από εμάς είναι διαφορετική η στιγμή που θα γεννηθεί!! Μέχρι να το καταλάβουμε και να το εφαρμόσουμε θα αρκούμαστε στο μπαρ, στα ψώνια, στα φαγητά, στην εκδρομή και στα καινούργια ρούχα.