.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

..με το ζόρι να γίνουμε Ουνίτες ...γίνεται; όχι δεν γίνεται, μας θέλουν! Ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση καὶ παναίρεση


ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΤΥΠΙΚΑ ΣΑΣ ΑΠΛΑ ΝΑ ΜΕ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΤΕ ΖΗΤΑ Ὁ ΠΑΠΑΣ ΡΩΜΗΣ .... 

πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός 

ἡ Παράδοση καὶ ἡ Πράξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία διὰ τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων διδάσκει, ὅτι ἀκόμη καὶ αὐτοὶ πὸὺ παραμένουν στὸ φρόνημα ὀρθόδοξοι, ἀλλὰ συγκοινωνοῦν μὲ ὅσους διαδίδουν τὴν αἵρεση καὶ πράττουν αἱρετικά, συγκαταποντίζονται μαζί τους στὴν καταστροφικὴ πορεία τους. 
Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι κακόδοξος καθίσταται κάποιος, ὄχι μόνο πρωτογενῶς, ὅταν δηλ. ὁ ἴδιος κηρύττει, ἢ ἀποδέχεται κάποια αἱρετικὴ διδασκαλία, ἀλλὰ καὶ ὅταν «κοινωνεῖ» μὲ αἱρετικούς, ὅπως εἶναι οἱ ποιμένες του. 
α. Τὸ μνημόσυνο τοῦ ὀνόματος τοῦ ἐπισκόπου ἀπὸ κληρικὸ ὑποδηλώνει τὴν μεταξύ τους «κοινωνία». 
Ὁ ἴδιος δὲ ἅγιος Μάρκος, πιεζόμενος νὰ μνημονεύσει τὸν Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη, εἶπε: «Ἐκφεύγειν ἅπασι τρόποις τὴν κοινωνίαν αὐτοῦ (τοῦ Πατριάρχου) καὶ μήτε συλλειτουργεὶν αὐτῷ, μήτε μνημονεύειν ὅλως αὐτοῦ, μήτε ἀρχιερέα τοῦτον ἀλλὰ λύκον καὶ μισθωτὸν ἡγεῖσθαι». 
Οἱ ἁγιορεῖτες Πατέρες τὸν 13ο αἰῶνα, ὅταν πιέζονταν νὰ μνημονεύσουν τὸν Λατινόφρονα Πατριάρχη Ἰωάννη Βέκκο, σὲ ἐπιστολή τους πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Παλαιολόγο, ἔγραψαν: «μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων»! 
Ἀλλά, καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ὁμόφωνα παραγγέλλουν, λέγοντας «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι, πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαί, φεύγειν τους ἐτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διϊστασθαι» (P.G. 160, 105c). 
Ἡ Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀποφαίνεται: «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει (τοῖς αἱρετικοῖς) ἀνάθεμα» (P.G. .13, 128) 
Οἱ Ἀποστολικὲς Διαταγὲς προτρέπουν: «Ὦσπερ γὰρ τῷ καλῷ ποιμένι τὸ μὴ ἀκολουθοῦν πρόβατον λύκοις ἔκκειται εἰς διαφθοράν. 
Οὕτω τῷ πονηρῷ ποιμένι τὸ ἀκολουθοῦν πρόδηλον ἔχει τὸν θάνατον ὅτι κατατρώξεται αὐτό. 
Δι' ὃ φευκτέον ἀπὸ τῶν φθορέων ποιμένων (Ἀποστολικαὶ Διαταγαὶ Β΄ ἰθ΄) 
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει: «Ὑπάρχει καὶ καλὸ σχίσμα, ὑπάρχει καὶ κακὴ ὁμόνοια, ἀλλὰ καὶ καλὴ διαφωνία».