.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Προσωπικός Ἀριθμός: ἐντείνονται οἱ πιέσεις, ἀλλά καί ἡ δική μας ἀντίσταση…


Ἐντείνεται συνεχῶς ἀπό τά βοθροκάναλα τῆς καταισχύνης ἡ προπαγάνδα γιά τόν προσωπικό ἀριθμό μέ ὅλο αὐτό τό γνωστό χυδαῖο κρᾶμα ἀπό κινδυνολογίες, ἀπειλές καί ἐκβιασμούς. Ὅπως ἀκριβῶς δηλαδή τό προλέγαμε σέ παλαιότερο κείμενο – καί ἐννοεῖται ὅτι δέν χρειάστηκε κάποιο προορατικό χάρισμα, ἀπό τή στιγμή πού τό κυβερνητικό καθεστώς καί τά ποικιλότροπα τσιράκια-δεκανίκια του εἶναι ἐξαιρετικά προβλέψιμα πλέον. Ἦταν ἐξ ἀρχῆς ξεκάθαρο ἄλλωστε ὅτι τό συγκεκριμένο καθεστώς, μετά τήν δίμηνη ἀναβολή πού δόθηκε ὡς τίς 5/11, θά κάνει τά πάντα γιά νά παρασύρει, νά ἐξαπατήσει καί νά πειθαναγκάσει ὅσους περισσότερους μπορεῖ στήν ἑκούσια ἀποδοχή του διαβολομέτρου. Αὐτό εἶναι πού τούς καίει (ἡ ἑκούσια ὑποταγή) καί μέ αὐτό τόν στόχο οἱ κάθε λογῆς πιέσεις θά κλιμακώνονται ὁλοένα καί περισσότερο ὅσο θά πλησιάζουμε πρός τίς ἀρχές τοῦ Νοέμβρη.

Στό ἴδιο ἀκριβῶς μῆκος κύματος βεβαίως καί τά πολυάριθμα μαντρόσκυλα τοῦ καθεστωτικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὑποκαταστήματος, πού ἐπίσης ἐντείνουν τις (ἐντός καί ἐκτός ναῶν) προσπάθειές τους, γιά νά πείσουν τούς πιστούς ὅτι δέν τρέχει τίποτε μέ τήν νέα ψευτοταυτότητα καί τόν προσωπικό ἀριθμό, ὅτι πρόκειται γιά θέμα ἥσσονος σημασίας χωρίς κανένα πνευματικό πρόσημο καί ὅτι πρέπει νά ἔχουν ἐμπιστοσύνη στήν Ἐκκλησία πού ἐκφράστηκε, λέει, συνοδικά καί ξεκαθάρισε τά πράγματα. Ἀπέναντι ὅμως σέ ὅλους αὐτούς τούς κήρυκες τοῦ «δέν πειράζει», τοῦ «ἀγάπη μόνο» καί τῆς τυφλῆς ὑπακοῆς σέ ὅποιο παλιόχαρτο βγάζει τό μίνι κονκλάβιο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκτροπῆς (βαφτίζοντας ὡς δῆθεν θέση τῆς Ἐκκλησίας τό κάθε ζοφερό μέτρο τοῦ ἀντίχριστου καθεστῶτος), ἐμεῖς θά συνεχίσουμε νά προτάσσουμε τήν ἀλήθεια, ὅπως μᾶς τήν ἄφησαν οἱ Ἅγιοι ἀλλά καί οἱ ἴδιες οἱ συνοδικές ἀπόφάσέίς του παρελθόντος τίς ὁποῖες τόσο προκλητικά πετᾶνε στά σκουπίδια οἱ ἐπίγονοι τῆς παλαιότερης Ἱεραρχίας. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει εὐτυχῶς ἀποφανθεῖ, ὅ,τι καί ἄν λένε οἱ σύγχρονοι στρεβλωτές.

Ἀντιστεκόμαστε μέ θάρρος καί πίστη. Καί νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὁ Θεός δέν θά μᾶς ἀφήσει…

Νεκτάριος Δαπέργολας