.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Μη δίνης προσοχή στις ανόητες παρεμβάσεις του ματαίου αυτού κόσμου που λένε ότι η συχνή επίκληση, και όταν είναι επίμονος είναι μια ανώφελη επανάληψις

Όχι. Η δύναμις του θείου Ονόματος και η συχνή επίκλησή του, θα αποκαλύψουν τους καρπούς με τον καιρό τους. Σχετικά μ' αυτό ένας πνευματικός συγγραφεύς έχει γράψει τα εξής: 
"Γνωρίζω ότι σε πολλούς που ονομάζονται πνευματικοί και σοφοί, φιλόσοφοι που ερευνούν παντού για πράγματα κίβδηλα και δευτερεύοντα, που φαίνονται σπουδαία στα μάτια του λογικού και της υπεροψίας, η απλή μα συχνή εξάσκηση της αρετής φαίνεται, στα μάτια τους, ότι είναι μικρής σημασίας, κατωτέρας απασχολήσεως και γενικά κάτι τι το τετριμμένο".

»Αλλ' οι δυστυχείς, απατούν τους εαυτούς των και ξεχνούν την διδασκαλία του Χριστού: 
"Εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία ου μη εισέλθητε στην βασιλείαν των ουρανών". Κατεργάζονται για τον εαυτόν τους ένα είδος επιστήμης της προσευχής και βασίζονται στα ασταθή θεμέλια του φυσικού λογικού. 
Αλλά τι χρειαζόμεθα τη μελέτη, τη γνώση και την πολλή σκέψη για να πούμε με καθαρή καρδιά το, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με"; 

Ο θείος Διδάσκαλός μας δεν εξυμνεί το είδος αυτής της συνεχούς προσευχής; Δεν έχουμε θαυμάσιες απαντήσεις λάβει και θαυμάσια έργα κατορθώσει με την μικρή αυτή, μα συνεχή προσευχή; Ω, χριστιανική ψυχή, βασίσου στο θάρρος σου και μη σταματάς την αδιάσπαστη επίκληση αυτής της προσευχής, έστω και αν η φωνή σου αυτή βγαίνει από καρδιά που ευρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό της κι είναι μισογεμισμένη από διάφορα κοσμικά πράγματα. Δεν πειράζει. Προχώρησε μόνο και μη αφήνεις τα χείλη σου να σιωπήσουν ή να ενοχληθούν, θα καθαρίσει η καρδιά τα μέσα της με την συνεχή επανάληψι της επικλήσεως. 
Ποτέ μην αφήνεις την μνήμη σου να λησμονήσει το, "Μείζων έστι ο εν υμίν ή ο εν τω κόσμω" και το, "Μείζων εστί ο Θεός της καρδίας ημών", λόγια τα οποία γράφει ο Απόστολος και ευαγγελιστής Ιωάννης.

Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή 
Σελ 102