.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Το αμάρτημα της πορνείας

Το αμάρτημα της πορνείας έχει την ιδιότητα να ενώνει άνομα δυο σώματα σε ένα. 
Έτσι, μολονότι συγχωρείται αμέσως μετά τη μετάνοια και την εξομολόγηση, εφόσον βέβαια ο αμαρτωλός άνθρωπος το εγκαταλείψει, ή κάθαρση του σώματος και της ψυχής απ’ αυτό απαιτεί πολύ χρόνο, ώστε ο σύνδεσμος πού δημιουργήθηκε ανάμεσα στα σώματα, φυτεύτηκε μέσα στις καρδιές και δηλητηρίασε τις ψυχές, να καταστραφεί και να αφανιστεί. 

Γι’ αυτό και η Εκκλησία ορίζει αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα μετάνοιας σ’ εκείνους πού έπεσαν σε πορνεία ή μοιχεία, μετά την παρέλευση του όποιου τους επιτρέπει να κοινωνήσουν το πανάγιο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Χριστού.

Όλοι, λοιπόν, όσοι έζησαν με ελευθεριότητα, όσοι πληγώθηκαν από διάφορα πάθη και ιδιαίτερα όσοι έπεσαν στον γκρεμό της πορνείας, αν μάλιστα η αμαρτία αυτή τους έχει γίνει συνήθεια, χρειάζονται χρόνο πολύ για να καθαριστούν με τη μετάνοια, να εξαλείψουν από τις ψυχές τους τις κοσμικές εντυπώσεις και τις αμαρτωλές αναμνήσεις, να απομακρυνθούν οριστικά από την αμαρτία, να αποκτήσουν χριστιανικό ήθος με την τήρηση των ευαγγελικών εντολών κι έτσι να γίνουν ικανοί για την άσκηση της νοεράς και καρδιακής προσευχής.

Αγ. Ιγνατίου Μπριντσιανίνωφ

Τό έρώτημα «τί κάνει ή Εκκλησία;» σημαίνει: Τί κάνουμε εμείς;

Τί κάνει ή ’Εκκλησία; 
Τό έρώτημα τό έχουμε ακούσει πολλές φορές, ίσως μάλιστα κάποιες άπό αύτές νά τό έχουμε διατυπώσει καί έμείς οί ίδιοι… 
Τί κάνει ή 'Εκκλησία; 
Τόσα προβλήματα... τόσες πλάνες... τόσες εις βάρος τής πίστεως ένέργειες σκοτεινών κέντρων...  πού είναι ή ’Εκκλησία;

Τό έρώτημα, όπως τίθεται, ύπονοεί ότι Εκκλησία είναι οί έπίσκοποι καί οί ιερείς, καί έπομένως κατ’ ούσίαν πρός αύτούς άπευθύνεται. Είναι όμως έτσι τά πράγματα;
Πρέπει νά ομολογήσουμε ότι σ’ αύτή τήν άντίληψη κρύβεται κάποιο λάθος καίριο καί ούσιαστικό καί άκρως έπικίνδυνο γιά τήν ίδια τή ζωή τής Εκκλησίας. Λάθος πού άποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο γιά τήν Εκκλησία άπό όποιαδήποτε έπιβουλή έκδηλώνεται έναντίον της. Άς προσπαθήσουμε νά τό έξηγήσουμε αύτό.

Τό πρώτο, βασικό καί καίριο σημείο είναι νά συνειδητοποιήσουμε ότι ή ’Εκκλησία είναι ό ’ίδιος ό Χριστός, όχι μόνο οί έπίσκοποι καί οί ιερείς. Ή ’Εκκλησία είναι ό Χριστός ένωμένος μαζί μας, μαζί μέ όλους τούς πιστούς. Οί έπίσκοποι καί οί ιερείς δέν είναι τοποτηρητές ούτε άντικαταστάτες τού Χριστού, όπως θεωρείται ό πάπας στόν Παπισμό. Ό Θεός δέν έχει ούτε χρειάζεται άντιπροσώπους καί τοποτηρητές.

Οί ιερείς στήν ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία είναι διάκονοι καί ύπηρέτες τού λαού τού Θεού,τών πιστών. Τό άξίωμά τους είναι μέγιστο άλλά δέν είναι έξουσιαστικό είναι ύπηρετικό. Προσφέρουν στούς πιστούς τή θεία Χάρη, αύτή όμως δέν είναι δική τους. Είναι ή χάρη τού Χριστού, καί έκεΐνοι είναι άπλώς οί οικονόμοι, οί διαχειριστές τής χάριτος. Τό λέει πολύ ξεκάθαρα ό άπόστολος Παύλος: «Ούτως ήμάς λογιζέσθω άνθρωπος, ώς ύπηρέτας Χριστού καί οικονόμους μυστηρίων Θεού» (Α’ Κορ. δ’ 1)· κάθε άνθρωπος άς κατανοεί ότι ύπηρέτες τού Χριστού γιά χάρη τού λαού του είμαστε έμεΐς οί Απόστολοι ύπηρέτες καί οικονόμοι τών μυστηρίων τού Θεού.

Αύτός μάλιστα είναι καί ό λόγος γιά τόν όποιο οί ιερείς δέν είναι ξεχωρισμένοι άπό τό ύπόλοιπο σώμα τών πιστών, ούτε είναι περισσότερο μέλη τού σώματος τής ’Εκκλησίας άπό τούς άλλους πιστούς. Είναι καί αύτοί μέλη τού ίδιου σώματος τής ’Εκκλησίας, άποτελούν μαζί μέ τούς λαϊκούς τόν λαό τού Θεού καί έχουν τήν ίδια ανάγκη σωτηρίας πού έχει ό οποιοσδήποτε άλλος πιστός. Άρα καί οί κληρικοί καί οί λαϊκοί είμαστε έξίσου ύπεύθυνοι γιά τά μεγάλα ζητήματα τής πίστεως καί τά προβλήματα τής ’Εκκλησίας.

Θεωρώντας άτι ’Εκκλησία είναι οί έπίσκοποι καί οί ιερείς διαστρέφουμε πλήρως τήν άλήθεια τής ’Εκκλησίας. Γιατί; Διότι ή άντίληψη αύτή μεταβάλλει τήν ’ίδια τή φύση τής ’Εκκλησίας, άλλάζει τόν χαρακτήρα της, τή δομή της, τά πολίτευμά της. Τήν μετατρέπει σέ σύστημα άνθρώπινο, έγκόσμιο, άντιευαγγελικό. Γι’ αύτό καί ή φράση «τί κάνει ή Εκκλησία;» (μέ τήν έννοια τού τί κάνουν οί έπίσκοποι καί οί ιερείς) είναι άπολύτως άπαράδεκτη στά χείλη ένός ’Ορθόδοξου Χριστιανού.
Άρα;... Άρα τό έρώτημα όπως τό διατυπώσαμε στήνάρχή, δέν έχει θέση.Ή μάλλον έχει θέση άλλά διαφορετική άπό αύτή στήν όποια συνήθως τό τοποθετούμε. Στή σωστή θέση του τό έρώτημα «τί κάνει ή ’Εκκλησία;» σημαίνει: Τί κάνουμε έμεΐς; Τί κάνω έγώ γιά τό συγκεκριμένο ζήτημα;

Μέ τόν τρόπο αύτό, τό έρώτημα γίνεται έλεγκτικό γιά μάς τούς ίδιους. Είναι ένα αύστηρό καί άτεγκτο αύτοκατηγορητήριο, μιά αύτοκαταδίκη γιά τόν καθένα άπό μάς. Διότι είμαστε συνυπεύθυνοι όλοι μέσα στήν ’Εκκλησία. Όποιαδήποτε τυχόν άλλη άντίληψη περί μονομερούς εύθύνης τών κληρικών δέν είναι άπλώς λάθος, είναι αίρεση, διότι, όπως είπαμε, μεταβάλλει τήν ούσία τής ’Εκκλησίας.
Άναμφιβόλως, λόγω τής θέσεώς τους οί κληρικοί έχουν αύξημένη εύθύνη. Όμως καί οί λαϊκοί έχουν εύθύνη. Όλοι, μικροί καί μεγάλοι, άνδρες καί γυναίκες.

Είναι καιρός, είναι ή τελευταία ώρα, είναι ή πιό κρίσιμη στιγμή νά τό συνειδητοποιήσουμε αύτό, διότι τρομερά γεγονότα έπέρχονται ραγδαία καί ό κόσμος μας όλος βυθίζεται στό πιό πυκνό σκοτάδι τής ιστορίας του. Μπροστά σέ μιά τέτοια έφιαλτική προοπτική οφείλουμε όλοι μαζί, κληρικοί καί λαϊκοί, νά προχωρούμε άγκαλιασμένοι σέ μιά άρρηκτη ένότητα, γιά νά σταθούμε άκλόνητοι καί άσυμβίβαστοι στούς μεγάλους πειρασμούς, πού ήδη μάς έχουν άσφυκτικά περικυκλώσει.
Τότε καί μόνον έτσι θά αισθανθούμε τή δύναμη τού Χριστού νά μάς ένισχύει, καί θά άξιωθοΰμε νά δούμε πάνω στά πράγματα τή συντριβή τών σατανικών έπιβουλών καί έναν νέο ολόλαμπρο θρίαμβο τής Εκκλησίας μας.

agiameteora.net

Tι είναι η Oρθοδοξία;

H αληθινή πίστη δέν είναι μία ανθρώπινη φιλοσοφία, πού δέν χάνουμε τίποτε αν δέν τήν γνωρίζουμε. H πίστη δέν είναι ούτε μία περιττή πολυτέλεια, ώστε νά ζούμε αδιαφορώντας γι΄ αυτήν, αλλά είναι είδος πρώτης ανάγκης. Διότι όλοι οι άνθρωποι, γιά νά ζήσουμε, έχουμε απόλυτη ανάγκη τή χάρη του Θεού καί τίς ευλογίες Tου, όπως ειρήνη, χαρά, ελπίδα, προστασία, ανάπαυση πνευματική καί ψυχική κ.λπ...
H Oρθοδοξία δέν είναι ένα ανθρώπινο καπρίτσιο σέ πείσμα των πλανεμένων αιρετικών, αλλά είναι η μοναδική οδός, πού μέ κάθε ασφάλεια οδηγεί στήν αιώνια σωτηρία. Γι΄ αυτό καί έχει πολεμηθεί από τόν διάβολο μέ πάρα πολλούς τρόπους, μέ διωγμούς καί αμαρτίες, μέ σχίσματα κι αιρέσεις, ή μέ τήν αδιαφορία γιά τήν κατόρθωση της αιώνιας ζωής. Aλλά καί μόνο η Oρθοδοξία έχει αναδείξει Aγίους: Mάρτυρες, Oσίους καί Oμολογητές. Γι΄ αυτό καί δέν είναι γνήσιος Oρθόδοξος, όποιος -σύμφωνα μέ τό πρότυπο των Aγίων- δέν υπομένει, δέν ασκητεύει, δέν πολεμά τίς αδυναμίες του, δέν μετανοεί διαρκώς, δέν ταπεινοφρονεί ισοβίως (Σχετικά μέ τήν ταπείνωση: ΄Oσο μειώνουμε τόν εαυτό μας ενώπιον του Θεού, τόσο έρχεται Aυτός καί μας θεοποιεί. Eνώ ο αταπείνωτος εγωϊστής διώχνει τόν Θεό καί κυριεύεται από τόν αμετανόητο Σατανά. Γι΄ αυτό οι μέν ΄Aγιοι της Oρθοδοξίας γίνονται κατά χάριν θεοί, ενώ οι αλλόθρησκοι και αιρετικοί θεοποιούν τόν εαυτό τους καί γίνονται σατανολάτρες), δέ νηστεύει καί δέν προσεύχεται. Mόνο η Oρθοδοξία μας καλεί όχι σέ μία μετά θάνατον σωτηρία μόνο, αλλά καί μας βοηθά νά βιώσουμε τή σωτηρία μας απ΄ αυτήν εδώ τήν επίγεια ζωή.
H τήρηση των ευαγγελικών εντολών δέν εξαρτάται μόνο από τή θέληση του ανθρώπου, αλλά χρειάζεται καί τή δύναμη του Xριστού, ο Oποίος είπε: «χωρίς τή βοήθειά μου, δέν μπορείτε νά κάνετε τίποτε». Kαί τή δύναμη αυτή τήν ευρίσκουμε μέσω της χάριτος του Θεού, πού μόνο η Oρθοδοξία μπορεί νά μας προσφέρει. Λέγοντας δε Oρθοδοξία, εννοούμε τήν ορθή πίστη, τά Mυστήρια της Eκκλησίας, τήν παράδοση των Πατέρων καί τήν καθοδήγηση από ζώντες Aγίους.
Tί είναι οι κτιστές καί οι άκτιστες ενέργειες του Θεού; Mόνο η Oρθοδοξία είναι σέ θέση νά μας βοηθήσει αποτελεσματικά στήν πνευματική μας τελείωση καί τή σωτηρία της ψυχής μας. Διότι μόνη αυτή μας ανοίγει τό δρόμο πρός τή θέωση, μας δίνει τή δυνατότητα νά ενωθούμε μέ τόν Θεό καί νά Tόν γνωρίσουμε διά των ακτίστων Tου ενεργειών, νά γίνουμε κατά χάριν θεοί.
Mας είναι τελείως αδύνατον νά γνωρίσουμε τήν ουσία του Θεού, διότι αυτό ξεπερνά τή λογική μας καί διότι δέ μπορεί τό άπειρο νά χωρέσει μέσα στόν περιορισμένο μας νου. O Θεός έχει δημιουργήσει μέ μόνο τό λόγο Tου πάρα πολλές κτιστές ενέργειες: Eίπε καί έγιναν όλα όσα υποπίπτουνε στίς αισθήσεις μας, καθώς καί τούς Aγγέλους.
΄Oμως υπάρχουνε καί οι άκτιστες ενέργειές Tου, πού περιβάλλουνε τή θεία ουσία, χωρίς νά τίς έχει δημιουργήσει μέσω κάποιας εντολής Tου. Δέν είπε π.χ. θέλω νά κτισθεί-δημιουργηθεί η αγάπη, η αρετή, η πίστη, η κατάνυξη, η ευλάβεια, ο ζήλος, τό θείο φως, η πνευματική χαρά, ή τά πολλά άλλα χαρίσματα του Θεού. Aυτές οι άκτιστες ενέργειες υπάρχουν από μόνες τους ως ιδιότητες της θείας Oυσίας, οι οποίες βιώνονται μέσω του πνευματικού αγώνα καί της θείας Xάριτος. ΄Oσων περισσότερων ακτίστων ενεργειών μετέχουμε, τόσο πιό πολύ μπορούμε νά γνωρίσουμε τόν Θεό.
Γιά νά καταλάβουμε τά περί ακτίστων θείων ενεργειών, μπορούμε νά χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα τόν ήλιο· αυτήν τή φλεγόμενη μάζα πού είναι αδύνατον νά τήν πλησιάσουμε όχι μόνο λόγω αποστάσεως, αλλά κυρίως λόγω του υπερβολικού της θερμότητας καί της λαμπρότητάς του. Aλλά καί δέ μπορούμε νά ζήσουμε χωρίς τή θέρμη καί τόν φωτισμό των ηλιακών ακτίνων, πού μας στέλνει αυτό τό μεγάλο φλεγόμενο αστέρι.
Tό ανάλογο συμβαίνει καί στά του Θεού. H θεία ουσία είναι απρόσιτη, όπως καί η μάζα του ηλίου· αλλά μας είναι πολύ αναγκαίες οι άκτιστες θείες ενέργειες τόσο, ώστε είναι αδύνατον νά ζήσουμε χωρίς αυτές. Kαί μπορεί, βέβαια, νά μας οικονομεί ο Θεός χαρίζοντάς τες μας, έστω κι αν αγνοούμε ή περιφρονούμε τή θεία Πηγή τους, όμως υπάρχει καί τό χρονικό όριο, μέσα στό οποίο περιμένει νά Tόν σεβαστούμε καί νά Tόν υπακούσωμε.
΄Oποιος λοιπόν θέλει νά γνωρίσει τόν Θεό, γιά νά χαρεί καί νά βοηθηθεί στόν αγώνα του υπέρ της ψυχικής του τελειοποιήσεως καί σωτηρίας, οφείλει όχι μόνο νά λέγεται ορθόδοξος, αλλά καί ν΄ αξιοποιεί αυτό τό ουράνιο κάλεσμά του καθημερινά, γιά νά λαβαίνει συνέχεια τά άκτιστα χαρίσματα του Θεού καί έτσι νά μπορέσει νά μοιάσει του Θεού, όπως τά βασιλόπουλα μοιάζουνε στόν πατέρα τους Bασιλιά· διότι είμαστε πλασμένοι «καθ΄ ομοίωσιν» του Θεού, καί, αν δέν προηγηθεί η ως πρός τήν αρετή ομοίωσή μας μέ Aυτόν επάνω στή γη, δέν μπορεί ν΄ ακολουθήσει η αιώνια διαβίωσή μας κοντά Tου στό ουράνιο Φως.
….Kάποιος Δεσπότης έγραψε ένα βιβλίο, γιά νά μας διδάξει πώς πολεμιέται o Σατανάς. Kι ένας άλλος Δεσπότης έγραψε βιβλίο, γιά νά μας πεί τί λένε οι σοφοί γιά τόν Xριστό. Aλλά εμείς φρονούμε ότι έπραξε συνετώτερα ο απόστολος Φίλιππος, όταν πληροφόρησε τόν Nαθαναήλ μέ θαυμασμό, «βρήκαμε τόν Iησού του Iωσήφ από τή Nαζαρέτ! Aυτόν, γιά τόν οποίο προφήτεψε ο Mωϋσής καί η Γραφή»! Kαί όταν αμφέβαλε ο Nαθαναήλ, δέν του είπε ο Φίλιππος, τί λέει ο ένας καί ο άλλος γιά τόν Xριστό, αλλά του είπε: «έρχου καί ίδε».
΄Eλα νά δεις καί νά πεισθείς μέ τά δικά σου μάτια· έλα νά Tόν γνωρίσεις ο ίδιος προσωπικά· όχι μέσω άλλων, αλλά μέ τή δική σου αίσθηση καί πείρα. Δώσε μία κλωτσιά στό διάβολο πού έχεις μέσα σου -στό βαθμό πού ζεις μακριά από τόν Θεό-, καί στρέψου ολόψυχα καί ορμητικά πρός τόν Xριστό καί τήν πνευματική ζωή.
Mή χάνεις τόν καιρό σου μέ τό διάβολο καί τά διαβολικά, αλλά εντρύφησε στό λόγο του Θεού, μελέτησε τούς Πατέρες, μιμήσου τούς βίους των Aγίων, ακολούθησε τό παράδειγμα καί τίς συμβουλές του Γέροντά σου, δέξου ευλαβικά τά μυστήρια της Eκκλησίας, πόθησε τή θεία χάρη, αγάπησε τή θερμή κι εγκάρδια προσευχή, γέμισε τό νου καί τό χρόνο σου μέ τόν Θεό καί τά του Θεού. Kι αν κάνεις έτσι, ο διάβολος θά σέ αφήσει ήσυχο, αφού δέν του δίνεις σημασία.

AΠO TO BIBΛIO «ΠIΣTH KAI ZΩH» TOY AΓIOPEITOY IEPOMONAXOY MAΞIMOY

Από τον Θεό δεν μπορείς να ξεφύγεις



Εάν ξεφεύγεις από τον Θεό, δεν θα σε κυνηγήσει, αλλά θα σε περιμένει.
Σε όποιο δρόμο βαδίζεις, θα συναντήσεις τον Θεό. Όμως, εάν δεν αναγνωρίσεις τον Θεό κατά τη συνάντηση, το ταξίδι σου θ’ ακολουθεί η απελπισία, σαν το ταξίδι προς το νεκροταφείο.
Σε όποια πόρτα να χτυπήσεις, ο Θεός θα σου ανοίξει. Εάν ο Θεός δεν σου ανοίξει, καμία πόρτα δεν θα ανοίξει...
Το γνώρισμα του ζώντος Θεού έχει ως πρώτη μεγαλειώδη επίπτωση, την υπερδύναμη της ζωής επάνω στο θάνατο. Μη αναγνώριση του Θεού έχει ως πρώτη φοβερή επίπτωση, την υπερδύναμη του θανάτου επάνω στη ζωή. Στη πρώτη περίπτωση μπορούμε να πούμε: όλη αυτή η λάμψη της ζωής διά του σκότους του θανάτου θα τελειώσει μ’ ένα μεγαλειώδες πυρ της ζωής, στο οποίο ο θάνατος θα καεί. Στη δεύτερη περίπτωση μπορούμε να πούμε: όλη αυτή η βία του θανάτου επάνω από τις αδύναμες σπίθες της ζωής θα τελειώσουν μ’ ένα ακίνητο σκοτάδι και σιωπή, στα οποία ο θάνατος αιώνια θα ξεκουράζεται.
Εάν σβήσεις τον Θεό από το σύμπαν, θα έχεις σβήσει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου, και θα έχεις παραδοθεί στο θάνατο· αυτή είναι τελική καταστροφή του «όλου» και των «όλων» από την μία ακτή έως την άλλη ακτή του χρόνου και του χώρου.
Μάταια φεύγεις από τον Θεό, δεν μπορείς να κρυφτείς. Αυτός, όντως, δεν θα σε κυνηγά, αλλά θα σε περιμένει. Όμως, δεν θα σε περιμένει μόνο στη θέση όπου εσύ τον άφησες, θα σε περιμένει σ’ όλες τις γραμμές και τις γωνίες του κόσμου.
Ευκολότερα θα προτρέξεις κάτω απ’ το φεγγάρι πάρα απ’ τον Θεό. Όντως, ευκολότερα θα ξεφύγεις από τον αέρα, παρά από τον Θεό.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)
«Στοχασμοί περί καλού και κακού» έκδ. «Εν πλω», σ. 45-46.

http://www.diakonima.gr/

Μέγα θαύμα του Αγίου Λουκά του Ιατρού και η μεταστροφή ενός μουσουλμάνου

Οι γιατροί στην Ελλάδα διαπίστωσαν μεταστατικό καρκίνο. Οι ελπίδες της Φ. ήταν ελάχιστες.
Ταξίδεψε στην Αγγλία για να κάνει μία σειρά χημειοθεραπειών.
Οι θεραπείες ήταν πολύ δυνατές. Σε μία από αυτές η Φ. δεν άντεξε.
Η ιατρική επιστήμη υποστηρίζει ότι εάν η καρδιά ενός ανθρώπου πάψει να λειτουργεί για 3 λεπτά (το πολύ), ο άνθρωπος θεωρείται νεκρός...
Η καρδιά της σταμάτησε για 6 λεπτά. Όλοι οι γιατροί είχαν σταματήσει κάθε προσπάθεια επαναφοράς της. Ο πιο έμπειρος γιατρός και επικεφαλής -ο οποίος ήταν παρόν και παρακολουθούσε την ασθενή ήταν μουσουλμάνος. Ήταν έτοιμος να δώσει εντολή να αρχίσουν την διαδικασία αποσύνδεσης της ασθενούς από τα καλώδια και τα μηχανήματα.
Το μόνιτορ εδώ και 6λεπτά έδειχνε μία ευθεία γραμμή.
Και εκεί που όλα έδειχναν ότι η Φ. πέθανε, εκείνη άνοιξε τα μάτια.
Ο μουσουλμάνος γιατρός τα έχασε, όπως και οι υπόλοιποι. Για μερικά δευτερόλεπτα κανείς δεν κουνήθηκε. Όλοι βλέπανε την Φ. να είναι ζωντανή.
Μετά από μερικές ανάσες η Φ. άνοιξε το στόμα της και είπε (στα αγγλικά) : Με επισκέφθηκε ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός…τον ξέρω, αλλά δεν τον επικαλέστηκα. Ο Άγιος Λουκάς…ο Άγιος Λουκάς με επισκέφθηκε…ο Άγιος Λουκάς.
Το θαύμα είχε γίνει. Ο Άγιος Λουκάς την ώρα που σταμάτησε η καρδιά της Φ. θαυματούργησε.
Η ώρα πέρασε και η Φ. συνήλθε πλήρως. Ο μουσουλμάνος γιατρός όμως δεν μπορούσε να συνέλθει. Ήταν συγκλονισμένος από το θαύμα που είχε ζήσει. Ρώτησε την Φ. ποιος ήταν αυτός ο Λουκάς και ποια ήταν ακριβώς η πίστη της.
Μετά από λίγες ημέρες ζήτησε ο ίδιος να πάει σε κάποιον Ορθόδοξο Ναό στο Λονδίνο. Πήγε. Ζήτησε να βαπτιστεί.
Επέλεξε ο ίδιος το όνομά του. Θεόδωρος, μιας και θεώρησε ότι το θαύμα που έζησε και δι’αυτού γνώρισε την αληθινή πίστη ήταν δώρο Θεού.
Η Φ. είναι καλά στην υγεία της και διαπρέπει σε κλάδο της ιατρικής.
Ο Θεόδωρος ζει πλέον μέσα στην Αλήθεια και το Φως.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

imverias.blogspot.com

Ή θεία παρηγοριά έρχεται άπό τήν μετάνοια

- Γέροντα, τί είναι ή θεία παρηγοριά;
– Ή θεία παρηγοριά τί είναι; Θά σάς πώ ένα παράδειγμα, γιά νά καταλάβετε καλύτερα. 
Ένα παιδάκι κάνει μιά μικρή ζημιά, σπάζει λ.χ. ένα εργαλείο του πατέρα του, καί ύστερα στενοχωριέται καί κλαίει, γιατί τήν θεωρεί πολύ μεγάλη. Όσο περισσότερο κλαίει καί αναγνωρίζει τήν ζημιά πού έκανε καί υποφέρει, τόσο περισσότερο ό πατέρας του τό χαϊδεύει καί τό παρηγορεί: 
-Καλά, παιδάκι μου, μή στενοχωριέσαι, δέν πειράζει, θά αγοράσουμε άλλο. Εκείνο όμως, βλέποντας τήν στοργή τού πατέρα του, κλαίει άπό φιλότιμο περισσότερο. 
-Δέν μπορώ, λέει, νά μή στενοχωριέμαι. Νά, τώρα χρειάζεται τό εργαλείο καί έγώ τό έσπασα. 
-Παιδάκι μου, δέν είναι τίποτε,παλιό ήταν, τού λέει. Άλλά εκείνο πάλι στενοχωριέται. Καί όσο αυτό στενοχωριέται, άλλο τόσο ό πατέρας του τό σφίγγει στήν αγκαλιά του, τό φιλάει καί τό χαϊδεύει.
Έτσι, καί όσο περισσότερο υποφέρει ό άνθρωπος καί λυπάται γιά τήν άμαρτωλότητά του ή γιά τήν αχαριστία του πρός τόν Θεό καί κλαίει φιλότιμα πού λύπησε μέ τις αμαρτίες του τόν Θεό Πατέρα του, τόσο περισσότερο καί ό Θεός τόν ανταμείβει μέ θεία αγαλλίαση καί τόν γλυκαίνει εσωτερικά. Αυτή ή λύπη έχει μέν πόνο, άλλά έχει καί ελπίδα καί παρηγοριά.
Όποιος όμως θέλει τήν θεία παρηγοριά, δέν πρέπει νά ζητάη παρηγοριά. Πρέπει νά νιώση τό σφάλμα του, νά μετανοιώση, καί τότε θά έρθη άπό μόνη της ή θεία παρηγοριά. 
Κάποτε είχε δημιουργηθή στο Άγιον Όρος ένα θέμα καί είχαν έκτεθή μερικοί. Τυχαία μέ συνάντησε ένας άπό αυτούς πού είχαν έκτεθή καί μού είπε: Άχ, καί σέ ήθελα, γιά νά μέ παρηγόρησης. Καί αυτό, γιατί τόν είχε ξεσκονίσει κάποιος. Καί είχε δίκιο ό άλλος πού τόν ξεσκόνισε. Όταν τό άκουσα, απόρησα! Νά ζητάη παρηγοριά,ένώ είχε σφάλει! 
Άν δέν ζητούσε παρηγοριά, άλλά ταπεινωνόταν καί έλεγε:
έσφαλα, Θεέ μου, θά ερχόταν ή θεϊκή παρηγοριά μέσα του. Τώρα αυτός, ένώ είχε σφάλει, ήθελε νά τού πώ: 
Δέν πειράζει, μή στενοχωριέσαι, δέν ήταν καί τόσο μεγάλο τό φταίξιμο σου, δέν φταις μόνον έσύ, φταίει καί ό άλλος. Έ, τί παρηγοριά είναι αυτή; Αυτό είναι κοροϊδία. Ή θεία παρηγοριά έρχεται άπό τήν μετάνοια.
– Οταν, Γέροντα, μετά άπό μιά πτώση ακόλουθη μιά κατάσταση μετανοίας, άλλά αισθάνεσαι ένα ψυχικό καί σωματικό τσάκισμα, σημαίνει ότι ή μετάνοια δέν είναι σωστή;
– Τήν πρώτη μέρα δικαιολογείται ένα ψυχικό καί σωματικό τσάκισμα. Έπειτα όμως, όταν ύπάρχη πραγματική μετάνοια, άν καί λυπάται καί πονάη εσωτερικά ό άνθρωπος, νιώθει τήν θεία παρηγοριά.
– Ναι, άλλά δέν ξεχνάει καί τό σφάλμα του.
– Ναί, δέν τό ξεχνάει. Θλίβεται-παρηγοριέται, θλίβεται-παρηγοριέται. Ένα σκαμπίλι δίνει στόν εαυτό του γιά τό σφάλμα πού έκανε, ένα χάδι δέχεται άπό τόν Θεό, ένα σκαμπίλι- ένα χάδι… Αυτή είναι ή μετάνοια πού φέρνει τήν θεία παρηγοριά.

Αγίου Παισίου του Αγιορείτου


Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ!!! ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ;



Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ

Είναι φοβερός ό λόγος με τον οποίο ό θείος Διδάσκαλος δήλωσε ότι υπάρχει αμαρτία, ή οποία δεν συγχωρείται. Και ή αμαρτία αύτη είναι ή βλασφημία του Αγίου Πνεύματος.
«Διά τούτο λέγω ύμίν, πάσα αμαρτία και βλασφημία άφεθήσεται τοις άνθρώποις, ή δέ του Πνεύματος βλασφημία ούκ άφεθήσεται τοις άνθρώποις… ούτε έν τω νύν αίώνι ούτε έν τω μέλλοντι» (Ματθ. ιβ’ 31­-32.βλ. και Μάρκ. γ’ 28-30, Λουκ. ιβ 10).
Φόβο και απορία προξενεί στην ψυχή μας ή φράση αυτή του Κυρίου. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει αμαρτία πού δεν μπορεί να συγχωρηθεί; Και τότε πώς λέμε ότι το έλεος του Κυρίου είναι πέλαγος ανεξάντλητο, μπροστά στο όποιο όλες οι αμαρτίες των ανθρώπων είναι σαν σπίθες φωτιάς καταβυθιζόμενες εντός του;Επιπλέον γιατί ή βλασφημία αποκλειστικά προς το Άγιον Πνεύμα να είναι τόσο φοβερή αμαρτία, ώστε να μένειασυγχώρητη, και να μη συμβαίνει το ίδιο και όταν ή βλασφημία απευθύνεται προς το πρόσωπο π.χ. του Θεού Πατρός;
Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε ότι λέγοντας βλασφημία του Αγίου Πνεύματος δεν εννοούμε κάποια φραστική διατύπωση ύβρεως εναντίον του Θεού αλλά κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό.
Τί είναι λοιπόν ή βλασφημία του Αγίου Πνεύματος; Ό Κύριος τον φοβερό αυτό λόγο τον είπε όταν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι απέδιδαν την εκδίωξη των δαιμόνων εκ μέρους Του σε συνεργεία σατανική. Έλεγαν συγκεκριμένα «ότι (ό Χριστός) Βεελζεβούλ έχει, και ότι εν τω άρχοντι των δαιμονίων έκβάλλει τά δαιμόνια» (Μάρκ. γ’ 22). Συνέβαινε δηλαδή να είναι οι ίδιοι αυτόπτες μάρτυρες των καταπληκτικότερων και ευεργετικότερων θαυμάτων, τα όποια γίνονταν εις έπιβεβαίωσιν της αγιότερης από ποτέ άλλοτε διδασκαλίας, και όμως αυτοί, πείσμονες έθελόκακοι, πωρωμένες καρδιές, δεν ήθελαν με κανέναν τρόπο να αποδεχθούν την αλήθεια, αλλά συνειδητά και επίτηδες διέστρεφαν τα πράγματα έτσι, ώστε να ονομάζουν το φώς σκότος και το σκότος φώς (βλ. Ήσ. ε’ 20). Αυτήν ακριβώς την πώρωση τους, ώστε να αποδίδουν τα πράγματα με τον διαστροφικό αυτό τρόπο (δηλαδή τις ενέργειες του Θεού σε ενέργειες του σατανά) ό Κύριος ονόμασε βλασφημία του Αγίου Πνεύματος.
Συνεπώς, αν θα θέλαμε να δώσουμε ένα γενικό ορισμό της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος, θα λέγαμε ότι αυτή είναι το να απορρίπτει κανείς όχι από άγνοια αλλά θεληματικώς, πεισμόνως, έθελοκάκως, άλαζονικώς και μετά μίσους την αλήθεια, πού μαρτυρείται με καταφάνερο τρόπο από τη θεία αποκάλυψη, από τον Ίδιο τον Θεό, και να αντιστέκεται συνειδητά και με αμετάκλητη απόφαση μέχρι τέλους απέναντι σ’ αυτήν.
Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε και γιατί ή αμαρτία αυτή μένει στους ανθρώπους αυτούς ασυγχώρητη στον αιώνα τον άπαντα: όχι διότι το έλεος του Θεού είναι ανεπαρκές, ούτε γιατί ό Θεός δεν θέλει να τούς συγχωρήσει, αλλά διότι οι ίδιοι έχουν καταστήσει την καρδιά και τη διάνοια τους τόσο πωρωμένη, τόσο σφιχτά κρατούν κλεισμένα τα μάτια τους στο φως της αλήθειας, ώστε είναια δύνατον να δεχθούν να αλλάξουν γνώμη, να θελήσουν να μετανοήσουν.
Όσο ό άνθρωπος βρίσκεται σ’ αυτή τη ζωή, το ‘Άγιον Πνεύμα, ό άγιος Θεός δεν παύει με τις μυστικές ενέργειες του να τον καλεί σε μετάνοια και συμφιλίωση με τον Εαυτό του. Ή συστηματική όμως αντίδραση του άνθρωπου σ’ αυτή την κλήση του Θεού, ή ενσυνείδητη και μέχρι τέλους απόκρουση του θείου ελέους, με την παράλληλη μάλιστα εσωτερική διαστροφή του άνθρωπου, ώστε όχι μόνο να μη θέλει να μετανοήσει αλλά και να καυχιέται για τον τρόπο με τον οποίο ζει, αυτό είναι πού ό Κύριος ονόμασε βλασφημία του Αγίου Πνεύματος. Πλέον, δυστυχώς για τον άνθρωπο αυτόν, ή Χάρις του Θεού ή παντοδύναμη, «ή τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα άναπληρούσα», δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Ό Θεός θέλει, αλλά δεν μπορεί να τον ελεήσει, διότι ό ίδιος δεν θέλει να ελεηθεί. Μ’ αυτήν την έννοια ό ορισμός πού δώσαμε παραπάνω μπορεί να αποδοθεί και ως έξης: Βλασφημία κατά του Άγιου Πνεύματος είναι ή θεληματική αμετανοησία του άνθρωπου. Αυτή είναι και ή τύφλωση του ή εθελούσια, αυτή και ή τιμωρία του ή αιώνια στην Κόλαση. Αυτή και ή ίδια ή Κόλαση: Ό,τι ό ίδιος διάλεξε για τον εαυτό του· το να μένει δηλαδή για πάντα στο σκοτάδι.
Στις μέρες μας, αδελφοί, ή βλασφημία αυτή κατά του Αγίου Πνεύματος είναι πολύ διαδεδομένη μέσα στον κόσμο. Ή αμαρτία βέβαια ποτέ δεν έπαψε να υφίσταται ανάμεσα στους ανθρώπους.Στη σημερινή όμως εποχή συμβαίνει κάτι φρικτό: Ό κόσμος δεν αμαρτάνει απλώς, αλλά καυχιέται με αυθάδεια για την αμαρτία του. Έχουμε να κάνουμε με διαστροφή στην έξη των ανθρώπων, στα εσωτερικά τους κριτήρια. Κι αν αυτό δεν οφείλεται σε άγνοια αλλά σε θεληματική διαστρέβλωση των ηθικών κριτηρίων, τότε αυτοί πού εν γνώσει τους ενεργούν έτσι και παρουσιάζουν την ανηθικότητα ως φυσική τάση, ενώ αντίθετα την υγιή κατάσταση ως αρρώστια, αυτοί βρίσκονται στην περιοχή αυτής της βλασφημίας. Είναι, όπως προαναφέραμε, «οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φως και το φώς σκότος» (Ήσ. ε’ 20). Είναι αυτοί πού όχι μόνο ωθούν προς την αμαρτία και τη διαστροφή, αλλά επιπλέον «έμπαρρησιάζονται ταις άτόποις πράξεσιν», όπως λέγει ό Μέγας Βασίλειος. Καυχώνται δηλαδή οι ίδιοι γι’ αυτές τις διαστροφές, και με δήθεν επιστημονική εμβρίθεια προσπαθούν να πείσουν και τούς άλλους για την ορθότητα των επιλογών τους. Διαστροφείς της παγκοσμίου διαχρονικής ηθικής τάξεως και των νόμων της φύσεως, πού έθεσε ό Ίδιος ό Θεός, βλασφημούν με τον τρόπο αυτό το Άγιον Πνεύμα, πού συγκρατεί τούς νόμους αυτούς.
«Ούαί» γι’ αυτούς από τον Θεό. Για εμάς, πού ασφαλώς δεν θέλουμε να περιέλθουμε στο κατάντημα αυτό, ό Θεός να μάς ελεήσει.

«Ο ΣΩΤΗΡ», 15-5-2011

http://aktines.blogspot.gr/

Τα «capital controls» του ΘΕΟΥ

Τα τελευταία και επόμενα 24 ώρα το μυστήριο της ανομίας και της ασέβειας αποκορυφώνει τις δράσεις του στην μικρή Ελλάδα.
Η αμαρτία κάνει τους κύκλους της στους Ελληνικούς δρόμους και ο Έλληνας αποσβολωμένος από τα τεκταινόμενα δεν αντιδρά στο μοιραίο που θέλουν να του επιφυλάξουν οι εκτελεστές του.
Τελικά πήγαμε κόντρα στο ΑΓΙΟ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ και αντί να φοβηθούμε την αμαρτία πέσαμε “βούρ” μέσα σε αυτήν για να γευτούμε σήμερα τα “επινίκια” και τα φρούτα της.

“Υπάρχουν ενδείξεις ότι η στάση του ΔΝΤ να μπλοκάρει την διαδικασία και να αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις γιατί δεν βλέπει πρόοδο με την Ελλάδα είναι σκηνοθετημένη ,είναι άλλοθι.
Στόχος δεν είναι για ορισμένα κέντρα η συμφωνία αλλά η εξαναγκαστική χρεοκοπία της Ελλάδος.

Θέλουν να οδηγήσουν την χώρα σε εξαναγκαστικό πιστωτικό γεγονός και capital controls ώστε εν συνεχεία ταπεινωμένη η κυβέρνηση να αποδεχθεί εξευτελιστικούς όρους.
Αν δεν υπάρξει συμφωνία στις 18 Ιουνίου στο τακτικό Eurogroup στις 24 Ιουνίου η ΕΚΤ που όντως έχει κρατήσει άψογη στάση έως τώρα προς την Ελλάδα θα αυξήσει τα haircuts στα collaterals των ελληνικών τραπεζών και θα το κάνει η ΕΚΤ όχι γιατί θέλει να βλάψει την Ελλάδα και τις τράπεζες αλλά γιατί υποχρεούται να πάρει μέτρα που ορίζονται από το καταστατικό της.
Η εξέλιξη αυτή θα οδηγήσει σε capital controls την επομένη ημέρα στις 25 Ιουνίου χωρίς να αποκλείσω capital controls και 20 με 21 Ιουνίου αμέσως μετά το Eurogroup δηλαδή το άλλο σαββατοκύριακο», bankingnews.gr

Έτσι οι πονηροί κατέστρωσαν σχέδια επί σχεδίων με βάση θεωρίες δόλου και παραπλάνησης.

H γερμανική κυβέρνηση προετοιμάζεται παρασκηνιακά μεν, πυρετωδώς δε, για τη χρεοκοπία της Ελλάδας
«Η Γερμανία έδωσε σήμα για την έναρξη κατάρτισης έκτακτων σχεδίων σε περίπτωση που η Ελλάδα χρεοκοπήσει», αποκαλύπτει η Bild.
Μεταξύ των σχεδίων που επεξεργάζεται η γερμανική κυβέρνηση περιλαμβάνεται η λύση της επιβολής περιοριστικών μέτρων στην κίνηση κεφαλαίων στις Ελληνικές τράπεζες (capital controls).

Όμως η πονηρία των τοκογλύφων κατά της Ελλάδος είναι στα χέρια του ΘΕΟΥ.
Γιατί ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ επιτρέπει την πονηριά;
Σαν αγαθός που είναι ο Θεός, όσα κάνει τα κάνει για τον άνθρωπο. Κι όσα κάνει ο άνθρωπος, για τον εαυτό του αποσκοπούν για το καλό ή για το κακό.

¨Για να μην θαυμάζεις όμως την ευτυχία των ανθρώπων, γνώριζε ότι, όπως οι πόλεις τρέφουν τους δημίους και δεν επαινούν την κάκιστή τους προαίρεση, αλλά τους χρησιμοποιούν για να τιμωρούν τους αξίους τιμωρίας, κατά τον ίδιο τρόπο βέβαια και ο Θεός επιτρέπει στους πονηρούς να καταδυναστεύουν τα βιοτικά, ώστε δια μέσου αυτών να τιμωρούνται οι ασεβείς.

Ύστερα όμως και αυτούς, τους παραδίδει στην κρίση, επειδή όχι από υπηρεσία προς τον Θεό, αλλά από υποδούλωση στην πονηρή τους προαίρεση, έκαναν τόσα δεινά στους ανθρώπους. ¨
*Σοφά λόγια και αποφθέγματα από τον Μέγα και επονομαζόμενο Καθηγητή της Ερήμου Άγιο Αντώνιο.
*από: Γεροντικό “Μέγας Αντώνιος – Παραινέσεις περί ήθους και χρηστής πολιτείας”.agiosioannisprodromos.blogspot.gr

Ουσιαστικά οι τοκογλύφοι αγνοούν ότι εκτός από τα δικά τους capital controls που θέλουν να μας επιβάλουν έχει και ο ΘΕΟΣ μέσα στην αδέκαστη ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ τα δικά του capital controls για κάθε τύραννο και διεστραμμένο.
Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες ο ΚΥΡΙΟΣ περιμένει να δει τινός την πλευρά θα πάρουμε σε αυτό το αδυσώπητο πνευματικό μέτωπο πολέμου που ενεργείται ποικιλοτρόπως εναντίων μας.
“τώρα πάμε ή για τον ΧΡΙΣΤΟ ή για τον διάβολο. Είναι καθαρό το μέτωπο” ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ο Αγιορείτης.

Κωνσταντίνος Βαρδάσας



Γιατί ο Θεός επιτρέπει την πονηρία


*Σοφά λόγια και αποφθέγματα από τον Μέγα και επονομαζόμενο Καθηγητή της Ερήμου Άγιο Αντώνιο.

-ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ 
ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΙΑ-

Σαν αγαθός που είναι ο Θεός, όσα κάνει τα κάνει για τον άνθρωπο. Κι όσα κάνει ο άνθρωπος, για τον εαυτό του τα κάνει και τα καλά και τα κακά.

Για να μην θαυμάζεις όμως την ευτυχία των ανθρώπων, γνώριζε ότι, όπως οι πόλεις τρέφουν τους δημίους και δεν επαινούν την κάκιστή τους προαίρεση, αλλά τους χρησιμοποιούν για να τιμωρούν τους αξίους τιμωρίας, κατά τον ίδιο τρόπο βέβαια και ο Θεός επιτρέπει στους πονηρούς να καταδυναστεύουν τα βιοτικά, ώστε δια μέσου αυτών να τιμωρούνται οι ασεβείς.

Ύστερα όμως και αυτούς, τους παραδίδει στην κρίση, επειδή όχι από υπηρεσία προς τον Θεό, αλλά από υποδούλωση στην πονηρή τους προαίρεση, έκαναν τόσα δεινά στους ανθρώπους.


*από: Γεροντικό “Μέγας Αντώνιος – Παραινέσεις περί ήθους και χρηστής πολιτείας”

Να ακολουθούμε τις οδηγίες των προοδευμένων στην αρετή

Επερώτησον τον πατέρα σου, και αναγγελοί σοι,τους πρεσβυτέρους σου, και ερούσί σοι [Δευτ.32.7]

Δεν υπάρχει άλλη οδός σωτηρίας,από την εξαγόρευση των λογισμών στους πατέρες και την μη καταφρόνηση της παραδόσεως των προγόνων.Γιατι και αυτοί,δεν κινήθηκαν από την δική τους θέληση,αλλά από τον Θεό και τις θεόπνευστες Γραφές, για να παραδώσουν στους μεταγενέστερους αυτήν την συνήθεια, το να συμβουλεύονται δηλαδή τους προοδευμένους στην αρετή.

Αυτό μπορούμε, να το μάθουμε και από πολλά άλλα μέρη της θεόπνευστης Γραφής, προπαντός όμως,από την ιστορία του Αγίου Σαμουήλ, του προφήτη.

Αυτός, αν και αφιερώθηκε από νήπιο στον Θεό από την μητέρα του και αξιώθηκε,να συνομιλεί με τον Θεό, δεν πίστεψε στον λογισμό του. Μολονότι,μια και δυο φορές τον κάλεσε ο Θεός, τρέχει προς τον γέροντα Ηλεί, παίρνει οδηγίες απ' αυτόν και τον συμβουλεύει, πώς να ανταποκρίνεται στον Θεό. Και εκείνον, που τον διάλεξε ο Θεός σαν άξιό Του, θέλει με τους κανόνες και την διδαχή του γέροντα να καθοδηγείται, κι έτσι να οδηγηθεί στην ταπείνωση.

Μα και τον Παύλο, που τον κάλεσε ο ίδιος ο Χριστός και συνομίλησε μαζί του, τον στέλνει στον Ανανία και τον βεβαιώνει, ότι θα μάθει από αυτόν την οδό της Αληθείας, λέγοντας; «Είσελθε εις την πόλιν και λαληθήσεταί σοι τί σε δει ποιείν»

Με τούτα, μας διδάσκει, να ακολουθούμε τις οδηγίες των προοδευμένων στην αρετή. Αφού και ο ίδιος, ο απόστολος το διδάχθηκε αυτό, το εκπλήρωνε έπειτα με τα έργα του, εφόσον γράφει για τον εαυτό του:
«Ανήλθον εις Ιεροσόλυμα ιδείν Πέτρον και Ιάκωβον. Και ανεθέμην αυτοίς το ευαγγέλιον ο κηρύσσω, μήπως εις κενόν τρέχω ή έδραμον»

Αλίμονο! Το''σκεύος της εκλογής''αυτός, που ανυψώθηκε ως τον τρίτο ουρανό και άκουσε από τον ίδιο τον Θεό ''άρρητα ρήματα'''αυτός, ομολογεί, πως είχε ανάγκη από τις συμβουλές των αποστόλων, που προγήθηκαν.

Ποιός λοιπόν, είναι τόσο αλαζόνας και υπερήφανος, ώστε να μην φρίττει, ακούγοντας αυτά και να μην φοβάται, να ακολουθεί την γνώμη του, όπως φοβάται την φωτιά της γέενας και την αιώνια κόλαση;

Αβά Κασσιανού

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό - Ὑπέροχες συμβουλές

Βασισμένο στούς Ἀσκητικούς Λόγους 
τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Ἡ ψυχή πού ἀγαπάει τόν Θεό βρίσκει ἀνάπαυση μόνο κοντά Του. Μόλις ἐλευθερωθεῖς ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, ἡ καρδιά σου θά συνδεθεῖ μέ τόν Θεό. Ὅπως τά βρέφη τρέφονται πρῶτα μέ τό γάλα καί μετά μέ τό ψωμί, ἔτσι καί οἱ ἀρχάριοι στή χριστιανική ζωή πρῶτα πρέπει νά κόψουν αὐτά πού τούς συνδέουν μέ τόν κόσμο καί μετά νά ἑνωθοῦν μέ τόν Θεό. Ἡ σωματική ἐργασία προηγεῖται ἀπό τήν ψυχική.

Ὅπως ὁ Θεός στή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου πρῶτα ἔφτιαξε τό χωμάτινο σῶμα καί μετά φύσηξε καί τοῦ ἔδωσε «πνοήν ζωῆς», ἔτσι καί στά πνευματικά, πρῶτα θ’ ἀρχίσουμε μέ τούς σωματικούς κόπους καί κατόπιν θά προχωρήσουμε στή συστηματική καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν. Πρῶτα βάζει στό σπίτι κανείς θεμέλια καί μετά τό χτίζει. Ἀλλιώτικα δέν γίνεται. Ἡ ψυχική ἐργασία γεννιέται ἀπό τή σωματική, ὅπως τό στάχυ βγαίνει ἀπό τόν γυμνό κόκκο τοῦ σταριοῦ...

Οἱ κόποι πού κάνουμε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν συγκρίνονται μέ τήν ἀπόλαυση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Τόν κόπο τοῦ γεωργοῦ ὅταν σπέρνει, ἀκολουθεῖ ἡ χαρά ὅταν θερίζει. Τό ψωμί πού τρώει τοῦ φαίνεται γλυκό, γιατί εἶναι ὁ καρπός τοῦ ἱδρώτα του.

Ἡ ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἀπαιτεῖ κόπο πνευματικό καί πολλή προσπάθεια, ἀλλά μετά ἀκολουθεῖ ἡ ἀγαλλίαση. Γι’ αὐτό περιφρόνησε τά πάντα καί θά ἔχεις βοηθό τόν Θεό.

Αὐτός πού ἀποφεύγει τή μάταιη δόξα τοῦ κόσμου, αἰσθάνεται στήν ψυχή του τή δόξα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν. Ἐνῶ ἐκεῖνος πού προσπαθεῖ νά ξεκουράσει τόν ἑαυτό του μέ τίς πρόσκαιρες ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου, αὐτός εἶναι τυφλός στήν ψυχή, γιατί δέν παραδόθηκε ὁλοκληρωτικά στόν Θεό.

Μή δένεσαι μέ χρυσάφι, ἤ ἀσήμι, ἤ μέ ὁποιοδήποτε ἄλλο θησαυρό τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Συνήθιζε τόν ἑαυτό σου νά μήν ἔχει δικαιώματα στή ζωή αὐτή, γιά νά μή φτάσεις στό σημεῖο, μέ τό ἕνα χέρι νά μαζεύεις καί μέ τό ἄλλο νά σκορπᾶς.

Νά κάνεις ἐλεημοσύνη ἀπό τόν κόπο σου καί τόν ἱδρώτα σου καί ὄχι ἀπό τίς ἀδικίες. Νά ἐλεεῖς τούς φτωχούς ἔστω κι’ ἄν σ’ ἀδικοῦν καί σέ βρίζουν. Ἡ ἐλεημοσύνη ὅμως δέν μπορεῖ νά σταθεῖ μόνη της σάν ἀρετή, ἄν δέν ὑπάρχει πρῶτα ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό. Αὐτή θά μᾶς στηρίξει, ὥστε ὄχι μόνο νά ὑπομένουμε τήν ἀδικία, ἀλλά νά περιμένουμε μέ χαρά τήν ἀγνωμοσύνη, πού εἶναι ἐνδεχόμενο νά μᾶς δείξουν. Νά λυπᾶσαι νά ὑποφέρεις καί νά καίγεσαι ὅταν ὁ ἀδελφός σου ἔχει ἀνάγκη, γιατί αὐτό ἔκανε καί ὁ Χριστός. Καί ἄν κανείς σέ χτυπήσει στό πρόσωπο νά μή λυπηθεῖς, ἀλλά νά χαρεῖς, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καί νά μήν τοῦ πεῖς κανένα ψυχρό λόγο.

Ν’ ἀγαπήσεις τήν προσευχή, γιατί θά σέ παρηγορήσει πολύ στή ζωή σου. Διάβαζε τίς θεῖες Γραφές καί ἀγάπα τή φτώχεια, γιατί αὐτή θά σ’ ὁδηγήσει στόν Θεό. Μίσησε τήν ξεκούραση τοῦ σώματος καί τίς ἀνέσεις, γιατί αὐτά εἶναι θάνατος τῆς ψυχῆς.

Περιόρισε τίς συναναστροφές σου μέ τούς ἀνθρώπους καί φρόντισε περισσότερο γιά τήν ψυχή σου, ὥστε ν’ ἀποκτήσεις ἐσωτερική εἰρήνη καί γαλήνη. Ἀγάπησε τή σωφροσύνη καί φρόντισε, μέ τήν προσευχή καί τόν ἀγώνα σου, ἡ ψυχή σου νά μένει καθαρή ἀπό ρυπαρούς λογισμούς.

Μήν ἀποκάμνεις δουλεύοντας στίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ γιά νά μή ντροπιασθεῖς μία μέρα, ὅταν βρεθεῖς μπροστά Του, γιά νά δώσεις λογαριασμό γιά τά ἔργα σου. Προφυλάξου ἀπό τά μικρά σφάλματα γιά νά μή πέσεις στά μεγάλα. Δούλευε στήν ἀρετή καί μή δεσμεύεσαι ἀπό τήν ἀπόλαυση καί τήν ἀνάπαυση πού προσφέρουν τά πάθη. Ἀγάπησε τά φτωχά ροῦχα καί ὄχι αὐτά πού φαντάζουν καί φαίνονται ὡραῖα. Περισσότερο νά σ’ ἐνδιαφέρει ἡ ὀμορφιά τῆς ψυχῆς καί ὄχι τοῦ σώματος.

Αὐτός πού εἶναι φλύαρος, μπορεῖ ποτέ ν’ ἀποκτήσει καθαρό νοῦ; Μπορεῖ ποτέ νά ἔχει κανείς ταπεινούς λογισμούς, ὅταν ἐπιθυμεῖ ν’ ἀπολαύσει τήν ἀνθρώπινη δόξα; Ὅταν ὑποταχθεῖ κανείς στίς σωματικές αἰσθήσεις, εἶναι σάν νά τρώει τήν τροφή τῶν θηρίων, ἐνῶ ὅταν τίς νικήσει, εἶναι σάν νά τρώει τήν τροφή τῶν ἀγγέλων.

Μέ τήν ταπεινοφροσύνη ἀτονοῦν τά σαρκικά πάθη, ἐνῶ μέ τήν ὑπερηφάνεια παραχωρεῖ ὁ Θεός καί πέφτει κανείς στήν πορνεία. Ἡ ταπεινοφροσύνη στολίζει τήν ψυχή μέ τήν ἁγνότητα. Ὁ ἐγωϊσμός δημιουργεῖ ἀκαταστασία καί ταραχή στήν ψυχή καί μολύνεται ὁ νοῦς μέ τούς ἀκάθαρτους λογισμούς. Ἡ ταπεινοφροσύνη ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στόν Θεό.

Νά κάνεις ἐλεημοσύνη καί νά φροντίζεις γιά τούς ἄλλους ἀνθρώπους,πού εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, ἀλλά μήν παραμελεῖς ποτέ τή σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. Πρῶτα θά φωτίσεις τόν ἑαυτό σου καί μετά τούς ἄλλους.

Μή νομίζεις ὅτι μέ τήν ἐλεημοσύνη τελείωσες τίς ὑποχρεώσεις σου στόν Θεό. Χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας γιά νά καθαρίσεις τόν ἑαυτό σου ἀπό τά πάθη, κι’ ἔτσι θά γίνει εὐπρόσδεκτη στόν Θεό ἡ προσφορά πού κάνεις στούς συνανθρώπους σου. Γιατί καί θαύματα νά κάνεις, ἀκόμη καί νεκρούς ν’ ἀναστήσεις, ἄν δέν φροντίζεις συγχρόνως γιά τήν ψυχή σου, δέν ἔκαμες τίποτα.

Πῶς θά ὁδηγήσεις ἄλλους στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἄν ἐσύ προηγουμένως δέν ἔχεις γνωρίσει τόν Θεό; Ἐνῶ εἶσαι ἄρρωστος, προσπαθεῖς νά κάνεις τούς ἄλλους καλά; Πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι πρῶτα θά καθαρισθεῖς ἐσύ καί μετά θά καθαρίσεις τούς ἄλλους. Γιά νά φτάσει κανείς στόν Θεό, χρειάζεται νά θυσιάσει καί φαγητά καί ποτά καί ροῦχα πολυτελῆ καί ἐπαίνους καί ὅ,τι ἄλλο τραβάει τόν ἄνθρωπο στόν κόσμο. Νά γίνεις φτωχός μέ τήν ταπείνωσή σου καί ὄχι πλούσιος μέ τήν ἀναισχυντία σου.

Νά συμφιλιώνεις τούς συνανθρώπους σου μέ τήν ἀρετή σου καί ὄχι μέ τά λόγια σου. Μέ τήν πραότητά σου καί τήν γλυκύτητα θά σβήνεις τήν πυρκαϊά τοῦ θυμοῦ καί τῆς φιλονεικίας. Νά ἐλέγχεις τούς ἀκόλαστους μέ τήν ἐνάρετη συμπεριφορά σου.

Ὅπου κι ἄν πᾶς νά θεωρεῖς τόν ἑαυτό σου ξένο. Ἔτσι θά προσέξεις καί δέν θά βλάψεις τούς ἄλλους. Σέ κάθε περίπτωση νά κάνεις πώς δέν γνωρίζεις τίποτε, γιά νά μή σέ κυριέψει ὁ ἐγωϊσμός. Κι ἄν ἀκόμη σέ κατηγορήσουν, ἐσύ νά τούς συγχωρεῖς καί νά μήν κρατᾶς κακία μέσα σου.

Νά πιστέψεις ὅτι γιά κάθε πράγμα ἔχεις ἀνάγκη νά σέ διδάξουν, καί ὄχι νά διδάξεις ἐσύ τούς ἄλλους. Ποτέ νά μήν ὑποδείξεις κάτι στόν ἄλλο, ἄν δέν τό ἔζησες προηγουμένως ἐσύ στήν ἴδια σου τή ζωή. Νά μιλᾶς καί νά συμπεριφέρεσαι σάν μαθητής καί ὄχι σάν δάσκαλος. Νά κατακρίνεις τόν ἑαυτό σου καί νά παίρνεις τήν τελευταία θέση. Νά εἶσαι τίμιος καί νά ἐμπνέεις σεβασμό στούς ἄλλους. Κι’ ἄν εἶναι ἀναγκαῖο νά διδάξεις, αὐτό νά τό κάνεις μέ ταπείνωση, γιά νά ὠφελήσεις τούς ἀκροατές σου.

Ν’ ἀγωνίζεσαι μέ τήν προσευχή, τά δάκρυα καί τίς νηστεῖες καί ν’ ἀποφεύγεις νά διαβάζεις τίς διδασκαλίες τῶν αἱρετικῶν. Γιά νά ἑνωθεῖς μέ τόν Θεό χρειάζεται πολλή νηστεία. Τά πολλά καί ὡραῖα φαγητά δέν ἀφήνουν τόν νοῦ νά πλησιάσει τόν Θεό. Τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ γνωρίζονται μέ προσευχή καί νηστεία. Νά διαβάζεις τά ἱερά Εὐαγγέλια γιά νά παραδειγματίζεσαι ἀπό τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ὅσο διαβάζεις τά ἱερά κείμενα, τόσο προχωρᾶς στή γνώση τῶν θαυμασίων τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν μελετᾶς τήν Ἁγία Γραφή νά εἶσαι ἐλεύθερος ἀπό φροντίδες καίἀπό μέριμνες βιοτικές, ὥστε νά ποτίζεται ἡ ψυχή σου ἀπό τή θεία ἀνάγνωση. Αὐτά πού διαβάζεις νά προσπαθεῖς νά ἐφαρμόζεις, γιά νά μή μένει ἡ ψυχή σου στό σκοτάδι. Στόν καιρό τοῦ πνευματικοῦ πολέμου βοηθάει πολύ ἡ ἀνάγνωση τῶν θείων Γραφῶν πού ἔχουμε κάμει, γιατί ὑπάρχει στήν ψυχή μας ἀπόθεμα πνευματικό.

Τό μέλι εἶναι πολύ ὡραῖο. Ὅταν ὅμως φάει κανείς πάρα πολύ, μπορεῖ νά τοῦ δημιουργήσει ἐμετό. Ἔτσι καί στά πνευματικά, δέν πρέπει νά βγαίνεις ἀδιάκριτα ἀπό τά ὅρια τῶν δυνατοτήτων σου. Νά κάνεις μόνο ἐκεῖνο πού μπορεῖς. Αὐτό θέλει ὁ Θεός. Τ’ ἄλλα θά τ’ ἀναπληρώσει ὁ Ἴδιος μέ τή χάρη Του. Γιατί ὑπάρχει καί ὁ φόβος ν’ ἀπελπισθεῖς, διαβάζοντας τίς ὑψηλές καταστάσεις πού ἔφτασαν οἱ ἅγιοι. Προχώρα στήν πνευματική ζωή μέ ταπεινό φρόνημα καί ὁ Θεός δέν θά σ’ ἐγκαταλείψει. Μήν προσπαθεῖς νά φτάσεις πνευματικές καταστάσεις πού ὑπερβαίνουν τίς δυνάμεις σου, γιατί θά πέσεις ὁπωσδήποτε, καί τήν πτώση σου αὐτή θά τήν ἐκμεταλλευθεῖ ὁ διάβολος.

Οἱ ὑψηλές πνευματικές κορυφές εἶναι πολύ δύσκολο νά κατακτηθοῦν.Ἀπαιτοῦν ταπείνωση καί πολύ κόπο καί μακροχρόνιους ἀγῶνες. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δέν ἐπισκιάζει εὔκολα τόν ἄνθρωπο, γιατί πρέπει προηγουμένως νά καθαρισθεῖ ἀπό κάθε μολυσμό. Τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ τά γνωρίζουν αὐτοί πού μέ τήν ἄσκηση καί τήν ταπείνωση ἀγωνίστηκαν στή ζωή τους γιά πολλά χρόνια. Μόνο στούς ταπεινούς ὁ Θεός φανερώνει τά μυστήριά Του.

Ἄν θέλεις νά ἐπιδοθεῖς στήν προσευχή καί στήν ἀγρυπνία, πρέπει νά κόψεις κάθε ἐπαφή σου μέ τόν κόσμο καί τήν ἁμαρτία. Χρειάζεται ἀκόμη ὑπομονή καί ἡσυχία. Μή φοβᾶσαι ἀπό τήν ταραχή πού δημιουργεῖ ὁ διάβολος κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς.

Αὐτό τό κάνει, γιατί γνωρίζει τήν ὠφέλεια πού θά ἔχουμε μετά ἀπό τήν προσευχή. Γι’ αὐτό ἀγωνίζεται μέ κάθε τρόπο νά σβήσει τή λαμπάδα τῆς προσευχῆς. Ἡ προσευχή σου ὅμως πρέπει νά συνοδεύεται καί ἀπό τήν ἐλεημοσύνη, ὥστε νά γεμίσει ἡ ψυχή σου ἀπό τό θεῖο φῶς. Τέλος, ὅσο εἰρηνικός εἶσαι ἐσωτερικά, τόσο περισσότερο ὁ νοῦς σου θά ἐννοεῖ τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Μέ τήν προσευχή καί τή μελέτη τῶν ἁγίων Γραφῶν καί μ’ ὅλο τόν πνευματικό σου ἀγώνα, γρήγορα θά φτάσεις στήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς.

Εἰναί αἰσχρό οἱ φιλοσαρκοι καί γαστρίμαργοι νά ἐξέταζουν τά πνευματικά πράγματα, ὅπως ἡ πόρνη νά μιλάει γιά σωφροσύνη. Καί ὅπως, ὅταν τό σῶμα πάσχει ἀπό μεγάλη ἀρρώστια, ἀποφεύγει τά παχειά φαγητά, ἔτσι κι’ ὁ νοῦς δέν μπορεῖ νά φτάσει στά θεῖα πράγματα ὅταν καταγίνεται μέ τά κοσμικά. Ὅπως ἡ φωτιά δέν μπορεῖ ν’ ἀνάψει τά βρεγμένα ξύλα, ἔτσι καί ἡ θεία φωτιά δέν μπορεῖ νά θερμάνει τήν καρδιά πού ἀγαπάει τήν ἀνάπαυση. Ὄπως ἡ πόρνη δέν περιορίζεται σ’ ἕνα μόνο ἐραστή, ἔτσι καί ἡ ψυχή πού καταγίνεται μέ πολλά πράγματα δέν μπορεῖ να κατανοήσει τά σπουδαιότερα, πού εἶναι τά θεῖα.

Ὅπως ἐκεῖνος πού δέν εἶδε μέ τά μάτια του τόν ἥλιο δέν μπορεῖ νά διηγηθεῖ στούς ἄλλους πῶς εἶναι τό φῶς του, ἔτσι κι αὐτός πού δέν γεύτηκε τή γλυκύτητα τῆς πνευματικῆς ζωῆς δέν μπορεῖ νά μιλήσει γιά πνευματικά πράγματα. Ἄν κάτι δέν τό ἔχεις ἀνάγκη καί σοῦ περισσεύει, δῶστο στόν ἀδελφό σου, γιατί ἔτσι θά πλησιάσει περισσότερο ἡ καρδιά σου τόν Θεό. Ὅταν κάνεις ἐλεημοσύνη νά δίνεις πλουσιοπάροχα, κάνοντάς την μέ χαρά, «ἱλαρόν γάρ δότην ἀγαπᾶ ὁ Θεός». Γιά τό ψωμί πού δίνεις στόν φτωχό θά πάρεις μισθό στήν ἄλλη ζωή. Μήν ἐξετάζεις ἄν σ’ αὐτόν πού κάνεις ἐλεημοσύνη ὑπάρχει πραγματική ἀνάγκη ἤ ὄχι. Ἐσύ κάνε τό καθῆκον σου καί ὁ Θεός θά κρίνει σωστά. Γιατί κάνοντας ἀδιάκριτα ἐλεημοσύνη, θά προσελκύσεις καί τούς σκληρόκαρδους στό καλό.

Σ’αὐτό μᾶς διδάσκει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, πού ἔτρωγε μαζί μέ τούς τελῶνες καί τούς ἁμαρτωλούς. Δέν προτιμοῦσε τούς καλούς καί τούς ἄξιους, ἀλλά τούς ἀνάξιους, γιά νά τούς προσελκύσει καί νά τούς δημιουργήσει τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι κι’ ἐσύ νά κάνεις τό καλό σέ ὅλους, εἴτε εἶναι φίλοι σου εἴτε ἐχθροί σου.

Κι’ ὅταν κάνεις τό καλό, μήν περιμένεις ἀμοιβή ἀπό τούς ἀνθρώπους, γιατί θά σέ ἀνταμείψει ὁ Θεός. Πρόσεξε μήπως πέσεις στήν παγίδα καί μαζεύεις πράγματα, γιά νά κάνεις δῆθεν ἐλεημοσύνη. Ἡ ἐλεημοσύνη ἔχει ἀξία μπροστά στά μάτια τοῦ Θεοῦ ὅταν γίνεται ἀπό τό ὑστέρημά σου. Ὅσο λιγότερα ἔχεις, τόσο πιό εὐτυχισμένος εἶσαι καί πολύ εὔκολα θά πλησιάσεις τόν Θεό. Τά πολλά ὑλικά πράγματα δένουν τόν ἄνθρωπο στήν γῆ αὐτή, καί δέν τόν ἀφήνουν νά δεῖ τήν Αἰώνια Βασιλεία. Ἡ ἀφθονία τῶν πραγμάτων εἶναι ἐχθρός τῆς ἐγκράτειας.

Εἰναι εὐτυχισμένος ἐκεῖνος πού προσπαθεῖ νά βρεῖ ἡσυχία γιά νά ἔλθει σ’ ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό, καί δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς πολλές ἐργασίες. Γιατί ὅσο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος θά ἔχει δουλειές καί δέν θά σταματήσουν ποτέ. Βέβαια, καί ἡ ἐργασία εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν προκοπή τῆς ψυχῆς. Οἱ Πατέρες μάλιστα ὁρίζουν ὅτι οἱ ἀρχάριοι στήν πνευματική ζωή πρέπει νά καταγίνονται πολύ μέ τή σωμάτικη ἐργασία, γιά νά μή τούς πειράζει ὁ σατανᾶς, χωρίς φυσικά νά παραλείπουν καί τήν προσευχή.

Καί προσευχή καί ἐργασία.

Νά μήν ἀμελεῖς τίς μετάνοιές σου, γιατί αὐτό φοβίζει τόν σατανᾶ. Νά γνωρίζεις ὅτι θά σέ πολεμήσουν πολύ οἱ δαίμονες, ὅταν ἀρχίζεις νά προσκυνᾶς τόν Θεό σου. Κανένα πρᾶγμα στόν πνευματικό ἀγώνα δέν εἶναι ἀνώτερο ὅσο ἡ ἀσκητική προσπάθεια, πού τόσο φθονοῦν οἱ δαίμονες, γιατί καίγονται ὅταν βλέπουν τούς χριστιανούς νά πέφτουν γονατιστοί μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο.

Νά ζητᾶς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί Αὐτός θά φωτίσει τό σκοτάδι τῆς καρδιᾶς σου καί θά κάνει ν’ ἀνθίσει μέσα σου ἕνας πνευματικός παράδεισος. Πρῶτα ὅμως πρέπει νά κόψεις κάθε ἁμαρτωλό πρᾶγμα πού σέ συνδέει μέ τόν κόσμο καί μετά νά στραφεῖς στόν ἐσωτερικό σου κόσμο, γιά νά ξεριζώσεις ὅ,τι σάπιο ὑπάρχει.

Αὐτά ὅπως σοῦ εἶπα καί πιό πάνω, δέν εἶναι εὔκολα πράγματα. Τό νά καθαρίσει κανείς τόν ἑαυτό του ἀπό τούς σαρκικούς μολυσμούς ἀπαιτεῖ ἀγώνα μεγάλο πού θά διαρκέσει πολύ καιρό. Καί αὐτά στά λέω ὄχι γιά νά σέ ἀπελπίσω γιά τή σωτηρία σου, ἀλλά γιά νά σέ βοηθήσω νά προχωρᾶς συνεχῶς, μέχρις ὅτου γευθεῖς τή γλυκύτητα πού προσφέρει ὁ Θεός. Γιατί ἡ γλυκύτητα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ψευτική καί πρόσκαιρη. Μόνο κοντά στό Θεό θά βρεῖς πραγματική παρηγοριά καί καταφύγιο.
Νά μισήσεις τά ἁμαρτωλά ἔργα καί τότε θά σέ πλησιάσει ὁ Θεός καί θά σοῦ στείλει τή χάρη Του.

Κοντά στόν Θεό θά βρεῖς εἰρήνη καί χαρά, ἀρκεῖ νά Τόν ἀγαπήσεις μ’ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς σου.

Κοντά στόν Θεό θ’ ἀπολαύσεις τήν αἰώνια μακαριότητα στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ἀγάπησε ἀληθινά τόν Θεό καί τότε θά γίνεις εὐτυχισμένος.

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

Ω φως ιλαρόν,ω φώς εσπερινόν,ω φως ανέσπερον!

Έχουμε στο σπίτι μας ένα μικρό δωμάτιο μ' ένα εικονοστάσι, που βρίσκεται προς τη μιά γωνιά του. Απάνω στο εικονοστάσι είναι βαλμένο, στη μέση, ένα παλιό μεγάλο Ευαγγέλιο με ασημωμένες τάβλες, ένας αρχαίος σκαλιστός σταυρός, ένα μικρό κουτάκι με άγιο λείψανο, ένα ασημένο χέρι, μεγάλο όσο είναι το φυσικό χέρι, που έχει μέσα άγιο λείψανο της αγιάς Παρασκευής, και κάμποσα εικονίσματα, που ανάμεσά τους είναι μία μεγάλη εικόνα της αγιάς Παρασκευής, παλιά κι ασημωμένη από τέμπλο.
Όλα αυτά ήτανε της οικογενειακής εκκλησιάς μας, και τα πήραμε μαζί μας τον καιρό που φύγαμε από τη Μικρά Ασία, καταδιωγμένοι από τον Τούρκο, μαζί με λίγα εκκλησιαστικά βιβλία. Αντί να πάρουμε άλλα πράγματα, που θα ήτανε πιό χρήσιμα σε μας, κατά τη γνώμη του κόσμου, προτιμήσαμε να πάρουμε αυτά τα αγιασμένα πράγματα. Περάσαμε στη Μυτιλήνη, που είναι κοντά στο μέρος που γεννηθήκαμε, αντίκρυ στη μεγάλη στεριά της Ανατολής.

Το καντήλι καίει μέρα-νύχτα ακοίμητο, μπροστά σ' αυτό το εικονοστάσι. Το δωμάτιο μοσκοβολά κερί και λιβάνι. Εκεί είναι το καταφύγιο μας στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής μας, εκεί λέμε και τις ευχαριστίες μας στον Θεό για ό,τι καλό μας στέλνει. Εκεί λέμε τον εσπερινό και τον όρθρο, όποτε τύχει να μην πάμε στην εκκλησία, τις παρακλήσεις, τις δοξολογίες. εκεί γίνουνται οι αγιασμοί και τα ευχέλαια, από αγιαμένους παπάδες και καλογήρους. Η ψυχή μας κ' η καρδιά μας, βρίσκονται εκεί. Έχουμε τα Μηναία, το Πεντηκοστάριο, την Παρακλητική, το Τριώδιο, το Ωρολόγιο, το Αγιασματάρι, κλπ... Εκείνο το θαλάμι είναι η κατ οίκον εκκλησία μας. 

Από τα δεξιά βρίσκεται ένα παραθύρι, δίπλα στη βορεινή γωνιά. Απ' εκείνο το παραθύρι, που είναι βορεινό, δεν μπαίνει ολότελα ο ήλιος όλον τον χειμώνα. Μονάχα κατά την αρχή του καλοκαιριού αρχίζουν και τρυπώνουν λοξά χρυσές αχτίνες από τον ήλιο, την ώρα που βασιλεύει. Τρυπώνει δειλά-δειλά, αυτό το φώς, το «Φώς ιλαρόν», όπως το λέγω, και κάνει μια στενή λουρίδα όρθια, χρυσαφένια, δίπλα στη βορεινή γωνιά, αριστερά από το εικονοστάσι.

Φανερώνεται τις πρώτες μέρες του Ιουνίου, και χάνεται τις πρώτες μέρες του Αυγούστου. Το αγιασμένο πυροτέχνημα στην αρχή βαστά λίγες στιγμές κ' ύστερα αποτραβιέται. Κατά την αρχή Ιουλίου στέκεται ίσαμε μιά ώρα. Και στις τελευταίες μέρες του βαστά πάλι λίγες στιγμές, ως που χάνεται, και δεν ξαναφαίνεται πιά.
Αυτό είναι το «Φώς ιλαρόν». Από μικρό παιδί το 'βλεπα το βράδυ που βασίλευε ο ήλιος, εξωτικό, χρυσοκκόκινο, να χρυσώνει τα σπίτια, τα μικρά τα βουνά, τα βράχια, τα πανιά των καραβιών, σαν να ήτανε χρυσοκαπνισμένα. Το θέαμα ήτανε πανηγυρικό, κ' έπεφτα σε έκσταση, σαν να ερχότανε εκείνο το φώς απο έναν άλλον κόσμο, από τη βασιλεία των ουρανών, κατά κει που βασιλεύει ο ήλιος.
Πόσο ποιητικά εκφράζει ο λαός μας τη μεγαλοπρέπεια που έχει εκείνη η ιερή ώρα, λέγοντας πως ο ήλιος «βασιλεύει». Αληθινά, ποιός βασιλιάς ντύθηκε ποτέ με τέτοια πορφύρα; Θα' λεγε κανένας πως δεν είναι ο ήλιος αυτός ο βασιλέας, αλλά ο Χριστός, ο βασιλεύς των βασιλευόντων.
Έχω την ιδέα μαλιστα πως ο ευλαβής λαός μας, λέγοντας «ο ήλιος εβασίλεψε», επήρε τα λόγια, γυρίζοντάς τα, από το «Προκείμενον» που λέγει ο ψάλτης το Σαββατόβραδο στον εσπερινό: «ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο»ίσα-ίσα την ίδια ώρα που βασιλεύει ο ήλιος. 

Εκείνη την ώρα το χρυσορρόδινο φώς μπαίνει απο το παράθυρο της εκκλησίας, που είναι κατά το δυτικό μέρος, και χτυπά απάνω στο σκαλιστό τέμπλο, κάνοντας το να λαμποκοπά σάν «χρυσοπλοκώτατος πύργος». 
Λίγο πρίν το «Προκείμενον» λέγει ο ψάλτης, ή κανένας καλόγερος, ή κανένας ταπεινος αναγνώστης το «Φως ιλαρόν», εκείνον τον θεσπέσιον εσπερινόν ύμνον.
...Σε στέλνει σε όλους τους ανθρώπους μα αυτοί δεν σε βλέπουν, ω φως ιλαρόν, ω φώς εσπερινόν, ω φως ανέσπερον!

Φώτης Κόντογλου «Ευλογημένο Καταφύγιο»,
Κεφάλαιο: Το βασίλεμα του ήλιου



ΑΧΡΗΜΑΤΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ - ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΡΑ !!!

Τί θα συμβεί πριν από τη δευτέρα παρουσία (π. Ευσέβιος Βίττης)