Εάν ξεφεύγεις από τον Θεό, δεν θα σε κυνηγήσει, αλλά θα σε περιμένει.
Σε όποιο δρόμο βαδίζεις, θα συναντήσεις τον Θεό. Όμως, εάν δεν αναγνωρίσεις τον Θεό κατά τη συνάντηση, το ταξίδι σου θ’ ακολουθεί η απελπισία, σαν το ταξίδι προς το νεκροταφείο.
Σε όποια πόρτα να χτυπήσεις, ο Θεός θα σου ανοίξει. Εάν ο Θεός δεν σου ανοίξει, καμία πόρτα δεν θα ανοίξει...
Το γνώρισμα του ζώντος Θεού έχει ως πρώτη μεγαλειώδη επίπτωση, την υπερδύναμη της ζωής επάνω στο θάνατο. Μη αναγνώριση του Θεού έχει ως πρώτη φοβερή επίπτωση, την υπερδύναμη του θανάτου επάνω στη ζωή. Στη πρώτη περίπτωση μπορούμε να πούμε: όλη αυτή η λάμψη της ζωής διά του σκότους του θανάτου θα τελειώσει μ’ ένα μεγαλειώδες πυρ της ζωής, στο οποίο ο θάνατος θα καεί. Στη δεύτερη περίπτωση μπορούμε να πούμε: όλη αυτή η βία του θανάτου επάνω από τις αδύναμες σπίθες της ζωής θα τελειώσουν μ’ ένα ακίνητο σκοτάδι και σιωπή, στα οποία ο θάνατος αιώνια θα ξεκουράζεται.
Εάν σβήσεις τον Θεό από το σύμπαν, θα έχεις σβήσει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου, και θα έχεις παραδοθεί στο θάνατο· αυτή είναι τελική καταστροφή του «όλου» και των «όλων» από την μία ακτή έως την άλλη ακτή του χρόνου και του χώρου.
Μάταια φεύγεις από τον Θεό, δεν μπορείς να κρυφτείς. Αυτός, όντως, δεν θα σε κυνηγά, αλλά θα σε περιμένει. Όμως, δεν θα σε περιμένει μόνο στη θέση όπου εσύ τον άφησες, θα σε περιμένει σ’ όλες τις γραμμές και τις γωνίες του κόσμου.
Ευκολότερα θα προτρέξεις κάτω απ’ το φεγγάρι πάρα απ’ τον Θεό. Όντως, ευκολότερα θα ξεφύγεις από τον αέρα, παρά από τον Θεό.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)
«Στοχασμοί περί καλού και κακού» έκδ. «Εν πλω», σ. 45-46.
http://www.diakonima.gr/