Επερώτησον τον πατέρα σου, και αναγγελοί σοι,τους πρεσβυτέρους σου, και ερούσί σοι [Δευτ.32.7]
Δεν υπάρχει άλλη οδός σωτηρίας,από την εξαγόρευση των λογισμών στους πατέρες και την μη καταφρόνηση της παραδόσεως των προγόνων.Γιατι και αυτοί,δεν κινήθηκαν από την δική τους θέληση,αλλά από τον Θεό και τις θεόπνευστες Γραφές, για να παραδώσουν στους μεταγενέστερους αυτήν την συνήθεια, το να συμβουλεύονται δηλαδή τους προοδευμένους στην αρετή.
Αυτό μπορούμε, να το μάθουμε και από πολλά άλλα μέρη της θεόπνευστης Γραφής, προπαντός όμως,από την ιστορία του Αγίου Σαμουήλ, του προφήτη.
Αυτός, αν και αφιερώθηκε από νήπιο στον Θεό από την μητέρα του και αξιώθηκε,να συνομιλεί με τον Θεό, δεν πίστεψε στον λογισμό του. Μολονότι,μια και δυο φορές τον κάλεσε ο Θεός, τρέχει προς τον γέροντα Ηλεί, παίρνει οδηγίες απ' αυτόν και τον συμβουλεύει, πώς να ανταποκρίνεται στον Θεό. Και εκείνον, που τον διάλεξε ο Θεός σαν άξιό Του, θέλει με τους κανόνες και την διδαχή του γέροντα να καθοδηγείται, κι έτσι να οδηγηθεί στην ταπείνωση.
Μα και τον Παύλο, που τον κάλεσε ο ίδιος ο Χριστός και συνομίλησε μαζί του, τον στέλνει στον Ανανία και τον βεβαιώνει, ότι θα μάθει από αυτόν την οδό της Αληθείας, λέγοντας; «Είσελθε εις την πόλιν και λαληθήσεταί σοι τί σε δει ποιείν»
Με τούτα, μας διδάσκει, να ακολουθούμε τις οδηγίες των προοδευμένων στην αρετή. Αφού και ο ίδιος, ο απόστολος το διδάχθηκε αυτό, το εκπλήρωνε έπειτα με τα έργα του, εφόσον γράφει για τον εαυτό του:
«Ανήλθον εις Ιεροσόλυμα ιδείν Πέτρον και Ιάκωβον. Και ανεθέμην αυτοίς το ευαγγέλιον ο κηρύσσω, μήπως εις κενόν τρέχω ή έδραμον»
Αλίμονο! Το''σκεύος της εκλογής''αυτός, που ανυψώθηκε ως τον τρίτο ουρανό και άκουσε από τον ίδιο τον Θεό ''άρρητα ρήματα'''αυτός, ομολογεί, πως είχε ανάγκη από τις συμβουλές των αποστόλων, που προγήθηκαν.
Ποιός λοιπόν, είναι τόσο αλαζόνας και υπερήφανος, ώστε να μην φρίττει, ακούγοντας αυτά και να μην φοβάται, να ακολουθεί την γνώμη του, όπως φοβάται την φωτιά της γέενας και την αιώνια κόλαση;
Αβά Κασσιανού