Πως η αμαρτία εξαπατά τον άνθρωπο

Τι σημαίνει να είσαι χριστιανός; «Περιπατών εν αληθεία», να είσαι όλος εν τη Αληθεία και εκ της Αληθείας. Αυτό εξασφαλίζει στον άνθρωπο την αθανασία και την αιώνια ζωή, επειδή τον σώζει από την αμαρτία, απ’ αυτό το βασικό και κύριο ψέμα.

Η αμαρτία σ’ όλες τις αμέτρητες μορφές της μόνο ένα κάνει: ψεύδεται. Λέει στον άνθρωπο ότι μπορεί να του δώσει ζωή, ενώ τον καταποντίζει στο θάνατο, υπόσχεται ότι μπορεί να του δώσει παράδεισο, ενώ τον οδηγεί στην κόλαση, λέει ότι μπορεί να τον κάνει Θεό, ενώ τον μεταμορφώνει σε διάβολο.Ποια αμαρτία δεν είναι ψέμα; Με ποια αμαρτία ο άνθρωπος δεν αυτοεξαπατάται;

Ιδού η υπερηφάνεια! Δεν αυτοεξαπατάται με την υπερηφάνεια ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί τον εαυτό του μεγάλο, ενώ στην πραγματικότητα είναι σκόνη και στάχτη;

Ιδού η φιλοδοξία! Δεν αυτοεξαπατάται με την φιλοδοξία ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί τον εαυτό του δοξασμένο, ενώ στην πραγματικότητα είναι βρωμότοπος, γεμάτος σκουλήκια και δυσοσμία;

Ιδού η φιλεξουσία! Δεν αυτοεξαπατάται με τη φιλεξουσία ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί τον εαυτό του ισχυρό και δυνατό, ενώ στην πραγματικότητα είναι ελεεινός σκλάβος του θανάτου και του τάφου;

Ιδού η φιληδονία! Δεν αυτοεξαπατάται με τη φιληδονία ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί ότι θα του δώσει παραδεισένιες απολαύσεις ενώ στην πραγματικότητα κάθε γλυκύτητα ηδονής τελειώνει με πίκρα; Έτσι, αμαρτία στην αμαρτία, ψέμα στο ψέμα, όλα αυτά δημιουργούν ένα απέραντο ψέμα, που οδηγεί τον άνθρωπο σε εκείνον που «ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού», σ’ αυτόν τον ανθρωποκτόνο που «ήν απ’ αρχής» (Ιωάν. Η΄, 44).

Γι’ αυτό η βασική εντολή της Τριαδικής Θεότητας είναι: «περιπατείν εν αληθεία». Επειδή μόνο εκείνοι που βαδίζουν στην αλήθεια, είναι του Χριστού και το ψέμα δεν έχει εξουσία πάνω τους. Όσοι «βαδίζουν στην αλήθεια», το αποδεικνύουν με το «αγαπώμεν αλλήλους». Η Αλήθεια που βρίσκεται σ’ έναν τον παρακινεί στην Αγάπη προς την Αλήθεια που βρίσκεται στους άλλους. Και αποτελεί την καθεαυτή θεϊκή Αλήθεια, που όλους όσους «βαδίζουν στην αλήθεια» τους ενώνει σε μία ολότητα, σ’ ένα όν, σ’ ένα σώμα, την Εκκλησία, που ως εκ τούτου είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ. Γ΄, 15).

Έτσι η εντολή περί του περιπατείν εν αληθεία και η εντολή περί του αγαπάν αλλήλους συναρμόζονται σε μία εντολή, που λόγω της καθολικότητάς της είναι πάντα νέα και πάντα παλαιά.

Πηγή: π. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ερμηνεία των Επιστολών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εκδόσεις εν Πω

http://makkavaios.blogspot.gr

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ - ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΕΙΣ

Είδαμε στις μέρες μας να ψηφίζονται δύο νομοσχέδια που επαληθεύουν προφητείες Γερόντων και Αγίων. Ναι αναφέρομε στην ομοφυλοφιλική συμβίωση και την απόδοση της Ελληνικής Ιθαγένειας. Ποιός θα το πίστευε ότι θα ’ρχόταν εποχή που θα συζητούσαμε στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας κάτι τέτοιο ή ότι στην εποχή μας θα εκπληρωνόταν η Προφητεία του Αγίου Νείλου του Μυροβλήτου εκ του Αγίου Όρους που έλεγε μεταξύ των άλλων και αυτό: «...Αι πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύωνται εν τω καιρώ εκείνω...»!!!

Δεν μας φτάνουν όλα τα άλλα "κακά" που έχουν έλθει η μας έχουν φέρει με το ζόρι στην χώρα μας, τώρα θέλουν να μας φέρουν και τους «γάμους» των ομοφυλοφίλων, προκειμένου να γίνη και η Ορθόδοξη Ελλάδα μας «ΣΟΔΟΜΑ και ΓΟΜΟΡΑ»!!! επισύρροντας την δίκαιη οργή και τιμωρία του Κυρίου μας».

Κι ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές κάποιοι περιμένουν να βρεθεί συμφωνία. Μάλλον τιμωρία θα βρεθεί. Το δεύτερο νομοσχέδιο που αφορά την απόδοση της; Ελληνικής ιθαγένειας επαληθεύει τον αείμνηστο Γέροντα Θεόκλητο από την Μονή Διονυσιάτου που είχε γράψει<<Και στην ερώτησή μου· Ο Θεός θά επιτρέψει την αντικατάσταση της αγίας Εκκλησίας Του, πού «επεριποιήσατο τώ ιδίω Αίματι», μέ τόν σκοτεινό και δαιμονικόν μουσουλμανισμόν μέσα στην Τοπική Ορθοδοξία της Ελλάδος; Μού απήντησαν με ένα στόμα ότι, ο Θεός θα το επιτρέψει εξ αφορμής τής εκτεταμένης αμαρτίας. Καί ανεφέρθησαν στους βυζαντινούς ρωμηούς, πού δεν μετανοούσαν.

Και όταν πάλιν τους ερώτησα· πώς θα συμβεί αυτό και πότε και τί θά γίνουν οι Έλληνες; Απήντησαν, ότι ήδη ενεργείται η άλωση με τα 2-3 εκατομμύρια των μωαμεθανών, πού ονομάζονται μετανάστες, καί πού θα στερεώνονται σταδιακώς μέ τήν ελληνικήν ιθαγένεια, πού θά τούς χορηγεί ευχαρίστως τό Κράτος, δηλαδή η άθεη κυβέρνηση.>>Τα δεινά του ελληνικού λαού ξεκινάνε τώρα,καθώς υπάρχει και το πρόβλημα των λαθρομεταναστών, κι ευχόμαστε να μην έχουμε τραγικές εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις γιατί αυτά που ζητούν οι δανειστές είναι πρωτοφανή, και για να υπογραφεί συμφωνία η οποία θα έρθει για ψήφιση στο Κοινοβούλιο θα χρειαστεί την υποστήριξη των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ, αφού από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ θα υπάρξουν διαρροές, αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση μπορεί να μετασχηματιστεί σε στυλ Παπαδικού, χωρίς εκλογές λόγω εθνικής ανάγκης, για εθνική ενωτική κυβέρνηση. Χρειάζεται πολύ προσευχή και κομποσχοίνι στη συνέχεια για να μην έχουμε εθνικά παρατράγουδα.

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΛΑ'Ι'ΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Οταν ξεκίνησα το παρών μπλογκ, ήθελα να περιλάβω όλες τις προφητείες που είναι γραμμένες σε βιβλία αλλά και να ανδείξουμε νέες προφητείες από Γέροντες/ισσες. Στόχος ήταν να αναλύσουμε τις προφητείες που θα εκπληρωνόντουσαν στο διάβα του χρόνου, και να αναλύσουμε αυτές που βλέπουμε ότι έρχονται, προσπαθώντας το κατά δύναμιν, να μην κάνουμε «πατάτες» καθότι στις προφητείες δεν αναφέρονται οι χρονολογίες που θα εκπληρωθούν τα γεγγονότα και χρειάζεται σοβαρότητα και πνεύμα των Γραφών. Βρισκόμαστε σε ένα δύσκολο στάδιο διαπραγματεύσεων με τους δανειστές και πολύ φοβόμαστε ότι η υπάρχουσα κυβέρνηση για να υπογράψει 3ο μνημόνιο θα πρέπει να μετασχηματιστεί σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με την σύμπραξη των προηγούμενων κομμάτων. 

Το κακό είναι ότι ακόμα κι αν υπογράψουν μνημόνιο τα λεφτά θα έρθουν μετά την πρώτη αξιολόγηση κι αφού θα έχουν εφαρμοστεί τα μέτρα που θα έχουν ζητήσει οι δανειστές, μετά από διάστημα 3 μηνών. Μέχρι τότε οι δόσεις τρέχουν και πρέπει να αποπληρωθούν με δικά μας χρήματα. Ποιά μπορεί να είναι η κίνηση που θα κάνει η όποια κυβέρνηση υπογράψει μνημόνιο;

Αυτό που μαθαίνουμε από πηγές στις ΗΠΑ, είναι ότι θα κατασχεθούν όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί και θα επιδιωχθεί να υπάρξει πλαστικό χρήμα (ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ).

Ο στόχος δηλαδή των δανειστών είναι να ξεσηκωθεί ο λαός εναντίον των δικών του πολιτικών, όπως αναφέρεται στο βιβλίο ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ. Γιατί μέσα στο επόμενο διάστημα, είτε κυκλοφορήσουν τις κάρτες, είτε δεν προλάβουν να τις κυκλοφορήσουν, θα υπάρξει πιστωτικό γεγονός (χρεοκοπία). 

Γι αυτούς τους λόγους χρειάζεται σήμερα πολύ προσευχή και κομποσχοίνι. Ο αείμνηστος δημοσιογράφος Νικόλαος Σαουσόπουλος (αρθρογράφος στα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ την εποχή της δεκαετίας του 70) μου είχε πει στην Αθήνα την δεκαετία του 70 ότι  ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει όταν ενωθούν οι Γερμανίες [τότε ήταν η Ανατολική και η Δυτική] και θα διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση. Μου ανέφερε επίσης από την Αποκάλυψη ότι θα είμαστε η πρώτη χώρα που θα βγεί από την Ενωμένη Ευρώπη [εκείνη την εποχή η Ελλάδα ετοιμαζόταν να μπει στην ΕΟΚ]. 

Βλέπουμε λοιπόν από τις εξελίξεις ότι οι δανειστές γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή θα ξεσηκωθούμε και θα αντιδράσουμε γι αυτό έχει αυξηθεί πάλι το κύμα της λαθρομετανάστευσης.Είναι κοντά η ώρα που θα συμβεί το πιστωτικό γεγγονός όπως αναφέρουν πολλές Ευρωπα'ι'κές εφημερίδες και πρακτορεία, με αποτέλεσμα να βγούμε από την Ευρωζώνη αλλά και την Ε.Ε. Από προσωπικές μαρτυρίες έχω να καταθέσω ότι ο πνευματικός μου Παπά-Σκορδίλης [Θεός σχωρέστον γιατί δεν ζει αλλά δεν βρέθηκε και πουθενά το σώμα του για να ταφεί] το 1990 μου είχε πει ότι δεν θα γνωρίσω στην εποχή μου αντίχριστο ως πρόσωπο[άνθρωπο]αλλά ως αντίχριστο σύστημα. Και είδα από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου να καταργείται η μοιχεία και στις μέρες μας να μονιμοποιείται η ομοφυλοφιλία, να καταργείται εν μέρη η Κυριακάτικη αργία (7 Κυριακές τον χρόνο εργάσιμες), να παίρνουν την Ελληνική ιθαγένεια οι αλλοδαποί κ.ά. Οσον αφορά τους λαθρομετανάστες από Ηγουμένη στην Αιτωλοακαρνανία μου δόθηκε γραπτώς: «Αλλοί στους κάμπους. Θαρθούν βρωμερά έθνη,όταν έρθουν μη φοβάσθε, όταν θα φύγουν αναμερίστε.» Δηλαδή όταν έρθουν οι λαθρομετανάστες[και η κατάσταση ξεκίνησε από το 1990 και μετά, πρώτα με του Βορειοηπειρώτες και την ευκαιρία που δόθηκε στους Αλβανούς να έρθουν στην Ελλάδα και μετά με τους κούρδους στην πλατεία Ελευθερίας στο Θησείο, ακολούθησαν όλοι οι άλλοι λαθρομετανάστες] θα τους δώσετε το ψωμί σας, θα τύχουν της προστασίας σας.Ύστερα όμως θα δείτε γιατί δεν πρέπει να ξενοιάζετε. Θα θελήσετε τα έθνη [λαθρομετανάστες] να τα στείλετε στον τόπο τους. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο, αν κατορθώσετε να φύγουν, προσέξτε, φυλαχτείτε. θα δείτε τι μπορούν να κάνουν. Η φράση στους κάμπους θυμίζει την προφητεία που εξεφώνησε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στην Λάρισα: «Τα χωριά του Κάμπου θα πάθουν χαλάστρα»

Με την προφητεία ο Άγιος προειδοποιεί επομένως, ότι τα ενδιαφέροντα των λαθρομεταναστών θα στραφούν στους κάμπους, στα αστικά κέντρα και τότε ουαί και αλλοίμονο στην Ελλάδα.

Δηλαδή δεν θα έχουν μικρές βλέψεις, μικρά βολέματα. Οσο αφορά την παρέμβαση του Ομπάμα στην Μέρκελ για την συμφωνία με την Ελλάδα να έχουμε υπόψη και αυτό. 

Έχουν περάσει περίπου είκοσι χρόνια από τότε που άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά τον γέροντα Παϊσιο να μας λέει ότι ΛΙΓΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ‘ΨΩΜΙΑ’ ΤΗΣ ΕΟΚ...ΘΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ , αυτοί είναι ένας λαός και συνεργάζονται... σου λέει , τι γίνεται τώρα εδώ;... ο Χίτλερ σηκώνει πάλι κεφάλι; ..και θα την διαλύσουν...

Μετά από τις πρόσφατες εξελίξεις όπου αναγνωρίζεται ότι ‘οι κερδοσκόποι’, (δηλαδή η μεγαλύτερη τράπεζα της Αμερικής Goldman and Sachs και άλλοι), επιτίθενται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα , το ευρώ., και μέσω αυτού στην ενότητα της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης… ήρθαν στο νου μου τα λόγια του Αγίου γέροντα Παϊσίου.

Η σοβαρότητα της απειλής έχει αναγνωρισθεί και από τους υπεύθυνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έσπευσαν να δημιουργήσουν ολόκληρο μηχανισμό για να αντιμετωπίσουν αυτήν την επίθεση αλλά και άλλες μελλοντικές. Τα πράγματα είναι δύσκολα και θα περάσουμε δύσκολα όπως μας προειδοποιούσε πριν απο μία εικοσαετία ο γέροντας Πα'ί'σιος… όμως η κατάληξη είναι καλή.

Βλέπεις σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχει η Ελλάδα... σήμερα οι φίλοι μας θέλουν να μας ‘τσαλακώσουν’ και οι εχθροί μας να μας ξεσκίσουν... δεν πειράζει όμως, έχουν οι άνθρωποι τα σχέδιά τους έχει και ο Θεός τα δικά Του... έλεγε με νόημα…

Για την σημερινή κατάσταση ο Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης ανέφερε: Είμεθα λαός σκληροτράχηλος, όπως ήταν οι Εβραίοι την εποχή εκείνη. Δεν μετανοούμε, χριστιανοί μου, και να προστρέξουμε στον Θεό και να

ζητήσουμε«Θεέ μου, φύλαγέ μας».Γιατί σας τα λέω αυτά; Γιατί τα σκυλιά μας έχουν περικυκλώσει. Θέλω να καταλάβετε ποιά είναι αυτά τα σκυλιά. Να τα καταλάβετε, χωρίς να τα ονομάσω. Τα σκυλιά έχουν περικυκλώσει την Ελλαδίτσα μας και τον χριστιανικό μας κόσμο. Δεν μετανοούμε, αλλά πορεύεται έκαστος κατά το θέλημά του, κατά τη σκέψη του, που τρέχει προς την αμαρτία ακατάσχετα. Πού πάτε,Έλληνες; Γιατί δεν αισθανόμεθα το βάρος της αμαρτίας; Γι αυτό το βάρος της αμαρτίας είναι που ο Θεός αποστρέφει το πρόσωπό Του από τους Έλληνες αυτή την ώρα. Τα άλλα έθνη βαδίζουν τον δρόμο της απώλειάς τους. Αλλά όχι κι εμείς, οι Έλληνες, να βαδίσουμε στο δρόμο της απώλειας, που μας έχει ο Θεός έθνος δικό Του, κι εμείς τρέχουμε ακατάσχετα στην απώλεια απ' την αμετανοησία μας…

Εμείς όμως δεν μετανούμε, είθε, χριστιανοί μου αδερφοί, να μη μας εγκαταλείψει ο Κύριος μέχρι τέλους. Να μην αποστρέψει το πρόσωπον Αυτού και στείλει τους λύκους εδώ μέσα και μας κατασπαράξουν.

Εάν προσέξετε τα λόγια μου αυτή την ώρα και συνετισθούμε, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, και επιστρέψουμε προς Κύριον τον Θεόν ημών, θα σωθούμε, χριστιανοί μου αδερφοί. Θα σωθούμε! Σας υπόσχομαι. Γιατί, όχι εγώ, το λέει ο Κύριος: «Μόνο νόημα να κάνετε εσείς πως γυρίζετε προς εμένα,θα γυρίσω 10 βήματα προς εσάς». Ναι, αυτός είναι ο λόγος του Κυρίου. Ας το λάβουμε υπόψη μας και έκαστος εξ ημών ας λαλήσει αλήθειαν προς τον πλησίον αυτού. Μη ψευδόμεθα προς τον χριστιανό συνάνθρωπό μας. Μην τον μισούμε. 

Μη θέλουμε να τον κακοποιήσουμε, να τον φονεύσουμε, να τον εκμεταλευτούμε. Και να σταματήσουμε να προσκυνούμε τα είδωλα. Αυτά ήθελα να σας πω και εύχομαι ο Κύριος ο Θεός να μας δώσει μετάνοια όλων. Να νεύσει ο Κύριος δια της Θείας Δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος να συντρίψει τα είδωλα και να μας σκεπάσει ως έθνος, να αντεπεξέλθουμε. 

Διότι λύκοι βαρείς πολεμούν αυτό το έθνος, προσπαθούν να μας καταποντίσουν, να μας καταστρέψουν. Αλλά πιστεύω στον Θεόν,τον αληθινόν Θεών, ότι δεν θα συμβεί το τοιούτο. Πάλι με την Χάριν του Θεού θα επιπλεύσουμε…

Τέλος θα αναφέρω μια προσωπική ρήση από Γέροντα που μου ειπώθηκε το 2013:«Αν κόψουν και τις συντάξεις τετέλεσται»

Σήμερα όπως έχει διαμορφωθεί το οικονομικό τοπίο, αν πληρωθούν οι 4 δόσεις στο ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου, τότε δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Σε περίπτωση όμως που δεν πληρωθούν πάμε αυτόματα σε χρεοκοπία….

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

Περὶ προσευχῆς. Καὶ περὶ γαστριμαργίας

Χ.Μ.Π.: Κάποια φορὰ εἶχα πάρει μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου στὸ Γέροντα Πορφύριο ἕνα Ἁγιορείτη μοναχό, πολὺ πνευματικὸ ἀσκητή. Ἡ συνομιλία τους, στὴν ὁποία ἤμουν κι ἐγὼ παρών, περιεστράφη γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Ὁ μοναχὸς ρώτησε τὸ Γέροντα Πορφύριο πῶς πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Ὁ Γέροντας ρώτησε μὲ τὴ σειρά του τὸ μοναχὸ πῶς προσεύχεται ἐκεῖνος. Ὁ μοναχὸς τοῦ ἀπάντησε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό». Ρώτησε κι ἐμένα πῶς προσεύχομαι. «Τὸ ἴδιο κι ἐγώ», τοῦ ἀπάντησα. Μᾶς εἶπε τότε ὁ Γέροντας: — Ἐγὼ ὅταν προσεύχομαι καὶ λέω αὐτά, ποὺ λέτε κι ἐσεῖς, τοὺς δίνω περισσότερο χρῶμα. Λέω μία-μία λέξη, ἀργά-ἀργὰ καὶ τονίζω περισσότερο τὸ «ἐλέησόν με». Γιατί; Διότι καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνα πρόσωπο. Κι ὅταν συνομιλεῖς μαζί του, ὀφείλεις νὰ γνωρίζεις ὅτι δὲν μιλᾶς στὰ σύννεφα οὔτε σὲ μία ἀφηρημένη ἔννοια ἢ κατάσταση. Ὁμιλεῖς στὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος σ’ ἀκούει. Καὶ συνέχισε: 

— Ὅταν μιλᾶς μὲ τὸν ἐπίγειο πατέρα σου, δὲν τοῦ λές, γιὰ παράδειγμα, μὲ ἄγριο καὶ ἐπιτακτικὸ τρόπο «πατέρα, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο», διότι αὐτὸ δὲν θ’ ἀρέσει στὸν πατέρα σου καὶ θὰ σοῦ πεῖ «γιατί, παιδί μου, μιλᾶς μ’ αὐτὸ τὸ ὕφος;» 

Ἐνῶ, ἂν τὸ παιδὶ πεῖ μὲ ὡραῖο τρόπο «καλέ μου πατέρα, σὲ παρακαλῶ πολύ, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο, ποὺ τὸ χρειάζομαι», ὁ πατέρας θὰ πεῖ: «Γιατί, παιδί μου, νὰ σοῦ δώσω ἕνα μόνο χιλιάρικο, ἐσένα ποὺ εἶσαι τόσο καλὸ καὶ τόσο συνετὸ παιδί; Θὰ σοῦ δώσω πέντε χιλιάρικα». 

Κ. Ι.: Πολὺ ὡραῖο αὐτὸ τὸ παράδειγμα.

Χ.Μ.Π.: Ὁ Γέρων Πορφύριος συνέδεε τὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων μὲ τὴγαστριμαργία καὶ τὴ λαιμαργία. Ἔλεγε δὲ πώς, ἂν ὁ ἄνθρωπος καταφέρει νὰ τρώει μὲ πρόγραμμα καὶ μὲ λογική, τότε ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ τοῦ συμπληρώσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀτέλειες. Ἐξαιτίας τῆς λαιμαργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε, ὁ διάβολος τοῦ πῆρε τὴν ἐξουσία καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ πάρει πίσω αὐτὴ τὴ χαμένη ἐξουσία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καί, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου ἔγινε ὁ διάβολος. «Κάνε του, λοιπόν, ἄνθρωπε, πόλεμο νὰ πάρεις πίσω τὴν ἐξουσία, πού σοῦ πῆρε», μᾶς ἔλεγε.

Τὸν ρώτησα τότε:

— Τόσο σπουδαῖος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς λαιμαργίας; Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: 

— Εἶναι τόσο σημαντικὸς ὁ ἀγώνας αὐτὸς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθιζαν, τὴν ὥρα ποὺ ἔφτιαχναν τὸ φαγητό τους, νὰ ρίχνουν μέσα κι ἕνα ποτήρι πικράδι, ὥστε νὰ μὴ νιώθουν τὴν παραμικρὴ ἡδονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν. 

— Καὶ τί βγαίνει μ’ αὐτό, Γέροντα; 

— Τί βγαίνει; Ἄκουσε νὰ σοῦ ἐξηγήσω. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τέτοιο ἀγώνα, δὲν προλαμβάνει νὰ σηκώσει τὰ χέρια του στὴν προσευχὴ κι ἀμέσως κατεβαίνει ἡ χάρις καὶ κάθεται ἐπάνω του. 

Άγιος Πορφύριος

Γεροντικὸ τοῦ 20Έι αἰῶνος

porphyrios.net

Υπερηφάνεια

"Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, 

ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν"

Η εμφάνιση της σατανικής υπερηφάνειας στους ανθρώπους

Η υπερηφάνεια συνηθέστατα κάνει την εμφάνισή της στον άνθρωπο με τον εξής τρόπο: Ο άνθρωπος που δέχτηκε τη μόλυνσή της, εξισώνει με τον εαυτό του τους πάντες ή τουλάχιστον πολλούς ανωτέρους ή μεγαλύτερούς του στην ηλικία, την εξουσία ή τις ικανότητες, και δεν ανέχεται να βρίσκεται χαμηλότερά τους. Αν ο υπερήφανος άνθρωπος είναι υφιστάμενος, δεν σέβεται - όπως και πρέπει – τον προϊστάμενό του, δεν θέλει να του υποκλίνεται με σεβασμό, δεν σέβεται τις εντολές του και τις εκτελεί απρόθυμα, από φόβο· εξισώνει τον εαυτό του με όλους τους μορφωμένους ανθρώπους και δεν παραχωρεί την υπεροχή πάνω από τον εαυτό του σε κανένα ή, αν το κάνει αυτό, το κάνει για πολύ λίγους ανθρώπους. Αν είναι είτε μορφωμένος είτε αμόρφωτος, είτε γιός είτε κόρη, δεν αποδίδει τον προσήκοντα σεβασμό στους γονείς και τους ευεργέτες του, ιδιαίτερα τους απλοϊκούς και τους απαίδευτους, θεωρώντας τους ίσους με τον εαυτό του, ακόμα και υποδεέστερους...

Πρέπει να προσέχεις στο έπακρο να μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους από οποιαδήποτε άποψη, αλλά να τοποθετείς τον εαυτό σου χαμηλότερα απ' όλους έστω κι αν στην πραγματικότητα είσαι σ' οτιδήποτε καλύτερος από πολλούς ή ίσος με πάρα πολλούς. Κάθετι μέσα μας είναι από τον Θεό· δεν είναι δικό μας. «… Τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον, ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται» (Εφεσ. 2,8-9). «Πάντα δε ταύτα ενεργεί το έν και το αυτό Πνεύμα» (πρβλ. Α' Κορ.12,4·11). Και πώς μπορώ να υπερηφανεύομαι για κάτι καλό που δεν είναι δικό μου και να συγκρίνω τον εαυτό μου με κείνους που από τον ίδιο τον Θεό και την εμπιστοσύνη της κοινωνίας τοποθετήθηκαν πιο ψηλά από μένα; Έτσι λοιπόν, όταν κληθής υπό τινος εις γάμους, μη κατακλιθής εις την πρωτοκλισίαν, μήποτε εντιμότερός σου ή κεκλημένος υπ' αυτού, … Ότι πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται» (Λουκ. 14, 8· 11).

Η φιλαυτία μας και η υπερηφάνειά μας φανερώνεται ιδιαίτερα στην ανυπομονησία μας και στο ευέξαπτο του χαρακτήρα μας, όταν κάποιος από μας δεν υπομένει ούτε το πιο μικρό δυσάρεστο πράγμα, που άλλοι μας προξενούν, είτε με πρόθεση είτε και χωρίς πρόθεση να το κάνουν, όταν δεν υπομένει κάποιο εμπόδιο που οι άνθρωποι ή το περιβάλλον μας στήνουν στον δρόμο μας δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, είτε σκόπιμα είτε όχι. Η φιλαυτία και η υπερηφάνειά μας θάθελαν πάντα να γίνεται το δικό μας, θάθελαν να μας περιβάλλουν όλες οι τιμές και οι ανέσεις του πρόσκαιρου βίου· θάθελαν ακόμα μ' ένα μας νεύμα να υποτάσσονται και να υπακούουν σε μας σιωπηλά και γρήγορα όλοι οι άνθρωποι και ακόμα – μέχρι που φτάνει η υπερηφάνειά μας! - η φύση όλη· ενώ, αλλοίμονο! εμείς οι ίδιοι είμαστε πολύ βραδείς στην πίστη και σε κάθε καλό και αγαθό έργο, αλλά και στο να ευαρεστήσουμε τον μόνο Κύριο των πάντων!

Χριστιανέ μου, οφείλεις οπωσδήποτε να είσαι ταπεινός, πράος και μακρόθυμος ενθυμούμενος ότι είσαι πηλός και σποδός (στάχτη) και ένα τίποτα, ενθυμούμενος ότι είσαι ακάθαρτος και πως κάθε τι το καλό μέσα σου είναι από τον Θεό, πως από τον Θεό είναι οι δωρεές της ζωής σου, της αναπνοής σου, όλα σου τα χαρίσματα· ενθυμούμενος ακόμη ότι για το αμάρτημά σου της ανυπακοής και της ακράτειας πρέπει τώρα να εξαγοράσεις την μέλλουσα μακαριότητά σου στον Παράδεισο με μακροθυμία, που είναι αναγκαία στον κόσμο των ατελειών και αναρίθμητων αμαρτημάτων πεπτωκότων ανθρώπων, που ζουν μαζί μας και αποτελούν τα αμέτρητα μέλη της μιας ανθρωπότητας, τηςμολυσμένης και καταβεβλημένης από τις αμαρτίες. «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον του Χριστού» (Γαλ. 6,2).Όποιος δεν είναι υπομονετικός και εξάπτεται εύκολα δεν γνώρισε ούτε τον εαυτό του ούτε τους ανθρώπους γενικά και δεν είναι άξιος να ονομάζεται Χριστιανός! Λέγοντας αυτό κατακρίνω τον εαυτό μου, γιατί εγώ πρώτος πάσχω από την ασθένεια της ανυπομονησίας και εύκολα εξάπτομαι.

Ο υπερήφανος άνθρωπος, όταν άλλοι μιλάνε για τις αρετές οποιουδήποτε ανθρώπου, νοιώθει ένα πονηρό φόβο μέσα του· φοβάται μήπως ο άνθρωπος, για τον οποίο μιλάνε, στέκει πιο ψηλά στις αρετές και τον επισκιάσει, γιατί ο υπερήφανος τοποθετεί τον εαυτό του ψηλότερα απ' όλους και δεν φαντάζεται να βρεθούν όμοιες ή καλύτερες αρετές από τις δικές του σ' άλλους ανθρώπους. Συμφορά του η άμιλλα των άλλων.

Τι είναι το πιο επιθυμητό πράγμα για τον άνθρωπο; Είναι η αποφυγή της αμαρτίας, η άφεση και συγχώρηση των αμαρτημάτων και η απόκτηση της αγιότητας. Γιατί; Διότι οι αμαρτίες, όπως για παράδειγμα η υπερήφανη και κακή συμπεριφορά προς τον πλησίον, η καχυποψία, η απληστία, η φιλαργυρία, ο φθόνος κ.ο.κ. μας χωρίζουν από τον Θεό, την Πηγή της Ζωής, μας απομακρύνουν από την επικοινωνία και την επαφή με τους ανθρώπους και μας ρίχνουν σε πνευματικό θάνατο· τουναντίον, η με πραότητα, ταπείνωση και ακακία συμπεριφορά μας προς όλους, ακόμα και προς τους εχθρούς μας, η απλότητα και η αφελότητα της καρδιάς, η ανιδιοτέλεια, η ολιγάρκεια, η γενναιοδωρία προς όλους και άλλες πράξεις αρετής μας ενώνουν με τον Θεό, την Πηγή της Ζωής, και μας καθιστούν αγαπητούς στους ανθρώπους. Γι' αυτό, Κύριε, δίνε μας τη δύναμη να αποφεύγουμε ολότελα την αμαρτία και να συνηθίσουμε τον εαυτό μας σε κάθε αρετή με τη Χάρη Σου. Ναι, Δέσποτα Κύριε,«όντες πονηροί» (Ματθ. 12, 34), χωρίς Εσένα δεν μπορούμε να πράττουμε κανένα καλό.

Μερικές φορές ο εχθρός (δηλαδή ο διάβολος) μας εξαπατά με τον εξής τρόπο· όταν βλέπουμε οποιοδήποτε αμάρτημα ή ελάττωμα σε κάποιο Αδελφό ή στην κοινωνία, τότε εμβάλλει στην καρδιά μας αδιαφορία και ψυχρότητα ή μάλλον μια επαίσχυντη δειλία έτσι, που να μην πούμε ένα λόγο σταθερό και επικριτικό ενάντια στη αδικία και στο ψεύδος και να συντρίψουμε τη δύναμη του αμαρτωλού. Χριστέ Βασιλιά μου! Χάριζέ μου ζήλο Αποστολικό και το πυρ του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μου έτσι, ώστε πάντα να ξεσηκώνομαι με παρρησία και τόλμη ενάντια στην αυθάδη κακία, ιδιαίτερα εκείνη που μόλυνε πολλούς, και να μη φείδομαι κανενός για τη δική τους σωτηρία και τη σωτηρία όλου του λαού Σου και για να μη σκανδαλίζονται βλέποντας το ξεχείλισμα τόσων κακών και πέσουν: «Ος δ' αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ ίνα κρεμασθή μύλος ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τω πελάγει της θαλάσσης… Ήλθε γαρ ο υιός του ανθρώπου σώσαι το απολωλός» (Ματθ. 18,6· 11).

Οι κόλακες είναι μεγάλοι εχθροί μας· μας τυφλώνουν τα μάτια και δεν μας επιτρέπουν να βλέπουμε τις μεγάλες μας ελλείψεις· γι' αυτό και μας φράζουν το δρόμο προς την τελειότητα, ιδιαίτερα αν είμαστε εγωϊστές και δεν βλέπουμε μακριά. Γι' αυτό είναι ανάγκη πάντοτε να σταματούμε τους κόλακες που μας απευθύνουν λόγια κολακευτικά ή να τους αποφεύγουμε. Συμφορά σ' όποιον περιβάλλεται από κόλακες· καλό γίνεται σ' όποιον περιβάλλεται από απλοϊκούς, αφελείς στην καρδία ανθρώπους, που δεν κρύβουνε την αλήθεια, έστω κι αν αυτή είναι δυσάρεστη, για παράδειγμα όταν φανερώνουν τις αδυναμίες και τα αμαρτήματά μας, τα πάθη μας και τα σφάλματά μας.

Όταν σου έρθει στο νου κάποια σκέψη ασύνετη – να λογαριάζεις για παράδειγμα τα οποιαδήποτε καλά σου έργα - , τότε αμέσως να διορθώσεις αυτό σου το σφάλμα· είναι προτιμότερο να λογαριάσεις τις αμαρτίες σου, τις ασταμάτητες και αναρίθμητες προσβολές σου προς τον Πανάγαθο και δίκαιο Κύριό μας· θα βρεις τότε πως είναι πολλές όπως η άμμος της θάλασσας και πως οι αρετές - αν τις συγκρίνεις με κείνες τις προσβολές - ισοδυναμούν με το μηδέν, είναι σχεδόν ανύπαρκτες.

Αγ. Ιωάννης Κρονστάνδης

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Η μετάνοια και η Θεία Μετάληψη", 

ΕκδόσειςΤΗΝΟΣ, το οποίο και προτείνουμε ανεπιφύλακτα

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Τὰ Σόδοµα καὶ τὰ Γόµορρα εἶναι ἐδῶ!

ΑΝΑΡΩΤΟΥΝΤΑΙ κάποιοι πῶς φτάσαµε σὲ αὐτὴ τὴν κατάντια ὡς Χώρα. Ἡ ἀπάντηση εἶναι µία: λόγῳ τῶν ἁµαρτιῶν µας! Συναγωνιζόµαστε ἐπάξια τὶς διεφθαρµένες χῶρες, ὡς πρὸς τὴν ἔκλυση τῶν ἠθῶν καὶ τὴν κατάρρευση τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν. ∆εῖτε µία πρωτοφανῆ, γιὰ τὰ ἑλληνικὰ ἤθη εἴδηση:

«Τὸ πιὸ µεγάλο πάρτι ἀνταλλαγῆς συντρόφων διοργανώνει ἕνα ἀπὸ τὰ διασηµότερα swingers club τῆς Εὐρώπης, τὸ ὁποῖο ἐπέλεξε τὴν Κρήτη, γιὰ νὰ γιορτάσει 

τὰ 15 χρόνια λειτουργίας του. Ἀπὸ τὶς 18 Ἀπριλίου τὰ µέλη τοῦ ὁλλανδικοῦ swingers club “SDC” βρίσκονται σὲ ξενοδοχεῖο στὴν περιοχὴ τῆς Σταλίδας καὶ πρόκειται νὰ µείνουν στὸ ξενοδοχεῖο - φρούριο µέχρι καὶ τὶς ἀρχὲς Μαΐου.

Ὁ σεξουαλικὸς τουρισµὸς φαίνεται πὼς κερδίζει σιγὰ σιγὰ ἔδαφος στὴν Ἑλλάδα [N] Πρόκειται γιὰ τουρίστες ὑψηλοῦ οἰκονοµικοῦ ἐπιπέδου οἱ ὁποῖοι ἔφτασαν στὴν Κρήτη ἀπὸ διάφορα µέρη τοῦ κόσµου: ἀπὸ τὴν Ἀσία, τὴν Εὐρώπη καὶ τὴν Ἀφρική. Σύµφωνα µὲ τὴ διαδικτυακὴ σελίδα τοῦ ὁλλανδικοῦ club ἡ ἐκδροµὴ βγῆκε γρήγορα sold out παρὰ τὸ ὑψηλὸ κόστος ποὺ ἀνέρχεται στὰ 1.000 εὐρὼ τὸ ἄτοµο τὴ βραδιὰ» (Ἱστολ. Τροκτικό2)!

Τὰ Σόδοµα καὶ τὰ Γόµορρα «ἀναβίωσαν» στὸν ποτισµένο ἀπὸ τὸ αἷµα τῶν µαρτύρων καὶ τῶν ἡρῴων τόπο µας! Ὑπῆρχε περίπτωση νὰ µὴ φτάσουµε ἐδῶ ποὺ φτάσαµε; Ποιὸς ἀµφιβάλλει ὅτι θὰ πάθουµε καὶ χειρότερα ἂν δὲν µετανοήσουµε;

Ορθόδοξος Τύπος 12/6/2015

http://makkavaios.blogspot.gr

Η κάθε δοκιμασία είναι θεϊκή παιδαγωγία και αποτελεί μορφή ασκήσεως

Έχουμε ξαναπεί πως ο Θεός δεν είναι θυμώδης, τιμωρός και εκδικητής. Αν ήταν έτσι, θα πρέπει να ήταν κακός. Στη θεότητα όμως δεν υπάρχει ίχνος κακότητας.

Η κάθε δοκιμασία είναι θεϊκή παιδαγωγία και αποτελεί μορφή ασκήσεως, την οποία διώξαμε από τη ζωή μας εκούσια. Με διάφορους τρόπους προσπαθεί ο Πανάγαθος Θεός να μας φέρει πιο κοντά του. Ενώπιον του Θεού είμεθα όλοι αγωνιστές.

Η σημερινή οικονομική κρίση είναι μια μεγάλη δοκιμή, δοκιμασία και εκπαίδευση. Ο Θεός είναι ένας άριστος εκπαιδευτής. Μας δοκιμάζει για το καλό μας και για τη νίκη μας. Η πατρίδα μας εξετέθη, μένει ανασφαλής, φοβισμένη και ταραγμένη. Ανοχύρωτη πνευματικά, παρασυρμένη από την ευδαιμονία, τον κορεσμό, την υπερκατανάλωση, τον πλουτισμό και την άσωτη διασκέδαση...

Ο μαγνητισμός του ελληνικού βίου στην ύλη έφερε θλίψη και πικρή απογοήτευση. Έμεινε μόνο να νοιάζεται για το τι θα φάει και τι θα πιει. Κυκλοφορούν πολλά βιβλία με εκατοντάδες παράξενες συνταγές φαγητών. Ψάχνοντας επίμονα τη χαρά παντού, βρήκε συντρίμμια της, τη δυστυχία, τη διαφθορά, την ασυδοσία.

Αυξάνεται η ανεργία συνεχώς, μεγαλώνει η φτώχεια, δυναμώνει ο πόνος και ο άνθρωπος αισθάνεται αποτυχημένος, μόνος και απελπισμένος. Δίχως τον Θεό όλα αυτά επιδεινώνονται ανησυχητικά. Με τον Θεό δεν λύνονται ως διά μαγείας όλα μαζί. Έχει όμως ο άνθρωπος αίσθηση της παρουσίας του Θεού, της αγάπης του, της αγιοπνευματικής χάριτος, της παρηγοριάς και της ελπίδος.

Έτσι μπορεί και μέσα στις καθημερινές δυσκολίες της ζωής να μη χάνει το θάρρος του. Να ζει μέσα στον κόσμο και να μην παρασύρεται από κάθε τι το ανίερο και αναίσχυντο. Η ακράδαντη πίστη θα δώσει αισιοδοξία. Η ουσιαστική αγάπη θα προσφέρει φιλανθρωπία και ελεημοσύνη. Έτσι θα φωτιστεί και θα θερμανθεί η καρδιά του πληγωμένου ανθρώπου.

Όσοι ακόμη θα ακολουθούν ψεύτικους Θεούς ή θα κάνουν Θεούς ανθρώπους της πολιτικής, της τέχνης, της επιστήμης, θα πλανώνται οικτρά. Δίχως Θεό η κάθε κρίση θα καταδυναστεύει ψυχές και θα τις κάνει να πάσχουν από φοβερές πλάνες και πολλά δεινά.

Όσοι πονηροί σαγηνεύουν τον αφελή κόσμο με ψευδαισθήσεις, μελλοντολογίες και αντιχριστολογίες λαθεύουν και αμαρτάνουν. Χρειάζεται προσοχή, διάκριση και σοβαρότητα.

Είναι καιρός να αποφασίσουμε να συγχωρούμε ειλικρινά και εγκάρδια. Να γίνουμε ταπεινοί ελεήμονες. Να αγαπήσουμε και να ακολουθήσουμε την ευγένεια, την ανεκτικότητα, τη συντροφικότητα και την καλοσύνη. Η ανθρωπιά απουσιάζει. Το χαμόγελο κρύβεται. Μια σκληρότητα και σκυθρωπότητα καλύπτει τα πρόσωπα, τις κινήσεις, τα λόγια, τις αποφάσεις.

Η δύσκολη κατάσταση του τόπου μας δεν διορθώνεται με περισσότερα βάρη, με πρόσθετα μέτρα, με απόρριψη και εκδικητικότητα. Οι αστυνομικοί μπορούν να συλλαμβάνουν, όταν πρέπει, αλλά όχι να δέρνουν. Οι δικαστές να μην εξαντλούν την αυστηρότητά τους σε ορισμένους.

Παρουσιάζονται ως άτεγκτοι τηρητές των νόμων κι όμως αποδεικνύεται μερικές φορές ότι σφάλλουν σοβαρά. Οι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων δεν θα βοηθήσουν τους μαθητές τους με την αγριότητα, την υπερβολική αυστηρότητα και την ειρωνεία. Οι πολιτικοί μάς οδήγησαν στον εξευτελισμό και την ακυβερνησία.

Η παρούσα κρίση είναι μια ευκαιρία να δούμε αυστηρά τον εαυτό μας και με επιείκεια τους άλλους. Η καλοσύνη είναι ωραία. Η αλληλοκατανόηση, ο αλληλοσεβασμός και η αλληλοεκτίμηση είναι πιο αναγκαία σήμερα. Στο κλειστό σπίτι είναι ένα ανοιχτό παράθυρο.

Ένα παράθυρο που φέρνει ήλιο, φως και νέο αέρα. Η άνοιξη είναι μια ωραία εποχή. Μέσα στο σκοτάδι κι ένα κερί αναμμένο γκριζάρει το σκοτάδι. Ας ανοίξουμε και το παράθυρο της καρδιάς μας με την ανθρωπιά και την καλοσύνη, που όλοι έχουν μεγάλη ανάγκη.

μοναχός Μωυσής

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Πόσον ζημιώνεται ο άνθρωπος, όταν δεν σκέπτεται πως παιδεύεται ως τέκνον Θεού και έχει λησμοσύνην της υιότητος!

Πόσον ζημιώνεται ο άνθρωπος, όταν δεν σκέπτεται πως παιδεύεται ως τέκνον Θεού και έχει λησμοσύνην της υιότητος! Απόλυτον καθήκον και απαραίτητον επιβάλλει η αγάπη των γνησίων γονέων, να ασκήσουν επί των ιδίων τέκνων την παιδείαν. Εφ’ όσον λοιπόν ο Θεός είναι πατέρας μας, παιδεύει τα ίδιά Του τέκνα προς παιδαγωγικήν μόρφωσιν, ίνα μεταλάβουν της αγιότητος Αυτού. «Υιέ μου μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδέ εκλύου υπ’ αυτού ελεγχόμενος» ( Παροιμίαι 3,11 ). 

Η λησμοσύνη λοιπόν των Χριστιανών επί του ιδίου αυτών Πατρός, του Θεού, είναι μέγα κακόν, διότι, όταν η πατρική ράβδος τους κτυπήση ( πόνος, θλίψεις, πειρασμοί, κ.λ.π. ), απελπίζονται, τους κυριεύουν μύριοι λογισμοί και η παιδεία των γίνεται λίαν επίμοχθος χωρίς καμμίαν παράκλησιν.

Πόσον ωραία, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος: « Εκλέλησθε, λέγει, της παρακλήσεως, ήτις υμίν ως υιοίς διαλέγεται» ( Εβρ. 12,5 ), ελησμονήσαμεν, λέγει, την παρήγορον συμβουλήν, ότι ως παιδιά Του ο Θεός διαλέγεται προς ημάς. Είναι αναπόφευκτος η παιδεία Κυρίου προς τα ίδιά Του παιδιά, τα οποία Αυτός γνωρίζει. Ο Θεός δεν χαρίζει, ο Θεός υπό νοσηράς αγάπης-την οποίαν πολλοί ανόητοι γονείς ασκούν επί των ιδίων των τέκνων και η οποία νοσηρά αγάπη κατόπιν θα επιφέρη εις τα αγαπώμενα την καταστροφήν των και την αιώνιον κόλασίν των-δεν κλέπτεται, ως απαθής και άγιος, ούτως ώστε, δια να μη λυπήση τα αγαπώμενα τέκνα Του, να παραβλέψη τας παρεκτροπάς των και την αμορφωσύνην των. Όχι μύρια όχι! Είναι Θεός έχων γνησίαν αγάπην προς τα παιδιά Του, θα τα παιδεύση, θα τα νουθετήση, θα δεσμεύση την ελευθερίαν των και θα τα επιπλήξη κατά διαφόρους τρόπους, δια να μορφώση τους κακούς χαρακτήρας προς τους ιδίους Του αγίους χαρακτήρας προς δόξαν και έπαινον εν Χριστώ Ιησού.

Και ο Χριστός, όταν ήτο επί της γης, Τέκνον ηγαπημένον του Πατρός, εξησκήθη εις την παιδείαν Κυρίου, όχι, ότι είχε χρείαν ο αναμάρτητος Θεός, αλλά προς σωτηρίαν του ανθρώπου και προς ημετέραν νουθεσίαν και παράδειγμα, ίνα ακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν Αυτού, « ει δυνατόν εστι παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο, ουχ ως εγώ θέλω, αλλ’ ως Συ, γενηθήτω το θέλημά Σου» ( Ματθ. 26,39 ).

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας 

Πατρικαι Νουθεσίαι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄

Περί θλίψεων, πόνων και κόπων.

elderephraimarizona.blogspot.ca

Δικαιολογούμαι… Διεκδικώ … Εν τέλει προς τι;

Δικαιολογία και διεκδίκηση. Δυο τρόποι έκφρασης φαινομενικά άσχετοι, μάλλον αντίθετοι, με κοινό όμως στόχο: Την εξασφάλιση και υποστήριξη του «αδιαμφισβήτητου» δικαιώματος διά του άνευ ορίων θελήματος. Βασικό χαρακτηριστικό του σύγχρονου κόσμου, του άγευστου από την ασκητική ρωμαίικη παράδοση.

Η διδασκαλία των αγίων είναι ο μόνος ασφαλής οδηγός για την ορθή και σωτηριώδη πορεία στη ζωή, συμπεριλαμβανομένων και αυτών όλων όσων έχουν σχέση με το «δίκαιο». Μας βοηθάει να πιστέψουμε πως, για την οποιαδήποτε επιτελούμενη αδικία στη ζωή μας, σκοπός πρέπει να είναι η εφαρμογή της θείας δικαιοσύνης και δι΄ αυτής η αποφυγή της αμαρτίας, της πνευματικής βλάβης και γενικότερα του κακού, διότι κατά τον αββά Δωρόθεο: «άμα συμμειχθεί το θέλημα με το δικαίωμα, ο άνθρωπος γίνεται πλέον θηρίο».

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομοςαπαντώντας σ΄ αυτούς που χαρακτηρίζουν- καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα- ως άδικο το γεγονός της σφαγής των νηπίων της Βηθλεέμ, (Θ΄ ομ. κατά Ματθαίον), καταλήγει σε έναν πνευματικό κανόνα: «…κανών γαρ τις εστιν προς άπασαν ημίν τοιαύτην αρμόττων απορίαν. Τις ουν εστιν ο κανών και τις ο λόγος; Ότι οι μεν αδικούντες πολλοί, ο δε αδικούμενος ουδέ εις. Και ίνα μη επί πλείον υμάς το αίνιγμα ταράττη και την λύσιν επάγω ταχέως. Όπερ γαρ αν πάθωμεν αδίκως παρ΄ οτουούν, ή εις αμαρτημάτων διάλυσιν ο Θεός ημίν λογίζεται την αδικίαν εκείνην, ή εις μισθών αντίδοσιν».

Δηλαδή: «Λοιπόν, ένας κανόνας υπάρχει, που ταιριάζει σε όλη σας αυτήν την απορία. Ποιος είναι ο κανόνας και ποιος ο λόγος; Ότι οι μεν αδικούντες είναι πολλοί, αλλά αδικούμενος δεν είναι κανένας. Και για να μη σας ταράζει περισσότερο αυτός ο αινιγματικός λόγος, σας δίνω γρήγορα και την εξήγηση. Ό,τι κι αν πάθουμε άδικα από οποιονδήποτε, ο Θεός μας λογαριάζει την αδικία εκείνη ή για τη συγχώρεση αμαρτιών μας ή για ανταμοιβή».

Μπορούμε λοιπόν να πάρουμε ένα μήνυμα, ως προς τον τρόπο της εξαγορεύσεως στην εξομολόγηση, από το λόγο του αγίου Χρυσοστόμου. Προσερχόμαστε στο μυστήριο πάντοτε ελεγχόμενοι από τη βαθιά αίσθηση της αμαρτωλότητάς μας.Προσερχόμαστε, εν πάση περιπτώσει, ως αδικούντες και ποτέ ως αδικούμενοι. Οποιαδήποτε αμαρτία κι αν συνέβη είτε προσωπική είτε με άλλα πρόσωπα, αναφερόμαστε στη δική μας στάση και στις δικές μας ευθύνες, ως προς το νόμο του Θεού, χωρίς δικαιολογίες και αγνοώντας το τι έκαναν οι άλλοι. Αφού δεν υπάρχει αδικούμενος κατά τον άγιο, άρα ούτε εμείς έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε αδικημένοι καταγγέλλοντας τους άλλους, αλλά μόνο αδικούντες. Έτσι θα βοηθήσουμε και τον πνευματικό μας να μας καθοδηγήσει και εμείς να πάρουμε την ευλογία από το μυστήριο.

Παράλογο, πολύ παράλογο κατά την ανθρώπινη λογική. Είναι δυνατόν να υπάρχουν αδικούντες και να μην αδικείται κανείς; Ναι, είναι δυνατόν. Πρώτος ο αναμάρτητος Χριστός επάνω στο σταυρό μίλησε στον Πατέρα ως να μην ήταν αποδέκτης αδικίας, λέγοντας το: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι».(Λουκά κγ,34). O Πρωτομάρτυρας Στέφανος μιμήθηκε το Χριστό «αρνούμενος» την ιδιότητα του αδικουμένου, λέγοντας για τους φονευτές του: « Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». (Πραξ. ζ,60)

Αλλά και όλοι οι άγιοι, δε θεώρησαν ποτέ τον εαυτό τους αδικημένο, βρισκόμενοι πάντοτε στην κατάσταση της αυτομεμψίας, ως αποτέλεσμα της ταπείνωσής τους και της καθαρότητας της καρδιάς τους. Ο δίκαιος Ιώβ έδειξε εμπιστοσύνη στη θεία δικαιοσύνη, χωρίς να νιώσει αδικημένος και χωρίς να υβρίσει το όνομα του Θεού κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του και ανταμείφθηκε διπλάσια. Και ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ και δίκαιος στο στίχο:«Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρᾳ ἀπολῦσαι αὐτήν». (Ματθ.α,19),σχολιάζεται από τον άγιο Θεοφύλακτο Βουλγαρίας: «Ου γαρ εβούλετο απηνής* είναι, αλλ΄ εφιλανθρωπεύετο από πολλής χρηστότητος…* ήδη υπέρ τα νομικά εντάλματα ζων». (*απηνής= σκληρός, αμείλικτος *χρηστότης = γλυκύτητα, επιείκεια, καλή προδιάθεση, καλοσύνη, κατάσταση αντίθετη προς την αποτομία) και από το Ζιγαβηνό: Ο Ιωσήφ καλείται δίκαιος «διά τε τας άλλας αυτού αρετάς, και διά την πραότητα και αγαθωσύνην».

Ο άγιος Παϊσιος λέει: «Όταν κάποιος αδικείται - και δεν δικαιολογείται – και όταν οι συνάνθρωποί του από έλλειψη αγάπης δε μιλούν (για την αδικία που του έγινε), τότε μιλά ο ίδιος ο Θεός». ( Ιερομονάχου Χριστοδούλου, Ο Γέρων Παϊσιος)

Σήμερα ο κόσμος θεωρεί χαρισματικό , όποιον ξέρει να δικαιολογείται και να ανταπαντά ανερυθρίαστα σε κάθε κουβέντα που θίγει τον «εγωισμό» του ή πλήττει την «εξυπνάδα» του, ενώ οπισθοδρομικό, κορόιδο, συμπλεγματικό, όποιον δε γυρίζει κουβέντα και συμπεριφέρεται σεμνά και με σεβασμό σε πρόσωπα και αξίες.

Είναι πολύ ωραίο να μη δικαιολογείσαι. Να σιωπάς εν ταπεινώσει, υπομονή και αγάπη. Οι μοναχοί δυο λέξεις βγάζουν από το στόμα τους: « ευλόγησον» και « να ΄ναι ευλογημένο».

Ο Ζιγαβηνός σχολιάζει τη στάση της Χαναναίας, όταν ο Χριστός τη χαρακτήρισε σκυλάκι: «Το μεν ουν μη αποστήναι, τοσούτον εξουδενωθείσαν, πίστεως ην΄ το δε συνομολογήσαι κυνάριον εαυτήν, ταπεινώσεως΄ το δε από των λόγων του Χριστού κατασκευάσαι συνηγορίαν, συνέσεως».

Δηλαδή: Το να μην απομακρυνθεί δυσαρεστημένη η Χαναναία, αν και ταπεινώθηκε τόσο πολύ, είναι απόδειξη της πίστης της. Το να συμφωνήσει ότι είναι σκυλάκι, απόδειξη της ταπείνωσής της. Το δε να γίνει συνήγορος του Χριστού από τα λόγια του, απόδειξη συνέσεως». (Ματθ.ιε,26-27)

Υπάρχει βέβαια και η «δικαιολογημένη» ένσταση : Ο χριστιανός είναι έννομος πολίτης και δικαιούται κατά τα ανθρώπινα το νόμιμο. Kαταθέτουμε πάλι τη γνώμη του αγίου Παϊσίου:

« Θα σου πω ακόμη ένα παράδειγμα, για να καταλάβεις καλά. Αν έρθει κάποιος και μου πει: _ Γέροντα, αυτό το κελί είναι δικό μου, γι΄ αυτό σήκω και φύγε από δω και πήγαινε εκεί, κάτω από το κυπαρίσσι, ( που είναι μέσα στην αυλή του κελιού) γιατί το κελί είναι δικό μου. Τότε, αν έχω θεία δικαιοσύνη, θα το δεχτώ με χαρά και θα τον ευχαριστήσω μάλιστα, για την προσφορά που μου έκανε και μου παραχώρησε το πρώην δικό μου κυπαρίσσι. Αν όμως έχω ανθρώπινο δίκαιο – κι αυτό θέλω να εφαρμόζω στη ζωή μου – τότε δε θα το δεχτώ και θα αρχίσω να μαλώνω και να φιλονικώ μαζί του, μέχρι να καταλήξουμε στα δικαστήρια, αν δεν πείθεται.

Ο αληθινός χριστιανός όμως δεν πρέπει ούτε να δικάζει ούτε καν να υποκινεί δίκη εναντίον κάποιου, έστω κι αν ακόμα του αφαιρέσει κανείς τα ρούχα του. 

Μόνο μια διαφορά υπάρχει ανάμεσα στους χριστιανούς και σ΄ αυτούς που δεν πιστεύουν στο Χριστό. Οι μεν χριστιανοί έχουν σαν νόμο τη θεία δικαιοσύνη, ενώ οι άπιστοι έχουν το ανθρώπινο δίκαιο». ( Ιερομονάχου Χριστοδούλου, Ο Γέρων Παϊσιος)

Τέλος,ο Κύριος στην επί του Όρους ομιλία, εντέλεται: «Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος. ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ' ὅστις σε ῥαπίζει εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην· καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον· καὶ ὅστις σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ' αὐτοῦ δύο. τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς». (Ματθ.ε,38-42)

Ηλιάδης Σάββας

Δάσκαλος

Κιλκίς, 10-6-2015

http://aktines.blogspot.gr

Δεν αρκούν μόνο τα καλά έργα

Μεταξύ των ανθρώπων που ζουν γύρω μας υπάρχουν και αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό και όμως κάνουν πολλά καλά έργα. Συχνά ακούω την εξής ερώτηση: «Αυτό δεν είναι αρκετό, δεν θα σωθούν αυτοί οι άνθρωποι με τα καλά τους έργα»; Πρέπει οπωσδήποτε να δώσω την απάντηση. Όχι, δεν θα σωθούν μόνο με τα καλά έργα. Γιατί δεν θα σωθούν; Γιατί έτσι είπε ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, όταν «επηρώτησε... νομικός, πειράζων αυτόν και λέγων: διδάσκαλε, ποιά εντολή μεγάλη εν τω νόμω; ο δε Ιησούς έφη αυτώ' αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου…, αυτή εστί πρώτη και μεγάλη εντολή, δευτέρα δε όμοια αυτής' αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν» (Ματ. 22, 35-39)...

Αν η πίστη στον Θεό και η αγάπη προς Αυτόν είναι η πρώτη και η σπουδαιότερη εντολή του νόμου΄ αν η δεύτερη εντολή για την αγάπη προς τον πλησίον πηγάζει απ' αυτή την πρώτη, και αν η αγάπη προς τον πλησίον παίρνει την δύναμή της από την αγάπη προς τον Θεό, τότε αυτό σημαίνει, ότι για να σωθεί κανείς πρέπει με όλη την καρδιά του να αγαπήσει τον Θεό, διότι αυτή είναι η πρώτη και η σπουδαιότερη εντολή του νόμου.

Τί σημαίνει σωτηρία; Το να σωθεί κανείς σημαίνει να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, να μπει στην Βασιλεία του Θεού και να γίνει κοινωνός αυτής της Βασιλείας! Τί είναι η Βασιλεία του Θεού και τί είναι η αιώνια ζωή;

Ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός είπε στους Εβραίους έναν πολύ θαυμαστό λόγο, ότι όλοι πρέπει να τρώνε τον Επουράνιο Άρτο και ότι ο Επουράνιος αυτός Άρτος είναι η Σάρκα του, την οποία Αυτός δίνει για την σωτηρία του κόσμου και για να ζει ο κόσμος.«Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς» (Ιω. 6, 53). Ποιά ζωή; Την ζωή την αιώνια΄ δεν θα έχετε την αιώνια ζωή, δεν θα γίνετε κοινωνοί της Βασιλείας του Θεού και δεν θα σωθεί η ψυχή σας. Μπορεί να υπάρχει κάτι πιο ξεκάθαρο απ' αυτό τον λόγο; Αν δεν πιστεύουμε με όλη την καρδιά μας στον Θεό, αν δεν βαφτιζόμαστε, αν δεν κοινωνούμε του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, τότε η σωτηρία για μας δεν υπάρχει.

Βλέπετε, μόνο τα καλά έργα δεν αρκούν για να σωθούμε!

Ξέρουμε ότι και οι άπιστοι κάνουν καλά και δίκαια έργα και τότε δημιουργείται η ερώτηση: πώς να κρίνουμε τα καλά έργα που κάνουν οι άπιστοι, ποιά είναι η αξία τους; Βέβαια, όλα τα καλά έργα που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι έχουν την άξια τους, η οποία είναι μεγάλη. Το δεχόμαστε αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ των καλών έργων που κάνουν οι άπιστοι και αυτών που κάνουν οι άνθρωποι, οι οποίοι με όλη την καρδιά τους πιστεύουν στον Θεό.

Ποιά είναι η διαφορά; Η διαφορά είναι η εξής: υπάρχει πλήθος ανθρώπων, πολύ δυνατών ανθρώπων, που θυσίασαν όλα, ακόμα και την ίδια τη ζωή τους, για χάρη του λαού τους. Υπήρχαν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι ακόμα και στη δική μας εποχή. Υπήρχαν λοιπόν πολλοί άνθρωποι που έδωσαν τη ζωή τους για το καλό του λαού τους και του δικού τους έθνους.

Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που θυσιάζουν τη ζωή τους για χάρη της δικής τους τάξης.

Ποιό είναι το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των καλών έργων;

Αυτή η αγάπη τους προς το λαό τους όσο καλή και να είναι, είναι η αγάπη μόνο προς το δικό τους λαό και ταυτόχρονα μ' αυτή υπάρχει και μίσος προς τους ανθρώπους άλλων φυλών και τάξεων. Η αληθινή όμως και γνήσια αγάπη, η ευάρεστη στον Θεό δεν μπορεί να έχει μίσος, αυτή αγκαλιάζει τα πάντα, είναι καθολική.

Χρειάζεται άσκηση, χρειάζεται κόπος, χρειάζεται να αναγκάζουμε τον εαυτό μας να κάνουμε το καλό. Πρέπει να αποστραφούμε το κακό, την οποιαδήποτε αδικία και να στραφούμε στην αλήθεια.

Χρειάζεται αγώνας για να κάνουμε καλά έργα. Μόνο τότε, όταν, με μεγάλες και επίμονες προσπάθειες, καθαρίζουμε την καρδιά μας και έτσι προσελκύουμε τη χάρη του Θεού, τότε, όταν αυτή η χάρη ανάβει στην καρδιά μας την θεία αγάπη, την αγάπη προς όλους τους ανθρώπους, η οποία δεν μισεί κανέναν, μόνο τότε αυτή η αγάπη, μαζί με την πίστη, μας ανοίγει δρόμο προς την Βασιλεία του Θεού.

Λοιπόν, δεν είναι αρκετά μόνο τα καλά έργα και δεν αρκεί μόνο η ηθική, χρειάζεται και η πίστη.

Διότι μόνο η Θρησκεία, μόνο η Πίστη στον Θεό και η κοινωνία μαζί Του μας δίνει τη δύναμη να κάνουμε γνήσια καλά και ευάρεστα στον Θεό έργα.

Αυτή την δύναμη δεν την δίνει η ηθική και μεγάλο λάθος κάνουν αυτοί που νομίζουν ότι μπορούμε να αντικαταστήσουμε την θρησκεία με κάποια ηθική διδασκαλία.

Πρέπει η θεία χάρη να κατοικήσει στην καρδιά μας για να γίνει αυτή ναός του Παναγίου Πνεύματος. Αμήν.

Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας

(Πηγή: "Πηγή Ζωής")

Μέσα από την πίστη οδηγείται ό άνθρωπος στην ταπεινοφροσύνη

Μέσα από την πίστη οδηγείται ό άνθρωπος στην ταπεινοφροσύνη. Συνειδητοποιεί ότι δεν έχει λόγους να είναι υπερήφανος, γιατί τόσο ό ίδιος καθώς και όλα όσα έχει προέρχονται από τον Θεό και ανήκουν σε Εκείνον. Αντιλαμβάνεται τη δική του μικρότητα και τη μεγαλειότητα του Θεού Ό Θεός δημιούργησε όλη την κτίση από το μηδέν. Καταλαβαίνεις τώρα την άπειρη δύναμη του Θεού και τη δική σου μηδαμινότητα; Για ποιόν λόγο λοιπόν να έχεις αλαζονεία; Συνειδητοποιείς πώς ή υπερηφάνεια είναι απλά μία απάτη;Ό Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «Μακάριοι οί πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν ή βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ε' 3). Εκείνοι πού έχουν ταπεινό φρόνημα είναι αρεστοί στον Θεό. Και όχι γιατί ό Θεός είναι αλαζόνας και του αρέσει να ταπεινώνει τα πλάσματα του, αλλά γιατί ό ταπεινός βιώνει μέσα του την αλήθεια σχετικά με τον άνθρωπο και τον Θεό, βιώνει μέσα του τη σωστή σχέση Θεού -άνθρώπου.Από πολλά κακά μας απαλλάσσει ή ταπεινοφροσύνη και πολλά καλά μας προσφέρει. Πράγματι, θα είμαστε μακάριοι, όταν συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια της ταπεινοφροσύνης και προσπαθήσουμε να ζήσουμε με αυτή την αρετή. Τότε, αδελφέ μου, μας ανοίγεται και πάλι από τον Χριστό μας ή πόρτα του Παραδείσου, πού έκλεισε κάποτε ακριβώς λόγω της αλαζονείας.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ 

dakriametanoias.blogspot.ca