.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Πως η αμαρτία εξαπατά τον άνθρωπο



Τι σημαίνει να είσαι χριστιανός; «Περιπατών εν αληθεία», να είσαι όλος εν τη Αληθεία και εκ της Αληθείας. Αυτό εξασφαλίζει στον άνθρωπο την αθανασία και την αιώνια ζωή, επειδή τον σώζει από την αμαρτία, απ’ αυτό το βασικό και κύριο ψέμα.
Η αμαρτία σ’ όλες τις αμέτρητες μορφές της μόνο ένα κάνει: ψεύδεται. Λέει στον άνθρωπο ότι μπορεί να του δώσει ζωή, ενώ τον καταποντίζει στο θάνατο, υπόσχεται ότι μπορεί να του δώσει παράδεισο, ενώ τον οδηγεί στην κόλαση, λέει ότι μπορεί να τον κάνει Θεό, ενώ τον μεταμορφώνει σε διάβολο.Ποια αμαρτία δεν είναι ψέμα; Με ποια αμαρτία ο άνθρωπος δεν αυτοεξαπατάται;
Ιδού η υπερηφάνεια! Δεν αυτοεξαπατάται με την υπερηφάνεια ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί τον εαυτό του μεγάλο, ενώ στην πραγματικότητα είναι σκόνη και στάχτη;

Ιδού η φιλοδοξία! Δεν αυτοεξαπατάται με την φιλοδοξία ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί τον εαυτό του δοξασμένο, ενώ στην πραγματικότητα είναι βρωμότοπος, γεμάτος σκουλήκια και δυσοσμία;
Ιδού η φιλεξουσία! Δεν αυτοεξαπατάται με τη φιλεξουσία ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί τον εαυτό του ισχυρό και δυνατό, ενώ στην πραγματικότητα είναι ελεεινός σκλάβος του θανάτου και του τάφου;
Ιδού η φιληδονία! Δεν αυτοεξαπατάται με τη φιληδονία ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί ότι θα του δώσει παραδεισένιες απολαύσεις ενώ στην πραγματικότητα κάθε γλυκύτητα ηδονής τελειώνει με πίκρα; Έτσι, αμαρτία στην αμαρτία, ψέμα στο ψέμα, όλα αυτά δημιουργούν ένα απέραντο ψέμα, που οδηγεί τον άνθρωπο σε εκείνον που «ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού», σ’ αυτόν τον ανθρωποκτόνο που «ήν απ’ αρχής» (Ιωάν. Η΄, 44).
Γι’ αυτό η βασική εντολή της Τριαδικής Θεότητας είναι: «περιπατείν εν αληθεία». Επειδή μόνο εκείνοι που βαδίζουν στην αλήθεια, είναι του Χριστού και το ψέμα δεν έχει εξουσία πάνω τους. Όσοι «βαδίζουν στην αλήθεια», το αποδεικνύουν με το «αγαπώμεν αλλήλους». Η Αλήθεια που βρίσκεται σ’ έναν τον παρακινεί στην Αγάπη προς την Αλήθεια που βρίσκεται στους άλλους. Και αποτελεί την καθεαυτή θεϊκή Αλήθεια, που όλους όσους «βαδίζουν στην αλήθεια» τους ενώνει σε μία ολότητα, σ’ ένα όν, σ’ ένα σώμα, την Εκκλησία, που ως εκ τούτου είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ. Γ΄, 15).
Έτσι η εντολή περί του περιπατείν εν αληθεία και η εντολή περί του αγαπάν αλλήλους συναρμόζονται σε μία εντολή, που λόγω της καθολικότητάς της είναι πάντα νέα και πάντα παλαιά.


Πηγή: π. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ερμηνεία των Επιστολών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εκδόσεις εν Πω