Πῶς νά φυλάγονται οἱ Χριστιανοί ἀπό τά μαγικά ;

Γιά νά φυλάγεσθε ἀπό τά μαγικά καί τήν ἐνέργεια τῶν δαιμόνων, νά ἔχετε ὅλοι - μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες - κρεμασμένο στό λαιμό σας τόν τίμιο Σταυρό. Τρέμουν οἱ δαίμονες τόν τύπο τοῦ Σταυροῦ καί φεύγουν μακριά ὅταν τόν βλέπουν. ῎Αλλωστε, ὅπως ὁμολόγησαν οἱ ἴδιοι στόν ἅγιο ᾿Ιωάννη τόν Βοστρινό, πού εἶχε ἐξουσία κατά τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων, τρία πράγματα φοβοῦνται περισσότερο· τόΣταυρό, τό ἅγιο Βάπτισμα καί τή θείαΚοινωνία.

Νά ἔχετε ἐπίσης στό σπίτι σας, ἀλλά καί μαζί σας, τό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Καί φυσικά νά τό μελετᾶτε. Σ᾿ ὅποιο σπίτι ὑπάρχει Εὐαγγέλιο δέν μπαίνει ὁ διάβολος.

Τά ἀνδρόγυνα, γιά νά μή φοβοῦνται τό “δέσιμο”, πρίν παντρευτοῦν πρέπει νά ἐξομολογοῦνται, νά νηστεύουν τρεῖς ἡμέρες, νά συνδυάζουν τό μυστήριο τοῦ γάμου μέ τήν τέλεση θείας Λειτουργίας καί νά μεταλαμβάνουν ἔτσι τά ἄχραντα Μυστήρια. Προπαντός τά ἀνδρόγυνα νά ἔχουν πίστη στερεή καί ἀκλόνητη στόν Κύριο, κι Αὐτός θά διαλύσει τίς ἐνέργειες τῶν δαιμόνων.

῎Αν, γιά τήν ὀλιγοπιστία μερικῶν Χριστιανῶν, οἱ δαίμονες παρουσιάζουν διάφορα φαντάσματα, εἴτε σέ τάφους εἴτε σέ σπίτια εἴτε ἀλλοῦ, νά καλεῖται ἱερέας, νά γίνεται ἁγιασμός καί νά ραντίζεται ὁ τόπος. ῎Ετσι, μέ τή θεία χάρη, διαλύεται κάθε δαιμονική ἐνέργεια.

Τέλος, ὅταν ἕνας Χριστιανός πρόκειται νά χτίσει σπίτι ἤ νά κατασκευάσει καΐκι κ.τ.ὅ., ἄς προσκαλεῖ ἕναν ἱερέα νά τοῦ κάνει ἁγιασμό καί νά διαβάσει τήν κατάλληλη γιά τήν περίσταση εὐχή τῆς ᾿Εκκλησίας μας.

῞Αγιος Νικόδημος Αγιορείτης

http://orthodoxosdromos.blogspot.gr

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΗΣ ΠΟΡΝΗΣ

Αναμνήσεις από τα κάτεργα 

της Σιβηρίας

Φυλακισμένη:

–Παππούλη, θα ήθελα να σας μιλήσω. Αλλά θα ήθελα να μιλήσουμε πρόσωπο προς πρόσωπο.

–Καλά, της λέω, αν θέλετε μπορούμε και τώρα, εδώ στην εκκλησία.

–Όχι, παππούλη, τώρα δεν μπορώ· αν μπορούσατε να έλθετε αύριο το απόγευμα, θα σας χρωστούσα μεγάλη ευγνωμοσύνη.

Δέχθηκα την παράκλησή της και την επόμενη μέρα πήγα στην φυλακή να την δω. Με περίμενε. Παρακάλεσα να μας ανοίξουν την εκκλησία. Μπήκαμε μέσα. Η δεσμοφύλακας έμεινε έξω.

–Παππούλη! Τυραννιέμαι μέχρι τρέλας. Η ψυχή μου βασανίζεται, η ζωή μου αναποδογυρίζει. Σας καταριόμουν και σας έβριζα για τα κηρύγματά σας. Τι μου έχετε κάνει; Γιατί αναστατώσατε τη ψυχή μου; Ω, είμαι μεγάλη αμαρτωλή! Κύριε, βοήθησέ με, ειρήνευσε τα βάσανά μου. Ας έλθει το συντομότερο ο θάνατός μου. Ω, Κύριε, σώσε με, την αμαρτωλή!

Την παρακάλεσα να ησυχάσει και όταν ξαναβρήκε τον εαυτό της, άρχισε να μου διηγείται την ιστορία της ζωής της:

«Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι πλούσιοι. Ζούσαμε καλά. Ήμασταν πέντε αδέλφια: τρία αγόρια και δύο κορίτσια. Εγώ, ήμουν η μικρότερη. Ο Θεός με προίκισε με εξυπνάδα και ομορφιά. Όταν ήμουν στην έκτη τάξη του γυμνασίου αρραβωνιάστηκα μ’ έναν φοιτητή της ιατρικής. Δύο χρόνια περάσαμε καλά, αλλά μετά χωρίσαμε. Ήταν πολύ ζηλιάρης, όμως εν μέρει είχε δίκιο. Τα πειράγματα των ανδρών πολύ γρήγορα με έβγαλαν από τη σωστή κατεύθυνση. Όταν χωρίσαμε με τον άνδρα μου δεν παραδόθηκα ανοιχτά στην πορνεία, αλλά αποφάσισα να ικανοποιώ τα πάθη μου κρυφά. Έχτισα στη Μόσχα ένα ξενοδοχείο. Εκεί, μάζεψα πολλές κοπέλες, τις οποίες έναντι αμοιβής έδινα σε άνδρες. 

Στην αρχή, τις λυπόμουν και είχα τύψεις συνειδήσεως, αλλά μετά, με το πέρασμα του χρόνου, έπαψα να δίνω σημασία σ’ όλα αυτά και παραδόθηκα ολοκληρωτικά σ’ αυτό το τρομερό εμπόριο. Ω, αγαπητέ μου πατερούλη, πόσα δυστυχισμένα μάτια τώρα νιώθω ότι με κοιτάζουν με παράπονο και με ρωτάνε: “Γιατί μας βασάνιζες;”». [Κλαίει…]

Όταν ησύχασε, συνέχισε τη διήγησή της:

«Πώς, παππούλη, ο Θεός ανέχεται ακόμα τις αμαρτίες μου! Εγώ, πάνω από διακόσιες κοπέλες διακόρευσα και κατέστρεψα τη ζωή τους. Ακόμα, τριάντα οικογένειες κατέστρεψα, δύο κοπέλες δηλητηρίασα και μία σκότωσα. Στο τέλος, αποφάσισα να σκοτώσω και τον εραστή μου, για να μην τον πάρει καμιά άλλη. Ο εραστής μου, ήταν ένας δεκαεφτάχρονος σπουδαστής. Γι’ αυτό το έγκλημα βρέθηκα εδώ στα κάτεργα. Μέχρι να έλθω εδώ στη φυλακή της Τσιτά, ήμουν ήσυχη. Τώρα όμως, μετά τα κηρύγματά σας, η φωνή της συνειδήσεώς μου με ελέγχει. Οι κοπέλες εκείνες που βασάνιζα, σαν να στέκονται τώρα, εδώ μπροστά μου, με τον πόνο ζωγραφισμένο στα μάτια τους. Αυτό εμένα μου προκαλεί τρομερό και ανυπόφορο πόνο. Αγαπητέ μου πατερούλη, τι πρέπει να κάνω για ν’ ανακουφίσω έστω και λίγο τον πόνο μου;».

Της απάντησα:

«Λοιπόν, περιστεράκι μου! Να μετανοήσετε ειλικρινά και να εξομολογηθείτε. Στην εξομολόγησή σας πρέπει να πείτε όλα όσα μπορείτε να θυμηθείτε από τη νεανική σας ηλικία. Όλα όσα έχετε στην καρδιά σας πρέπει να τα πείτε ενώπιον του Θεού. Όλα: μέχρι και την παραμικρή αμαρτία. Αν και θα αισθάνεστε ντροπή και θα είναι δύσκολο για σας να το κάνετε, όμως πρέπει να το κάνετε! Και κάτι άλλο: στις αμαρτίες που νομίζετε ότι είναι οι πιο σοβαρές, οι πιο επαίσχυντες και οι πιο βδελυρές από τις άλλες, πρέπει ιδιαίτερα να σταθείτε σ’ αυτές, για να τις γνωρίζει ο Πνευματικός από κάθε πλευρά. Αυτό θα είναι το πρώτο πνευματικό σας φάρμακο. Το δεύτερο: διαβάστε ολόκληρο το ιερό Ευαγγέλιο δύο φορές. Και το τρίτο: πρωί και βράδυ να προσεύχεσθε κατ’ αυτό τον τρόπο: “Κύριε, σώσε κι εμένα την αμαρτωλή!”. Να μη λέτε πολλές προσευχές, αλλά να προσεύχεσθε με θερμότητα και μετά βλέπουμε…».

Την επισκέφθηκα μετά από δύο εβδομάδες. Άρχισε να αισθάνεται λίγο πιο καλά. Αποφάσισε να εφαρμόσει τις συμβουλές μου. Εξομολογήθηκε. Όμως την Θεία Κοινωνία ακόμα δεν της Την επέτρεψα. Όχι, επειδή την θεωρούσα ανάξια, αλλά για να στερεωθεί μέσα της η μετάνοια. Ήθελα να σταθεροποιήσω μέσα της τη συναίσθηση της αμαρτωλότητας. Της αγόρασα ένα Ευαγγέλιο και την παρακάλεσα να το διαβάσει δύο φορές και, ταυτόχρονα, να προσεύχεται στον Θεό. Την είδα ξανά σε μία εβδομάδα. Τα αποτελέσματα ήταν φανερά. Ήταν χαρούμενη και ήσυχη. Όμως υπήρχε ακόμα κάτι που βάραινε τη ψυχή της. Την Κυριακή, ειδικά γι’ αυτήν, διάβασα στη Θεία Λειτουργία το απόσπασμα εκείνο του Ευαγγελίου, που λέει για την πόρνη που έπλενε τα πόδια του Χριστού. Στο τέλος της Λειτουργίας, ο Θεός με βοήθησε να κάνω ένα δυνατό κήρυγμα για την αγάπη του Θεού που συγχωρεί τα πάντα. Όλοι μέσα στην εκκλησία έκλαιγαν, έκλαιγε κι εκείνη. Στο τέλος της ομιλίας μου είπα στους φυλακισμένους να γονατίσουν, γονάτισα κι εγώ ο ίδιος, στράφηκα προς την εικόνα του Χριστού, στο τέμπλο, και με δυνατή φωνή είπα:

«Κύριε! Να, που και αυτοί οι κατάδικοι στέκονται ενώπιόν Σου. Μεταξύ τους υπάρχουν και τέτοιοι σαν εκείνη την πόρνη, η οποία μέχρι τη στιγμή που Σε συνάντησε, παραδιδόταν στην αμαρτία, πουλούσε τη ψυχή και το σώμα της· δουλεύοντας στον κόσμο αυτό, βούλιαζε στην αμαρτία. Όλ’ αυτά, μέχρι τη στιγμή που γνώρισε Εσένα, τον πανάγαθο Σωτήρα των αμαρτωλών. Αλλά, μόλις Σε είδε, πέφτει στα πόδια Σου και με δάκρυα θερμά Σε ικετεύει και Σου ζητά, Κύριε, συγνώμη! Επίβλεψε, Κύριε, και αυτούς τους αμαρτωλούς. Και αυτοί προσφέρουν τώρα τα δάκρυά τους στα πόδια Σου. Εσύ συγχωρείς τα πάντα. Άνοιξε το στόμα Σου και πες προς αυτούς: “Τέκνα Μου! Συγχωρούνται οι αμαρτίες σας για την αγάπη σας σε Μένα!”».

Όλο το εκκλησίασμα έκλαιγε. Εκείνη η καημένη η γυναίκα έχασε τις αισθήσεις της κι έπεσε κάτω σαν νεκρή. Η Λειτουργία είχε τελειώσει. Η κατάδικη για πολλή ώρα ακόμα δεν μπορούσε να ησυχάσει. Σε τρεις μέρες την επισκέφθηκα και πάλι. Με χαιρέτισε με δάκρυα στα μάτια και μου είπε, ότι, όταν διαβάζει το ιερό Ευαγγέλιο, αισθάνεται την αγάπη του Θεού και θέλει να χύσει ενώπιόν Του ακόμα περισσότερα δάκρυα μετανοίας.

Μετά, με έστειλαν σε μία αποστολή στα κάτεργα και γύρισα στην Τσιτά σε ένα μήνα. Όταν επέστρεψα, την βρήκα πολύ στενοχωρημένη. Νόμιζε ότι δεν θα γυρίσω. Την επόμενη Κυριακή ακόμα μία φορά την εξομολόγησα και την κοινώνησα των Αχράντων Μυστηρίων. Η ημέρα εκείνη ήταν η πρώτη ευτυχισμένη μέρα της ζωής της. Χάρηκε πάρα πολύ και μετά ομολογούσε συχνά: «Ποτέ στη ζωή μου δεν υπήρξε παρόμοια μέρα!».

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

[Αρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος:

«Από όσα είδα και έζησα…

(Αναμνήσεις από την ιεραποστολή μου

στα κάτεργα της Σιβηρίας)»,

κεφ. 7ο, 79–83,

εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»,

Θεσσαλονίκη (1998;).]

http://toeilhtarion.blogspot.gr

«ΝΑ ΤΟΝ ΚΛΑΙΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!»

Μια αδελφή σημειώνει τα εξής για την μακαριστή ασκήτρια, την αγαθή και απλή Γερόντισσα Άννα (Γιοβάνογλου· 1903–1998):

«Άλλοτε σε μια συζήτηση την ρώτησα:

–Πώς να αγαπήσουμε τον Χριστό;

Και απάντησε:

–Να τον κλαίτε τον Χριστό. Να σκέφτεστε συνέχεια το πάθος Του. Να κλαίτε. Και αν δεν μπορείτε να κλαίτε, ας πονάει η καρδιά σας· τα δάκρυα θά ’ρθουν μετά και θα είναι και καλύτερα. Να κοιτάς τον Χριστό στον Σταυρό. Εκείνον που πέθανε για μας, για όλους μας. Και τότε θα έρθει η αγάπη για Εκείνον.

»Μου διηγήθηκε ότι όταν στα Ιεροσόλυμα, είδε σε όραμα την Παναγία να ψάχνει τον Υιό της (τον Οποίο είχε τότε φυλακισμένο) και να ρωτάει μέσα στον πόνο και την αγωνία της τους στρατιώτες και κανείς να μην της απαντάει. Αυτά όλα τα έλεγε μέσα σε λυγμούς και βρισκόταν ακόμη και εκείνη την στιγμή μπροστά ίσως στο ίδιο θέαμα. Τόσο με μαγνήτισε η μορφή της εκείνη την στιγμή που δεν ήθελα να φύγω από κοντά της.

»Άλλη φορά της είπα:

–Γερόντισσα, πονώ όταν σκέφτομαι τον Χριστό.

Και μου απάντησε:

–Αυτό, θα σε σώσει.

Σε ερώτησή μου πώς να γίνω καθαρή, μου απάντησε: “Αυτό θα γίνει μετά από χρόνια”. Όταν της είπα ότι έχω κακούς λογισμούς, μου είπε: “Να φέρνεις πάντοτε τον Χριστό μπροστά σου και να Τον έχεις μέσα στην καρδιά σου. Ζήτα Του να μην χάσεις αυτά που έχεις και όλα τα κακά θα φύγουν. Ποτέ να μην απομακρύνεις τον Χριστό από την σκέψη σου. Εγώ πάντα Τον έχω μέσα μου, Ιησού Χριστό Εσταυρωμένο. Και συ να έχεις πάντοτε τον Χριστό μπροστά σου και να μην στενοχωριέσαι, γιατί ο διάβολος μάς πολεμά όλους”».

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΑΝΝΑ ΓΙΟΒΑΝΟΓΛΟΥ

(1903–1998)

[«Ασκητές μέσα στον κόσμο»

τόμ. α΄, μέρος α΄, βιογρ. ιστ΄, σελ. 230–231,

Άγιον Όρος 20118.]

http://toeilhtarion.blogspot.gr

Γιατί δέν μπορῶ νά προσευχηθῶ καλά;

Ἡ ψυχρότητα στὴν προσευχὴ ὀφείλεται εἴτε σὲ ψυχικὴ κόπωση εἴτε σὲ πνευματικὸ κορεσμὸ εἴτε σὲ σωματικὲς ἀπολαύσεις καὶ ἀναπαύσεις εἴτε σὲ πάθη, ποὺ κυριεύουν τὴν ψυχή, προπαντὸς στὴν ἔπαρση. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἐνάντια στὴν πνευματικὴ ζωή, μέσα στὴν ὁποία κεντρικὴ θέση κατέχει ἡ προσευχή. Ἔτσι, πρῶτα καὶ κύρια προκαλοῦν τὸ στέρεμα τῆς πηγῆς τῆς προσευχῆς μέσα μας. Αὐτό, ὅμως, μπορεῖ νὰ oφείλεται καὶ σὲ ἀπομάκρυνση τῆς χάριτος, ποὺ συμβαίνει μὲ θεία παραχώρηση. Καὶ νὰ γιατί:

Ὅταν ἡ ψυχὴ μᾶς φλέγεται ἀπὸ τὸν πόθο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ τὴν καρδιὰ μᾶς ξεχύνεται ὁλοθερμὴ προσευχή, δὲν ἔχουμε παρὰ ἐλεητικὴ ἐπίσκεψη τῆς χάριτος. Ἐμεῖς ὅμως, ὅταν ἡ εὐλογημένη αὐτὴ κατάσταση παρατείνεται γιὰ πολύ, νομίζουμε ὅτι κατορθώσαμε κάτι σπουδαῖο μὲ τὸ δικό μας ἀγώνα καὶ κυριευόμαστε ἀπὸ τὴν κενοδοξία. Γιὰ λόγους παιδαγωγικούς, λοιπόν, ἀπομακρύνεται ἡ χάρη καὶ μένει ἡ ψυχὴ μᾶς μόνη της, γυμνὴ καὶ ἀδύναμη, ἀνίκανη νὰ ζήσει πνευματικά, ψυχρὴ καὶ ἀπρόθυμη νὰ...

προσευχηθεῖ…

Τί θὰ κάνουμε, λοιπόν, γιὰ νὰ ξεφύγουμε ἀπ’ αὐτὴ τὴν κατάσταση; Πρῶτα-πρῶτα θὰ φροντίσουμε νὰ ἐξουδετερώσουμε τὶς αἰτίες της. Καὶ ὕστερα, παρ’ ὅλη τὴν ψυχρότητα τῆς ψυχῆς μας, θὰ κάνουμε μὲ ἐπιμονὴ καὶ ὑπομονὴ τὸν καθημερινὸ προσευχητικὸ κανόνα μας, προσπαθώντας ἀφ’ ἑνὸς νὰ συγκεντρώνουμε τὸ νοῦ μας στὰ λόγια τῶν εὐχῶν καὶ ἀφετέρου νὰ ξεσηκώνουμε μέσα στὴν καρδιὰ μᾶς αἰσθήματα φιλόθεα. Μὲ τὸν καιρὸ ὁ Θεός, βλέποντας τὴν ταπείνωση καὶ τὴν καρτερία μας, θὰ μᾶς ξαναστείλει τὴ χάρη Του, ποὺ θὰ διώξει τὸ πνεῦμα τῆς ψυχρότητος, ὅπως ὁ ἄνεμος διώχνει τὴν ὁμίχλη.

Ἅγιος Μακάριος ὁ Αιγύπτιος

http://orthognosia.blogspot.gr

Η «μέθοδος των γονάτων!»

Στις πολύ δύσκολες περιστάσεις της ζωής μας όπου η ανάγκη για προσευχή μοιάζει με φωτιά που μας καίει μέσα μας, καλό είναι να προσπίπτουμε νοερά ενώπιον του Κυρίου μας γονατιστοί. Να εφαρμόζουμε τη λεγόμενη «μέθοδο των γονάτων» κατά τους αγιορείτες πατέρες.

Τότε οποιαδήποτε μορφή προσευχής κάνουμε γίνεται φλογερή, ζέουσα και ο Κύριος συγκινείται και ικανοποιεί το αίτημά μας αλλά στο χρόνο που Εκείνος γνωρίζει και με τρόπο που ίσως εμείς να μην κατανοήσουμε.

Για τους ασθενείς και υπερήλικες μπορεί να εφαρμοστεί η «μέθοδος των

πνευματικών γονάτων». Έχει και η ψυχή μας γόνατα!

Είναι η ταπείνωση, η αυτομεμψία, η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία. Είναι αρετές και ενέργειες στις οποίες και ένας κατάκοιτος μπορεί να προβεί.

Από το βιβλίο του Γεωργίου Χ. Κάτσου ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με''Εκδ.Πορφύρα''

http://proskynitis.blogspot.gr

Εξουσία και άρχοντες (Η Αγία Γραφή και οι άγιοι οδηγοί μας στις επερχόμενες εκλογές)

Ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή, στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο γράφει: «Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω· οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ · αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν».(Ρωμ. 13,1) Και η μετάφραση: «Ο κάθε ένας ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες, διότι δεν υπάρχει εξουσία παρά από το Θεό και οι εξουσίες που υπάρχουν έχουν ταχθεί από το Θεό».

Το καθεστώς του κράτους, λοιπόν, είναι σύμφωνο προς το σχέδιο του Θεού, ο οποίος δημιούργησε τον άνθρωπο να ζει κοινωνικά. Άρα η ύπαρξη της εξουσίας ουσιαστικά κάνει πράξη αυτό που σκέφτηκε ο Θεός για τον άνθρωπο, για την κοινωνικότητά του.

Σχολιάζει ο άγιος Χρυσόστομος: «Το να υπάρχουν αρχές και οι μεν να είναι άρχοντες οι δε αρχόμενοι , λέγω, είναι έργο της σοφίας του Θεού, για να μη γίνονται όλα αμελώς και χωρίς φροντίδα, ώστε να βρίσκεται σε ακαταστασία ο κόσμος, όπως τα κύματα που περιφέρονται εδώ κι εκεί».

Ακόμη, αναφερόμενος στην υποταγή στους άρχοντες, όχι απλώς στην πειθώ, λέγει: «Κάνει πολύ λόγο για την υποταγή στους άρχοντες, ο απόστολος Παύλος, θέλοντας να δείξει ότι ο Χριστός δεν εισήγαγε τους νόμους του για να ανατρέψει την κοινή πολιτεία, αλλά για να την καταστήσει καλύτερη».

Και συνεχίζει ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης: «Η αναρχία είναι σε κάθε περίπτωση πάρα πολύ ανυπόφορη και αιτία σύγχυσης και ακαταστασίας».

Εξουσία σημαίνει το αξίωμα. Γι` αυτό ο απόστολος Παύλος είπε: «· οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ». Βλέπουμε, λέει πάλι ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, δεν είπε: «Δεν υπάρχει άρχοντας, αλλά μίλησε για το αξίωμα που έχει». Και συμπληρώνει ο Οικουμένιος: «Δε λέει ο Απόστολος για τον καθένα άρχοντα, αλλά για τη θέση, για το αξίωμα που διακονεί».

Ερχόμαστε και στον άγιο Θεοφύλακτο Βουλγαρίας, ο οποίος κάνει μια λεπτότερη διάκριση ανάμεσα «στο άρχειν», δηλαδή στην εξουσία, στο αξίωμα, στη θέση, στην ιδιότητα που φέρει ο άρχοντας και «στον άρχοντα», δηλαδή στο πρόσωπο που εκλέχτηκε να υπηρετήσει τη θέση, αλλά δίνει έμμεσα και απάντηση στις ευθύνες που έχουμε για την εκλογή των αρχόντων.

Γράφει: «Ο Θεός, προνοώντας για την κοινή ευταξία, οικονόμησε ώστε να υπάρχουν άρχοντες και αρχόμενοι, βάζοντας στους αδίκους, κατά κάποιο τρόπο σαν χαλινάρι, το φόβο προς τους άρχοντες, προς την εξουσία. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι ο Θεός οικονόμησε το να υπάρχουν άρχοντες και αρχόμενοι, κατά τον απόστολο Παύλο, και όχι αν θα είναι άρχοντας ο ένας ή ο άλλος. 

Διότι δεν εκλέγονται από το Θεό οι άδικοι άρχοντες».

Βλέπουμε πως οι άγιοι, έχοντας τη διάκριση του Πνεύματος, αλλά και ως «σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες», γίνονται πρακτικοί οδηγοί σε όλα τα ζητήματα της ζωής του ανθρώπου. 

Εμμέσως, πλην σαφώς, μας λένε πως είμαστε εμείς υπεύθυνοι για τους άρχοντες που εκλέγουμε.

Ποια είναι τα κριτήρια που μας προτείνουν για την εκλογή τους; Ερμηνεύοντας στη λέξη «υποτασσέσθω» ο Θεοδώρητος, γράφει:«Προφανώς να υποτασσόμαστε, αν είναι στην ευσέβεια. Διότι η εναντίωσή τους στις εντολές του Θεού δεν μας επιτρέπει να συμβιβαζόμαστε με τους άρχοντες».

Στην προς Τίτον επιστολή γράφει ο απόστολος Παύλος: «Ὑπομίμνησκε αὐτοὺς ἀρχαῖς καὶ ἐξουσίαις ὑποτάσσεσθαι, πειθαρχεῖν, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἑτοίμους εἶναι» (Τίτ.3,1) Μετάφραση: «Να τους υπενθυμίζεις να υποτάσσονται στις αρχές και στις εξουσίες, να πειθαρχούν, να είναι έτοιμοι για κάθε έργο καλό».

Ο Θεοδώρητος σχολιάζει στο στίχο αυτό: «Δεν πρέπει να πειθαρχούμε σε όλα στους άρχοντες, αλλά να πληρώνουμε τους δασμούς και τους φόρους και να απονέμουμε την οφειλόμενη τιμή. Αν όμως μας δώσουν εντολή να πράξουμε δυσσεβή πράγματα, αμέσως να αντιδράσουμε σθεναρώς».

Είναι απλές και ξεκάθαρες οι θέσεις των αγίων. Μας βοηθούν να ψηφίζουμε ελεύθερα. Και ελεύθερα σημαίνει αδέσμευτο συναίσθημα και θέλημα συνταυτισμένο στο κατά δύναμη με το θέλημα του Ευαγγελίου και τις εντολές του. Έτσι δε θα μετανιώσουμε ποτέ, διότι κάναμε το θέλημα του Θεού και η συνείδησή μας θα είναι ήσυχη, όσο κι αν μας πιέζει και μας επηρεάζει ο κόσμος.

«Οι συνειδήσεις μας δεν είναι κτήμα κανενός, παρά μόνο του Θεού. Είναι αποκλειστικό δικαίωμα του Θεού να ζητάει ολόκληρo τον εσωτερικό μας κόσμο και να δεσμεύει ακόμη και αυτές τις σκέψεις μας και τις εσωτερικές μας αποφάσεις. Η υποταγή μας προς τους άρχοντες εξάλλου, υπονοεί το σεβασμό και την εκδήλωση τιμής προς αυτούς, υπακοή στους νόμους και τις διαταγές τους, εφόσον αυτές δεν προσκρούουν στην ευσέβεια και στα καθήκοντά μας προς το Θεό».(Π. Τρεμπέλας)

Πιστεύουμε πως, έχοντας οδηγό τις γνώμες των αγίων μας, μπορούμε να οδηγηθούμε στις κάλπες, με ελαφριά καρδιά, χωρίς αναστολές, στο ιερό μας δικαίωμα και καθήκον κατά τις δύσκολες αυτές ώρες που περνά η πατρίδα μας.

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 15-9-2015

https://oikohouse.wordpress.com

Ο Ηγέτης πρέπει να είναι θεοσεβής, για να έχει την ευλογία του Θεού

Μια και ξαναπάμε σε εκλογές, να δούμε πως πρέπει να είναι ο σωστός ηγέτης κατά τα βυζαντινά και ορθόδοξα πρότυπα. Μακάρι να αξιωθούμε να μας στείλει ο Θεός έναν τέτοιο ηγέτη, που να είναι θεοσεβής και δίκαιος.

~Το μυστικό όπλο των Βυζαντινών, με το οποίο ο ηγέτης καταξιώνεται την αποστολή του και επιτυγχάνει το έργο του, είναι η θεοσέβεια και η εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού. Ο Θεός ευλογεί τις προσπάθειες των θεοσεβών ηγητόρων...

Γι’ αυτό ο αυτοκράτορας Λέων ΣΤ’ ο Σοφός, γνωρίζοντας ότι οι ευθύνες του ηγέτη συνεχώς αυξάνονται, και μάλιστα σε κρίσιμες ώρες ή καταστάσεις, κατά τις οποίες αισθάνεται την ανάγκη να τον φωτίσει και να τον δυναμώσει ο Θεός, ενθέρμως σύστηνε:

«Προ παντός άλλου, στρατηγέ, πρώτη εντολή μας και παραίνεση προς εσένα είναι να επιμελείσαι της δικαιοσύνης και της αγάπης του Θεού, έχοντας διαρκώς προ οφθαλμών σου τον Θεό. Να προσεύχεσαι και να επιζητείς, φιλικά, τη σωτηρία. Γιατί είναι αψευδής αυτός που είπε: ″Ο Κύριος θα ποιήσει το θέλημα αυτών που φοβούνται τον Κύριο και θα εισακούσει την προσευχή τους και θα τους σώσει» (Λέοντος, 448-461).

«Να γνωρίζεις ότι, όταν βρίσκεσαι έξω από τη θεία ευμένεια, τότε δεν μπορείς να σκέπτεσαι και να ενεργείς σωστά, έστω και αν νομίζεις ότι είσαι φρόνιμος, ούτε μπορείς να νικήσεις τους αντιπάλους σου, έστω και αν νομίζεις ότι είναι ασθενείς, γιατί τα πάντα εξαρτώνται από την πρόνοια του Θεού, η οποία εξουσιάζει ακόμα και εκείνα που εσύ θεωρείς ελάχιστα« (Λέοντος 462-467).

«Όπως ο κυβερνήτης πλοίου, όταν έχει την εύνοια των ανέμων και χρησιμοποιεί σωστά και την τέχνη του, οδηγεί το πλοίο με ασφάλεια, έτσι και ο άριστος στρατηγός, εάν αξιωθεί της εύνοιας του Θεού και εφαρμόζει με επιμέλεια και επιμονή την ευταξία και τη στρατηγική, τότε και το στράτευμα, που του έχει εμπιστευθεί, θα διοικεί αποτελεσματικά, και με επιτυχία θα εκστρατεύσει εναντίον των εχθρών. Γιατί η θεία Πρόνοια και θα διδάξει τα κατάλληλα για το συμφέρον και θα συνεργήσει για να έχει αίσιο τέλος η αποστολή. Όταν λοιπόν είσαι τέτοιος, ευσεβής στη πίστη και δίκαιος στις πράξεις, τότε θα οικοδομείς πάνω σε ασάλευτα θεμέλια την επιτυχία και την πρόοδο της διοικήσεώς σου» (Λέοντος, 468-481).

από το βιβλίο: «Ηγέτες και Ηγεσία» του Γεωργίου Σ. Κουγιουμτζόγλου – Πρεσβυτέρου Ταξίαρχου ε.α. (Θεσσαλονίκη)

https://simeiakairwn.wordpress.com

Δημοκραται, Λαοκραται, Σοσιαλισται, Κομουνισται και ολοι οι αλλοι. Ακουσατε μας

(Ἀποσπάσματα ἀπὸ «ΕΣΤΙΑ», Φεβρουάριο 1945, αριθμ. φυλ. 8)

του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου στην Κοζάνη

Οι αγώνες οι πολιτικοί πρέπει να διεξάγωνται σε ηθικές βάσεις.

Αν οι πολιτικοί μας υιοθετοῦν το αντιχριστιανικό δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», τότε η Ελλάς ἀπὸ τέτοια κόμματα νὰ περιμένει μόνο συντρίμμια.

ΧΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ

«Ω Χριστέ μας ω γλυκύτατε Σωτήρ, Συ είσαι ο μόνος οδηγός μας εις τον σάλον της ζωής»

Χριστοκρατία! Εις το άκουσμα του συνθήματος αυτού μερικοί ανησυχούν, ταράσσονται, αγανακτούν, αφρίζουν από άγριο μίσος, συκοφαντούν, διαστρεβλώνουν την αλήθειαν, απειλούν. Διότι παρεξήγησαν τὶς προθέσεις μας. Δεν ἐμβαθύνουν εις το πνεύμα του συνθήματος, δεν θέλουν να μάθουν τι εἶναι ἡ Χριστοκρατία, και γι’ αυτό φοβοῦνται…

«Δημοκράται, Λαοκράται, Σοσιαλισταί, Κομουνισταί και ὅλοι οἱ ἄλλοι. Ακούσατέ μας. 

Οι αγώνες σας οι πολιτικοί πρέπει να διεξάγωνται με ηθικές βάσεις. Ψεύδη, συκοφαντίες, απειλές, τρομοκρατίες, πολιτικὲς δολοφονίες είνε όπλα βδεληρά, τα οποία καταδικάζει η χριστιανική ηθική. Υπεράνω του κομματικού συμφέροντος ας εἶναι το συμφέρον της πατρίδος. Ας αποθάνει εις τα στήθη όλων το κομματικό πάθος, η εκδίκησις κατά των αντιπάλων. Ας διεξάγωνται οι αγώνες με μόνο, μὲ τα όπλα της ειρηνικής διαφωτίσεως. Ας παλεύουν όλες οἱ ιδέες στον πολιτικόν στίβον, και όποια είναι ισχυροτέρα θα νικήσει, έστω και εάν όλη η ωμή βία εἶναι ἐναντίον της. Ας έχουν όλοι οι πολιτικοί άνδρες της χώρας ως πρότυπο του πολιτεύεσθαι τον Περικλή της αρχαιότητος, τον δημιουργόν του αθανάτου ελληνικού πολιτισμού, ὁ ὁποῖος αναλαμβάνων την χλαμύδα έλεγε καθ’ εκάστην προς τον εαυτόν του «Πρόσεχε, Περίκλεις! Ελευθέρων μέλεις άρχειν και Ελλήνων και Αθηναίων». Ἔχοντας τέτοιες πολιτικὲς αρχές, ουδέποτε εγκλημάτισε κατά των ἀντιπάλων του. Όταν δε μετά ἀπὸ κάποια πολιτική ομιλία του, τὸν ἀκολούθησε μέχρι τὸ σπίτι του κάποιος αντίθετός του, υβρίζοντας και απειλώντας τον, ο Περικλής όχι μόνον δεν απήντησε μὲ ύβρεις και απειλές, αλλά επειδή ήταν νύκτα διέταξε έναν υπηρέτην του, να ανάψει δάδα και να τὸν συνοδεύσει μέχρι τὸ σπίτι του.

Εις αυτό το ύψος της πολιτικής αρετής πρέπει να εξυψωθούν οι εν Ελλάδι πολιτικοί αγώνες. Άλλως, εάν εξακολουθήσητε να κρατήτε την πολιτική μακριὰ άπὸ την ηθική και να εφαρμόζετε την μακιαβέλειον ηθική και υιοθετήτε το αντιχριστιανικόν δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», τότε η Ελλάς μὲ τέτοια κόμματα νὰ περιμένει μόνο συντρίμμια. Τὰ δὲ κόμματα ποὺ θὰ ἀνεβαίνουν στὴν ἐξουσία, θα έχουν μεν ωραία ονόματα, αλλά κατά βάθος θα είναι φαυλοκρατία. 

Πρέπει να γίνωμε άνθρωποι, για να καλλιτερεύσωμε την ζωή. Πρέπει να εξυγιάνωμε την ρίζα, την ψυχή μας· να ελευθερώσωμεν αυτή από τα πάθη, τα οποία αποτελούν την δηλητηριώδη πηγήν της ποικίλης κοινωνικής αθλιότητος. Μόνο, εάν γίνουμε άνθρωποι, μόνον εάν διοικήσουν όχι κίβδηλοι αλλά πραγματικοί χριστιανοί, τότε, όχι απλώς κόμμα, αλλά τελεία θα τεθεί εις τα δεινά της κοινωνίας». Τότε θα έχωμε την ιδεώδη πολιτεία του Πλάτωνος, την βασιλεία του Χριστού επί της γης, την Χριστοκρατίαν.

Αυτά είναι τα ιδεώδη της Εκκλησίας και προς αυτά θα καλεί τους πάντας. Ίσως πολλοί γελάσουν, ίσως ειρωνευθούν, ίσως μερικοί μισήσουν. Αλλ’ η Εκκλησία δεν θα παύσει να κηρύττει τας δυο θεμελιώδης κοινωνικάς αρχάς του Χριστοῦ· δικαιοσύνην και αγάπην. «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω!».

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ!

Η Ορθόδοξη «Δημοκρατία», καταργεί μνημόνια, αδικίες, ανεργίες, πείνα και κερδίζεις δύο οφέλη. Δεν γίνεσαι οπαδός σε κανέναν και είσαι εκεί που θα σε ήθελε ο Χριστός!!!

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφ. 19, στιχ. 1-10

www.floga.gr

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΕΘΝΗ- ΣΑΣ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠ” ΑΥΤΟΥΣ;;;

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΑ ΣΑΡΚΟΦΑΓΑ ΤΕΡΑΤΑ ΣΑΣ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΖΟΥΝ

ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠ” ΑΥΤΟΥΣ;;;

Ἀπόσπασμα (γ) τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ»

 αρ. φυλ. 195

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Τὰ σύγχρονα πολιτικὰ συγκροτήματα. Ἀφήνουμε τὸ παρελθόν, ἐγκαταλείπουμε τὴν Παλαιστίνη καί, ὕστερα ἀπὸ τὸ νοερὸ ταξίδι ποὺ κάναμε στοὺς αἰῶνες ποὺ πέρασαν, νά τώρα προσγειωνόμαστε καὶ πάλι στὸ ἀγαπημένο ἔδαφος τῆς πατρίδος μας. Βρισκόμαστε στὴν Ἑλλάδα. Ἔχοντας μπροστά μας τὴν παλαιὰ εἰκόνα τῆς πολιτικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως τὴ ζωγράφισε ὁ προφήτης Ἠσαΐας, βλέπουμε πόσες ὁμοιότητες ὑπάρχουν μεταξὺ τῆς εἰκόνας ἐκείνης καὶ τῆς ἄλλης, τῆς νέας εἰκόνας ποὺ παρουσιάζει σήμερα ἡ Ἑλλάδα. Εἴμαστε κ᾽ ἐμεῖς, ὅπως ὁ Ἰσραήλ, μικρὸ καὶ μεμονωμένο ἔθνος. Ἤθη, ἔθιμα, γλῶσσα, ἱστορικὸ παρελθὸν τριῶν καὶ πλέον χιλιάδων ἐτῶν, θυσίες παλαιοτέρων καὶ νεωτέρων γενεῶν, θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουν τὸ ἔθνος μας νὰ διακρίνεται καὶ ν᾽ ἀπολαμβάνῃ μιὰ ἰδιαίτερη ἐκτίμησι καὶ ἀγάπη ἀπὸ τὰ ἄλλα ἔθνη. Ἀλλὰ τὸ μικρὸ τοῦτο ἔθνος, ποὺ εἶνε «σημεῖον ἀντιλεγόμενον», προκαλεῖ μίση, φθόνους, διωγμούς· σὰν τὸ πλοῖο τοῦ Ὀδυσσέα κλυδωνίζεται καὶ πάλι μέσα σὲ ἄγρια θύελλα καὶ πλησιάζει στὸ ἀπαίσιο στόμιο τῶν Συμπληγάδων. Ποιές εἶνε οἱ Συμπληγάδες πέτρες; Εἶνε τὰ δύο ἀντίθετα πολιτικὰ ῥεύματα, τὰ δύο ἰσχυρὰ πολιτικο-στρατιωτικὰ συγκροτήματα τῶν ἡμερῶν μας, οἱ δύο τεράστιες αὐτοκρατορίες τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς ῾Ρωσίας, στὶς ὁποῖες διαιρέθηκε ὁ σύγχρονος κόσμος. Ἀμερικανοὶ καὶ ῾Ρῶσοι εἶνε ὅπως ἦταν οἱ Αἰγύπτιοι καὶ οἱ Ἀσσύριοι γιὰ τὸν Ἰσραήλ. Καὶ ὅπως τότε ἄλλα μὲν ἀπὸ τὰ μικρὰ ἔθνη τάσσονταν μὲ τοὺς πρώτους, ἄλλα δὲ μὲ τοὺς δευτέρους, ἔτσι καὶ σήμερα· ἄλλα ἔθνη ἑλκύονται ἀπὸ τὰ λαμπερὰ πετράδια, τὰ ἐξωτερικὰ ἀγαθὰ ποὺ ἐκτίθενται στὶς βιτρίνες τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ, καὶ ἄλλα ἀπὸ τὰ θέλγητρα μιᾶς κοινωνικῆς ἰσότητος καὶ δικαιοσύνης ποὺ ὑπόσχεται ἀφειδῶς ὁ κόκκινος παράδεισος τῶν Σοβιέτ. Ἀλλὰ παρ᾽ ὅλες τὶς ἐξωτερικὲς διαφορὲς τῶν δύο λεγομένων πολιτισμῶν, στὸ βάθος κυριαρχεῖ μία ὁμοιότης· ὅλα τὰ κράτη, Ἀνατολὴ καὶ Δύσις, εἶνε στραμμένα πρὸς τὴν ὕλη. Ἀπὸ τὴν ὕλη, γιὰ τὴν ὕλη, χάριν τῆς ὕλης, νά τὸ πρόγραμμα τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων. Ἡ ἐπίσημη ἐφημερίδα τοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, «Ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας», σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τελευταῖα φύλλα δημοσίευσε μία πολὺ καλὴ κριτικὴ τῶν δύο αὐτῶν πολιτισμῶν, κριτικὴ τὴν ὁποία ἐξέφρασε εὔγλωττα ὁ γνωστὸς πάστορας Μάρτιν Νιμέλερ μιλώντας στὴ Συνέλευσι τῶν κληρικῶν τῆς ἐπαρχίας Ἔσσεν τῆς Γερμανίας. Αὐτὸς καταφέρθηκε δριμύτατα ἐναντίον τοῦ συγχρόνου ἰδεώδους τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ποὺ δὲν εἶνε ἄλλο παρὰ ἡ βελτίωσι τοῦ βιωτικοῦ ἐπιπέδου. Καὶ πρόσθεσε· «Σὲ τί διαφέρει ὁ χριστιανικὸς κόσμος τῆς Δύσεως, ὅταν ὑλοποιῇ τὸ Θεό, ἀπὸ τὸν Κομμουνισμό, ποὺ θεοποιεῖ τὴν ὕλη;».

Ὑλισμὸς θεωρητικὸς καὶ πρακτικός, θρησκεύων καὶ ἄθεος, ἐπικρατεῖ στὸ σύγχρονο κόσμο.

Ἑλλάδα, θυμήσου… Ἡ Ἑλλάδα, ποὺ παρασύρεται ἀπὸ τὸ συναισθηματικό της κόσμο καὶ τείνει τὸ αὐτὶ ἕτοιμη νὰ δεχθῇ τὰ ὡραῖα συνθήματα ἐκείνων ποὺ ἀγωνίζονται δῆθεν ὑπὲρ ἐλευθερίας καὶ ὑπογράφει πρωτόκολλα φιλίας, κι ἀπὸ τὶς συμμαχίες αὐτὲς περιμένει τὴν ἀσφάλεια τῶν συνόρων, τὴν ὑποστήριξι τῶν δικαίων της, τὴν οἰκονομικὴ ἀνόρθωσι, ἡ Ἑλλάδα, ἕρμαιο τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῶν μεγάλων ἐθνῶν, ἔχει δοκιμάσει πολλὲς πικρίες καὶ ἀπογοητεύσεις μέχρι τώρα, κ᾽ ἐν τούτοις δὲν ἐννοεῖ νὰ σωφρονισθῇ. Εὔκολα λησμονεῖ τὶς συμφορὲς ἀπὸ τὴν προδοσία καὶ ἀπιστία τῶν συμμάχων της.

Ἑλλάδα, θυμήσου μερικὲς ἡμερομηνίες τῆς πολιτικῆς σου ζωῆς. Θυμήσου τὶς μαῦρες ἐκεῖνες ἡμέρες τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1922, κατὰ τὶς ὁποῖες ἕνα ἑκατομμύριο ὀρθόδοξος λαὸς εἶχε συρρεύσει στὴν παραλία τῆς Σμύρνης. Καὶ ἐνῷ τὰ θωρηκτὰ τῶν μεγάλων δυνάμεων, τῶν λεγομένων συμμάχων, θὰ μποροῦσαν μὲ λίγες ὁμοβροντίες τῶν τηλεβόλων τους νὰ τρέψουν σὲ ἄτακτη φυγὴ τὶς ἀγέλες τῶν θηρίων τῆς Ἄγαρ, ποὺ κατασπάραζαν τὰ ἄοπλα πλήθη, αὐτοὶ ἀπαθῶς παρατηροῦσαν τὴν ἐθνική μας ἐκείνη συμφορά… Θυμήσου τὴν 6η Σεπτεμβρίου 1955, κατὰ τὴν ὁποία ἡ παροικία τῶν Ἑλλήνων στὴν Κωνσταντινούπολι παραδιδόταν στὴ φωτιὰ καὶ στὴν ἀτίμωσι. Ἑλλάδα, οἱ σύμμαχοί σου δὲν ἔδειξαν κανένα οὐσιαστικὸ ἐνδιαφέρον. Ὤ καὶ ἂν ἔσπαζε ἕνα καὶ μόνο τζάμι τῆς δικῆς τους πρεσβείας καὶ ῥαπιζόταν ἕνας καὶ μόνο δικός τους πολίτης! μέσα σὲ λίγες ὧρες πάνω στὸν οὐρανὸ θὰ ἐμφανίζονταν σμήνη βομβαρδιστικῶν ἀεροπλάνων καὶ θ᾽ ἀπειλοῦσαν μὲ καταστροφὴ τὴν πόλι ποὺ ἔκανε τὶς βιαιοπραγίες. Ἑλλάδα, θυμήσου τὶς συνεδριάσεις τοῦ Ὀργανισμοῦ τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, στὶς ὁποῖες γιὰ δίκαια αἰτήματά σου καμμία ἀπόφασι δὲν ἐλήφθη ὑπὲρ αὐτῶν, διότι τὰ μεγάλα ἔθνη παίζουν τὴ διελκυστίνδα τῶν συμφερόντων τους. Ἑλλάδα, θυμήσου… Ἂν ἀφαιρέσῃς τὸ Ναυαρῖνο, ποὺ δὲν ἦταν ἐπίσημη ἐνέργεια τῶν «χριστιανικῶν» κυβερνήσεων τῆς Εὐρώπης, ἀλλὰ μιὰ ἐκδήλωσι ἀγανακτήσεως τῶν ναυάρχων, ποιές εἶνε οἱ ἀληθινὲς ὑπηρεσίες πρὸς ἐσένα τῶν λεγομένων συμμάχων σου; Οἱ μεγάλοι σὲ ἀπάτησαν. Κ᾽ ἐν τούτοις ἐσὺ ἐξακολουθεῖς νὰ πιστεύῃς στὰ λόγια τους περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι πιστεύεις στὰ δόγματα τῆς ἀμωμήτου πίστεως, ποὺ ἀποκαλύφθηκαν στὸν κόσμο μὲ τὴ φωνὴ τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἀποστόλων καὶ πρὸ παντὸς μὲ τὸ λόγο τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Η πολιτική του προφήτη Ησαϊα θα σωση την Ελλάδα

Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ἀπόσπασμα (δ) τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ» αρ. φυλ. 195

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Πάνω ἀπὸ κάθε ἐξωτερικὴ πολιτικὴ μὲ ἀμφίβολη ὠφέλεια, γιὰ τὴν ὁποία κόπτονται οἱ πολιτικοί μας ἀρχηγοί, μία εἶνε ἡ πολιτικὴ ποὺ θὰ ἀσφαλίσῃ 100% τὸ πολύπαθο ἔθνος μας(*). Καὶ ἡ πολιτικὴ αὐτὴ –μὴ γελᾶτε, ἄπιστοι καὶ ἀσεβεῖς– εἶνε Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΣΑΪΟΥ. Αὐτὴ συνιστᾷ, ἡ μικρὴ Ἑλλάδα στὶς πονηρὲς αὐτὲς ἡμέρες, πάνω ἀπὸ κάθε ἄλλη συμμαχία, νὰ ζητήσῃ τὴ συμμαχία μὲ τὴν κραταιά, τὴν πανίσχυρη, τὴν ἀήττητη δύναμι τοῦ Κυρίου.

Ἀλλὰ μιὰ τέτοια συμμαχία, γιὰ νὰ γίνῃ ζωντανὴ πραγματικότητα καὶ νὰ φέρῃ τὰ λαμπρά της ἀποτελέσματα, προϋποθέτει πίστι ἀκλόνητη τῶν Ἑλλήνων κατὰ τὸ λόγο τοῦ προφήτου «Ἐὰν μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνιῆτε», ἂν δὲν πιστέψετε δὲν θὰ καταλάβετε (Ἠσ. 7,9). Προϋποθέτει νινευϊτικὴ μετάνοια στὴν Ἑλλάδα, καθαρμὸ τοῦ Γένους, κοινωνικὴ δικαιοσύνη. Γιατὶ ἡ ἠθική, κοινωνικὴ καὶ θρησκευτικὴ κατάστασι τῆς πατρίδας μας εἶνε χειρότερη ἀπὸ ἐκείνη ποὺ καυτηρίαζε ὁ προφήτης Ἠσαΐας μὲ τὸ ἑξαπλὸ «οὐαί». Ἡ πλεονεξία ὀργιάζει στὸ ἔθνος μας. Ἀμύθητα πλούτη συσσωρεύθηκαν στοὺς λίγους. Κατὰ τὴν ἐπίσημη ἔκθεσι ἑνὸς οἰκονομικοῦ συμβούλου μιᾶς ξένης πρεσβείας, 500 οἰκογένειες δεσπόζουν στὴν οἰκονομικὴ ζωὴ τῆς χώρας. Καὶ μιὰ φοβερὴ ἀνεργία πλήττει ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταλείπουν τὴν πατρικὴ γῆ γιὰ νὰ βροῦν οἰκτρὸ θάνατο στὰ βάθη τῶν ἀνθρακωρυχείων τοῦ Βελγίου. Χθὲς γιὰ 20 θέσεις ὑπαλλήλων τοῦ Ι.Κ.Α. προσῆλθαν 1.800 ὑποψήφιοι.

Οἰκονομικὴ στενοχωρία, ἀλλὰ καὶ ἀλόγιστη σπατάλη χρημάτων σὲ κέντρα διασκεδάσεως, καθημερινὲς μέθες καὶ κραιπάλες, δεξιώσεις καὶ χοροεσπερίδες, φυσιολατρικὲς ἐκδρομές, ἐπιδείξεις γυμνῶν σαρκῶν, χαρτοπαίγνια, προικοθηρίες, ἀγοραπωλησίες ἀνδρικῶν κρεάτων, διαλύσεις γάμων, σκάνδαλα οἰκογενειακά, νά τὸ βρωμερὸ ῥεῦμα μέσα στὸ ὁποῖο κυλιέται ἡ ζωὴ τῶν λεγομένων ἀριστοκρατικῶν κύκλων τῆς πατρίδας μας. Ἀγέλες πορνῶν καὶ παλλακίδων, ποὺ προηγουμένως ζοῦσαν περιωρισμένες μέσα στοὺς οἴκους ἀνοχῆς, ξεχύθηκαν σὲ δρόμους καὶ κατέκλυσαν ξενοδοχεῖα, πλάζ, παραλίες, νησιά. Τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ βλασφημεῖται δημοσίως. Ἄθεοι δημοσιογράφοι ὀνομάζουν τὸ σκοτάδι φῶς καὶ τὸ φῶς σκοτάδι. Πορνικὰ περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες, μὲ πρωτοφανεῖς σκανδαλώδεις εἰκόνες καὶ μὲ ἀκόμη προκλητικώτερο περιεχόμενο, «στολίζουν» τὰ περίπτερα καὶ διαφημίζονται ἀπὸ τὸ ῥαδιόφωνο. Καὶ μετὰ ἀπὸ τὰ συμπτώματα αὐτὰ τῆς παρακμῆς περιμένουμε, ὅπως οἱ ἄφρονες Ἰουδαῖοι, νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τοὺς ἔξω, ἀπὸ τὴ συμμαχία μὲ τὶς μεγάλες δυνάμεις!

Ἐθνικὸ σύνθημα· «Κραταιὸς σύμμαχός μας νὰ εἶνε ὁ Θεός!». Ἀγαπητοί μας συμπατριῶτες Ἕλληνες! Ὅσοι πιστεύετε ἀκράδαντα στὸν Κύριο, γίνετε θερμοὶ κήρυκες τῆς πολιτικῆς ποὺ προτείνει ὁ προφητικὸς λόγος. Σύμμαχός μας κραταιὸς νὰ εἶνε ὁ Θεός! νά τὸ σύνθημά μας.

Ἂν ὑπῆρχε μία κυβέρνησι ποὺ νὰ σκέπτεται καὶ νὰ ἐνεργῇ χριστιανικά, ἕνα θὰ ἦταν τὸ κύριο μέλημά της· ἡ ἐπαναφορά, ἡ ἔνταξι τῆς Ἑλλάδος στὴ φωτεινὴ εὐθεῖα τροχιὰ τῆς συμμαχίας μὲ τὸ Θεό, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἔχει ἀπομακρυνθῆ πάρα πολὺ καὶ γι᾽ αὐτὸ πλανᾶται στὶς ἀβύσσους τῆς ἐξωτερικῆς, ματαίας, σατανικῆς πολιτικῆς.

Ἑλλάδα, πατρίδα μας ἀγαπημένη! Ἄκουσε τὴ φωνὴ τῆς αἰωνιότητος. Πλησίασε καὶ πάλι τὸ Θεὸ τῶν πατέρων σου. Κήρυξε τριήμερη νηστεία καὶ κλάψε γιὰ τὰ πολλὰ ἀνομήματα τῶν υἱῶν καὶ θυγατέρων σου. Ἐξάλειψε ἀπὸ τοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες κάθε ἀσχημία. Σβῆσε τὴν πυρκαϊὰ τῆς βλασφημίας. Τίμησε τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς. Πάταξε τὴν κλοπή, τὴν ἁρπαγὴ καὶ τὴν πλεονεξία. Ἀνακούφισε τὸν φτωχὸ λαό. Σφράγισε τὰ ποικίλα κέντρα τῆς διαφθορᾶς. Κάψε πορνικὲς ἐφημερίδες καὶ περιοδικά. Λάβε αὐστηρὰ μέτρα ἐναντίον τῆς γενοκτονίας, τοῦ φοβερωτέρου τούτου ἐγκλήματος ποὺ ἐνεργοῦν στοὺς κόλπους τῶν Ἑλληνικῶν οἰκογενειῶν μαῖες καὶ γιατροί, ποὺ καυχῶνται γιὰ τὸ πλῆθος τῶν ἐκτρώσεων. Ἄκουσε τὴ φωνὴ ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος τοῦ ἡγουμένου τῆς ἱ. μονῆς Ἁγίου Διονυσίου π. Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος, καὶ μὲ ἰδιαίτερο βιβλίο ποὺ ἐξέδωκε τελευταῖα, κρούει τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου ἀπὸ τὴν παιδοκτονία. Ἀπαγόρευσε τὰ «σίκερα», τὰ οἰνοπνευματώδη ποτά, τὰ τυχερὰ παιχνίδια, τὰ ἱπποδρόμια, τὰ φεστιβάλ, τὶς κρουαζιέρες, τοὺς αἰσχροὺς χορούς, τοὺς εἰδωλολατρικοὺς καρναβάλους, τὰ αἰσχρὰ καλλιστεῖα, τὰ μεικτὰ λουτρά. Ἑλλάδα, ἁγνίσου… «Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν», φύγε ἀπ᾽ τὸ κακὸ καὶ κάνε τὸ καλό (Ψαλμ. 33,15· 36,27). Καὶ τὸ πρῶτο ποὺ μετανοώντας καὶ ἐπιστρέφοντας στὸ Θεὸ πρέπει νὰ κάνῃς, εἶνε ἡ ἐκπλήρωσι μιᾶς ἱερᾶς ὑποσχέσεως, ἑνὸς τάματος, ποὺ τὰ δοξασμένα παιδιά σου, οἱ ἥρωες τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ὑποσχέθηκαν· ὅτι δηλαδή, μόλις ἡ πατρίδα ἀπελευθερωθῇ ἀπὸ τὸν Τουρκικὸ ζυγό, θὰ χτίσουν στὴ νέα πρωτεύουσα τοῦ κράτους ἕνα μεγαλοπρεπῆ ναό, τὸν ὁποῖο θ᾽ ἀφιερώσουν στὸν ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Δυστυχῶς μέχρι σήμερα ἡ ὑπόσχεσι αὐτὴ δὲν ἔχει ἐκπληρωθῆ. Ἂς ἐκπληρωθῇ τώρα. Ἂς κτισθῇ ὁ ναὸς πάνω στὴν Ἀκρόπολι. –Ἀλλὰ χρήματα; Χρήματα!… Ἂν τὸ ἕνα τρίτο ἀπὸ τὰ χρήματα ποὺ ξωδεύτηκαν γιὰ τὴ μεγάλη παραθαλάσσια ἁμαρτωλὴ λεωφόρο Φαλήρου – Σουνίου χάριν τοῦ τουρισμοῦ, χάριν τῶν μεικτῶν λουτρῶν, ἂν τὸ ἕνα τρίτο εἶχε διατεθῆ, ὁ ναὸς θὰ εἶχε κτισθῆ. Γιὰ τὸ διάβολο ἑκατομμύρια· γιὰ τὸ Χριστό;

Διαφορετικά, ἂν τὰ μόνα ποὺ συγκινοῦν ἄρχοντες καὶ λαὸ εἶνε φεστιβάλ, τουρισμοί, δελφικὲς ἑορτὲς καὶ πανηγύρια, ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα, αἰσχρὰ ξόανα θεῶν, ὢ τότε κλείνω τὶς γραμμὲς αὐτὲς μὲ δακρυσμένα μάτια. Καί, ἂν κάπου στὴν Ἑλληνικὴ γῆ ὑπάρχουν ἀκόμη δίκαιοι, ἂς προσευχηθοῦν γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὶς μεγάλες συμφορές, ποὺ κατὰ τὸν ἀδιάψευστο προφητικὸ λόγο ἔρχονται «ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας», στὰ παιδιὰ ποὺ δὲν πειθαρχοῦν στὸ Θεό (Ἐφ. 5,6. Κολ. 3,6).

(*) Μὲ ὅσα λέμε ἐδῶ δὲν ἐννοοῦμε ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ συνάπτῃ συμμαχίες μὲ ἄλλα ἔθνη μὲ τὰ ὁποῖα κάπως συγγενεύει ἰδεολογικά. Μὲ ἔθνη ὅμως ποὺ δὲν ἔχουν τὸ ἴδιο θρήσκευμα μ᾽ ἐμᾶς ἢ κηρύττουν ἀπροκάλυπτα τὴν ἀθεΐα, νομίζουμε ὅτι κάθε σύμφωνο φιλίας καὶ συμμαχίας δὲν μπορεῖ νὰ εἶνε ἰσχυρὸ καὶ σταθερό. Βέβαια, κατὰ τὴν παραγγελία τοῦ Παύλου «Εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες», ἂν εἶνε δυνατὸν ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ σᾶς νὰ εἰρηνεύετε μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους (῾Ρωμ. 12,18), πρέπει νὰ ἔχουμε εἰρηνικὲς τὶς σχέσεις μας καὶ μὲ ἀλλοθρήσκους ἀκόμη λαούς. Ἀλλὰ οἱ σχέσεις αὐτὲς μποροῦν νὰ φθάσουν μέχρι τὸ σημεῖο νὰ συνάπτουμε σύμφωνα φιλίας καὶ οἱ ὑπουργοί μας ν᾽ ἀποκαλοῦν «ἀδελφικοὺς φίλους» τους ἐκείνους ποὺ μισοῦν καὶ ἀποστρέφονται ὅ,τι ἱερώτερο ἔχει τὸ ἔθνος μας; Ἐκτὸς ἐὰν θεό μας ἀνακηρύξουμε τὸ ὑλικό μας συμφέρον, ὁπότε μποροῦμε νὰ συνάψουμε σύμφωνο φιλίας καὶ μὲ τὸ διάβολο!

(«Σπίθα» φ. 195/Ἰούνιος 1957 καὶ βιβλίο Ἐθνικὰ προβλήματα, μέρος Ζ΄ – Τὸ πολίτευμα, Ἀθῆναι 1961, σσ. 289-303, μτγλ.)

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους…

Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα!

Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά μας, μοιάζει με οικοδόμηση κτιρίου σε έδαφος που σαλεύεται από συνεχείς σεισμούς. Σύντομα ένα τέτοιο οικοδόμημα θα σωριαστεί στη γη…

Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό. Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση. Μήπως έχασε την παρρησία της προς το Θεό; Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του; Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς το Θεό και τον πλησίον;

Ερευνήστε μήπως κακίες και πάθη γέμισαν την καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αυτή σε δρόμους στραβούς και δύσβατους…

https://simeiakairwn.wordpress.com

Έλα, Παρθένε Θεοτόκε, μέσα στη καρδιά μου

Μεγάλη μου Μητέρα. Σένα που αγάπησα από τόσο μικρός.Σε που υπηρέτησα έστω με άγνοια τότε. Σε, Παναγία μου, και τώρα θέλω να Σ' έχω συντροφιά.

Έλα, Παρθένε Θεοτόκε, μέσα στη καρδιά μου. Συ είσαι η Θεοτόκος και η Πλατυτέρα που κρατείς Τον τα σύμπαντα κρατούντα.

Έλα μέσα μου,γίνε ο πρόδρομος Συ,για να έλθει και ο Υιός Σου με όλη την Παναγία Τριάδα μέσα μου.

Συ Παρθένε περιπατούσες με τον Ιησού Σου στα ακρογιάλια της Τιβεριάδος. Κάνε τον περίπατο αυτό και στη δική μου Τιβεριάδα.

Η παρουσία και των δυό σας πόσο απαραίτητη μου είναι.

Το ξέρω ότι μ' αγαπάς. Είδα την προστασία Σου τόσες φορές. Σ΄ευχαριστώ γιατί θα μου τη χαρίσεις και σήμερα και αύριο μέχρι τέλους.

Αμήν.

Μητροπολίτης Χαλκίδος

+ Νικόλαος Σελέντης

http://1myblog.pblogs.gr

Τι προεικονίζει το “Μέγα σημείο”, που είδε ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη

Το Μέγα σημείο που είδε ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής, προεικόνιζε την πανεύσπλαχνη Σκέπη μας, το οποίο σημείο θα φανερωθεί κατά τη συντέλεια όλης της κτίσεως.

“Ανοίχτηκε ο Ναός του Θεού, που είναι στον ουρανό, και φανερώθηκε η κιβωτός… και ακολούθησαν αστραπές, φωνές, βροντές, σεισμός και χοντρό χαλάζι. Και φανερώθηκε στον ουρανό μεγάλο σημείο, μια γυναίκα ντυμένη με τον ήλιο” (Αποκ. ια’ 19, ιβ’ 1).

Γιατί άραγε το σημείο που προεικονίζει την Υπεραγία Θεοτόκο δεν φανερώθηκε πριν από τις αστραπές, τις βροντές, τις φωνές, τους σεισμούς και το χαλάζι, οπότε όλα ειρήνευαν, αλλά φανερώθηκε στη διάρκεια αυτής της φοβερής ταραχής του ουρανού και της γης;

Για να φανερωθεί με αυτόν τον τρόπο ότι η Παμμακάριστη καταφυγή και υπεράσπισή μας σ’ αυτή τη δεινή κατάσταση του καιρού, ενώ θα πλησιάζει η καταστροφή μας, θα προφτάσει να μας βοηθήσει και να μας σκεπάσει από τα μελλοντικά κακά. Αλλά και από τα τωρινά, όπως από τις σαν αστραπές δελεαστικές μάταιες ηδονές του κόσμου, από τις φωνές της βιοτικής υπερηφανείας και κενοδοξίας, από τις βροντές της απροσδόκητης επιδρομής των εχθρών, από το σεισμό των παθών και από τη χάλαζα άνωθεν τιμωριών ημών εξαιτίας των αμαρτιών μας.

Όταν δηλαδή όλα αυτά τα δεινά θα μας περικυκλώνουν, τότε -εφόσον το ζητήσουμε- θα φανερώνεται σαν Μέγα σημείο η τάχιστη βοήθεια του γένους των Χριστιανών, η οποία μας σκεπάζει και διαφυλάττει με την αόρατη προστασία της.

από το βιβλίο: “Η Μητέρα των Χριστιανών – Γιορτές και θαύματά της στον Άθωνα” -Ιερομόναχος Μάξιμος (τ. γραμματέας της Ιεράς Κοινότητος Αγίου Όρους).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Στην πλάνη πέφτουμε είτε από απειρία, είτε από υπερηφάνεια!

Δείξαμε μεγάλη ἀμέλεια καί δέν καταλαβαίνουμε πιά ἄν ὑπάρχει ἡ κατά Xριστόν ταπείνωση καί ἀγάπη. Bέβαια, ἡ ταπείνωση αὐτή καί ἡ ἀγάπη γίνονται γνωστές μόνο μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἐμεῖς ὅμως δέν ξέρουμε ὅτι, γιά νά προσελκύσουμε τή χάρη κοντά μας, πρέπει νά τήν ποθήσουμε μ’ ὅλη μας τήν ψυχή. Ἀλλά πῶς θά ποθήσουμε κάτι πού δέν τό γνωρίζουμε καθόλου; Καί ὅμως, ὅλοι μας τή γνωρίζουμε τή χάρη, ἔστω καί λίγο, γιατί τό Ἅγιο Πνεῦμα κινεῖ κάθε ψυχή στήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ.

Στόν ἀγώνα μας πρέπει νά εἴμαστε ἀνδρεῖοι. Ὁ Κύριος ἀγαπάει τήν ἀνδρεία καί συνετή ψυχή. Ἄν δέν ἔχουμε ἀνδρεία καί σύνεση, τότε πρέπει νά τά ζητᾶμε ἀπό τό Θεό καί νά ὑπακοῦμε στούς πνευματικούς, γιατί σ’ αὐτούς ζεῖ ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ ἄνθρωπος μάλιστα, πού ὁ νοῦς του ἔπαθε βλάβη ἀπό δαιμονική ἐνέργεια, ἰδίως αὐτός πρέπει νά ὑπακούει στόν πνευματικό καί νά μήν ἐμπιστεύεται καθόλου τόν ἑαυτό του.

Eἶναι πολύ δύσκολο νά διαγνώσεις μέσα σου τήν ὑπερηφάνεια. Nά ὅμως μερικά συμπτώματα: Ἄν σέ προσβάλλουν δαίμονες ἤ σέ βασανίζουν κακοί λογισμοί, αὐτό σημαίνει πώς δέν ἔχεις ταπείνωση. Γι’ αὐτό, ἔστω κι ἄν δέν ἀντιλήφθηκες τήν ὑπερηφάνειά σου, ταπεινώσου.Ἄν εἶσαι ὀξύθυμος ἤ, ὅπως λένε, νευρικός, αὐτό εἶναι ἀληθινή συμφορά. Κι ἄν πάσχεις ἀπό παροξυσμούς καί φοβίες, θά γιατρευτεῖς μέ τή μετάνοια, μέ τό ταπεινό φρόνημα καί μέ τήν ἀγάπη γιά τόν ἀδελφό σου, ἀκόμα καί γιά τούς ἐχθρούς. Ὅποιος δέν ἀγαπάει τούς ἐχθρούς, σ’ αὐτόν δέν ἔχει κατοικήσει ἀκόμα ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ.

Στήν πλάνη πέφτει κανείς εἴτε ἀπό ἀπειρία εἴτε ἀπό ὑπερηφάνεια. Κι ἄν εἶναι ἀπό ἀπειρία, ὁ Κύριος θεραπεύει γρήγορα αὐτόν πού πλανήθηκε. Ἄν ὅμως εἶναι ἀπό ὑπερηφάνεια, τότε θά ὑποφέρει γιά πολύν καιρό ἡ ψυχή, ὥσπου νά μάθει τήν ταπείνωση, καί τότε θά θεραπευθεῖ ἀπό τόν Κύριο.

Στήν πλάνη πέφτουμε, ὅταν νομίζουμε πώς εἴμαστε πιό συνετοί καί ἔμπειροι ἀπό τούς ἄλλους, ἀκόμα κι ἀπό τόν πνευματικό μας πατέρα.

Χωρίς ἐξομολόγηση στόν πνευματικό δέν εἶναι δυνατό ν’ ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν πλάνη, γιατί στόν πνευματικό ἔδωσε ὁ Θεός τή χάρη τοῦ «δεσμεῖν καὶ λύειν».

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

“Η γνωριμία με τον Θεό” – IEPA MONH ΠAPAΚΛHTOY ΩPΩΠOΣ ATTIΚHΣ

http://www.agiameteora.net/