.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Δημοκραται, Λαοκραται, Σοσιαλισται, Κομουνισται και ολοι οι αλλοι. Ακουσατε μας

(Ἀποσπάσματα ἀπὸ «ΕΣΤΙΑ», Φεβρουάριο 1945, αριθμ. φυλ. 8)
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου στην Κοζάνη

Οι αγώνες οι πολιτικοί πρέπει να διεξάγωνται σε ηθικές βάσεις.
Αν οι πολιτικοί μας υιοθετοῦν το αντιχριστιανικό δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», τότε η Ελλάς ἀπὸ τέτοια κόμματα νὰ περιμένει μόνο συντρίμμια.

ΧΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ

«Ω Χριστέ μας ω γλυκύτατε Σωτήρ, Συ είσαι ο μόνος οδηγός μας εις τον σάλον της ζωής»

Χριστοκρατία! Εις το άκουσμα του συνθήματος αυτού μερικοί ανησυχούν, ταράσσονται, αγανακτούν, αφρίζουν από άγριο μίσος, συκοφαντούν, διαστρεβλώνουν την αλήθειαν, απειλούν. Διότι παρεξήγησαν τὶς προθέσεις μας. Δεν ἐμβαθύνουν εις το πνεύμα του συνθήματος, δεν θέλουν να μάθουν τι εἶναι ἡ Χριστοκρατία, και γι’ αυτό φοβοῦνται…


«Δημοκράται, Λαοκράται, Σοσιαλισταί, Κομουνισταί και ὅλοι οἱ ἄλλοι. Ακούσατέ μας. 
Οι αγώνες σας οι πολιτικοί πρέπει να διεξάγωνται με ηθικές βάσεις. Ψεύδη, συκοφαντίες, απειλές, τρομοκρατίες, πολιτικὲς δολοφονίες είνε όπλα βδεληρά, τα οποία καταδικάζει η χριστιανική ηθική. Υπεράνω του κομματικού συμφέροντος ας εἶναι το συμφέρον της πατρίδος. Ας αποθάνει εις τα στήθη όλων το κομματικό πάθος, η εκδίκησις κατά των αντιπάλων. Ας διεξάγωνται οι αγώνες με μόνο, μὲ τα όπλα της ειρηνικής διαφωτίσεως. Ας παλεύουν όλες οἱ ιδέες στον πολιτικόν στίβον, και όποια είναι ισχυροτέρα θα νικήσει, έστω και εάν όλη η ωμή βία εἶναι ἐναντίον της. Ας έχουν όλοι οι πολιτικοί άνδρες της χώρας ως πρότυπο του πολιτεύεσθαι τον Περικλή της αρχαιότητος, τον δημιουργόν του αθανάτου ελληνικού πολιτισμού, ὁ ὁποῖος αναλαμβάνων την χλαμύδα έλεγε καθ’ εκάστην προς τον εαυτόν του «Πρόσεχε, Περίκλεις! Ελευθέρων μέλεις άρχειν και Ελλήνων και Αθηναίων». Ἔχοντας τέτοιες πολιτικὲς αρχές, ουδέποτε εγκλημάτισε κατά των ἀντιπάλων του. Όταν δε μετά ἀπὸ κάποια πολιτική ομιλία του, τὸν ἀκολούθησε μέχρι τὸ σπίτι του κάποιος αντίθετός του, υβρίζοντας και απειλώντας τον, ο Περικλής όχι μόνον δεν απήντησε μὲ ύβρεις και απειλές, αλλά επειδή ήταν νύκτα διέταξε έναν υπηρέτην του, να ανάψει δάδα και να τὸν συνοδεύσει μέχρι τὸ σπίτι του.
Εις αυτό το ύψος της πολιτικής αρετής πρέπει να εξυψωθούν οι εν Ελλάδι πολιτικοί αγώνες. Άλλως, εάν εξακολουθήσητε να κρατήτε την πολιτική μακριὰ άπὸ την ηθική και να εφαρμόζετε την μακιαβέλειον ηθική και υιοθετήτε το αντιχριστιανικόν δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», τότε η Ελλάς μὲ τέτοια κόμματα νὰ περιμένει μόνο συντρίμμια. Τὰ δὲ κόμματα ποὺ θὰ ἀνεβαίνουν στὴν ἐξουσία, θα έχουν μεν ωραία ονόματα, αλλά κατά βάθος θα είναι φαυλοκρατία. 
Πρέπει να γίνωμε άνθρωποι, για να καλλιτερεύσωμε την ζωή. Πρέπει να εξυγιάνωμε την ρίζα, την ψυχή μας· να ελευθερώσωμεν αυτή από τα πάθη, τα οποία αποτελούν την δηλητηριώδη πηγήν της ποικίλης κοινωνικής αθλιότητος. Μόνο, εάν γίνουμε άνθρωποι, μόνον εάν διοικήσουν όχι κίβδηλοι αλλά πραγματικοί χριστιανοί, τότε, όχι απλώς κόμμα, αλλά τελεία θα τεθεί εις τα δεινά της κοινωνίας». Τότε θα έχωμε την ιδεώδη πολιτεία του Πλάτωνος, την βασιλεία του Χριστού επί της γης, την Χριστοκρατίαν.
Αυτά είναι τα ιδεώδη της Εκκλησίας και προς αυτά θα καλεί τους πάντας. Ίσως πολλοί γελάσουν, ίσως ειρωνευθούν, ίσως μερικοί μισήσουν. Αλλ’ η Εκκλησία δεν θα παύσει να κηρύττει τας δυο θεμελιώδης κοινωνικάς αρχάς του Χριστοῦ· δικαιοσύνην και αγάπην. «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω!».