.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΔΩΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΑ ΕΚΤΑΚΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ. ΒΟΗΘΑ ΠΟΛΥ



EΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΕΔΩΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΛΕΝΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΣΤΑ ΕΚΤΑΚΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΉ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ. ΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΓΡΑΨΟΥΝ ΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΖΟΥΝ.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΦΡΑΣΗ. Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ.


«Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕΘ` ΗΜΩΝ ΣΤΗΤΩ.»
«Χριστός μεθ` ημών στήτω.»

Προφῆτες καὶ προφητεῖες ποὺ μιλοῦν γιὰ τὴ διάλυση τῆς Τουρκίας ἀπὸ τὴ Ρωσία

Ὑπάρχουν δύο δυνάμεις στόν κόσμο. Ὁ Θεός καί ὁ διάβολος. Ἐξαρτᾶται μέ ποιόν συγγενεύει κανείς. «Ὁ μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν» 
(Ἰω. 15,5).

 «Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά κάνει τούς ἀνθρώπους θεούς» 
(Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος).

Ὁ διάβολος καί οἱ σύμμαχοί του δέν γνωρίζουν τό μέλλον οὔτε τί θά γίνει τήν ἑπόμενη στιγμή. Μόνο ὁ παντοδύναμος Θεός τό γνωρίζει καί ΚΑΝΕΝΑΣ ἄλλος. Τό μέλλον τό ἔχει κρατήσει ὁ Θεός ἀποκλειστικά στή δικαιοδοσία Του. Σπανιότατα, ὁ Θεός ἀνοίγει μέ προσοχή τό βιβλίο τοῦ μέλλοντος στούς ἀνθρώπους. Ἀποκαλύπτει σέ μερικούς πραγματικά ἁγίους ἀνθρώπους ἐλάχιστες μόνο σελίδες. Σηκώνει τό ΠΕΠΛΟ τοῦ μυστηρίου τοῦ αὔριο μέ θαυμαστό τρόπο καί τούς ἀφήνει «κατ’ οἰκονομίαν» νά δοῦν μερικές στιγμές τῆς μελλοντικῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητος. Αὐτοί δέ, στούς ὁποίους ὁ Θεός ἀποκαλύπτει τό μέλλον εἶναι οἱ ΠΡΟΦΗΤΕΣ...

Τί ἐξυπηρετοῦν ὅμως οἱπ ροφητεῖες τῶνἁγίων; Γιατί ὁ Θεός «ἐπέτρεψε»κάποιοι ἐκλεκτοί του, λίγοι ἀλλά θεοφόροι, νά πληροφορηθοῦν τά μέλλοντα καί ἐπιμελῶς κρυμμένα; Νά γίνουν γνῶστες τῆς ἀθέατης καί μυστικῆς ζωῆς τοῦ αὔριο; Νά βαδίσουν σέ μυστικά καί ἀπάτητα θεϊκά μονοπάτια; Νά γευτοῦν τό φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος; Ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι εὔκολη. Θεωρῶ ὅμως ὅτι μέ αὐτό τόν τρόπο ἐξυπηρετεῖται τό θεῖο σχέδιο γιά τόν κόσμο καί ὠφελεῖται πνευματικά κάθε καλόπιστος καί καλοπροαίρετος ἄνθρωπος.
«Ἐάν θά ζούσαμε Πατερικά, θά εἴχαμε ΟΛΟΙ πνευματική ὑγεία, τήν ὁποία θά ζήλευαν καί ὅλοι οἱ ἑτερόδοξοι καί θά ἄφηναν τίς ἀρρωστημένες τους πλάνες καί θά σώζονταν δίχως κήρυγμα. Διότι τώρα δέν συγκινοῦνται ἀπό τήν Ἁγία Πατερική Παράδοση, γιατί θέλουν νά ἰδοῦν καί τήν Πατερική μας συνέχεια, τήν πραγματική μας συγγένεια μέ τούς Ἁγίους μας» (Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης).

Ὁ Γεννάδιος Σχολάριος καί ἡ ἐπιγραφή στόν τάφο τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου (4ος αἰῶνας)Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ὁ πρῶτος χριστιανός αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, δέν ἦταν προφήτης. Ὅμως πάνω στήν πλάκα τοῦ τάφου του βρέθηκε χαραγμένη μιά σημαντική προφητεία. Ἄγνωστος ἤ ἄγνωστοι παραμένουν μέχρι σήμερα ποιοί σοφοί ἁγιασμένοι ἄνθρωποι, προορατικοί, εἶναι αὐτοί πού χάραξαν τήν προφητεία, πάνω στό σκέπασμα τοῦ τάφου.
Μόλις τό 1440 μ.Χ. κατόρθωσε ὁ σοφός Γεννάδιος Σχολάριος, ὁ μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, νά τήν ἀποκρυπτογραφήσει. Ὁ Θεός φώτισε τόν Γεννάδιο νά τήν ἑρμηνεύσει. Ἡ προφητεία προλέγει τήν ἀκμή, τήν ἐξάπλωση τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας μετά τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως τό 1453 καί τήν παρακμή τοῦ τουρκικοῦ κράτους μετά τήν ἀποτυχημένη πολιορκία τῆς Βιέννης τό 1683. Προεῖπε καί τήν καταστροφή τῶν Τούρκων κατά τούς Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912-1913.
Τό ὑπόλοιπο μέρος τῆς προφητείας ἀρχίζει ἀπό τό ρητό: «Τό δέ ξανθόν γένος ἅμα μετά τῶν πρακτόρων...». Καί τελειώνει στό «θέλημα ἐμόν πληροῦται». Προλέγει τή συντριβή τῆς Τουρκίας ἀπό τή Ρωσία καί τούς συμμάχους της. Ὅτι οἱ Ρῶσοι («ξανθόν γένος») θά κυριεύσουν τήν Κωνσταντινούπολη καί ὅτι ἐκεῖ θά γίνει ἕνας καταστρεπτικός πόλεμος.

Ἡ προφητεία τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου Πατάρων (4ος αἰῶνας)Ὁ Ἅγιος Μεθόδιος ἐπίσκοπος Πατάρων (ἑλληνική πόλις στή Λυκία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας) ἔζησε κατά τά τέλη τοῦ 3ου καί στίς ἀρχές τοῦ 4ου αἰώνα. Λόγιος, ἐξαιρετικῆς μόρφωσης, φιλόσοφος, σοφός, Ἅγιος.
«Τό ξανθό γένος, δηλαδή ἡ Ρωσία, καταλαμβάνει μέ τά “ΟΠΛΑ” τήν Κωνσταντινούπολη καί θά παραμείνει ἐκεῖ ἕξι ἤ πέντε... (δέν καθορίζει τή χρονική διάρκεια μέ ἀκρίβεια). Πρόκειται μᾶλλον γιά μῆνες. Θά διώξουν τούς Τούρκους μέχρι τά ἐνδότερα τῆς Ἀσίας. Δυτικές δυνάμεις προστρέχουν γιά βοήθεια τῆς Τουρκίας, μετά τήν ἀρχική ἔκπληξη ἀπό τήν αἰφνιδιαστική ἐπίθεση τῶν Ρώσων στήν Τουρκία καί συγκρούονται μαζί της. Ἀρχίζει ἔτσι ἕνας φοβερός πόλεμος πού δέν εἶδε ποτέ ὁ κόσμος! Δεκαοκτώ συνολικά ἔθνη θά ἐμπλακοῦν σέ αὐτό τόν πόλεμο, πού θά εἶναι ὁ πιό ἄγριος καί ὁ πιό καταστροφικός πού γνώρισε ποτέ ὁ κόσμος! Ἔπειτα ἀπό αὐτό, τό τουρκικό ἔθνος θά παύσει νά ὑπάρχει ὡς ὀργανωμένο κράτος, γιατί τό ἕνα τρίτο θά σκοτωθεῖ, τό ἄλλο θά βαπτισθεῖ καί θά γίνει χριστιανικό, καί τό ὑπόλοιπο θά καταφύγει ὑπόδουλο στό βάθος τῆς Ἀνατολῆς! Ἡ Τουρκία παραδίδεται στόν ἀφανισμό καί στή διάλυση». Ἡ θεία δικαιοσύνη θά ἐπικρατήσει καί θά τιμωρήσει τόν βάρβαρο λαό της. Θά λειτουργήσει ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ. ΓΕΝΟΙΤΟ.

Προφητεία τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ (6ος αἰῶνας, 450-515 μ.Χ.)Ἄν καί ἦταν σοφός καί ἅγιος, ὑποκρινόταν γιά χάρη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τόν σαλό (τρελό). Ἐφάρμοζε στόν ἑαυτό του τό ρητό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πού λέγει: «Εἴ τις δοκεῖ σοφός εἶναι ἐν ὑμῖν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, μωρός γενέσθω, ἵνα γένηται σοφός» (Α΄ Κορ. γ΄ 18). Ἐάν κανένας νομίζει ὅτι σοφός μεταξύ σας, ἐπειδή ἔχει τή σοφία τοῦ αἰῶνος τούτου, ἄς γίνει ἀνόητος γιά τούς ἀνθρώπους, γιά νά ἀναδειχθεῖ πραγματικά σοφός ἀπό τό Θεό.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν ἀπέκτησε ποτέ τό παραμικρό, μέχρι τοῦ σημείου νά μήν ἔχει «ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ» (Ματθ. η΄ 20). Ἀλλά οὔτε κοσμική δόξα καί δύναμη ἀπέκτησε ποτέ. Ἦταν ὁλωσδιόλου νεκρός ὡς πρός τόν κόσμο.
Ἔχω τήν ἐντύπωση ὅτι φτάσαμε στά χρόνια πού προφήτευσε ὁ Μέγας Ἀντώνιος: « Ἔρχεται καιρός, ἵνα οἱ ἄνθρωποι μανῶσι (θά τρελαθοῦν) καί ἐπ’ ἄν ἴδωσί τινα μή μαινόμενον λέγοντες, ὅτι σύ μαίνῃ (εἶσαι τρελός) διά τό μή εἶναι ὅμοιον αὐτοῖς».
Μόνο ἄνθρωπος κυριευμένος ἀπό τή θεία μέθη μπορεῖ νά ἐπιχειρήσει τήν ἄσκηση τῆς σαλότητος καί ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος ἦταν ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν σαλός (Ρῶσος).
Ὁ Ἅγιος προφήτευσε ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη θά περάσει ἀπό πολλές καί μεγάλες δοκιμασίες, καί θά δεχτεῖ πολλές ἐπιθέσεις ἀπό τά γειτονικά κράτη. Θά παραμείνει ἀπόρθητη, γιατί τή βοηθᾶ καί τή στηρίζει ἡ Παναγία Θεοτόκος. Ὁ Θεός ὅμως θά ἐπιτρέψει στούς Ἀγαρηνούς (Τούρκους) νά κυριεύσουν τήν ἔνδοξη πόλη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου (1453 μ.Χ.). Ἡ Κωνσταντινούπολη μετά τούς Τούρκους θά περιέλθει στό ξανθό γένος (Ρωσία), τοῦ ὁποίου ἡ ὀνομασία ἀρχίζει ἀπό τό 17ο γράμμα τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου. Δέκατο ἕβδομο γράμμα εἶναι τό «Ρ»-Ρωσία. Οἱ ΡΩΣΟΙ θά κατατροπώσουν τούς Τούρκους.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός (1714-1779)Εἶναι μιά ἀπό τίς σημαντικότερες μορφές τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ μεγάλος ἱεραπόστολος τῆς σκλαβωμένης Ἑλλάδος. Πάλεψε σάν λιοντάρι γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Ἔθνους. Πολέμησε τήν ἀμάθεια, τήν ἀλλαξοπιστία, τή φιλοχρηματία, τό μῖσος, τήν ἡττοπάθεια καί τό πνεῦμα τοῦ ραγιαδισμοῦ. Ὁ σκλαβωμένος λαός στούς Τούρκους τόν πίστευσε, τόν λάτρευσε καί ἀκολούθησε τό παράδειγμα καί τίς ἐντολές του.
Ἔχτισε σχολεῖα, ἐκκλησιές καί ἀκούστηκαν χαρμόσυνες καμπάνες. Ὁ φλογερός αὐτός κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ὁ Δάσκαλος καί προφήτης τῆς Ἀνάστασης τοῦ Ἔθνους, ὅπου κι ἄν περνοῦσε, ἄναβε φωτιές καί σήκωνε θύελλες.
Περιόδευσε γιά εἴκοσι χρόνια ἀσταμάτητα ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα, ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη μέχρι τά Ἰόνια Νησιά καί τή Βόρειο Ἤπειρο. Τό τέλος τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ δέν μποροῦσε νά εἶναι διαφορετικό παρά σάν μάρτυρα καί ἥρωα. Ἦλθε ἀπό τό μῖσος τῶν Ἑβραίων. Ἐπειδή μέ πεῖσμα καθιέρωσε τήν Κυριακή ἀργία σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα, προξένησε «οἰκονομική ζημιά», γιατί ἦταν ἀναγκασμένοι ἀπό τή θρησκεία τους νά μήν ἐργάζονται τό Σάββατο. Ἔτσι οἱ Ἑβραῖοι πλήρωσαν τόν Τουρκαλβανό Κούρτ Πασᾶ γιά νά τόν ἐξοντώσει (24 Αὐγούστου 1779). Οἱ τελευταῖες λέξεις πού βγῆκαν ἀπό τά ἅγιά του χείλη ἦσαν: «Διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν».
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός εἶχε πολλά θεῖα χαρίσματα. Μεταξύ αὐτῶν καί τό προφητικό χάρισμα: «Τό ποθούμενον θά ἔλθει στήν Τρίτη γενιά (ἐννοοῦσε τήν ἐθνική ἀπελευθέρωση τοῦ 1821). Ἐσεῖς δέν θά τά δεῖτε αὐτά, ἀλλά τά ἐγγόνια σας, τά δισέγγονά σας. Μέ δυσκολία θά ἔλθει (τό ποθούμενο). Ἡ λευτεριά θά ἔρθει ἀπό κάτω, ἀπ’ ὅπου χύνονται τά νερά!».
Οἱ προφητεῖες αὐτές ἐπαληθεύτηκαν καταπληκτικά. Ἡ γενιά τοῦ Εἰκοσιένα (1821) ὑπῆρξε ἡ Τρίτη ὕστερα ἀπό τήν ἐποχή του. Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση μετά βίας ἄντεξε, ἡ δέ ἐλευθερία τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους ἐξασφαλίστηκε ὁριστικά μετά τή νικηφόρο ἔκβαση τῆς ναυμαχίας τοῦ Ναυαρίνου (ὁ στόλος τῶν Μεγάλων Δυνάμεων συνέτριψε τόν τουρκικό στόλο). Δηλαδή ἡ ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος ἦρθε ἀπό τή θάλασσα, ἐκεῖ πού χύνονται τά νερά τῶν ποταμῶν!
Κατά τήν ἐποχή του ἡ Ἑπτάνησος ἀνῆκε στούς Ἑνετούς. Ὅταν ἦταν στήν Κεφαλονιά, προεῖπε μέ καταπληκτική ἀκρίβεια χρόνου τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑπτανήσου: «Θά ἔρθουν οἱ κόκκινοι σκοῦφοι καί ὕστερα οἱ Ἄγγλοι γιά 54 χρόνια καί κατόπιν θά γίνει Ρωμαίικο».
«Κόκκινοι σκοῦφοι» ἦταν οἱ Γάλλοι στρατιῶτες κατά τούς χρόνους τοῦ Μεγάλου Ναπολέοντος, γιατί τά καλύμματα πού φοροῦσαν στά κεφάλια τους ἦταν κόκκινα. Τό 1810 ἦρθαν οἱ Ἄγγλοι, πού οὐσιαστικά τήν κατέλαβαν, ἐκτός ἀπό τήν Κέρκυρα, πού παρεδόθη τό 1815. Ἡ ἀγγλική κυριαρχία στήν Ἑπτάνησο κράτησε ἀκριβῶς 54 χρόνια, ὅσα δηλαδή εἶπε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς. Ἡ προσάρτησή της στήν Ἑλλάδα ἔγινε τό 1864!
Στήν Ἤπειρο εἶπε ὅτι «τό ποθούμενο θά ἔρθει ὅταν θά ἔρθουν δυό Πασχαλιές μαζί». Πράγματι ἡ Ἤπειρος καί ἡ Μακεδονία ἐλευθερώθηκαν ἀπό τούς Τούρκους κατά τούς νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912. Τότε ἀκριβῶς τό Πάσχα καί ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου συνέπεσαν μαζί!
Προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (ἐνδεικτικά):
«Θά δεῖτε στόν κάμπο ἁμάξι, χωρίς ἄλογα, νά τρέχει γρηγορότερα ἀπό τό λαγό» (ἀναφέρεται στό αὐτοκίνητο, τό τρένο).
«Θά ἔρθει καιρός πού οἱ ἄνθρωποι θά μιλοῦν ἀπό ἕνα μέρος στό ἄλλο, σάν νά εἶναι σέ πλαϊνά δωμάτια» (ἀναφέρεται στό τηλέφωνο).
«Θά δεῖτε νά πετᾶνε ἄνθρωποι στόν οὐρανό σάν μαυροπούλια καί νά ρίχνουν φωτιά στόν κόσμο» (ἀναφέρεται στά πολεμικά ἀεροπλᾶνα).
«Θά ἔρθει καιρός πού θά διευθύνουν τόν κόσμο τά ἄλαλα καί τά μπάλαλα» (προφανῶς ἐννοεῖ τούς σύγχρονους ὑπολογιστές, τά «κομπιούτερς», πού εἰσχωροῦν, κατακτοῦν καί διευθύνουν τή ζωή μας).
«Τό κακό θά ἔρθει ἀπό τούς διαβασμένους».
«Οἱ πλούσιοι θά γίνουν φτωχοί καί οἱ φτωχοί θά πεθάνουν».
«Θά σᾶς ἐπιβάλουν (οἱ κυβερνήσεις) μεγάλο καί δυσβάστακτο φόρο, ἀλλά δέν θά προφτάσουν».
«Τόν Πάπα νά καταρᾶστε, γιατί αὐτός θά εἶναι ἡ αἰτία».
«Θά ἔρθει καιρός πού οἱ Ρωμιοί θά τρώγονται μεταξύ τους. Συστήνω ὁμόνοια καί ἀγάπη».
«Δέν θά φτάσει ὁ στρατός (ἑλληνικό στράτευμα) στήν Κωνσταντινούπολη∙ στή μέση τοῦ δρόμου θά ἔρθει τό μαντᾶτο ὅτι ἔφτασε τό ποθούμενο» (ἐννοεῖ τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τά ρωσικά στρατεύματα).
«Οἱ ἀντίχριστοι (ΤΟΥΡΚΟΙ) θά φύγουν, ἀλλά θά ἔρθουν πάλι∙ ἔπειτα θά τούς κυνηγήσετε ὥς τήν Κόκκινη Μηλιά» (στό βάθος τῆς Ἀνατολῆς).
«Οἱ Τοῦρκοι θά φύγουν, ἀλλά θά ξανάρθουν πάλι καί θά φτάσουν ὥς τά Ἑξαμίλια (ἐννοεῖ τά ἕξι ναυτικά μίλια). Στό τέλος θά τούς διώξουν στήν Κόκκινη Μηλιά. Ἀπό τούς Τούρκους τό ἕνα τρίτο θά σκοτωθεῖ στόν πόλεμο, τό ἕνα τρίτο θά βαπτισθεῖ καί τό ἕνα τρίτο θά πάει στήν Κόκκινη Μηλιά» (μερικοί τήν τοποθετοῦν στή Μέκκα, ἐνῶ ἄλλοι τή βάζουν στά βάθη τῆς Μ. Ἀσίας).
Καί ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης ἀλλά καί ὁ Γέροντας Παΐσιος συχνά τόνιζαν τά λεχθέντα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.
Οἱ δύο τελευταῖες προφητεῖες εἶναι πολύ σημαντικές. Ἴσως οἱ πιό σπουδαῖες. Γιατί ἄν ἐντάξουμε τήν Κύπρο μέσα στόν ἑνιαῖο χῶρο τῆς Ἑλλάδος, τότε μποροῦμε νά ποῦμε μέ ἀσφάλεια ὅτι οἱ δύο αὐτές προφητεῖες ἄρχισαν νά πραγματοποιοῦνται μέ τήν ἄνανδρη τουρκική εἰσβολή στήν Κύπρο τόν Ἰούλιο τοῦ 1974 (Ἀβραάμ Μοναχοῦ Ἁγιορείτου, «Οἱ προφῆτες μᾶς ἀποκαλύπτουν...», Ἐκδόσεις «ὁ Ποιμενικός Αὐλός», Ἅγιον Ὄρος).

Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης καί ὁ σπουδαῖος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.Ὁ γέροντας εἶχε καί τό προφητικό χάρισμα, ἀλλά σπάνια μιλοῦσε γιά μελλοντικά γεγονότα. Πάντα μέ σύνεση καί προσοχή τό ἔκανε σέ ἐξαιρετικές μόνο περιπτώσεις. Ὁ π. Πορφύριος κάνει λόγο γιά ἕναν πολύ σπουδαῖο ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θά βγεῖ μέσα ἀπό τή συμφορά γιά νά συνεγείρει καί νά ἑνώσει τόν κόσμο στό καλό (Κλείτου Ἰωαννίδου, «ὁ Γέρων Πορφύριος», Ἀθήνα 1993, σελ. 233).
Μιλᾶ γιά ἕναν νέο ἡγέτη τοῦ Ἔθνους, γιά ἕνα σπουδαῖο καί τρανό παλληκάρι, πού θά ἔχει ἀκλόνητη ὀρθόδοξη πίστη καί Ἰησοῦ Χριστό στήν καρδιά του. Ὁ ἡγέτης αὐτός θά ἐμπνεύσει, θά συνεγείρει καί θά ἐνθουσιάσει χιλιάδες νέους χριστιανούς, πού τώρα εἶναι σκορποχώρι, ἀνακατεμένοι μέ τά ἁρπαχτικά τοῦ αἰῶνος τούτου.

Συντάκτης: ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΙΤΑΛΗΣ 
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2016 

ΑΝΤΕ και του χρόνου Ψυχοσάββατο στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ



ΔΙΑΛΟΓΟΣ που μου μεταφέρθηκε από ΙΕΡΟΝ ΜΕΤΟΧΙΟΝ των ΑΘΗΝΩΝ την παραμονή του Σαββάτου των Ψυχών.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ:
– ΑΝΤΕ και του χρόνου Ψυχοσάββατο στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ .
-αν την ευχή αυτή σου την έδινα πριν πέντε χρόνια, θα ήταν απλώς μια καλή ευχή, τώρα όμως σου την δίνω γιατί θα πραγματοποιηθεί στο άμεσο μέλλον.
-ψυχοσάββατο μέσα στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ σημαίνει ζωντανή ένωση της στρατευόμενης με την θριαμβεύουσα Εκκλησία, σημαίνει ανάπαυση των ψυχών που σφάχτηκαν άγρια μέσα σε αυτήν και πότισαν με το αίμα τους τα μαρμάρινα κράσπεδα της κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.
-σημαίνει ανάπαυση όλων των ορθόδοξων ψυχών στην βαρβαροκρατία της τουρκοκρατίας.
-σημαίνει , ότι το Ποθούμενο θα το ζει μαζί ο Ουρανός και η Γη.
-γιατί ετοιμάζεται τόσα χρόνια ο Ρώσος, απλώς για να κάνει φιγούρα στις παρελάσεις; 
-ή ετοιμάζεται για να επιτελέσει την ΑΠΟΣΤΟΛΗ που του ανέθεσε η ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ στον συγκεκριμένο χρόνο;
– εμείς μπορεί να μην έχουμε πρόσβαση στο διαδίκτυο αλλά με ένα καλογερικό παξιμάδι και την προσευχή έχουμε δωρεά συνδρομή στο πνευματικό διαδίκτυο του Ουρανού.
-ο φετινός Σεπτέμβριος με το κατέβασμα του Ρώσου στην Συρία φούσκωσε τα πανιά του Αιόλου για μεγάλα ιστορικά γεγονότα και ανατροπές.
– η πλημμυρίδα του προσφυγικού μέσω του Αιγαίου στην Ελλάδα και στην Ευρώπη σύντομα θα ανακοπεί με πολεμικά γεγονότα.
– ο ρώσος δεν θα διστάσει να κατεβεί με ορμή για να ενώσει τον Καύκασο με την Συρία γιατί θα του παίξουν ένα τρισάθλιο παιχνίδι. 
-ο Νεοέλληνας σήμερα μαθαίνει από την πείνα και την δυστυχία των προσφύγων του πολέμου, τουλάχιστον για να γνωρίσει από πρώτο χέρι τι πράγματα θα συναντήσει μπροστά του που τελικά θα τον νουθετήσουν σαν τον ΑΣΩΤΟ.
-αυτή η καλοκάγαθη συμπάθεια που δείχνει στα γυναικόπαιδα του πολέμου λειτουργεί πνευματικά υπέρ του στα μάτια του ΔΙΚΑΙΟΚΡΙΤΗ ΘΕΟΥ…
-μετά το βίαιο κατέβασμα των Ρώσων οι πρόσφυγες θα αλλάξουν εθνικότητα και θα είναι τούρκοι.
-τουλάχιστον οι Ρώσοι παιδί μου να μην καταστρέψουν τις φαρδιές γέφυρες που έφτιαξε ο Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη για να μπορέσουν να φύγουν περισσότεροι νεοθωμανοί προς την Μεσοποταμία γιατί κάποιοι κρυπτοχριστιανοί θα έρθουν προς τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου να μείνουν στα νεότευκτα Hot Spot που έγιναν για άλλους αλλά τελικά θα μείνουν αυτοί. 
-με τα γεγονότα αυτά η Ελλάδα θα αναγκαστεί να κλείσει όλα τα σύνορα της γύρω-γύρω διότι δεν θα μπορέσει να υποδεχτεί και να φιλοξενήσει άλλους πρόσφυγες που δεν θα έρχονται μόνο από την τουρκία αλλά και από Βαλκανικές και Ευρωπαϊκές χώρες.
-μετά το προσωρινό αυτό κλείσιμο των συνόρων μας θα θυμηθούμε την σημερινή πολιτική των ¨ανοικτών συνόρων¨ καθότι δεν θα υπάρχουν σύνορα για να πάμε στην πολύπαθη Βόρεια Ήπειρο, την Κωνσταντινούπολη, την Μικρά Ασία, τον Πόντο και στην Κατεχόμενη Κύπρο μας.
— ΑΝΤΕ και του χρόνου Ψυχοσάββατο στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ παλληκάρι μου για τις ψυχές των πασών γενεών της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ. 

ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ 

ΥΓ. Προσπάθησα την ίδια ημέρα να αποδώσω σε κείμενο τον διάλογο αυτό που για πολλούς μπορεί να φαντάζει εξωπραγματικός. Τουλάχιστον να με συμπαθάτε για τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη μου.


"Ως κλέπτης εν νυκτί"!

Ρωσοτουρκικός πόλεμος μετά από επεισόδιο στο Αιγαίο 

Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος επανέλαβε τις προφητείες του Αγίου Όρους και συγκεκριμένα του Αγίου Παϊσίου, για την επικείμενη ήττα της Τουρκίας, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ορθοδοξία.

Στη ιστοσελίδα AgionOros.ru υπήρξαν πολλές ερωτήσεις από εκατοντάδες Ρώσους πιστούς, σχετικά με τις προφητείες Αγίου Παϊσίου για την απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης και τον επερχόμενο Ρωσο-τουρκικό πόλεμο.
Ο ίδιος είχε προσωπική γνωριμία με πολλούς σύγχρονους ασκητές της Ορθόδοξης Εκκλησίας υπερήλικες, όπως τον ασκητή Σωφρόνιο, τον Άγιο Παΐσιο και τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη. Λόγω του γεγονότος ότι εμφανίστηκαν προς 
δημοσίευση στο Διαδίκτυο διάφορες αναφορές που θέτουν υπό αμφισβήτηση την ακρίβεια αυτών των προφητειών, το AgionOros.ru δημοσιεύει αποσπάσματα της συνέντευξης του Μητροπολίτη Νεόφυτου.
– Κύριε Μητροπολίτα, αυτός που βλέπουμε σήμερα είναι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος;
– Πριν από τρία χρόνια, έδωσα συνέντευξη στον συνάδελφό σας κ. Νίκο Κυριάκου, στον οποίο μίλησα για τα επερχόμενα. Μια τέτοια τολμηρή πρόβλεψη ήταν τότε παρακινδυνευμένη , αλλά δεν βασίστηκε μόνο σε εκτιμήσεις της γεωστρατηγικής κατάστασης στον κόσμο, αλλά κυρίως σε απόψεις των ανθρώπων του Θεού, με τους οποίους συναντήθηκα στα νιάτα μου, ή με εκείνους με τους οποίους εξακολουθώ να διατηρώ μια καλή σχέση ακόμη και σήμερα (γιατί στην εποχή μας υπάρχουν άγιοι, που μπορούν να δουν το μέλλον).
Γνωρίζαμε ότι ο «μεγάλος πόλεμος» (όπως τον ονόμαζαν οι οραματιστές γέροντες) θα ξεκινήσει στην Συρία. Η προφητεία εξεδόθη από τους ασκητές με ακρίβεια για την χώρα αυτή πολύ πριν ξεσπάσει.
– Και τώρα τα γεγονότα αυτά συμπεριλαμβάνουν και την Ρωσία…;
– Γνωρίζαμε ότι η Ρωσία θα λάβει μέρος σε αυτές τις «εξελίξεις». Θυμάμαι, όπως είπα σχετικά με όλα αυτά στον δημοσιογράφο του Sigma-Live κ. Αθανασίου και εκείνος μου απάντησε: «Πώς εσύ, ένας μορφωμένος άνθρωπος, πιστεύεις στις προφητείες Αγίου Παϊσίου;». Το είπε αυτό, λες και τα λόγια του Πατέρα Παϊσίου δεν σήμαιναν για αυτόν τίποτα. Αλλά ο Άγιος αυτός είναι ο Άγιος των Τελευταίων Ημερών! Αν εμείς, οι Επίσκοποι δεν θα εμπιστευόμαστε τα λόγια των σύγχρονων αγίων και το δώρο της διόρασης τους, τότε ποιος θα τους εμπιστευτεί; Τα λόγια τους έχουν ήδη εν μέρει εκπληρωθεί, και απλά αναμένεται η ολοκληρωτική εκτέλεσή τους.
– Τι θα συμβεί με την Κύπρο;
– Η συνέπεια της μεγάλης ρωσο-τουρκικής σύγκρουσης θα είναι η απελευθέρωση της Κύπρου, διότι η Τουρκία θα υποστεί μια δεινή ήττα σε αυτόν τον πόλεμο…
Το όνειρο του Ερντογάν, να γίνει χαλίφης του σουνιτικό Ισλάμ, θα «καταστραφεί». Η εφαρμογή αυτών των φιλόδοξων σχεδίων δεν εμπλέκουν μόνο τη Ρωσία (στην οποία υπάρχουν πολλοί σουνίτες μουσουλμάνοι), αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Αυτές οι δύο χώρες θεωρούσαν επικερδές για αυτές την δημιουργία ενός ισχυρού χαλιφάτου στην Ανατολή.
– Η απαλλαγή της τουρκικής κατοχής της Κύπρου θα πραγματοποιηθεί μέσω ειρηνικών διαπραγματεύσεων;
– Όχι. Αλλά θα είναι το αποτέλεσμα των γεγονότων στην Συρία και του ρωσο-τουρκικού πολέμου, ο οποίος ήδη σταδιακά αρχίζει να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας.

Τα γεγονότα κινούνται πολύ γρήγορα. Πέρυσι, κατά την ημέρα που η Ρωσία ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία, ήμασταν σε μια νυκτερινή αγρυπνία. Από εκείνη την ημέρα, χρειάστηκαν μόνο τέσσερις και μισό μήνες, και πόσα πράγματα έχουν συμβεί!

– Πώς να συμπεριφέρονται υπό το φως αυτών των γεγονότων οι απλοί άνθρωποι, μπορούμε να κάνουμε κάτι;
– Θα πρέπει να έχουμε μετάνοια. Είμαστε όλοι αμαρτωλοί και η στον βαθμό που ο καθένας δείξει την προσωπική του μετάνοια στις αμαρτίες και τα λάθη του, αυτό θα ωφελήσει την κοινωνία ως σύνολο. Η μετάνοια εμπνέει τον άνθρωπο βαθιά διότι ελευθερώνει την ψυχή του από τα δεσμά της αμαρτίας. Το ίδιο ισχύει και για το σύνολο της κοινωνίας.
Τι να πει κανείς για τις προφητείες του Αγίου Παϊσίου Όρος;
– Ο Άγιος Παΐσιος καθοδηγούνταν από το Άγιο Πνεύμα, και από την Αγία Μητέρα του Θεού! Το προφητικό χάρισμα του, πολλοί μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Εγώ προσωπικά έχω ακούσει από γέροντες προβλέψεις που έχουν ήδη υλοποιηθεί και εφαρμοστεί μπροστά στα μάτια μας.
Εκείνος δοξάστηκε από την Εκκλησία μας και ανακηρύχθηκε ως Άγιος. Οι προφητείες του (συμπεριλαμβανομένης της αποσύνθεσης της Τουρκίας) ήταν γνωστές πριν από την αγιοποίηση του, συμπεριλαμβανομένου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Υπάρχει ένα μεγάλος μέρος της γραπτής κληρονομιάς του, σε πολλά βιβλία και εγχειρίδια.
Δυστυχώς υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με τις προφητείες του γέροντα, λόγω του γεγονότος ότι ορισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί καθοδηγούνται από τον ορθολογισμό και την θετικιστική συνείδηση. Νομίζουν ότι η πίστη τους είναι επαρκής, αλλά στην ουσία είναι κατακερματισμένη.


Ο Άγιος Παΐσιος δεν ήθελε τον πόλεμο, δεν ήθελε την καταστροφή. Αντίθετα, ζητούσε από το Θεό ( που σέβεται την ανθρώπινη ελευθερία), την δυνατότητα της πίστης (αν οι άνθρωποι αξίζουν) για να μειωθούν οι επιπτώσεις του κακού.
Αυτή είναι και η δική μας αποστολή. Ο ίδιος προσεύχονταν για τα γεγονότα που πρόκειται να συμβούν, ώστε αυτά να μην κρατήσουν πολύ, καθώς και να προκαλέσουν στους ανθρώπους το ελάχιστο δυνατό πόνο.
Ο Άγιος αυτός έβλεπε τα γεγονότα που θα συμβούν. Τα οποία μπορούμε να καθυστερήσουμε, ή ακόμα και να τα ακυρώσουμε (αν έχουμε εμπιστοσύνη και κάνουμε ένθερμη προσευχή προς τον Θεό).
Είναι αναγκαίο να ενισχυθεί η προσευχή, διότι όπως προβλέπεται από τους Άγιους Γέροντες θα έχουμε καθολικό πόλεμο, και δεν θα είναι μόνο μια διμερής ρωσο-τουρκική πολεμική σύγκρουση, αλλά με δεδομένο την ύπαρξη τόσων σύγχρονων όπλων, μπορείτε να φανταστείτε για ποίους κινδύνους μιλάμε.
Έχω ένα φίλο, τώρα είναι ένας ηλικιωμένος άνδρας, ο οποίος λίγα χρόνια πριν από την κατάληψη της Κύπρου είδε την Παναγία. Η Θεομήτωρ του είπε ότι στην Κύπρο θα συμβεί μεγάλο κακό και ο ίδιος έπρεπε να προσεύχονταν κάθε βράδυ.
«Το πρόβλημα είτε έτσι είτε αλλιώς θα συμβεί, τότε γιατί να προσευχόμαστε; Έχω οικογένεια, παιδιά, ευθύνες», αμφέβαλε φίλος μου. «Για να μικρύνει το κακό και να μην είναι τόσο τρομερό», του είπε η Παναγία.
Δείτε πώς λειτουργεί ο Θεός και πόσο σημαντική είναι η προσευχή. Η Παναγία εμφανίστηκε σε απλούς ανθρώπους (όπως αποδείχθηκε, υπήρχαν λίγοι) και απηύθυνε έκκληση για προσευχή.
Ο Πόλεμος ξεσπά ξαφνικά και στο τέλος του, πολλοί άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να λάβουν μεγάλη ευλογία και χάρη. Πολλοί άνθρωποι με καλό πνεύμα μέσα από τον πόνο και την ταλαιπωρία θα μετανοήσουν και θα ζητήσουν συγχώρεση από το Θεό, επανεξετάζοντας την ζωή τους και ερχόμενοι πιο κοντά στην αληθινή πίστη, που είναι η Ορθοδοξία. Μιλάμε για τους ανθρώπους που δεν είχαν πριν σχέση με την Ορθοδοξία ή ήταν άσχετοι.
– Η Τουρκία θα καταρρεύσει;
– Θα διαλυθεί και θα μείνει μόνο ένα μέρος των Τούρκων που πιστεύουν στον Χριστό. Θα υπάρξουν πολλά, αλλά θα μείνει το ένα τρίτο του πληθυσμού.
Την προφητεία την άκουσα όχι μόνο από τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο, αλλά και από άλλους. Όταν ήμουν μικρό αγόρι στο χωριό μας την Πάνω Ζοντιά έζησε ένας αφοσιωμένος Χριστιανός, ο Πρωτόπαπας Δημητρίου, ο οποίος (πριν από την τουρκική κατοχή της Κύπρου), δήλωσε:
– Ω, παιδιά μου, θα είμαστε πρόσφυγες, και στο χωριό μας θα κατοικούν οι Τούρκοι.
– Οι Τούρκοι θα εγκαταλείψουν τα σπίτια τους;
– Όχι, πολλοί θα πεθάνουν μακριά από το σπίτι. Αλλά κάποιοι θα επιβιώσουν για να απελευθερωθούν και να επιστρέψουν στα σπίτια τους χωρίς πόλεμο. Αυτό θα συμβεί όταν στην Τουρκία δημιουργηθεί μια νέα χώρα που θα ονομάζεται Κουρδιστάν.
Μετά την σύγκρουση στο Αιγαίο (σε ένα επεισόδιο θα συμμετέχει και η Κύπρος) θα κηρυχτεί Ρωσοτουρκικός πόλεμος. Οι ρωσικές πιέσεις προς την Τουρκία θα είναι τόσο μεγάλες που οι Τούρκοι θα αναγκαστούν να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από την κατεχόμενη Κύπρο. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, αυτό θα ανοίξει το δρόμο για την επίλυση του ζητήματος της Κύπρου.
– Οι προφητείες Γέροντα Παΐσίου , σύμφωνα με τις οποίες ότι η Τουρκία θα χάσει την Κωνσταντινούπολη είναι αλήθεια;
– Ναι, είναι. Θα υπάρξουν μεγάλα γεγονότα . Διάλυση δεν θα πάθει μόνο η Τουρκία, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα καταρρεύσει.
Για την Τουρκία, υπάρχουν οι προβλέψεις του Αγίου Παϊσίου, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και άλλων Ορθοδόξων Αγίων. Υπάρχει μια μεγάλη εσχατολογική παράδοση που συνδέεται με την απώλεια της Κωνσταντινούπολης.
Σε αυτή την χώρα ( Τουρκία), δεν θα επέλθει μόνο αλλαγή συνόρων και διάλυση, αλλά και πνευματικές αλλαγές. Μόλις πρόσφατα, η τουρκική κυβέρνηση όχι μόνο αποδέχθηκε την Ορθοδοξία, αλλά έδωσε το ελεύθερο να ασκείται αυτή από τους πιστούς δημόσια. Πρόκειται για ένα πρωτοφανές γεγονός!
Εν κατακλείδι, θα ήθελα να ενθαρρύνω όλους να εμπιστεύονται την Θεία Πρόνοια του Θεού, και τον Κύριο Πατέρα μας να γνωρίζουν ότι αυτός δεν θα αφήσει τα παιδιά του και θα φροντίσει για εμάς.
Τώρα θα πρέπει να έχουμε μετάνοια. Απλά να ομολογούμε τις αμαρτίες μας, και να είμαστε σε θέση να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις όσον αφορά τα μελλοντικά γεγονότα, για να ξεφύγουμε από τον πανικό και την απόγνωση. Χρειαζόμαστε, επίσης, τακτική προσευχή και θεία Κοινωνία.

Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΜΑΣ, Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΜΑΣ



Είναι γεγονός ότι οι νεοέλληνες αγαπούν περισσότερο με την κοσμική φαντασία τους, παρά με το φωτισμό και τη διάκριση του Θεού. Είναι γνωστό βέβαια ότι η φαντασία ποτέ δεν απώθησε την αγάπη. Στην πράξη βέβαια, η μία δε θέλει να βλέπει την άλλη. Όλα θα σβήσουν με πάταγο, από την απευκταία στιγμή που ένας τσιχαντιστής θα εισβάλει σ’ ένα ελληνικό σπιτικό. Από τη στιγμή που θ’ ανοίξει (ή θα σπάσει) η πόρτα και μετά, δεν θα ισχύει το «αγάπα τον πλησίον σου», αλλά το «τρέμε τον πλησίον σου». Το ισλάμ, ούτε σεβασμό, ούτε ανοχή, ούτε ελευθερία, ούτε δικαιοσύνη και, φυσικά, ούτε αγάπη έχει δείξει ποτέ προς τον πλησίον. Γιατί να το κάνει τώρα; Για την αγάπη και τη ζεστασιά που έδειξες εσύ περιστασιακά σε φερμένους πρόσφυγες ξεγελώντας τον εαυτό σου και την Πατρίδα σου; Νομίζεις ότι μια τέτοια αγάπη θα σταθεί εμπόδιο στο τεκταινόμενο έγκλημα; Τα πνευματικά χρωστούμενα του ισλάμ για τον αιματηρό αφανισμό τόσων χιλιάδων αθώων και αγίων Νεομαρτύρων, αλλά και τόσων άλλων λαών και κοινωνιών, ακόμη υφίστανται ενώπιον του Θεού. Γιατί να μην υφίστανται και για σένα; Μήπως είσαι υπεράνω του Θεού και πιο σπλαχνικός ή πιο δίκαιος από Αυτόν; Αλλά ούτε οι παρατηρήσεις μας, μας σώζουν τώρα, ούτε οι αφορισμοί. Έχουμε ιερή υποχρέωση να γίνουμε –επιτέλους!– φρόνιμοι και σοφοί άνθρωποι και να μαθητεύσουμε από τα ίδια τα γεγονότα που βοούν και να συνετιστούμε από τα πράγματα, παρέχοντας εμπράκτως τη μεγαλύτερη δυνατή προστασία στα σπιτικά μας και τους δικούς μας ανθρώπους.


Το λοιπόν, όλες οι δραματικές εξελίξεις προβλέπονται να είναι δραματικότερες ιδίως για τους άσοφους, τους ασύνετους και τους ηλίθιους της εποχής και του Τόπου αυτού. Κανείς δεν πρόκειται να αναλογιστεί υπεύθυνα ότι η δική μας βλακεία αυτόν τον Τόπο τον βαραίνει περισσότερο και ότι η δική μας αβλεψία κα εθελοτυφλία στα πράγματα ισοδυναμεί με ανεπίσημη προδοσία. Γι’ αυτούς που, με την κούφια και απαίδευτη «αγαπολογία» τους, αντιστέκονται στην αποδοχή της αληθινής διάστασης των πραγμάτων και δεν έχουν μέσα τους «Νουν Χριστού», δεν υπάρχει ελπίδα ανάνηψης. «Εμείς έχουμε Νουν Χριστού», λέει και γράφει ο Απόστολος Παύλος, στ’ όνομα του γένους των Ορθοδόξων. Αλλά, πού και ποιοι σήμερα οι Ορθόδοξοι; Τους είδε ο αγέρας και εφοβήθη!

Το παράδειγμα της μάνας που ενσαρκώνει πλήρως τη Μητέρα Ελλάδα, η οποία, πρέπει πάση θυσία οπωσδήποτε να θρέψει και να μεγαλώσει π ρ ώ τ α τα παιδιά της και, μόνο–εάν–και, εφόσον μπορεί, να κοιτάξει κατόπιν και όποια άλλα διαβατάρικα παιδιά περνούν έξω από το κατώφλι της, τα λέει όλα. Ποιος λογικός άνθρωπος θα βρεθεί να κατακρίνει ή να κατηγορήσει αυτή τη μάνα, που έχει μέσα της αυτή την απαράβατη προτεραιότητα και ιεραρχία στην αγάπη της; Φανταστείτε να υπάρχει έστω και θεωρητικά μια μάνα που να έκαμνε ακριβώς το αντίθετο και το αντίστροφο: να κοιτούσε πρώτα τα ξένα παιδιά και ύστερα τα δικά της! Θα ήταν στ’ αλήθεια αυτή «μάνα»; Η μάνα για τα παιδιά της πρώτα: Αυτή είναι η απαραίτητη σειρά που σώζει τα πράγματα και που δίνει υποχρεωτικά τα ανάλογα καίρια μηνύματα και προς τα μέσα και προς τα έξω.

Ποιος είναι αυτός που αισθάνεται σήμερα ότι η Ελλάδα μας αυτή τη στιγμή μπορεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις που τις επιβάλλονται μέσα από τις ραγδαίες αλλαγές που τρέχουν σαρωτικά; Και αν τάχα μπορεί η Ελλάδα, πείτε μου τότε, γιατί να μην μπορεί η εύρωστη οικονομικά Αυστρία, που μου κλείνει μονομερώς τα σύνορα; Αυτή τη χώρα όμως, κανένας μέχρι τώρα δεν την είπε «ρατσίστρια». Ας μη πνιγόμαστε σε ψευτοδιλήμματα που κομίζει η κοσμική και αφώτιστη μωροαγάπη του κόσμου, που μόνο να σκορπά παντού ενοχές ξέρει. Ό,τι μπορεί και μπόρεσε η ταλαίπωρη Ελλάδα το έχει ήδη κάνει και θα το κάνει, κατά πολύ μάλιστα. Ξενίας και συμπάθειας συνείδηση –δόξα τω Θεώ!– έχουμε άφθονη και αστείρευτη στο dnaμας. Αλλά να μη πλαγιάζουμε αμέριμνοι και εφησυχασμένοι στα επάρατα άκρα. Περισσότερο έχουμε διεκτραγωδήσει τους πρόσφυγες, παρά τον πόνο και την εξαθλίωση των αδελφών συνελλήνων μας. Εγώ δεν είδα κανέναν να ασχολείται ουσιαστικά και επί μακρόν για το δράμα της Μυρτώς. Για μπείτε λίγο στη θέση της όλοι οι προσφυγοοικτίρμονες! Ποιος από μας θα ήθελε ή θα μπορούσε να άντεχε τον πόνο του να είναι αδελφός ή πατέρας αυτού του δύστυχου πλάσματος, που βρέθηκε δύστυχο έρμαιο και ανυπεράσπιστο θύμα στα χέρια του κτηνανθρώπου πακιστανού; Ασχολούμαστε με τον πόνο αυτών που μας φέρνουν στανικά και αδιαφορούμε για το χαμό και τον σπαραγμό τόσων Ελλήνων αυτοχθόνων, που είναι γεννήματα και θρέμματα αυτής της Πατρίδας. Υποκρισία στο έπακρον που κρύβεται στην επικατάρατη αγαπολογία.


Και, στο κάτω–κάτω, τι άλλο θέλετε να κάνουμε δηλαδή; Να βγούμε όλοι στο δρόμο, να πουληθούμε ή να κάνουμε χαρακίρι; Εμείς, σαν κοινωνία, αυτή τη στιγμή, είμαστε πολύ πιο απροστάτευτοι και πολύ πιο έκθετοι, παρά οι μετανάστες. Το έχετε σκεφτεί αυτό; Έχετε τη δύναμη να το δείτε καθαρά αυτό; Γνωρίζετε ότι, τώρα που μιλάμε, οι μετανάστες είναι ο καλύτερος και αποδοτικότερος μοχλός διάλυσης της Ελληνικής κοινωνίας και, μάλιστα, εντός των τοιχών της; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι όλο αυτό που ζούμε, σαν χώρα και σαν Έθνος, είναι δεν τίποτε άλλο παρά αυτή η «επιδρομή των αλλοφύλων», για την οποία η Εκκλησία στις αέναες δεήσεις της απεύχεται να συμβεί, μα να όμως που ήδη συμβαίνει για τις αμαρτίες και για τη μεγάλη μας αποστασία; Την ολιγωρία και την αδιαφορία, την απραγία και την αμέλεια των κυβερνώντων, ποιος –επιτέλους!– έξυπνος ορθόδοξος νους δεν θα την θεωρήσει καθόλου τυχαία, αλλά καθαρή εφαρμογή συγκεκριμένων στυγνών εντολών που εκπέμπονται απευθείας από τις Στοές; Δηλαδή τον εχθρό και τον αφανισμό του Τόπου, που είναι εξόφθαλμα προ των πυλών μας, αν δεν τον δούμε ΤΩΡΑ, πότε στο καλό θα τον δούμε; Στο επάρατο «μετά» του πραγματικού και αμετάκλητου τέλους; Κατά τ’ άλλα, οι νεοταξικές και φρούδες «αγάπες» προς τους επίβουλους των βωμών και των εστιών μας μας μάραναν!


«Αν με καταστρέψεις, δεν θα μπορέσω να σε φροντίσω»: Να, ο ορισμός που κρύβεται πίσω από τις εξελίξεις. Ή, να το πούμε κι αλλιώς: «Σου ζητώ οίκτο και αγάπη, για να μπορέσω να σε αφανίσω καλύτερα». Το ερώτημα επομένως που μένει, οπωσδήποτε δεν είναι θεωρητικό, αλλά επικίνδυνα ρεαλιστικό: Γιατί –σαν λαός, σαν κοινωνία, σαν πρόσωπα– φτάσαμε στο αποκαρδιωτικό και απελπιστικό σημείο, ώστε τις οχιές που μας πλησιάζουν επικίνδυνα να πρέπει να τις αναγνωρίζουμε από το δάγκωμά τους και όχι από την όψη τους;...


Δυστυχώς, επειδή η τρυφηλότητα και η μαλθακότητα του δυτικού τρόπου ζωής, την οποία έχουμε επιλέξει εδώ και πόσες δεκαετίες για πλοηγό στη ναρκωμένη καθημερινότητά μας, δεν μας επιτρέπει να αφομοιώνουμε τη Χάρη του Θεού σαν φωτισμό στην κρίση και την αντίληψή μας και, έτσι, αδυνατούμε να μαθητεύσουμε επωφελώς από τα τρέχοντα γεγονότα και δεν μπορούμε επίσης να αναχθούμε απευθείας στις καλά κρυμμένες αιτίες τους. Αρκούμαστε στα μπακίρια μιας προτεσταντικής αντίληψης για την αγάπη, η οποία στην τελική δεν είναι καν αγάπη, αλλά βέβαιο υπολανθάνον μίσος για την πραγματική αλήθεια, αντίδραση και άρνηση σε ό,τι πραγματικά συμβαίνει, εγκληματική ακαταληψία και εθελοτυφλία σε βάρος της ζωής μας και του μέλλοντος του Τόπου μας. Είμαστε δυστυχώς προορισμένοι να μάθουμε, αφού πάθουμε για τα καλά, από τα ανθρωπίνως ανεπανόρθωτα. Είπα και λέω «ανθρωπίνως», γιατί από εμάς δεν υπάρχει ελπίδα καμία. Από τον Χριστό όμως, ναι.


Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η πολυδιαφημισμένη ή η πολυπροτρεπόμενη «αλληλεγγύη» μας, δεν είναι πια καθόλου «αυτονόητη». Όπως δεν είναι «αυτονόητο» να απαιτεί κανείς από έναν αναιμικό άνθρωπο να δώσει αίμα. Όπως δεν είναι «αυτονόητο» να περιμένει από έναν που έχει πάθει κάταγμα στο πόδι του να τρέξει μαραθώνιο. Όπως δεν είναι «αυτονόητο» να απαιτείται από ένα μικρό παιδί να πάει να κάνει άρση βαρών. Η «αλληλεγγύη», όσο και να εκθειάζεται θεωρητικά από πολλούς ευσεβείς ή ανυποψίαστους, δεν παύει να βρίσκεται σε νομοτελειακή αντιστοιχία και συνάρτηση με το «μπορώ» και τη «δυνατότητα» αυτού που παρέχει την «αλληλεγγύη». Αυτά τα δύο θα κρίνουν το εάν η «αλληλεγγύη» θα είναι «αυτονόητη» ή «δέουσα» ή «εφικτή». Μπορείς να δώσεις; Δώσε! Κανένας δεν σ’ εμποδίζει και δεν πρέπει να σ’ εμποδίσει. Σήμερα και τώρα όμως, τα κριτήρια είναι τελείως διαφορετικά. Σήμερα η Ελλάδα, στις παρούσες έκρυθμες συνθήκες, αδυνατεί για περαιτέρω «αλληλεγγύες». Γιατί απλά την έσυραν σε τέτοια δεινή θέση, ώστε να μην έχει να παράσχει κάτι ούτε και για τα ίδια τα παιδιά της. Κι αν στα ντουλάπια του Ελληνικού νοικοκυριού δεν έχει ούτε κοπανιστό αέρα, κανείς πραγματικά δεν δικαιούται να κραδαίνει το χέρι και να δίνει μαθήματα αλύτρωτης και ενοχικής «συμπάθειας» στις παρούσες συνθήκες και εξελίξεις. Είναι καθαρή αδιακρισία και μωρία αυτό. Και όλοι οι πολιτικοί της κόλασης και τα τσιράκια τους, ξέρουν πάρα πολύ καλά τι κάνουν: φέρνουν –βάσει σχεδίου– πεινασμένους «μετανάστες» ή «πρόσφυγες» (αφήνω και τους ανεξακρίβωτους τσιχαντιστές!) μέσα σε μία πτωχευμένη και εξαθλιωμένη χώρα. Ο τέλειος συνδυασμός για την κοινωνική αποδόμηση με άμεσο κόστος τη ζωή των Ελλήνων πολιτών. Ώστε την ώρα της εύλογης παράκρουσης που δημιουργεί η πείνα, η γύμνια και η ανεστιότητα, να γίνουν –που θα γίνουν!– τα αναμενόμενα πλιάτσικα στα σπιτικά των Ελλήνων. Ξυπνήστε! Η σοφία και η διάκριση των πραγμάτων δεν είναι πλέον μακριά από ’μας· είναι δίπλα στον πόνο του βίου μας και μέσα στη σταύρωση της Πατρίδας μας. Ποιος βλέπει; Ποιος ακούει; Και προ πάντων· ποιος καταλαβαίνει; …

π. Δαμιανός

Φταίμε όλοι…



«… Καί ξαφνικά ένα πρωί, βρεθήκαμε νά επιλέγουν άλλοι γιά μας…

Ξαφνικά διαπιστώσαμε δη είμαστε ύπό κατοχή- κοιτάς καί λες που είναι ή Ελλάδα; Που είναι οι Έλληνες; Ποιοί μάς πούλησαν; Ποιοί μάς αγόρασαν; Βιώνοντας ένα σκληρό παιχνίδι πίσω από τήν πλάτη μας καί πάντα εις βάρος μας… Βλέπουμε πώς δέν είμαστε άμοιροι της τύχης μας…

Φταίμε όλοι… (διότι) καταργήσαμε τόν Θεό… Στήν θέση τής ’Εκκλησίας βάλαμε τίς στοές, αντικαταστήσαμε τό Γάμο μέ συμβολαιογραφική πράξι… Τήν Μάνα μέ τήν τηλεόραση… τά παιδιά μέ τά σκυλιά… τόν πνευματικό μέ τά μέντιουμ (καί τόν ψυχολόγο), τήν Λειτουργία μέ κολυμβητήρια, φροντιστήρια, τήν προσευχή μέ γιόγκα, τήν Νηστεία μέ δίαιτες καί τον Χριστόν μέ τον χρυσό…

(Ετσι) άδειασε ή ψυχή μας… Αδελφοί μου ομοιοπαθείς καί συμπένητες ή κρίση ή μεγάλη δέν είναι πού δέν ευημερούμε, είναι πού δέν μετανοούμε… Δέν είναι ή οφειλή των δανείων, είναι ή οφειλή των δακρύων… Πάμε ολοταχώς πρός τά πίσω… πού μυρίζει λιβάνι, πρόσφορο… καντήλι… σαρανταλείτουργα… προ­σκομιδή··· νερά άγιασμένα… πόρτες άσφαλισμένες μέ τό σημείο του Σταυρού άπό τήν λαμπάδα τής Άνάστασης. Εσύ άπελπισμένε αδελφέ… πίστεψε με… δέν υπάρχει άβυσσος, γιατί υπάρχει Παναγία… Καμμιά άβυσσος δέν θά ρυθμίζει τή ζωή μας… Σήκω έχεις μάνα… Η Παναγιά θά ’ρθεί καί τήν άβυσσο Παράδεισο θά κάνει καί σέ έξοδο τό αδιέξοδο θά αναδείξει… Πίστεψέ με έχει χιλιάδες φορές ξαναγίνει…».

Oλα τὰ νικάει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ὑπακοὴ στὴν ἀλήθεια, ἀφοῦ εἶναι εἰκόνα καὶ ὁμοίωμα τοῦ Θεοῦ



Ἡ σύνεση τῶν ἁγίων εἶναι τούτη, τὸ ὅτι ἀπέκτησαν ἐπίγνωση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ ὅλα τὰ νικάει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ὑπακοὴ στὴν ἀλήθεια, ἀφοῦ εἶναι εἰκόνα καὶ ὁμοίωμα τοῦ Θεοῦ. Ἀπ᾿ὅλα τὰ πάθη, πάλι, τὸ φοβερότερο εἶναι νὰ ἀκολουθεῖ κανεὶς τὴν καρδιά του, νὰ ὑπακούει δηλαδὴ στὸ θέλημά του καὶ ὄχι στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ (τὸ πάθος) στὴν ἀρχὴ μὲν δείχνει ὅτι ἀναπαύει κάπως (ψυχικά) τὸν ἄνθρωπο, ὕστερα ὅμως τὸν ὁδηγεῖ στὴν κατάθλιψη, ἐπειδὴ ἀγνόησε τὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας καὶ δὲν βρῆκε τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσει. 

ἀββᾶς Ἰσίδωρος 
Μικρὸς Εὐεργετινός

Πώς μαλακώνει μια σκληρή καρδιά; (Από το βίο του Αγ.Νικολάου Πλανά)



Στην οικογένεια που συχνότατα πήγαινε ο Παππούς (άγιος Νικόλαος Πλανάς), τον χώρο τους εντός της αυλής τον είχε νοικιάσει ένας τσαγκάρης κομουνιστής, εκ των σημαινόντων στελεχών. Το μίσος του προς όλους, και εξαιρετικώς προς τους ιερείς, δεν είχε όρια. Εκεί που εργαζόταν παραληρούσε μονολογώντας, από πού θα αρχίσει με την παρέα του να σφάζουν τους παππάδες.
Και έλεγε:
- «Πρώτα – πρώτα, θα σφάξουμε τους παπάδες της Ζωοδόχου Πηγής».
Και έλεγε συνέχεια και για τους άλλους. Όπως σας είπα αυτός εργαζόταν εντός της αυλής. Ο Παππούς με την καλοσύνη του πήγε κοντά του και του λέει:
- «Καλησπέρα, παιδί μου».
Εκείνος, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του από την δουλειά του, κάτι μουρμούρισε. Το άλλο Σάββατο πήγε πάλι ο Παππούς:
- «Καλησπέρα, Λουκά μου».
Εκείνος του απάντησε «καλησπέρα», και πάλι χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του. Σε τρίτη επίσκεψη, του λέει πάλι ο Παππούς:
- «Καλησπέρα, Λουκά μου, τι κάνεις παιδί μου»;
Εδέησε να πει «καλά, παππού».
Συνέχεια ο Παππούς να τον επισκέπτεται εκεί που δούλευε, ώσπου έσπασε ο πάγος. Σηκώνεται από τη δουλειά του, τού ασπάζεται με σεβασμό το χέρι, και λέει σε μας:
- «Όταν θα σκοτώσουν τους παπάδες, εγώ θα πω για τον παπα-Νικόλα να μην τον σκοτώσουν. Και όχι μόνο θα πω, αλλά θα τον περιφρουρήσω».
Κατόπιν όταν ερχόταν ο Παππούς, έσπευδε αυτός να τον συναντά και να του φιλά το χέρι. Ούτε ήξερε ο Παππούς τις προθέσεις του, ούτε από κομμουνισμό είχε ιδέα, ούτε και την μεταβολή του κατάλαβε -έτσι νομίζουμε εμείς.- Ποιος ξέρει πώς έβλεπε αυτός με το διορατικό της ψυχής του.
Λοιπόν, ο κομμουνιστής αυτός, όσα κηρύγματα και αν άκουγε και όσες συμβουλές να του έλεγαν, τίποτα από αυτά δεν θα μπορούσε να επιδράσει στην πωρωμένη ψυχή του, όσο η αγαθότητα του πολιού αυτού γεροντάκου, με το να τον επισκέπτεται όρθιος κάθε φορά, αδιαφορώντας αν αυτός κατ’ αρχήν τον περιφρονούσε. Με την ευχούλα του Παππούλη μετανόησε. Και όταν σε λίγο καιρό αρρώστησε με μία ασθένεια (παράλυση των κάτω άκρων των ποδιών του) και πέθανε σε ηλικία 30 ετών, εκοιμήθη ως καλός χριστιανός και χωρίς να… σκοτώσει κανέναν.
Αυτήν την επίδραση είχε η φυσιογνωμία του Παππού σε όσους τον γνώριζαν. Και για αυτό δεν είχε εχθρό κανέναν. Μόνο τον σατανά, αλλά και αυτόν τον εκμηδένιζε δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που είχε εγκατασταθεί στην ψυχή του».

''Ο άγιος παπα-Νικόλας Πλανάς'', εκδόσεις Αστήρ σελ. 62-63

Μνημονεύουμε γιατί αγαπάμε

Μερικοί ρωτούν γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων και των ζώντων στις προσευχές που κάνουμε γι’ αυτούς. Ο Θεός σαν παντογνώστης που είναι, δεν ξέρει τα ονόματά τους και τις ανάγκες τους;
Όμως αυτοί που μιλούν και σκέπτονται έτσι, ξεχνούν ότι την προσευχή δεν την κάνομε για ενημέρωση του Θεού. Φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη τέτοιας ενημερώσεως. Άλλη είναι η σημασία αυτής της προσευχής.
Προσευχόμεθα υπέρ των ζώντων και των μεταστάντων και τους μνημονεύουμε με τα ονόματά τους, για να δείξουμε, ότι τους αγαπάμε με όλη μας την καρδιά. Γιατί δεν είμαστε απλώς συγγενείς ή φίλοι ή γνωστοί, αλλά «αλλήλων μέλη». Μέλη της Μιάς Εκκλησίας. Του Ενός Μυστικού Σώματος του Χριστού...

Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μηχανική και απαθή μνημόνευση των ονομάτων και στην ολοκάρδια προσευχή. Το ένα απέχει από τον άλλο, όσο ο ουρανός από τη γη.
Η προσευχή πρέπει να είναι ειλικρινής εκδήλωση αγάπης. Η αγάπη είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Γι’ αυτό ο Θεός τη δέχεται. Και γι’ αυτό την περιμένει! Η αγάπη για τους ζώντες και κεκοιμημένους αδελφούς μας είναι χρέος. Το πρώτο από όλα. Κάθε λέξη στην προσευχή, κάθε λέξη που πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς, έχει πολλή δύναμη: «Πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη», λέγει η Αγία Γραφή.

Και αν έχει τόση μεγάλη σημασία η μνημόνευση των ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων σε οποιαδήποτε προσευχή, πόσο μεγαλύτερη σημασία και αξία έχει, όταν μνημονεύονται τα ονόματα στην ιερότερη προσευχή, στη Θεία Λειτουργία; Στη Θεία Λειτουργία ο ιερέας επισφραγίζει τη μνημόνευση των ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων με τα λόγια «Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματί Σου τω αγίω».

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ



Ήταν στο Μοναστήρι του Αγίου Παύλου ένα γεροντάκι ονόματι Κωνστάντιος από την Κεφαλλονιά· ήταν κι ένα άλλο Γεροντάκι, Κεφαλλονίτης κι αυτός, από το Πυργί, που λεγόταν Δημήτριος και η μητέρα του Μαρία. Κάποτε έλαβε ένα γράμμα ότι η μητέρα του εκοιμήθη. Δεν είχαν τηλέφωνα τότε.

Πάει λοιπόν στον π. Κωνστάντιο και του λέει:
–Γερο-Κωνστάντιε, σε θερμοπαρακαλώ, κάνε ένα κομποσχοινάκι, ένα σαραντάρι (προσευχή για σαράντα μέρες) για την μητέρα μου.
–Θα κάνω, λέει αυτός, νά ’ναι ευλογημένο!

Αυτός ήταν αγωνιστής, όλη νύχτα τραβούσε κομποσχοίνι. Όταν συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες, εκεί που καθόταν και έκανε κομποσχοίνι λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον την δούλη Σου Μαρία», βλέπει μια γυναίκα να μπαίνει μέσα στο κελί του (ήταν η κεκοιμημένη Μαρία) και του λέει με ευγένεια πολλή:
–Ευλογείτε, Γέροντα!...
–Ο Κύριος!... Πού βρέθηκες εσύ εδώ πέρα;…
–Μη ταράζεσαι, Γέροντα, γιατί ο Θεός μ’ έστειλε να ’ρθώ.
–Και, τι θέλεις;…
–Δεν θέλω τίποτε· αλλά ήρθα μόνο να σ’ ευχαριστήσω, διότι αυτά τα κομποσχοίνια που μου έκανες, πολύ με ωφέλησαν και βρήκε ανάπαυση η ψυχή μου. Σ’ ευχαριστώ, Γέροντά μου, σ’ ευχαριστώ!...
Αυτά είπε κι εξαφανίστηκε.


[«Από την Ασκητική
και Ησυχαστική
Αγιορειτική Παράδοση»,
μέρος 2ο («Περιστατικά»),
κεφ. Κε΄, σελ. 356–357,
Άγιον Όρος 2011.]

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΜΕΤΑΝΟΗΣΙΑ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΦΟΒΕΡΟΙ ΚΑΙ ΧΑΛΕΠΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ;
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ 
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙ;


Τί χρειαζόμεθα; Ἕνα δάκρυ μετανοίας. Αὐτό νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸ Θεό. Μ᾿ αὐτὸ σώθηκαν καὶ ἁγίασαν οἱ ἅγιοι, καὶ ὁ ὑμνῳδὸς τοὺς λέγει· «Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας…». 
Τὰ δάκρυα καὶ τὴν κατάνυξι καλλιεργεῖ ἠ γνῶσις τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ἡ ἐπίγνωσις τοῦ προορισμοῦ μας μὲ τὴ βοήθεια τῆς πνευματικῆς μελέτης πατερικῶν λόγων.
Σᾶς παρακαλῶ πολὺ λοιπόν, νὰ διαβάσετε καλὰ τὸν «Ἀόρατο πόλεμο» καὶ τὰ «Πνευματικὰ γυμνάσματα» τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὁ ὁποῖος αὐτὸ ἀκριβῶς λέει, ὅτι τὸ πρῶτο ὅπλο εἶνε ἡ αὐτογνωσία, τὸ «γνῶθι σαυτόν». Νὰ πιστέψῃ ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος, ὅτι εἴμεθα ἕνα τίποτα, ἕνα μηδέν, καὶ νὰ μὴ φρονοῦμε ὅτι εἴμεθα «κάποιον τι». Αὐτὸ πρέπει νὰ φύγῃ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας· καὶ νὰ ποῦμε, ὅτι δὲν εἴμεθα ἀπολύτως τίποτα, ὅτι εἴμεθα «ὡς ῥάκος ἀποκαθημένης» (Ἠσ. 64,6), ἐλεεινοὶ καὶ τρισάθλιοι, ἄξιοι νὰ ῥίξῃ ὁ οὐρανὸς πάνω μας φωτιὰ καὶ ἡ γῆ ν᾿ ἀνοίξῃ νὰ μᾶς καταπιῇ. Ἕνα τέτοιο βαθὺ συναίσθημα ταπεινώσεως νὰ ἔχουμε.
Ἐπίσης νὰ διαβάσετε μέσα στὸν «Προορισμὸ τοῦ ἀνθρώπου», τὸν ὁποῖο ἔγραψε ὁ ἅγιος ἐκεῖνος ἀρχιμανδρίτης Εὐσέβιος Ματθόπουλος, τὸ «Περὶ αὐτογνωσίας».
Αὐτὰ συνιστῶ πρὸς μελέτη, διότι φοβᾶμαι, μήπως δὲν ἔχουμε ἀκόμη μετανοήσει· ἤ, ἐὰν ἔχουμε μετανοήσει, μήπως ἡ μετάνοιά μας εἶνε λειψή.
Σὲ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως ὁ Κύριος νὰ δώσῃ μετάνοια, νὰ συναισθανθοῦμε τὴν ἁμαρτωλότητά μας· καὶ τότε θὰ ἔρθουν «καιροὶ ἀναψύξεως» (Πράξ. 3,20) καὶ σωτηρίας.
Καὶ εἰδικώτερα, ἐὰν αὐτοὶ ποὺ λέγονται θρησκευτικοὶ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν ἀκόμα μετανοήσει, φαντάσου τί γίνεται μὲ τὸν ἄλλο κόσμο, ποὺ ζῇ σὲ ἀμετανοησία. Ἔρχεται στὴν ἐκκλησία, ἀκούει τοὺς ψάλτες, κοιτάζει τὸν πολυέλεο, κοιτάζει τὶς εἰκόνες, κοιτάζει τὸ ἕνα, κοιτάζει τὸ ἄλλο. Τί ὡραία, λέει, εἶνε ἡ εἰκόνα, τί καλὴ φωνὴ ἔχει ὁ ψάλτης! Πέραν αὐτῶν ὅμως, οὐδεμία συνείδησις καὶ συναίσθησις τῆς ἁμαρτωλότητος ὑπάρχει.
Ζοῦμε σὲ μεγάλη ἀμετανοησία. Σήμερα θὰ ἔπρεπε νὰ σηκωθοῦν οἱ μεγάλοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ κηρύξουν μετάνοια, γιατὶ ἐμεῖς εἴμεθα ἕνα μηδέν. Αὐτὴ τὴ μετάνοια ὁ Θεὸς κηρύττει διὰ τῆς Ἐκκλησίας καθημερινῶς, μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Μᾶς καλεῖ ὁ Θεὸς νὰ μετανοήσουμε, καὶ δὲν μετανοοῦμε. Ἐδάκρυσε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καὶ εἶπε· Μέχρι τώρα ὁ Θεὸς μᾶς καλεῖ στὴ μετάνοια μὲ τὸ ξύλινο ῥαβδί του. Τώρα, ἐπειδὴ δὲν ἀκοῦμε, θὰ ξεκρεμάσῃ τὸ σιδερένιο του ῥαβδὶ καὶ θὰ μᾶς χτυπήσῃ ἀλύπητα, ὅλους ἀνεξαιρέτως, γιὰ νὰ ἔρθουμε σὲ μετάνοια.
Φοβεροὶ καὶ χαλεποὶ καιροὶ ἔρχονται. Γι᾿ αὐτὸ νὰ ἔρθουμε σὲ μετάνοια πρὶν νὰ εἶνε ἀργά.

Νὰ κάνουμε μία ἀναθεώρησι τοῦ βίου καὶ τῆς πορείας μας, καὶ ὅλοι νὰ τρέξουμε στὸν πνευματικό μας πατέρα, καὶ ἐμεῖς οἱ ἐπίσκοποι καὶ ὅλος ὁ ἄλλος κλῆρος καὶ ὁ λαός. Νὰ ξεδιπλώσουμε ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ πατρὸς τὰ βάθη τῆς καρδίας μας. Καὶ μὴν νομίσουμε ὅτι φτάσαμε στὸ ἄκρον τῆς μετανοίας. Νὰ γίνουμε ταπεινοί, γιὰ ν᾿ ἀποκτήσουμε τὸ κλειδὶ μὲ τὸ ὁποῖο θὰ λύνουμε ὅλα τὰ ζητήματα ποὺ σήμερα μένουν ἄλυτα. Ὅλα τὰ θέματα, τὰ κοινωνικά, τὰ οἰκονομικά, τὰ οἰκογενειακά, τὰ ἐκκλησιαστικά, ποὺ παραμένουν ἄλυτα, θὰ λυθοῦν μόνο ἂν μετανοήσωμε.
Ἐὰν δὲν μετανοήσουμε, τότε, λέει ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιο, «πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλεται» (Ματθ. 3,10). Μᾶς ἀφήνει κ᾿ ἐμᾶς ἕνα διάστημα, γιὰ νὰ μετανοήσουμε· μᾶς δίνει παράτασι, σὰν τὴν ἄκαρπο συκῆ, μήπως καὶ κάνουμε καρποὺς μετανοίας.
Τὸν χρόνο λοιπόν, ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεός, νὰ τὸν χρησιμοποιήσουμε γιὰ ἔργα μετανοίας. Γιατὶ εἴμεθα ἀμετανόητοι. Καὶ ἐὰν πήγαμε στὸν πνευματικὸ καὶ ἐξομολογηθήκαμε, ἡ μετάνοιά μας εἶνε τόσον μικρὰ καὶ ὀλίγη, ποὺ δὲν εἶνε εἰς θέσιν νὰ δημιουργήσῃ μεγάλα πράγματα. Εἶνε ὅπως ἡ ὀλιγοπιστία. Ὅπως ἡ πίστις χρειάζεται νὰ εἶνε ἀκμαία, ἔτσι καὶ ἡ μετάνοια πρέπει νὰ εἶνε ἀκμαία.
Ἂς μετανοήσουμε λοιπόν, γιὰ νὰ σωθοῦμε. Καὶ ὅταν ἡμεῖς μετανοήσουμε καὶ κλάψουμε γιὰ τ᾿ ἁμαρτήματά μας, τότε καὶ οἱ ἄλλοι θὰ μετανοήσουν. Ἐὰν δὲν μετανοήσουμε, τότε οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο στὸν κόσμο. Εἶνε φοβερὰ ἡ κατάστασις.
Ποιός ἀπὸ ἐσᾶς σηκώνεται τὴ νύχτα, τὰ μεσάνυχτα, καὶ κάνει τὴν προσευχή του; Πές μου τί σκέπτεσαι τὰ μεσάνυχτα, νὰ σοῦ πῶ τί εἶσαι.
Κάποιος ὅμως ἐρωτᾷ·
―Ἀκούει ὁ Θεός;
Βεβαίως ἀκούει ὁ Θεὸς τὴν προσευχή μας. Ἀλλὰ πότε; Ὅταν γίνεται καθὼς πρέπει· ὅταν γίνεται μὲ βαθειὰ συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μας· ὅταν ἡ προσευχὴ βγαίνῃ ἀπὸ τὰ ἔγκατα τῆς ψυχῆς μας σὰν πυρακτωμένος μύδρος καὶ ἀπευθύνεται πρὸς τὸν οὐρανό, περᾷ τὰ ἄστρα καὶ ἀγγίζει τὰ κράσπεδα τῆς Θεότητος. Ἀκούει ὁ Θεὸς τὴν προσευχή μας, ὅταν οἱ πάντες, μικροὶ καὶ μεγάλοι λέμε θερμῶς τὶς δύο λέξεις «Κύριε, ἐλέησον».
Πάντοτε πρέπει νὰ προσευχώμεθα καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεό, ἰδιαιτέρως δὲ τὶς ἔσχατες αὐτὲς ἡμέρες.

Χωρίς άλλα λόγια...


Κατώρθωσες να καταισχύνης τον διάβολον, που χαίρει τόσον πολύ, όταν κρύβη τους λογισμούς του κανείς από τον πνευματικόν του πατέρα



Αύτη η εξομολόγησις μου έδωσε χαράν εις την ψυχήν, διότι εχάρη ο Θεός και οι άγγελοι, που την περίμεναν από στιγμήν εις στιγμήν. Κατώρθωσες να καταισχύνης τον διάβολον, που χαίρει τόσον πολύ, όταν κρύβη τους λογισμούς του κανείς από τον πνευματικόν του πατέρα.
Το φίδι, όταν βγη από την φωλιά του, τρέχει δια να κρυφθή, διότι αισθάνεται ότι θα το κτυπήσουν. Έτσι και ο διαβολικός λογισμός, που είναι ωσάν φαρμακερό φίδι. Όταν βγη από το στόμα του ανθρώπου, διαλύεται και εξαφανίζεται, διότι η εξομολόγησις είναι ταπείνωσις, οπότε ο σατανάς ούτε να μυρισθή δεν δύναται την ταπείνωσιν, και πως είναι δυνατόν να σταθή μετά την ταπεινήν και ειλικρινή εξομολόγησιν; Αλλά, παιδί μου, εύχομαι καλήν αρχήν και προσοχήν. Να μην εντρέπεσαι καθόλου εμένα, μη με εκλαμβάνης ως άνθρωπον, αλλά ως αντιπρόσωπον του Θεού. Τα πάντα σου να μου λες έστω και αν κάτι σου λέγη ο λογισμός και δι’ εμέ, διότι εγώ έχω πείραν των διαβολικών επηρειών και γνωρίζω πως πολεμά τον άνθρωπον και ότι τα πνευματικά παιδιά έχουν απλήν καρδίαν και αν τους έρχωνται λογισμοί κακοί, αυτό οφείλεται εις την κακίαν του διαβόλου και εις τον εγωϊσμόν του παιδιού, που παραχωρείται να υποπίπτη εις παρομοίους λογισμούς προς το πρόσωπον του Γέροντος, όπως ταπεινωθή περισσότερον. Δια τούτο μη λυπήσαι, θα χαίρωμαι πάντα, όταν μου μιλάς ελεύθερα και ειλικρινά, διότι χωρίς καθαράν εξομολόγησιν δεν πρόκειται να γίνη ουδεμία πρόοδος εις τον πνευματικόν τομέα.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ενάρετος δεν είναι ο θεωρητικός της αρετής,αλλά ο εργάτης της αρετής



ΣΤΙΣ ∆ΙΑΦΟΡΕΣ συναντήσεις πού πραγµατοποιοῦν οἱ χριστιανοί συχνά γίνεται λόγος γιά ἐνάρετους ἀνθρώπους, πού εἶναι ἀνάµεσά µας καί προσφέρουν σηµαντικό πνευµατικό ἔργο. Περιγράφονται γεγονότα καί καταστάσεις µέ ἐνθουσιασµό καί ὑπερβολή καί δηµιουργοῦνται ἐντυπώσεις ἀδικαιολόγητες, γιατί ἡ πραγµατικότητα εἶναι διαφορετική. Αὐτό συµβαίνει, γιατί ἀγνοοῦν οἱ ἄνθρωποι ὅτι ἄλλο εἶναι ἡ γνώση τῶν ἀρετῶν καί ἄλλο ἡ ἀπόκτησή τους.
Οἱ θεολόγοι καί οἱ ἱεροκήρυκες µιλοῦν µέ ἄνεση καί ἐνθουσιασµό γιά τίς ἀρετές, ἀλλά γιά τόν κόπο καί τόν ἱδρώτα πού ἀπαιτεῖ ἡ ἀπόκτησή τους δέν κάνουν λόγο!
Ὁ Άγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέει ὅτι «ἀρετή πού δέν ἀσκεῖται ἔµπρακτα, γρήγορα, κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τῶν διαφόρων περιστάσεων, ἐξαφανίζεται». Ἐνάρετος λοιπόν δέν εἶναι ὁ θεωρητικός τῆς ἀρετῆς, ἀλλά ὁ ἐργάτης τῆς ἀρετῆς. Ὄχι αὐτός πού µελετάει, µιλάει καί γράφει γιά τήν ἀρετή, ἀλλά αὐτός πού ταπεινά τηρεῖ τίς ἐντολές, δέν κάνει θόρυβο, συναισθάνεται τίς ἀδυναµίες του καί ζητάει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Αὐτός πού συνήθως δέν µπορεῖ νά περιγράψει ὅσα βιώνει, οὔτε προθυµοποιεῖται νά διδάξει σχετικά. Ὡστόσο ἡ ζωή του µιλάει στούς ἄλλους, τούς παραδειγµατίζει καί τούς διδάσκει. Τό περί ἀρετῆς θέµα εἶναι πολύ σοβαρό καί χρειάζεται προσοχή. ∆υστυχῶς,βλέπουµε καθηµερινά ἀνθρώπους µέ «ἀρετές» νά µᾶς ἀπογοητεύουν µέ τή συµπεριφορά τους καί τίς ἐπιλογές τους.
Πέφτουµε ἀπό τά σύννεφα καί σκανδαλιζόµαστε. Εἶναι νευρικοί, ἀνυπόµονοι, φιλόδοξοι, ὑποκριτές, περίεργοι, φίλοι τῆς κατάκρισης ἀλλά καί τῶν ἀρνητικῶν καί µαύρων λογισµῶν. Ἐνῶ ἐµεῖς νοµίζαµε ὅτι εἶχαν ἀνέλθει καί τίς τελευταῖες βαθµίδες τῆς κλίµακας τῶν ἀρετῶν.
Οἱ ἀδυναµίες τους ἀποκα-λύπτονται, ὅταν ἀντιµετωπίζουν διάφορες δυσάρεστες καταστάσεις ἤ ὅταν δέν ἔχουν τό πρῶτο λόγο στό περιβάλλον τους. Αὐτό φαίνεται περισσότερο στούς προβεβληµένους κληρικούς, οἱ ὁποῖοι βιώνουν γεγονότα πού δέν τούς ἀρέσουν, ἀλλά κρύβουν τήν ἐνόχλησή τους καί ἐµφανίζονται ὡς ἀνώτεροι καί ἀνεπηρέαστοι. Ἔρχονται ὅµως ὧρες ὅπου τά τείχη τῆς ὑποκρισίας πέφτουν καί ἡ πραγµατικότητα ἐµφανίζεται σέ ὅλο τό µεγαλεῖο.

Τότε ἡ ἀπογοήτευση εἶναι πικρή. Καί διερωτᾶται κανείς. Ποῦ εἶναι οἱ ἀρετές; Γιατί χάθηκαν τόσο ξαφνικά;

Εἶναι ἀνάγκη νά χτίζουµε τήν πνευµατική µας ζωή σέ γερά θεµέλια, δηλαδή στήν ἀκριβῆ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Μόνο τότε θά ἔχουµε πραγµατική πρόοδο. Ἐάν ἡ θεωρία µας δέν εἶναι βιωµατική, οἱ «ἀρετές» µας θά ἐξανεµίζονται καί θά γινόµαστε χειρότεροι καί ἀπό τούς κοσµικούς.

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση
Ορθόδοξος Τύπος, 19/02/2016