.
ΜΑΚΡΙΝΕΣ, ΑΠΟΚΟΣΜΕΣ ΕΣΧΑΤΙΕΣ
Άνθρωπος και μόνος και επικηρυγμένος. Το σύστημα ξέρει να γωνιάζει καλά, αυτούς που φανερώνουν κάτι από την αδικία, την πονηρία ή το μίσος του. Η καρδιά βαστάει σαν φυλαχτό την αλήθεια που της δόθηκε. Αν ήταν δική της, σίγουρα θα πόναγε λιγότερο και θα ζούσε πιο ήσυχα. Είναι όμως του Θεού και γι’ αυτό ένας ερυθρός ορίζοντας μαρτυρίου απλώνεται αθόρυβα. Ποιος σου είπε να ταράξεις τα ύδατα των βολεμένων και των εφησυχασμένων; Ποιος σου είπε ότι έχεις ένα τέτοιο δικαίωμα, μια τέτοια υποχρέωση στον θυμό;
Ποιος σου είπε να πεις, να γράψεις, να σκεφτείς και να νιώσεις;
Όλα τα διπλώματα και τα βιβλία, οι ξερές και ανώφελες γνώσεις ’κάναν στην μπάντα.
Το λόγο τώρα έχει η Ευχή για κάθε λόγο. Ο παλμός γεμίζει από θεολογία που κρύβεται μέσα στον διωγμό, που λουφάζει στο δάκρυ. Η περιλάλητη κοινωνία των προσώπων είναι τιμή και καταξίωση, μα μ’ ένα μοναδικό τίμημα· από τη θυσία της ελευθερίας σου μεταβαίνεις στο ακέραιο της καρδιάς σου. Μη φοβάσαι, Φίλε!
Εκεί, στις μακρινές και απόκοσμες εσχατιές βρίσκεις όλα τα δώρα της αγάπης Του! Κουράγιο τώρα στο σάπιο σύστημα που σε επέκρινε και σε καταδίκασε, αγνοώντας το πόσο πολύ είναι ο Θεός μαζί σου!
Έχεις τον σεβασμό και την αγάπη μου!
π. Δαμιανός
Με τον Χριστό και τους Αγίους Πατέρες ή με τους Μεταπατερικούς;
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ Χριστιανοὶ τόλμησαν να ἀκολουθήσουν τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἐφαρμόσουν τοὺς Ἱερούς Κανόνες, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς μεταδίδοντας τὸν μολυσματικὸ ἰὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἄρχισε ὁ κανονιοβολισμός τους μὲ χαρακτηρισμοὺς ὅπως ʺεἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀκραῖοι, ταλιμπάν, ἐγωκεντρικοί, φανατικοί, ἀνυπάκοοι, κρίμαʺ κλπ. Τὸ λυπηρὸ εἶναι, ὅτι αὐτοὶ οἱ χαρακτηρισμοὶ δὲν προέρχονται μόνο ἀπὸ ὀπαδοὺς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ λεγόμενους ʺἈντιοικουμενιστέςʺ.
Ἐπειδὴ τὰ μέχρι τώρα ἐπιχειρήματα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν Πίστη δὲν τυγχάνουν σοβαρῆς ἀντιμετώπισης, μιὰ καὶ τὴν ἰδιότητα τῆς αὐθεντίας ἔχουν οἰκειοποιηθεῖ καὶ καταχρασθεῖ οἱ προαναφερθέντες, ἂς ἀφήσουμε λοιπὸν τοὺς Ἅγιους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας νὰ τοὺς ἀπαντήσουν, τί πρέπει νὰ κάνουμε ὅταν ὑπάρχει αἵρεση (καταδικασμένη ἀπὸ Σύνοδο ἢ μὴ καταδικασμένη· ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς ὀνόμασε τὸν Οἰκουμενισμὸ παναίρεση, χωρίς νὰ περιμένει κάποια Σύνοδο), καὶ ποιοί παραμένουν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ μετὰ τοῦ Χριστοῦ, ὅσοι κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετίζοντες ἢὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπ’ αὐτούς;
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ὁρίζουν: «...Ὁμοίως καὶ οἱ λαϊκοί, τοῖς τῇ γνώμῃ τοῦ Θεοῦ ἐναντία δογματίσασι μὴ πλησιάζετε μηδὲ κοινωνοὶ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν γίνεσθε, λέγει γὰρ καὶ Θεός... Ἀποσχίσθητε ἐκ μέσου αὐτῶν, ἵνα μὴ συναπολῆσθε αὐτοῖς ...ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» (Διατ. Ἁγ. Ἀποστ. βιβλ. ΣΤ΄§Δ΄ καὶ Ε΄).
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καί ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1, 8-9).
Ἡ Τρίτη Οἰκουμενικὴ σύνοδος: «Τοῖς δὲ ἀποστατήσασιν, ἡ ἀφισταμένοις Ἐπισκόποις, μηδόλως ὑποκεῖσθαι κατὰ μηδένα τρόπον» (3ος Κανών).
«Οἱ γὰρ δι᾿ αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι» (15ος Κανὼν τῆς ΑΒ' Συνόδου). Ἐδῶ πρέπει ὡς πρὸς τὸ «αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρωνκατεγνωσμένην» νὰ τονισθεῖ, ὅτι Ἅγιοι καὶ ἀναγνωρισμένοι Γέροντες τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν ἤδη ἀποφανθεῖ καὶ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς αἵρεση καὶ μάλιστα παναίρεση.
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: «ἡ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεσιν μολυσμὸν ἔχειἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτούς, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ὀρθόδοξος ὁ ἀναφέρων»(Ρ.G. 99, 1669).
«Φυλάξατε ἑαυτοὺς τῆς ψυχοφθόρου αἱρέσεως, τῆς ὁποίας ἡ κοινωνία εἶναι ἀλλοτρίωσις Χριστοῦ» (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ὅ.π. σελ. 1216) καὶ «οἶδεν ἡμῖν ὁ ἀγαθὸς Θεὸς καὶ διὰ τῶν ἐναντίων καὶ θλιπτικῶν οἰκονομεῖν τὰ συμφέροντα, μετὰ δὲ πάντα ἔργον τὸ φυγεῖν τὴν κοινωνίαν τῆς χριστομάχου αἱρέσεως, ἧς ἡ μέθεξις μελαίνει τὴν ψυχὴν καὶ ἀπόλλυσιν». (Σεργίῳ ὑπάτῳ καὶ ἐξαδέλφῳ) καὶ πρὸς ἄλλον λαϊκόν: «Διὸ παρακαλῶ σου τὴν θεοφιλίαν φυλάττεσθαι τῆς ἀθέου κοινωνίας τῶν αἱρετιζόντων… ὅτι περὶ ψυχῆς ἀθανάτου τὸ κινδυνευόμενον» (Λέοντι ἀρωματοπράτῃ). Ὑπ’ ὄψιν, ὅτι ἐδῶ ὁ Ἅγιος ὁμιλεῖ περὶ τῆς μοιχειανῆς αἱρέσεως, ποὺ ὄχι μόνον δὲν εἶχε καταδικαστεῖ, ἀλλ’ οὔτε κἂν ἐθεωρεῖτο αἵρεση.
Γράφει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιὰ τὴν κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη, ὅταν ἀπεδείχθη ὅτι ὁ μὴ ἀκόμη καταδικασμένοςΠατριάρχης Νεστόριος (ὅπως ἀκριβῶς ὁ Βαρθολομαῖος στὶς μέρες μας) ἦταν λύκος καὶ ψευδοποιμένας: «ὁ λαὸς τῆς Κωνσταντινούπολης δὲν πηγαίνει πιὰστὶς ἐκκλησίες του (τοῦ Νεστορίου), ἐκτὸς ἀπὸ λίγους ἀνόητους καὶ κόλακες...» και συμβουλεύει «μήτε μὴν ὡς διδασκάλῳ προσέχοντες (αὐτῷ), εἰ μένει λύκος ἀντὶ ποιμένος. Τοῖς δὲ ...διὰ τὴν ὀρθὴν πίστιν κεχωρισμένοις ἢ καθαιρεθεῖσι παρ᾿ αὐτοῦ, κοινωνοῦμεν ἡμεῖς... ἐπαινοῦντες δὲ μᾶλλον τοὺς πεπονθότας κἀκεῖνο λέγοντες αὐτοῖς· εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν Κυρίῳ, μακάριοι, ὅτι τὸ τῆς καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ πνεῦμα ἐφ’ ἡμᾶς ἀναπέπαυται» (ἐπιστ. πρὸς τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαὸν τῆς Κωνσταντινουπόλεως).
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπαντᾶ στὴν ἐρώτηση· τί νὰ κάνουμε μὲ αὐτούς, ποὺ κηρύττουν θέσεις διαφορετικὲς ἀπὸ αὐτὲς τῶν Ἀποστόλων:«Ἐκκλίνατε ἀπὸ αὐτῶν καὶ ἀποπηδᾶτε... Διὸ παρακαλῶ φεύγειν καὶ ἀποπηδᾶν αὐτῶν τοὺς συλλόγους» ( ΕΠΕ 17, 718). «Κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενός ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι» (Κατὰ Ἰουδαίων λόγος πρῶτος).
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος λέγει στὸν λόγο Δ΄: «Ὅσα ἐναντιοῦνται φανερὰ τοῖς θείοις προστάγμασι δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ τὰ ἐρωτῶμεν, μήτε νὰ λαμβὰνωμεν περὶ αὐτῶν συμβουλήν, ἀλλὰ νὰ ἀποφεύγωμεν ὅλαις ἡμῶν ταῖς δυνάμεις» ( Κλίμ. Λόγος Δ΄, περὶ ὑπακοῆς ρδ΄).
Ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Ευγενικός στὴν ἀπολογία του γράφει: «πέπεισμαι γάρ ἀκριβῶς ὅτι ὅσον ἀποδιΐσταμαι (ὅσο ἀπομακρύνομαι) τούτου καί τῶν τοιούτων (τοῦ ἑνωτικοῦ πατριάρχου Μητροφάνους καί τῶν λατινοφρόνων γενικῶς), ἐγγίζω τῷ Θεῷ καί πᾶσι τοῖς ἁγίοις, καί ὥσπερ τούτων χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῇ ἀληθείᾳ καί τοῖς ἁγίοις πατράσι τοῖς θεολόγοις τῆς Ἐκκλησίας» (PG 160, 536BC-536CD), καὶ «Οὐδέποτε μὲ τὶς μέσες καταστάσεις, ἄνθρωπε μου, διορθώθηκαν τὰ ἐκκλησιαστικά. Δὲν ὑπάρχει μέση κατάσταση μεταξύ ἀληθείας καὶ ψεύδους…αὐτός ποὺ παρεκκλίνει λίγο ἀπό τὴν ἀλήθεια, στὸ ψεῦδος ἀνήκει» (ἐπιστολὴ πρὸς Γεώργιον Σχολάριον. P.G.160, 1082-1096).
Ὁ Μέγας Φώτιος μᾶς συμβουλεύει: «Αἱρετικός ἐστιν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστίˑφυγεῖν ἐξ αὐτοῦ καὶ ἀποπηδᾶν δεήσει... φῦγε τὴν κοινωνία αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν ὁμιλίαν ὡς ἰὸν ὄφεως…» (ΕΠΕ 12, 400, 31). Καὶ πάλι παρατηρητέον, ὅτι δὲν ὁμιλεῖ γιὰ καταδικασμένη αἵρεση ὁ Ἅγιος Φώτιος, ἀλλὰ γενικὰ γιὰ κάθε ἕνα ποὺ διαπιστωμένα αἱρετίζει.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐπίσης, κατ’ ἀπολύτως παρόμοιο τρόπον καὶ χρησιμοποιῶν τὶς ἴδιες εἰκόνες μὲ τὸν μέγα Φώτιο, λέγει ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου τὰ ἑξῆς: «Φύγωμεν οὖν τοὺς τὰς πατρικὰς ἐξηγήσεις μὴ παραδεχομένους, ἀλλὰ παρ’ ἑαυτῶν πειρωμένους εἰσάγειν τὰ ἐναντία, καὶ τὰς μὲν ἐν τῷ γράμματι λέξεις περιέπειν ὑποκρινομένους, τὴν δὲ εὐσεβῆ διάνοιαν ἀπωθουμένους· καὶ φύγωμεν μᾶλλον ἢ φεύγει τις ἀπὸ ὄφεως. Ὁ μὲν γὰρ ἐνδακών τὸ σῶμα θανατοῖ πρόσκαιρα, τῆς ἀθανάτου ψυχῆς χωρίσας· οἱ δὲ τῆς ψυχῆς αὐτῆς λαβόμενοι τοῖς ὀδοῦσι χωρίζουσιν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ, ὅπερ ἐστί θάνατος αἰώνιος τῆς ἀθανάτου ψυχῆς. Φεύγωμεν οὖν τούς τοιούτους πάσῃ δυνάμει, καὶ προσφεύγωμεν τοῖς ὑποτιθεμένοις τὰ εὐσεβῆ καὶ σωτήρια, ὡς συνάδοντα ταῖς πατρικαῖς παραδόσεσι» (ΕΠΕ 10, 356).
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: «Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» (P.G. 35, 33-ΒΕΠΕΣ 33, 199) καί «γιατὶ αὐτῶν ποὺ τὸ φρόνημα ἀρνούμαστε πρέπει καὶ τῆς κοινωνίας νὰ ἀπέχουμε» (P.G. 26, 1188 BC).
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ἐξηγώντας τὸ Κατὰ Μάρκον η΄ 38, γράφει:«Ὅποιος ντρέπεται γιὰ τοὺς λόγους Μου, ὅποιος ἀμφιβάλλει γιὰ τὸ εὐαγγέλιο ἢ ἀρνιέται τὴν διδασκαλία Μου, ὅποιος διαστρέφει τοὺς λόγους Μου καὶ μὲ τὴν αἵρεση προκαλεῖ σύγχυση ἀνάμεσα στοὺς πιστούς, ὅποιος φέρεται ἀλαζονικά στὴν ἀποκάλυψη καὶ τὴν διδασκαλία Μου καὶ τὴν ἀντικαθιστᾶ μὲ ἄλλες, δικές του διδαχές ἢ ὅποιος κρύβεται σκόπιμα καὶ δὲν ὁμολογεῖ τὰ λόγια Μου μπροστὰ στοὺς ἰσχυρούς αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Αὐτός θὰ νιώσει καὶ τὴν δική Μου ντροπή, καὶ τὸν δικό του φόβο» («Καιρός Μετανοίας» Ὁμιλίες Β΄, Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς).
Θὰ χρειαζόμασταν ἕνα ὁλόκληρο βιβλίο γιὰ νὰ ἀναφέρουμε ὅλες τὶς πατερικὲς περικοπὲς ποὺ ὁρίζουν τὴν διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τοὺς κακόδοξους καὶ αἱρετίζοντες. Πόσο μᾶλλον ἂν ἀναφέρουμε καὶ τοὺς χαρακτηρισμοὺς τῶν Ἁγίων γιὰ τοὺς αἱρετικούς, ὅπως «ὄφεις, μιξοθῆρες(μισοὶ ἄνθρωποι μισοὶ θηρία), ἀλητήριοι, συμμορία, τέρατα, διάβολοι, μισάνθρωποι, ὄργανα τοῦ σατανᾶ, κῦνες, βδελλύγματα, υἱοὶ τῆς ἀπωλείαςκλπ.». Ἂς φαντασθοῦμε, ἂν ζοῦσαν σήμερα οἱ Ἅγιοι καὶ ἔλεγαν αὐτοὺς τοὺς χαρακτηρισμούς, τί θα ἄκουγαν ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς σύγχρονους ἀνθρώπους, τοὺς ὑποστηρικτές τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας!
Ἂς ἀναλογισθοῦμε λοιπὸν ὁ καθένας μας, ποιοί ἔχουν δίκιο; Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἢ οἱ Μεταπατερικοί;
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Αν δεν βάλει εμένα ο Θεός στον Παράδεισο, ποιον θα βάλει;
Zω με τους μύθους μου.Θεωρώ ότι είμαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου.
Γιατί απ΄ όπου να το δεις δίκιο έχω.Κακό ανθρώπου δεν θέλω.Και βέβαια δεν έχω πειράξει μυρμήγκι.
Τα έχω καλά με τον εαυτό μου.Συχνά αναρωτιέμαι πως ανέχεται τόσους κακούς ο Θεός.Και αν δεν με έχει βάλει ο Θεός στη θέση του κριτή του κόσμου,τι μ΄αυτό.Το κάνω μόνος μου. Εγώ του λέω ποιοι θα σωθούν και ποιοι θα χαθούν.
Και πάλι ησυχάζω τη συνείδησή μου ότι ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι σαν εμένα που κάνουν τη διαφορά.Στο κάτω κάτω αν δεν βάλει εμένα ο Θεός στον Παράδεισο ποιον θα βάλει;
Κάπως έτσι περνά η ζωή μου και τη σωτηρία την έχω εξασφαλίσει, χωρίς κόπο χωρίς προβλήματα μόνο επειδή το είπα εγώ.
Πραγματικά ζω με τους μύθους μου.Διαβάζω για τα παλαίσματα αγίων και είναι φορές που βρίσκω τον εαυτό μου. Και γω κάνω υπομονή ,και εγώ είμαι υπομονετικός και εύσπλαχνος και δίνω τόπο στη οργή.Πόσο καλός Χριστιανός είμαι! μονολογώ.
Και ξαφνικά εκεί που κανένας δεν το περιμένει ξεσπά πειρασμός ,και σε πολεμάει σώμα με σώμα.Σε χτυπά εκεί που πονάς.Σε πιέζει μέχρι να ματώσεις.
Και τότε ..Όλες σου οι φυλαγμένες υπομονές έχουν χαθεί με μιας.Τα ξέχασες όλα γρήγορα.Δεν έχεις αντοχή για τίποτε.Και τότε σου βγαίνει ο λύκος από μέσα σου.
Ναι εσένα που νόμισες ότι μπορούσες να σηκώσεις τη αδικία.Ακούς το θηρίο μέσα σου να βρυχάται και να θέλει να τους φάει όλους.
Είναι από τις φορές που επιτρέπει ο Θεός να βλέπουμε τον εαυτό μας όπως είναι .
Ταπεινώσου.Σταμάτα να λες ότι έφτασες στον πνευματικό σου στόχο.Δεν έχεις πετύχει τίποτε.Όσο ακόμα θα θαλασσοδέρνεσαι στο πέλαγος της ζωής, οι πτώσεις είναι μπροστά σου.Μην υπερηφανεύεσαι για τις αρετές σου.Γιατί αν στέκεις,να γνωρίζεις από του Θεού τη χάρη στέκεις.
Ο πνευματικός δρόμος είναι μακρύς και κρύβει δυσκολίες και περιπέτειες.
Μα είναι και κάτι άλλο .Σταμάτα να εξουθενώνεις τους «λοιπούς» των ανθρώπων .Πως τάχα εκείνοι έχουν δρόμο ακόμα για να σε φτάσουν .Κύτταξε καλά μήπως χτυπώντας την πόρτα του παραδείσου για να μπεις, σου ανοίξουν εκείνοι ...
π. Εφραίμ Παναούσης
Η ΘΛΙΨΗ, ΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Γιατί να μην κάνουμε τη θλίψη μας δύναμη και ύψος προσευχής; Καμιά θλίψη δεν έρχεται μάταια και άσκοπα, για να πάει χαμένη στην πνευματική ζωή· χάρη σ’ αυτή κάθε μας ικεσία αποκτά φτερούγες ταπείνωσης. Καμιά θλίψη δεν έρχεται στη ζωή μας χωρίς την ευεργετική παραχώρηση του Θεού· του Θεού, που είναι υπέρλογη Αγάπη για όλους και για τον καθένα προσωπικά. Καμιά θλίψη δεν έρχεται για να κατατροπώσει και να νικήσει εκ προοιμίου την καρδιά που πιστεύει· τον άνθρωπο που προσφεύγει ολόψυχα στον Θεό και, με τη δύναμη της προσευχής, μπορεί να διαφεύγει τον μεγάλο κίνδυνο που υπάρχει στο ζοφερό κέντρο όλων ανεξαιρέτως των θλίψεων και που λέγεται «απόγνωση».
π. Δαμιανός
Άλλη μια μεταστροφή στην Ορθοδοξία, που δεν οφείλεται στους Διαλόγους...
… οἱ ὁποῖοι ΑΝΤΙΘΕΤΑ ἀπαγορεύουν καὶ ἐμποδίζουν τὴν ἐπιστροφή τῶν ἑτεροδόξων στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία!
Ο αμερικανός ταξίαρχος
και η θαυμαστή μεταστροφή του στην Ορθοδοξία
Απόδοση στα ελληνικά π. Γεώργιος Κονισπολιάτης
Ένας αμερικανός ταξίαρχος όπου στάλθηκε σε αποστολή στην Μολδαβία, αγάπησε τον μολδαβικό τρόπο ζωής και αποφάσισε να βαπτιστεί ορθόδοξος.
Ο Norvel Coots,επικεφαλής του Ιατρικού Αρχηγείου του ΝΑΤΟ έχει τον βαθμό του Ταξίαρχου.Φτάνοντας στο Κίσιβο εντυπωσιάστηκε από τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες ζούσαν χιλιάδες παιδιά.Το 2000 έθεσε τις βάσεις ενός προγράμματος για την βοήθεια τους,πρόγραμμα το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα.
«Είδα τα ορφανοτροφεία που λειτουργούσαν κατά το σοβιετικό σύστημα,μεγάλα ορφανοτροφεία χωρίς ρεύμα και νερό,ουσιαστικά μόνο ένα μέρος για μείνει κάποιος το βράδυ.Αν και τα παιδιά είχαν φαγητό και λάμβαναν κάποια μόρφωση,είχαν ανάγκη από φροντίδα,στοργή και άλλα βασικά πράγματα που θα εξασφάλιζαν καλύτερες συνθήκες ζωής.
Ο ταξίαρχος Coots υποστηρίζεται από την Ορθόδοξη εκκλησία της Μολδαβίας και τον αρχιεπίσκοπο Βλαδίμηρο του Κισίβου.Ο Αμερικανός υποστηρίζει πως οι δωρεές ελήφθησαν μέσω της ορθόδοξης εκκλησίας αλλά συνέβαλε και ο ίδιος προσωπικά.
Οι εμπείριες που έζησε εκεί στις όχθες του ποταμού Προύθου, έκαναν τον ταξίαρχο να αλλάξει ζωή.Βαπτίστηκε Ορθόδοξος και υποστηρίζει πως άκουσε την ίδια την Παναγία να του λέει να βοηθήσει τα παιδιά της Μολδαβίας
«Έγινα ορθόδοξος. Τα παιδιά μου πήραν μολδαβικά ονόματα, Μαξιμιλιανός και Καταλίνα. Την δεύτερη φορά που πήγα στην Μολδαβία για να ολοκληρώσω το πρόγραμμα, επισκέφτηκα ένα παλιό μοναστήρι στο Ορχέι. Τότε μου μίλησε η Παναγία και μου είπε να βοηθήσω εκείνα τα παιδιά.Ήδη αισθάνομαι Μολδαβός και μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Βλαδίμηρο θέλουμε να αναπτύξουμε και άλλα προγράμματα
ΠΝΕΕΙ ΤΑ ΛΟΙΣΘΙΑ Η ΑΛΛΟΤΕ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΑΜΕΡΙΚΗ!
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ ΟΡΟΥΣ:
ΟΙ ΗΠΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΕΛΟΣ
ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ!
Ἔφθασε ἡ ὥρα νά εἰσπράξουν οἱ ΗΠΑ τά ἀποτελέσματα τῆς πολιτικῆς τῆς ἀνομίας πού ἀκολούθησαν!
Τό πιό συνταρακτικό γεγονός πού θά φέρει τά πάνω –κάτω σέ ὁλάκερο τόν πλανήτη ἔχει νά κάνει μέ τήν πτώση μίας ἀνήθικης, ὅπως ἀποδείχθηκε στήν πράξη, παγκόσμιας αὐτοκρατορίας, ἡ ὁποία πνέει πλέον τά λοίσθια ἤ ὅπως θά ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔχει τά κόλλυβα στό ζωνάρι της! Καί ἡ βαρύγδουπη πτώση της θά συμπαρασύρει ὅλο τό σύστημα τῆς ἀνομίας πού ἐπένδυσε καί στηρίχθηκε πάνω στήν ὑποτιθέμενη σατανική ἰσχύ της. Καί ἡ πτώση αὐτή θά γίνει ἐν μιᾶ νυκτί, κατά τόν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο πού ἔπεσε καί διαλύθηκε ὁλοσχερῶς ἡ πάλαι ποτέ Σοβιετική Ἕνωση! Μόνο πού ὁ κρότος θά εἶναι πολύ-πολύ πιό ἰσχυρός.
Πρόκειται γιά τήν κατ’ ἐξοχήν χώρα τῆς ἀνομίας, τίς ΗΠΑ. Μία χώρα πού ἐξελίχθηκε ὡς αὐτοκρατορία τό 1946, ὅταν ἔλαβε τά «λάφυρα» καί γενικά τά κέρδη της ἀπό τήν ἐνεργό συμμετοχή της στό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ἀλλά, στό διάβα τῶν 70 ἐτῶν τῆς παγκόσμιας παντοδυναμίας της δέν συνειδητοποίησε, οὔτε κατανόησε γιατί ἐδέχθη τότε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί ἀναδείχθηκε ὡς ὑπερδύναμη. Καί ὄχι μόνο δέν τήν συνειδητοποίησε ἀλλά ἀκολούθησε στό ὄνομα δῆθεν τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ καπιταλισμοῦ τήν ἴδια πολιτική μ’ αὐτήν τοῦ μιαροῦ κουμμουνισμοῦ τῆς πάλαι ποτέ Σοβιετικῆς Ἕνωσης μέ τήν διαφορά ὅτι ὁ δεύτερος (κουμμουνισμός) ἐπικαλεῖτο πώς στηριζόταν καί λειτουργοῦσε στήν δῆθεν ἰσότητα τῶν ἀνθρώπων καί στό δῆθεν ἰσόνομο καταμερισμό τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν.
Ὁ καπιταλισμός τῶν ΗΠΑ καί ὁ κουμμουνισμός τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης ἔχουν ὡστόσο ἕνα κοινό χαρακτηριστικό σημεῖο. Καί αὐτό ἔχει νά κάνει μέ τήν συνειδητή διδασκαλία καί ἐπιβολή τῆς ἀποστασίας τῶν ὑπηκόων τους καί ὄχι μόνο ἀπό τόν τριαδικό καί μόνο ἀληθινό Θεό. Οἱ ὑπερδυνάμεις αὐτές ἐπιχείρησαν συστηματικά νά πολεμήσουν τόν Θεό καί νά μεταβάλλουν τό λειτουργικό πλαίσιο πού Ἐκεῖνος ἔχει ὁρίσει γιά νά λειτουργεῖ σωστά ὁ πλανήτης μας.
«Ὡς λυσσασμένα σκυλιά, ὅπως μᾶς ἀποκάλυψε γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους, προσπάθησαν νά ἐκδιώξουν τόν κάτοχο τοῦ Ἀμπελώνα, πού λέγεται γῆ, καί νά καπηλευτοῦν ὡς οἱ κακοί γεωργοί τῆς γνωστῆς παραβολῆς τούς καρπούς της χρήζοντας τούς ἑαυτούς τους ὡς ἀποκλειστικούς κληρονόμους...»
Δέθηκαν στό ἅρμα τοῦ Ἀντιδίκου καί ὡς νέοι Βαβυλώνιοι ἀγωνίστηκαν νυχθημερόν νά ἀντικαταστήσουν τόν ἠθικό νόμο μέ τόν νόμο τοῦ Ἀντιδίκου.
Διαφήμισαν καί καλλιέργησαν τήν πορνεία, ἀνέδειξαν τήν κλοπή ὡς ἐπιστήμη (βλ. χρηματιστήρια, χρηματοοικονομικό σύστημα, χορήγηση τοκογλυφικῶν δανείων κ.ο.κ.), νομιμοποίησαν καί διαφήμισαν τήν μοιχεία γιά νά διαλύσουν τήν ἱερότητα τοῦ γάμου καί τήν χριστιανική οἰκογένεια... Τό ἀποκορύφωμα τῆς πολιτικῆς τῆς ἀνομίας ἦταν νά ἐπιβάλλουν ἐτσιθελικά μέ ἐκβιασμούς παρασκηνιακούς καί πιέσεις τήν ἀνωμαλία,-κιναιδισμό καί μέ τή βούλα τοῦ νόμου, προκαλώντας τόν ἴδιο τό Θεό.
Μέ συστηματικά ψεύδη καί ἀνυπόστατες ἐξάλλουν κατηγορίες προκάλεσαν πολέμους καί καταστροφές γιά νά πετύχουν τούς ἰδιοτελεῖς στόχους τους. Υἱοθετώντας ἐπίσης τήν πολιτική μείωσης τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς ἔσπειραν ἐπιδημίες ( λ.χ. νόσος τῶν χοίρων) καί ἀσθένειες στούς λαούς.
Θέλησαν ἀκόμη νά ἐλέγξουν τόν ἄνθρωπο, τό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ καί νά ἔχουν πάνω του τήν ἐξουσία ζωῆς καί θανάτου καθιστώντάς τον στήν οὐσία πειραματόζωο στίς δαιμονικές ὀρέξεις τους... (πειράματα μέ τή διατροφή, ἠλεκτρονικό φακέλωμα κ. α). Θά μπορούσαμε ἀναλύοντας βῆμα μέ βῆμα τήν πολιτική πού ἀκολούθησαν οἱ δύο ὑπερδυνάμεις νά γράψουμε πλῆθος σελίδων. Ἡ πολιτική τους ταυτίστηκε πλήρως μέ αὐτό πού περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Β’ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή του, ὡς μυστήριο ἀνομίας!
Οἱ ΗΠΑ καί ἡ διαλυμένη πλέον Σοβιετική Ἕνωση ἐργάστηκαν ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἡρώδης ἀλλά καί οἱ Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες διώκοντας τόν χριστιανισμό πανταχόθεν τῆς γῆς. Μέσα ἀπό ἐμπορικές συμφωνίες προωθοῦσαν αἱρετικές δοξασίες (βλ. ἐμπορική συμφωνία ΗΠΑ-Ἑλλάδας τήν δεκαετία τοῦ 1950) γιά νά διαστρεβλώσουν τήν ἀλήθεια τῆς ὀρθόδοξης πίστης. Προώθησαν ἀκόμη μέσω τοῦ συντονιστικοῦ τους παγκόσμιου ὀργάνου, δηλαδή τοῦ τεκτονισμοῦ, τήν πολιτική ἐλέγχου ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ἐξουσιῶν στά κράτη πού εἶχαν ὑπό τή δικαιοδοσία τους... Καί τώρα προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν μέσω ὑποτιθέμενων Μεγάλων καί Ἁγίων Συνόδων, ὅπως λ.χ. αὐτή τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης ἐμμέσως τήν πανθρησκεία.
Ὅμως ,ὅπως λέγει ὁ γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους ἔφθασε ἡ ὥρα τοῦ θερισμοῦ. Θυμηθεῖτε τί γινόταν στίς περιπτώσεις πού ὁ παλαιός Ἰσραήλ ἀπομακρυνόταν ἀπό τό νόμο τοῦ Θεοῦ. Αἰχμαλωσίες, πόλεμοι, μεγάλες περίοδοι ἀνομβρίας, πείνα, σεισμοί. Ἡ ἀποστασία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Θεό, ὁ ἐναγκαλισμός τῆς ἁμαρτίας καί ἡ ἐξοικείωση ὡς καθημερινότητα μ’ αὐτήν προκαλεῖ τά ἴδια ἀκριβῶς ἀποτελέσματα, ὅπως πολύ ὀρθά ἐξηγεῖ καί ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Βελιμίροβιτς.
Οἱ ΗΠΑ ἔσπειραν ἀνέμους μέ τήν πολιτική τῆς ἀνομίας καί θά θερίσουν σύντομα θύελλες. Ἡ πτώση τῶν ΗΠΑ θά εἶναι πολύ διαφορετική ἀπό τήν πτώση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης. Θά συνοδευτεῖ ἀπό κρότο πού θά συγκλονίσει ὁλάκερο τόν πλανήτη, πολύ μεγαλύτερο ἀπ’ αὐτόν πού προκάλεσε ἡ πτώση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης.
Κι αὐτό γιατί σέ ἀντίθεση μέ τό κουμουνιστικό καθεστώς τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης πού εὐθέως πολέμησε τόν Χριστό καί τήν Ὀρθόδοξη πίστη οἱ ΗΠΑ πολέμησαν τόν Χριστό μέ σατανικές μεθόδους, χρησιμοποιώντας καί ἐλέγχοντας τήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας Του καί παραπλανώντας τούς πιστούς μέσω τῆς καλλιέργειας τῆς ὑπερηφάνειας καί διαφόρων ἐγκάθετων σατανιστικῶν διδασκαλιῶν.
Ἦρθε ἡ ὥρα τῆς πληρωμῆς τῶν ἐγκλημάτων κατά τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ συστηματική παραβίαση τοῦ ἠθικοῦ νόμου, τῶν ἐντολῶν δηλαδή τοῦ Θεοῦ ἔχει ἤδη ἐνεργοποιήσει τήν ραγδαία ἀντίδραση τοῦ φυσικοῦ νόμου.
Στήν οὐσία οἱ ΗΠΑ πέρασαν μέ κόκκινο σηματοδότη καί τώρα θά ὑποστοῦν τίς συνέπειες. Οἱ ΗΠΑ καί οἱ δορυφόροι αὐτῆς πολύ σύντομα θά θρηνήσουν θύματα σέ ἀριθμό ἀνάλογο μέ τά θύματα πού θρήνησε ἡ ἀνθρωπότητα στόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Δηλαδή θά θρηνήσουν θύματα κι ὅλες οἱ χῶρες πού στήριξαν αὐτήν τήν πολιτική τῆς ἀνομίας μέ τόν ἕναν ἤ ἄλλον τρόπο, ἀφοῦ οἱ οἰκονομίες τους πού ἐξαρτῶνται σέ μεγάλο βαθμό ἀπό τό χρηματοοικονομικό σύστημα τῆς ἀνομίας θά καταρρεύσουν ὡς χάρτινοι πύργοι καί τότε ἡ πείνα θά γίνει αἰσθητή σέ ὅλες τίς ὑποτιθέμενες ἀναπτυγμένες χῶρες.
Ἐξαίρεση θά ἀποτελέσουν μόνο τά κράτη ἐκεῖνα πού ἔκαναν στροφή πρός τόν Θεό, ὅπως λ. χ. ἡ Ρωσία ἀλλά καί ὅσοι ἄνθρωποι ἀντιστεκόμενοι στήν πολιτική τῆς κατρακύλας συνέχιζαν νά γονατίζουν, νά προσεύχονται , νά ἱκετεύουν καί νά δοξάζουν τόν τριαδικό Θεό καί νά Τοῦ ἐναποθέτουν τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μέσα ἀπό τό ἔλεός Του. Ὁ γέροντας ἀσκητής ἦταν τόσο σαφέστατος ἀπό κάθε ἄλλη φορά μιλώντας γιά πρωτοφανεῖς ἀνατροπές στό γεωπολιτικό τοπίο. Μᾶς εἶπε καί γιά τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία θά ταρακουνηθεῖ δεόντως πληρώνοντας κι αὐτή τήν συνειδητή ἀποστασία της ἀπό τόν Θεό. Ἀπέφυγε ὡστόσο νά μᾶς ἐξηγήσει ἐπακριβῶς τίς συνέπειες πού θά ὑποστεῖ ὁ ἑλληνικός λαός...
Δέν εἶχαν περάσει παρά μόνο λίγες ἡμέρες ἀπό τίς ἀποκαλύψεις τοῦ γέροντα ἀσκητῆ, ὅταν διάβασα μία συνταρακτική εἴδηση, ἀνήμερα τῆς Πεντηκοστῆς. Μία εἴδηση πού μέ συγκλόνισε. Σεισμολόγοι Ἀμερικανοί ἐπιστήμονες ὑποστηρίζουν ὅτι ἐπίκειται μεγάλος σεισμός ἀπό τό ἀνοικτό ρῆγμα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα τῆς Καλιφόρνιας τῆς τάξεως τῶν 8-9 (ἐννέα) ρίχτερ. Τό ἴδιο ρῆγμα ἔδωσε σεισμό 7 βαθμούς τῆς κλίμακας ρίχτερ ἰσοπεδώνοντας σχεδόν ὁλόκληρη τήν περιοχή τοῦ Σάν Φραντσίσκο τό 1906 ἀλλά καί τό 1989 προκαλώντας ἐκτός τῶν ὑλικῶν καταστροφῶν καί πολλούς θανάτους. Ὑπολογίζεται μάλιστα ὅτι ἴδιας κλίμακας σεισμός τῆς τάξεως δηλαδή τῶν 7 ρίχτερ θά ἐπιφέρει τουλάχιστον 3000-5000 θύματα καί 200 δισεκατομμύρια δολάρια ὑλικές ζημιές (ἔκθεση τοῦ 2008).
Ὁ γέροντας τοῦ Παγγαίου Ὄρους ὡστόσο ἄφησε νά ἐννοηθεῖ ὅτι ἐπίκειται βιβλική καταστροφή μέ θύματα πού θά ἀγγίξουν σέ ἀριθμό τά θύματα πού ἄφησε πίσω του ὁ πόλεμος τοῦ 1940 (ΗΠΑ καί δορυφόροι της Ε.Ε.)... Δηλαδή μιλᾶ γιά κάτι πολύ πιό ἰσχυρό ἀπό αὐτό πού ἔχουμε δεῖ ὡς σήμερα. Κάτι ἀντίστοιχο τῆς καταστροφῆς τῆς Ἀτλαντίδος! Μή γένοιτο Θεέ μου. Σᾶς παραθέτουμε ἕνα μικρό ἐνδεικτικό σκέλος τοῦ διαλόγου πού εἴχαμε μαζί του.
-Νά γράψεις κι αὐτό. Ἡ Ἁγία Γραφή ξεκαθαρίζει ὅτι παλαιές καί νέες Βαβυλῶνες ἔχουν ἰσχύ 70 μόλις ἐτῶν. Ἑβδομήντα ἔτη διήρκησε ἡ Βαβυλώνα τοῦ κουμμουνισμοῦ, ἑβδομήντα ἔτη θά διαρκέσει καί ἡ Βαβυλώνα τοῦ καπιταλισμοῦ, ὅπως τήν βιώσαμε καί τήν βιώνουμε σήμερα! Τά προφητικά λόγια τῶν Ἁγίων μας θά ἐπαληθευτοῦν σύντομα. Νά θυμίσεις καί νά γράψεις τά ὅσα εἶπε ὁ Ἅγιος Πορφύριος τό 1985, πρίν τριάντα χρόνια.
-Τί εἶπε γέροντα;
-«Ὅταν θά ἀναλάβει τή διακυβέρνηση τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς μαῦρος πρόεδρος, τότε θά ἔρθει ἡ καταστροφή τους», εἶπε χαρακτηριστικά. Ὁ Θεός ἔδωσε πολλές εὐκαιρίες μετάνοιας στόν ἀμερικανικό λαό καί στήν ἡγεσία του. Τούς ἔδωσε πολλά σημάδια. Ἀλλά δυστυχῶς αὐτοί παραμένουν ἀγκιστρωμένοι στό ἅρμα τῆς ὑπερηφάνειας τους πιστεύοντας ὅτι μποροῦν νά καταστρέψουν τόν Ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου μας. Ἀντί νά συμμορφωθοῦν ἀνέθεσαν σέ ἀγύρτες καί ἐλεεινούς μεγαλοτραπεζίτες τή διακυβέρνηση τῆς χώρας. Κι αὐτοί τήν βύθισαν στήν κυριολεξία σέ ὅλα τά ἐπίπεδα γιά νά τήν ἐλέγχουν σήμερα ἀπολύτως.
Ἐπιχειρήσαμε νά ἐξετάσουμε ὑπό τό πρίσμα τῶν λεγομένων τοῦ γέροντα ἀσκητῆ τίς γεωπολιτικές καί ὄχι μόνο ἐξελίξεις. Μέσα στό πλαίσιο αὐτό ἀνατρέξαμε μέ τήν ἀμέριστη βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ ἀδελφοῦ καί φίλου Νικόλαου Ζουρνατζόγλου στά προφητικά λόγια τῶν ἁγίων Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ἀλλά καί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου. «Θά σᾶς βάλουν δυσβάστακτους φόρους, πού δέν θά μπορεῖτε νά σηκώσετε δέν θά προφθάσουν νά τούς εἰσπράξουν. Θά βλέπετε χρυσάφι στό δρόμο καί δέν θά δίνετε σημασία καί θά μαλώνετε γιά ἕνα στάχυ...» εἶπε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος εἶχε τονίσει κάνοντας λόγο γιά τό ἠλεκτρονικό φακέλωμα καί τήν ἠλεκτρονική κάρτα, πού θά χρησιμεύει ὡς νέα ταυτότητα ὅτι θά παρέμβει ὁ Θεός καί δέν θά προφθάσουν να τήν ἐπιβάλλουν.
Ἡ κάρτα τοῦ Πολίτη θά ἀρχίσει νά ἀντικαθιστᾶ τίς γνωστές ἀστυνομικές ταυτότητες ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 2017, τότε πού τελειώνει καί ἡ θητεία τοῦ Μπάρακ Ὀμπάμα, τοῦ μαύρου προέδρου πού ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Πορφύριος.
Ἄς πέσουμε στά γόνατα χριστιανοί καί νά παρακαλέσουμε τόν καλό Θεό νά μᾶς συμμορφώσει μέ τά λιγότερα δυνατά δεινά, ὥστε νά μήν ἀπολεσθοῦν στό βωμό τοῦ Ἀντιδίκου τόσες ἀνθρώπινες ψυχές.
ΓΕΝΟΙΤΟ.
Προσευχή Ευχαριστίας
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ’ έπλασες από το τίποτα.
Αλλά δεν μ’ έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω.
Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερμηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα.
Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μονάχα αυτός στον κόσμο.
Η κραταιά δύναμη σου βαστά όλη την κτίση κι όλες τις ψυχές σαν νάναι μία και μονάχη. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μία και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συγχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία.
Φώτη Κόντογλου
Προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ για προστασία και για απαλλαγή από προβλήματα
Η προσευχή είναι η νοερή επικοινωνία και προσωπική μας συνομιλία με το Θεό,
κατά την οποία, παράλληλα με τη δοξολογία και ευχαριστία που απευθύνουμε σ’ Αυτόν,
ζητάμε και την εκπλήρωση ορισμένων αιτημάτων μας.
Προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ
για προστασία
και για απαλλαγή από προβλήματα
για προστασία
και για απαλλαγή από προβλήματα
Αρχάγγελε Μιχαήλ, Βοήθησέ με!
Βοήθησέ με! Βοήθησέ με! Αρχάγγελε Μιχαήλ! Έλα στη ζωή μου…
Αρχάγγελε Μιχαήλ! Απομάκρυνε τα προβλήματά μου και ελευθέρωσέ με από τις δύσκολες καταστάσεις της ζωής μου.
Απάλλαξέ με τώρα από …………………………,
Απάλλαξέ με από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μου και ενίσχυσε την πίστη μου
στη Δύναμη του Θεού, να σώσει τη ζωή μου και να μου δώσει τη νίκη.
στη Δύναμη του Θεού, να σώσει τη ζωή μου και να μου δώσει τη νίκη.
Αρχάγγελε Μιχαήλ, Βοήθησέ με! Βοήθησέ με! Βοήθησέ με!
Αρχάγγελε Μιχαήλ, έλα στη ζωή μου
Αρχάγγελε Μιχαήλ, στάσου μαζί μου!
Προστάτεψε τα παιδιά όλου του κόσμου.
Προστάτεψε τα σπίτια όλου του κόσμου.
Προστάτεψε την πατρίδα μου και απομάκρυνε τους εχθρούς της ελευθερίας.
Εγώ είμαι εδώ. Είμαι το όργανο των επτά Αρχαγγέλων και δεν θα υποχωρήσω.
Θα σταθώ στο ύψος μου και δεν θα φοβηθώ να …
Θα γίνω όργανο του θελήματος του Θεού ότι και αν είναι αυτό.
Είμαι εδώ γι αυτό βοήθησέ με Θεέ μου.
Εις το όνομα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και των Στρατιών του, είμαι ελεύθερος/η
και θα παραμείνω ελεύθερος!
και θα παραμείνω ελεύθερος!
Και δεν θα σκλαβωθώ από κανέναν εχθρό, από μέσα ή από έξω.
Αμήν.
Ο ΝΟΝΟΣ ΜΟΥ, Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Δύο συμμαθητές, η Βαλεντίνα (νηπιαγωγός) και ο Νικόλαος (γεωλόγος), βρέθηκαν μετά από πολλά χρόνια στη συνάντηση των αποφοίτων του σχολείου τους.
Κάποια στιγμή ο Νικόλαος την πλησίασε και την είπε:
–Ξέρω, Βαλεντίνα, ότι έγινες κρυπτοχριστιανή στα δύσκολα χρόνια. Άκουσε τώρα και τη δική μου ιστορία…
Όλοι μας τον αθεϊσμό τον ασπασθήκαμε, όπως λένε, με το γάλα της μάνας μας. Όλοι γίναμε μέλη της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Νέων. Θυμάσαι; Από τα παιδικά μας ακόμα χρόνια μάς έλεγαν ποιοι είναι οι πιστοί: Κάποιες αγράμματες γριούλες που πιστεύουν διάφορα παραμύθια, λόγω έλλειψης μόρφωσης. Πίστευαν, δηλαδή, ότι κάπου ψηλά στους ουρανούς ζει ο «θεούλης» και γύρω του πετούν αγγελούδια με φτερά.
Η αιτία να γίνω κι εγώ συνειδητός χριστιανός ήταν η αρρώστια μου και η θαυμαστή ανάρρωσή μου το Πάσχα 6 Απριλίου 1980. Αρρώστησα πολύ σοβαρά. Η διάγνωση του γιατρού ήταν: «μειωμένη κυκλοφορία του αίματος στα πόδια». Στο νοσοκομείο δεν πήγα. Φοβόμουν μήπως χάσω τη δουλειά μου. Η κατάσταση όμως χειροτέρευε. Εμφανίστηκαν κιόλας τα πρώτα συμπτώματα της γάγγραινας. Τότε η γυναίκα μου –ήταν κι αυτή κρυπτοχριστιανή– αποφάσισε να πάμε κρυφά στο ναό του αγίου Νικολάου σε προάστιο της Μόσχας. Για πρώτη φορά στη ζωή μου μπήκα σε εκκλησία. Ήμουν τότε 50 χρονών.
«Νίκο, βάλε το κεράκι σου στην εικόνα του αγίου Νικολάου και προσευχήσου!». Στην απογοήτευσή μου έκανα ό,τι μου είπε. Τον παρακάλεσα μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής μου.
Την επόμενη μέρα με επισκέφθηκε ο γιατρός. Με έκπληξη διαπίστωσε ότι η κατάσταση των ποδιών ήταν φανερά βελτιωμένη. «Μπράβο, συγχαρητήρια! Συμβαίνουν αυτά στην ιατρική, σύντροφε. Μερικές φορές η αρρώστια υποχωρεί, αλλά σύντομα ξαναγυρίζει…».
Κι όμως, το θαύμα έγινε! Σιγά–σιγά, άρχισα όχι μόνο να περπατάω καλά και σταθερά, αλλά μπορούσα μάλιστα και να τρέχω. Η αρχή της ανάρρωσης ήταν εκείνο το μικρό κεράκι στην εικόνα του αγίου Νικολάου.
–Θυμάσαι, Βαλεντίνα, ότι δεν μπορούσαμε τότε να βρούμε πουθενά Ευαγγέλιο ή προσευχητάριο; Δεν υπήρχε τίποτε. Κι εγώ ήθελα να μάθω ποιος ήταν αυτός ο καλός άγιος.
Άνοιξα το αθεϊστικό λεξικό στο γράμμα «Ν»: «Νικόλαος θαυματουργός. Σύμφωνα με πληροφορία της εκκλησίας υπήρξε παλιά ένας αρχιεπίσκοπος με αυτό το όνομα. Όπως αποδείχθηκε αργότερα, πρόκειται για πρόσωπο μυθικό και ανύπαρκτο. Το πρόσωπο αυτό το δημιούργησαν οι χριστιανοί για να πολεμήσουν τους ειδωλολάτρες και να μην προσκυνούν τον Ποσειδώνα, το θεό της θάλασσας». Δεν ικανοποιήθηκα. Συνέχισα την έρευνα, αναζητώντας λεξικά που είχαν εκδοθεί την εποχή της Τσαρικής Ρωσίας. Πράγματι, βρήκα σε μια βιβλιοθήκη ένα παλαιό εγκυκλοπαιδικό λεξικό κι από εκεί έμαθα την αλήθεια: Ήταν Έλληνας, μεγάλος άγιος, που τιμάται σε Δύση και Ανατολή ακόμη και από μουσουλμάνους και γεννήθηκε στην πόλη Μύρα της Λυκίας.
Ήμουν όμως αβάπτιστος. Λαχταρούσα να βρω το Ευαγγέλιο. Βρήκα το τελευταίο που είχε μείνει στην Ι. Μονή του αγίου Σεργίου. Σε μια νύχτα διάβασα και τα τέσσερα Ευαγγέλια! Όμως ο φόβος μήπως μάθουν ότι θέλω να βαπτισθώ, μήπως με δει κάποιος να μπαίνω σε εκκλησία και με πολεμήσουν στην εργασία μου, με κράτησαν μακριά από το βαπτιστήριο.
Το 1988 το επίσημο κράτος γιόρτασε τα χίλια χρόνια από την ιστορική βάπτιση των Ρώσων. Στην τηλεόραση παρακολούθησα και συναυλία αφιερωμένη στην επέτειο αυτή και συγκλονίστηκα όταν άκουσα χορωδία να ψέλνει: «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς». Ο φόβος φυγαδεύτηκε και μια δυνατή επιθυμία –που νόμιζα ότι κατέτρωγε κυριολεκτικά τα σωθικά μου– οδήγησε τα βήματά μου στην εκκλησία. Βαπτίστηκα στις 6 Ιουλίου. Το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκα. Επαναλάμβανα συνέχεια το «Σύμβολο της Πίστεως» καθώς και διάφορες άλλες προσευχές.
Το πρωί, πριν μπω στην εκκλησία, το ξάφνιασμα: Πάνω από την πόρτα της εισόδου η εικόνα του αγίου Νικολάου!
Μου φάνηκε ότι μου χαμογελούσε.
Γύρισα και του είπα:
–Περίμενες πολλά χρόνια, άγιε Νικόλαε, εμένα, το άθεο μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας να έλθει να βαπτισθεί; Σ’ ευχαριστώ που με βοήθησες! Εσύ είσαι ο νονός μου! Πιστεύω, πιστεύω! Ζω μια καινούργια ζωή. Είμαι πανευτυχής. Χριστέ μου, τι ευτυχία είναι αυτή!
«Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά Σου!» (Ψαλμ. 142, 10).
[Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό
Φοιτητών και Επιστημόνων
«Η Δράση μας»,
Μάρτιος 2016, Τεύχ. 537,
Άρθρο 10ο (Α΄ μέρος), σελ. 123–124,
Άρθρο της Ναταλίας Γ. Νικολάου
(από τη Μόσχα).
Επιμέλεια ανάρτησης,
εύρεση, επιλογή φωτογραφιών,
έρευνα, μελέτη, επιλογή θέματος,
διόρθωση, πληκτρολόγηση κειμένου:
π. Δαμιανός.]
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΛΕΠΕΙ καὶ ΚΡΙΝΕΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ
Ὁ ἄνθρωπος βλέπει τὴν ἐπιφάνεια
τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»
Ὁ Σαούλ, ὁ πρῶτος βασιλιὰς τοῦ Ἰσραήλ, ἀποδοκιμάσθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν του. Ἂν καὶ δὲν τοῦ ἀφαιρέθηκε ἀμέσως ἡ βασιλικὴ ἐξουσία, ἔστειλε ὅμως ὁ Θεὸς τὸν δίκαιο Σαμουὴλ γιὰ νὰ χρίσει νέο βασιλιά:
–Σαμουήλ, πήγαινε στὸ χωριὸ τῆς Βηθλεέμ, στὴν οἰκογένεια τοῦ Ἰεσσαί, διότι ἀνάμεσα στοὺς γιούς του ἔχω δεῖ κάποιον, ποὺ εἶναι ὅπως τὸν θέλω γιὰ νὰ γίνει βασιλιάς.
Ὁ Σαμουὴλ ὑπάκουσε στὴ θεία ἐντολή. Προσέφερε πρῶτα θυσία καὶ κατόπιν εἰσῆλθε στὸ σπίτι τοῦ Ἰεσσαὶ γιὰ νὰ βρεῖ αὐτὸν ποὺ ἔπρεπε νὰ χρίσει. Τότε εἶδε τὸν μεγαλύτερο γιό, τὸν Ἐλιάβ, καὶ εἶπε μέσα του: «Αὐτὸς ἀσφαλῶς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ τὸν θεωρεῖ ἄξιο ὁ Κύριος».
Ὁ Θεὸς ὅμως τοῦ ἀπάντησε μυστικά: «Μὴν ἐπηρεάζεσαι ἀπὸ τὴν ὄψη τοῦ προσώπου του οὔτε ἀπὸ τὴν κορμοστασιά του, διότι ἐγὼ ἀπέρριψα αὐτὸν ποὺ ἐσὺ θεωρεῖς σπουδαῖο. “Ὅτι οὐχ ὡς ἐμβλέψεται ἄνθρωπος, ὄψεται ὁ Θεός, ὅτι ἄνθρωπος ὄψεται εἰς πρόσωπον, ὁ δὲ Θεὸς ὄψεται εἰς καρδίαν”». Ὁ Θεὸς δὲν βλέπει ὅπως βλέπει ὁ ἄνθρωπος, μόνο τὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση. Ὁ Θεὸς βλέπει τὴν καρδιά, τὸ βάθος τοῦ ἀνθρώπου.
Κατόπιν πέρασαν ἕνας-ἕνας καὶ οἱ ἄλλοι ἕξι γιοὶ τοῦ Ἰεσσαὶ μπροστὰ ἀπὸ τὸν Προφήτη, ἀλλὰ δὲν ἦταν οἱ ἐκλεκτοὶ τοῦ Θεοῦ.
–Δὲν ἔχεις ἄλλον γιό; ρώτησε ὁ Σαμουὴλ τὸν Ἰεσσαί.
–Εἶναι ἀκόμη ἕνας, ὁ πιὸ μικρός· βόσκει τὰ πρόβατα.
–Στεῖλε κάποιον νὰ τὸν φέρει.
. Ἔτσι, ἦλθε ὁ πιὸ μικρός, ὁ Δαβίδ, ποὺ ὁ πατέρας του δὲν εἶχε κἂν σκεφθεῖ νὰ τὸν φωνάξει. Ἦταν κοκκινωπός, μὲ ὡραῖα μάτια· τὸ σημαντικότερο: ἦταν «ἀγαθὸς ὁράσει Κυρίου»· ἀγαθὸς καὶ ὡραῖος στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ Σαμουὴλ τὸν ἔχρισε βασιλιὰ τοῦ Ἰσραήλ (Α´ Βασ. ιϚ´ [16] 1-13).
Τὸ γεγονὸς εἶναι σημαδιακὸ γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ περιούσιου λαοῦ. Ἐμεῖς ὅμως στὶς λίγες γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν θὰ σταθοῦμε ἁπλῶς σ᾿ ἕνα σημεῖο: στὴν ἀστοχία τοῦ Σαμουήλ. Εἶδε τὸν Ἐλιὰβ ὁ δίκαιος καὶ θεώρησε λανθασμένα ὅτι ἦταν ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ.
Ποιός ἦταν ὁ Σαμουήλ; Ἦταν ὁ ἁγιασμένος, ὁ ἀφιερωμένος στὴ διακονία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ πρῶτα παιδικά του χρόνια. Οἱ Ἰσραηλίτες τὸν ἀποκαλοῦσαν μὲ πολὺ σεβασμὸ «ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ» καὶ «ὁ βλέπων»! (Α´ Βασ. θ´ 6, 9). Ἦταν αὐτὸς ποὺ ἔβλεπε· ἔβλεπε αὐτὰ ποὺ δὲν ἔβλεπαν οἱ ἄλλοι. Εἶχε καθαρὰ καὶ ἀνοιχτὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του. Ἦταν φωτισμένος.
Καὶ ὅμως, ἔκανε λάθος στὴν κρίση του. Τοῦ εἶπε ὁ Θεὸς ὅτι ἐσεῖς οἱ ἄνθρωποι βλέπετε τὴν ἐπιφάνεια, δὲν βλέπετε τὸ βάθος. Ἐσεῖς· καὶ στὸ «ἐσεῖς» συμπεριέλαβε καὶ τὸν ἐκλεκτό Του. Ἀκόμη καὶ ὁ ἱερὸς Σαμουήλ, «ὁ βλέπων», δὲν βλέπει ὅπως βλέπει ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος «μονώτατος», ἀποκλειστικὰ μόνο Αὐτὸς γνωρίζει τὴν καρδιὰ ὅλων τῶν ἀνθρώπων (Γ´ Βασ. η´ 39).
Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι δὲν πρέπει νὰ εἴμαστε ἀπόλυτα βέβαιοι γιὰ τὶς κρίσεις μας· ὅτι δὲν εἶναι συνετὸ νὰ ἐκφέρουμε τελεσίδικες κρίσεις γιὰ πρόσωπα καὶ πράγματα.
«Μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε», συμβουλεύει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινος γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ» (Α´ Κορ. δ´ 5). Μὴν κάνετε καμία κρίση πρὶν ἀπὸ τὸν ὁρισμένο καιρό, μέχρι νὰ ἔλθει ὁ Κύριος. Αὐτὸς θὰ ρίξει ἄπλετο φῶς σ᾿ αὐτὰ ποὺ τώρα εἶναι κρυμμένα στὸ σκοτάδι, καὶ θὰ φανερώσει τὶς ἐσωτερικὲς σκέψεις καὶ ἀποφάσεις τῶν καρδιῶν. Καὶ τότε τὸν ἔπαινο στὸν καθένα θὰ τὸν ἀποδώσει ὄχι ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὁ Θεός.
Βέβαια ὁ Θεὸς μᾶς προίκισε μὲ τὸ λογικό. Μᾶς ἔδωσε τὴ δύναμη νὰ κρίνουμε. Κάποτε ἐπιβάλλεται νὰ κρίνουμε: ποιὸν θὰ κάνουμε συνέταιρό μας, στενό μας φίλο, ποιὸν θὰ βάλουμε στὸ σπίτι μας κ.ο.κ. Ἄλλοτε εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἀσκήσουμε κρίση ὑπηρεσιακά: νὰ κρίνουμε ὑφισταμένους μας· ἢ ὁ δικαστὴς τὸν κατηγορούμενο. Σὲ ἄλλες περιστάσεις νιώθουμε ὅτι ἀξίζει νὰ ποῦμε τὸν καλὸ λόγο, νὰ ἐπαινέσουμε, γιὰ νὰ ἐνθαρρύνουμε κάποιον ἢ γιὰ νὰ στηρίξουμε κάποια καλὴ προσπάθεια.
Τέτοια κρίση, ποὺ ἐπιβάλλεται καὶ μποροῦμε νὰ κάνουμε, μᾶς τὴ διδάσκει ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή. «Ὑπερηφάνῳ ὀφθαλμῷ καὶ ἀπλήστῳ καρδίᾳ, τούτῳ οὐ συνήσθιον», ἔλεγε ὁ προφήτης Δαβίδ. Μὲ ἄνθρωπο ποὺ ἔβλεπε τοὺς ἄλλους μὲ βλέμμα ἀλαζονικὸ καὶ περιφρονητικό, καὶ μὲ ἄνθρωπο ἄπληστο δὲν ἔτρωγα (Ψαλ. ρ´ [100] 5). Ὁ δὲ Κύριος εἶπε: «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσί». Μὴ δίνετε τὸ ἅγιο μυστήριο τῆς πίστεως σὲ ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν ἀναίσχυντα σὰν τὰ σκυλιά (Ματθ. ζ´ 6).
Κι ἐμεῖς λοιπὸν θὰ κρίνουμε, ὅταν αὐτὸ ἐπιβάλλει ἡ σύνεση καὶ τὸ καθῆκον. Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅμως ὅτι δὲν εἴμαστε πιὸ φωτισμένοι ἀπὸ τὸν δίκαιο Σαμουήλ. Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι, ποὺ ὅση σοφία κι ἂν ἔχουμε, δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε τὸ βάθος τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ δεῖ μόνο ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ τελικὴ καὶ δίκαιη κρίση ἀνήκει μόνο σ᾿ Ἐκεῖνον.
Ἡ κρίση λοιπὸν ἐπιτρέπεται, κάποτε καὶ ἐπιβάλλεται. Ὁ Κύριος δὲν μᾶς ζητᾶ νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν κριτικὴ ἱκανότητα ποὺ ὁ Ἴδιος μᾶς ἔδωσε. Μᾶς ζητάει ὅμως νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὴν ἀλαζονικὴ πεποίθηση γιὰ τὸ ἀλάθητο τῶν κρίσεών μας· ἡ κρίση μας νὰ εἶναι ὄχι μόνο συνετὴ ἀλλὰ καὶ ταπεινή.
EYΚΟΛΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ «Ἀπαραίτητο “φολκλόρ” καί ὁ ἐρχομός λειψάνων»
Τείνει νά γίνη τῆς μόδας. Ὅταν ἕνας ναός ἑορτάζη τόν προστάτη του, πανηγυρίζει. Τό πανηγύρι δέν ταυτίζεται πάντοτε μέ τήν ἑορτή. Ἑορτή σημαίνει σύναξις προσευχῆς καί «ἐν πνεύματι» λατρεία. Πανηγύρι σημαίνει φασαρία, κοσμικότητα, ἐξωτερική λαμπρότητα, ἀπουσία κατανύξεως καί προσευχῆς. Πανηγύρι σημαίνει ὄχλος, ὄχι λαός τοῦ Θεοῦ. Πανηγύρι σημαίνει συλλογή χρημάτων, ὄχι περισυλλογή καρδιῶν. Πανηγύρι σημαίνει ἐκκωφαντικά ψαλσίματα, ὄχι προσευχές ἐκτενεῖς.
Ἀλλά σέ πανηγυρίζοντες ναούς τείνει πλέον νά καταστῆ ἀπαραίτητο «φολκλόρ» καί ὁ ἐρχομός λειψάνων! Ὑπάρχουν δέ καί εἰδικοί πρός τοῦτο, πού ἀνακαλύπτουν καί μεταφέρουν λείψανα.
Καί χωρίς καμμία «βάσανο», ἀπό ποῦ προέρχονται τά λείψανα αὐτά, ποιός ἐγγυᾶται γιά τή γνησιότητά τους, ποιός ἔδωσε τήν ἄδεια νά περιφέρωνται «τῇδε κἀκεῖσε», ὀργανώνονται «φιέστες» ὁλόκληρες γιά τήν ὑποδοχή λειψάνων στήν πλατεῖα, παρουσιάζουν ὅπλα στρατιωτικά ἀγήματα, παιανίζουν μουσικές «μπάντες», κάποτε δέ καί γίνεται ὑποδοχή τους ὡς εἰς «ἀρχηγόν κράτους»!
Ψάχνουμε νά δοῦμε ναό, πού νά ἑορτάζη χωρίς… εἰσαγωγή λειψάνων! Ἐλάχιστοι πλέον αὐτοί οἱ ναοί, πού δέν θεωροῦν «ἐπάναγκες» τή μεταφορά λειψάνων! Οἱ λειτουργοί τους ἀρκοῦνται στό μεῖζον, στήθεία Εὐχαριστία, στό Σῶμα καί στό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
Τό γιατί τιμᾶμε ἅγια λείψανα, τό γνωρίζουμε καί ἀπό ὅσα διδάσκει ἡΠατερική παράδοσις. Ἀλλά ποτέ ἡ τυπική καί τιμητική προσκύνησις λειψάνων δέν ὑποκαθιστοῦσε τήν πνευματική λατρεία, τήν πνευματική ζωή, τούς τρόπους μετανοίας καί σωτηρίας. Ἀναφέρουμε χαρακτηριστική περικοπή ἀπό ὁμιλία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Τῶν ἁγίων μαρτύρων ἡμῖν τά λείψανα κεχάρισται. Καί τάς ψυχᾶς αὐτῶν ὁ Θεός λαβών, τά σώματα ἡμῖν τέως κατέλιπεν ἱκανήν παράκλησιν καί παραμυθίαν, ἵνα παρά τούς τάφους τῶν ἁγίων γινόμενοι, εἰς ζῆλον καί μίμησιν διεγειρώμεθα καί διά τῆς ὄψεως ὑπόμνησιν λάμ-βάνωμεν τῶν αὐτοῖς κατωρθωμένων καί τῶν ἐπί τοῖς κατορθώμασιν ἀμοιβῶν τῶν ἀποκειμένων» (Ε.Π.Ε. 30,472). Μετάφρασις: Μᾶς ἔχει χαρίσει ὁ Θεός τά λείψανα τῶν ἁγίων μαρτύρων. Ἐκεῖνος ἔλαβε τίς ψυχές τους στόν οὐρανό καί ἄφησε σέ μᾶς τά σώματά τους, σπουδαία παρηγοριά καί ἐνίσχυσι. Ἔτσι ἐρχόμαστε στούς τάφους τῶν ἁγίων καί διεγειρόμαστε σέ ζῆλο καί μίμησι τῆς ζωῆς τους. Βλέποντας τά λείψανά τους θυμόμαστε τά κατορθώματά τους καί τίς ἀμοιβές γι’ αὐτά τά κατορθώματα.
Δέν τρέχουν τά λείψανα ἀπό τόπο σέ τόπο. Οἱ πιστοί πήγαιναν στούς τάφους τῶν μαρτύρων καί τιμοῦσαν τούς ἁγίους. Καί μέχρι σήμερα στά σωστά μοναστήρια, ὅπου στό ἱ. Βῆμα φυλάσσονται λείψανα, τηρεῖται ἡ ἁπλῆ τάξις. Δηλαδή, σέ μιά στιγμή τοῦ ὄρθρου (στούς Αἴνους συνήθως) ἐξέρχεται ὁ ἱερέας μέ λείψανο τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου, προσέρχονται οἱ μοναχοί καί οἱ λαϊκοί καί προσκυνοῦν, καί εὐθέως ἐπανέρχεται τό λείψανο στήν κρύπτη του.
Τά λείψανα δέν ὑποκαθιστοῦν τήν πνευματική ζωή, καί μάλιστα τή μετάνοια καί τήν ἐξομολόγησι, τήν ἐλεημοσύνη καί τό λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Εὔκολο πρᾶγμα μιά προσκύνησις εἰκόνας ἤ λειψάνου. Δύσκολο τό νά κάμψης τόν ἐγωϊσμό σου καί νά ταπεινωθῆς μπροστά στόν ἐξομολόγο, νά ἐξαγορευθῆς τίς ἁμαρτίες σου.
Τό θέμα εἶναι τί ζητᾶμε.
Ζητᾶμε εὔκολη θρησκευτικότητα ἤ ἀληθινή λατρεία καί σωτηρία;
Τί ζητᾶμε; Ζητᾶμε μαγικό τρόπο ἁγιασμοῦ ἤ ἀγῶνα πρός ἁγιασμό της ψυχής; Τί ζητᾶμε; Λειψανολατρεία ἤ ἁγιομίμησι;
Μεγάλη ἡ εὐθύνη τῶν ποιμένων, ἐπισκόπων καί πρεσβυτέρων. Ἀφήσαμε τό λαό ἀκατήχητο, χωρίς λόγο Θεοῦ, χωρίς Γραφή, χωρίς κήρυγμα ἀφυπνιστικό, χωρίς συνέπεια πίστεως καί ζωῆς. Καί τούς… κοιμίζουμε τή συνείδησι μέ εὔκολους καί μαγικούς τρόπους φτηνῆς θρησκευτικότητας.
ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη, ἱεροκήρυκος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)