Άνθρωπος και μόνος και επικηρυγμένος. Το σύστημα ξέρει να γωνιάζει καλά, αυτούς που φανερώνουν κάτι από την αδικία, την πονηρία ή το μίσος του. Η καρδιά βαστάει σαν φυλαχτό την αλήθεια που της δόθηκε. Αν ήταν δική της, σίγουρα θα πόναγε λιγότερο και θα ζούσε πιο ήσυχα. Είναι όμως του Θεού και γι’ αυτό ένας ερυθρός ορίζοντας μαρτυρίου απλώνεται αθόρυβα. Ποιος σου είπε να ταράξεις τα ύδατα των βολεμένων και των εφησυχασμένων; Ποιος σου είπε ότι έχεις ένα τέτοιο δικαίωμα, μια τέτοια υποχρέωση στον θυμό;
Ποιος σου είπε να πεις, να γράψεις, να σκεφτείς και να νιώσεις;
Όλα τα διπλώματα και τα βιβλία, οι ξερές και ανώφελες γνώσεις ’κάναν στην μπάντα.
Το λόγο τώρα έχει η Ευχή για κάθε λόγο. Ο παλμός γεμίζει από θεολογία που κρύβεται μέσα στον διωγμό, που λουφάζει στο δάκρυ. Η περιλάλητη κοινωνία των προσώπων είναι τιμή και καταξίωση, μα μ’ ένα μοναδικό τίμημα· από τη θυσία της ελευθερίας σου μεταβαίνεις στο ακέραιο της καρδιάς σου. Μη φοβάσαι, Φίλε!
Εκεί, στις μακρινές και απόκοσμες εσχατιές βρίσκεις όλα τα δώρα της αγάπης Του! Κουράγιο τώρα στο σάπιο σύστημα που σε επέκρινε και σε καταδίκασε, αγνοώντας το πόσο πολύ είναι ο Θεός μαζί σου!
Έχεις τον σεβασμό και την αγάπη μου!
π. Δαμιανός