Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης: Προσκυνάμε άγαλμα; --Και πώς το είδε ένας προσκυνητής!

Συνταξιοῦχος ναυτικός:

«Φίλος, ποὺ συνηθίζει νὰ πηγαίνει σὲ προσκυνήματα ἁγίων λειψάνων, μοῦ εἶπε:

Αὐτὸ τὸ λείψανο εἶχε μέσα κάτι σὰν μάρμαρο. Μαϊμοῦ λείψανο μοῦ φαίνεται"!».

Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης:

«Από πότε σε Ορθόδοξο Ναό μαζί

με τις εικόνες έχουμε και αγάλματα;»

Προσκυνᾶμε ἄγαλμα;

τοῦ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

Εἴδωλα ἐπιτρέπονται στὴν Ὀρθοδοξία;

Ἐπιτρέπεται, δηλαδή, νὰ ἔχουμε ἀγάλματα καί νὰ τὰ προσκυνᾶμε, ὅπως προσκυνᾶμε τὶς εἰκόνες, τοῦ Χριστοῦ μὲν λατρευτικά, τῶν δὲ ἁγίων τιμητικά;

Οἱ Παπικοὶ ἔχουν ἀγάλματα στοὺς Ναούς τους. Καὶ σκέφτηκαν νὰ προσφέρουν καὶ σὲ μᾶς, ἀφοῦ βέβαια ἐμεῖς προσπέσαμε καὶ τοὺς παρακαλέσαμε!

Κάποτε γιὰ ὕποπτες προσφορὲς ἴσχυε τὸ τοῦ Βιργιλίου: «Φοβοῦ τοὺς Δαναοὺς κἄν δῶρα φέροντας». Πολὺ περισσότερο γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους ἰσχύει τό: «Φοβοῦ τοὺς Παπικοὺς κἄν δῶρα φέροντας». Καὶ ἀκόμα περισσότερο τό: «Φοβοῦ τοὺς Παπικοὺς κἄν λείψανα φέροντας», ὅταν μάλιστα τὰ λείψανα πού προσφέρουν ἔχουν ὡς περιτύλιγμα εἰδωλικά ἀγάλματα!

Οἱ Παπικοὶ ἔχουν ἀπέραντες ἀποθῆκες, πού οἱ ἴδιοι δὲν τὶς χρησιμοποιοῦν πλέον, ἀλλ᾽ εἶναι πρόθυμοι νὰ τὶς ἀνοίξουν, ὅταν σάν… ζητιάνοι ὀρθόδοξοι μεγαλόσχημοι προστρέχουν καὶ ἐκλιπαροῦν! Οἱ ἀποθῆκες, μουσειακῆς περισσότερο μορφῆς, φιλοξενοῦν ἀπὸ χρυσάφια παλαιῶν Παπῶν, μέχρι λάρνακες καὶ ἀναρίθμητα (ἀνεξέλεγκτα;) λείψανα.

Στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ὑπάρχουν λείψανα τῆς ἁγίας Ἑλένης. Τί χρειαζόμασταν λείψανά της ἀπό τὴ Βενετία, δηλαδή, ἀπό τούς Παπικούς; Καὶ ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἄς ποῦμε ὅτι δεχόμαστε καὶ ἕνα λείψανο ἀπό τὴ Δύσι. Μὰ στὴν περίπτωσι τῆς νέας μεταφορᾶς ἀπό τὴ Βενετία, μεταφέραμε…ἄγαλμα καὶ τὸ παρουσιάσαμε στὸ λαὸ ὡς «σκήνωμα»!

Βέβαια ὁ διαφημιστής τῆς ὅλης ὑποθέσεως (βοηθὸς ἐπίσκοπος) ἔσπευσε νὰ διορθώση τὰ τῆς διαφημιστικῆς ἀφίσσας, πού ἔκανε λόγο γιὰ σκήνωμα. Στὴ διόρθωσι μίλησε γιὰ λείψανατῆς ἁγίας Ἑλένης.

Ὅσοι σπεύδουν πρὸς προσκύνησι, ἀπό εὐλάβεια βεβαίως τὸ κάνουν. Δὲν γνωρίζουν τὸ τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Τίς συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;» (Β΄ Κορ. στ΄ 16). Πάντως λείψανα δὲν διακρίνουν. Λένε οἱ ἁρμόδιοι, ὅτι σ’ αὐτὴν τὴν πολυτελέστατη λάρνακα, ἀσήκωτη ἀπό «εὐγενῆ» μέταλλα, ὑπάρχουν δύο-τρία μικρὰ τεμάχια λειψάνων τῆς ἁγίας. Τὸ σίγουρο εἶναι, ὅτι μέσα στὴν καλλιτεχνικὴ καὶ βαρύτιμη λάρνακα δὲν ὑπάρχει σκήνωμα, ὅπως π.χ. τὰ σκηνώματα (ὁλόσωμα) τῶν ἁγίων Διονυσίου, Γερασίμου, Σπυρίδωνος καὶ ἄλλων.

Τότε αὐτὸ τὸ ὁμοίωμα, πού βρίσκεται ξαπλωμένο στὴν πολυτελέστατη λάρνακα, τί εἶναι; Ἕνα «εἴδωλο», δηλαδὴμεταλλικὸ σῶμα (ἀπό χρυσάφι, ἀπό ἀσήμι, ἀπό χαλκό, «οὐκ οἶδα»!). Εἶναι ἕνα ξαπλωμένο ἄγαλμα, περιτυλιγμένο μὲ βασιλικὴ στολὴ καὶ βασιλικὸ στέμμα!

Καὶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: Ἀπό πότε σὲ Ὀρθόδοξο Ναὸ μαζὶ μὲ εἰκόνες ἔχουμε καὶ ἀγάλματα, ἔστω καὶ ἁγίων; Καὶ γιατί ἀποπροσανατολίζουμε τὸ λαό; Ὁ λαὸς ἕνα χρειάζεται: Τὸ πρόσωπο τοῦ μοναδικοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀναστημένου Κυρίου, τὸν ὁποῖον ἀγάπησε καὶ διακόνησε ἡ ἁγία Ἑλένη.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Δέσποινα παντευλόγητε, Υπέραγνε Παρθένε

Προσευχή του Αγίου Νεκταρίου στην Παναγία: 

Δέσποινα παντευλόγητε, Υπέραγνε Παρθένε

Δέσποινα παντευλόγητε, Υπέραγνε Παρθένε,

Παράδεισε πανθαύμαστε, κήπε καλλωπισμένε,

Σε δυσωπώ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τον νουν μου,

κατεύθυνον τας σκέψεις μου, φώτισον την ψυχήν μου.

Κόρη με ποίησον αγνόν, πράον, σεμνόν, ανδρείον,

ησύχιον και κόσμιον, ευθύν, όσιον, θείον,

επιεική, μακρόθυμον, των αρετών δοχείον,

άμεμπτον, ανεπίληπτον, των αγαθών ταμείον.

Δος μοι σοφίαν, σύνεσιν και μετριοφροσύνην,

φρόνησιν και απλότητα και ταπεινοφροσύνην.

Δος μοι νηφαλιότητα, όμμα πεφωτισμένον,

διάνοιαν ολόφωτον, πνεύμα εξηγνισμένον.

Απέλασον την οίησιν, την υπερηφανίαν,

τον τύφον, την φυσίωσιν, και την αλαζονείαν,

την ύβριν, το αγέρωχον, την υψηλοφροσύνην,

γλώσσα μεγαλορρήμονα, ισχυρογνωμοσύνην.

Την αστασία την φρικτήν, την περιττολογίαν,

την πονηρία την πολλήν, και την αισχρολογίαν.

Χάρισαί μοι, Πανάχραντε, την ηθικήν ανδρείαν,

το θάρρος, την ευστάθειαν, δος μοι την καρτερίαν.

Δος μοι την αυταπάρνησιν, την αφιλαργυρίαν,

ζήλον μετ’επιγνώσεως και αμνησικακίαν.

Δος μοι ακεραιότητα, ευγένειαν καρδίας,

πνεύμα ευθές, ειρηνικόν, και πνεύμα αληθείας.

Φυγάδευσον, Πανάχραντε, τα πάθη της καρδίας,

τα πολυώνυμα, Αγνή, της ηθικής δειλίας.

Την αναδρίαν την αισχράν, το θράσος, την δειλίαν,

την ατολμίαν την δεινήν και την απελπισίαν.

Άρον μοι, Κόρη, τον θυμόν και πάσαν ραθυμίαν,

την αθυμία, την οργήν, ως και την οκνηρίαν.

Τον φθόνον, την εμπάθειαν, το μίσος, την κακίαν,

την μήνιν, την εκδίκησιν και την μνησικακίαν.

Την έριδα την ευτελή και την πολυλογίαν,

την γλωσσαλγίαν την δεινήν και την βωμολοχίαν.

Δος μοι, Παρθένε, αίσθησιν, δος μοι ευαισθησίαν.

Δος μοι συναίσθησιν πολλήν και ευσυνειδησίαν.

Δος μοι, Παρθένε, την χαράν Πνεύματος του Αγίου.

Δος μοι ειρήνην τη ψυχή, ειρήνην του Κυρίου.

Δος μοι αγάπην, έρωτα θείον, εξηγηγνισμένον,

πολύν, θερμόν και καθαρόν και εξηγιασμένον.

Δος πίστιν ζώσαν, ενεργόν, θερμήν, αγνήν, αγίαν,

ελπίδα αδιάσειστον, βεβαίαν και οσίαν.

Άρον απ’εμού, Παρθένε, τον κλοιόν της αμαρτίας,

την αμέλειαν, την μέθην, την ανελεημοσύνην,

τα κακάς επιθυμίας, την δεινήν ακολασίαν,

γέλωτας της ασελγείας και την πάσαν κακουργίαν.

Σωφροσύνην δος μοι, Κόρη, δος εγκράτειαν, νηστείαν,

προσοχήν και αγρυπνίαν και υπακοήν τελείαν.

Δος μοι προσοχήν εν πάσι και διάκρισιν οξείαν,

σιωπήν και ευκοσμίαν, και υπομονήν οσίαν.

Επιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα, προς εργασίαν,

προς τελείωσιν και ζήλον αρετών προς γυμνασίαν.

Την ψυχήν μου, την καρδίαν και τον νουν μου, Παναγία,

τήρει εν αγιωσύνη, φύλαττε εν παρθενία.

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/

ΣΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΩ Ο,ΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ

Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής 

Ιερά Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος

Κουτλουμουσίου – Άγιον Όρος

Άγιον Όρος

Σάββατο, 06/05/2017, Ιώβ Πολυάθλου,

Σοφίας Μυρτιδιωτίσσης Οσίας.

ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΒΑΤΟΠΑΙΔΕΙΟΥ

ΣΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΩ Ο,ΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!

Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Με πολύ σεβασμό και Αγάπη, σας αποκαλύπτω ό,τι ο Θεός μου απεκάλυψε για την Πονηρή Αλεπού του Δάσους, Ηγούμενο Εφραίμ της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδείου Αγίου Όρους.

Ιστορική Προσέγγιση

Τα έτος 2008 γίνεται γνωστό στο ευρύ Κοινό το «Σκάνδαλο Βατοπαιδείου».

Ευρίσκομαι στο Άγιον Όρος, ανάμεσα σε μια πολυμελή ομάδα αγιορειτών Πατέρων μεταξύ των οποίων ξεσπάει ένας δυνατός καυγάς, άλλοι υπερασπιζόμενοι και άλλοι κατηγορούντες τον Εφραίμ.

Καθόμουν στην άκρη βουβός, γεμάτος πόνο στην καρδιά, σκεπτόμενος πόσο βαρειά, πόσο σοβαρή είναι αυτή η είδηση του σκανδάλου και πόσο μπορεί να βλάψει και να ευτελίσει την Ορθοδοξία, το Άγιον Όρος και την Πατρίδα.

Εκείνο που θέλω να κρατήσετε έως εδώ είναι τούτο: Ότι δεν έχασα καμιά ικμάδα πόνου, αναλώνοντάς την σε ευτελείς καυγάδες. Κράτησα όλο τον πόνο μέσα μου, μάζεψα τα συντρίμμια της καρδιάς μου, πήγα στο Κελλί μου και κλείστηκα στο Ταμείο μου.

Πνευματική Αντιμετώπιση του Σκανδάλου

Εκεί, στο Κελλί μου, ήξερα τι να κάνω. Μου το είχε διδάξει ο ίδιος ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός και το Άγιο Πνεύμα. Προσοχή και Προσευχή. Με πολύ Προσοχή, να μην αφήσω κάτι να περάσει στην Καρδιά και την ταράξει. Προσευχόμουν, λοιπόν, με μια Καρδιά, που ήταν μέσα στην Ειρήνη του Χριστού και στον Πόνο.

Στο χρονικό διάστημα που ακολούθησε, είχαμε την παρουσία του Γέροντος Εφραίμ στο Ιερό Κελλί του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, του Γέροντος Μωϋσέως, στη Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος. Πήγαμε όλοι οι Πατέρες, και εγώ. Τον ακούσαμε να ερμηνεύει μερικές πτυχές του σκανδάλου. Γύρισα στο Κελλί μου χωρίς καμιά αλλαγή. Συνέχισα να προσεύχομαι όπως σας περιγράφω. Εν τω μεταξύ, ο διεθνής διασυρμός, της Ορθοδοξίας, του Αγίου Όρους και της Ελλάδος, συνεχίζεται. Ο Πόνος στην Καρδιά δυναμώνει. Τα δάκρυα, εξωτερικά και εσωτερικά, βοηθούν να λεπτυνθεί ο Νούς και να γίνεται περισσότερο ευαίσθητος στα Ουράνια Μηνύματα.

Το σχέδιο των σκοτεινών δυνάμεων προέβλεπε και τον εγκλεισμό του Εφραίμ στις φυλακές Κορυδαλλού. Εδώ είναι και το αποκορύφωμα του Πόνου γι’ αυτούς που αγαπούν τον Χριστό, Ορθοδοξία και Πατρίδα.

Μετά την αποφυλάκιση του Εφραίμ, μου έγινε η Αποκάλυψη. Πριν προχωρήσω όμως σ’ αυτήν, πρέπει να σας πω, ότι σ’ όλο το διάστημα του Πόνου του Σκανδάλου, ποτέ δεν είπα στον Κύριο, «Κύριε Ιησού Χριστέ, αποκάλυψέ μου το σκάνδαλο». Έλεγα τις συνηθισμένες ευχές των Καλογήρων:

1) Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.

2) Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισον μου το σκότος και δίδαξόν με του ποιείν το Θέλημά Σου τίμια, γρήγορα και σοφά.

3) Κύριε Ιησού Χριστέ μου Σ’ αγαπώ, πώς αλλιώς να Σου το πώ. Ιησού Χριστέ μου Σ’ αγαπώ.

4) Πάντοτε Προσευχή υπέρ των εχθρών.

5) Πάντοτε Κοινωνούσα έχοντας δάκρυα και άλλα, τα οποία δεν είναι του παρόντος.

Η Αποκάλυψη ήρθε ειρηνική στην Καρδιά, συγκλονιστική και για πολλούς ίσως απίστευτη.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

«Ο Εφραίμ ο Βατοπαιδινός εμυήθη στο σχέδιο των σκοτεινών δυνάμεων της Δύσεως και συνειδητά εδέχθη σε όλες τις λεπτομέρειές του να έχει τον καθοριστικό ρόλο του προσώπου που θα γίνει η αιτία να διασυρθεί το Άγιον Όρος, η Ορθοδοξία και η Ελλάς, για να ανοίξει ο δρόμος της ταχύτατης Παγκοσμιοποίησης, του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας, που όλα οδηγούν στον ερχομό του αντιχρίστου, υπό την καθοδήγηση του Πάπα Ρώμης».

Τώρα ξέρετε την Αλήθεια και η Αλήθεια ελευθερώσει ημάς. Αμήν.

Παράκλησή μου προς τα Παιδιά του Θεού:

Αγαπητοί Πατριώτες, Παιδιά του όντως Αληθινού Θεού, Κυρίου Ιησού Χριστού.

Η Ορθοδοξία δεν είναι αυτή που παρουσίασε στον Κόσμο ο δόλιος Εφραίμ ο Βατοπαιδινός, συνεργαζόμενος με τον Βαρθολομαίο, τον Πάπα Ρώμης, τους Ραβίνους, τους Οικουμενιστάς όλου του Κόσμου και τους Σκοτεινούς Προδότες Έλληνες Πολιτικούς.

Η Ορθοδοξία είναι Ουράνιο Καθίδρυμα με Μυστήρια.

Το πρώτο εκ των Μυστηρίων είναι το Ορθόδοξο Βάπτισμα, γι’ αυτό και παράγει Αγίους.

Δεν υπάρχει άλλη Εκκλησία και άλλο Βάπτισμα!!!

Αυτό διακηρύξτε το στεντορεία τη φωνή σ’ ολόκληρο τον Κόσμο. Έχει ανάγκη να το ακούσει.

Παρακαλώ, μεταφράστε το παρόν Κείμενο με την Αποκάλυψη σε πολλές γλώσσες του Κόσμου.

Καλό Διακόνημα, καλή Μετάνοια και στον Παράδεισο!!!

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός

και η Υπεραγία Μητέρα Του

η επονομαζόμενη

Παναγία Αρβανίτισσα

να σας ευλογούν

Γέρων Νεκτάριος

Μοναχός Αγιορείτης.

http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.gr

Ἔτσι "τιμοῦν" βλασφήμως οἱ Οἰκουμενιστὲς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα

Τίποτα πιὰ δὲν τοὺς σταματᾶ νὰ βλασφημοῦν ἀνοιχτὰ καὶ ἀτιμώρητα, μιᾶς καὶ οἱ ὀνομαζόμενοι φύλακες τῆς πίστεως ποιοῦν τὴν νήσσαν ἢ δικαιολογοῦνται, πὼς τάχα περιμένουν "τὸ κοινὸ ποτήριο" γιὰ νὰ ἀντιδράσουν!

Στὶς 05.06., στὶς 16:00, ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θὰ γίνει στὸνὀρθόδοξο ναὸ "Κοίμηση τῆς Θεοτόκου" στὴν Κολωνία, ὑπὸ τὴν ἐποπτεία ἑνὸς ἀπὸ τοὺς ἀρχιεργάτες τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν πρωτοπρεσβύτερο Κωνσταντίνο Radu Μύρων (σύμβουλος τοῦ Βαρθολομαίου στὸ Κολυμπάρι) ἡ "Ὑποδοχὴ τῆς Λιτανείας τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν"!

Τελικὰ θὰ προστατεύσει κανένας τὸ ποίμνιο τῆς Γερμανίας ἀπὸ τοὺς λύκους ποὺ πνευματικὰ τὸ κατασπαράζουν λυμαινόμενοι τοὺς ναοὺς, τοὺς ὁποίους τὸ ποίμνιο μὲ τὶς θυσίες του έκτισε καὶ στήριξε γιὰ νὰ ὑπάρχει Ὀρθοδοξία;

Η Λιτανεία των "Εκκλησιών" λαμβάνει μέρος στα πλαίσια του "δρόμου οικουμενικής γεφυροποίησης" που διοργανώνει η "Εργασιακή Ομάδα Εκκλησιών" της Γερμανίας. Το μήνυμα είναι: "Μέσω των ψαλμών του Δαβίδ που είναι κείμενα πριν από την μεταρρύθμιση να κάνουμε ένα διάλειμμα με τα οικουμενικά θέματα που μας καίνε και μέσω των ψαλμών σε κάθε ναό που θα επισκεφτούμε όλοι μαζί να ψάλλουμε, να δεηθούμε, να παραπονεθούμε, να βρίσουμε!!!, γιατί στους Ψαλμούς δεν λείπει τίποτα που να μην είναι ανθρώπινο. Είναι κάτι θαυμάσιο να ξαναθυμηθούμε όλοι μαζί τους Ψαλμούς που ενώνουν όλες τις Εκκλησίες".

«Οι ψαλμοί, οι οποίοι έδωσαν την πρόκληση στον Λούθηρο και σε άλλους μεταρρυθμιστές να διαβάσουν την Βίβλο με έναν καινούργιο και άλλο τρόπο ενώνουν σήμερα όλους τους Χριστιανούς των διαφόρων Ομολογιών».

Αὐτὸς εἶναι ὁ λυκοποιμένας π. Κωνσταντίνος Μύρων (σύμβουλος τοῦ Βαρθολομαίου στὸ Κολυμπάρι) μὲ τὸ πανθρησκειακὸ πανὼ τοῦ Ἀγγέλου μὲ τὰ σύμβολα τῶν 3 θρησκειῶν: Μουσουλμανισμοῦ (ἐπάνω), Χριστιανισμοῦ (ἀριστερά) καὶ (δεξιά)τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ! 

Πατερική Παράδοση

Ρήματα ζωής

Επειδή είναι γενική εξαχρείωσις δεν μπορούν οι άνθρωποι να καταλάβουν, ότι υπάρχει πνευματική αγάπη.

Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

Η αγιωτάτη ταπείνωσις είναι το σωτηριωδέστατο φάρμακο των θλίψεων. Ταπεινώσου σε όλα και χωρίς ελάχιστη αμφιβολία θα τύχης οπωσδήποτε της ικανοποιητικής ελευθερίας των παθών.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ο άνθρωπος πιο εύκολα μπορεί να κρυφτεί απ' τον αέρα, παρά από το βλέμμα του Θεού. Όλα τα μυστικά της ανθρωπότητας -τα καλά και τα κακά- είναι ενώπιον του Θεού αποκεκαλυμμένα. Αναρίθμητα τέτοια μυστικά αποκαλύπτει ο Θεός, κατά την πρόνοιά του, σε ολόκληρο τον κόσμο. Όσοι μπορούν να κατανοήσουν αυτήν την αλήθεια, προφυλάσσονται στα βάθη της καρδιάς τους από κακές σκέψεις και ιδιαιτέρως από κακές πράξεις.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος

Όταν κάνουμε συνέχεια προσευχή, θα μας φωτίζει ο Θεός τι να κάνουμε κάθε φορά και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Θα το λέει ο Θεός μέσα μας. Θα βρίσκει τρόπους ο Θεός.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Αυτός που αμάρτησε βλέπει συνολικά το μεγάλο κακό που ο ίδιος προκάλεσε, τις συνέπειές του, και μεταμελείται. Η μεταμέλεια είναι διάθεση επιστροφής προς τον Θεό, από τον οποίο είχε απομακρυνθεί. Ζητά με αυτό τον τρόπο, την κοινωνία μαζί του και το έλεός Του. 

Η φιλανθρωπία του Θεού, που δεν θέλει να χαθεί κανείς, αλλά θέλει όλοι να έρθουν σε επίγνωση της αλήθειας και να σωθούν, όχι μόνο δέχεται την μετάνοια εκείνων που με τη θέλησή τους μετανόησαν μετά τη συναίσθηση των αμαρτημάτων τους, αλλά και προσκαλεί σε μετάνοια αυτούς που από αναισθησία και πώρωση έχουν κυλιστεί στην αμαρτία, με σκοπό να τους σώσει.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Καμιά νηστεία φαγητών δεν ωφελεί αυτούς που δεν νηστεύουν και στις υπόλοιπες αισθήσεις, γιατί ο αγωνιζόμενος εγκρατεύεται σε όλα.

Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

Είναι στη φύση της αμαρτίας να σκοτίζει το νου μας, να μας δένει χειροπόδαρα. Ο χρόνος και ο τόπος της ενέργειας της Χάριτος του Θεού είναι εδώ μόνο. Μετά τον θάνατο ισχύουν μόνο οι προσευχές της Εκκλησίας, μα και αυτές μόνο για τους μετανοημένους αμαρτωλούς, δηλ. για εκείνους που έχουν κάνει τη ψυχή τους δεκτική του θείου ελέους.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Η προσευχή χωρίς μετάνοια δεν βοηθάει καθόλου! Αλλά μόλις η προσευχή συνδεθεί με την μετάνοια, τότε εισακούεται από τον Θεό.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος

Απ' τη στιγμή που θα μπει στο μυαλό μας ένας χοϊκός λογισμός, ο Θεός αμέσως μας στέλλει και μια προειδοποίηση. Εμείς αντί να έρθουμε στα συγκαλά μας και να αντικρούσουμε τέτοιους λογισμούς και επιθυμίες, τους καλλιεργούμε και τους λαχταράμε και κατόπιν αναρωτιόμαστε γιατί μας συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Αυτά τα ίχνη προειδοποίησης έρχονται με την μορφή των πειρασμών.

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Μόνο η Χάρις του Θεού όταν έλθει, τότε στέκει στα πόδια του ο άνθρωπος. Αλλιώς χωρίς Χάρη πάντοτε μεταβάλλεται και πάντοτε πέφτει.

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής

Ο πόνος στέλνεται από τα ύψη προς σωτηρία, για δοκιμασία, για τη συγχώρηση αμαρτιών και για πνευματική πρόοδο.

Γέροντας Κλεόπας Ηλίε

Γιατί ο Θεός δεν λέει στον καθένα μας ότι μοιάζει με έμπορο που αναζητά σπάνια μαργαριτάρια; Διότι πολλοί δεν αναζητούμε μαργαριτάρια· απεναντίας, θάβουμε τους εαυτούς μας κάτω από βαριά στρώματα σκόνης, που δεν έχει καμία αξία. Όλα όσα ανασύρει το δίχτυ από το βυθό της θάλασσας δεν είναι μαργαριτάρια! Μερικές φορές είναι μονάχα άμμος και λάσπη. Οι μη γνωρίζοντες συναγωνίζονται γι' αυτήν, σαν να ήταν μαργαριτάρια.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος

Εσείς στενοχωρείσθε, όταν οι άλλοι δεν είναι καλοί, ενώ πρέπει να επιδίδεσθε σε προσευχές, για να έρθει το ποθούμενο με την χάρη του Θεού. Αυτό που εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε, θα το κάνει η χάρις Του.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/

Που είναι η Εκκλησια και τα σωτηριολογικά μυστήρια;

από το ιστολόγιο ο παιδαγωγός, σε σχόλιο

+ΙΓΖ

Που είναι η Εκκλησια και τα σωτηριολογικά μυστήρια;

Η δική μας θέση είναι η κάτωθι:

Όπου δεν υπάρχει Χριστός εκεί δεν υπάρχει ούτε το Άγιον Πνεύμα, διότι ο Χριστός ζει έν τη Εκκλησία διά του Αγίου Πνεύματος, το οποίον αποτελεί την ψυχήν της και η Εκκλησία ζεί διά του Αγίου Πνεύματος έν τω Χριστώ, ο οποίος αποτελεί την κεφαλήν της.

Ο οργανισμός της Εκκλησίας έχει κεφαλήν τον Χριστόν. Τούτο σημαίνει ότι η κεφαλή είναι κεφαλή του Σώματος και το Σώμα είναι της Κεφαλής, ώστε να είναι αχώριστα το έν από το άλλο, και το έν πλήρωμα του άλλου. 

Το Άγιον Πνεύμα αρχιτεκτονεί την αποστολική Εκκλησία, και ο άνθρωπος γίνεται μέλος της Εκκλησίας του Χριστού μόνον διά του Αγίου Πνεύματος. Όπου είναι το Άγιον Πνεύμα εκεί είναι ο Χριστός και όπου είναι ο Χριστός εκεί είναι και το Άγιον Πνεύμα.

Συνεπώς το αγιο Πνεύμα σε αιρετικούς και σχισματικούς είναι ανυπόστατο, διότι επέφεραν την αποσύνδεση στην Μία, Αγία, Καθολική Εκκλησία.

Διαίρεσις, της Εκκλησίας σε ασθενείς και υγείς είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον. Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη. 

Κατά καιρούς απεσπάσθησαν και εξεβλήθησαν από την μοναδικήν αδιαίρετον Εκκλησίαν αιρετικοί και σχισματικοί, οι οποίοι έκτοτε έπαψαν να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας και μέρη του θεανθρωπίνου σώματός της. 

Η Ορθοδοξία με την λέξη αίρεση ξεχώρισε την αλήθεια από το ψέμα, οριοθετώντας τα σύνορα της Εκκλησίας του Χριστού.

Η Εκκλησία του Χριστού είναι μόνο μία και μοναδική. 

Εν τω Κυρίω Ιησού δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν πολλά σώματα, κατά τον ίδιον τρόπον δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν εν αυτώ πολλές Εκκλησίες. 

Εν τω θεανθρωπίνω αυτού σώματι η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, όπως ο Θεάνθρωπος Χριστός, είναι ένας και μοναδικός.

Δια ταυτα:

Τα συμπεράσματα βγαίνουν απο μόνα τους, αλλέως βγάλτε τα εσεις κατά το δοκούν.

http://scripta---manent.blogspot.gr

Να ποια είναι η σωστή εξομολόγηση...

Η εξομολόγηση γίνεται σωστά 

όταν έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

-Είναι έγκαιρη, χωρίς αναβολές κι ολέθριες καθυστερήσεις. Όπως και στις σωματικές αρρώστιες, με το πρώτο σύμπτωμα τρέχουμε αμέσως στο γιατρό, έτσι και με τις αμαρτίες, δεν πρέπει να τις αφήνουμε να γίνονται «χρόνιες παθήσεις».

-Είναι απλή και σύντομη, χωρίς άκαιρα λόγια και περιττές διηγήσεις, αλλά μονάχα αυτά που απαιτούνται.

-Είναι ταπεινή, χωρίς καυχησιολογίες και επίδειξη «αρετών», αλλά με το συναίσθημα της αμαρτωλότητάς μας. Δεν ρίχνουμε τα βάρη σε άλλους παρά μονάχα στον εαυτό μας. Δεν εξομολογούμαστε για λογαριασμό άλλων, αλλά για τον εαυτό μας.

-Είναι ειλικρινής, χωρίς ψέματα και δικαιολογίες. Δεν λέμε ούτε λιγότερα απ’ όσα κάναμε, ούτε περισσότερα, αλλά μόνο όσα γνωρίζουμε και μας ελέγχει η συνείδησή μας. Δεν κρύβουμε τίποτα απ’ όσα θυμόμαστε, ούτε κρατάμε μερικά για να πούμε σε άλλον πνευματικό.

-Είναι θερμή και γεμάτη συντριβή. Βγαίνει από καρδιά που θρηνεί για την πτώση και θλίβεται γιατί ανέτρεψε το θέλημα του Θεού με την παρακοή της. Και τόσο βαθύτερη γίνεται η συντριβή, όσο σκεφτόμαστε ότι η αμαρτία σημαίνει ανταρσία εναντίον του Θεού.

-Είναι αποφασιστική και γεμάτη σταθερό μίσος κατά της αμαρτίας. Ένα μίσος που εκδηλώνεται με την σταθερή αποφυγή των αφορμών της Αμαρτίας και των φανερών πλέον παγίδων της.

-Είναι άνευ όρων παράδοση στην θεραπευτική φροντίδα του ιατρού - πνευματικού, που εκδηλώνεται με την προθυμία τηρήσεως του «κανόνα» που τυχόν επιβάλλει. Χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά η εξομολόγηση μένει άκαρπη κι ανενέργητη. Κι έτσι αχρηστεύουμε ένα απ’ τα μεγαλύτερα δώρα της αγάπης και του ελέους του Θεού. 

(Απ’ το βιβλίο «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ»)

http://amartolon-sotiria.blogspot.gr/

Nα μείνουμε στην σκέπη της μετάνοιας

Αν απαρνήθηκες τον κόσμο και έδωσες τον εαυτό σου στον Θεό, για να ζήσεις με μετάνοια, μην αφήσεις τον λογισμό σου να σε λυπήσει για τα προηγούμενα αμαρτήματά σου, ότι δεν συγχωρούνται. Ούτε πάλι να καταφρονήσεις τις εντολές του Κυρίου, επειδή έτσι ούτε τα προηγούμενα αμαρτήματά σου συγχωρεί.

Να είσαι άγρυπνος, αδελφέ, απέναντι στο πνεύμα που φέρνει τη λύπη στον άνθρωπο, γιατί με πολλούς τρόπους προσπαθεί να σε αιχμαλωτίσει, μέχρι που να σε κάνει ανίσχυρο. 

Γιατί η λύπη, όταν είναι όπως τη θέλει ο Θεός, είναι χαρά, καθώς βλέπεις τον εαυτό σου να στέκεται στο θέλημα του Θεού· ενώ ο λογισμός που σου λέει: «Πού θα ξεφύγεις; 

Δεν έχεις μετάνοια» προέρχεται από τον εχθρό (διάβολο) με σκοπό να κάνει τον άνθρωπο να αφήσει την εγκράτεια. 

Αντίθετα, η λύπη η σύμφωνη με το θέλημα του Θεού δεν έρχεται επιθετικά στον άνθρωπο, αλλά του λέει: «Μη φοβάσαι. Προσπάθησε πάλι». Ξέρει δηλαδή ότι ο άνθρωπος είναι αδύνατος και τον ενδυναμώνει.

Να αντιμετωπίζεις τους λογισμούς σου με σύνεση, και θα τους δεις να ελαφρύνονται· γιατί αυτόν που τους φοβάται, τον κάνουν να παραλύσει από το βάρος τους. 

Αυτή είναι η δύναμη εκείνων που θέλουν να αποκτήσουν τις αρετές: όταν πέσουν, να μη λιγοψυχήσουν, αλλά πάλι να φροντίσουν. 

Αυτή είναι η αγαθότητα του Θεού: όποια ώρα αφήσει ο άνθρωπος τις αμαρτίες του, τον δέχεται με χαρά και δεν λαμβάνει υπόψη του τα προηγούμενα αμαρτήματά του, όπως λέει η αγία Γραφή για τον άσωτο γιό (Λουκ. 15:17-22). 

Αυτός δηλαδή άφησε την τροφή των γουρουνιών, δηλαδή τα σαρκικά του θελήματα, και γύρισε με ταπείνωση στον Πατέρα του· γι’ αυτό και ο Πατέρας τον δέχτηκε και πρόσταξε αμέσως να του φορέσουν τη στολή της αγνότητας και το δαχτυλίδι της υιοθεσίας, την οποία χαρίζει το άγιο Πνεύμα. 

Γιατί βέβαια ο Κύριός μας είναι σπλαχνικός και θέλει την επιστροφή του ανθρώπου, όπως είπε: «Αλήθεια σας λέω, γίνεται χαρά στον ουρανό για τη μετάνοια ενός αμαρτωλού» (Λουκ. 15:7).

Όσο λοιπόν έχουμε στη διάθεσή μας, αδελφοί, τη μεγάλη του ευσπλαχνία και τους πλούσιους οικτιρμούς του, ας επιστρέψουμε με όλη μας την καρδιά σε αυτόν, και αυτός θα μας δεχτεί με αγάπη και θα μας κάνει κοινωνούς της αιώνιας ζωής.

Όταν λοιπόν επιστρέψεις, φύλαγε την καρδιά σου και μην πέσεις σε ακηδία λέγοντας: «Πώς μπορώ εγώ, αμαρτωλός άνθρωπος, να φυλάξω όλες τις αρετές;» 

Γιατί ούτε η μετάνοια απαιτεί κάτι τέτοιο από εσένα· αλλά, όταν ο άνθρωπος επιστρέψει στον Θεό αφήνοντας τις αμαρτίες του, αμέσως η μετάνοιά του τον αναγεννά και σαν να είναι βρέφος τού δίνει γάλα από τους άγιους μαστούς της και τον ανατρέφει σαν στοργική μητέρα.

Όσον καιρό είναι το βρέφος στην αγκαλιά της μητέρας του, αυτή συνεχώς το φυλάει από κάθε κακό· και όταν κλάψει, αμέσως του δίνει τον μαστό της· καμιά φορά το χαστουκίζει ελαφρά, όσο σηκώνει, για να το φοβερίσει να θηλάζει το γάλα της με φόβο και να μην είναι δύστροπο· αν όμως κλάψει, το σπλαχνίζεται, γιατί βγήκε από τα σπλάχνα της· το καλοπιάνει, το φιλά, το χαϊδεύει, ωσότου να δεχτεί τον μαστό της.

Αν δείξουν στο βρέφος χρυσάφι ή ασήμι ή μαργαριτάρια ή όποιο άλλο σκεύος του κόσμου, αυτό τα κοιτάζει βέβαια, αλλά, καθώς είναι στην αγκαλιά της μητέρας του, όλα τα παραβλέπει, για να θηλάσει από τον μαστό της. Δεν το μαλώνει ο πατέρας του, που δεν δουλεύει ή που δεν πάει να πολεμήσει τους εχθρούς του. Ξέρει ότι είναι μικρό και δεν μπορεί· έχει πόδια, αλλά δεν μπορεί να στηριχτεί σε αυτά· έχει χέρια, αλλά δεν μπορεί να κρατήσει όπλα. Περιμένουν λοιπόν με υπομονή οι γονείς του, ώσπου να μεγαλώσει.

Όταν μεγαλώσει λίγο και γίνει παιδάκι, και πάει να παλέψει με κάποιον και εκείνος το ρίξει κάτω, δεν του θυμώνει γι’ αυτό ο πατέρας του, γιατί ξέρει ότι ακόμη είναι παιδί. 

Όταν όμως γίνει άντρας, τότε φαίνεται η προθυμία του, αν έχει έχθρα προς τους εχθρούς του πατέρα του, και τότε και ο πατέρας του εμπιστεύεται σε αυτόν τα υπάρχοντά του, γιατί είναι γιός του.

Αν όμως, μετά από τόσους κόπους που πέρασαν γι’ αυτό οι γονείς του, γίνει, όταν μεγαλώσει, ένας παλιάνθρωπος και μισήσει τους καλούς γονείς του και δεν υπακούει σε αυτούς και γίνει φίλος με τους εχθρούς τους, αυτοί παύουν να το αγαπούν, το διώχνουν από το σπίτι τους και το αποκληρώνουν.

Και εμείς λοιπόν, αδελφοί, ας φροντίσουμε για τον εαυτό μας, να μείνουμε στη σκέπη της μετάνοιας, και ας θηλάσουμε γάλα από τους άγιους μαστούς της, για να μας θρέψει· και ας υπομείνουμε τον ζυγό της καθώς θα μας παιδαγωγεί, ώσπου να αναγεννηθούμε πνευματικά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να γίνουμε ώριμοι, φτάνοντας στην τελειότητα που μέτρο της είναι ο Χριστός (Εφ. 4:13).

Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Α’, Υπόθεση Α’, σελ. 40. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2001.

theomitoros.blogspot.gr

ΤΟΥΡΚΙΑ - ΜΑΖΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Με μεγάλη βιασύνη ο Τούρκος πρόεδρος, Ταιγίπ Ερντογάν, άρχισε σε μαζική κλίμακα να επιβάλλει την κάρτα του πολίτη στα εκατομμύρια των κατοίκων της χώρας του, σε ένα σημαντικό βήμα ελέγχου όλων των προσωπικών δεδομένων τους.

Ήδη η κάρτα κυκλοφορεί σε ευρεία κλίμακα και ήδη έχουν αρχίσει και διατυπώνονται ενστάσεις για την μορφή της και τα δεδομένα που περιέχει και τα οποία είναι πλέον έρμαια του κάθε «ειδικού» ελεγκτή ανά πάσα στιγμή.

Η κάρτα αυτή, όπως αναφέρεται, θα αντικαταστήσει κάθε είδους πρώην ταυτότητας και διαβατηρίου και θα είναι το απαραίτητο πιστοποιητικό της παρουσίας του κάθε ατόμου σε κάθε του κίνηση. Με αυτή την κάρτα, όπως τονίζουν ακόμα και κάποιοι Τούρκοι,… τύφλα νάχουν όλα τα γνωστά δικτατορικά καθεστώτα.

Ο Ερντογάν φρόντισε να το επιβάλλει και…έρχεται και η δική μας η σειρά!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Περίεργες δηλώσεις και επιθυμία να παραμεριστούν “δογματικά στερεότυπα” Έδωσε τα οικουμενιστικά διαπιστευτήριά του στους Ευαγγελιστές ο Πατρ. Βαρθολομαίος

Να το επαναλάβουμε: Η ευθύνη πλέον δεν βρίσκεται στους Οικουμενιστές (οι άνθρωποι έχουν πάρει τις αποφάσεις τους) αλλά στους αντι-Οικουμενιστές που κοινωνούν μαζί τους ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΑ και τάχα "κατ΄ Οικονομίαν"!

Του Μανώλη Κείου

Με περίεργες δηλώσεις και επιθυμία να παραμεριστούν “δογματικά στερεότυπα” εμπλουτίστηκε η επίσημη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Γερμανία, προσκεκλημένος των Ευαγγελιστών της χώρας, η οποία ολοκληρώνεται σήμερα.

Στο πλαίσιο της εν λόγω επίσκεψης ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, βρέθηκε στην Βυρτεμβέργη όπου ο επικεφαλής του Συμβουλίου των Προτεσταντών στη Γερμανία (EKD), Heinrich Bedford-Strohm, τον χαρακτήρισε «ιδιαίτερο προφίλ και αξιόπιστη φωνή» του διαλόγου των θρησκειών.

Σημείωσε δε πως στην Σύνοδο του Κολυμπαρίου πέρυσι στην Κρήτη ζητήθηκε η επέκταση αυτού του διαλόγου.

Η δε επίσκοπος των Ευαγγελιστών στη Γερμανία, Petra Bosse-Huber, έκανε λόγο για την υπέρβαση των στερεοτύπων γενικά και των στερεοτύπων που μπορεί να έχει κανείς λόγω της άλλης ονομασίας.

Ο ίδιος ο Πατριάρχης στο χαιρετισμό του μίλησε για μια «λειτουργική διακονία» και συνεχάρη τους Προτεστάντες λόγω της της 500ής επετείου της Μεταρρύθμισης.

Μάλιστα ο επίσκοπος της Ευαγγελικής Λουθηρανικής “Εκκλησίας” στην Βυρτεμβέργη, Frank Otfried απέτισε φόρο τιμής “στους παλμούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας αναφορικά με τον οικουμενισμό”.

Στο Τούμπινγκεν επίτιμος διδάκτορας

Την επόμενη ημέρα στην Ευαγγελική Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Tuebingen απονεμηθηκε τιμητικό διδακτορικό στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Ο Πρύτανης Καθηγητής Michael Tilly μπροστά σε 200 προσκεκλημένους που ήρθαν από όλη την Ευρώπη έκανε λόγο για μια “βαθιά αμοιβαία θεολογική κατανόηση και την προώθηση επιστημονικών ανταλλαγών”, ενώ συμπλήρωσε πως ο πατριάρχης αντιπροσωπεύει την εταιρική κοινωνική ευθύνη Χριστιανισμού. “Όλο το θεολογικό έργο του, καθώς και η πνευματική δύναμη του προσανατολισμού του στοχεύουν στη διατήρηση και την προώθηση της ειρήνης και της ελευθερίας μεταξύ των θρησκειών και των σύγχρονων κοινωνιών » σχολίασε.

ΣΧΟΛΙΟ: 

Ἡ νέα "ἐκκλησία" τῶν δύο ταχυτήτων καὶ τῶν ἀνακολουθιῶν: Στὴν Ἑλλάδα οἱ Εὐαγγελικοὶ σὲ πολλὲς Μητροπόλεις (ἀλλὰ καὶ ἐπίσημα) χαρακτηρίζονται αἱρετικοί. Κυκλοφοροῦν ἀκόμα ἔντυπα καὶ Ἐγκύκλιοι Μητροπόλεων ποὺ καλοῦν τοὺς πιστοὺς νὰ μὴν ἔχουν καμιὰ ἐπαφὴ μαζί τους! Ὁ Πατριάρχης, ὅμως, ὑλοποιώντας τὶς ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου τῆς Κρήτης τοὺς ἀποδέχεται ὡς Ἐκκλησία!

Καὶ οἱ πιστοί, καθὼς οἱ Ποιμένες, τὸ Ἅγιον Ὄρος, οἱ Ἀδελφότητες …σιωποῦν, καὶ καθὼς οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲςκοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, ἀκόμα καὶ νὰ θέλουν, χωρὶς ποιμένες ἀφομοιώνονται καὶ ἀποδέχονται παθητικὰ τὴν αἵρεση.

Ἀλήθεια! Δὲν σκέπτονται ὅτι θὰ δώσουν λόγο στὸ Θεὸ γι’ αὐτή τους τὴν προδοσία;

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr

Γιατί κλαῖς, πάτερ Παϊσιε! Σέ πονάει κάτι;

Γιατί κλαις, πάτερ Παίσιε! Σε πονάει κάτι;

Όχι αγαπητέ μου. Επειδή εσείς δεν κλαίτε, κλαίω εγώ για σας, διότι είναι πολύ δύσκολο να φθάσει κανείς στον παράδεισο. 

Ώ πόση αγωνία, πόση δυσκολία και φόβο έχει τότε η ψυχή! 

Και, εάν δεν κλάψεις εσύ για τον εαυτό σου εδώ, ποιος θα κλάψει τότε εκεί μετά θάνατον; 

Διότι μόνο αυτός που έχει πόνο στην καρδιά και έχει καθαρή συνείδηση, ημπορεί να κλάψει.

Βλέπεις πως περνάει ο καιρός! 

Αλλοίμονο, αλλοίμονο, μην αφήνετε να περνάει ο καιρός ανώφελα, διότι δεν θα τον βρείτε πάλι. Ό,τι μπορείτε κάνετε σήμερα και μην αφήνετε για αύριο, διότι δεν γνωρίζετε, αν αύριο θα ξημερώσετε.

Εάν ημπορείς και δεν το κάνεις, έχεις μεγάλη αμαρτία και από τα μάτια του Θεού τίποτε δεν ημπορεί να κρυφθεί…. 

Ό,τιδήποτε κάνεις, εξέτασε τον σκοπό για τον οποίο το κάνεις. Επιθυμείς να αρέσεις στον Θεό ή στους ανθρώπους; 

Έχε στο νου σου ότι είναι πολύ ακριβός ο παράδεισος και πολύ δύσκολα φθάνει κάποιος εκεί! Φρόντισε πολύ για την ψυχή σου, διότι θ’ απολογηθείς για κάθε έργο και κάθε λογισμό σου. Δεν μας βοηθούν τα χρόνια αλλά τα έργα, αγαπητέ μου!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 19 ΙΟΥΛ 2012

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΡΙ ΕΚΛΟΓΗΣ ΝΕΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

«Κάθε φορά ποῦ προκύπτει ζήτημα ἐκλογῆς νέων ἐπισκόπων ἐκδηλώνεται περίσκεψη σὲ πολλοὺς ἐπαΐοντες ἂν ὁ σημερινὸς τρόπος ἐκλογῆς ἀνταποκρίνεται στὴν ἀποστολικὴ καὶ κανονικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ συμφωνεῖ μαζί της ἡ Συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ τάξη ὅσων Ἐκκλησιῶν ἔχουν σαφῆ συνείδηση τοῦ μυστηρίου τῆς ἱεροσύνης δείχνει μὲ πόση προσοχὴ ἀναζητοῦνται οἱ κατάλληλοι κληρικοὶ ποῦ ἐπωμίζονται τὸ βάρος τοῦ ἐπισκόπου τῆς κοινωνίας τῶν πιστῶν κάθε τοπικῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἄμεμπτη καὶ ὅσια προσφορὰ τῆς Εὐχαριστίας φαίνεται πῶς ἦταν βασικὸ κριτήριο γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τῆς προσωπικότητας ποὺ ἄγρυπνα θὰ ἐπισκοπεῖ τὴν ὁμοφροσύνη καὶ τὴν ἑνότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος καὶ θὰ χαράσσει ὑπεύθυνα τὶς γραμμὲς τῆς πορείας πρὸς τὸ μέλλον, ὅπως γράφει ὁ ἀποστολικὸς Πατέρας καὶ ἐπίσκοπος Λυῶνος Εἰρηναῖος.

Ποῦ εἶναι ἡ ἁγία καὶ ἔνδοξος ἐποχὴ ποὺ ἐκλέγονταν πατέρες οὐρανόφρονες καὶ ἅγιοι; Σήμερα δὲν ἐκτιμᾶται ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ ἁγιότητα παρὰ ἡ ἡ μόρφωσις τάχα - ἂν εἶναι καὶ αὐτὴ πραγματικὴ - καὶ δὲν προάγονται στὸ ἐπίζηλό του Ἐπισκόπου ἀξίωμα οἱ ταπεινοὶ καὶ δυνατοὶ στὴν πίστη καὶ τὰ ἔργα κληρικοὶ ἐκεῖνοι, ποὺ γονατίζουν καὶ κατεβάζουν τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ διαθέτουν τὰ πελώρια διπλώματα ἀδιάφορο ἂν εἶναι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἢ τοῦ κόσμου.

Ἐκλέγονται οἱ διπλωματοῦχοι γιὰ νὰ μένουν στὰ καλιμάρμαρα Μέγαρα – Ἐπισκοπεία καὶ σὲ ἐναλλασσόμενες καὶ ἀναπαυτικὲς ἐπαύλεις.

Πρῶτα –πρῶτα δὲν καλεῖται ο λαὸς τοῦ θεοῦ νὰ ψηφίσει καὶ νὰ προτείνει τοὺς μαρτυρουμένους ἄνδρες ποὺ διαθέτουν ἀγαθὴ καὶ καλὴ φήμη. Ἀπὸ ἕναν κατάλογο ποὺ ὑπάρχει – πάντοτε μὲ ἀτελῆ κριτήρια κατηρτισμένος – ἐκλέγουν πότε οἱ Ἐπίσκοποί της Διαρκοῦς Συνόδου καὶ πότε ὁλόκληρη ἡ Ἱεραρχία χωρὶς τὸ παράπαν νὰ ἐρωτᾶται ὁ θεὸς καὶ ὁ λαός Του. Ὡς ἐκ τούτου νὰ ἐκλέγονται οἱ πιὸ καπάτσοι καὶ συνήθως οἱ ἡμέτεροι καὶ οἱ τό μέγαρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μὲ τὰ ράσσα σαρώνοντες. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι προκειμένου νὰ ἐκλέξουν τοὺς ἑπτὰ διακόνους κάλεσαν τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν καὶ τοὺς εἶπαν· “ Ἐπισκέψασθε ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτὰ (ἐξετάστε νὰ βρεῖτε ἑπτὰ ἄνδρες ἀπὸ σᾶς)” (Πράξ. στ’ 3). Μὲ καλὴ μαρτυρία δηλαδή, πιστούς, σεμνούς, ἁγίους, ἄξιους της χάρης καὶ διακονίας αὐτῆς. Διότι μόνο οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἄξιοι πρέπει νὰ ἐκλέγονται καὶ νὰ προάγονται στοὺς βαθμοὺς τῆς Ἱεροσύνης.

Δυστυχῶς ὁ διάβολος ἔχει πάντοτε τὴν μερίδα του. Ἐὰν ἀπὸ τὴ χωρεία τῶν δώδεκα ἀποστόλων ἔκλεψε τὸν ἕνα, τὸν Ἰούδα, πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὸ χορὸ ἑκατοντάδων Ἱεραρχῶν νὰ ὑποκλέψει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν διάνοια καὶ νὰ τοὺς καταστήση μέσα στὴν ἐκκλησία γάγγραινα πραγματικὴ καὶ συμφορὰ ἀνεπανόρθωτη. Τόσα εἶναι τὰ κακὰ τὰ ὁποῖα μποροῦν νὰ ἐπισωρεύσουν στὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ οἱ αἱρετικοὶ καὶ διευθαρμένοι ἐπίσκοποι ὥστε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος νὰ τοὺς τρέμει καὶ νὰ γράφει καὶ νὰ λέει : «οὐδὲν δέδοικα εἰμὴ ἐπισκόπους».

Πότε λοιπὸν οἱ σημερινοὶ ποιμένες θὰ ἀφήσουνε τὶς μόδες, τὸ χρηματισμό, τὶς ἀνέσεις, τὶς πολυτέλειες, τὰ περιττὰ ἔξοδα, τὶς ξένες πρὸς τὴν ἀποστολὴ τοὺς ἐπιδόσεις; Πότε θὰ σκύψουν πάνω ἀπὸ τὶς πονεμένες καρδιὲς στὰ παραστρατημένα νιάτα; Πότε θὰ ἑνώσουν τὰ διαπληκτιζόμενα ἀνδρόγυνα καὶ θὰ μποῦνε στὶς καλύβες τῶν φτωχῶν γιὰ νὰ σκορπίσουν ἀγάπη,εἰρήνη, ἁγιότητα,παρηγοριά,ἀνακούφιση,θάρρος καὶ αἰσιοδοξία; Πότε θὰ σκεφθοῦν νὰ προφυλάξουν τὸ ποίμνιό τους ἀπὸ τοὺς ἀλλόθρησκους τοὺς παπικοὺς καὶ τοὺς ξένους τοὺς ἐρχόμενους δῆθεν σὰν τουρίστες ἢ μετανάστες νὰ μᾶς ξεθωριάσουν τό ἑλληνικό μας χρῶμα καὶ νὰ μᾶς ἁρπάξουν τὶς ἑλληνικὲς καὶ ὀρθόδοξες χριστιανικὲς ἀρετές μας;

Δυστυχῶς ἐλάχιστοι ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ποιμένες ἐπίσκοποι καὶ λοιποὶ κληρικοὶ ζοῦν ἀπὸ μικροὶ μὲ φόβο θεοῦ.Οἱ περισσότεροι βρῆκαν τὸ θυσιαστήριο σὰν τράπεζα ἐμπορική. Δὲν τηροῦν ἑαυτοὺς ἁγνοὺς ἀπὸ τὰ τοῦ κόσμου καὶ ἔχουν χάσει τὴν ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ γιατί τὰ ἔργα τοὺς εἶναι πονηρὰ καὶ δὲν ἀντέχουν στὸ φῶς. Ἐλάχιστοι ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ποιμένες ἔχουν ἅγιες ἀνησυχίες καὶ ἀγρυπνοῦν ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου. Ἐλάχιστοι διδάσκουν τὴν εὐσέβεια ἀδιαλείπτως καὶ στηρίζουν τοὺς πιστοὺς στὰ δόγματα τῆς πίστεως. Τὸ ἀποτέλεσμα τραγικὸ: ἡ ἀθεΐα τρίζοντας τὰ δόντια της ὑπόσχεται ἀπελευθέρωση τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν ζυγὸ τοῦ θεοῦ καὶ ἀναρχικὰ καὶ ἀθεΐστικα συνθήματα καὶ νέοι τρόποι ζωῆς ἐπιβάλλονται. Ποῖος θὰ συσπειρώσει τὸ λαὸ τοῦ θεοῦ γιὰ πνευματικοὺς ἀγῶνες, γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ ἐλπίδα τοῦ ἔθνους μας ἡ νέα γενιά. 

Κράζει ὁ σοφὸς Σολομῶν στὶς παροιμίες « ἕως θανάτου ἀγώνισται ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σου»..

Εἶναι καθῆκον ὅλων μας νὰ μιμηθοῦμε τοὺς ἁγίους πατέρας μας ποὺ μᾶς δίδαξαν τὴν ζωντανὴ πίστη τὰ ὀρθόδοξα δόγματα καὶ τὴν ἄοκνη προσπάθεια γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ θελήματος τοῦ θεοῦ στὴ γῆ. 

Ἂς πάρουμε λοιπὸν καὶ ἐμεῖς στὰ χέρια μας τὴν σκυτάλη καὶ ἂς τρέξουμε στὸ στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀγώνων γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὴ νίκη κατὰ τῆς ἁμαρτίας και νὰ λάβουμε τὸ στέφανο τῆς ἀρετῆς καὶ τὸ βραβεῖο τῆς ἁγιότητας. Ἔτσι θὰ ἀποτελέσωμε καὶ σ’ αὐτὴ τὴν ζωὴ τὸ ἁλάτι ποὺ προφυλάγει ἀπὸ τὴν ἠθικὴ σὴψη,ἀλλὰ καὶ στὴν ἄλλη ζωὴ νὰ ἀποτελέσωμε τὴν παράταξη τῶν ἁγίων ἐκείνων ποὺ ἀκατάπαυστα θὰ ἀπολαμβάνουν τὴ μακαριότητα τοῦ θεοῦ καὶ ὑμνολογοῦν αἰώνια τὴν δόξα Του καὶ τὸ μεγαλεῖο Του. Ἀμήν. 

Ἐπιμέλεια:

Χαράλαμπου Βασιλ. Παντελίδη,

Ἐπισμηναγοῦ ἐ.ἀ.

http://agonasax.blogspot.gr

Μεταπατερική θολολογία στό Άγιον Όρος!

"Η άτιμη οδός των τυμπανιαίων

της Λαύρας"!

Δυστυχώς παρατηρείται μία εξάπλωση τού Οικουμενισμού καί μέσα στό Άγιον Όρος πού αιχμαλωτίζει τίς ψυχές πολλών πατέρων πού συναναστρέφονται μέ πρόσωπα πού έχουν πιαστεί στά δίχτυα τής παναιρέσεως πού προβάλλεται από πολλά οικουμενιστικά κέντρα όπως τό Πατριαρχείο Κων/λεως καί πολλές Μητροπόλεις.

Ένα τοιούτο παράδειγμα είναι η συνομιλία μέ έναν κελλιώτη Γέροντα ο οποίος συχνάζει σέ Μητροπόλεις όπου καλείται ώς ιεροκήρυκας.

Σέ συνάντηση μέ άλλους αγιορείτες πατέρες είπε:

«Οι αντιδρώντες πατέρες στόν Πατριάρχη αντί νά κοιτάζουν τήν μετάνοιά τους, υποδεικνύουν στόν Θεό ποιούς θά σώσει, όπως στά Καυσοκαλύβια πού οι πατέρες έκαναν “σύνοδο” γιά έναν ιερομόναχο πού έφτιαξε μία εικόνα της Παναγίας πού έχει από τήν μία τήν αγιά Σοφιά καί από τήν άλλη τό Βατικανό καί κατηγορούν τήν Σύνοδο τής Κρήτης ότι ονόμασε εκκλησίες τούς καθολικούς καί τούς προτεστάντες».

Καί συμπλήρωσε:

«Δέν είναι εκκλησίες οι καθολικοί καί οι προτεστάντες; Είναι χριστιανικές εκκλησίες, αλλά ετερόδοξες. Εκκλησία είναι, όπως η εκκλησία τού δήμου. Καί οι μωαμεθανοί εκκλησία είναι.

Διαμαρτύρονται γιά τίς συμπροσευχές. Καί ο Προφήτης Ηλίας συμπροσευχή έκανε με τούς ιερείς τού Βάαλ. Συμπροσευχή θά ήταν αν έκαναν στόν ίδιο Θεό. Τώρα κάνει ο μωαμεθανός στόν Αλλάχ, ο βουδιστής στόν Βούδα, ο ινδουϊστής στόν Κρίσνα καί ο Βαρθολομαίος στόν Χριστό. Αυτό δέν είναι συμπροσευχή.

Άς είναι μερικοί νά γαυγίζουν, αλλά όχι καί διακοπή μνημοσύνου».

Στό κελλί τού Γέροντα ήταν καί προσκυνητές οι οποίοι είπαν ότι είχαμε διαβάσει γιά τις συμπροσευχές καί προβληματιστήκαμε ενώ τώρα ηρεμήσαμε.

Αυτές οι ιδέες προέρχονται από τίς άγιες Γραφές, τούς κανόνες τής ορθοδόξου Εκκλησίας καί των οικουμενικών Συνόδων ή είναι αποκυήματα νεωτεριστικής καινοτομίας ιδιορρύθμων θεολόγων, οι οποίοι οικοδομούν τήν δική τους θεολογία λαμβάνοντας υλικά, όχι από τά ορθόδοξα πιστεύω των αγίων Πατέρων μας, αλλά από τα διεστραμμένα μεταπατερικά τους φρονήματα;

Ιδού ανοίγονται δύο δρόμοι. Ο ένας είναι: «επόμενοι τοίς αγίοις Πατράσι» καί ο άλλος, ότι του κατέβει του καθ΄ ενός στό κεφάλι. Ειδικά στό Άγιον Όρος υπάρχει από τό 1275 η άτιμη οδός των τυμπανιαίων της Λαύρας καί η ένδοξη του αγίου Κοσμά του Πρώτου.

Ο Χριστός κανέναν δέν εξαναγκάζει: «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν (Ματθ. 16,24), εγώ είμι η οδός, η αλήθεια καί η ζωή (Ιω. 14,6)».

Σκανδαλισμένος Αγιορείτης Μοναχός

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΕΧΟΜΕΝ ΕΥΘΥΝΗΝ!

Άγιοι Καθηγούμενοι και πατέρες, επιθυμούμε να καταθέσουμε με όλον τον σεβασμό μας, προς εσάς που έχετε την πνευματική και την διοικητική ευθύνη του Ιερού ημών Τοπου, με φόβο Θεού και αγάπη αλλά και με ευθύτητα και απλότητα, τον πόνο και την αγωνία μας για την Ορθόδοξη πίστη μας, για το μέλλον του Ιερού ημών Τόπου, όσο και για την σωτηρία των ψυχών μας, η οποία έχει άμεση σχέση με όλα αυτά.

Πιστεύουμε ότι ο Αγιορείτικος Μοναχισμός στις ημέρες μας διέρχεται μία ιδιαίτερη κρίση, όσον αφορά κυρίως στα θέματα της πίστεως και της αγιορειτικής παραδόσεως. 

Εμείς θα επικεντρώσουμε την προσοχή σας περισσότερον στα θέματα της πίστεως. Όλοι μας ζούμε κατά τις τελευταίες δεκαετίες μία πνευματική κρίση, η οποία εξελίσσεται όσον ούπω σε μία τραγικότητα. Η σημερινή πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται από την λεγόμενη «Νεα Εποχή» η Παγκοσμιοποίηση (Θρησκευτική, Οικονομική και Πολιτική), επιδιώκει να επιβάλει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα τρεις «θηλιές»:

Α . Μια παγκόσμια κυβέρνηση.

Β . Μια παγκόσμια οικονομία και

Γ . Μια παγκόσμια θρησκεία.

Το Άγιον Όρος έχει μια ιστορία γεμάτη από διαρκείς και ασυμβίβαστους αγώνες για την Ορθόδοξη πίστη, για την αγιότητα και την αρετή. Από τότε και μέχρι σήμερα στο Άγιον Όρος έχουν αλλάξει πολλά. Σήμερα, το Άγιον Όρος διέρχεται μία νέα ιστορική περίοδο παλεύοντας κάτω από τελείως νέες ιστορικές, γεωπολιτικές, πολυπολιτισμικές, οικονομικές συνθήκες, κ.α. 

Το Άγιον Όρος έρχεται τώρα αντιμέτωπο με την ίδια την πνευματική του υπόσταση, με την ίδια την ταυτότητά του, με την ίδια την ιστορία του. Τι θα πράξει;

Το μέλλον του εξαρτάται άμεσα από το κατά πόσον θα κατορθώσει να διαφυλάξει αυτή την μοναστική ιδιαιτερότητά του μέσα σ’ ένα κόσμο που μεταβάλλεται συνεχώς με μεγάλη ταχύτητα, όταν, μάλιστα, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, δια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, σαφώς επιδιώκει με οικονομικές και άλλες μεθόδους, να αλλοιώσει και να αλώσει τον χαρακτήρα του ως προπυργίου της Ορθοδόξου Πίστεως και Πνευματικής Ζωής.

Πρωτίστως είναι αδήριτη ανάγκη να διαφυλάξει το Άγιον Όρος την Ορθόδοξη πίστη ανόθευτη από την πιο ύπουλη και πιο υποκριτική αίρεση από όλες τις άλλες αιρέσεις, που έχουν απειλήσει μέχρι σήμερα την Εκκλησία, που είναι ο οικουμενισμός και η πανθρησκεία παράλληλα.

Επίσης, το μέλλον του εξαρτά­ται, από το κατά πόσο θα ημπορέσει το Άγιον Όρος να διαφυλάξει τον ασκητικό του χαρακτήρα μακριά από την εκκοσμίκευση, με την ευρύτερη έννοια. Το μέλλον του εξαρτάται από την ησυχαστική και νηπτική ζωή του. 

Την αποχή από τον κόσμο και τα του κόσμου. Το κοσμικό φρόνημα.

Το φρόνημα των Αγίων

Στην ιστορία δεν έχουμε ούτε ένα άγιο της Εκκλησίας, που να ήταν αδιάφορος στα θέματα της πίστεως και της Ιεράς παραδόσεως. Σήμερα, μόνον άρχισε να διαφαίνεται στον πνευματικό ορίζοντα μια νέα απειλή, αποτέλεσμα και αυτή του οικουμενισμού, ότι δηλαδή, να νομίζει κάποιος ότι μπορεί να αγιάζεται και να είναι συγχρόνως και αδιάφορος στα θέματα της πίστεως, και να σιωπά ως δήθεν «πολύ διακριτικός»…

Σήμερα, λοιπόν στο Άγιον Όρος παρατηρούμε με πολλή θλίψη, αυτό το πρωτοφανές φαινόμενο. Παρατηρούμε να υπάρχει μία αδιαφορία η αφωνία και εφησυχασμός στα θέματα της πίστεως, ακόμη δε και ηθελημένη άγνοια (;) 

Στα Μοναστήρια, πλην σπανίας εξαιρέσεως, δεν γίνεται ενημέρωση προς τούς πατέρες, για την παναίρεση του οικουμενισμού, ώστε να γνωρίζουν τι πρέπει να πράττουν. Μόνο η Ιερά Κοινότης δημοσιεύει κάποια κείμενα, και αυτά μόνον όταν παροξύνονται τα πράγματα, αλλά σε ανεπαίσθητους τόνους. 

Αυτό μας ανησυχεί πολύ, μας προβληματίζει σοβαρά για το μέλλον του Αγίου Όρους και πολλές φορές, σαν άνθρωποι που είμαστε, μας σκανδαλίζει και μας απελπίζει.

Ο άγιος Γεροντας Παΐσιος, τον οποίον προσφάτως το οικουμενικόν Πατριαρχείον μας έχει αγιοκατατάξει, όσο ζούσε μιλούσε και διαμαρτυρόταν για την παναίρεση του οικουμενισμού και για την εκκοσμίκευση. 

Το Πατριαρχείον, όμως φαίνεται πως δεν έχει διδαχθεί κάτι από την οσιακή ζωη του και την διδασκαλία του κατά της παναιρέσεως του οικουμενισμού, καθότι συνεχί­ζει όλο και με περισσότερο ζήλο, ου κατά Θεόν, βέβαια, και ου κατ ἐπίγνωσιν, επίσης των ευθυνών του, έναντι της Εκκλησίας και του ποιμνίου του.

Έχοντας, λοιπόν ο όσιος, αυτήν την καλή ανησυχία μας δι­δάσκει:

«Η ησυχία που επικρατεί [όχι φυσικά η ησυχία των Ησυχαστών αγίων], με ανησυχεί. 

Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τι χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε… 

Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο…Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία, θέλει πολύ φύσημα, για να φύγη. 

Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθει ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τούς φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερο! Έγινε μία Βαβυλωνία». Και αλλού πάλι έλεγε «Το να αντιδράς για να υπεραπιστής σοβαρά θέματα, που αφορούν την πίστη μας, την ορθοδοξία, αυτό είναι καθήκον σου». Και προς όλους τούς οικουμενιστές – ενωτικούς και φιλενωτικούς έγραφε σε μία επιστολή του, το 1969:

«Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν τον έχουν αγαπήσει… ας γνωρίζωμεν ότι δεν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, αλλά και πνευματικοί… 

Επίσης ας γνωρίσωμεν καλά ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. 

Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές. Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί».

Έχοντας λοιπόν και εμείς, ως αγιορείτες μοναχοί, αυτήν την ανησυχία και θέλοντες να είμεθα «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι», σας παρακαλούμε να δείξετε την πατρική σας κατανόηση και να εγκύψετε με αγάπη και όχι ως εξουσίαν έχοντες, σε ο,τι θα σας θέσουμε, ως θέματα προβληματισμού και πνευματικής αφυπνίσεως για όλους μας. 

Οι προσκυνητές οι οποίοι έρχονται κατά χιλιάδες κάθε χρόνο, στο Άγιο Όρος διαπιστώνουν δυσ­τυχώς ότι οι σύγχρονοι αγιορείτες μοναχοί, πλην ελαχί­στων εξαιρέσεων, δεν ακολουθούν την γραμμή των προκατό­χων τους. Δεν ακολουθούν την πορεία των Αγίων μας, των μαρτύρων, των ομολογητών, και των αγιασμένων Γερόντων μας. 

Αντιθέτως σιωπούν και κωφεύουν, αδρανούν και εφησυχάζουν ενόχως, επιδεικνύοντες μία συμπεριφορά παντελώς ξένη και αντίθετη προς τα μοναχικά ειωθότα και θέσμια και τις παρακαταθήκες των Αγίων Πατέρων και Γερόντων μας. Όλα αυτά τα ακούμε συνέχεια από τον πιστό λαο, όπως φυσικά και εσείς. Και ερωτούν: Γιατί δεν αγωνίζεστε, οι σημερινοί Αγιορεί­τες, για την Ορθοδοξία και την Ορθοπραξία, όπως οι παλαιοί Αγιορείτες Πατέρες και δη ο Άγιος Κοσμάς ο Πρώτος και οι λοιποί υπό των Λατινοφρόνων–αναιρεθέντες, με τούς οποίους είναι ομόφρονες και οι σημερινοί φιλοενωτικοί Οικουμενιστές;

Η νέα γενεά Αγιορειτών

Ένας άλλος λόγος είναι, ότι, η δική μας γενεά, η γενεά των προερχομένων από τον Κόσμο νέων αδελφοτήτων, οι οποίες επάνδρωσαν τις Ιερές Μονές, φοβούμενοι, δυστυχώς, τα άκρα των Ζηλωτών, θεώρησαν καλό να μη θίγουν ποτέ θέματα αθλήσεως υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως, ενώ, κατά το Γεροντικό, η άσκηση στους εσχάτους χρόνους, στους οποίους ζούμε, συνίσταται μόνον από την Ομολογία της Ορθόδοξης Πίστεως (βλ. προφητεία Αββά Μωϋσέως του Αιθίοπος 4ος αι. και του Αββά Παμβω). 

Οι σημερινοί μοναχοί επικεντρώνουν όλη τους την σπουδή μόνο στα «καθαρώς πνευματικά» θέματα, όπως την νοερά προσευχή, την καθημερινή ακολουθία, τις αγρυπνίες και γενικώς οι Γεροντες μας επιδιώκουν να μας μυήσουν σε μία ανώτερη και υψηλή νηπτική ζωη, ωσάν η ορθόδοξη πίστη και θεολογία και η ομολογία της έναντι στην παναίρεση του οικουμενισμού και της εκκοσμικευμένης Εκκλησίας, να μη είναι πνευματικά πράγματα για μοναχούς. Βεβαίως ως πνευματικούς μας γεννήτορες, για όλα αυτά τα τόσο σπουδαία και πνευματικά τούς ευχαριστούμε, τούς ευγνωμονούμε και θα τούς αγαπούμε. Αλλά δυστυχώς, διεχώρισαν την πίστη και το δόγμα από την ζωή της ασκήσεως και την καλλιέργεια των αρετών. 

Διότι είναι πραγματική αίρεση ο σοφιστικός διαχωρισμός της Ορθοδόξου πίστεως (με τη Μη Ομολογία της) από το Ορθόδοξο Ήθος και την Άσκηση, προκειμένου να μη ενοχληθεί η συγκρητιστική οικουμενιστική γραμμή του Φαναρίου.

Οι Γέροντες αυτών των Αδελφοτήτων, μας άφησαν, κατ αὐτόν τον τρόπο, ακατήχητους και μέσα στην άγνοια για τόσο σοβαρά θέματα, όπως είναι η Ορθοδοξία, τα Δόγματα και οι Ιεροί Κανόνες. 

Και τώρα ο καθένας μας ψάχνεται με την συνείδησή του να ξετυλίξει ένα μπερδεμένο κουβάρι, για να βρει την ορθόδοξη πίστη και την αγιοπατερική οδό και ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσει. Αυτό είναι αποτέλεσμα της άγνοιας που, κατά τούς Αγίους πατέρες, είναι ένας από τούς γίγαντες των αιρέσεων και των παθών μαζί με την λήθη και την αμέλεια. 

Γιατί να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο; Έχουν μεγάλη ευθύνη. Αυτό μας θλίβει πολύ.

Ύστερα λοιπόν από όλα αυτά και μετά από 40 χρόνια μοναχικής αγιορειτικής ζωής, για την νέα γενεά των Αγιορειτών που επάνδρωσαν το Άγιον Όρος, διαπιστώνουμε ότι δεν είναι σε θέση να διακρίνουν την Ορθόδοξη πίστη από την αίρεση ούτε και να επισημάνουν τον κίνδυνό της. Εάν, όμως συνεχίσουμε αυτή την πορεία, φοβούμαστε ότι η νεώτερη γενιά των Μοναχών, γαλουχούμενη με αυτή την άγνοια, θα κάνει αδιάκριτη υπακοή σε ο,τι της ζητήσουν, ακόμη και εις βάρος της Ορθοδόξου πίστεως, μπλεγμένη μέσα στα πλοκάμια του Συγκρητιστικού Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας.

Και δεν θα είναι μακριά η εποχή στην οποία θα ζητήσουν να εγκαταβιώσουν στο Αγιώνυμο Όρος ακόμη και παπικοί και βουδιστές μοναχοί! Διότι, κατά την Εωσφορική Πλάνη των πάσης φύσεως Οικουμενιστών, συμπεριλαμβανομένων των κατ’ όνομα Ορθοδόξων, δήθεν «ένας είναι ο Θεός», δήθεν «κάθε θρησκεία τον περιγράφει και τον λατρεύει με τον δικό της τρόπο», αν και υπάρχουν θρησκείες χωρίς θεό (όπως ενδεικτικά ο κλάδος Θιραβάντα του Βουδισμού, ο οποίος είναι αθεϊστικός). 

Κατ’ αυτούς, δήθεν «όλοι οι οπαδοί των θρησκειών είναι λάτρεις του απροσδιόριστου, από άποψη πίστεως, Θεού», δήθεν «ο Θεός είναι [μόνον] αγάπη» και όχι δικαιοσύνη, δήθεν «όλοι οι οπαδοί των θρησκειών πιστεύουν στην αγάπη», έστω και αν μόνον στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Παραδόσεως υπάρχει η αγάπη, αλλά πάντοτε εν αληθεία (κατά τον Ευαγγελιστή της Αγάπης, τον Απόστολο Ιωάννη),. 

Μέσα, λοιπόν σε αυτό το παγκοσμιοποιημένο κλίμα της συνύπαρξης, της διαφορετικότητας και της αγαπολογίας, που είναι απλά ένας γλυκανάλατος συναισθηματισμός, τέτοιου είδους «αγάπη» συνιστά αίρεση. Η αγάπη είναι άκτιστη ενέργεια του Αγίου Τριαδικού Θεού και αν δεν συνοδεύεται από την δικαιοσύνη, ως επίσης άκτιστη ενέργεια του Αγίου Τριαδικού Θεού, όχι μόνον δεν οδηγεί στον Χριστό τον αληθινό Θεό, αλλά αντίθετα οδηγεί στον Αντίχριστο, του οποίου το πνεύμα σήμερα επικρατεί και στις χριστιανικές κοινωνίες.

Οι νέοι μοναχοί φαίνονται να διακρίνονται μεν για τούς πνευματικούς αγώνες τους, τις αγρυπνίες, την προσευχή, την υπακοή, την θεία λατρεία και άλλα πολλά καλά στοιχεία που έχουν, όπως η μόρφωση, πανεπιστημιακά πτυχία κ.λπ. 

Λείπει όμως, κάτι, πολύ σημαντικό, το πιο σπουδαίο απ’ όλα. Η ανδρεία (η οποία τόσο για τους αρχαίους μας προγόνους, όσο και για την Αγία Γραφή συνιστά μία από τις τέσσερις κεφαλαιώδεις και περιεκτικές άλλων αρετές) και ο ηρωισμός, όπως έλεγε και ο άγιος Γέροντας Παΐσιος, και γενικά δεν καλλιεργείται το μαρτυρικό φρόνημα και το πνεύμα της αυτοθυσίας, ωσάν αυτά να είναι λιγότερο πνευματικά από τα άλλα.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά!

Επίσης και κάτι άλλο. Πολλοί από τούς σύγχρονους αγιορεί­τες, ναι μεν δεν ασχολούνται με θέματα Ορθοδόξου πίστεως, και καθόλου δεν ανησυχούν δια την παναίρεση του Οικουμενισμού, ούτε και τούς ενδιαφέρει, φαίνεται, πλην όμως γνωρί­ζουν πολύ καλά, από την άλλη πλευρά, να κατηγορούν, και να κατακρίνουν και μάλιστα με θυμό να καταδικάζουν, υπό τύπο ρετσινιάς, στην κόλαση κάθε «ζηλωτή». 

Αυτό, βέβαια δεν το θεωρούν, κατάκριση γιατί χτυπάνε τούς «πλανεμένους ζηλωτές»! Αυτό άραγε, επιτρέπεται; Η αυτό τους βολεύει, για να παραπλανούν με αυτόν τον τρόπο την ελέγχουσα αυτούς μοναχική τους συνείδηση;

Αλλά γνωρίζουν, όμως αντίθετα πολύ καλά να υποδέχονται γεμάτοι από «αγάπη», με τιμές και δόξες, καμπάνες και δοξολογίες, κάθε επίσκοπο οικουμενιστή, που συνηθίζει να συμπροσεύχεται με πάσαν άνεσιν μετά παντός αιρετικού παπικού και προτεστάντη, αφού τις αναγνωρίζουν ως κανονικές «εκκλησίες» με ισόκυρα μυστήρια! 

Τούς οικουμενιστές, έτσι, ποτέ δεν τους επικρίνουν! Ούτε καν να τούς προβληματίσουν! Τελευταίως, μάλιστα, τούς καλούν και εις τας ιεράς πανηγύρεις! 

Τι συμβαίνει λοιπόν; Φοβούνται να πάρουν θέση η συμφωνούν μαζί τους γι’ αυτά που κάνουν; Δυο μέτρα και δύο σταθμα! Πάντως, η Ιερά Αποκάλυψη του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννη, προς το τέλος της, προαναγγέλλει ότι τη χειρότερη κόλαση θα έχουν οι δειλοί («γέγονεν, εγώ το Α και το Ω, η αρχη και το τέλος, εγώ τω διψώντι δώσω εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν…τοις δε δειλοίς και απίστοις…και πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω, ο έστιν ο θάνατος ο δεύτερος» (Αποκ. 21,8)).

Όλα αυτά φανερώνουν ένα πολύ λυπηρό φαινόμενο, μια πνευματική έκπτωση και είναι πολύ επικίνδυνο για το μέλλον του Αγίου Όρους. Διότι, χωρίς την αντίσταση με την Ομολογία της Ορθοδόξου Πίστεως εναντίον του Εωσφορικού, Συγκρητιστικού Οικουμενισμού, θα συμμονάζουν, σε λίγο, κατ’ όνομα ορθόδοξοι μοναχοί με παπικούς και βουδιστές μοναχούς, αφού ο οικουμενιστής καθηγητής θεολογίας Σάββας Αγουρίδης, σε μία μελέτη του, ταυτίζει τον μυστικισμό της Ορθοδοξίας με τον βουδιστικό μυστικισμό!

Πρέπει, δηλαδή, εδώ που φθάσαμε, κάποιος να είναι ένα από τα δύο: ή οικουμενιστής και φιλο-οικουμενιστής- κρυπτο-οικουμενιστής, ή «ζηλωτής», με την αρνητική έννοια που έλαβε ο όρος, να ανήκει δηλ. σε ένα από τα δύο άκρα. Ορθόδοξοι λοιπόν, απαγορεύεται να είμαστε;…

Ποίον Άγιον Όρος θα παραδώσουμε;

Οι παλαιοί Αγιορείτες, πριν 50 χρόνια, είχαν διακόψει και το μνημόσυνο του Πατριάρχη εις ένδειξη διαμαρτυρίας, στα περισσότερα Μοναστήρια, σε όλες τις Σκήτες και όλοι σχεδόν οι κελλιώτες μοναχοί. Με αυτή τη σημερινή στάση σας, σχετικά με όλα τα ανωτέρω, μας υπενθυμίζετε το του Ευαγγελίου «διϋλίζοντες τον κώνωπα και καταπίνοντες την κάμηλον» (Ματθ. 23,24).

Πρωτίστως, ας αναλογισθούν όλα τα ανωτέρω, οι Άγιοι Καθηγούμενοι και οι Αντιπρόσωποι των Ιερών Μονών. Αυτοί έχουν και την μεγαλύτερη απολογητική ευθύνη. Από τα χέρια τους θα ζητήσει να πάρει πίσω, η Παναγία, το Άγιον Όρος που τούς παρέδωσε, καθότι αυτοί διοικούν και αποφασίζουν ανθρωπίνως και θα λογοδοτήσουν ενώπιόν Της εν ημέρα Κρίσεως. Ποίον Άγιον Όρος θα της παραδώσουν;

Αλλά και εμείς όλοι οι Αγιορείτες έχουμε λόγον ευθύνης, αναλόγως ο καθένας από την θέση που έχει. Όλοι έχουμε λόγο και ευθύνη για θέματα Ορθόδοξου πίστεως. Η Υπεραγία Θεοτόκος, η Έφορος του Ιερού ημών Τόπου, θα ζητήσει να πάρει πίσω το «Περιβόλι Της», τον Ιερό Άθωνα, το Άγιον Όρος. Ποίον Άγιον Όρος θα της παραδώσουμε;

Παρακαλούμεν

Ύστερα από όλες αυτές τις θλιβερές διαπιστώσεις, τις οποί­ες χρόνια τώρα παρατηρούμε να εξελίσσονται και στο Άγιον Όρος, την πνευματική πατρίδα μας, και μάλιστα, μετά τις δωροδοκητικές οικονομικές επιχορηγήσεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων, δια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, οι οποίες διαπιστώσεις καθημερινώς σχεδόν πληγώνουν και ματώνουν την συνείδησή μας, ως Αγιορείτες μοναχοί, με την χάρη του Χριστού και την προστασία της Κυρίας Θεοτόκου, αισθανόμεθα την ανάγκη για λόγους συνειδήσεως να εκφράσουμε και εμείς ταπεινά, σεβαστικά και ξεκάθαρα, προς όλους, τα κατωτέρω:

Δια την πορεία η οποία ακολουθείται, τις τελευταίες δεκαετίες στο Άγιον Όρος, όσον αφορά στα θέματα της μη αθλήσεως υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως, πλην κάποιων εξαιρέσεων, οφείλουμε να σας δηλώσουμε ότι:

Διαχωρίζουμε την θέση μας, δεν συμφωνούμε, ούτε συν­ευδοκούμε με αυτή την στάση στα θέματα της μη αθλήσεως υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως, κατά της παναιρέσεως του Συγκρητιστικού Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, ο οποίος φέρνει την πανθρησκεία του Σατανισμού και του Αντιχρίστου, τα οποία προωθεί συνεχώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας. Διαφωνούμε ριζικά με όλους όσους ακολουθούν αυτή την στάση η την στηρίζουν με την αδιαφορία τους, την σιωπή τους και την ηθελημένη άγνοια.

Προς το Πατριαρχείον μας παρακαλούμε να αποχωρήσει από όλους τους διαχριστιανικούς και διαθρησκειακούς οικουμενιστικούς οργανισμούς, όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο των ψευδο-εκκλησιών και το Συνέδριο των Ηγετών των Παγκόσμιων και Παραδοσιακών Θρησκειών της Αστανά και να αποκηρύξει την παναίρεση του Συγκρητιστικού Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας.

Έπειτα, να ζητήσει, δημοσίως, συγχώρεση από τούς ορθοδόξους πιστούς, τους οποίους, επί 120 χρόνια, ταλαιπωρεί και σκανδαλίζει.

Λυπούμεθα διότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο ακόμη δεν θεολόγησε την ιστορία, με βάση την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, για να αντιληφθεί ότι –όπως ανέφερε, στην εγκυρότερη Ερμηνεία της Αποκαλύψεως, ο Όσιος Γέροντας Αθανάσιος, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Στομίου Λαρίσης– ήδη από την έναρξη της προσχωρήσεώς του στον Εωσφορικό Οικουμενισμό, το 1902, επαληθεύθηκε πλήρως, η Αποκάλυψη, το 1922, με την εξόντωση η εκρίζωση από τις πατρογονικές τους εστίες των μελών των Εκκλησιών η «λυχνιών της Αποκαλύψεως». 

Η Ιερά Αποκάλυψη του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Ιωάννη, προφητεύει το σβήσιμο των εκκλησιών η επισκοπών του Πατριαρχείου, στις τρεις διοικήσεις του, ήτοι της Ασίας, του Πόντου και της Θράκης, επειδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο και οι επίσκοποί του δεν σεβάστηκαν την εντολή του Δοξασμένου Ιησού Χριστού προς αυτούς, δια του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Ιωάννη: «Μνημόνευε ουν πόθεν εκπέπτωκας, και μετανόησον, και τα πρώτα έργα ποίησον. Ει δε μη έρχομαί σοι ταχύ, και κινήσω την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν μη μετανοήσης» (Αποκ. 2, 5).

Επίσης, ζητούμε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να σταματήσει την υιοθέτηση της Παναίρεσης του Συγκρητιστικού Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, όπως εμείς και ολόκληρος ο ορθόδοξος λαός αντιλαμβανόμαστε ευλόγως τα πράγματα από τα γνωστά οικουμενιστικά κείμενα,λόγους, συμπροσευχές, φωτογραφίες και βίντεο.

Παρακαλούμε ωσαύτως και την Ημετέρα Ιερά Κοινότητα να σταματήσει την αμφίσημη στάση της για την Παναίρεση του Συγκρητιστικού Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού (την οποία ναι μεν από την μία καταδικάζετε και διαμαρτύρεσθε κατά καιρούς με πολύ ωραία κείμενα, αλλά μένετε μόνο στα λόγια και όχι στην πράξη, είτε συμφωνείτε είτε ανέχεσθε την σχετική δράση του Οικουμενικού Πατριαρχείου).

Δια του λόγου το αληθές αναφέρουμε κάποια μόνον παραδείγματα αυτής τη αμφίσημης στάσης σας. Κατά την εορτή του αγίου Αποστόλου Ανδρέου στο Φανάρι, το 2006 δέχθηκε ο πατριάρχης τον αιρετικό πάπα με μεγάλες τιμές, ως να ήταν ο Μεσσίας – Χριστός, ψάλλοντας «ευλογημένος ο ερχόμενος», και κάνοντας δέησι, όπου τον μνημόνευσαν «Υπέρ του αγιωτάτου επισκόπου και πάπα Ρωμης» κ.α.· ενέργειες και λόγοι, που αποτελούν βλασφημία κατά του Θεανδρικού Προσώπου του Κυρίου Ιησού Χριστού και ταυτοχρόνως βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, αφού διαιωνίζουν την αμετανοησία και την πλάνη. 

Αμέσως μετά, το 2007, λόγω του σκανδαλισμού μας, η Ιερά Κοινότητα έγραφε :

«Το Άγιον Όρος δεν συμφωνεί με τις συμπροσευχές, τις συμμετοχές σε λατρευτικές συνάξεις, που δίνουν την εντύπωσι ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία δέχεται τούς Ρωμαιοκαθολικούς ως πλήρη Εκκλησία και τον Παπα ως κανονικό επίσκοπον Ρωμης».

Εφέτος όπου επαναλείφθηκε το ίδιο «οικουμενιστικό θέατρον», προχώρησαν έτι περισσότερον και μνημόνευσαν τον πάπα εις την Θ. Λειτουργία, όπου ο Πατριάρχης εξήλθεν εκ του ιερού και έδωσε πρώτα τον λειτουργικόν ασπασμό στον Παπα- Αιρεσιάρχη, πράγμα πρωτοφανές στην εκκλησιαστική ιστορία! Η επιστολή σας, την οποίαν εστείλατε τότε, και πάλιν κατόπιν πιέσεων και του σκανδαλισμού των πιστών ήταν πιο χαλαρή και μετριοπαθής από τις προηγούμενες, με τάση μάλλον προς την σιωπή και προς τον συμβιβασμό με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Σας υπενθυμίζουμε, όμως ότι μέχρι το 1974, όταν άρχισαν να έρχονται οι αδελφότητες από τον Κόσμο, δια να επανδρώσουν τις Ιερές Μονές, όπως έχουμε αναφέρει ανωτέρω, διεξοδικώς, η Ιερά Κοινότης με έκτατη Διπλή εδήλωνε:

«Εμμένομεν εις την πιστήν τήρησιν της αποφάσεως της Εκτάκτου Διπλής Συνάξεως, Συνεδρία ΝΒʹτης 13/11/1971, δια το μνημόσυνον, ήτις έλεγεν :

«Επαφίεται εις την συνείδησιν εκάστης μονής η διαμνημόνευσις του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου».

Αυτή η στάσις σας, μετά από 40 χρόνια «διακριτικής» ανοχής έναντι των οικουμενιστικών- αιρετικών ανοιγμάτων του Πατριαρχείου, Άγιοι Πατέρες, σας δηλώνουμε, ότι δεν μας αναπαύει, διότι πιστεύουμε ότι μόνον δια της διακοπής του μνημοσύνου θα σταματήσει και θα αναγκασθεί η Εκκλησία δια Συνόδου να καταδικάσει την παναίρεσι του Οικουμενισμού. Όλα τα άλλα τα κείμενα κ.λ.π. μοιάζουν, μάλλον, με χαρτοπόλεμον, όπως ελέχθη, και όχι με αγώνα εναντίον αυτής της Παναιρέσεως. Δια τούτο έχετε και τεράστια πνευματική ευθύνη ενώπιον της Εκκλησίας ως Σώματος του Χριστού. Η Παναίρεση αυτή θα είχε εκλείψει, εάν το Άγιον Όρος συνέχιζε τον αγώνα της ομολογίας της Ορθοδόξου πίστεως, δια της διακοπής του μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχη, ως Επισκόπου του Αγίου Όρους.

Εμείς, οι άσημοι και ταπεινοί Αγιορείτες μοναχοί, επιθυμού­με με την δύναμη και την χάρη του Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου, να ακολουθήσουμε την ίδια στάση και πορεία, την οποίαν χάραξαν και μας παρέδωσαν οι προ ημών όσιοι Αγιορείτες Πατέρες, όπως ο άγιος οσιομάρτυς Κοσμάς ο Πρώτος και οι λοιποί υπό Λατινοφρόνων αναιρεθέντες οσιομάρτυρες, των οποίων την μνήμην τιμούμε και εορτάζουμε. 

Δεν τους μιμούμεθα, όμως, δια της στάσεως που κρατούμε, περιφρονώντας τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος διακήρυξε: «Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».

Επίσης, λυπούμεθα πάρα πολύ και διαμαρτυρόμεθα έναντι σε ο,τι κοσμικό και αντίθετο με την αγιορειτική παράδοση διεν­εργείται, τα τελευταία χρόνια στο Άγιον Όρος, όπως η εκκοσμίκευση, και η τουριστικοποίησή του.

Επίσης διαμαρτυρόμεθα δια την παρουσία του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Μπουτάρη (οποίον κατάντημα των Θεσσαλονικέων ψηφοφόρων του για δεύτερη φορά και το δις εξαμαρτείν ουκ ανθρώπου σοφού!), ο οποίος έρχεται πρώτα χάριν «ευλογίας» στο Άγιον Όρος, στην Αλλαγή του Πρωτεπιστάτου και στη συνέχεια διενεργεί τις σοδομιτικές και θεομίσητες παρελάσεις στην Θεσσαλονίκη, καθώς επίσης και όταν υποδέχεσθε με εκκλησιαστική υποδοχή και κάνετε δέηση για πολιτικά πρόσωπα, προέδρους και πρωθυπουργούς, καθ’ ήν στιγμήν γνωρίζουμε σαφώς, ότι είναι μασώνοι (άλλωστε, κανένας από αυτούς δεν το έχει διαψεύσει), και μέλη τεκτονικών στοών – πράγμα ασυμβίβαστον με την χριστιανική πίστη, αλλά και εάν ακόμη δεν είναι μασώνοι, είναι αρκετόν το ότι ως πολιτικοί έχουν ψηφίσει πληθώρα από νόμους κατά της χριστιανικής μας πίστεως, όπως, νομοποίηση των εκτρώσεων, του σοδομιτισμού, κ.α, για τα οποία ως Αγιορείτες Πατέρες έχουμε διαμαρτυρηθεί δι ἀνοιχτῆς Επιστολής προς όλους τούς υπευθύνους φορείς, όπως και την ημετέρα Ιερά Κοινότητα, και εσείς όχι μόνον τούς υποδέχεσθε αλλά και εύχεσθε “υπέρ υγείας και μακροημερεύσεώς’’, τους. 

Όλα αυτά σας εκθέτουν και σας κατακρίνουν αιώνια ενώπιον της Εκκλησίας και του φρικτού βήματος του Χριστού, εν ημέρα Κρίσεως. Δεν υπάρχουν λόγια δια να εκφράσουμε την λύπη μας και την ουρανομήκη διαμαρτυρία μας! Όλα αυτά πιστεύουμε ότι θα έχουν ολέθριες συνέπειες για το μέλλον του Ιερού ημών Τόπου.

Οι υπεύθυνοι οφείλουν να εκφράζουν πάντα την διαχρονική συνείδηση της Εκκλησίας και των Αγίων Πατέρων. Τα θέματα της Πιστεως δεν είναι προσωπική υπόθεση κανενός! 

Οι άγιοι Αντιπρόσωποι ας το γνωρίζουν, ότι, όταν δεν ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας και της Ορθοδοξίας και ορθοπραξίας, τότε δεν είναι αντιπρόσωποί μας, αλλά εκφράζουν μόνο τους εαυτούς τους και όχι εμάς τούς αγιορείτες. Λυπούμεθα, που σας στεναχωρούμε, αλλά αυτή η στάση τους δεν μας αντιπροσωπεύει. Επιθυμητόν είναι όλοι μας να είμεθα ομόφρονες και ομόψυχοι, τα αυτά φρονούντες και πράττοντες, ακολουθούντες την παράκληση του Αποστόλου:

«Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη η εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοϊ και τη αυτή γνώμη» (Αʹ Κορ. Αʹ 10).

Να κρατήσουμε το Άγιον Όρος, το οποίο παραλάβαμε από τούς προ ημών Αγιορείτες πατέρες, μιμούμενοι αυτών τον βίον, την πίστιν και τις αρετές. Το Άγιον Όρος, πιστεύουμε ότι έχει ως κυρία αποστολή του να παραμείνει το φως του κόσμου και να μεταλαμπαδεύει τις πανανθρώπινες αξίες, που είναι, η Ορθόδοξη πίστη και ο Ελληνορθόδοξος πολιτισμός, όπως βιώνεται εδώ και χίλια εκατόν τόσα χρόνια σε τούτον τον Ιερό Τοπο, «το Περιβόλι της Παναγίας», όπως το αποκαλεί όλη η οικουμένη.

Το Άγιον Όρος, αυτό το μοναδικό και ανεπανάληπτο θαύμα της Παναγίας σε όλους τούς αιώνες, πρέπει να ζήσει, για να ζωοποιεί τον κόσμο.

Το Άγιον Όρος Κληρονομιά και Περιβόλι της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία γέννησε εν χρόνω τον αμήτορα εκ πατρός και απάτορα εκ μητρός Θεάνθρωπον Κύριον Ιησούν Χριστόν, το δεύτερο πρόσωπο της προσκυνητής Αγίας Τριάδος, τον λυτρωτή και κριτή των αγγέλων και των ανθρώπων. Αμήν.

Του ιερομονάχου Χαρίτωνος, Ι.Κ. Αναλήψεως, Καρυαί

19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΛΑΡΙΩΝ '' Η ΑΗΔΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ''

ΕΛΕΥΣΙΣ ΘΕΡΟΥΣ