Συνταξιοῦχος ναυτικός:
«Φίλος, ποὺ συνηθίζει νὰ πηγαίνει σὲ προσκυνήματα ἁγίων λειψάνων, μοῦ εἶπε:
Αὐτὸ τὸ λείψανο εἶχε μέσα κάτι σὰν μάρμαρο. Μαϊμοῦ λείψανο μοῦ φαίνεται"!».
Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης:
«Από πότε σε Ορθόδοξο Ναό μαζί
με τις εικόνες έχουμε και αγάλματα;»
Προσκυνᾶμε ἄγαλμα;
τοῦ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη
Εἴδωλα ἐπιτρέπονται στὴν Ὀρθοδοξία;
Ἐπιτρέπεται, δηλαδή, νὰ ἔχουμε ἀγάλματα καί νὰ τὰ προσκυνᾶμε, ὅπως προσκυνᾶμε τὶς εἰκόνες, τοῦ Χριστοῦ μὲν λατρευτικά, τῶν δὲ ἁγίων τιμητικά;
Οἱ Παπικοὶ ἔχουν ἀγάλματα στοὺς Ναούς τους. Καὶ σκέφτηκαν νὰ προσφέρουν καὶ σὲ μᾶς, ἀφοῦ βέβαια ἐμεῖς προσπέσαμε καὶ τοὺς παρακαλέσαμε!
Κάποτε γιὰ ὕποπτες προσφορὲς ἴσχυε τὸ τοῦ Βιργιλίου: «Φοβοῦ τοὺς Δαναοὺς κἄν δῶρα φέροντας». Πολὺ περισσότερο γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους ἰσχύει τό: «Φοβοῦ τοὺς Παπικοὺς κἄν δῶρα φέροντας». Καὶ ἀκόμα περισσότερο τό: «Φοβοῦ τοὺς Παπικοὺς κἄν λείψανα φέροντας», ὅταν μάλιστα τὰ λείψανα πού προσφέρουν ἔχουν ὡς περιτύλιγμα εἰδωλικά ἀγάλματα!
Οἱ Παπικοὶ ἔχουν ἀπέραντες ἀποθῆκες, πού οἱ ἴδιοι δὲν τὶς χρησιμοποιοῦν πλέον, ἀλλ᾽ εἶναι πρόθυμοι νὰ τὶς ἀνοίξουν, ὅταν σάν… ζητιάνοι ὀρθόδοξοι μεγαλόσχημοι προστρέχουν καὶ ἐκλιπαροῦν! Οἱ ἀποθῆκες, μουσειακῆς περισσότερο μορφῆς, φιλοξενοῦν ἀπὸ χρυσάφια παλαιῶν Παπῶν, μέχρι λάρνακες καὶ ἀναρίθμητα (ἀνεξέλεγκτα;) λείψανα.
Στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ὑπάρχουν λείψανα τῆς ἁγίας Ἑλένης. Τί χρειαζόμασταν λείψανά της ἀπό τὴ Βενετία, δηλαδή, ἀπό τούς Παπικούς; Καὶ ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἄς ποῦμε ὅτι δεχόμαστε καὶ ἕνα λείψανο ἀπό τὴ Δύσι. Μὰ στὴν περίπτωσι τῆς νέας μεταφορᾶς ἀπό τὴ Βενετία, μεταφέραμε…ἄγαλμα καὶ τὸ παρουσιάσαμε στὸ λαὸ ὡς «σκήνωμα»!
Βέβαια ὁ διαφημιστής τῆς ὅλης ὑποθέσεως (βοηθὸς ἐπίσκοπος) ἔσπευσε νὰ διορθώση τὰ τῆς διαφημιστικῆς ἀφίσσας, πού ἔκανε λόγο γιὰ σκήνωμα. Στὴ διόρθωσι μίλησε γιὰ λείψανατῆς ἁγίας Ἑλένης.
Ὅσοι σπεύδουν πρὸς προσκύνησι, ἀπό εὐλάβεια βεβαίως τὸ κάνουν. Δὲν γνωρίζουν τὸ τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Τίς συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;» (Β΄ Κορ. στ΄ 16). Πάντως λείψανα δὲν διακρίνουν. Λένε οἱ ἁρμόδιοι, ὅτι σ’ αὐτὴν τὴν πολυτελέστατη λάρνακα, ἀσήκωτη ἀπό «εὐγενῆ» μέταλλα, ὑπάρχουν δύο-τρία μικρὰ τεμάχια λειψάνων τῆς ἁγίας. Τὸ σίγουρο εἶναι, ὅτι μέσα στὴν καλλιτεχνικὴ καὶ βαρύτιμη λάρνακα δὲν ὑπάρχει σκήνωμα, ὅπως π.χ. τὰ σκηνώματα (ὁλόσωμα) τῶν ἁγίων Διονυσίου, Γερασίμου, Σπυρίδωνος καὶ ἄλλων.
Τότε αὐτὸ τὸ ὁμοίωμα, πού βρίσκεται ξαπλωμένο στὴν πολυτελέστατη λάρνακα, τί εἶναι; Ἕνα «εἴδωλο», δηλαδὴμεταλλικὸ σῶμα (ἀπό χρυσάφι, ἀπό ἀσήμι, ἀπό χαλκό, «οὐκ οἶδα»!). Εἶναι ἕνα ξαπλωμένο ἄγαλμα, περιτυλιγμένο μὲ βασιλικὴ στολὴ καὶ βασιλικὸ στέμμα!
Καὶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: Ἀπό πότε σὲ Ὀρθόδοξο Ναὸ μαζὶ μὲ εἰκόνες ἔχουμε καὶ ἀγάλματα, ἔστω καὶ ἁγίων; Καὶ γιατί ἀποπροσανατολίζουμε τὸ λαό; Ὁ λαὸς ἕνα χρειάζεται: Τὸ πρόσωπο τοῦ μοναδικοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀναστημένου Κυρίου, τὸν ὁποῖον ἀγάπησε καὶ διακόνησε ἡ ἁγία Ἑλένη.