Εμείς πρώτοι ανασταυρώνουμε το Χριστό! Σχόλιο σε πρόσφατες δηλώσεις του Μητροπολίτη Ξάνθης

O Χριστός ξανασταυρώνεται, σεβασμιώτατε Ξάνθης,από τους εκπροσώπους του Ιερατείου και υποτιθμέμενους φύλακες της ιεροκανονικής παρακαταθήκης που σχετικοποιούν την Αλήθεια, συμπροσεύχονται αδεώς με αιρετικούς και αλλοθρήσκους και συνυπογράφουν μαζί τους επαίσχυντα και προδοτικά κείμενα προβαίνοντας και σε αντίτοιχες διακηρύξεις. Ξανασταυρώνεται επίσης και από κάποιους ιεράρχες, ιδιαιτέρως των λεγόμενων «Νέων Χωρών», που ανέχονται αδιαμαρτύρητα τον «πατριάρχη του Γένους» καθώς και άλλους πρωτοκλασσάτους οικουμενιστές να καταπατούν ασύστολα τους σχετικούς ιερούς κανόνες. 

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, σεβασμιώτατε, και από τους επισκοπους εκείνους που αδιαφορούν για την πνευματική ζημία που προσγίνεται στο εκκλησιαστικό σώμα ένεκα της ανεξελέγκτου διακηρύξεως εεροδιδασκαλιών νοθευουσών το Ορθόδοξο Ήθος. Για τα ζηζιούλεια, «ελπιδοφόρα», «χαρκαινάκεια», «φαρικά» «γιανναρικά» και «θερμά» «άρρητα ρήματα» έχετε ακούσει τίποτε σεβασμιώτατε;

Ο Χριστός ξανασταυρώνετα, σεβασμιώτατε, από τους ποιμένες εκεινους που συναγελάζονται αμέριμνοι και σαν να μη συμβαίνει τίποτε με τους «εθνοπατέρες», πατραλοίες και μητραλοίες μάλλον, που ψήφισαν επαίσχυντα και ανήκουστα νομοθετήματα που προάγουν το διαστροφικό μετασχηματισμό της νεοελληνικής κοινωνίας επιτρέποντας ακωλύτως την είσοδό τους στους ιερούς ναούς καθώς και απο εκείνους που παρασημοφορούν άνευ αιδούς και συστολής εν πληθούση Εκκλησία τους ενόχους πολιτειακούς παράγοντες άνευ της υπογραφής των οποίων τα παραπάνω νομοθετήματα δεν θα καθίσταντο νόμοι του κράτους.Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, σεβασμιώτατε, από τους ποιμένες εκείνους που ανέχονται άνευ ουσιαστικής και σθεναράς αντιδράσεως και αντιστάσεως κάποιους διεστραμμένους ψυχικά και πνευματικά ψευτο-καλλλιτέχνες να παρουσιάζουν εν μέσαις Αθήναις τον πάσης επέικεινα καθαρότητος Υιό και Λόγο του Θεού ως (σύγγνωθί μοι Κύριε!) «χίππυ», «πόρνο» και «τρελλό», εκσφενδινίζοντας βόρβορο στο άχραντό Του πρόσωπο!Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, σεβασμιώτατε, από κάποιους ιεράρχες και πανεπιστημιακούς θεολόγους που εκθειάζουν το χυδαιότερο υβριστή του Θεανθρώπου, το δυσώνυμο Καζαντζάκη, που ξέρασε οχετό ηθικής λάσπης επί της αγίας μορφής Του.Ο Χριστός ξανασταυρώνετα, σεβασμιώτατε, από τους μεγαλόσχημους εκείνους κληρικούς που «αβαντάρουν» τους αντίχριστους, μηδενιστές, αμοραλιστές και εντολοδόχους ξένων κέντρων αποφάσεων πολιτικούς εξουσιαστές καθώς και κάποιους «θεολόγους» της συμφοράς και της παρακμής στην επιχείρηση μεταλλάξεως του χαρακτήρα και του προσανατολισμού των Θρησκευτικών. 

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται από τους κληρικούς εκείνους που αναφέρονται μονοδιάστατα στην αγάπη του Θεού αποφεύγοντας να κάνουν λόγο για τη δικαιοσύνη Του, τη μέλλουσα κρίση και ανταπόδοση και την αιώνια κόλαση. Από τους αγαπολόγους, σχεσιολόγους και «πολιτικά ορθούς» ποιμένες. Από αυτούς που δεν βάζουν το κεφάλι τους στον τορβά, που δεν στοχοποιούνται από το άνομο κατεστημένο. Για αυτούς δεν ισχύουν τα ψαλμικά λόγια «ονειδισμόν προσεδόκησεν η ψηχή μου» και «οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ εμέ». 

Σεβασμιώτατε, ο Χριστός δεν ξανασταυρώνεται μονάχα από τους «έξω της παρεμβολής». Πρωτίστως και κυρίως ανασταυρώνεται από τους εντός των τειχών. Από όλους μας, κληρικούς και λαικούς. Και όχι τόσο όταν αμαρτάνουμε λόγω συναρπαγής του νου ή/και αδυναμίας της θελήσεώς μας λόγω της αδαμιαίας παρακαταθήκης και της ενοικουσης εν τοις μέλεσι ημών αμαρτίας αλλά πολύ περισσότερο όταν διαστρέφουμε την ευαγγελική, αγιοπατερική και ιεροκανονική διδαχή και παρακαταθήκη, ισχυριζόμενοι ότι «δεν είναι τίποτε το ένα, δεν είναι τίποτε το αλλο», ή ότι «αυτά στην εποχή μας είναι ανεφάρμοστα», «τω καιρώ εκείνω», όπως έλεγε συχνά κεκοιμημένος πρωθιεράρχης… ,όταν αθετούμε την Ακρίβεια μεταβάλλοντας την Οικονομία από εξαίρεση σε καθεστώς και κανόνα, όταν πτήσσουμε ως λαγωοί μπροστά στους πολιτικούς εξουσιαστές, όταν επιλέγουμε την αφωνία και τη σιωπή ως κατευθυντήρια γραμμή δράσεως απέναντι στους αιρεσιολογούντες, ειδικά μάλιστα όταν οι τελευταίοι είναι υπεροχικά εκκλησιαστικά πρόσωπα κ.ο.κ. 

Εμείς πρώτοι ανασταυρώνουμε το Χριστό!

https://agonasax.blogspot.gr

Γιατί λυπᾶσαι, ψυχή μου;

Νά ᾿σαι διωγμένος, ἀδικημένος, πα­­­­ραπεταμένος. Νὰ παλεύεις μὲ τὰ κύματα καταμεσῆς τοῦ ὠκεανοῦ. Καὶ τί κύματα! Καρυδότσουφλο ἡ ψυχή σου. Καὶ νὰ μανιάζει ὁ ἄνεμος· λὲς καὶ σκοπό του τό ᾿βαλε νὰ πνίξει τὴ βαρκούλα σου, νὰ τὴν τσακίσει στὰ ἄγρια τὰ βράχια τῶν ἀλλεπάλληλων κακῶν. «Καὶ νά ᾿σαι μόνος, σκοτεινὸς μέσα στὴ νύχτα καὶ ἀκυβέρνητος σὰν τ᾿ ἄχερο στ᾿ ἁλώνι»1. Καὶ νὰ βυθίζεται ἡ ψυχὴ στὴν ἄβυσσο. Ἀπ᾿ ἄβυσσο σὲ ἄβυσσο κι ἀπὸ βυθὸ σ᾿ ἄλλο βυθὸ νὰ πέφτεις.

Καὶ νὰ μιλᾶς στὸν οὐρανό, μ᾿ αὐτὸς νὰ μένει ἄφωνος, σιωπηλός. Νά ᾿χει τσακίσει κάθε κόκκαλο καὶ νὰ πονᾶς φριχτά. Καὶ νὰ καγχάζουν δίπλα σου χαιρέκακα οἱ κακοί: Ποῦ εἶναι τώρα ὁ Θεός σου; Καὶ σένα νὰ σὲ πνίγει τὸ παράπονο βουβό: «Ἱνατί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου; καὶ ἱνατί συνταράσσεις με;». Καὶ νά ᾿χεις γιὰ ψωμὶ κατάπικρο, φαρμακερὸ μόνο τὰ μαῦρα δάκρυά σου.

«Ποῦ ἐστιν ὁ Θεός σου;» (Ψαλ. μα΄ [41] 12, 11).

Θυμᾶσαι τοὺς παλιοὺς καιρούς… Τότε ποὺ σ᾿ ἔπνιγε ἡ ἀγάπη Του κι ἦταν παράδεισος εὐφρόσυνος ὁ δρόμος τῆς ζωῆς…

Καὶ τώρα νὰ μὴ βλέπεις φῶς. Καὶ μέρα – νύχτα νὰ φωνάζεις: Γιατί μὲ ξέχασες, γιατί; Ἐσὺ δὲν εἶσαι ὁ Θεός μου; Ποῦ εἶσαι; Γιατί χάθηκες; Γιατί μὲ ἐγκατέλειψες στὴ χλεύη τῶν ἐχθρῶν;

Αὐτὰ λογίζεσαι καὶ κλαῖς. Παραμιλᾶς μερόνυχτα. Μονάχος, θλιβερός. Μιλᾶς στὸν ἑαυτό σου μόνο… καὶ ὁ πόνος σου κρυφός. Ψάχνεις νὰ δεῖς μιὰ ἀκτίνα φῶς μὲς στὸ κατάπυκνο σκοτάδι τῆς ἀπαράκλητης ψυχῆς σου.

Παραμιλᾶς… Παραμιλᾶς καὶ μιὰ στι­γμὴ ἀντρειεύεσαι: Βάστα, ψυχή μου! Γιατί σὲ τύλιξε ἡ λύπη σου βαριά; Γιατί μὲ πνίγεις καὶ σπαράζεις τὸ κορμί μου μὲ λυγμούς; «Ἱνατί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου, καὶ ἱνατί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν»!

«Ἔλπισον»!

Ὄχι! Ἐκεῖνος δὲν σὲ ξέχασε. Κι οὔτε ποτὲ Αὐτὸς στὸν πόνο σου θὰ σὲ ἐγκαταλείψει. Κι οὔτε ποτὲ μονάχο θὰ σ᾿ ἀφήσει μὲς στοῦ πελάγου τοὺς θυμούς.

Κι ἂν τώρα τόσο ἐπώδυνα πονᾶς, κι ἂν κλαῖς μὲ δάκρυα καυτὰ καὶ σὲ πυρώνουν ἕνας τὸν ἄλλον οἱ πολλοὶ σου πειρασμοί… μὴν ἀποκάμνεις!

Βάστα, ψυχὴ ταλαίπωρη!

Δὲν εἶσαι μόνη μὲς στὴν ἐρημιά, δὲν περπατᾶς στὸ ἄγνωστο, κι οὔτε σβήνουν χαμένοι στὸ κενὸ οἱ τόσοι πονεμένοι στεναγμοί σου.

«Ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν»!

Δὲν εἶναι Αὐτὸς ποὺ σ᾿ ἔφερε στὴν ὕπαρξη;Αὐτὸς δὲν μέτρησε μία πρὸς μιὰ τὶς τρίχες τῆς θλιμμένης κεφαλῆς σου;

Καὶ πῶς λοιπὸν Αὐτὸς θὰ σὲ ξεχάσει;Μετράει τὸ κάθε βῆμα σου, ζυγίζει κάθε δάκρυ σου, ἀπαριθμεῖ ἐπακριβῶς τοὺς στεναγμούς σου.

Κι ἂν ὅλα γύρω σου σκοτείνιασαν, κι ἂν σβήνουν οἱ φωνὲς τῶν φίλων, κι ἂν οἱ πολλοὶ λυγμοί σου τρέμουν στὴν ἄκρη τῶν χειλιῶν, μὴν ἀποκάμεις. Ἀντρειέψου πάλι καὶ περπάτα ἀδίσταχτα πάνω στῶν θεριεμένων κυμάτων τὶς κορφὲς καὶ τοὺς γκρεμούς. Σήκω, ψυχή μου, ὄρθια! «Ἔλπισον»!

Κάποια στιγμὴ οἱ πόνοι σου θὰ πάρουν δρόμο καὶ χαρὰ θὰ γίνουν, καὶ οἱ τωρινοί σου οἱ πικροὶ λυγμοὶ σὲ ὕμνο θὰ ξεσπάσουν δοξολογικό.

Καὶ θὰ ξαναπερπατήσεις τοὺς δρόμους τοὺς παλιοὺς μὲ περισσότερη χαρά. Σὰν δεῖς τὸ φῶς τοῦ οὐρανοῦ νὰ σβήνει ὅλα τὰ σκοτάδια.

Καὶ τὸ μικρό σου καρυδότσουφλο, ποὺ τὸ τρελαίνουν οἱ τρελοὶ καὶ μανιασμένοι ἄνεμοι, θὰ φτάσει στὸ ἀπάνεμο λιμάνι. Ἐκεῖ! ὅπου δὲν ὑπάρχουν πόνοι, θλίψεις καὶ καημοί.

Καὶ θὰ περάσεις στὴν ἀτέλειωτη ζωή. Καὶ θά ᾿ναι αἰώνια Πασχαλιά. Καὶ θὰ χτυποῦν κρυστάλλινες καμπάνες!

1. Γ. Σεφέρη, Πάνω σ᾿ ἕναν ξένο στίχο (1931).

https://www.osotir.org

Το παράδειγμα μιας πόρνης....

Μια πόρνη που αγαπάει τον Χριστό και ζητάει να τον συναντήσει στο δρόμο της μετάνοιας, θα έρθει να τινάξει τον αυτοδικαιωτισμό των «ευσεβών» στον αέρα. 

Που ακούστηκε ξανά, μία «πόρνη», πρότυπο των πιστών της εκκλησίας; Δεν το αντέχουν αυτό οι θρησκευόμενοι εραστές το νόμου και του τύπου. 

Γιατί έχουν μάθει όλα στην ζωή τους, να τα μετράνε με την μεζούρα του πρέπει, με το ζύγι του νόμου, με την τάξη του φαίνεσθαι και όχι του είναι. 

Η εφαρμογή των εντολών του Θεού, είναι γι αυτούς μια μεγάλη κρυψώνα, ένα οχυρό του «εγώ» τους, που πρέπει να τραφεί με αυτοεπιβεβαίωση, με νίκες και επιτυχίες. Οι «ευσεβιστές» ζητάνε να νικήσουν τον Θεό και όχι να νικηθούν από την αγάπη Του. Η Βασιλεία Του Θεού γι αυτούς, είναι κατόρθωμα και κατάκτηση, ποτέ δωρεά και έλεος.

Όμως ο Θεός της εκκλησίας, είναι παράξενος και παράδοξος. Αγαπά της εκπλήξεις και τις ολικές ανατροπές. Γι αυτό η Βασιλεία Του, είναι μια ολική ανατροπή των αντιλήψεων μας. Εκεί δεν θα υπάρχουν τέλειοι αλλά μετανοούντες, όχι άψογοι αλλά ειλικρινείς, όχι ατσαλάκωτοι αλλά τσακισμένοι από τα βάσανα της ζωής. 

Όσο εμείς θα επιμένουμε να πιστεύουμε στις «αρετές» και την «ηθική» μας, στις νίκες και πνευματικές επιτυχίες μας, τόσο ο Θεός θα γεμίζει τον ουρανό με πόρνες και τελώνες. «αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού».

http://plibyos.blogspot.gr/

ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ μια κάρτα για "Καλή Ανάσταση" στους δύο Έλληνες στρατιωτικούς!

A. MITRETODIS και D. KOUKLATZIS, 

Ily.lit-Avariz, 22130, 

Avariz koyu, 

Edirne merkez, 

Edirne, 

Τουρκια

είναι η ταχυδρομική διεύθυνση των φυλακών και όλοι οι κρατούμενοι έχουν δικαίωμα σε αλληλογραφία.

Στέλνουμε μια κάρτα για "καλή Ανάσταση" προσωπικά στους κρατουμένους στρατιωτικούς μας, κοστίζει ελάχιστα με μεγάλο συμβολισμό!!!

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Πώς να σε ονομάσω άνθρωπο;

Πώς να σε ονομάσω άνθρωπο; 

Όταν ορμάς και χοροπηδάς σαν ταύρος, κλωτσάς σαν γαϊδούρι, 

χλιμιντρίζεις σαν άλογο όταν βλέπεις γυναίκα, 

τρως σαν αρκούδα, παχαίνεις όπως το μουλάρι, 

μνησικακείς όπως η καμήλα, 

αρπάζεις σαν λύκος,

οργίζεσαι σαν φίδι, 

δαγκώνεις όπως ο σκορπιός, 

φέρεσαι ύπουλα σαν αλεπού,

χύνεις δηλητήριο όπως η κόμπρα και η οχιά, 

πολεμάς τα αδέρφια σου όπως ο διάβολος; 

Πως μπορώ, λοιπόν να σε ονομάσω άνθρωπο, 
όταν δεν βλέπω σε σένα τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης;

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα: «Μόνο ἄν σταματήσουμε νά κατηγοροῦμε τούς ἄλλους θά ἀποκτήσουμε ψυχική γαλήνη»

https://stratisandriotis.blogspot.gr

Άγιος Πορφύριος: «Να διατηρήσετε ορθή την πίστη και αλώβητη, διότι έρχονται δύσκολα χρόνια»

Θα αναφέρω την τελευταία μου επίσκεψη, στον Γέροντα Πορφύριο, βορειότερα, όταν έμενε σε ένα Κελλί του Μοναστηριού που χτιζότανε τότε.

Πήγα και τον είδα. Είχε τυλιγμένα τα χέρια του με πανιά και στο μάτι είχε κάτι σαν κομπρέσσα. Έχω στη μνήμη μου αυτή την εικόνα. Του λέγω:

-Γέροντα, τι πρέπει να προσέξω;

Ταυτόχρονα, του έπιασα λίγο τα χέρια να πάρω την ευχή του.

-Όχι, δεν χρειάζεται….

-Γέροντα τι πρέπει να προσέξω στην ζωή μου;

-Αυτό που πρέπει περισσότερο εσείς οι αγιορείτες να δείτε, είναι το θέμα της πίστεως. Να διατηρήσετε ορθή την πίστη και αλώβητη, διότι έρχονται δύσκολα χρόνια. Προσέξτε την πίστη, εσείς ειδικά που είστε στο Άγιον Όρος. Ο κόσμος προσβλέπει σε εσάς.

Αυτό μου είπε και χαράχτηκε στο μυαλό μου. Μετά τον ερώτησα για κάποιες μοναχές που γνώριζα και δυστυχώς αυτό που μου απάντησε τότε έγινε τώρα, μετά από τόσα χρόνια!

Μου είπε: «Υπάρχει πολύς εγωισμός… Δεν θα προκόψουν». 

Και τελικά διαλύθηκε η συνοδεία αυτού του γυναικείου Ησυχαστηρίου 25 χρόνια μετά…

*Μαρτυρία ιερομονάχου Προδρόμου, Γέροντος Ι. Κελλίου Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, 

Ι.Μ. Σιμωνόπετρας, Άγιον Όρος.

https://fdimathan.wordpress.com

Κύριε!

Κύριε!

Τό ὄνομά Σου εἶναι Ἀγάπη;

μή μέ ἀποδοκιμάσεις γιά τίς ἁμαρτίες μου.

Τό ὄνομά Σου εἶναι Δύναμη;

ἐνίσχυσέ με, γιά νά μήν πέφτω στό κακό.

Τό ὄνομα Σου εἶναι Εἰρήνη;

πράϋνε τήν ταραγμένη μου ψυχή.

Τό ὄνομα Σου εἶναι Ἔλεος;

μήν παύσεις νά μέ συγχωρεῖς.

Ἅγ. Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

https://stratisandriotis.blogspot.gr

Αφέσου στον Θεό, και όπου σε πάει

Μη τα ψειρίζεις όλα με λεπτομέρεια, 

γιατί το ένα και γιατί το άλλο.

Αφέσου στον Θεό, και όπου σε πάει.

Όπως ακριβώς στη θάλασσα και όπου σε οδηγήσει το κύμα.

Ο Θεός είναι το ασφαλές ευλογημένο κύμα της ζωής μας.

ΠΑΤHΡ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΠΟΙΜEΝΩΝ 

yiorgosthalassis.blogspot.com

Ο Οικουμενιστής Πατριάρχης προσεύχεται για τους αλλόθρησκους σφαγείς, αλλ΄ όχι για τους Χριστιανούς θύματα!

Προσευχή για τους 2 Έλληνες στρατιωτικούς 

δεν έχει ο Πατριάρχης; 

32 ημέρες αφωνίας από το Φανάρι

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε προκαλέσει χωρίς αμφιβολία πολλά αρνητικά σχόλια με τις προσευχές του και τις ευχές του να επιτύχουν τα τουρκικά στρατεύματα τους στόχους τους με την επιχείρηση Κλάδος Ελαίας στη βόρεια Συρία. Εκατοντάδες βίντεο και χιλιάδες φωτογραφίες είναι τα πειστήρια της σφαγής των Κούρδων που έκαναν οι Τούρκοι στη βόρεια Συρία… Αυτός ήταν ο στόχος και γι΄ αυτό οι Πατριαρχικές προσευχές ξένισαν.

Όπως ξενίζει και προκαλεί όπως και να το κάνουμε ερωτήματα η εκκωφαντική σιωπή του Πατριαρχείου για την συνεχιζόμενη αιχμαλωσία των δύο στρατιωτικών μας. Είναι συγκλονιστική η αφωνία του Πατριαρχείου και δεν αρκεί η δικαιολογία πως και ο Πατριάρχης είναι όμηρος των Τούρκων.

Επιβεβαιώνει βεβαίως πόσο ψεύτης είναι ο Ερντογάν όταν τολμά να συγκρίνει τις ελευθερίες χωρίς κανένα όριο που απολαμβάνουν στην Ελλάδα ακόμη και οι πιο ακραίοι της μειονότητας στη Θράκη μ΄ αυτές των μειονοτήτων που ζουν στην Τουρκία. Αυτοί που δεν δηλώνουν μουσουλμάνοι αλλά Τούρκοι και γράφουν ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα ότι θέλουν υπέρ της Τουρκίας.

Ελπίζουμε ότι μετά από 32 ημέρες αιχμαλωσίας και με τη Μεγάλη Εβδομάδα να ξεκινά αύριο ο Πατριάρχης θα κάνει μια προσευχή και για τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς.

https://agonasax.blogspot.gr

Γέροντα πόσο δύσκολο είναι να πάει κάποιος στον Παράδεισο;

Γέροντα πόσο δύσκολο είναι να πάει κάποιος στον Παράδεισο;

– Καθόλου! Το πιο εύκολο πράγμα είναι.

Αντιθέτως, το να πας στην Κόλαση θέλει έξοδα και πολύ προσπάθεια.

Πρέπει να αφιερώσεις κόπους, ξενύχτια, ταλαιπωρίες,λεφτά για αμαρτίες, να ξαγρυπνάς σε άσωτείες και από πάνω να υποφέρεις μία ζωή από απελπισία,

φόβο, ενοχές και άγχος, πού θα σε γεμίζει ή αμαρτία.

Ενώ για να πας στον Παράδεισο απλώς μία εξομολόγηση να κάνεις, ένα «ήμαρτον» να πεις κάτω από το πετραχήλι,του ιερέως, βγάζεις αμέσως και δωρεάν εισιτήριο πρώτη θέση για την ουράνια βασιλεία.

Δεν βλέπεις και τον ληστή επί του σταυρού;Ένα «Μνήσθητι μου» είπε και έγινε ό πρώτος οικιστής του Παραδείσου.

Αγιορείτικες Κουβέντες -π.Διονύσιος Ταμπάκης

yiorgosthalassis.blogspot.com

Διώξε κάθε υποκρισία, κάθε δόλιο ψέμα.

Διώξε κάθε υποκρισία, κάθε δόλιο ψέμα.
Κοιτάξου άφοβα στον καθρέφτη της ζωής σου.
Ο Θεός σε ξέρει.
Γιατί τόσο θέατρο; Σταμάτο το!
Αφού έφυγε το καρναβάλι, αποχώρησαν οι Απόκριες.
Βγάλε τη μάσκα, και όλη την στολή της μεταμφίεσης.

Ξεγυμνώσου μπροστά στην αλήθεια.
Τρομάζεις να αντικρύσεις τα λάθη σου; τα πάθη σου; τις αμαρτίες σου;
Μα αφού αυτός-αυτή είσαι; Τι να γίνει;
Τι βγαίνει με τόσο κυνηγητό με τον εαυτό σου;
Αυτομαστιγώνεσαι, κονταροχτυπιέσαι με σένα, με το μέσα σου.
Απλά ηρέμησε, ησύχασε, ποιός από μας έχει αγγίξει,
ή θα προσεγγίσει τελειότητα, ή το απόλυτο;

Μόνον ο Ένας, μόνον Εκείνος την έχει!
Σε Κείνον να κραυγάζεις, να ζητάς βοήθεια.

Όχι απελπισία!
Όχι απόγνωση.
Όχι άλλη κραυγή αυτοκτονίας! Όχι!Φτάνει πιά.
Ο Θεός είναι ο μόνος που σε κατανοεί απόλυτα.
Οι άνθρωποι; Ποτέ!

Οι γύρω σου θα αναμένουν μόνιμα με τα φτυάρια...να σε θάψουν!
Μοντέρνοι νεκροθάφτες του σήμερα, του 2018.
Οι γλώσσες τους φτυάρια, και οι καρδιές τους μνήματα!
Χωρίς ούτε καν ίχνος αγάπης! Νεκροί είναι αυτοί, κι όχι εσύ!
Και μετά τολμούν να μιλάνε για νηστεία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή;
Γεμίσαμε προσωπεία και γελοιότητες θεούσικες!

Τα θέλει αυτά ο Χριστός μας;
Τον έχουν άραγε ρωτήσει;
Έχουν σχέση μαζί Του;
Δεν νομίζω.

Αν ζούσαν τότε, που απλά και ταπεινά περπάταγε ο Θεός, στο Όρος των Ελαιών,
στα Ιεροσόλυμα, θα τους κατακεραύνωνε!

Όπως και το έκανε και στους υποκριτές και τους Φαρισαίους του τότε.
Τις πόρνες, εμάς τους αμαρτωλούς όλους, και τους τελώνες αγκάλιασε.
Μας σκούπισε τα δάκρυα, ανέχτηκε τα αρώματά μας τα βαριά,
γιατί είδε στο βάθος της καρδιάς μας, ένα άλλο άρωμα κρυμμένο,
ακόμα πιο υπέροχο και αληθινό.
Το άρωμα της μετάνοιας, της αυτογνωσίας, (ξέρω ποιός αληθινά είμαι, κι ας με έχουν πολύ ψηλά τάχα), έστω κι αν υπάρχει η αδυναμία της πτώσης.

Τι σου είπε τότε;
Έπεσες; Σήκω! Ξαναέπεσες; Σήκω και πάλι.
Τι είπε στους γύρω; Πόσες φορές να σε συγχωρούν;
Άπειρες!
Αχ,...Χριστέ μου τεράστιε, άπειρε Θεέ, που δεν μπορεί κανείς να σε κλείσει
σε κανένα τσεπάκι του, είσαι η Ζωή μας!
Είσαι το παν!
Σε λατρεύω, Κύριέ μου, Ιησού μου ολόγλυκέ μου!
Αγάπη μου ουράνια, παντοτινή, πανάκριβη, πολύτιμη, που όλο το λεξιλόγιο,
όλων των λεξικών του κόσμου, δεν μπορεί να εκφράσει την μοναδικότητά Σου!
Ζωή μου τωρινή, μελλοντική, αιώνια!
Αιώνια μαζί ΣΟΥ!

π.Ιγνάτιος Καζάκος Ηγούμενος Ιεράς Μονής Των Ποιμένων - Αγία Γή

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Πάρε Θεέ μου την ζωή μου και δος μου την δική Σου...

Κάποιος αγιορείτης είχε πει κάποτε, ότι η Θεία Λειτουργία, είναι το «γλέντι του μοναχού». Εγω θα έλεγα της ανθρώπινης ψυχής. Γιατί αυτή η πράξη, σε πάει σε μέρη που δεν μπορεί κανείς εύκολα να επισκεφθεί, τόσο μακρινά όσο η ψυχή, όσο ο ουρανός. Κάποιος άλλος είπε, ότι η Θεία Λειτουργία, είναι «ένα ταξίδι». Αλήθεια κι αυτό. Όλη η ζωή μας είναι ένα ταξίδι άλλωστε. Μια οδοιπορία. Μια μαθητεία σε κάτι που ξημερώνει στο βαθύ σκοτάδι μας, σε κάτι που θα γεμίσει μια για πάντα το κενό στα στήθη μας. 

Η Θεία λειτουργία είναι και κάτι άλλο ακόμη. Μια βαθιά ερωτική πράξη. Ίσως η όντως ερωτική πράξη, αφού η ευχαριστία είναι το ξεχείλισμα της αγάπης. Να ευχαριστείς τον άλλο που σε αγαπάει και επιτρέπει να το αγαπάς. Τι άλλο μπορεί να είναι η Ευχαριστία, από ερωτική πράξη, όταν τα δώρα που σου έδωσε ο Θεός, τα στοιχεία της φύσης σου, το ψωμί και το νερό σου, το κρασί και το λάδι σου, τα αναφέρεις στο όνομα Του και τον ευχαριστείς για την ζωή που σου χάρισε; Γι αυτό το μέγα δώρο της ύπαρξης που κανείς δεν εκτιμά παρά μονάχα όταν αρχίζει να χάνει. 

Το μυστήριο του ανθρώπου συναντά το μυστήριο του Θεού, μεσα από την Ευχαριστία, την δοξολογία, την αναφορά ως αγαπητικό διάλογο. Δίνεις πίσω στην Αιτιώδη Αρχή του σύμπαντος, Εκείνον, τα στοιχεία της φύσης σου, αυτά που σου έδωσε για να επιβιώσεις βιολογικά, και του λες, «Πάρε Θεέ μου την ζωή μου και δός μου την δική σου». Σου δίνω το ψωμί, το κρασί και το νερό που συ μου έδωσες να ζήσω και σου ζητάω να μου τα ξαναδώσεις πίσω, μα αυτή την φορά όχι απλά για να επιβιώσω αλλά για να ζήσω αιώνια. Θέλω ζωή που να νικά τον θάνατο. 

Γιατί η πραγματική πείνα και δίψα μου είσαι εσύ Θεέ μου. Και ξέρεις πότε το καταλαβαίνω; Όταν πεινάω και δεν βρίσκω με τι να χορτάσω την πείνα μου. Όταν διψάω και κανένα νερό δεν μοιάζει να ξεδιψάει τα ξεραμένα χείλη μου. Μα πιο πολύ όταν αισθάνομαι αυτή την μοναξιά επάνω στο Σταυρό των παθών και καημών μου και αισθάνομαι ότι μονάχα εσύ είσαι «η γλυκιά παρηγοριά μας σε αυτόν το πικρό κόσμο που περνά και η αιώνια χαρά μας αυτόν τον αθάνατο κόσμο που έρχεται…»

http://plibyos.blogspot.gr/

Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά…

 

Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά αυτοί με τους οποίους συναναστρέφεσαι. Άκου τη συμβουλή μου: Εάν κάποιος δεν σου συμπεριφέρεται καλά, εσύ να του συμπεριφέρεσαι με καλοσύνη. Όλη η υπόθεση θέλει ταπείνωση. Ας πούμε ένα παράδειγμα: Σου λέγει κάποιος πως η δουλειά σου δεν είναι καλή. Να του πεις: “Ευχαριστώ, που με συμβουλεύεις. Βοήθησε με να γίνω καλύτερος. Λέγε μου τα λάθη μου, για να τα διορθώσω”. Να δέχεσαι απ’ όλους συμβουλές, από ταπείνωση όμως και όχι από δειλία. Έτσι θα διατηρείς στην ψυχή σου την ουράνια χαρά και την ειρήνη.

Σου είπε ο αδελφός σου ότι είσαι ύπουλος! Πάρε το για αστείο, και μη σου κακοφανεί! Αλλά, κι άν ακόμη το εννοούσε, σε ερωτώ: Μήπως στην πραγματικότητα δεν είμαστε όλοι ύπουλοι; Ποιός μπορεί να ισχυρισθεί πως είναι παντού και πάντοτε ευθύς και ειλικρινής; Πες ότι σου το είπε αυτό ο αδελφός σου κατά παραχώρηση Θεού, για να ταπεινωθείς και να διορθωθείς. Και εσύ να νοιώθεις όχι αντιπάθεια, αλλά αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον αδελφό σου, που, έστω και μ’ αυτό τον τρόπο, σε βοηθά να διορθωθείς και να σωθείς!

Όταν σε λυπούν ή όταν σε προσβάλλουν, τότε να ενθυμήσαι τα Πάθη του Κυρίου μας: Όταν τον ύβρισαν, αυτός δεν ύβριζε, όταν τον ειρωνεύονταν, αυτός δεν ειρωνευόταν, όταν τον κτυπούσαν, αυτός δεν κτυπούσε, όταν τον κακολογούσαν, αυτός δεν κακολογούσε, αλλά σ’ όλα αυτά ανταποκρινόταν με ηρεμία: “Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού” (Ιω. ιη’ 23). Και προσευχόταν για τους σταυρωτές Του. Να ζούμε, όπως έζησε ο Χριστός, δηλαδή με ταπείνωση, με υπακοή, με ανεξικακία. Να φροντίζουμε να Τον μιμούμαστε, όσο γίνεται, σε όλα. Μετά χαράς να βαδίζουμε τη στενή και τεθλιμμένη οδό, και να μισούμε τον φαρδύ και αστόχαστο βίο.

Πρόσεξε να μη σου κακοφαίνεται, όταν σου πουν λόγο σκληρό. Οι λόγοι οι σκληροί, οι υβρισιές, οι καταφρονήσεις απαλλάτουν τον άνθρωπο από τους κακούς λογισμούς, και μάλιστα τους αισχρούς. Τον απαλλάτουν απ’ όλα τα πάθη, αρκεί να υπομένει όλα αυτά αγόγγυστα. Όταν φθάσης στο σημείο να ευχαριστείσαι, όταν σε καταφρονούν, σε υβρίζουν και σε συκοφαντούν, τότε να ξέρεις σίγουρα ότι θα απολαύσης στέφανον αμάραντον στους ουρανούς.

Αν σε κοροϊδεύουν, εσύ κάνε καλούς λογισμούς, παίρνε το π.χ. για αστείο, και έτσι φεύγει εύκολα η παρεξήγηση και το σκάνδαλο. Να σας πω ένα παράδειγμα: Στο διακόνημα της γεωργίας, είχα δύο λαϊκούς βοηθούς, μισθωτούς της Μονής. Ο ένας ήταν έμπειρος στη γεωργία, ενώ ο άλλος εργαζόταν προηγουμένως ως κουρέας, και μόνο πρόσφατα είχε αρχίσει να επιδίδεται και αυτός στη γεωργία. Ο έμπειρος ήταν μικρότερος στην ηλικία από τον άλλο. Κι όμως τον πείραζε, αποκαλώντας τον “ψωμά”, υπονοώντας ότι δεν ήταν άξιος στη δουλειά του, αλλά μόνο για να τρώει ψωμί ήταν ικανός. Όμως ο άλλος ήταν πράος και ανεξίκακος, άν και ήταν μεγαλύτερος και είχε και δέκα παιδιά. Έλεγε με τον λογισμό του: “γιατί να μου κακοφανεί, άν με αποκάλεσε “ψωμά”; Ας τον να λέει. Δεν πειράζει!” Δηλαδή ταπεινώθηκε εκούσια, εξέλαβε την προσβολή για αστείο, δεν στενοχωρήθηκε, και έτσι κέρδισε ό,τι πιο πολύτιμο: Τη Χάρη του Θεού!

Ο Κύριος μακαρίζει τους πραείς. Λέγει ότι “αυτοί κληρονομήσουσι την γην” (Ματθ. ε’ 5). Αυτός, που είναι πραγματικά πράος, όχι μόνο εξωτερικά δεν οργίζεται, αλλ’ ούτε και μέσα στην ψυχή του. Την ώρα του παροξυσμού να προτιμάς τη σιωπή, την προσευχή και τη φυγή, και ποτέ σου δεν θα το μετανοιώσης.

Πολλοί οργίζονται όχι μόνον εναντίον ανθρώπων, αλλά και εναντίον αψύχων πραγμάτων, και αρχίζουν να σπάνε αντικείμενα και να χτυπούν τα ζώα, που νομίζουν ότι τους έφταιξαν. Όμως ο αληθινά πράος και ανεξίκακος δεν οργίζεται με τίποτε και είναι πάντοτε ειρηνικός. Το Πνεύμα το Άγιο κατοικεί μέσα στην ψυχή του.

Η πραότης, όταν είναι κατά Θεόν, δεν είναι ούτε δειλία, ούτε αδυναμία, αλλά είναι δύναμη πνευματική και πίστη στον Θεό αληθινή.

Ο πράος παραμένει ανεπηρέαστος στον νου και στην καρδιά του. Δεν ταράσσεται, ούτε όταν τον κατηγορούν, ούτε όταν τον επαινούν ούτε όταν τον υπολογίζουν, ούτε όταν τον αγνοούν, ούτε όταν τον εξυψώνουν, ούτε όταν τον ταπεινώνουν. Αυτή όμως η αρετή είναι καρπός μεγάλης πίστης στον Θεό, βαθιάς ταπείνωσης και καθαρής προσευχής.

Ο πράος επηρεάζει και τους άλλους γύρω του. Ειρηνεύει αυτούς, που διαπληκτίζονται, γαληνεύει αυτούς, που έχουν ταραχή και σύγχυση.

Ο πράος, και με μόνη τη θέα του, σκορπίζει ειρήνη και χάρη.

Γέροντος Γερμανού Σταυροβουνιώτη

http://agiapsychanalysi.blogspot.gr 

Ένα χαμόγελο η προσευχή μας...

Η καλύτερη προσευχή είναι το χαμόγελο μας. Θα μου πείτε δύσκολο. Δεν είναι πάντα κατορθωτό. Όμως ας το δούμε πιο ρεαλιστικά. Υπάρχει ζωή που να είναι όλα «τέλεια», «ιδανικά» ή όπως ακριβώς θα θέλαμε; Δεν νομίζω. 

Κανείς μας δεν έχει ένα τέλειο βίο, δίχως προβλήματα και δοκιμασίες. Εάν περιμένουμε πότε θα έρθουν τα πράγματα έτσι όπως τα θέλουμε για να γελάσουμε, να χαρούμε και να ευχαριστηθούμε, το μόνο σίγουρο είναι, ότι θα πεθάνουμε στην θλίψη, βυθισμένοι με τα μικρά και μεγάλα όνειρα μας στην κόλαση της απόγνωσης.

Είναι γεύση παραδείσου και εμπειρία Θεού, να χαμογελάς ενώ...

...όλα δεν είναι τέλεια στην ζωή σου. Μπορεί να είναι και χάλια. Κι όμως εσυ να επιμένεις, να λες «έχει ο Θεός, θα τα καταφέρουμε, θα το παλέψουμε, γέλα ρε τι σου ζητάνε….». 

Προσωπικά εδώ και χρόνια δέχομαι να μου μιλήσουν για τον Θεό μονάχα εκείνοι οι άνθρωποι, που ενώ κοιμήθηκαν στην κόλαση ξύπνησαν στον παράδεισο. Δηλαδή απόλυτα πονεμένους, τσαλακωμένους και σταυρωμένους, και όμως αναστημένους. Κανέναν άλλον, ότι ένδυμα ή προσωπείο κι αν φορά. 

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε και μια άλλη μεγάλη αλήθεια, ότι η χαρά δεν έρχεται μέσα από μεγάλα και συνταρακτικά γεγονότα, αλλά από καθημερινές απλές πράξεις ζωής. 

Οπότε ας δώσουμε στο πρόσωπο και στην ψυχή μας αυτό που της αξίζει, μικρές χαρές, μέχρι να έρθει η αιώνια μεγάλη. Γιατί γι’ αυτό πλαστήκαμε, για την χαρά, για το χαμόγελο που ατελεύτητα θα απλωθεί στην ύπαρξη μας.

plibyos.blogspot.gr