.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η Παναγία και ο κλόουν ( Θα ανατριχιάσεις )



Ο Πέτρος Γκουερέν ήταν σπουδαίος κλόουν. Τα χρόνια όμως πέρασαν, γέρασε και δεν έβρισκε πια δουλειά. Απελπισμένος και για να μη πεθάνει της πείνας, πήρε το δρόμο για ένα μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία.
Ίσως οι καλόγεροι να τον φιλοξενούσαν για λίγο. Πραγματικά, ο ηγούμενος τον κράτησε εκεί, για να κάνει κάποιο θέλημα.

Ο Πέτρος χάρηκε. Κι ήθελε να ευχαριστήσει την Παναγία γι' αυτό. Δεν ήξερε όμως γράμματα, για να μπορεί να διαβάζει στα μεγάλα βιβλία και να της ψέλνει ύμνους, όπως οι καλόγεροι. Αλλά κάτι σκέφτηκε να κάνει κι αυτός... Κι ένα μεσημέρι, που οι καλογέροι ησύχαζαν στα κελιά τους, ο Πέτρος χάθηκε. 

Ο ηγούμενος, θέλοντας να τον στείλει σε κάποιο θέλημα, έψαξε να τον βρει. 

Τον γύρεψε παντού μα δεν φαινόταν πουθενά. Κάποια στιγμή πέρασε και μπροστά απ' τη δυτική πόρτα της εκκλησίας κι απ' το μεγάλο τζάμι της έριξε μία γρήγορη ματιά μέσα στην εκκλησία. Και τι να δει! Ο Πέτρος ήταν μπρος στη μεγάλη εικόνα της Παναγίας κι έκανε τούμπες και χίλια δύο ακροβατικά. Μία περπατούσε με τα χέρια, μία ισορροπούσε μόνο πάνω στο ένα χέρι, μία κυλούσε στηριγμένος στις άκρες των ποδιών και των χεριών σαν τροχός. 

Ο ηγούμενος αναστατώθηκε απ' αυτά που έβλεπε. Τα πέρασε για μεγάλη ασέβεια κι ήταν έτοιμος να του βάλει τις φωνές. 

Ήταν ακριβώς η στιγμή που... ο Πέτρος, ακουμπώντας μόνο πάνω στο κεφάλι του, έπαιζε στα πόδια του, τα γυρισμένα προς τα πάνω, το παλιό του μπαστούνι των κλόουν. 

Κι είχε αναψοκοκκινίσει το γέρικο πρόσωπό του κι είχαν φουσκώσει οι φλέβες του λαιμού του και ποτάμι έτρεχε ο ιδρώτας από το μέτωπό του. 

Έτοιμος ήταν να του βάλει τις φωνές ο ηγούμενος. Μα εκείνη τη στιγμή φάνηκε η Παναγία εκεί από τη μεγάλη εικόνα ν' απλώνει το χέρι της, να σκύβει και με την άκρη του μανδύα της να σκουπίζει τον ιδρώτα από το πρόσωπο του Πέτρου. 

Ανατριχίασε ο ηγούμενος. Γονάτισε, σταυροκοπήθηκε και ψιθύρισε τρέμοντας:
«Συγχώρεσε με, Παναγία μου. Εσύ ξέρεις ποιός σε τιμά και σε δοξάζει καλύτερα…»

Αποτείχιση; ή ... υπακοή στον Πάπα;



Ιερού Γενναδίου Σχολαρίου

.... Η γνώμη μου είναι η εξής: Ό­ποιος θα μνημονεύση τον Πάπα ή θα έχη κοινωνία με αυτούς που τον μνημονεύουν ή θα συμβουλεύση ή θα παραινέση κάποιον να μνημονεύση, θα τον θεωρήσω όπως ακριβώς και η αγία και μεγάλη σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία εξήτασε το λατινικό δόγμα και κατεδίκασε όσους το πίστεψαν, τον Βέκκο δηλαδή και τους ομόφρονάς του. Έπειτα δεν θεωρώ μικρό πράγμα το μνημόσυνο του Πάπα ή οποιουδήποτε επισκόπου. Άλλωστε η πνευματική κοινωνία των ομοδόξων και η τελεία υπο­ταγή προς τους γνησίους ποιμένας εκφράζεται με το μνημόσυνο. Οι σύνοδοι και οι άλλοι Πατέρες ορίζουν ότι: αυτών που αποστρεφόμεθα το φρόνημα πρέπει να αποφεύγωμε και την κοινωνία. και όλα τα σχετικά που γνωρίζετε ότι ορίζουν. Πάνω απ' όλα όμως ο Κύ­ριός μας λέγει: «Αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλο­τρίων την φωνήν» (Ιω. ι', 5). 

Μη γένοιτο να κάνω αιρετική την εκκλησία μου, την αγία μητέρα των Ορθοδόξων, δεχόμενος το μνη­μόσυνο του Πάπα, εφ' όσον ο Πάπας ομολογεί και πι­στεύει εκείνα, για τα οποία δεν τον δέχεται η Εκκλη­σία μας. Όποιος, λοιπόν, ομολογήσει ότι εκείνος (ο Πάπας) ορθοτομεί τώρα τον λόγο της αληθείας, ομο­λογεί ότι οι δικοί μας πρόγονοι είναι αιρετικοί. Η γνώμη μου λοιπόν ήταν και θα είναι αυτή. Και θα είμαι οπωσδήποτε πάντοτε ακοινώνητος προς τον Πάπα και όσους έχουν κοινωνία μ' αυτόν, όπως οι Πα­τέρες μας. Διότι πρέπει να μιμούμεθα την ευσέβειά τους, αφού δεν έχομε την αγιωσύνη και την σοφία τους.

Ο Άγιος Νεκτάριος κατά του Επισκοποκεντρισμού:«Ὁ ἀρχιερέας εἶναι πρῶτος μεταξὺ τῶν ταπεινοφρόνων καὶ ἄρα τελευταῖος ὅλων»



Ο άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως απαντά σε επιστολή γνωστού του μοναχού:
«Ἡ ταπεινοφροσύνη σου διακρίνει κάποια ἀνισότητα μεταξύ μας, λόγῳ τοῦ ἀξιώματος τῆς ἀρχιερωσύνης. Τὸ ἀξίωμα εἶναι ἀληθινὰ μεγάλο, «ἀλλὰ καθ’ ἑαυτὸ καὶ πρὸς ἑαυτῷ». Τὸ ἀξίωμα ἀληθινὰ τιμᾷ αὐτὸν ποὺ τὸ κατέχει, γιὰ τὴν ὑποκειμενική του ἀξία, ἀλλ’ αὐτὸ καθόλου δὲν μεταβάλλει τὶς σχέσεις του μὲ τοὺς ἀδελφούς, τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ Κυρίου, οἱ ὁποῖες παραμένουν πάντα οἱ ἴδιες, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ὑπάρχει καμμιὰ διαφορὰ καὶ ἀνισότητα μεταξύ μας. Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτό, τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχιερέα εἶναι ὑπόδειγμα ταπεινοφροσύνης. Ὁ ἀρχιερέας εἶναι πρῶτος μεταξὺ τῶν ταπεινοφρόνων καὶ ἄρα τελευταῖος ὅλων. Ποῦ εἶναι ἡ ὑπεροχή; Τὸ ἀξίωμα δίνει τιμὴ σ’ αὐτὸν ποὺ τὸ ἔχει, χωρὶς νὰ γίνεται αἰτία διάκρισής του ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ Κυρίου. 

Μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν διακρίνονται, ἀσχέτως ἀπ’ τὰ ἀξιώματα ποὺ κατέχουν, οἱ μιμητὲς τοῦ Χριστοῦ, γιατὶ αὐτοὶ φέρουν τὸ ἀρχέτυπο τῆς εἰκόνας καὶ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ τοὺς στολίζει καὶ τοὺς ἐξυψώνει σὲ ἐξέχουσα θέση τιμῆς καὶ δόξας. Μόνο αὐτὴ ἡ θέση φέρει διάκριση καὶ ἀνισότητα μεταξὺ τῶν ἰσότιμων τῆς χάρης. Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος προόδευσε στὴν ἀρετή, ὑπερέχει ἀπ’ τὸν ἄλλο, ποὺ δὲν προόδευσε. Ὅπως πάλι ὑστερεῖ πολὺ ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει καμμιὰ ἀρετή. Ὁ ἀμελὴς καὶ ἀδιάφορος, κι ἂν ἀκόμη εἶναι ἀρχιερέας, ὑπολείπεται πολὺ ἀπ’ τὸν ἐπιμελῆ καὶ ἄγρυπνο ἀγωνιστή, κι ἂς εἶναι ἐλάχιστος καὶ ταπεινὸς μοναχός».

(«Διδαχὲς ἁγίου Νεκταρίου», Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, σελ. 135-136

Προσωπικά, αισθάνομαι να καταπιέζομαι από τις εξουσίες



Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Προσωπικά, αισθάνομαι να καταπιέζομαι από τις εξουσίες. Αν αυτό είναι αναρχισμός, τότε είμαι αναρχικός.

Όχι βέβαια με την έννοια να βάζω μπόμπες...

Αλλά να μην ανέχομαι με κανένα τρόπο να με διαθέτουν κατά τη βούλησή τους, χωρίς τη συγκατάθεσή μου, οι τρίτοι, οι άσχετοι, οι ''σωτήρες''...

Και αυτό είναι ένα αίσθημα, που ολοένα και περισσότερο κυριεύει σήμερα μερικές συνειδήσεις. 

Οδυσσέας Ελύτης

“Για μας η ψυχή μας είναι το όνομα μας” 

Ανοιχτή Επιστολή στην Ε.Ο.Κ. Μάρτιος 28, 1992 

Ελύτης - Μερκούρη - Αρβελέρ - Τσάτσος - Μάνεσης - Γεωργάκης

(Όταν οι Άνθρωποι του πνεύματος έλεγαν όχι στην εκχώρηση του ονόματος Μακεδονία.)


Οι υπογραφόμενοι θεωρούμε υποχρέωση μας τόσο απέναντι στην ιδιαίτερη πατρίδα μας την Ελλάδα, όσο και απέναντι στη μεγαλύτερη πατρίδα μας την Ευρώπη, να απευθυνθούμε σε εσάς και να θέσουμε υπόψη σας τα ακόλουθα.

Σας είναι ασφαλώς γνωστή η προσπάθεια που άρχισε παλιότερα και συστηματοποιήθηκε μετά το 1944 με την ίδρυση, στο πλαίσιο της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, ενός ομοσπονδιακού κρατιδίου υπό το όνομα “Δημοκρατία της Μακεδονίας” με αποκλειστικό στόχο, τότε και τώρα, την αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων εντός των οποίων περικλείεται η ελληνική Μακεδονία, ως περιοχή της Βόρειας Ελλάδας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη, κατοικούμενη από αμιγώς ελληνικό πληθυσμό.

Μέχρι σήμερα η αυθαίρετη χρήση της ιστορικής ονομασίας “Μακεδονία” από το ομόσπονδο κρατίδιο των Σκοπίων, αποτελούσε τυπικά τουλάχιστον, εσωτερική υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας. Από τη στιγμή όμως που θα συμβεί να αναγνωριστούν το Σκόπια ως χωριστά κυρίαρχο κράτος, υποκείμενο του διεθνούς δικαίου και αποκτήσουν έτσι διεθνή υπόσταση ως “Μακεδονία” η επιβουλή κατά της Ελλάδος καθίσταται κατάφωρη και αναπόφευκτη.

Διότι αυτό το νέο κράτος με το όνομα “Μακεδονία”, καθώς δεν καλύπτει το σύνολο, αλλά μέρος μόνο του γεωγραφικού χώρου τον οποίο υποδηλώνει το όνομα του, θα τείνει, τόσο αντικειμενικά, όσο και υποκειμενικά να λειτουργεί ως “εθνικό κέντρο”, πράγμα που συνεπάγεται “δυνάμει” εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος των γειτονικών κρατών, καλλιεργώντας έτσι τον αλυτρωτισμό στους κατοίκους του, παρά το ότι αυτοί διαφέρουν εθνολογικά (είναι Σλάβοι, Αλβανοί και Τούρκοι) από τους κατοίκους της ελληνικής Μακεδονίας.

Η ειρήνη στα Βαλκάνια προϋποθέτει το σεβασμό των συνόρων.

Η χρήση ονομασίας “Μακεδονία” από ένα αναβαθμισμένο πλέον σε ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων συνιστά απροκάλυπτη αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων, μια αμφισβήτηση που δεν εκτοπίζεται και δεν εξουδετερώνεται ούτε με διεθνή σύμφωνα ούτε με συνταγματικές διατάξεις.

Με το σφετερισμό και την ιδιοποίηση της ονομασίας “Μακεδονία” τα Σκόπια – αν το κράτος τους τύχει της αναγνώρισής σας – δημιουργούν ένα πλάσμα (fiction), το οποίο θα δηλώνει καθημερινά στη διεθνή κοινότητα και καλλιεργεί στους κατοίκους του, ως “εθνικό όραμα”, την προοπτική μιας “ενιαίας Μακεδονίας”, τμήμα της οποίας θεωρείται και η λεγόμενη “Μακεδονία του Αιγαίου” – όπως σκοπίμως και μονίμως αποκαλούν την ελληνική Μακεδονία – με στόχο το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που κατοικείται 100% από Έλληνες.

Τέτοια ήταν, άλλωστε, καθώς το μαρτυρούν πάμπολα στοιχεία, η προοπτική που αρχικά., όταν το 1944 ο Τίτο ίδρυσε το ομόσπονδο κρατίδιο της “Μακεδονίας” και κατασκεύασε αντίστοιχη “εθνότητα”.

Εν όψει όλων των ανωτέρω η εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας τυχόν αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων με την ονομασία “Μακεδονία” θα αποτελούσε επίσημη αμφισβήτηση των συνόρων της Ελλάδας και συνακόλουθα βαρύτατο πλήγμα κατά ενός μέλους της Κοινότητας. 

Ο ελληνικός λαός – αυτό έδειξαν και οι 1.000.000 διαδηλωτές που ξεχείλισαν τους δρόμους της μακεδονικής πρωτεύουσας, της Θεσσαλονίκης, στις 14 Φεβρουαρίου, δεν ξέρουμε κατά πόσο θα μπορέσει να παραμείνει απαθής μπροστά σ’αυτήν την απειλή κατά της εθνικής του υπόστασης και της εδαφικής του υπόστασης και της εδαφικής του ακεραιότητας. 

Ελπίζουμε ότι θα θελήσετε να λάβετε υπόψη σας όσα θεωρήσαμε σκόπιμο, όχι από απλή ευαισθησία, αλλά ως ηθική, νομική και πολιτική υποχρέωση μας, να θέσουμε υπόψη σας.

Για μας η ψυχή μας είναι το όνομα μας.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (ποιητής Βραβείο Νόμπελ 1979).
ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (ηθοποιός, βουλευτής Επικρατείας, πρώην Υπουργός Πολιτισμού).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΤΣΟΣ (καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο, Πανεπιστημίου του Χααγκεν Γερμανίας).
ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΜΑΝΕΣΗΣ (καθηγητής, πρώην κοσμήτωρ της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής των Ελλήνων, Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Αμιένης)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ (ακαδημαϊκός, πρόεδρος ιδρύματος “Αλέξανδρος Ωνάσης”)
ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ (καθηγήτρια στη Σορβόνη, πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Ευρώπης).

ΦΩΝΗ ΓΕΡΩΝ ΠAΪΣΙΟΥ ( ΝΕΑ ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ )

ME EIΔOΣ ΣAΛIΓKAPIOY ΠAPOMOIAZE TOYΣ ΣKOΠIANOYΣ O MHTPOΠOΛITHΣ ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ και ἔλεγε...

...«Tώρα έχουμε τους Σκοπιανούς που είναι είδος σαλιγκαρίου, τα οποία είναι κρυμμένα δεξιά και αριστερά, αλλά μόλις πέσει η βροχούλα, το έχετε παρατηρήσει; 
Bγαίνουν όλα στην επιφάνεια»

(Τὰ εἶπε ὁ Μητροπολίτης Αὐγουστῖνος στὶς κατασκηνώσεις τῆς Μητροπόλεώς του, 
στὶς 4-8-1992)



Πόσο δίκαιο εἶχε ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος τὸ βλέπουμε σήμερα! Οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, μὲ τοὺς προδότες δικούς μας πολιτικούς τοὺς ἔριξαν βροχούλα ψεύτικη, γιὰ νὰ τοὺς ἔχουν ὑποχείριά τους καὶ νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὸν τόπο τους, διαστρεβλώνοντας τὴν Ἑλληνική ιστορία τῆς Μακεδονίας! 
Καὶ τὰ σαλιγκάρια ξεθάρεψαν! Βγῆκαν ἀπὸ τὸ καβούκια τους καὶ διεκδικοῦν τὰ Μακεδονικά ἐδάφη!!!
Ἡ συμμορία τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων βάπτισε ἕνα ἀνύπαρκτο πρὶν μερικὰ χρόνια κράτος ὡς Μακεδονία καὶ τοὺς Σλάβους κατοίκους της, τοὺς ὁνόμασαν Μακεδόνες!!! 
Τὴν Σλαβοβουλγαρικὴ γλώσσα τους τὴν ὁνόμασαν μακεδονική!!! 
Λές καὶ ὁ Μέγας Ἀλεξανδρος μιλοῦσε σλάβικα καὶ διέδωσε τὴν Σλάβικη καὶ ὄχι τὴν Ἑλληνική γλῶσσα! 
Καὶ τώρα τὰ σαλιγκάρια ξεθάρεψαν, γυρίζουν στους δρόμους καὶ πανηγυρίζουν! Κατεβαίνουν στὴν Φλώρινα με κοῦρσες, γυρίζουν στὴν πόλη καὶ τὰ χωρία γιὰ νὰ βροῦν μεμονωμένα ἄτομα ποὺ καταλαβαίνουν τὴν γλῶσσα τους γιὰ νὰ ξαναρχίσουν τὴν προπαγάνδα.
Οἱ Σκοπιανοί μιλοῦνε βαριά Βουλγαροσλάβικα καὶ ὄχι αὐτὴ ποὺ μιλοῦν μερικοί ἕλληνες κάτοικοι τῆς Φλώρινας. Καὶ ἔμαθαν τὴν γλῶσσα τους ἀπὸ ἀνάγκη, τὴν περίοδο τῆς δυστυχίας τους.
1) Ἄνοιξαν τὴν περίοδο τῆς σκλαβιᾶς βουλγαρικα σχολεῖα στα χωριά της Φλώρινας καὶ ὅποιο παιδὶ πήγαινε σ’ αὐτά εἶχε συσσίτιο, ἐνῶ τὰ Ἑλληνόπουλα ποὺ ἀντιστέκοντα στὴν προπαγάνδα δὲν εἶχαν ψωμὶ νὰ φάνε.
2) Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Βασίλειος κατοικοῦσε στὴν Ἀθηνῶν καὶ ἄφηνε ἀπροστάτευτο ἀπὸ τὴν προπαγάνδα τὸ ποίμνιό του.
3) Ἡ μητρόπολη Φλωρίνης εἶχε ἑλαχιστους ἱερεῖς ποὺ δὲν ἐπαρκοῦσαν οὔτε για τὶς κηδεῖες. Καὶ ἀναγκάζονταν οἱ κάτοικοι τῆς Φλωρίνης νὰ φέρνουν ξένους ἱερεῖς ἀπὸ τὰ βόρεια σύνορά τους.
Τὴν περίοδο τοῦ 1942-1943 ἔφτασε στὴν Φλώρινα ὁ νεαρὸς ἱεροκήρυκας π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης καὶ περιόδευσε ὅλη τὴν περιοχή μὲ τὰ πόδια. Κινδύνευσε ἡ ζωή του, ἀλλὰ ἀνατίναξε τὴν προπαγάνδα στὸν ἀέρα καὶ συγκέντρωσε στὴν ἐκκλησία ὅλο τὸν Ἑλληνικό λαό.
Ἔνοιωθε ὅμως μικρὸς καὶ ἀδύνατος γιὰ νὰ σηκώση στοὺς ὡμους του τὴν βαριὰ εὐθύνη τοῦ ἐγκαταλελειμένου λαοῦ, γι’ αὐτὸ πρὶν λήξη ἡ τετράμηνη ἀπόσπασή του στὴν Φλώρινα ἔκανε ἕνα κήρυγμα, ποὺ τάραξε τὸν δεσπότη Βασίλειο. Στὸ τέλος τοῦ κηρύγματος εἶπε· «Ἄν δὲν ἔρθη ὁ δεσπότης Βασίλειος στὴν Μητρόπολή του μέχρι τὴν ἄλλη Κυριακή, θὰ κάνω κήρυγμα, ποὺ θὰ πετιῶνται τὰ κεραμίδια τοῦ ναοῦ στὸν ἀέρα ἀπὸ τὴν σφοδρότητά του». Ἔμαθε γιὰ τὸ κήρυγμα ὁ δεσπότης ἀπὸ τὸν ἱερέα ποὺ εἶχε ἀφήσει ὡς ἐκπρώσωπό του στὴν Φλώρίνα καὶ τοῦ ἔστειλε τηλεγραφηκά τὴν ἀπόλυσή του. Ἔγγραφε· «Νὰ ἐγκαταλείψης παραυτὰ τὴν Μητρόπολή μου». Καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔφυγε. Τότε ἡ Γερμανοκρατούμενη Φλωρινα ξεσηκώθηκε ἐναντίον τοῦ δεσπότη. Θὰ δώσουμε σύντομα στὴν δημοσιότητα ἀπόρρητα ἐμπιστευτικά ἔγγραφα μὲ ἐκκλήσεις τῆς Ἀστυνομίας καὶ τηλεγραφήματα τῶν Φλωρινιωτῶν ποὺ σώθηκαν ὡς ἐκ θαύματος ἀπὸ τὴν πολτοποίηση καὶ ἔφτασαν πρόσφατα στὰ χέρια μας.

Τώρα οἱ σκοπιανοί, τὰ γυμνοσάλιαγκα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, νοιωθοῦν μετὰ τὴν ψευτο συμφωνία σαν δική τους τὴν Μακεδονια!
Τα σκοπιανά ΜΜΕ θεωρούν ότι η Θεσσαλονίκη πρέπει να είναι η μελλοντική πρωτεύουσα της «Μακεδονίας» το «Βόρεια» έχει πάει ήδη… περίπατο ενώ οι αλυτρωτικές βλέψεις έχουν «φουντώσει».
Το Ράδιο Σκόπια εκπέμπει επισήμως μέσω των βραχέων εδώ και 3 μέρες ως ράδιο Μακεδονία.
Μιλάνε για Μακεδονική Μουσική και έχουν πρόγραμμα ελληνικό για τους Μακεδόνες της Ελλάδος.

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ σε όλο της το μεγαλείο!
Ο ἄθεος Τσίπρας καὶ ο ΚΟΤΖΙΑΣ, ο ψεύτης ὁ καμμενος, μὲ τὶς κόκκινες γραμμές ποὺ τὶς μετέτρεψε σὲ πράσινες, ἀλλὰ καὶ οἱ παλαιότεροι μασόνοι πολιτικοὶ ποὺ κυβέρνησαν τὴν Ἑλλάδα ὑφαναν ὁ καθένας στὰ μέτρα τῶν δυνατοτήτων τους τὸ χαλί τῆς προδοσίας καὶ οἱ τελευταίοι τὸ ἀποτελείωσαν!!! 
Συνένοχοι στην ΠΡΟΔΟΣΙΑ ὅλοι και τα τετελεσμένα, αφού ο Ζάεφ μιλάει και για μακεδονικό στρατό. Ο διαστημικός Νίκος Πάππας που έχει ευθύνη για τις συχνότητες, πώς αφήνει και δεν μπλοκάρει το σταθμό άλλης χώρας που κάνει προπαγάνδα ;
Ο Σταθμός που ακούγεται μέχρι Αυστραλία χρηματοδοτήθηκε με λεφτά κυρίως των Γερμανών και είναι δυναμικότητας 15000 κιλοβάτ. Ακούστε και Φριξτε !!!!!!

Δώσε...



« Ενώ κάθεσαι στο σπίτι σου, έρχεται ο πτωχός να σου πουλήσει τον Παράδεισο και σου λέει: 

Δώσε μου λίγο ψωμί και πάρε τον Παράδεισο. 

Δώσε μου ένα ρούχο και πάρε την βασιλεία των Ουρανών. 

Δώσε μου λίγα χρήματα και πάρε την χαρά των Αγγέλων… 

Γι αυτό κι εσύ δώσε λίγο ψωμί. Δεν έχεις ψωμί; Δώσε χρήματα. Δεν έχεις χρήματα; 

Δώσε ρούχα. 

Δώσε ένα ποτήρι νερό.

Δώσε ένα πιάτο φαγητό.

Δώσε λίγο λάδι. Δώσε κάτι. Μόνον δώσε. 

Δώσε και αγόρασε τον Παράδεισο! 

Ντύσε τον Χριστό για να σε ντύσει κι εσένα την ημέρα της Κρίσεως. Σκέπασε Τον στο πρόσωπο του γυμνού αδελφού, για να σε σκεπάσει κι εσένα « εν ημέρα Κρίσεως» Ω αγία ελεημοσύνη ! 

Δίνεις έλεος και παίρνεις έλεος χιλιοπλάσιο και τώρα και τότε και πάντοτε!»

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ. ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ» του Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Αναγνωστοπούλου.

Ἐνῶ ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς μᾶς λέει γιά τούς «καλούς» πού λένε ὅμως ὅτι δέν πιστεύουν:



«Λένε: υπάρχουν και άθεοι καλοί άνθρωποι. Ναι, οι άθεοι μπορούν να είναι προσωρινά καλοί, επιφανειακά καλοί, φαρισαϊκά καλοί. 
Αλλά ο άθεος δεν μπορεί να είναι αληθινά καλός, διαρκώς καλός, βαθειά καλός, αθάνατα καλός, επειδή γι αυτό χρειάζεται να είσαι σε πνευματική σχέση, σε πνευματική συγγένεια με τον πραγματικά Μοναδικό Αγαθό και Αιώνια Αγαθό: 
με τον Θεό και Κύριο Χριστό. Είναι αληθινός δι' όλων των αιώνων ο θείος λόγος του Σωτήρος: “χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν” (Ιωάν. ιε´ 5)».

Η σπουδαια Γαλλιδα Ζαν Μορο,- ηθοποιος της ταινιας το Μετεωρο Βημα του πελαργου, που προπαγανδιζε την πτωση των Ελληνικων συνορων- αγναντευοντας απο καποιο υψωμα τις Πρεσπες, αντιληφθηκε τον λογο του γυρισματος της ταινιας στην ευαισθητη περιοχη της Φλωρινας, δικαιολογησε τις αντιδρασεις του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου Καντιωτου και ειπε: Ακουστε την (Βιντεο)

Ακουστε την Γαλλιδα Ζαν Μορο,- ηθοποιο της ανθελληνικης ταινιας: 
Το Μετεωρο Βημα του πελαργου του Θ. Αγγελοπουλου, τι ειπε το 1990, 
αγναντευοντας τα συνορα της Φλωρινας στην Πρεσπα


Δεν θέλω άλλες σκέψεις....



Ρωτάνε πολλοί, «πως μπορώ να αδειάσω το μυαλό από τις σκέψεις όταν προσεύχομαι;» Καταρχήν όσο ρωτάς τόσο πιο πολλές σκέψεις θα έχεις. Το να θες να αδειάσεις το μυαλό σου είναι κι αυτό ακόμη μια σκέψη. Προσευχόμαστε απλά, δίχως να θέλουμε κάτι να πετύχουμε. Αφήστε τους στόχους, ξεχάστε το αποτέλεσμα, μην μετράτε επιδόσεις, μην έχετε άγχος σκοπού. Οι σκέψεις θα φύγουν όχι όταν τις κυνηγάτε, τότε αντιθέτως θεριεύον, αλλά όταν πάψετε να ταράζεστε μαζί τους. Απλά αφήστε τις να υπάρχουν, και θα δείτε ότι εάν δεν φοβηθείτε, εάν δεν ταραχθείτε κι αν εάν δεν νιώσετε ενοχές που τις έχετε, θα φύγουν όπως ακριβώς ήρθαν, γιατί πολύ απλά αυτή είναι φύση τους. Έρχονται κι φεύγουν. Εάν τους ανοίξεις την πόρτα θα εισέλθουν εντός σου, και μια πόρτα από την οποία συνήθως μπαινοβγαίνουν είναι η οργισμένη επιθυμία μας, να μην υπάρχουν.

Ο Αμνός έγινε κρέας και έτρεχε το Άγιο Αίμα από το Δισκάριο



Όταν ο δόκιμος μ. Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα π. Κλεόπας, υπηρετούσε ως δεύτερος διακονητής στην εκκλησία της Μονής, ήταν αυτόπτης μάρτυρας μερικών θαυμάτων που συνέβησαν την ώρα της Θείας Λειτουργίας, στην εκκλησία της Σκήτης Συχαστρία. Ιδού τι μας διηγήθηκε:

Να βλέπατε τι έπαθα μ’ έναν ενάρετο Ιερέα, τον π. Καλλίστρατο Μπόμπου. Ως πνευματικός πέρασε κάποτε από μία μοναχή, ασκήτρια σε σπηλιά του δάσους. Τότε στα δάση ασκήτευαν περί τους 550 μοναχούς και μοναχές. Αυτή η μοναχή είπε στον π. Καλλίστρατο: «Σε σας δεν κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα, διότι ακολουθήσατε το νέο ημερολόγιο»! Από τότε ο πατήρ Καλλίστρατος ζούσε με πολλή αμφιβολία. […]

Κάποτε ο πατήρ Καλλίστρατος τελούσε τη Θεία Λειτουργία και, όταν επικαλέσθηκε το Άγιο Πνεύμα να κατέλθει, με έκπληξή του είδε ότι ο Αμνός έγινε κρέας και έτρεχε το Άγιο Αίμα από το Δισκάριο και το Αντιμήνσιο. Όταν παρετήρησε μέσα στο Άγιο Ποτήριο, είδε ανθρώπινο Αίμα. Τότε με κάλεσε και μου είπε:

– Αδελφέ Κωνσταντίνε, έλα εδώ κοντά! Τι βλέπεις;

– Πω, πω, πάτερ Καλλίστρατε! Η Θεία Κοινωνία έγινε κρέας και αίμα!

Τότε έστειλα να ειδοποιήσουν γρήγορα τον Ηγούμενο. Όταν ήρθε ο στάρετς, έβαλε μοναχούς να διαβάζουν το Ψαλτήριο στον χορό και είπε:

– Έε, πάτερ Καλλίστρατε! πιστεύεις τώρα ότι έρχεται το Άγιο Πνεύμα και μεταβάλλει τα Δώρα ή όχι;

– Συγχώρησέ με, πάτερ! Κι έπεσε στα γόνατά του κλαίγοντας.

– Πρόσεχε! Κατήλθε το Άγιο Πνεύμα. Μετεβλήθη το Σώμα του Χριστού σε κρέας!

Μετεβλήθη το νερό και κρασί σε Τίμιο Αίμα Του! Γιατί πλέον αμφιβάλλεις, πάτερ;

– Πιστεύω, Γέροντα. Σε παρακαλώ συγχώρησέ με!

– Πιάσε σφιχτά τα Τίμια Δώρα!

Κατόπιν μ’ ένα σκαρπέλο άνοιξε μια οπή στη βάση της Αγίας Τράπεζας, διότι συμβολίζει τον Τάφο του Κυρίου μας και έθαψε εκεί τα Άγια Μυστήρια, όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες μας. Το Άγιο Ποτήρι το αγίασε εκ νέου και το έπλυνε μαζί με το Αντιμήνσιο στο χωνευτήρι. Στάθηκα εκεί μέχρι να τελειώσει όλο το ψαλτήρι. Κατόπιν άρχισα πάλι τη Θεία Λειτουργία, συνεχίζοντας από την Προσκομιδή: «Εις των στρατιωτών λόγχη την πλευράν αυτού ένυξε…». Έτσι τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία και δεν επαναλήφθηκε πάλι αυτό το θαύμα.

Τώρα πιστεύεις; τον ρώτησε πάλι ο στάρετς. Πιστεύω, πάτερ! Μετά ο πατήρ Ιωαννίκιος τον επετίμησε με αποχή από τη Θεία Λειτουργία 40 ημέρες, λέγοντάς του:

– Σου έλεγα να πιστεύεις ακράδαντα, αλλά εσύ πήγαινες στις ερημίτισσες του δάσους να διδαχθείς γιά το ημερολόγιο!

Από το βιβλίο “Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων” των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.

Ἡ ἐξομολόγηση κόβει τὰ δικαιώματα τοῦ διαβόλου



Νὰ πᾶνε τουλάχιστον οἱ ἄνθρωποι σὲ ἕναν Πνευματικό νὰ ἐξομολογηθοῦν, νὰ φύγη ἡ δαιμονική ἐπίδραση, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ σκέφτωνται λιγάκι. Τώρα δὲν μποροῦν οὔτε νὰ σκεφθοῦν ἀπὸ τὴν δαιμονική ἐπίδραση. Ἡ μετάνοια, ἡ ἐξομολόγηση κόβει τὸ δικαίωμα τοῦ διαβόλου. Πρίν λίγο καιρό, ἦρθε στὸ Ἅγιον Ὅρος ἕνας μάγος καὶ ἔφραξε μὲ πασσαλάκια καὶ δίχτυα ὅλο τὸν δρόμο, ἐκεῖ σὲ μία περιοχή κοντά στὸ Καλύβι. Ἄν περνοῦσε ἀπὸ 'κει μέσα ἕνας ἀνεξομολόγητος, θὰ πάθαινε κακό. Δὲν θὰ ἤξερε ἀπὸ ποὺ τοῦ ἦρθε. Μόλις τὰ εἶδα, κάνω τὸν σταυρό μου καὶ περνῶ ἀπὸ μέσα, τὸ διέλυσα. Μετά ὁ μάγος ἦρθε στὸ Καλύβι, μοῦ εἶπε ὅλα τὰ σχέδιά του καὶ ἔκαψε τὰ βιβλία του. σὲ ἕναν ποὺ εἶναι πιστός, ἐκκλησιάζεται, ἐξομολογεῖται, κοινωνάει, ὁ διάβολος δὲν ἔχει καμμιά δύναμη, καμμιά ἐξουσία.
Κάνει μόνο λίγο «κάφ-καφ» σάν ἕνα σκυλί ποὺ δὲν ἔχει δόντια. Σὲ ἕναν ὅμως ποὺ δὲν εἶναι πιστός καὶ τοῦ δίνει δικαιώματα, ἔχει μεγάλη ἐξουσία. Μπορεῖ νὰ τὸν λιντσάρη, ἔχει δόντια καὶ τὸν ξεσκίζει. Ἀνάλογα μὲ τὰ δικαιώματα ποὺ δίνει μία ψυχή, εἶναι καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ ἐπάνω της.

Ἀκόμη καὶ ὅταν πεθάνη κανεὶς καὶ εἶναι τακτοποιημένος, τὴν ὥρα ποὺ ἡ ψυχή τοῦ ἀνεβαίνει στὸν Οὐρανό, εἶναι σάν νὰ τρέχη ἕνα τραῖνο καὶ ἄλλα σκυλιά τρέχουν ἀπὸ πίσω γαυγίζοντας «κάφ-κάφ...», κόβει καὶ κανένα σκυλί τὸ τραῖνο. Ἀλλά, ἄν δὲν εἶναι τακτοποιημένος, εἶναι σάν νὰ βρίσκεται σὲ τραῖνο ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τρέξη μὲταχύτητα, γιατί εἶναι χαλασμένες οἱ ρόδες,κ οἱ πόρτες ἀνοικτές καὶ μπαίνουν τὰ σκυλιά μέσα καὶ δαγκάνουν καὶ κανέναν.

Ὅταν ὁ διάβολος ἔχη ἀποκτήσει μεγάλα δικαιώματα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἔχη κυριεύσει, τότε πρέπει νὰ βρεθῆ ἡ αἰτία, γιὰ νὰ κοποῦν τὰ δικαιώματα. Ἀλλιῶς, ὅση προσευχή καὶ νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι, αὐτός δὲν φεύγει. Σακατεύει τὸν ἄνθρωπο. Οἱ ἱερεῖς δωσ' τοῦ- δωσ' τοῦ ἐξορκισμούς, καὶ τελικά τὰ πληρώνει ὁ ἄνθρωπος, γιατί βασανίζεται ἀκόμη περισσότερο ἀπὸ τὸν διάβολο. Πρέπει νὰ μετανοήση ὁ ἄνθρωπος, νὰ ἐξομολογηθῆ, νὰ κοποῦν τὰ διακαιώματα ποὺ ἔχει δώσει, καὶ μετά θὰ φύγη ὁ διάβολος, ἀλλιῶς θὰ ταλαιπωρῆται. 
Μία μέρα, δύο μέρες, ἑβδομάδες, μῆνες, χρόνια, διάβασεἐξορκισμούς, ἀφοῦ ὁ διάβολος ἔχει δικαιώματα, δὲν φεύγει.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»

Έτσι πρέπει να ξεκινάς πνευματικά τη μέρα σου

Πίεζε τον εαυτό σου να ξυπνάς νωρίς το πρωί με σταθερό ωράριο. Μόλις ξυπνήσεις, στρέψε το νου σου στο Θεό: κάνε το Σημείο του Σταυρού και ευχαρίστησέ Τον για τη νύχτα που πέρασε και όλους τους οικτιρμούς Του προς εσένα.
Ζήτησέ Του να καθοδηγεί όλες σου τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις επιθυμίες, ώστε οτιδήποτε λες ή κάνεις να είναι ευάρεστο σε Αυτόν. Καθώς ντύνεσαι, να θυμάσαι ότι είναι παρών ο Κύριος και ο Φύλακας Άγγελός σου. Ζήτησε από τον Κύριο Ιησού Χριστό να σου φορέσει το χιτώνα της σωτηρίας.
Αφού πλυθείς, ξεκίνα την πρωινή προσευχή. Να προσεύχεσαι γονατιστός, με συγκέντρωση, σεβασμό και πραότητα, όπως αρμόζει μπροστά στα μάτια του Παντοδυνάμου. Ζήτησέ Του να σου δώσει πίστη, ελπίδα και ευσπλαχνία, καθώς και την ήρεμη δύναμη για να αποδεχθείς όλα όσα μπορεί να σου φέρει η νέα ημέρα – τις δυσκολίες και τα προβλήματα.
Ζήτησέ Του να ευλογεί τους κόπους σου. Ζήτησε βοήθεια, για να ολοκληρώσεις κάποιο συγκεκριμένο έργο που εκτελείς, για να καταφέρεις να μείνεις αλώβητος από κάποια συγκεκριμένη αμαρτία.
Αν γνωρίζεις ανάγνωση, διάβασε κάτι από την Αγία Γραφή, ειδικά από την Καινή Διαθήκη και τους Ψαλμούς. Διάβασε με προσήλωση για να λάβεις τον πνευματικό φωτισμό, που θα φέρει την καρδιά σου στη μετάνοια. Αφού διαβάσεις λίγο, να σταματάς και να συλλογίζεσαι αυτά που διάβασες, και έπειτα να συνεχίζεις παρακάτω και να αφουγκράζεσαι όσα ο Κύριος λέει στην καρδιά σου.
Προσπάθησε να αφιερώσεις τουλάχιστον δεκαπέντε λεπτά συλλογιζόμενος τις διδασκαλίες της Πίστης μας και την ψυχική ωφέλεια από αυτά που διάβασες.
Πάντοτε να ευχαριστείς τον Κύριο που δε σε άφησε να χαθείς μέσα στις αμαρτίες σου, αλλά φροντίζει για σένα και με κάθε πιθανό τρόπο σε οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών.
Με αυτά που σου είπα, να ξεκινάς κάθε πρωί σαν μόλις εκείνη τη στιγμή να αποφάσισες να γίνεις Χριστιανός και να ζήσεις σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.

Του Αρχιεπισκόπου Κοστρομά Πλάτωνα

agiameteora

Ἡ ὁμοφυλοφιλικὴ παράνοια πλήττει τὴν Ἐκκλησία



«Τὰ κάστρα πέφτουν πάντα ἀπὸ μέσα»! Αὐτὸς ὁ λόγος – ἀπόσταγμα πείρας αἰώνων – ἔρχεται νὰ ἀποδειχθεῖ ἀληθινὸς γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ἴσως τὴ χειρότερη ἀπ᾿ ὅλες, ἀφοῦ ἀκόμη καὶ ἐπίσκοποι ἐμφανίζονται ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴν ὁμοφυλοφιλικὴ προπαγάνδα καὶ ἀποδέχονται τὶς ἀντιευαγγελικές της ἀντιλήψεις.
Ἔτσι μὲ θλίψη πολλὴ καὶ ἔκπληξη μεγάλη διαβάσαμε τὶς ἀπόψεις ποὺ διατύπωσε ὁ πολὺ γνωστὸς Ὀρθόδοξος Ἄγγλος Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ (Ware) στὸ περιοδικὸ «The Wheel» (Ὁ τροχός), στὸ ἀφιερωματικὸ τεῦχος 13-14 (Ἄνοιξη – Καλο­καί­ρι 2018) μὲ θέμα: «Embodiment and An­thropology. Sex, Marriage and Theosis» (Ἐν­σωμάτωση καὶ Ἀνθρωπολογία. Φύλο, Γάμος καὶ Θέωση).
Ἐκεῖ ὁ Πανιερώτατος, προλογίζοντας τὸ ἀφιερωματικὸ τεῦχος, ἀναφέρεται ἐκτενῶς στὸ ζήτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ γράφει ὅτι βλέπει «τουλάχιστον τρεῖς ἀνωμαλίες στὴν τρέχουσα θεραπευτικὴ ἀντιμετώπιση τῶν ὁ­μοφυλοφίλων» μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Ποιὲς εἶναι αὐτές; Πρῶτον ὅτι «οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες» εἶναι ἀδικημένοι, ἀφοῦ, κατὰ τὴ γνώμη του, «δὲν εἶναι προσωπικὰ ἔνοχοι τοῦ προσανατολισμοῦ τους, ἐ­πειδὴ αὐτὸ δὲν εἶναι κάτι ποὺ ἔχουν ἐπιλέξει». Γενικεύοντας σὲ ὅλους τοὺς ὁμοφυλόφιλους τὸ εἰδικὸ πρόβλημα κάποιων ἀπὸ αὐτοὺς καταλήγει στὸ ἑξῆς σκεπτικό:
«Οἱ ὁμοφυλόφιλοι δὲν αἰσθάνονται ἕλξη γιὰ ἄτομα ἄλλου φύλου, ὥστε νὰ ἔρθουν σὲ γάμο μὲ κάποιο ἀπὸ αὐτά. Τί θὰ κάνουν; Θὰ μείνουν ἄγαμοι; Ἀλλὰ τότε ἀδικοῦνται». Στὸ ση­μεῖο αὐτὸ ἐπικαλεῖται τὰ λόγια τοῦ π. Βασι­λείου Θερμοῦ: «Ἕνα ὁμοφυλοφιλικὸ ἄτομο κα­λεῖται νὰ βαδίσει μία ζωὴ ἀγαμίας χωρὶς νὰ νιώθει μία κλήση γι᾿ αὐτό». Καὶ διερωτᾶται ὁ Ἐπίσκοπος: «Εἶναι σωστὸ νὰ ἐπιβάλουμε αὐ­τὸ τὸ βαρὺ φορτίο στὸν ὁμοφυλόφιλο;»
Τὴ δεύτερη ἀνωμαλία τὴν ἐντοπίζει «στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀντιμετωπίζονται συνήθως στὸ μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης», ὅπου «ὁ ὁμοφυλόφιλος ποὺ ἔχει δεσμευθεῖ σὲ μία σταθερὴ σχέση ἀγάπης ἀντιμετωπίζεται πιὸ σκληρὰ ἀπὸ ὅ,τι ὁ ὁμοφυλόφιλος» ποὺ ἐνεργεῖ τὸ πάθος περιστασιακὰ μόνο γιὰ ἡδονή. Στὸν δεύτερο οἱ πνευματικοὶ ἐπιβάλλουν μικρότερο ἐπιτίμιο καὶ κάποτε τὸν ἀφήνουν νὰ κοινωνεῖ. «Κάτι ἔχει πάει στραβὰ ἐδῶ», σημειώνει.
Δηλαδὴ τὸ ἴσιο ποιὸ εἶναι; Νὰ καθιερώσει ἡ Ἐκκλησία γάμο ὁμόφυλων ζευγαριῶν;
Ἡ τρίτη ἀνωμαλία βρίσκεται, κατὰ τὴ γνώμη του, στὸ ὅτι, ἐνῶ ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου μποροῦν νὰ εἶναι στενοὶ φίλοι, δὲν δεχόμαστε ὅτι μποροῦν νὰ ἔχουν σεξουαλικὲς σχέσεις: «Γιατί δίνουμε τόσο μεγάλη ἔμφαση στὸ φύλο τῶν γεννητικῶν ὀργάνων; Γιατί προσπαθοῦμε νὰ διερευνήσουμε τί τὰ ἐνήλικα ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου κάνουν στὴν ἰδιωτικότητα τῶν ὑπνοδωματίων τους;» «Εἶναι ἀναξιοπρεπὲς νὰ κοιτάζει κανεὶς ἀπὸ τὴν κλειδαρότρυπα»!
Ἂν ἀκόμη κάποιοι δὲν ἔχουμε φρίξει μὲ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἐπισκόπου Καλλίστου, εἴμαστε ἤδη νεκροί…
«Τὰ κάστρα πέφτουν πάντα ἀπὸ μέσα»!

https://www.osotir.org/