.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Κράτα με Χριστέ μου μη Σου φύγω!

Όταν πηγαίνεις να κάμεις την προσευχή σου• να θυμάσαι τα πάθη σου, τα αδύνατα σημεία σου, την ευκολία με την οποία ξεφεύγεις και πέφτεις!

Να θυμάσαι, ότι ο Χριστός... μπορεί να σε συγκρα­τήσει και να σε δυναμώσει και να σε βοηθήσει να νικήσεις! 

Να γονατίζεις λοιπόν ενώπιον Του και να Τον ικετεύεις: 

«Κράτα με Χριστέ μου μη Σου φύγω! 
Κράτα με Χριστέ μου μη Σου φύγω! 
Κράτα με Χριστέ μου μη Σου φύγω!»

Και μη φοβείσαι! Δεν θα σε αφήσει! 
Είναι φιλάν­θρωπος και φιλόψυχος!

+ π. Ίωήλ Γιαννακόπουλος

Άγιος Παΐσιος: «Αν υπήρχε ΜΕΤΑΝΟΙΑ, τα πράγματα θα είχαν τακτοποιηθεί. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του!»

«ΝΑ ΖΗΤΟΥΜΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΤΟΥ ΔΩΣΑΜΕ ΠΟΛΛΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΘΗ. ΜΠΟΡΕΣ, ΜΠΟΡΕΣ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΜΕ. Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ»

– Γέροντα, τι μπορεί να βοηθήση σήμερα περισσότερο τον κόσμο;
– Σήμερα, αν διδασκόταν η μετάνοια στον κόσμο, μόνον αυτή θα μπορούσε να βοηθήση.
– Μήπως οι δοκιμασίες, Γέροντα, γίνονται αφορμή να πλησιάσουν οι άνθρωποι στον Θεό;
– Όσοι έχουν καλή διάθεση βοηθιούνται από τις δοκιμασίες· όσοι δεν έχουν, τα βάζουν με τον Θεό, βρίζουν κ.λπ. Το κακό είναι ότι δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται. Μεγάλη εξουσία έχει ο διάβολος στον κόσμο. Του δώσαμε πολλά δικαιώματα. Πως έγινε ο σημερινός άνθρωπος! Το κακό είναι ότι εμποδίζει την Θεία επέμβαση, γιατί δεν έχει μετάνοια. Αν υπήρχε μετάνοια, τα πράγματα θα είχαν τακτοποιηθή. Μπόρες, μπόρες θα περνούμε! Ο Θεός να βάλει το χέρι Του! Να ζητούμε μετάνοια για όλον τον κόσμο και για όσους εν ψυχρώ κάνουν κακό στην Εκκλησία και δεν έχουν σκοπό να διορθωθούν, να τους δίνη ο Θεός μετάνοια και έπειτα να τους παίρνει.
Εγώ συνέχεια συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση, για να χάση τα δικαιώματα ο διάβολος, να κοπούν οι εξωτερικές δαιμονικές επιδράσεις. Θέλουν τράνταγμα οι άνθρωποι, να καταλάβουν, να μετανοήσουν.
Είδατε οι Ισραηλίτες με τι απλότητα προσευχήθηκαν;

Η κακοδοξία της «τυφλής υπακοής στους επισκόπους»

(και πώς την καταρρίπτουν οι ίδιοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας)



Σε παλαιότερα κείμενα καταγράψαμε μία εντυπωσιακή σειρά μαρτυριών σπουδαίων Αγίων και μεγάλων εκκλησιαστικών ανδρών, από τον Απόστολο Παύλο ως τους Καππαδόκες Πατέρες και από τον Μέγα Αθανάσιο ως τον Μέγα Φώτιο για το θέμα της απροϋποθέτου υπακοής και είδαμε με ποιον ξεκάθαρο τρόπο προτρέπουν τους πιστούς σε απείθεια και ανυπακοή απέναντι σε κακόδοξους και πλανεμένους ποιμένες. 
Το ζήτημα είναι άκρως επίκαιρο, γιατί ζούμε σε μία κατεξοχήν επικίνδυνη εποχή, εποχή μεγάλης δογματικής σύγχυσης και πνευματικής θολούρας, εποχή όπου ολοένα και πιο επιτακτικά τίθεται από κάποιους η απαίτηση στους πιστούς να υπακούουν στα κελεύσματα των εκκλησιαστικών αρχόντων σε ποικίλες δογματικές παρεκκλίσεις και βέβηλες εκτροπές (και συμπεριλαμβάνω ασφαλώς μέσα σε αυτές και όλα όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες, όλο αυτό το απερίγραπτο όνειδος των κλειδαμπαρωμένων ή αποστειρωμένων ναών, όλη αυτή την αθλιότητα με τις μάσκες, τη μη προσκύνηση των ιερών εικόνων και τα συσκευασμένα αντίδωρα, όλον τον αυξανόμενο φόβο ακόμη και για το Άγιο Ποτήριο). Εφεξής θα δούμε κάποιες μαρτυρίες νεότερων και σύγχρονων αγίων που βρίσκονται ακριβώς στην ίδια κατεύθυνση με όσα αναφέραμε παλαιότερα, προτρέποντας τους πιστούς σε απείθεια και ανυπακοή, όταν βέβαια συντρέχουν συγκεκριμένοι λόγοι.

Αρχής γενομένης με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, που απόλυτα συντεταγμένος με όσα έγραφε αρκετούς αιώνες πριν ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, ξεκαθαρίζει ότι «ἄν ὁ προεστός σου εἶναι σφαλερὸς εἰς τὴν πολιτείαν καὶ τὰ ἔργα του, μὴ περιεργάζεσαι. Ἂν ὅμως εἶναι σφαλερὸς κατὰ τὴν πίστιν, φεῦγε παραίτησέ τον, ὄχι μόνο ἂν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ κἄν ἄγγελος εἶναι ἀπὸ τὸν οὐρανόν».
Αναφέρω στη συνέχεια την εντυπωσιακή προόραση από τον φημισμένο Ρώσο Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς (1897-1966), Επίσκοπο Σανγκάης και Σαν Φραντσίσκο (όπου και βρίσκεται το άφθορο σκήνωμά του), μια προόραση που θα μπορούσε να ονομαστεί και ρητή παραίνεση προς τυφλο-υπακοούληδες και κάθε λογής νανουρισμένους: «Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί που οι πιστοί δε θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία. 
Τότε, οι πιστοί δε θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους, αλλά οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων. Ιδίως σε αυτή την εποχή, ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας. Αδελφοί, καιρός να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας απέναντι στο Θεό και την ιστορία. Μην ανέχεστε άλλες λοξοδρομίες και πλάνες από τους ιερείς και αρχιερείς σας! 
Μην κάνετε τα στραβά μάτια, είστε συνυπεύθυνοι! 
Οι Άγιοι σας προειδοποιούν»!
Μία ακόμη μεγάλη σύγχρονη εκκλησιαστική μορφή, που επίσης μας προειδοποιεί, είναι ο μακαριστός μητροπολίτης (και μέγας αγωνιστής της Ορθοδοξιας) Αυγουστίνος Καντιώτης. 
Ο άνθρωπος που τόσο βαθιά εκτιμούσαν σπουδαίοι σύγχρονοι Άγιοι, όπως ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης (που τον ονόμαζε «Μάρτυρα του Χριστού») και ο Άγιος Παΐσιος (που μεταξύ άλλων εγκωμιαστικών τον αποκαλούσε μάλιστα και «Νέο Χρυσόστομο της Εκκλησίας»). 
Ιδού λοιπόν τι λέει και τι ξεκαθαρίζει ρητά περί υπακοής ο μεγάλος αυτός σύγχρονος ιεράρχης μας: «Ο Επίσκοπος πρέπει να υπακούη στο Ευαγγέλιο. Δι’ αυτό, όταν χειροτονείται ο Επίσκοπος, χειροτονείται κάτω από το Ευαγγέλιο και αυτό σημαίνει, όπως λέγουν οι Πατέρες, ότι ο λαός θα υπακούη εις τον Επίσκοπον υπό ένα όρο, ότι και ο Επίσκοπος θα υπακούη στο Ευαγγέλιο. Όταν όμως ο Επίσκοπος δεν υπακούη στο Ευαγγέλιο και δεν πράττη σύμφωνα με τους Ιερούς Κανό­νας, τότε οι κληρικοί και ο λαός δεν είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν στον Επίσκοπο. Στην περίπτωσι αντιφάσεως μεταξύ Ευαγγελίου και διδασκαλίας του Επισκό­που, οπότε δημιουργείται δίλημμα, είνε προτιμότερον να εφαρμόζεται το «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξ. ε΄ 29). Και τότε ηρωϊκοί κληρικοί και μο­ναχοί, ακόμη και απλοί λαϊκοί - εις περιπτώσεις που σι­γούν οι Επίσκοποι, σιγούν οι άμβωνες - τότε κάθε κληρι­κός και λαϊκός έχει το δικαίωμα και είναι υποχρεωμένος να είπη εκείνα τα όποια δεν τολμάει να είπη ο Επίσκο­πος είτε εκ δειλίας είτε υπό κοσμικού πνεύματος διαπνε­όμενος ή και εκ κακής αντιλήψεως. 
Και οσάκις εσίγησαν οι επίσημοι άμβωνες, τότε προέβαλαν την Ορθοδο­ξία απλοί και ταπεινοί μοναχοί και λαός, γυναίκες και άνδρες. Ας μη λησμονούμε δε, ότι ή Ρουμανία απηλλάγη από τον Τσαουσέσκου με την συνδρομή ενός αφανούς κληρικού ο όποιος άναψε την θρυαλλίδα της ελευθερίας και εσάρωσε το δικτατορικό και τυραννικό καθε­στώς του Τσαουσέσκου. 
Συνεπώς, ο κάθε κληρικός δεν είναι δούλος τού προϊσταμένου του Μητροπολίτου, άλλ’ οφείλει να υπακούη εις τον Επίσκοπον υπό τον όρον ό­τι ο Επίσκοπος θα είναι πρωτοπόρος στους ιερούς αγώνας».
Και μια που αναφέρθηκα προηγουμένως και στον Άγιο Παΐσιο, δεν στερείται σημασίας να ξαναθυμηθούμε τι έλεγε πως πρέπει να κάνουμε όταν βάλλεται και διώκεται η πίστη μας ή βλασφημούνται τα θεία, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε: «Σ’ αυτά τά δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνει ότι γίνεται ανθρωπίνως και ότι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδηση μας ότι κάναμε εκείνο πού μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι προγονοί μας από τους τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι’ αυτήν; 
Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωες της, να πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό! Είπα σε κάποιον: «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά πού κάνει ο τάδε;». «Τι να πεις, μού λέει, αυτός όλος βρωμάει». «Αν βρωμάει όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν. Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, τού λέω, “δεν συμφωνώ μ’ αυτό”. Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ και να ρημάξουν όλα;». 
Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν. Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια· άλλαξαν όλο τον κόσμο. Και στην βυζαντινή εποχή μια εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία και αντιδρούσε ό κόσμος. Εδώ ό Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς, και εμείς να αδιαφορούμε! Αν η Εκκλησία δεν μιλάει, για να μην έρθη σε ρήξη με το κράτος, αν οι μητροπολίτες δεν μιλούν, για να τα έχουν καλὰ με όλους, γιατὶ τους βοηθάνε στα ιδρύματα κλπ., οΑ Ἁγιορεῖτες πάλι αν δεν μιλούν, για να μην τους κόψουν τα επιδόματα, τότε ποιος θα μιλήση;».
Μετά πάντως από όλα όσα αναφέρθηκαν τόσο εδώ, όσο και σε προηγούμενα κείμενα περί της άνευ όρων υπακοής, αλλά και περί της άλλης συνήθους καραμέλας ότι δήθεν αποτελεί ιεροκατάκριση το να μιλάς για τις κακοδοξίες κληρικών (πράγμα που επίσης απορρίπτουν οι Πατέρες της Εκκλησίας), ας ολοκληρώσουμε και με λίγα λόγια για μία άλλη πολύ συνηθισμένη ανοησία: την κατηγορία που εκτοξεύουν οι Οικουμενιστές προς όσους αντιδρούν, ότι δήθεν προκαλούν σχίσμα. Ποιος τολμάει στ’ αλήθεια όμως να ισχυριστεί σοβαρά ότι το σχίσμα (ακόμη κι αν φτάσουμε εντέλει σε κάτι τέτοιο) το προκαλούν όσοι εμμένουν αυστηρά στην ορθόδοξη Παράδοση και τους Ιερούς Κανόνες κι όχι αυτοί που συναγελάζονται και συμπροσεύχονται με καρδινάλιους, προτεστάντες, ιμάμηδες, γκουρού κλπ, που συλλειτουργούν με καθηρημένους και σχισματικούς ή που υποχωρούν και ενστερνίζονται όλες τις αντορθόδοξες πλάνες και νεοεποχίτικες βλασφημίες; Και δεν έχει φυσικά καμία σημασία ακόμη κι αν αυτοί αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα των επισκόπων. Ποιος είπε δηλαδή ότι η αλήθεια και η Θεία Χάρη βρίσκεται οπωσδήποτε στην πλειονότητα; Δεν είναι γνωστές δηλαδή οι περιπτώσεις ψευτοσυνόδων μέσα στην Εκκλησιαστική Ιστορία, καθώς και το τι φρονούσαν τότε οι πλειονότητες; Ή μήπως δεν είναι γνωστό ότι ζούμε σε καιρούς εσχάτους, για τους οποίους εγράφη ότι και οι εκλεκτοί θα πλανηθούν; Και για να το πούμε και με πολύ απλά λόγια: σε μία αντίθεση ή και ρήξη λόγω συγκλονιστικών γεγονότων, ποιος είναι ο υπεύθυνος; 
Ο σκανδαλοποιός και επιμένων στο σκάνδαλο ή αυτός που αρνείται να το αποδεχθεί και να συμμετάσχει σε αυτό; Είναι φανερό ότι τα δείγματα μιας τέτοιας τόσο παράλογης «λογικής» δεν μπορούν να αντέξουν σε καμία κριτική.
Όπως ακριβώς δηλαδή σε καμία κριτική δεν αντέχει και η επίσης πολυδιαφημισμένη εσχάτως (και αποδιδόμενη σε Κύπριο μητροπολίτη) φράση ότι καλύτερα να πλανάσαι μαζί με την Εκκλησία παρά να έχεις δίκιο εκτός αυτής. Ας ξεκαθαρίσουμε όμως ότι η Εκκλησία δεν πλανάται. Λάθη και πλάνες διαπράττουν οι άνθρωποι και τότε τίθενται μόνοι τους εκτός Εκκλησίας, ας είναι και πατριάρχες και επίσκοποι και η συντριπτική ακόμη πλειονότητα του κλήρου. Το θέμα εδώ - και αξίζει να το ξαναπούμε - δεν είναι ποσοτικό. 
Το θέμα είναι η αγιοπνευματική αλήθεια. Και αυτήν κατά καιρούς μπορεί να την εκφράζουν ακόμη και πρόσωπα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Θα υπενθυμίσουμε λ.χ. ότι όταν επί δεκαετίες όλοι σχεδόν οι επίσκοποι της Αυτοκρατορίας είχαν προσχωρήσει στον Μονοθελητισμό, την Εκκλησία δεν την αποτελούσαν αυτοί, αλλά βασικά ένας μοναχός, ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (μετ’ ολίγων ακόμη). Την Εκκλησία πάλι μόνος του την αποτελούσε (ως προς την πλευρά του κλήρου εννοείται) ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός κατά τους χρόνους της Ψευδοσυνόδου της Φερράρας-Φλωρεντίας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ρητά ότι και τρία μόνο άτομα να κρατήσουν ακέραιη την Ορθή Πίστη, αυτά μόνο θ’ αποτελούν την Εκκλησία του Χριστού (Patrologia Graeca 55,158 & 160, 203), ενώ το ίδιο τονίζει και ο άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής (μέγας υπέρμαχος της Ορθοδοξίας κατά την εποχή της Εικονομαχίας), λέγοντας: «Εἰ δὲ καὶ πάνυ ὁλίγοι ἐν τῇ εὐσεβείᾳ καὶ Ὀρθοδοξίᾳ διαμείνωσιν, οὗτοι εἰσίν Ἐκκλησία καὶ τὸ κύρος καὶ ἡ προστασία τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν ἐν αυτοῖς κεῖται, κἄν αὐτοῖς ὑπέρ τῆς εὐσεβείας κακοπαθῆσαι δεήσοι» («αν όμως ελάχιστοι απομείνουν στην ευσέβεια και την ορθοδοξία, τότε αυτοί είναι η Εκκλησία και σ’ αυτούς εναπόκειται η εγκυρότητα και η προστασία των εκκλησιαστικών θεσμών, ακόμη κι αν χρειαστεί να δεινοπαθήσουν υπέρ της ευσέβειας»: Patrologia Graeca 99, 1049). 
Δεν διευκρινίζουν μάλιστα καν οι εν λόγω μεγάλοι Πατέρες αν αυτοί οι ολίγοι θα είναι οπωσδήποτε κληρικοί. Το ίδιο τονίζει και ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς στη ρήση που προαναφέραμε, λέγοντας ότι οι πιστοί δε θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη και ότι σε αυτή την εποχή ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας. Και να προσθέσω τέλος και τη γνωστή ρήση του μακαριστού σπουδαίου γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα, ότι στα δύσκολα χρόνια που έχουμε μπροστά μας, για κάποιο χρονικό διάστημα (μέχρι τον πόλεμο και τη μετέπειτα τακτοποίηση του εκκλησιαστικού ζητήματος από μεγάλη σύνοδο που θα συγκληθεί) μόνο λίγοι απλοί παπάδες θα κρατήσουν και θα διαφυλάξουν την Ορθοδοξία, ενώ οι «μεγάλοι», οι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι, θα ακολουθήσουν τον διάβολο. Ποιοι λοιπόν αποτελούσαν ή θα αποτελούν σε όλες αυτές τις περιπτώσεις την Εκκλησία του Χριστού; Δεν είναι τελικά εξόφθαλμα ρητορικό το ερώτημα;
Ολοκληρώνοντας, οφείλω να διευκρινίσω ότι επιχείρησα να αποδώσω εδώ (όπως και στα προηγούμενα σχετικά κείμενα), με όσο το δυνατόν πιο απλό και εύληπτο τρόπο, κάποια από τα βασικά «επιχειρήματα» των θιασωτών της λεγόμενης μεταπατερικότητας και πώς αυτά αποκαθηλώνονται και καταρρίπτονται από τους ίδιους τους Αγίους μας, σε σχέση με σοβαρά και καίρια ζητήματα, όπως το τι είναι πραγματικά υπακοή, με ποια (μη δογματικά) ζητήματα μπορεί να έχει σχέση, τι σημαίνει ιεροκατάκριση, ποιος είναι ο ορθός τρόπος αντίδρασης κληρικών αλλά και λαϊκών απέναντι στις κακοδοξίες πλανεμένων επισκόπων. Ασφαλώς υπάρχουν πολλά ακόμη που μπορεί να επικαλεστεί κανείς. Και φυσικά εννοείται ότι τα κείμενα αυτά δεν φιλοδοξούν να κομίσουν «γλαύκα ες Αθήνας». Στόχος τους ήταν απλώς να αποτελέσουν μία μικρή επιπλέον συμβολή στην αποκάλυψη του τρόπου με τον οποίο σκέφτονται και ενεργούν πάμπολλοι επίσκοποι και γενικότερα «θεολόγοι» των ζοφερών καιρών μας, τουτέστιν μία ολοένα και αυξανόμενη ομάδα ανθρώπων, που ενώ μιλούν για Χριστό και Ορθοδοξία, απλούστατα μας φέρνουν στον νου την προειδοποίηση του Αποστόλου Παύλου «ὅτι εἰσελεύσονται…λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν». 
Η αντίδραση απέναντι στις κακοδοξίες τους επαναλαμβάνω ότι αποτελεί για όλους μας επιτακτικό καθήκον. Και η απείθεια απέναντί τους αυτονόητο χρέος μας, όπως όχι απλώς μας επιτρέπουν, αλλά και επιβάλλουν και οι Ιεροί Κανόνες και τόσοι μεγάλοι Πατέρες και Άγιοι της Εκκλησίας μας…

του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας

Πηγή.

Ο Σταυρός εξαφανίστηκε από τον Ορθόδοξο ναό!

Βιβλίο Θρησκευτικών Γ΄ Γυμνασίου -2020- Ο Σταυρός εξαφανίστηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία!


Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εξέφρασε την ικανοποίησή της για την ποιότητα των νέων βιβλίων. (Δείτε εδώ το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε η Δ.Ι.Σ στις 3/9/2020)


Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΕΜΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ξέρω ότι σας φαίνεται παράδοξο αλλά είναι η αλήθεια.
«Η καλύτερη στρατηγική στον πόλεμο είναι να επιτίθεσαι στην στρατηγική του αντιπάλου».
Και «εάν κατανοείς τον εαυτό σου καθώςκαι τον αντίπαλό σου, δεν θα ηττηθείς σε καμία μάχη» (Σουν Τσου).
Η στρατηγική της Τουρκίας στην επανίδρυση αυτοκρατορίας είναι ξεκάθαρη.
«Υπόταξε τον αντίπαλο χωρίς μάχη».
Εάν η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία είχε κατανοήσει την τουρκιά, τότε η επίσημη θέση του ελληνικού κράτους απέναντι της θα ήταν η απειλή ολοκληρωτικού πολέμου!
Η Τουρκία είναι χώρα παρίας. Θρασύδειλη. Πτωματοφάγος. 
Οι υπερδυνάμεις συμφωνούσαν στις τρομοκρατικές πρακτικές της,ανταλλάσσοντας την χρήση της γεωγραφικής της θέσης εγγύς της Μέσης Ανατολής.
Όπου εισβάλει σκυλεύει, περιυβρίζοντας νεκρούς και βασανίζοντας ζωντανούς.
Πλέον το θράσος της περίσσεψε και απλώς ΑΠΑΙΤΕΙ ΞΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ.
Προβαίνει σε κολοσσιαίες εκστρατείες επιθετικής διεθνούς προπαγάνδας στοχεύοντας στην εκβιασμένη συναίνεση των υπερδυνάμεων, και στην μεμψίμοιρη, ηττοπαθή ανοχή των ακρωτηριαζόμενων.
Έχει αυτογνωσία. 
Ξέρει ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν μπορούν να αποκτήσουν ξένα εδάφη πολεμώντας και δεν το επιδιώκει χωρίς την συναίνεση των μεγάλων και την ΥΠΟΤΑΓΗ των κακομοίρηδων!
Ίδια η συμπεριφορά της στο Βόρειο Ιράκ, στην Συρία, στην Λιβύη και στην Ελλάδα.
Οι Τούρκοι είναι μπουνταλάδες, ψευτόμαγκες. Λένε πολλά, αξίζουν λίγα.
Η Τουρκία δρα ύπουλα και πονηρά. 
Αρχικά κινήθηκε εναντίον των Κούρδων διότι είναι απειλή για την εθνική ασφάλεια και την ακεραιότητά της. 
Συνέλαβε δολίως με την αγαστή ντροπιαστική συνεργασία του ελληνικού κράτους τον αρχηγό τους Οτσαλάν. 
Τον κράτησε ζωντανό στην φυλακή, μετατρέποντάς τον σε όργανό της μέσω χημικών ουσιών. 
Ματαίωσε το δρομολογημένο σχέδιο ανεξάρτητου Κουρδιστάν (παρότι αναγνωρίστηκε από το Ισραήλ το Αύγουστο του 2016).
Σήμερα ζούνε στην Τουρκία 25.000.000 κούρδοι σε σύνολο 83.000.000. 
Το 1/3 δηλαδή του συνολικού πληθυσμού. Καθημερινά γενοκτονεί τον κουρδικό λαό, δολοφονώντας ηγέτες και λαό ,εκτοπίζοντας και κρατώντας τους εξαθλιωμένους.
Εισέβαλε στην Συρία τα έτη 2016, 2018, 2019 καταλαμβάνοντας εδάφη μήκους 480 χλμ και βάθους 30 χλμ με την συναίνεση ΗΠΑ και Ρωσίας, προβαίνοντας σε εκτεταμένες εκκαθαρίσεις κι εκτοπισμούςσυμπαγών κουρδικών πληθυσμών που ανταπέδιδαν συντριπτικά χτυπήματα.
Η πολεμική της δραστηριότητα τερματίστηκε αυτοστιγμεί μετά το πλήγμα ρωσικών μαχητικών σε τουρκική αυτοκινητοπομπή τον Φεβρουάριο του 2020 στο Ιντλίμπ.
Σε περίπτωση πολέμου Ελλάδας Τουρκίας τα 25.000.000 κούρδοι τηςΤουρκίας θα πολεμήσουν εναντίον της μέσα στα εδάφη της.
Κουρδοι και κούρδισσες τρομεροί πολεμιστές, εναντίον των οποίων η Τουρκία ούτε τολμά να σκεφτεί ότι θα χρειαστεί να πολεμήσει μέσα στα εδάφη της!
Τρέμει το ενδεχόμενο ενός ελληνοτουρκικού πολέμου, παρά τα όσα αντίθετα εκστομίζουν οι μπουνταλάδες τουρκαλάδες προς κάμψη του φρονήματος του ελληνικού λαού.
Ίδια υποχθόνια δράση στην Λιβύη.
Μέσω της διείσδυσης των μυστικών της υπηρεσιών επέβαλε τον τούρκο Σάρατζ ως πρόεδρο αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ!
Κατασκεύασε δύο αεροπορικές βάσεις (τώρα μία ναυτική) και ξεκίνησε την δορυφοριοποίηση της Λιβύης .
Όταν ο εθνικός απελευθερωτικός στρατός αντιστάθηκε σθεναρά και πολέμησε εναντίον των Τούρκων στην Λιβύη με την ενεργό συμπαράσταση του λιβυκού κοινοβουλίου,ανακόπηκε η επέκτασή της.
Η τουρκιά περιορίστηκε σε έναν νοητό μικρό κύκλο γύρω από την Τρίπολη, όπου εδρεύει η τουρκοκυβέρνηση της Λιβύης, 
ενώ όλα τα άλλα εδάφη, συμπεριλαμβανομένων των πετρελαιοπαραγωγών, εξουσιάζονται από τον Χαφτάρ.
Η ρητορική των τούρκων αξιωματούχων ίδια κι απαράλλαχτη όπως για την περίπτωση της Συρίας και της Ελλάδας. 
Επιθετική και θρασύτατη (θα σας πνίξουμε, θα σας σκοτώσουμε). 
Αλλά από ικανότητες τίποτα!
Σταμάτησε να επιχειρεί στην Λιβύη τον Ιούνιο του 2020, όταν η Γαλλία και τα ΗΑΕ ανατίναξαν την στρατιωτική βάση της αλ βατίγια.
Οπότε άρχισε να ασχολείται ενεργέστερα με την ατάκτως υποχωρούσα Ελλάδα!
Το ελληνικό κράτος παρουσιάζει μία εικόνα κακομοίρικου κράτους που τρέμει το φυλλοκάρδι του ΜΗΝ ΠΕΣΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΤΟΥΦΕΚΙΑ,
προκαλώντας θυμηδία στους ισχυρούς και απορία και οργή στον ελληνικό λαό. 
Διότι η Ελλάδα έχει ισχύ!
Σε αντίθεση με τους κούρδους και τους λίβυους έχουμε κρατική οντότητα και υποδομή.
Το ελληνικό κράτος διαθέτει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, παρά την σκόπιμη κατατριβή των εξοπλιστικών προγραμμάτων κατά την διάρκεια των μνημονίων.
Οι στρατιωτικοί μας είναι αξιόμαχοι, αποφασισμένοι να υπερασπίσουν την πατρίδα μέχρι την τελευταία σπιθαμή της, 
να ζήσουν κατατροπώνοντας τον εχθρό κι όχι απλώς να πεθάνουν γι'αυτήν, όπως πράττουν ξένα έθνη.
Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι ανώτερες στην ευφυία, στην ικανότητα και στο φρόνημα.
ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!
(Είναι γνωστό το περιστατικό που έλαβε χώρα κατά την διάρκεια άσκησης του ΝΑΤΟ στην Κυπαρισσία.
Οι χαζότουρκοι αδυνατούσαν να βρουν το πεδίο βολής παρότι οι αγρότες της περιοχής τους κατηύθυναν επανειλημμένως.
Ίδιοι οι μάλτα γιοκ πρόγονοί τους που ξεκίνησαν να καταλάβουν την Μάλτα αλλά δεν την έβρισκαν στο χάρτη).
Επίσης, ο ελληνικός λαός βρίσκεται στις επάλξεις, με φρόνημα ακμαίο,αποφασισμένος αταλάντευτα να διαφυλάξει τα εδάφη μας. 
Και πολεμώντας!
Το ζήσαμε στον Έβρο τον Μάρτιο, τον Φεβρουάριο στην Λέσβο και την Χίο και το 18 στην υπογραφή της κατάπτυστηςσυμφωνίας των Πρεσπών.
Η Τουρκία είναι κράτος ΠΤΩΜΑΤΟΦΑΓΟ, γνωρίζει ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ να πολεμήσει εναντίον ενός αποφασισμένου ελληνικού κράτους.
Τρέμει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με τον ένδοξο ελληνικό λαό, απόγονο του Κολοκοτρώνη και του Κατσιμήτρου.
Το ελληνικό κράτος οφείλει να λειτουργήσει.
Η λύση στον πόλεμο που μας έχει κηρύξει η Τουρκία δεν είναι ο κατευνασμός, ούτε ο ακρωτηριασμός.

Είναι η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ειρήνη Μαρούπα

Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου

Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ. Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου.

«Είναι πιο αργά απ' ό,τι νομίζετε!»
Το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ Ρόουζ 

Πρέπει να αποτινάξουμε όλα τα µάταια και ασήμαντα πάθη και ανησυχίες που µας κρατούν δεµένους στη γη, στον πεσµένο γήινο κόσμο, τα οποία µας εμποδίζουν από την πραγματοποίηση του σκοπού της δημιουργίας µας. Πόσο εύκολα ξεχνάμε τον ίδιο τον λόγο της ύπαρξής µας...
Οι Χριστιανοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με µια πρωτοφανή δοκιμασία της πίστης και της αγάπης τους για τον Θεό. Θα πρέπει να κρυφτούμε στην έρημο - σ’ ένα έδαφος όπως αυτό που βλέπουμε ενώπιόν µας εδώ. Φυσικά, στο τέλος θα µάς βρουν. 

Ακόμα και εκεί ο σκοπός του κρυψίµατός µας είναι όχι µόνο για να µείνουµε ζωντανοί, αλλά για να κερδίσουµε χρόνο ώστε να ενισχυθούν οι ψυχές µας για την τελική δοκιμασία. Και αυτό πρέπει να αρχίσει ακόμα και τώρα. 

Επομένως αρχίστε τουλάχιστον να αγωνίζεστε κατά των δεσμών των µηδαµινών παθών, και να θυμάστε ότι το αληθινό σπίτι µας δεν είναι εδώ, αλλά στους ουρανούς. Ας πορευόμαστε προς την ουράνια πατρίδα µας, καθώς ο άγιος Γερμανός συνήθιζε να λέει ... Ad αsterα! Ad αsterα!»*
Τελείωσε και συνέχισε να κοιτάζει προς το ουράνιο γαλάζιο του έναστρου µεγαλείου, χωρίς εμείς να υποψιαζόμαστε ότι είχαμε µπροστά µας µια αναλαμπή του µυστηρίου ενός ανθρώπου που, έχοντας από πολύ καιρό προετοιμάσει την ψυχή του, θα πήγαινε εκεί σύντομα.... (σελ. 473-474)

* Λατινική έκφραση: «Προς τ' αστέρια! Προς τ' αστέρια!». Από το «Peraspera ad astera» (Μέσα από δυσκολίες προς τ’ αστέρια).

Ὁ Ἀντίχριστος δὲν θὰ κλείσει τὶς Ἐκκλησιές, οὔτε θὰ τὶς κάψει ὅπως ἔκανε παλιά, ἀλλὰ θὰ τὶς γεμίσει ἀπὸ Χριστιανοὺς ποὺ θὰ βαπτίζονται....

Ὁ Ἀντίχριστος δὲν θὰ κλείσει τὶς Ἐκκλησιές, οὔτε θὰ τὶς κάψει ὅπως ἔκανε παλιά, ἀλλὰ θὰ τὶς γεμίσει ἀπὸ Χριστιανοὺς ποὺ θὰ βαπτίζονται, θὰ ἐξομολογοῦνται, θὰ κοινωνοῦν, θὰ κάνουν εὐλαβῆ ἔργα, ἀλλὰ στὴν οὐσία δὲν θὰ πιστεύουν στὸν Χριστὸ ἀλλά στὸν ἴδιο τὸν Ἀντίχριστο...

Θὰ παραπλανήσει τὸν κόσμο προσποιούμενος τὸν Χριστό καὶ θὰ προσπαθεῖ νὰ τὸν μιμηθεῖ σὲ ὅλα. 

Γράφει ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος: «...θὰ κάνει θαύματα πολλὰ κατὰ φαντασίαν, θὰ εἶναι στὴν ἀρχὴ ταπεινός, ἥσυχος, ἀγαπημένος μὲ ὅλους, εὐλαβής, εἰρηνοποιός, θὰ μισεῖ τὴν ἀδικία, θὰ ἀποστρέφεται τὰ δῶρα, θὰ ἀγαπᾶ τὴν Ἁγία Γραφή, θὰ ἀγαπᾷ τοὺς Ἱερεῖς καὶ θὰ τιμᾶ τοὺς γέροντες, τὴν νεολαία θὰ καλοπιάνει, τὴν μοιχεία θὰ συ-χαίνεται τὴν κατάκριση θὰ ἐχθρεύετα, τοὺς ξένους θὰ ἀγαπᾷ, τοὺς φτωχοὺς θὰ βοηθᾷ, τοὺς ὀρφανοὺς θὰ ἐλεεῖ, τὶς χῆρες θὰ φροντίζει, θὰ προφητεύει τὰ μέλλοντα, νεκροὺς θὰ ἀνασταίνει, σὲ τυφλοὺς θὰ δώσει τὸ φῶς, ἀφιλάργυρος θὰ εἶναι, τοὺς ἀνθρώπους θὰ μονιάζει καὶ ὅλοι θὰ τὸν τιμοῦν καὶ θὰ τὸν ἀγαποῦν. 

Ὅλοι θὰ λένε αὐτὸν νὰ κάνουμε βασιλιά μας γιατὶ τέτοιος Ἅγιος καὶ δίκαιος δὲν ὑπάρχει στὶς ημέρες μας. 

Καὶ αὐτὸς θὰ ἀρνῆται τὴν βασιλεία γιὰ νὰ δείξει ταπείνωση καὶ ἁγιότητα.

Ὅταν ὅμως τελικὰ γίνει βασιλιὰς καὶ θὰ φανερωθεῖ τὸ ἀληθινὸ τῆς κολάσεως πρόσωπο, ἀλλοίμονο σὲ αὐτοὺς ποὺ τὸν πίστεψαν. 

Τότε ὅλη ἡ γῆ θὰ οὐρλιάζει… 

Θὰ καλοτυχίζουν αὐτοὺς ποὺ πέθαναν καὶ θὰ παρακαλοῦν νὰ ἀνοίξουν οἱ τάφοι γιὰ νὰ μποῦνε ἐκεῖνοι...''

«Θησαυρὸς» Δαμασκηνοῦ , Λόγος ΚΓ΄, εκδ. Ρηγόπουλος.

Ο Οικουμενισμός οδηγεί στην Κόλαση

«Ὁ Oἰκουμενισμός; 
Εἶνε ἡ αἵρεσι ὅλων τῶν αἱρέσεων! 
Ἡ πτῶσι τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς ἰδίους της τοὺς ὑπηρέτες, τὰ ὄργανα τῆς Δύσης. 
Τὰ ἀποτελέσματά του εἶναι τὰ σάπια συντρίμμια ποὺ πέφτουν, ἀκόμα κι ἂν εἶναι ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ ἢ λαϊκοί…
Ἂς ἐπιστρέψουμε στὴν ἁγία παράδοσι, στὰ δόγματα καὶ στοὺς κανόνες τῶν ἁγίων πατέρων, τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων. Διαφορετικά, θὰ πᾶμε στὴν κόλασι, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἐπισκόπων μας! Θεὸς φυλάξοι!». 

 π. Ἀρσένιος Μπόκα ο θαυματουργός (1910–1989)


Οικουμενισμός και υποδούλωσις εις τα πάθη


Αναλύοντας το μακρύ ιστορικό τής από μέρους των οικουμενιστών υπονομεύσεως των θεμελιωδών χριστια­νικών δογμάτων, τα οποία θεμελιώνουν και στηρίζουν την χρι­στιανική περί ανθρώπου αντίλη­ψη και τα οποία διαμορφώνουν τον «Καινόν Ανθρωπο», ο μα­καριστός Ι. Πόποβιτς είχε επιση­μάνει -προ τριακονταετίας, ήδη- ότι, ο Οικουμενισμός απομάκρυνε «ολόκληρον τον Θεάνθρωπο» (Ι. Πόποβιτς, Αρχιμανδρίτης(♱), Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974), για να τον αντικαταστήσει με τον Ευρωπαίο άνθρωπο.
Η σύγχρονη, όμως, βιβλιογραφία, αλλά και η οικουμενιστική πρακτική, τεκμηριώνουν ότι, σή­μερα πλέον, ο Οικουμενισμός αποδομεί συστηματικά το πρότερο ανθρωπολογικό πρότυπό του, προς χάριν ενός άλλου προτύπου. Ως μέσον για την αποδόμηση του προηγούμενου προτύπου του, ο Οικουμενισμός εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τον «αγαπισμό». Εστιασμένος αποκλειστικώς στον άνθρωπο -και όχι στον Θεάνθρωπο- ο «αγαπισμός» επιβάλλει ως μό­να κριτήρια χριστιανικής ή άλλης -θρησκευτικής, ιδεολογικής ή ηθικής- αυτοσυνειδησίας την «αγάπη χωρίς σύνορα, χωρίς όρια και χωρίς περιορισμούς προς τον άν­θρωπο», αλλά και την πλήρη ανο­χή προς τα πάθη και προς τις πα­ντοειδείς «ιδιαιτερότητες» (Ι. Πόποβιτς, «Σήμερα, επιστρέφουμε στον πανθεϊστικό ανιμισμό του Πλωτίνου, όπου η ψυχή είναι θεός, χωρίς όμως την από μέρους του απόρριψη των παθών του σώματος. Για τον αναδυόμενο πανθεϊστικό μυστικισμό, τα πάθη, ως "ζωικά", θεω­ρούνται ιερά». Βλ. Οδός Θεογνωσίας, Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΗ, Αθήνα 1985).
Με την μεθόδευση αυτή, ο Οι­κουμενισμός εδραιώνει την νέα «θεολογία» του, η ατομική ηθική της οποίας επιτρέπει την πλήρη «απελευθέρωση» και επικράτηση των παθών, σωματικών και ψυχοπνευματικών. Με την παθοκρατία ως πυρήνα της νέας «θεολογί­ας» του, ο Οικουμενισμός προσεται­ρίζεται τους πάντες. Προσεταιρί­ζεται τους μη συνειδητούς ορθοδόξους χριστιανούς -αλλά και τους πιστούς άλλων δογμάτων και ομολογιών- παρουσιαζόμενος ως ενω­τικός και αγαπητικός. Προσεται­ρίζεται τους αλλοθρήσκους ή και αθέους, παρουσιαζόμενος ως ανε­ξίθρησκος και ανεξίκακος. Τέλος, προσεταιρίζεται και τους έχοντες έντονα πάθη και «ιδιαιτερότητες», παρουσιαζόμενος ως «απελευθε­ρωτικός» και ανεκτικός.
Με τον «αγαπισμό» ως όπλο του, ο Οικουμενισμός εξαλείφει ό,τι θεωρεί πρόσκομμα για την πραγμάτωση του ενωτικού οράμα­τός» του, που είναι η εδραίωσίς του ως Πανθρησκείας δια της επι­καλύψεως -ή και απορροφήσεως εντός των κόλπων του- της πανσπερμίας θρησκειών, φιλοσοφιών, ιδεολογιών και στάσεων ζωής του πλανήτη και δια της συνενώσεως των πάντων σε ένα «Όλον». Ση­μειωτέον ότι, καθαρά ολιστική, αυτή η επιδίωξη του Οικουμενι­σμού οικοδομείται επί της «διευρυμένης» επανερμηνείας του ευαγ­γελικού «Ινα πάντες εν ώσι»· οικοδομείται, δηλαδή, επί της στρεβλώς επαναπροσδιορισμένης εννοίας τής οικουμενικότητος, η οποία προτάσσει το «εν αγάπη», παραμε­ρίζοντας το «εν αληθεία» Χριστού. Δια του «αγαπισμού», ο Οικου­μενισμός διατρανώνει ότι «αγαπά χωρίς όρια και χωρίς περιορι­σμούς» τον άνθρωπο, ότι μάχεται για τα «δικαιώματά» του και ότι κόπτεται για την «ελευθερία του». Διαποτισμένος, ωστόσο, από το έλλειμμα της εν Χριστώ αληθείας, ο αγαπισμός «αγαπά» μεν τον άνθρωπο, αλλά υπό έναν απαρέγ­κλιτο όρο: να είναι υποδουλωμένος στα σωματικά ή και ψυχο-πνευματικά πάθη του, σε σημείο απολύτου υπαρκτικής ταυτίσεώς του με αυτά. Και, βεβαίως, ακριβώς το ίδιο έλλειμμα αληθείας μεταλ­λάσσει τον «αγαπισμό» σε βαθύτατη απέχθεια έναντι του καινού ανθρώπου, ο οποίος έχει ενσυνειδήτως επιλέξει να είναι βιαστής των παθών του.
Επιβάλλοντας την παθοκρατία και αντιμαχόμενος τον καινό άνθρωπο, ο Οικουμενισμός απο­καλύπτει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι εγκαταλείπει και αυτό ακόμη το μεταπτωτικό -αλλά και εκπτωτικό- πρότυπο του Ευρωπαίου ανθρώπου, προκειμένου να επα­να προσδιορίσει τον άνθρωπο επί τη βάσει του κατωτάτου παρανομαστού της ανθρωπίνης υπάρξε­ως: του ανθρώπου ως αποκλει­στικώς ζωικού όντος.
Ακραία θεμελιοκρατικός (δηλ. φονταμενταλιστικός) ο εν λόγω επαναπροσδιορισμός α) αντι­προσωπεύει μια μή-χριστιανική (και αντι-χριστιανική) και μια μή-δυτική (και αντι-δυτική) περί ανθρώπου αντίληψη· β) δρομο­λογεί την σταδιακή παλινδρόμηση της βουλήσεως και της αυτοσυνειδησίας του δυτικού ανθρώ­που στα προχριστιανικά, αλλά και προ-λογικά δεδομένα της· γ) ευνοεί την επικράτηση του ανθρώπου, ο οποίος επειδή είναι έρμαιο των παθών του, είναι ευάλωτος, εύπειστος, χειραγωγήσιμος και υποταγμένος· δ) εξομοιώνει την οικουμενιστική ανθρωπολογία με την ανθρωπολογία θρησκειών, στις οποίες η έννοια τής βουλήσεως είτε απουσιάζει παντελώς, είτε εκφράζεται με την ενδοτικότητα και την τυφλή υποταγή· ε) είναι σύμφωνη με την νεοποχίτικη ηθική τής παγκοσμιοποιήσεως, η οποία θέλει να διαμορφώσει ό,τι αποκαλεί τον «Νέον άνθρωπον», ήτοι έναν τύπο ανθρώπου χωρίς εσωτερικούς περιορισμούς και ενοχές, σε ό,τι αφορά την ατομική του ηθική· στ) τέλος, ο εν λόγω επαναπροσδιορισμός είναι ταυτόσημος με την μαρξιστική ανθρωπολογία, η οποία -θεωρώντας τον άνθρωπο αποκλειστικώς ζωτικό ον («ζώσα ύλη») και επιδιώκοντας (και αυτή) την οικοδόμηση του «Νέου Ανθρώπου»- (MICHEL HELLER, Ρώσος ιστορικός, Καθ. στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, O Σο­βιετικός Ανθρωπος, Ερευνα στην Διάπλαση του Homo Sovieticus,εκδ. ΘΕΤΙΛΗ, 1985, Β’ εκδ. 1987) επιτάσσει, ως «φυσική», την πλήρη «απελευθέρωση» του ανθρώπου από κάθε εσωτερικό περιορισμό («H πλήρης απελευθέρωση είναι αυτή που θα οικοδομήσει την από μα­κρού αναμενόμενη Λενινιστική-Μαρξιστική Ουτοπία»).
Αλλά, ο οικουμενιστικός επα­ναπροσδιορισμός της εννοίας του ανθρώπου ως ζωικού όντος συ­μπαρασύρει αναπόφευκτα και αυτήν καθ’ εαυτήν την έννοια της βουλήσεως. Και τούτο διότι, μοι­ραίος, οδηγεί στον επαναπροσδιορισμό της επί βιολογικής – υλι­στικής βάσεως (Παρόμοιος κίνδυνος ελλοχεύει και από την από μέρους των οικουμενιστών (αλλά και από μέρους θεολόγων υπερμάχων της μετανεωτερικότητος) εκμετάλλευση της θέ­σεως του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού ότι η ψυχή αποτελείται από λεπτοτάτη ύλη). Απορρίπτοντας, δηλαδή, τα θεμελιώδη χριστιανι­κά θεολογικά ερείσματα, τα οποία προσδίδουν υπερβατικότητα και ιερότητα στον άνθρωπο και στην ελευθερία τής βουλήσεώς του, και απορρίπτοντας την χριστιανική έννοια και σημασία της αμαρτίας και της σωτηρίας, ο Οικουμενι­σμός υποβιβάζει τον μεν άνθρω­πο σε «ζώσα ύλη», την δε βούλησή του, σε απλή βιολογική λει­τουργία. Για να το πούμε διαφο­ρετικά: υιοθετώντας κατά τρόπο έμμεσο, αλλά σαφή, αυτήν την κα­θαρά φονταμενταλιστική περί ανθρώπου αντίληψη, ο Οικουμε­νισμός επιφέρει -κατά τρόπο αθέ­ατο αλλά ουσιαστικό- δύο καίρια πλήγματα κατά της ανθρώπινης αυτοσυνειδησίας. Μεταλλάσσει τον μεν άνθρωπο, από μοναδικό Πρόσωπο, σε απρόσωπο ζωικό ον με αγελαία αυτοσυνειδησία, το δε αυτεξούσιον, από το μεγαλύτερο δώρο ελευθερίας και αγάπης του Τριαδικού Θεού προς τον άνθρω­πο, σε μηχανιστική – βιολογική αντίδραση· ήτοι, σε απλό σωμα­τικό – ζωικό ανακλαστικό, η χει­ραγώγηση του οποίου είναι επι­τρεπτή, τόσο από ηθικής, όσο και από μεταφυσικής απόψεως.
Συμπερασματικά: με την «νέα θεολογία» του, ο Οικουμενισμός νομιμοποιεί ηθικώς την πλήρη υποδούλωση του ανθρώπου. Διό­τι, απαξιώνοντας οντολογικά τον άνθρωπο και αποψιλώνοντας την βούλησή του από την ιερότητα που της προσέδιδε ο Χριστιανι­σμός, νομιμοποιεί ηθικώς (και μεταφυσικώς) την διαβουκόληση του ανθρώπου από τους εξουσια­στές. Από την άλλη, επιβάλλοντας την παθοκρατία, ο Οικουμενισμός νομιμοποιεί ηθικώς (και μεταφυσικώς) την υποδούλωση του ανθρώ­που στα πάθη του. Αποτέλεσμα τούτου είναι ότι διαμορφώνει άτο­μα που -βυθισμένα στον υποβο­λιμαίο εκμαυλισμό τους, αλλά και επαιρόμενα για αυτόν-, άλλοτε μεν, δεν αντιλαμβάνονται την διαβουκόλησή τους από τους εξου­σιαστές, άλλοτε δε, την αντιλαμ­βάνονται, αλλά δεν ενοχλούνται από αυτήν σε αμφότερες, πάντως, τις περιπτώσεις, δεν αντιλαμβά­νονται ότι ο εκμαυλισμός, που τους προσφέρεται ως αγαπητικό δώρο «απελευθερώσεως», έχει ως τίμημα τον αποπροσανατολισμό τους, την αδιαφορία τους -ή ακόμα και την συνεργεία τους- στην διαβουκόλησή τους από τους εξουσιαστές. Να είναι άραγε τυχαίο ότι, με την «νέα θεολογία» του, ο Οικουμενισμός συμβάλλει στην άνευ όρων καθυπόταξη του άνθρωπου στις απάνθρωπες συνθήκες της παγκοσμιοποιήσεως και της Νέας Τάξεως Πραγμάτων;

Δάφνη Βαρβιτσιώτη

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ…την αἱρετική, ληστρική σύναξη του Κολυμπαρίου

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ…
Σάν σήμερα, ημέρα τῆς Πεντηκοστῆς, πρίν ἀπό τέσσερα χρόνια, ἔλαβε χώρα στήν Κρήτη ἡ ληστρική ψευδοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου.

Τοῦ ιατροῦ Μιχαήλ Φωτίου



Σάν σήμερα, πρίν ἀπό τέσσερα χρόνια, ἔλαβε χώρα στήν Κρήτη ἡ ληστρική ψευδοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου.

Οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἄλλες ἐντολές ἔλαβαν ἀπό τήν ὁλομέλεια τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καί ἄλλες ἀποφάσεις προέκριναν καί ὑπέγραψαν στό Κολυμπάρι!

Ὦ τῆς παρακοῆς καί τῆς παρανομίας!

Ὦ τῆς φρικτῆς περιφρονήσεως καί προδοσίας τῆς Ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως!

Ὠνόμασαν τούς παπικούς “ἐκκλησία” καί τούς ἀναγνώρισαν “ἱερωσύνη” καί “μυστήρια”!

“Νομιμοποίησαν” τούς γάμους τούς μεικτούς! 

Ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, λειτούργησαν στό Κολυμπάρι, παρουσίᾳ ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ πολυμελοῦς ὁμάδος καρδιναλίων!

Προλείαναν τό ἔδαφος γιά τήν προσχεδιαζόμενη ἐκκλησιολογική ἀναγνώριση τῶν ἀχειροτόνητων καί καθηρημένων Οὐκρανῶν.
Ἔστρωσαν χαλί στήν ἐπέλαση τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ!

Στῶμεν καλῶς, ἀδελφοί μου. 
Στῶμεν μετά φόβου.

Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος νά μᾶς στηρίζει στήν ὀρθοτόμηση τῆς Ἀλήθειας.

«Αιρετικοί Εἰσιν Οἱ Λατίνοι Καὶ Οἱ Συγκοινωνοῦντες Αὐτοῖς Ἀπόλλυνται…»



ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡAΣ, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΜΠΗΚΑΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣΟΝΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ;;;

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΗΛΟΙ ΑΦΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΔΩΣΕΙ ΤΟ ΤΙΜΙΟΝ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΙΟΝ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ;;;

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΕΝΩΘΕΙ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΜΑΣΟΝΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ";;;

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΣΕ ΕΧΕΙ ΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΙ ΕΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΣΟΝΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ,ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΝΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ;;;

ΑΠΑΓΓΕΛΕΙΣ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΛΕΣ ΦΡΙΚΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΟΡΘΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΟΙΝΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ, και όταν τον υπερασπίζεις αυτόν και όχι τους κανόνες, τότε και εσύ κάνεις το ίδιο)

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΑΙΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΕΤΑΡΙΘΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΘΕΣΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΥΠΑΚΟΗ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ;;;

«Οὐχ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν διατέτμηται μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν τὰ αὐτὰ φρονεῖν ἀλλήλοις λεγόντων διασπᾶται». [1] Τὸ παραμικρὸ ζήτημα ποὺ ἀφορᾶ τὸν Θεὸ δὲν εἶναι μικρό, κατά τον Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ.

«Κάθε κληρικό – λέει ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ θεολόγος – τοῦ ὁποίου ἡ πίστις, οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων πατέρων νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε στὴν οἰκία μας. Ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποστρεφόμεθα καὶ νὰ τὸν μισοῦμε ὡς δαίμονα, ἔστω κι ἄν ἀνασταίνει νεκροὺς καὶ κάνει ἄλλα μύρια θαύματα»

«…Διὸ φευκτέον [νὰ φεύγετε] ἀπὸ τῶν φθοροποιῶν ποιμένων».

Στίς ἡμέρες μας οἱ ἐπίσκοποι ἀπροκάλυπτα ἀποδείχτηκαν ψευδοεπίσκο-ποί γιατί μολύνουν τήν Πίστη, συγκαταβαίνοντας σέ αἱρετικούς. «Ἀλλοίμονο σὲ ὅσους μολύνουν τὴν Ἁγία Πίστη μὲ αἱρέσεις ἢ συγκαταβαίνουν στοὺς αἱρετικούς». [9]

Ὁ ὅσιος Ἀντίοχος ὁ Πανδέκτης ἔλεγε πὼς ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἔχει τὴν ὀρθὴ πίστη πρέπει ὄχι μόνο νὰ τὸν ἀποστρεφόμαστε ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ἀναθεματίζουμε, δηλαδὴ νὰ τὸν θεωροῦμε ὅτι βρίσκεται ἐκτὸς Ἐκκλησίας. [10] «Οὔτε γιὰ λίγη ὥρα δὲν δεχόμαστε σχέση μὲ αὐτοὺς ποὺ κουτσαίνουν στὴν πίστη» [11]… «ἀκόμα κι ἂν αὐτοί μᾶς φαίνονται πολὺ γνήσιοι καὶ ἐπίσημοι, ἐμεῖς πρέπει νὰ τοὺς σιχαι-νόμαστε, ὅσοι ἀγαπᾶμε τὸν Κύριο».

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀποφαίνεται: «Καὶ εἰ φίλοι κατὰ Θεὸν, πῶς τῇ κοινωνίᾳ τῶν ἑτεροδόξων κοινωνοῦντες; Οὐ γὰρ φίλοι οἱ τοιοῦτοι ἀληθινοὶ καὶ πιστοί». [13] Ὁ ἴδιος Ἅγιος λέει: «Οἱ μὲν [αἱρετικοὶ] τέλειον περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν. οἱ δὲ εἰ καὶ τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθηκαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται [ἐξ αἰτίας τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς θὰ χαθοῦν μαζί τους]». [14] Θεωρεῖ «προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας» τὸ νὰ παραμένει κάποιος ἐν κοινωνίᾳ μὲ τὸν κακοδοξοῦντα ἐπίσκοπόν του».

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΑΓΙΟΣ : ‘’Θεωρεῖ «προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας» τὸ νὰ παραμένει κάποιος ἐν κοινωνίᾳ μὲ τὸν κακοδοξοῦντα ἐπίσκοπόν του’’

Ὁ Μ. Ἀθανάσιος γιὰ αὐτὸν ποὺ φρονεῖ ἀσεβῆ δόγματα ἀναφέρει:«Ἀποφύγετε αὐτὸν καὶ ἔτσι θὰ διατηρήσετε τὴν πίστη σας καθαρή». [16] Κατὰ τὸν ἅγιο Νεκτάριο Αἰγίνης: «ἡ κοινωνία μὲ αὐτὸν [τὸν κακόδοξο καὶ αἱρετικό] μολύνει τὴν πίστη μὲ τὶς εὐθύνες ποὺ αὐτὸ συνεπάγεται.

Ἂν ὁ Μ. Βασίλειος τονίζει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον ἀποστρέφεσθαι», [19] πόσο μᾶλλον τον κακόδοξο κληρικό;

Ὁ Ἅγιος Μελέτιος Γαλησιώτης: «Αἱρετικοί εἰσιν οἱ λατίνοι καὶ οἱ συγκοινωνοῦντες αὐτοῖς ἀπόλλυνται…»

O ἅγιος Μᾶρκος: «… Νὰ συμβουλεύσεις δὲ τοὺς Ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ νὰ ἀποφεύγουν μὲ κάθε τρόπο τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν λατινόφρονα μητροπολίτη τους καὶ οὔτε νὰ συλλειτουργοῦν μαζί του, οὔτε νὰ τὸν μνημονεύουν καθόλου, οὔτε νὰ τὸν θεωροῦν ἀρχιερέα, ἀλλὰ ὡς μισθωτὸ λύκο! …Νὰ ἀποφεύγετε λοιπὸν καὶ ἐσεῖς ἀδελφοί, τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς ἀκοινωνήτους καὶ τὸ μνημόσυνο τῶν ἀμνημονεύτων.

Μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς ψευδο-ένωσης στὴ Φερράρα-Φλωρεντία ὁ ἅγ. Μᾶρκος εἶπε: «Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι ὅσον ἀπομακρύνομαι ἀπὸ τούτου [τοῦ Πατριάρχη] καὶ ἀπὸ τοὺς τοιούτους [τοὺς Λατινόφρονες] τόσον προσεγγίζω πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τοὺς Ἁγίους, καὶ ὅσον περισσότερον χωρίζομαι ἀπὸ αὐτοὺς τόσον περισσότερον ἑνοῦμαι μὲ τὴν ἀλήθειαν». [32] Λέει ὁ Ἅγιος: «Ὅσοι προσποιοῦνται ὅτι ὁμολογοῦν τὴν ὑγιῆ πίστη, κοινωνοῦν [μνημονεύουν] δὲ μὲ τοὺς ἑτερόφρονες, ἂν μετὰ ἀπὸ τὴν σύστασή σας δὲν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτούς, ὄχι μόνο νὰ τοὺς ἔχετε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ οὔτε ἀδελφοὺς νὰ τοὺς ὀνομάζετε»

Θά ἀναφέρουμε τὰ λόγια τοῦ Πατριάρχου ἁγίου Γερμανοῦ Πατριάρχου Κ/πόλεως πρὸς τοὺς Κυπρίους λαϊκοὺς γιὰ τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς κληρικούς των, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ὑποταχτεῖ στοὺς Λατίνους κατακτητὲς τὸν 12ο καὶ 13ο αἰῶνα. «…Ὅσοι τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστὲ τέκνα γνήσια, φεύγειν ὅλῳ ποδὶ ἀπὸ τῶν ὑποπεσόντων ἱερέων τῇ λατινικῇ ὑποταγῇ, καὶ μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν τούτοις συνάγεσθαι, μηδὲ εὐλογίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν λαμβάνειν τὴν τυχοῦσαν· κρεῖσσον γάρ ἐστιν ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν τῷ θεῷ προσεύχεσθαι κατὰ μόνας, ἢ ἐπ’ ἐκκλησίαις συνάγεσθαι μετὰ τῶν λατινοφρόνων· εἰ δ’ οὖν, τὴν αὐτὴν αὐτοῖς ὑφέξετε κόλασιν». [34]

«Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει [τοῖς αἱρετικοῖς] ἀνάθεμα».

Κανών ΜΕ’ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων : “Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἥ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς, ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω”. «Φεύγετε τούς Παπικούς ως φεύγει τις από όφεως και από προσώπου πυρός»

(ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ)

5…Κανών ΞΕ’ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων : “Εἴ τις Κληρικός, ἤ Λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων, ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι καί καθαιρείσθω, καί ἀφοριζέσθω”.

Ας ενδυναμωθούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για τη μάχη που βρίσκεται μπροστά μας!



Ο Ρώσος Ορθόδοξος φιλόσοφος Ιβάν Κιρεγιέφσκυ διασαφήνισε πως η απόκτηση του πατερικού νου κάνει κάποιον ικανό να δει αυτό που οι άλλοι δεν μπορούν: 

«Ένας Ορθόδοξος νους στέκεται στο σημείο όπου συναντιούνται όλοι οι δρόμοι.Κοιτά προσεκτικά κάθε δρόμο και, από τη μοναδική του πλεονεκτική θέση, παρατηρεί τις συνθήκες, τους κινδύνους, τις χρήσεις, και τον τελικό προορισμό κάθε δρόμου. Εξετάζει κάθε δρόμο από την πατερική σκοπιά, καθώς οι προσωπικές του πεποιθήσεις έρχονται σε πραγματική, όχι υποθετική, επαφή με την περιβάλλουσα κουλτούρα».

Σ’ έναν αιώνα σχεδόν καθολικού σκότους και πλάνης, όπου για τους περισσότερους «Χριστιανούς» ο Χριστός έχει γίνει ακριβώς αυτό που η Ορθόδοξη διδασκαλία εννοεί με τον αντίχριστο, μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού κατέχει και μεταδίδει τη χάρη του Θεού.

Αυτός είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, την ίδια την ύπαρξη του οποίου δεν υποπτεύεται ούτε ο «χριστιανικός» κόσμος. 

Ο «χριστιανικός» κόσμος, πράγματι, δίνει τα χέρια με τις δυνάμεις του σκότους με σκοπό να αποπλανήσει τους πιστούς της Εκκλησίας του Χριστού, εμπιστευόμενος τυφλά ότι το «όνομα του Ιησού» θα τον σώσει ακόμα και στην αποστασία και στη βλασφημία του… μην προσέχοντας τη φοβερή προειδοποίηση του Κυρίου: «Πολλοί θα μου πουν την ημέρα εκείνη ’’Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά Σου και στο όνομά Σου δεν βγάλαμε δαιμόνια και στο όνομά Σου δεν κάναμε θαύματα πολλά;’’ Και τότε θα τους ομολογήσω, ‘’Ποτέ δεν σας γνώρισα• φύγετε από μένα εσείς οι εργάτες της ανομίας’’» (Ματθ. 7:22-23).

Στην εποχή μας, την εποχή της αποστασίας, που προηγείται της εμφάνισης, του αντιχρίστου, ο διάβολος έχει λυθεί για ένα διάστημα (Αποκ. 20:7) για να απεργαστεί τα ψεύτικα θαύματα τα οποία δεν μπορούσε να κάνει κατά τη διάρκεια των «χιλίων χρόνων» χάριτος στην Εκκλησία του Χριστού (Αποκ. 20:3), και για να συγκεντρώσει στον καταχθόνιο θερισμό τους τις ψυχές αυτών που «δεν δέχθηκαν να αγαπήσουν την αλήθεια» (Β’ Θεσ. 2:10). ... Είναι στην πραγματική φύση του αντιχρίστου να παρουσιάζει το βασίλειο του διαβόλου σαν να ήταν του Χριστού. ...

Η επιτυχία της κίβδηλης πνευματικότητας ακόμα και ανάμεσα σε Ορθοδόξους Χριστιανούς σήμερα, αποκαλύπτει πόσο έχουν χάσει κι αυτού την ουσία του Χριστιανισμού, κι έτσι δεν μπορούν πια να διακρίνουν μεταξύ αληθινού Χριστιανισμού και ψευτοχριστιανισμού. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θεωρούσαν για πολύ καιρό ως δεδομένο τον πολύτιμο θησαυρό της πίστης τους, και παραμέλησαν να θέσουν σε χρήση το ατόφιο χρυσάφι των διδασκαλιών της. 

Πόσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουν καν την ύπαρξη των βασικών κειμένων της Ορθόδοξης πνευματικής ζωής, τα οποία διδάσκουν επακριβώς πως να διακρίνουμε μεταξύ γνήσιας και κίβδηλης πνευματικότητας, κειμένων που δίνουν τη ζωή και τη διδασκαλία αγίων ανδρών και γυναικών που έφθασαν σε μεγάλα μέτρα της χάρης του Θεού σ’ αυτή τη ζωή; 

Πόσοι έχουν κάνει δική τους τη διδασκαλία της «Λαυσαϊκής Ιστορίας», την «Κλίμακα» του αγίου Ιωάννη, τις «Ομιλίες» του αγίου Μακαρίου, τους βίους των θεοφόρων Πατέρων της ερήμου, τον «Αόρατο Πόλεμο» του αγίου Νικοδήμου, την «Εν Χριστώ ζωή μου» του αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης;

Πόσο πρέπει λοιπόν, να βαδίζουν οι Χριστιανοί με φόβο Θεού, τρέμοντας μήπως χάσουν τη χάρη Του, η οποία με κανένα τρόπο δεν δίνεται στον καθένα, αλλά μόνο σ’ αυτούς που διατηρούν την αληθινή πίστη, ζουν μια ζωή χριστιανικού αγώνα, και θησαυρίζουν τη χάρη του Θεού που τους οδηγεί προς τον ουρανό. 

Και πόσο προσεκτικότερα πρέπει να βαδίζουν πάνω απ’ όλα σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όταν είναι περικυκλωμένοι από ένα κίβδηλο Χριστιανισμό που παρέχει τις δικές του εμπειρίες «χάρης» και το «Άγιο Πνεύμα» και μπορεί να παραθέσει με αφθονία τις Γραφές και τους Αγίους Πατέρες για να το «αποδείξει»! 

Σίγουρα οι έσχατοι καιροί θα είναι κοντά, όταν θα επέλθει πνευματική πλάνη τόσο πειστική, ώστε να «πλανήσει, αν είναι δυνατόν, και τους εκλεκτούς» (Ματθ. 24:24).

Η όλη σύγχρονη πνευματική ατμόσφαιρα φορτίζεται με τη δύναμη της εμπειρίας δαιμονικής μύησης, καθώς το «μυστήριο της ανομίας» εισέρχεται στο προτελευταίο στάδιο και αρχίζει να καταλαμβάνει τις ψυχές των ανθρώπων – μάλιστα, να καταλαμβάνει και την ίδια την Εκκλησία του Χριστού, αν αυτή ήταν δυνατόν.

Ορθόδοξοι Χριστιανοί! Μείνετε σταθεροί στη χάρη που έχετε• ποτέ μην την αφήνετε να γίνει θέμα συνήθειας• ποτέ μην τη μετράτε μόνο με ανθρώπινα κριτήρια, ποτέ μην προσδοκάτε να είναι αυτή λογική ή κατανοητή σ’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν τίποτα υψηλότερο από τα ανθρώπινα, ή που σκέφτονται να αποκτήσουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος με κάποιον άλλο τρόπο από αυτόν που μας έχει παραδώσει η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η αληθινή Ορθοδοξία από την ίδια της τη φύση μοιάζει εντελώς εκτός τόπου σ’ αυτούς τους δαιμονικούς καιρούς, μια ξεπερασμένη μειονότητα των περιφρονημένων και «ανόητων», στη μέση μιας θρησκευτικής «αναζωπύρωσης» εμπνευσμένης από ένα άλλο είδος πνεύματος.

Αλλά ας παρηγορηθούμε από τους βέβαιους λόγους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο, γιατί ο Πατέρας σας ευαρεστήθηκε να σας δώσει τη βασιλεία» (Λουκ. 12:32).

Ας ενδυναμωθούν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για τη μάχη που βρίσκεται μπροστά μας, μην ξεχνώντας ποτέ ότι εν Χριστώ η νίκη είναι ήδη δική μας. 

Εκείνος υποσχέθηκε ότι οι πύλες της κόλασης δεν θα υπερισχύσουν απέναντι στην Εκκλησία Του (Ματθ. 16:18), κι ότι η χάρη των εκλεκτών θα συντομεύσει τις μέρες της τελευταίας μεγάλης θλίψης (Ματθ. 24:22). 

Και στ’ αλήθεια, αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;(Ρωμ. 8:31). Ακόμα και εν μέσω των σκληρότερων πειρασμών, έχουμε εντολή: «Έχετε θάρρος, εγώ έχω νικήσει τον κόσμο» (Ιω. 16:33). 

Ας ζούμε όπως έζησαν όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί όλων των εποχών,προσδοκώντας το τέλος όλων των πραγμάτων και την έλευση του αγαπημένου μας Σωτήρα• «Εκείνος που μαρτυρεί αυτά λέγει, ‘’Ναι, έρχομαι γρήγορα’’. Αμήν, ναι, έλα, Κύριε Ιησού» (Αποκ. 22:20).

Ιερομονάχου Σεραφείμ Ρόουζ
Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία του Μέλλοντος

Γέροντας Παΐσιος: «Οι Τούρκοι Θα Μας Χτυπήσουν, Αλλά Η Ελλάδα…»


Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, είχε κατά καιρούς μιλήσει σε πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι τον επισκέπτονταν, για ό,τι βλέπουμε σήμερα στο Αιγαίο και για ό,τι άλλο πρόκειται να δούμε.

Διαβάστε μερικά εξόχως αποκαλυπτικά σημεία, που αφορούν στις σχέσεις με την Τουρκία, η οποία όπως έλεγε με απόλυτη βεβαιότητα και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «θα μας επιτεθεί ύπουλα ως τα «Εξαμίλια»».

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από το βιβλίο του Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924 – 1994», εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία.

Ο Γέρων Παΐσιος για Τουρκία, Πόλη, Αιγαίο

«Οι Τούρκοι τα κόλλυβα τα έχουν στη μέση τους. Θα πάθουν μεγάλο κακό. Τότε θα επέμβη από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του Αγίου Κοσμά.

Οι μεγάλοι θα φροντίσουν… Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να τη φυλάξουν. Και, έτσι, ο Θεός θα τη χαρίσει σε μας. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι».

«Η Τουρκία θα διαλυθεί και, μάλιστα, θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι».

«Άντε, άντε, δε θα είμαι να σε καμαρώσω στην προέλαση, όταν θα προελαύνει ο ελληνικός στρατός για την Κωνσταντινούπολη».

«Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε δίκιο που είπε για τα «Εξαμίλια», διότι τα «Εξαμίλια» δεν είναι ούτε χωριά, ούτε πόλεις, αλλά είναι τα έξι ναυτικά μίλια, η ζώνη των έξι μιλίων που περιβάλλει τα παράλια της Ελλάδας

και κάθε νησί μας. «Εξαμίλι» είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Ελλάδας, χερσαίες ή νησιωτικές. Εκεί, λοιπόν, θα γίνει εκείνο που είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός».

«Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους.

Αλλά, αυτό δε θα γίνει από εμάς. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους…
Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη…
Την Πόλη θα μας τη δώσουν…..

Θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Στην αρχή, οι Τούρκοι θα νομίσουν ότι νικάνε, αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους. Οι Ρώσοι, τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την πάρουμε εμείς…… Θα αναγκασθούν να μας τη δώσουν…».

Οι Τούρκοι «θα καταστραφούν. Θα σβήσουν από το χάρτη, διότι είναι ένα έθνος, το οποίο δεν προέκυψε από την ευλογία του Θεού.

Από τους Τούρκους το 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα έχει εκχριστιανισθεί και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμο αυτόν….». ( πρόκειται για τη γνωστή Προφητεία του Αγίου Κοσμά).

«Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Να με κρατούσε ο Θεός ακόμη λίγα χρόνια στη ζωή, για να έβλεπα την πατρίδα μου μεγαλωμένη. Θα μεγαλώσει…».

«Η Τουρκία θα διαμελισθεί. Ο διαμελισμός αυτός σίγουρα μας ικανοποιεί και μας συμφέρει ως κράτος. Έτσι θ΄ απελευθερωθούν τα χωριά μας, οι αλύτρωτες πατρίδες. Η Κωνσταντινούπολη θα ελευθερωθεί, θα ξαναγίνει ελληνική. Θα ξαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία».

«Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί.

Αυτά θα γίνουν, όχι τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα πάψει αυτή γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα αναλάβει νέα γενιά πολιτικών. Τότε θα γίνει ο διαμελισμός της Τουρκίας.

Πολύ σύντομα οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της γης, θα γίνονται επάνω στη γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω, θα ανάβονται επάνω (εννοούσε τους Κρυπτοχριστιανούς)….Πίστη και ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα στα χρόνια αυτά. Έφτασε ο καιρός».

«Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την Κωνσταντινούπολη. Όχι γιατί μας αγαπάνε, αλλά γιατί αυτό θα συμπλέει με τα συμφέροντά τους».

Οι Τούρκοι «θα κάνουν μόνο μία πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα.

Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, “θα πούμε το ψωμί ψωμάκι”». Και άλλη φορά έλεγε … «Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργήτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δε θα έχει».

«Όταν ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος.

Ακολουθεί….Μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατεβούν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα.

Αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα.

Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη. Όμως, θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι – εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: “Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος.

Έτσι θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο…..Θα βγάλει η (ελληνική) κυβέρνηση απόφαση να μη στείλη στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δε θα πάρει μέρος. Γιατί , όποιος πάρει μέρος σ΄ αυτόν τον πόλεμο (εν. τον ευρωπαϊκό), χάθηκε…».

«Οι Τούρκοι θα μας χτυπήσουν, αλλά η Ελλάδα δε θα πάθει μεγάλη ζημιά. Δε θα περάσει πολύς καιρός μετά την επίθεση των Τούρκων στη χώρα μας και τότε οι Ρώσοι θα κτυπήσουν τους Τούρκους και θα τους διαλύσουν. Όπως ένα φύλλο χαρτί που το χτυπάς και διαλύεται, έτσι και οι Τούρκοι θα διαλυθούν.

Το 1/3 από αυτούς θα σκοτωθεί, το 1/3 θα εκχριστιανισθούν και το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά. Η χρησιμοποίηση των νερών του Ευφράτη για αρδευτικά έργα από τους Τούρκους θα είναι μια προειδοποίηση ότι άρχισε η προετοιμασία του μεγάλου πολέμου που θα ακολουθήση» 1991.

«Μετά τη διάλυση της Τουρκίας, η Ρωσία θα συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι τον Περσικό Κόλπο και θα σταματήσουν τα στρατεύματά της έξω από την Ιερουσαλήμ.

Τότε οι δυτικές δυνάμεις θα δώσουν προθεσμία στους Ρώσους για να αποσύρουν από τα μέρη αυτά τα στρατεύματά τους, τόσο χρόνο όσο χρειάζεται για να γίνουν τα λάχανα, δηλαδή 6 μήνες. Η Ρωσία, όμως, δε θα αποσύρει τις δυνάμεις της.

Και τότε οι δυτικές δυνάμεις θα αρχίσουν να συγκεντρώνουν στρατεύματα, για να επιτεθούν στους Ρώσους. Ο Πόλεμος που θα ξεσπάσει θα είναι Παγκόσμιος και θα έχει ως συνέπεια να χάσουν οι Ρώσοι. Θα ακολουθήσει μεγάλη σφαγή. Οι μεγαλουπόλεις θα γίνουν παραγκουπόλεις. Εμείς, οι Έλληνες, δεν θα συμμετάσχουμε στον παγκόσμιο πόλεμο.».

«Η διοίκηση της Πόλης , από μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική».«Εσύ (είπε σε νεαρό φοιτητή του Πολυτεχνείου Ξάνθης), ως πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλεις στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί από την αρχή».

Πηγή: Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924 – 1994», εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία

Πηγη dogma.gr

Πρέπει να αποφεύγουμε τους Οικουμενιστές

Οἱ Ἅγιοι τὰ γράφουν, ἀλλὰ ποιός νοιάζεται;

Μ. Βασίλειος: Ἐκεῖνον ποὺ μᾶς ἐμποδίζει νὰ ἐφαρμόζουμε τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, πρέπει νὰ τὸν ἀποφεύγουμε καὶ νὰ εἶναι γιὰ μᾶς βδελυκτός!

Πειθαρχεῖν δὴ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις μνημονεύοντας τοῦ Κυρίου λέγοντος: Ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσι, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ΄αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν, καὶ τοῦ Ἀποστόλου τολμήσαντος ὑπὲρ τῆς ἡμετέρας ἀσφαλείας καὶ αὐτῶν καθάψασθαι τῶν Ἀγγέλων δι΄ ὧν φησί: Κἂν ἡμεῖς ἢ Ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζητε ὑμῖν, παρ΄ ὃ εὐαγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. Ἐξ ὧν παιδευόμεθα, ὅτι κἂν πολὺ γνήσιός τις ᾖ, κἂν ὑπερβαλλόντως ἔνδοξος ὁ κωλύων τὸ ὑπὸ τοῦ Κυρίου προστεταγμένον ἢ προτρέπων ποιεῖν τὸ ὑπ΄ αὐτοῦ κεκωλυμένον φευκτὸς ἢ καὶ βδελυκτὸς ὀφείλει εἶναι ἑκάστῳ τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον.

[Μ. Βασιλείου, T.L.G.,: Asceticon magnum sive Quaestiones (regulae brevius tractatae) : Volume 31, page 1160, line 38].

«“Κἂν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμᾶς παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω”· πόρρωθεν, ὡς εἰκός, μηδ’ ἐπισκόποις μήδ’ ἄρχουσιν μηδὲ διδασκάλοις προσέχειν, εἰ τὸν ἀληθῆ τῆς πίστεως διαστρέφει τις λόγον, διαστελλόμενος» .

[Εὐσεβίου: Contra Marcellum : Book 1, chapter 1, section 12, line 8].

ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΟΥΣΜΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΗΣΑΝ...



Πέρασαν 15 ημέρες από τις 17 Μαΐου που άνοιξαν οι Εκκλησίες και Κοινώνησαν δεκάδες ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες Χριστιανοί.

Σύμφωνα με τον φόβο που σκορπούσαν για την Θεία Κοινωνία πολλοί επώνυμοι, θα έπρεπε ήδη να έχουμε χιλιάδες νέους ασθενείς. 

Πού εξαφανίστηκαν σήμερα όλοι αυτοί οι οποίοι δεν θυμούνται αν ποτέ είχαν Κοινωνήσει στη ζωή τους; 

Ξέρουμε όμως ότι όχι μόνο δεν τους αφήνει ο Εγωϊσμός τους να το παραδεχθούν…

Αλλά το Μίσος τους για το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα εκδηλωθεί ξανά μελλοντικά με πιο πολύ δηλητήριο. 
Έχει όμως ο Θεός τους τρόπους του...


''Σιγησάτω πάσα σάρξ βροτεία''