.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η ΟΥΝΙΑ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

O ορθόδοξος λαός μας, αγαπητοί μου, ακούει τη λέξι «ουνίτες» και ερωτά· τί είναι οι ουνίτες; τί είναι η ουνία;

Oυνία δεν είναι ελληνική λέξι, είναι λέξι ξένη, πολωνικής μάλλον προελεύσεως, πού και μόνο αυτή αρκεί ν’ αποδείξει ότι η Ορθοδοξία δέχεται επιβουλή εκ μέρους εχθρών της πού έρχονται από έξω. Η ουνία είναι ένα από τα όπλα πού χρησιμοποιεί η παπική προπαγάνδα για να υποτάξει την Ορθόδοξο Εκκλησία.
Kαί τί δεν έκαναν εναντίον μας οι άνθρωποι του Βατικανού! Να τ’ απαριθμήσουμε; Αυθαίρετες επεμβάσεις παπών πρό του σχίσματος στην δικαιοδοσία της Ανατολικής Εκκλησίας, κατά των οποίων αντέδρασαν πατέρες της Εκκλησίας

-Οι σταυροφορίες, πού ως πρόφασι είχαν την απελευθέρωσι των Aγίων Tόπων αλλ’ ως βαθύτερο σκοπό έκρυβαν τη διάλυσι της Ορθοδόξου Bυζαντινής αυτοκρατορίας.

-Περιβόητες ψευδοενώσεις διά της βίας, όπως στή Φεράρρα και Φλωρεντία όπου αντιστάθηκε ο άγιος Μάρκος ο ευγενικός.
-Επιδρομές των Ενετών στα νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους.
-Μηχανορραφίες των πρέσβεων του παπικού κράτους στην Κωνσταντινούπολι επί τουρκοκρατίας, με τίς οποίες γκρέμιζαν από το θρόνο γενναίους πατριάρχας και τους ωδηγούσαν στην εξορία και τα ικριώματα.
-Τα ιεροσπουδαστήρια πού λειτουργούσαν στή Ρώμη και αλλού, τα περιβόητα σεμινάρια, όπουστρατολογούσαν νεαρούς ορθοδόξους, για να τους μεταβάλουν σε προδότας της πίστεώς τους, σε γενιτσάρους του παπισμού και φανατικούς εχθρούς της Ορθοδοξίας. Oλα αυτά ήταν μέσα – όπλα, πού χρησιμοποίησαν για να κυριεύσουν το φρούριο και να παύσει να κυματίζε η σημαία της Ορθοδοξίας στην Ανατολή, για να κάνουν τους ορθοδόξους να πέσουν να προσκυνήσουν την παντούφλα του πάπα, πού η μωροφιλοδοξία των δυτικών τον ύψωσε πάνω από κάθε άλλη εξουσία.

Αλλ’ όλες οι προσβολές των παπικών κατά της πίστεώς μας αποκρούσθηκαν. Ελάχιστα και ανάξια λόγου υπήρξαν τα αποτελέσματα των ενεργειών τους. Λίγες χιλιάδες ορθοδόξων υπέκυψαν στίς πιέσεις, αποστάτησαν από τη μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία και σχημάτισαν θρησκευτικές κοινότητες.
Tο Βατικανό όμως δεν απογοητεύθηκε.


Oι κορυφές του συνήλθαν σε σύναξι. Καρδινάλιοι, επίσκοποι, ηγούμενοι μεγάλων μοναχικών ταγμάτων μίλησαν και έθεσαν υπ’ όψιν της συνάξεώς τους όλα τα στοιχεία της δράσεώς τους μεταξύ των ορθοδόξων. Πόσο λίγοι καρποί! Τόσο χρήμα, τόση διπλωματία, τόση ρητορεία, τόσο αίμα αιώνων, κι αυτή η Ανατολή να μένει άκαμπτος; Ούτε θέλγητρα λοιπόν ούτε φόβητρα των παπών μπορούσαν να τη χωρίσουν από την ορθόδοξο πίστι;… Οι σύνεδροι βυθίστηκαν σε σκέψεις. Tότε ο εωσφόρος, πού από κάποια κόγχη της αιθούσης του Βατικανού παρακολουθούσε αθέατος τη συνεδρίασι, ανέλαβε να τους βγάλει από το αδιέξοδο. Σε μια στιγμή κατάλληλη έρριξε στο συνέδριο την ιδέα της ουνίας. Kαί δεν ήταν δυνατόν να προέλθει η ιδέα αυτή από άλλον, διότι αυτός υπήρξε ο πρώτος απατεώνας στόν κόσμο. Νομίζω πως τον ακούω να προτείνει το σχέδιό του και με το στόμα κάποιου μοναχού ιησουϊτικού τάγματος να ρητορεύει ως εξής.
―Aγαπητοί σύνεδροι! τα πράγματα μας αναγκάζουν να ομολογήσουμε μια αλήθεια. Kαί η αλήθεια είνε, ότι όλοι οι ορθόδοξοι λαοί της Ανατολής μας αντιπαθούν φοβερά. Έχουν κακή πείρα από μας τους δυτικούς. Kαί τί δεν έκαναν, πράγματι, εναντίον τους οι πρόγονοί μας! Οχι σαν χριστιανοί, όχι σαν άνθρωποι δεν φέρθηκαν στους λαούς της Ανατολής, αλλά σαν άγρια αιμοβόρα θηρία έπεσαν εναντίον τους. Συχνά ξεπέρασαν σε αγριότητα και τους Τούρκους. Η λέξι «φράγκος» έγινε η πιο μισητή λέξι στην Ανατολή. Γι’ αυτό, όταν βλέπουν «φραγκόπαπα» όπως λένε, φεύγουν μακριά, όπως φεύγουν τα πρόβατα μπροστά σε λύκους, τα ελάφια μπροστά σε κυνηγούς και τα περιστέρια μπροστά σε γεράκια. Ετσι, όπως ε­μαστε και όπως φαινόμαστε, δε γίνεται τίποτα. οι λύκοι, όπως είναι και όπως φαίνονται, δε μπορούν να εισχωρήσουν στο μαντρί. Αλλ’ εάν υποτεθεί, ότι κάποιος λύκος φορέσει προβειά; Τί λέτε; Tότε το μαντρί δε θ’ ανοίξει και πολλά πρόβατα δε θα τον πλησιάσουν; Έτσι ο λύκος μπορεί να κυριαρχήσει στο κοπάδι. οι κυνηγοί της Τιμούκουα (μιας αγρίας φυλής της B. Aμερικής), όπως είναι και φαίνονται, δε μπορούν να πιάσουν ούτε ένα ελάφι· όταν όμως φορέσουν προβειά από ελάφι, τότε τα ελάφια πλησιάζουν και πέφτουν νεκρά εμπρός στα πόδια τους! Αλλά γιατί, αδελφοί και πατέρες, προτρέπω να μιμηθούμε μεθόδους των αγρίων φυλών για το προπαγανδιστικό μας έργο; το πρότυπό μας είναι πολύ κοντά μας. είναι εδώ. Στό σημείο αυτό επικράτησε μικρά σιωπή, κι αμέσως ακούστηκε μια βραχνή φωνή να συνεχίζει το λόγο). Πρότυπό σας για προπαγανδιστική εργασία μεταξύ των ορθοδόξων είμαι εγώ, ο …εωσφόρος, του οποίου τη φωνή και τίς σκέψεις μεταδίδει αυτός πού σας ομιλεί. Δε θυμάστε τί έκανα εγώ στόν παράδεισο; Aν παρουσιαζόμουν στην Ευα όπως είμαι, αυτή ποτέ δε θα με πλησίαζε· θα έφευγε μακριά. Oταν όμως μετασχηματίσθηκα στο ωραιότατο παραδείσιο ζώο και της μίλησα με το στόμα του, τότε η Ευα συνελήφθη στην παγίδα μου. Με πλησίασε και άνοιξα μαζί της το γνωστό διάλογο, πού έφερε την έξωσι από τον παράδεισο. Η απάτη, ιδού η μέθοδός μου. αυτή τη μέθοδο να χρησιμοποιήσετε κ’ εσείς, αγαπητοί επίσκοποι, καρδινάλιοι, λευκοί και μαύροι πάπες. Ακούγοντας τώρα το συγκεκριμένο είδος απάτης πού θα σας συστήσω, μή τρομάξετε παρακαλώ. Μή εξαναστείτε. Μή φέρετε αντιρρήσεις και αντιδράσεις. Εγώ σας συμβουλεύω, ο πολύπειρος, πού γνωρίζω τί κερδίζει κανείς με τη μέθοδο του ψεύδους και της απάτης. Xωρίς αντίρρησι λοιπόν ακούστε και υπακούστε. θα βγάλετε τη στολή του φραγκόπαπα, πού τη μισεί κάθε ορθόδοξος, θα φορέσετε το ράσο και το καλυμμαύχι των ορθοδόξων ιερέων, θα πάψετε να ξυρίζεστε, θ’ αφήσετε γενειάδες, μ’ ένα λόγο θα πάρετε καθ’ όλα τη μορφή ορθοδόξου κληρικού. Αλλά προσοχή! στην καριδά σας θα έχετε ολόκληρο τον πάπα. Έτσι θα πλευρίσετε τους ορθοδόξους. Kαί τότε θα δείτε τα θαυμάσια αποτελέσματα της νέας μεθόδου, την οποία παρακαλώ να βαπτίσετε με το όνομα ουνία. Λοιπόν συμφωνείτε;
―Μάλιστα, συμφωνούμε! Επικροτούμε το σχέδιό σου, εωσφόρε, απήντησε η ομήγυρις.
―Ευχαριστώ πολύ, είπε ο εωσφόρος. Σας εύχομαι μεγάλες επιτυχίες.
Kι αφού έκανε μια βαθειά υπόκλισι εμπρός στους συνέδρους, αποχώρησε και τους άφησε να μεριμνήσουν για την εξεύρεσι των καταλλήλων προσώπων για την πραγματοποίησι του σατανικού σχεδίου. Έτσι στο σκοτάδι γεννήθηκε η ουνία…
Ονειρο, φανταστική εικόνα είναι αυτά; Αλλά θα έπρεπε ν’ ανοίξετε την ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, για να δείτε τί θραύσι έκαναν στίς κατά τόπους εκκλησίες, επισκοπές, μητροπόλεις και πατριαρχεία της Ορθοδοξίας τα όργανα αυτά των παπών, πού λέγονται ουνίτες. Εκμεταλλευόμενοι τη δυστυχία των λαών της Ανατολής, με μορφή προβάτων εισχώρησαν οι φοβεροί αυτοί λύκοι στίς μάνδρες των ορθοδόξων και αποδεκάτισαν τα πρόβατα. Μόνο από την ορθόδοξο Εκκλησίας της Πολωνίας η ουνία κατώρθωσε ν’ απόσπασει γύρω στα 2 εκατομμύρια λαού και να σχηματίσει μέσα στα σπλάχνα του ορθοδόξου Πολωνικού λαού την οéνιτική θρησκευτική της κοινότητα, πού εξαρτάται απολύτως από το κέντρο της Ρώμης. Ιδίως στους αιώνες εκείνους πού οι ορθόδοξοι διατελούσαν κάτω από το πέλμα της τουρκικής κυριαρχίας, η ουνία κατώρθωσε να παρασύρει στα δίχτυα της πληθυσμούς ολοκλήρους και να επιφέρει μεγάλη αναστάτωσι.
Η Ορθοδοξία, παρά τίς δύσκολες εξωτερικές περιστάσεις πού βρισκόταν, δεν έμεινε απαθής θεατής της αρπαγής των πνευματικών της τέκνων μ’ αυτό το δόλιο τρόπο. σαν μάνα πόνεσε και ενδιαφέρθηκε. Έτσι το έτος 1722 συνήλθε στην Kωνσταντινούπολι Σύνοδος, στη οποία συμμετείχαν οι πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας ο Γ΄, Αντιοχείας Αθανάσιος ο Γ΄, και Ιεροσολύμων Χρύσανθος. Η Σύνοδος αυτή καταδίκασε τους ουνίτες, τα οργανα αυτά του παπισμού. K’ επειδή η ουνία εξακολουθούσε το καταχθόνιο έργο της και έσπειρε τα ζιζάνια στόν αγρό της ορθοδόξου Aνατολής, η Ορθόδοξος Εκκλησία και με άλλη εγκυκλιό της αυστηρότερη από την προηγούμενη, το έτος 1838 ήλεγξε και στηλίτευσε τους δολίους εργάτες της ουνίας.

Η ουνία, αγαπητοί μου, κρινομένη από πλευράς ηθικής και θρησκευτικής και μόνο, προκαλεί τη φρίκη για κάθε πιστό τέκνο της Ορθοδοξίας. Ποτέ στην θρησκευτική ζωή των ανθρώπων δεν παρουσιάστηκε τέτοιο σύστημα απάτης. Οντως γέννημα νυκτός και όχι ημέρας, γνήσιο τέκνο του εωσφόρου, ο οποίος μόνο αυτός μπορούσε να υπαγόρευσει τέτοια μέθοδο εξαπατήσεως των ορθοδόξων ψυχών. Αυτή είναι η ουνία.

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου του 1957
† επίσκοπος Aυγουστίνος


..με το ζόρι να γίνουμε Ουνίτες ...γίνεται; όχι δεν γίνεται, μας θέλουν! Ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση καὶ παναίρεση


ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΤΥΠΙΚΑ ΣΑΣ ΑΠΛΑ ΝΑ ΜΕ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΤΕ ΖΗΤΑ Ὁ ΠΑΠΑΣ ΡΩΜΗΣ .... 

πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός 

ἡ Παράδοση καὶ ἡ Πράξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία διὰ τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων διδάσκει, ὅτι ἀκόμη καὶ αὐτοὶ πὸὺ παραμένουν στὸ φρόνημα ὀρθόδοξοι, ἀλλὰ συγκοινωνοῦν μὲ ὅσους διαδίδουν τὴν αἵρεση καὶ πράττουν αἱρετικά, συγκαταποντίζονται μαζί τους στὴν καταστροφικὴ πορεία τους. 
Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι κακόδοξος καθίσταται κάποιος, ὄχι μόνο πρωτογενῶς, ὅταν δηλ. ὁ ἴδιος κηρύττει, ἢ ἀποδέχεται κάποια αἱρετικὴ διδασκαλία, ἀλλὰ καὶ ὅταν «κοινωνεῖ» μὲ αἱρετικούς, ὅπως εἶναι οἱ ποιμένες του. 
α. Τὸ μνημόσυνο τοῦ ὀνόματος τοῦ ἐπισκόπου ἀπὸ κληρικὸ ὑποδηλώνει τὴν μεταξύ τους «κοινωνία». 
Ὁ ἴδιος δὲ ἅγιος Μάρκος, πιεζόμενος νὰ μνημονεύσει τὸν Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη, εἶπε: «Ἐκφεύγειν ἅπασι τρόποις τὴν κοινωνίαν αὐτοῦ (τοῦ Πατριάρχου) καὶ μήτε συλλειτουργεὶν αὐτῷ, μήτε μνημονεύειν ὅλως αὐτοῦ, μήτε ἀρχιερέα τοῦτον ἀλλὰ λύκον καὶ μισθωτὸν ἡγεῖσθαι». 
Οἱ ἁγιορεῖτες Πατέρες τὸν 13ο αἰῶνα, ὅταν πιέζονταν νὰ μνημονεύσουν τὸν Λατινόφρονα Πατριάρχη Ἰωάννη Βέκκο, σὲ ἐπιστολή τους πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Παλαιολόγο, ἔγραψαν: «μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων»! 
Ἀλλά, καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ὁμόφωνα παραγγέλλουν, λέγοντας «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι, πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαί, φεύγειν τους ἐτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διϊστασθαι» (P.G. 160, 105c). 
Ἡ Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀποφαίνεται: «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει (τοῖς αἱρετικοῖς) ἀνάθεμα» (P.G. .13, 128) 
Οἱ Ἀποστολικὲς Διαταγὲς προτρέπουν: «Ὦσπερ γὰρ τῷ καλῷ ποιμένι τὸ μὴ ἀκολουθοῦν πρόβατον λύκοις ἔκκειται εἰς διαφθοράν. 
Οὕτω τῷ πονηρῷ ποιμένι τὸ ἀκολουθοῦν πρόδηλον ἔχει τὸν θάνατον ὅτι κατατρώξεται αὐτό. 
Δι' ὃ φευκτέον ἀπὸ τῶν φθορέων ποιμένων (Ἀποστολικαὶ Διαταγαὶ Β΄ ἰθ΄) 
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει: «Ὑπάρχει καὶ καλὸ σχίσμα, ὑπάρχει καὶ κακὴ ὁμόνοια, ἀλλὰ καὶ καλὴ διαφωνία».

Καθηγητής Δρ. Νεκτάριος Δαπέργολας: Ἕνας μικρός ἐπικήδειος (γιὰ ἄταφα κουφάρια)


Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας

Μήν σᾶς παραπλανᾶ ἡ φωτογραφία. Ὁ ἐπικήδειος δέν εἶναι γιά τό εἰκονιζόμενο σατανολατρικό βδέλυγμα (βδέλυγμα ὄχι μόνο...de jure, ὡς ἐπί κεφαλῆς τῆς δυσώδους παναίρεσης, ἀλλά καί γιά τήν ἐπιπλέον ἀκόμη κεντρική θέση πού κράτησε ὁ συγκεκριμένος μέσα στόν βόρβορο τῆς νεοταξικῆς σιχασιᾶς καί τῆς woke ἀνωμαλίας). Αὐτός «ἀπέθανε καί ἐτάφη» (Λουκ. ιστ΄ 22). Καί καλό (λέμε τώρα) κατευόδιο πρός τήν...τρυφερή ἀγκαλιά τοῦ κατάμαυρου ἀφέντη του. Αὐτός ὁ ἐπικήδειος, ἀντίθετα, γράφεται γιά κάποιους νεκροζώντανους. Γιά κάποιους πού μπορεῖ δηλαδή ἀπό πολλούς ἄλλους νά λογίζονται ὡς ζωντανοί, ἀλλά ὁ θάνατος τοῦ βδελυροῦ Μπεργκόλιο ἀπέδειξε γιά μία ἀκόμη πολλοστή φορά τήν προχωρημένη τους νεκρική σήψη. Γράφεται γιά ὅλα τά περιφερόμενα πτώματα καί τά ἄταφα κουφάρια τῆς θλιβερῆς πνευματικῆς μας ἀνθυπομπανανίας.

Γράφεται γιά τά κάθε λογῆς πολιτικά ἀνθυποσκύβαλα καί τίς δημοσιογραφικές βλέννες τῆς ἡμεδαπῆς χωματερῆς (σέ ὅλο τό εὗρος ἀπό τήν φιλελέδικη δεξιΐλα μέχρι τήν ἀριστερίστικη ψυχασθένεια) πού, σέ μία ἀκόμη χυδαία διαστρέβλωση τῆς σημασίας τῶν λέξεων, ἔχουν βαλθεῖ ἐδῶ καί μέρες νά βαφτίσουν φῶς τό ἀπόλυτο σκοτάδι, ἐξυψώνοντας σέ πρωτεργάτη τῆς ἀγάπης, τῆς ἀνεκτικότητας, τῆς προόδου καί τῆς αὐθεντικῆς πνευματικότητας μία ἄθλια μαριονέτα τοῦ Νταβός καί τῶν στοῶν, ἕναν συνεχῆ ἀπολογητή των διαβολοαφεντικῶν τοῦ πλανήτη, ἕνα πραγματικό μανικό ὀπαδό καί προωθητή κάθε εἰκόνας καί κάθε ἐπί μέρους πλευρᾶς της νεοεποχίτικης μαγαρισιάς, ἀπό τόν ἰσλαμιστικό λαθρεποικισμό, τήν κλιματική μούφα καί τόν ἐμβολιαστικό ἐφιάλτη ἕως τόν θεσμοθετημένο κιναιδισμό, τήν παιδεραστία καί κάθε ἄλλη διαστροφή.

Καί ἀκόμη περισσότερο βεβαίως γράφεται γιά τά ἐνδοεκκλησιαστικά κουφάρια. Μέ πρῶτο φυσικά ἐκεῖνον πού παριστάνει τόν Ὀρθόδοξο πατριάρχη (καί πού μέσα στό προκλητικό του ἐξόδιο παραλήρημα γιά τόν λατρεμένο φίλο του κατόρθωσε καί πάλι νά στοιβάξει μέσα σέ μία μόλις σελίδα τόνους ψευτιᾶς καί μαγαριστικῆς διαστρέβλωσης), ἀκολούθως δέ ἕναν τεράστιο ἀριθμό ἀπό κάθε λογῆς ρασοφόρους τε καί λαϊκούς νεοεποχίτες νενέκους (φτασμένους δεσποταραίους, ἀνελισσόμενους σαλιάρηδες τῆς ἐπισκοπίτιδας καί τοῦ ἀρχιμανδριτισμοῦ, καθηγητάδες τῆς ἀγαπουλίστικης ψευτοθεολογίας τῶν μαύρων σκοταδιῶν καί ἑτέρους παρατρεχάμενους σφουγγοκωλάριους τῆς παρεκκλησιάζουσας καμαρίλας), πού δέν ἔχασαν τήν εὐκαιρία νά ἀφιερώσουν ἀπό δύο ἔστω λόγους θλίψης ἕως καί ἐκτενεῖς διθυράμβους γιά τήν ἀπώλεια τοῦ «ἁγιωτάτου ἀδελφοῦ» καί «σεπτοῦ πατέρα».

Καί ἀκόμη μεγαλύτερη, ἐννοεῖται, ἡ ντροπή καί ἡ κατάντια εἰδικά γι’ αὐτούς τούς τελευταίους, γιατί ἐδῶ μιλᾶμε γιά ἀνθρώπους πού ἡ ἱερατική καί θεολογική τους ἰδιότητα θά ὄφειλε αὐτόχρημα νά τούς θέτει ξεκάθαρα καί ἀνένδοτα ἀπέναντι στόν ἑωσφορικό παπισμό, τίς ἀνεκδιήγητες κακοδοξίες του καί τόν ὀλετῆρα ψυχῶν καί σωμάτων ἐπί κεφαλῆς του, γιά τούς ὁποίους τόσα ἔχουν ἀποφανθεῖ ἀναρίθμητες ὀρθόδοξες σύνοδοι καί τόσα ἔχουν γράψει ἀνά τούς αἰῶνες τεράστιοι Ἅγιοι καί κορυφαῖοι ἐκκλησιαστικοί Πατέρες. Πασιφανῶς ὅμως ὅλοι αὐτοί οἱ δύσμοιροι μόλις τό ἀπέδειξαν γιά μία ἀκόμη φορά ὅτι κατ’ ὄνομα μόνο εἶναι ὁμόφρονες τῶν Ἁγίων καί μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Στήν πράξη εἶναι ὁμόδοξοι καί ὁμόθρησκοι τοῦ δυσώνυμου παπισμοῦ καί ὅλων τῶν ἄλλων αἱρέσεων, μέ τίς ὁποῖες εἶναι σφιχταγκαλιασμένοι μέσα στόν οἰκουμενιστικό τους βόρβορο, ὑπηρέτες ἄλλου ἀφεντικοῦ καί ἀπηνεῖς διῶκτες γιά καθετί αὐθεντικά ὀρθόδοξο. Χιλιοδιαπιστωμένο πράγματι καί αὐτό.

Δυστυχῶς ὅμως ὑπάρχει ἀσφαλῶς καί ἕνα μέγα ἀκόμη πλῆθος ἀπό ἁπλῶς ἀνόητους, πού θεωροῦν πολύ φυσικό καί ἀνθρώπινο νά ἐπικαλεστοῦν (στό δικό τους ἀνεπίσημο διαδικτυακό ξόδι πρός τόν βέβηλο αἰρεσιάρχη) τό δῆθεν πνευματικό ὕψος του καί τό δῆθεν ἀνθρωπιστικό του ἔργο ἤ νά εὐχηθοῦν, νά πιθανολογήσουν ἤ ἀκόμη καί νά προεξοφλήσουν τήν σωτηρία καί μετά δικαίων κατάταξή του, σέ ἕνα δικό τους ἐκπληκτικό παραλήρημα πού δέν μπορεῖ παρά νά σοκάρει ἀκόμη καί ὅσους γνωρίζουν σέ ποιό δυσθεώρητο βάθος ἀκατήχητης ἄγνοιας καί τραγικῆς ἄνοιας ἔχει καταντήσει πλέον αὐτός ὁ λαός. Εἴμαστε ὅμως στούς καιρούς πού ἡ ἄνοια κοστίζει πολύ ἀκριβά καί καμία ἄγνοια δέν συγχωρεῖται, οὔτε καμία δικαιολογία ἐπιτρέπεται, οὔτε γιά καμία χαζοχαρούμενη ἀφασία ὑπάρχουν περιθώρια. Γιατί ἀπό τήν στιγμή πού τά πάντα εἶναι πλέον γνωστά καί ξεκάθαρα, ἀπό τήν στιγμή πού τά πάντα ἔχουν ἐπανειλημμένα ἐδῶ καί αἰῶνες γραφτεῖ καί εἰπωθεῖ καί εἰδικά τά τελευταῖα χρόνια ἔχουν συστηματικά ἐπισημανθεῖ καί ἀναλυθεῖ, τό νά παραμένεις σταθερά ἕνας θολωμένος καί ζαλισμένος χάσκακας, ἑκουσίως βυθισμένος στήν ἄγνοια, ἀρνούμενος νά μάθεις τήν ἀλήθεια καί πεισματικά ἐπιμένοντας στό ψέμα καί τήν στρέβλωση, πολύ ἁπλᾶ σέ καθιστᾶ καί ἐσένα συνένοχο καί ἐν τέλει σέ ἐξισώνει μέ τούς ἀχρείους πού ἐργάζονται μεθοδικά καί ἐν πλήρει συνειδότι γιά τήν πνευματική καταστροφή σου. Κάνεις καί ἐσύ ὅ,τι μπορεῖς γιά νά συναριθμηθεῖς μαζί μέ τά λοιπά ἄταφα κουφάρια.

Ἐγώ δυστυχῶς μονάχα ὅλων αὐτῶν τήν (ἀνεπίσημη) κηδεία εἶδα αὐτές τίς μέρες - καί θλιβερές σκέψεις μόνο γιά τόν δικό τους ἐπικήδειο μοῦ πέρασαν ἀπό τόν νοῦ. Ἡ ἀπέρίγραπτη παρωδία τῆς ἔστω καί κατ’ ἐπίφασιν «χριστιανικῆς» ταφῆς ἑνός σεσημασμένου ἀντίχριστου ἦταν ἁπλῶς ἡ ἀφορμή...


Δυο λογια για την φρενοβλαβοποιητικη αγιογραφια του Παπα Φραγισκου


Σχολιάζει στα γρήγορα ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

Στον ανάποδο-εωσφορικό κόσμο που ζούμε παρακολουθήσαμε σήμερα μία ακόμη φρενοβλαβοποιητική αγιογραφία¹, αυτήν την φορά του Πάπα Φραγκίσκου.

Παρότι είναι γνωστή η ρήση του Κοσμά του Αιτωλού «τον Πάπα να καταράσθε, αυτός θα είναι η αιτία του κακού»², τα δαιμονισμένα και αντίχριστα βοθροκάναλα, συνεπικουρούμενα από ψευτο-Ορθόδοξους ιερείς ή θεολόγους, έπλεξαν το εγκώμιο ενός (ακόμη) κατηραμένου Πάπα, που το 2023 έφθασε να δηλώσει ότι:

«Ο Κλάους Σβάμπ είναι πιο σημαντικός από τον Ιησού Χριστό»³.

Επρόκειτο για έναν Πάπα που είχε προσκυνήσει την Νέα Τάξη Πραγμάτωνκαι προπαγάνδιζε την Παγκόσμια Κυβέρνηση (διάβαζε ορθώς: Παγκόσμια Δικτατορία), για την οποία από αυτό εδώ το ιστολόγιο έχουν χυθεί ποταμοί ηλεκτρονικής μελάνης⁴.

Στην εγκύκλιο του Πάπα Φραγκίσκου «Όλοι οι Αδελφοί» (3/10/2020) περιγραφόταν ένα μοντέλο παγκόσμιας διακυβέρνησης, το οποίο θα βασίζεται στην ενίσχυση των αρμοδιοτήτων των υπερεθνικών οργανισμών.

Ειδικότερα, ο Πάπας υποστήριζε ότι:

«Πρέπει να επιτύχουμε μια παγκόσμια νομική, πολιτική και οικονομική τάξη που μπορεί να αυξήσει και να δώσει κατεύθυνση στη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη όλων των λαών με αλληλεγγύη […]»⁵.

Η ιδέα της Παγκόσμιας Κυβέρνησης ως μέσου για την επίτευξη ειρήνης και συνεργασίας μεταξύ των εθνών για το κοινό καλό της ανθρωπότητας δεν ήταν φυσικά έμπνευση του Πάπα Φραγκίσκου.

Υπέρ της Παγκόσμιας Κυβέρνησης είχε ταχθεί π.χ. στις 6 Απριλίου του 1951 και ο Πάπας Πίος ΧΙΙ, ενώ το όραμα εγκαθίδρυσης μιας τέτοιας κυβέρνησης έχει πολύ πιο βαθιές ιστορικές ρίζες⁶.

Ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν τόσο φανατικός Νεοταξίτης, που είχε παροτρύνει τους επικεφαλής των κυβερνήσεων να αποδεχτούν την Ατζέντα 2030 του ΟΗΕ για την βιώσιμη ανάπτυξη και την πολιτική των μηδενικών ρύπων ώς το 2030⁷.

Σε ό,τι αφορά τον απάνθρωπο-πειραματικό εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού, τον είχε και αυτόν ευλογήσει, δηλώνοντας ότι:

πρόκειται για πράξη ευθύνης και αλτρουϊσμού, με την οποία προστατεύουμε τον εαυτό μας, αλλά και το κοινωνικό σύνολο⁸.

Συναφώς, ο εμβολιασμός με τα εγκεκριμένα (sic) από τις αρχές εμβόλια ήταν «πράξη αγάπης»⁹ και «ηθική υποχρέωση» των πολιτών, η δε αμφισβήτηση του εμβολιασμού αποτελούσε «αυτοκτονικό αρνητισμό»¹⁰

Πολλές από τις παραπάνω σκέψεις περιέχονται στο εμπεριστατωμένο άρθρο του Κώστα Παπαδόπουλου στην εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία» με τίτλο «Ένας εκκοσμικευμένος Πάπας που προπαγανδίζει την Παγκόσμια Κυβέρνηση»¹¹.

Το άρθρο αυτό ολοκληρωνόταν με το εξής σχόλιο:

«ο εκπρόσωπος της μεγαλύτερης αριθμητικά χριστιανικής Εκκλησίας [λειτούργησε] περισσότερο ως πλασιέ της νεοταξικής ιδεολογίας σε όλα τα επίπεδά της, λοξοδρομώντας από τη χριστιανική παράδοση και θυμιατίζοντας την πολιτική ορθότητα και τους ισχυρούς του κόσμου».

Η κοίμηση του Πάπα συμβαδίζει, δυστυχώς, με την «κοίμηση» της ανθρωπότητας και, προπάντων, με εκείνη των Νεοελλήνων, οι οποίοι βρίσκονται σε κατάσταση θρησκευτικού νηπιαγωγείου, αδυνατώντας να αντιληφθούν σε τι δαιμονικό ιστό μας έχουν εγκλωβίσει.

Οι τηλεδιασωληνωμένοι κ-οθονόπληκτοι κάθισαν σήμερα πάλι μπροστά στις νεοταξίτικες συσκευές τους για να βομβαρδισθούν με αναρίθμητες διασκευές της αλήθειας και, ειδικότερα, με τόνους παπικής προπαγάνδας.

Παράλληλα, απήλαυσαν το σόου των συναθροισθέντων αντίχριστων Νεοταξιτών, οι οποίοι μαυροφορέθηκαν για να αποχαιρετίσουν τον θρησκευτικό αρχηγό τους.

Η πενθούσα Νεοταξίτισσα Μαρέβα Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη

Το δικό μας, μητσοτακικό γιουσουφάκι, το οποίο υποδύεται τον πρωθυπουργό της Ελλάδος, αναμάσησε την μουχλιασμένη καραμέλα που του έχουν σερβίρει οι ινστρούχτορες της Παγκόσμιας Κυβέρνησης:

«Οι πιστοί της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας θρηνούν την απώλεια του θρησκευτικού ηγέτη τους και οι απανταχού Χριστιανοί συμμετέχουν στο πένθος τους. Μαζί τους και κάθε πολίτης της Γης που πιστεύει στην ειρήνη, στη φιλία και στην αλληλεγγύη. Αξίες στις οποίες αφιέρωσε και τη δική του ζωή και δράση ο Πάπας Φραγκίσκος»¹².

Ώς πότε, άραγε, θα υφιστάμεθα την νεοταξίτικη φρενοβλαβοποίησή μας με αλλεπάλληλες αγιογραφίες των πάσης φύσεως Αντιχρίστων;

Οποιος επιθυμεί να αντισταθεί στην απόπειρα φρενοβλαβοποίησής του από τα γρανάζια της παπικής προπαγάνδας, ας διαβάσει μια πρόσφατη συνέντευξη του αρχιεπισκόπου Κάρλο Μαρία Βιγκανό, ο οποίος δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι:¹³

Τις τελευταίες δεκαετίες, ένα ανατρεπτικό λόμπι έχει αναλάβει τους μοχλούς εξουσίας σε κυβερνήσεις και θεσμούς, προκειμένου να υλοποιήσει το αντιχριστιανικό και μασονικό σχέδιο της Επανάστασης. 

Κυβερνητικές υπηρεσίες έχουν παρέμβει στη ζωή των εθνών, οργανώνοντας και χρηματοδοτώντας τη λεγόμενη «Ατζέντα 2030» του Ιδρύματος Ροκφέλερ και του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, που συνίσταται στην καταστροφή της οικογένειας, στην εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης ζωής, στην ηθική διαφθορά των παιδιών και των νέων, την εκμετάλλευσή τους μέχρι την ιδιωτικοποίηση των εργαζομένων. 

Για να πραγματοποιηθεί αυτό το παγκόσμιο πραξικόπημα, ήταν απαραίτητη η συνεργασία (με πληρωμή, φυσικά) διεφθαρμένων αξιωματούχων, πολιτικών, γιατρών, δικαστών, δασκάλων…


ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ για τους Πάπες και εμείς σφυράμε παπόφιλα


«Οἱ πάπες καί ἁμαρτάνουν καί κολάζονται καί θά κολάζονται μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία˙ ἴσως καί αἰωνίως γιά τά πρός τήν Ἑλληνική Ἐκκλησία κακά καί τίς ψευδενώσεις καί τίς ἀσεβεῖς καί ἀντιχριστιανικές διατάξεις».

«Τι κατάπτωση! Πῶς, ὦ Ἰγνάτιε [ο Πατριάρχης Κων/πόλεως που χρησιμοποιούσε φράσεις αναγνωριστικές του πρωτείου του Πάπα], τόσο πολύ ξέχασες την ἱστορία τῆς ἐκκλησίας σου; Πῶς αρνήθηκες τήν ἀλήθειαν; Πῶς πρόδωσες τήν ὀρθοδοξίαν σου; Πῶς ἠσέβησας πρός τάς οἰκουμενικάς συνόδους; Πῶς ἐτόλμησας νά προσβάλης τούς 1000 πατέρας τῆς ἀνατολικῆς ἐκκλησίας, οι οποίοι πριν από ένα έτος [Σύνοδος του 880 στην Κων/πολη] καταδίκασαν τον Πάπα Νικόλαο για αίρεση; (Μελέτη Α..., 262).
«Τι προς ταύτα να είπη τις; Να κλαύση ή να μυκτηρίση (=κοροϊδέψει) τας τοιαύτας των παπών της Δύσεως αξιώσεις; Φρονώ ότι δέον να κλαύση, διότι πολλά το Ελληνικόν Έθνος έχυσε δάκρυα δια τους τοιούτους πάπας, οίτινες εγένοντο οι κακοί δαίμονες της Ανατολικής Εκκλησίας και του Ελληνικού Έθνους» (Μελέτη Α..., 293).
~ Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, στό δίτομο ἔργο του «Μελέτη ἱστορική περί τῶν αἰτιῶν τοῦ σχίσματος» 

Οι ακατήχητοι Έλληνες και το αμετανόητο Βατικανό

Ο ελληνικός λαός άραγε έχει λοβοτομηθεί, ώστε να αγνοεί ή να ξεχνά πως ο Παπισμός είναι η μεγαλύτερη διαστροφή του Χριστιανισμού.


του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου

Με αφορμή την κηδεία του Πάπα φανερώθηκε ακόμη περισσότερο η σύγχυση, η πλάνη και η μειοδοσία πολλών συγχρόνων ορθοδόξων Ελλήνων όσον αφορά στην Πίστη τους, αλλά και στην Ιστορία. Ακούσαμε τα απίστευτα και απίθανα, ωσάν να βρισκόμαστε σε Παπική χώρα και ακόμη χειρότερα.

Η κ. Κορίνα Γεωργίου, δημοσιογράφος του Σκάϊ, συγκινημένη μέχρι δακρύων από την αποστολή της στο Βατικανό, ανέφερε (σχολιάζοντας την καλοκαιρία στη Ρώμη) :

«Ο ήλιος συνηγόρησε με την αγιότητα του Πάπα Φραγκίσκου και έδειξε ότι οδηγείται στο φως!«. Ο δε κ. Τσουρός, δημοσιογράφος του Mega, συμφώνησε στα σοβαρά, όπως υπογράμμισε, με τον καλεσμένο στην εκπομπή του παπικό κληρικό ότι στην εκλογή του νέου Πάπα θα κυριαρχήσει ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος, αφού άλλωστε και στους ορθοδόξους και στους καθολικούς, όπως ανέφερε, «ίδιο είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού που κοινωνούν οι πιστοί» !!!

Τελικά και ακατήχητοι είμαστε και ανιστόρητοι. Και καλά οι δημοσιογράφοι, που είτε δεν ξέρουν τι λένε, είτε λένε ό,τι τους λένε να πούν, αλλά ο ελληνικός λαός άραγε έχει λοβοτομηθεί, ώστε να αγνοεί ή να ξεχνά πως ο Παπισμός είναι η μεγαλύτερη διαστροφή του Χριστιανισμού, ότι ο Πάπας ως θεσμός, με τα χαρακτηριστικά που προσέλαβε μετά την απόσχισή του από την Εκκλησία, έχει προσφυώς χαρακτηριστεί από έναν μεγάλο ορθόδοξο Δογματολόγο του 20ού αιώνα (τον Σέρβο Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς) ως μια εκ των τριών πτώσεων στην ιστορία της ανθρωπότητος (πρώτος ο Αδάμ, δεύτερος ο Ιούδας και τρίτος ο Πάπας), το δε κράτος του Βατικανού είναι ένα εκ των πλέον διεφθαρμένων κρατών του κόσμου.

Για να μην πάω σε δυσκολότερα και βαθύτερα, όπως ότι ο Παπισμός δεν είναι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, όπως ήταν μέχρι τον 11ο αιώνα. Άλλωστε Καθολική Εκκλησία, σύμφωνα με τους Αγίους της δεύτερης χιλιετίας είναι και παραμένει μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία, ως η «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» που ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως.

Ας όψονται κάποιοι θεολόγοι του «Καιρού» και όχι μόνον, που έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως (Χριστιανοφοβικό Υπουργείο Παιδείας) και πρωτοστάτησαν ώστε ακόμη και το μάθημα των Θρησκευτικών για τους Ορθοδόξους Έλληνες μαθητές και μαθήτριες να πάψει να έχει Κατηχητικό χαρακτήρα και να γίνει ουσιαστικά θρησκειολογικό και άχρωμο. Μας έπεισαν ότι η Κατήχηση είναι κάτι κατώτερο και κακό, ενώ πρόκειται για την απαραίτητη πρόσληψη γνώσεως ώστε να αποκτήσουμε επίγνωση της μοναδικής και πολύτιμης Πίστεώς μας.

Από την άλλη, το Βατικανό παραμένει όπως και ο Παπισμός του, αμετανόητο, όπως επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά (με «πλούσιο» παρελθόν σε βάρος της Ορθοδόξου Ανατολής και του Ελληνισμού, από την φρικτή πρώτη Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και την Εθνική μας Επανάσταση το 1821, μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική Καταστροφή) ακόμη και στην κηδεία του αποβιώσαντος Φραγκίσκου, με την συμπερίληψη στο τελετουργικό της, της ενεργού συμμετοχής μιας ομάδος Ουνιτών («γενιτσάρων» της «Αγίας Έδρας», «ορθοδόξων» στην εμφάνιση που όμως μνημονεύουν και υποτάσσονται στον Πάπα), παρόντος του Πατριάρχου Βαρθολομαίου, οι οποίοι έκαναν επιμνημόσυνη δέηση για τον ποντίφηκα και έψαλαν μάλιστα στην ελληνική γλώσσα τρεις φορές το «Χριστός Ανέστη», ανταποδίδοντας έτσι γελοιοποίηση στην Ορθόδοξη Παράδοση της οποίας υποτίθεται, κατά τον πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και λοιπούς ομόφρονές του ή λοιπούς αφελείς, ότι ο αποθανών ήταν φίλος.

Τι θα μας σώσει;….Μας το υποδεικνύει ο ψαλμωδός:

«Δράξασθε παιδείας (ορθοδόξου κατηχήσεως & Πατερικής μελέτης), μήποτε οργισθή Κύριος και απωλείσθε εξ οδού δικαίας» !

Υ. Γ. Και ενώ οι ανωτέρω αναφερόμενοι ατυχείς θαυμαστές του Πάπα είναι απλοί λαϊκοί, υπάρχουν και αρκετοί ρασοφόροι που δεν υστέρησαν σε απαράδεκτες δηλώσεις. Ενδεικτική και πιό χαρακτηριστική περίπτωση εκείνη του γνωστού αυτοδιαφημιζόμενου ως μεγάλου Πνευματικού Νεκταρίου Μουλατσιώτη, ο οποίος σε σχετικό βίντεο λέει άρρητα ρήματα, αποκαλύπτοντας σε όλο το αρνητικό «μεγαλείο» της την ρηχότητα ή και τον….καιροσκοπισμό του (ως όψιμος υποστηρικτής του ενοίκου του Φαναρίου), πλέκοντας το εγκώμιο του αποθανόντος αρχηγού της ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ Δύσεως Πάπα Φραγκίσκου, εκτιμώντας δε ότι ως «φίλο της Ορθοδοξίας» τον πήρε ο Θεός μια καλή ημέρα κοντά Του (!) , ευχόμενος κι αυτός, ο πάλαι ποτέ προβαλλόμενος ως ακραιφνής αγωνιστής, την «ένωση των Εκκλησιών» ! Τι σου είναι η….σκοπιμότητα!…. Κι όμως, αυτόν τον αμετροεπή ρασοφόρο προβάλλει ο εκκλησιαστικός τηλεοπτικός Σταθμός «ΛΥΧΝΟΣ», της υποτίθεται παραδοσιακής Μητροπόλεως Πατρών, ως σοφό Γέροντα και έμπειρο Διδάσκαλο της Ορθοδοξίας. Νέοι καιροί, νέα ήθη!



Κατάντια - σε πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αρχιερέας στο κήρυγμα του λέει: "βλέπουμε τον επίσκοπο Ρώμης που κοιμήθηκε η ζωή του και τα έργα του να συμβαδίζουν , αυτό να το λάβουμε στα υπόψη"


Και τα μανουάλια ντράπηκαν και σκανδαλίστηκαν , πόσο μάλλον οι πιστοί που δεν είναι φτιαγμένοι από σκληρό μέταλλο, όπως αυτά;
Να τον ρωτήσει κανείς 
1) πότε ο Πάπας έγινε Επίσκοπος Ρώμης ;
2) ενωθήκαμε και δεν το γνωρίζουμε; 
3) αν τα έργα και οι ημέρες του εκλιπόντος Φραγκίσκου έχουν σχέση με τον ματωμένο πόλεμο της Ουκρανίας , τα μαρτύρια των Ορθοδόξων της Συρίας και τις ορδές των λαθραίων που κατέκλυσαν την χώρα μας και την Ευρώπη υπό τις χορηγίες του άλλου φιλάνθρωπου Σόρος και των εταιρειών του;
Ότι και να σκαρφιστούν στα κηρύγματα οι παπόφιλοι, όσοι λίγοι και να μείνουμε υπό το ΦΩΣ
της Ορθοπραξιας , η Πίστη και η Ελπίδα μας θα είναι πάντα συνδεμένες στα Δόγματα της Μίας Αγίας και Καθολικής Εκκλησίας και στις Άγιες Αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων που γέμουν από το Φως της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.
Χριστός Ανέστη 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 






...ὑπάρχουν ψευδοκληρικοί, ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς τῆς αἰσχύνης, ὑπάρχουν ὅμως καί ἀληθεῖς καί γνήσιοι ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καί μοναχοί...


"Ανέκαθεν δέν ἔλειψαν τά ζιζάνια, οὔτε θα λείψουν ἀπό τόν σῖτον. Ὑπῆρξαν ψευδοπροφῆται, ὑπῆρξαν ὅμως καί ἀληθεῖς προφῆται, ὑπῆρξαν ψευδαπόστολοι ἀλλά καί ἀληθεῖς ἀπόστολοι, ψευδοδιδάσκαλοι ἀλλά καί ἀληθεῖς διδάσκαλοι, καί σήμερον ὑπάρχουν ψευδοκληρικοί, καί ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς τῆς αἰσχύνης, ὑπάρχουν ὅμως καί ἀληθεῖς καί γνήσιοι ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καί μοναχοί καί ἐλπίζω καί πιστεύω ὅτι δέν θά ἐκλείψουν οἱ ἐκλεκτοί, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, μέ τήν διαφοράν ὅτι εἶνε ὀλίγοι, ἀλλά καί ὁ Κύριος εἶπεν, ὅτι πολλοί εἰσι οἱ κλητοί, ὀλίγοι δέ οἱ ἐκλεκτοί καί ὀλίγοι οἱ σωζόμενοι (Ματθ. 20,16). 

Επειδή εἶναι στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν καί ὀλίγοι οἱ βαδίζοντες αὐτήν· πλατεῖα δέ καί εὐρύχωρος ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν αἰώνιον κόλασιν καί πολλοί οἱ βαδίζοντες αὐτήν (Ματθ. 7,13-14)."

Ὁσιος Φιλόθεος Ζερβάκος
(Επιστολή 61 Φιλόθεος Γραφίδα 1 σελ. 269-270)

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Η Ελλάδα βιώνει αυτό που πέρασε η Ε.Σ.Σ.Δ. επί 74 χρόνια ...


Η woke ιδεολογία, στενά συνυφασμένη με την έννοια της αθεΐας και της διαστροφής, έχει ήδη ριζώσει στη σκέψη και τη συμπεριφορά του σύγχρονου Έλληνα, δίχως ο ίδιος να το έχει αντιληφθεί…

Ήταν μια χώρα άθεων και άθρησκων επί 74 ολόκληρα χρόνια η Σοβιετική Ένωση. Και όμως, μετά την κατάρρευση του υλιστικού και αντιθρησκευτικού οικοδομήματος, ο λαός —αλλά και η ηγεσία της— επέστρεψαν στην Ορθοδοξία, αναζητώντας ξανά τις πνευματικές τους ρίζες.

Σύμφωνα με τη σοβιετική απογραφή του 1989, η πλειοψηφία του πληθυσμού δήλωνε άθεη (60%), παρά το γεγονός ότι υπήρχαν ακόμη ισχυρές μειονότητες Ρώσων Ορθοδόξων. Μετά τη διάλυση του κράτους, παρατηρήθηκε μια θεαματική αναγέννηση της πίστης: ναοί ξανάνοιξαν, μοναστήρια αναστηλώθηκαν, και η Εκκλησία απέκτησε καθοριστική επιρροή στη δημόσια ζωή.

Η σημερινή Ελλάδα, δυστυχώς, δείχνει να ακολουθεί την αντίστροφη πορεία. Με πρόσχημα την «προοδευτικότητα», προωθείται η απαξίωση της πίστης, η περιθωριοποίηση της Εκκλησίας και η εξάλειψη κάθε χριστιανικού συμβολισμού από τη δημόσια σφαίρα. Σχολεία, ΜΜΕ και πολιτικές ηγεσίες συντονισμένα(;), οδηγούν τη χώρα σε ένα καθεστώς πρακτικής αθεΐας, όπου η πίστη αντιμετωπίζεται ως αναχρονισμός ή ακόμη και ως εμπόδιο.

Και όμως, η ιστορία διδάσκει. Η πίστη, όσο κι αν καταπιέζεται, δεν πεθαίνει. Παραμένει ζωντανή στα βάθη της ψυχής του λαού. Και όπως οι Ρώσοι ξαναβρήκαν τον δρόμο τους στην Ορθοδοξία όταν έσβησε το φως του υλισμού, έτσι και η Ελλάδα —όταν το σκοτάδι της πνευματικής ξηρασίας γίνει αφόρητο— θα αναζητήσει ξανά τις ρίζες της.

Το ερώτημα είναι: πόσος χρόνος θα χαθεί μέχρι τότε;


Αντιαιρετικός Αγών, Τρία πολύτιμα κείμενα από εγχειρίδιο Αγιορείτου Μοναχού


Ἐκ τοῦ βιβλίου τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου – Ἀντίγραφον περὶ Λατινοφρονούντων

Ἡ Μονὴ ἐξακολουθεῖ ὁμαλῶς ἐξελισσομένη μέχρι τοῦ 1280 (1275 -1282), μέχρι δηλονότι τῆς εἰς Ἄθω ἐλεύσεως τοῦ Αὐτοκράτορος Μιχαὴλ Η΄τοῦ Παλαιολόγου καὶ τοῦ Πατριάρχου Ἰωάννου Βέκκου, λατινοφρόνων ἤ ἀπεσταλμένων αὐτῶν, «ἐπὶ τῷ σκοπῷ ὅπως πείσωσι τοὺς Ἁγιορείτας, ἵνα προστεθῶσι τῷ λατινικῷ φρονίματι περὶ ἐνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν, ὁπότε, ἀφικομένων καὶ εἰς τὴν Μονὴν Ξηροποτάμου, οἱ ἐν αὐτῇ οἰκοῦντες Μοναχοὶ δειλανδρίσαντες καὶ φόβῳ συσχεθέντες καὶ ἀντὶ τῶν αἰωνίων τὰ πρόσκαιρα προτιμήσαντες καὶ τῷ τῆς Λαύρας ζηλώσαντες ὑποδείγματι, ὑπεδέξαντο αὐτοὺς μετὰ φώτων καὶ κρότων καὶ μεγάλης τιμῆς καὶ μετ’ αὐτῶν ἐν τῷ ναῷ εἰσελθόντες τὴν τῶν ἀζυμιτῶν λειτουργίαν ἐτέλεσαν καὶ τῶν αἰρετιζόντων ἐμνημόνευσαν. Τότε ὁ ποιῶν τὴν γῆν τρέμειν Κύριος, θᾶττον συσσείσας τὴν γῆν μετ’ ἤχου, τὸν μὲν ναὸν κατέβαλε, τοὺς δ’ ἐν αὐτῷ Ιερεῖς τῆς αἰσχύνης κατέχωσε καὶ τὰ τῆς Μονῆς τείχη ἀνέτρεψε, ἕνα μόνον καταλιπὼν ἐκ τῶν τοίχων, κεκλιμένον καὶ αὐτόν, εἰς σημεῖον ταῖς ἔπειτα γενεαῖς» (Μ.Γ. 143 -144).

Τότε δ’ ἔπαυσεν φυόμενον ὑπὸ τὴν Ἅγὶαν Τράπεζαν καὶ τὸ μανιτάριον, ὅπερ αὐτομάτως κατ’ ἔτος ἐν τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα ἐφύατο, διὰ τὸ βεβηλωθῆναι τὸ Ἅγιον Θυσιαστήριον ὑπὸ τ[ων εἰρημένων Λατινοφρόνων.

(Ἐκ τῆς ἱστορίας τῆς Μονῆς).


ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΕΚ ΤΗΣ ΙΔΙΟΧΕΙΡΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΩΝ

Εἶς ἀδελφὸς ἤκουε διὰ τοὺς ἀφωρισμένους ὅπου εἶναι εἰς τὴν Λαύραν τοῦ Ἄθωνος, οἱ ὁποῖοι ἐδέχθησαν καὶ συνελλειτούργησαν μὲ τὸν Ἰωάννην Βέκκον, τὸν Λατινόφρονα Πατριάρχην. Εἶχε ἀμφιβολίαν ἄν εἶναι πράγματι ἀληθῶς καὶ πάντοτε ἐρευνοῦσε καὶ ἐρωτοῦσε ἄν εὐρίσκεται κανεὶς νὰ τοὺς εἶδεν ἰδίοις ὄμμασιν ὡς αὐτόπτης μάρτυς διὰ νὰ πεισθῇ ἀπὸ τὴν ἀμφιβολίαν ὅπου εἶχε· καὶ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ὅπου ἐρώτησε τοῦ εἶπαν ὅτι ὁ Πνευματικὸς τοὺς ἔχει ἰδεῖ καὶ ἦρθε καὶ μὲ ρώτησε ἐὰν γνωρίζω καὶ ἐὰν τοὺς εἶδα ἰδίοις ὄμασι καὶ τὸν ἐπληροφόρησα ὅτι τοὺς εἶδα καὶ εἶναι βεβαιότατα, ἐπειδὴ ἐγὼ ἦρθα εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος εἰς τὰ 1885, ἐτῶν εἴκοσι· μετὰ δύο ἔτη, ἐπειδὴ ἔτυχε νὰ πάρωμε σιτάρι ἀπὸ τὴν Μονὴν Κωνσταμονίτου 1200 ὀκάδες, ἐπηγαίναμε διὰ θαλάσσης μὲ τὴν βάρκα τὴν ἰδικήν μας νὰ τὸ περιλάβομε, ὅπου ἤμουν 22 ἐτῶν καὶ ἦτο τὸν Σεπτέμβριον δύο ἡμέρας μετὰ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐπήγαμε τὸ ἐσπέρας καὶ ἐμείναμε εἰς τὸν ἀρσανᾶν τῆς Μεγ. Λαύρας, ὅπως τὸ πρωΐ ἐξακολουθήσωμε τὸ ταξίδιόν μας, καθὼς καὶ ἔγινε. Μόλις ὅμως ἐξακολουθήσαμε ὀλίγον διάστημα, ἀπὸ τὴν Λαύραν, ἀκούω καὶ μοῦ λέγει ὁ Γέροντάς μου Μελέτιος Μοναχός, «παιδί μου Γαβριὴλ ἐδῶ παρεμπρὸς ὑπάρχουν οἱ ἀφωρισμένοι, οἱ ὁποῖοι ἐδέχθησαν τοὺς Λατινόφρονας εἰς τὴν Μεγίστην Λαύραν καὶ συνελλειτούργησαν μὲ τὸν Ἰωάννη Βέκκον καὶ τοὺς μετ’ αὐτοῦ, τοὺς ὁποίους ἐγὼ τοὺς ἔχω ἰδεῖ καὶ ἄλλοτε, ἀλλὰ ἐπειδὴ εἶσαι νέος καὶ ἴσως νὰ γίνῃ κάποτε λόγος καὶ νὰ λέγουν μερικοὶ ὅτι ψέματα εἶναι, δὲν ὑπάρχουν τίποτα, οὔτε ἀφωρισμένοι, ἀλλὰ τὰ λέγουν διὰ φοβέρα εὶς τοὺς ἀνθρώπους, δι αὐτὸ νὰ πᾶμε, νὰ τοὺς ἰδῆς ἰδίοις ὄμμασι, νὰ μὴν πιστεύῃς ὅτι κι ἄν σοῦ λέγουν διότι καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ λέγει, ὁ ὀφθαλμὸς εἶναι πιστότερος τῶν ὤτων· λέγοντας ὁ Γέροντας τὰ τοιαῦτα, ἐφθάσαμεν εἰς ἕνα ἀπότομο γκρεμνόν, ὅπου μόνον νὰ τὸν ἰδῇ ἄνθρωπος τρομάζει, καὶ μοῦ λέγει, «ἐδῶ εἶναι», ἐγὼ δὲ περιεργαζόμουν νὰ τοὺς ἰδῶ καὶ τὸν λέγω «μὲ κοροϊδεύεις;». Λοιπὸν ἐγέλασε καὶ μοῦ λέγει, «τὶ νομίζεις, εἶναι Σταυρὸς ἤ εἰκόνες νὰ βλέπουν οἱ ἄνθρωποι νὰ κάμνουν τὸν σταυρό τους; Ἐνῶ ἔχουν τοῦ διαβόλου τὴν μορφὴν, τὴν ὁποίαν καὶ θὰ ἰδῇς καὶ τότε θὰ πιστωθῇς». Τότε λοιπὸν προσεγγίσαμεν εἰς τὴν ἀπότομον ἐκείνην χαράδραν καὶ μετὰ κόπου πολλοῦ ἐβγήκαμε ἔξω καὶ μὲ τὰ εἴκοσι νύχια, ἀνεβήκαμε πέντε-ἕξη μέτρα καὶ ἔπειτα εἶδα ἕνα σπήλαιον καὶ εἰσήλθαμε καὶ βλέπω ἐλεινὸν θέαμα:Τρεῖς ἀνθρώπους ἀκουμπισμένους εἰς τὸν βράχον, ὄρθιοι, μὲ τὰ ροῦχα ράσα καὶ ζωστικά, οἱ ὀφθαλμοὶ ἀνοικτοί, ἡ κόμη καὶ τὸ γένειον καὶ τῶν τριῶν μακρὺ καὶ κατάλευκον, τὰ πρόσωπά τους ὅπως εἶναι τὸ χρῶμα τῆς φούμας, ὅμοίως καὶ οἱ χεῖρες προς τὰ κάτω, οἱ δάκτυλοι ὁλίγον κλυτοί πρὸς τὰ μέσα, οἱ ὄνυχες τῶν χειρῶν ἕως 2-4 πόντους μεγάλοι τῶν δὲ ποδῶν δὲν ἐφαίνοντο, ἐπειδὴ ἦσαν καλυμμένα μὲ τὶς κάλτσες καὶ τὰ παπούτσια. Μάλιστα ἠθέλησα νὰ τοὺς ψηλαφίσω νὰ ἰδῶ ἄν πραγματικὰ τὸ σῶμα ἦτο μαλακὸ ἤ μόνον ξηρὸ δέρμα καὶ ὀστᾶ, ἀλλὰ δὲν μοῦ ἄφησε ὁ Γέρων· μοῦ λέγει, «μὴ βάλης χέρι ἐπὶ τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ». Εἰς ὅλα ὅμως τὰ ἄλλα ἔβαλα μεγάλην ἐπιμέλειαν· μόνον χέρι δὲν ἄβαλα. Καὶ τότε διόλου δὲν ἐδειλίασα, τώρα ὅμως, ὅταν τοὺς ἐνθυμηθῶ ταράττεται ἡ ψυχή μου καὶ δὲν ἠμπορῶ οὔτε νὰ κοιμηθῶ ἠμερόνυκτα οὔτε καὶ νὰ φάγω δύο καὶ τρεῖς ἠμέρας, ἐνῶ τότε ὅπου τοὺς εἶδα οὔτε ἔβαλα τίποτε εἰς τὸν νοῦν μου.

Γράφω ἰδίᾳ χειρὶ εἰς τὰς 2 Μαρτίου 1964 ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ξενοφῶντος, Γαβριὴλ Ἱερομόναχος Πνευματικὸς ἐκ τοῦ Ἰβηριτικοῦ Κελλίου «Γενέσσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου», τοῦ ἐπιλεγομένου «Μαλάκι».


ΕΙΠΕ ΜΟΙ, ΕΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΧΟΜΕΘΑ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ
ΚΥΡΙΛΛΟΣ, ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ(!!!)
ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΙΣ ΔΕΧΟΜΕΝΟΙΣ ΤΑ ΠΑΠΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Ἐντιμώτατοι Κληρικοὶ τῆς καθ’ ὑμᾶς τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ λοιποὶ εὐλαβέστατοι Ἱερεῖς καὶ ὁσιώτατοι Ἱερομόναχοι, οἱ ψάλλοντες ἐν ταῖς Ἐκκλησίαις τῆς Πόλεως τοῦ Γαλατᾶ καὶ τοῦ Καταστένου Χάρις εἴη Ὑμῖν καὶ εἰρήνη παρὰ τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδὴ προλαβόντως οἱ ἐνταῦθα ἐνδημοῦντες Ἀρχιερεῖς ἐσυνήχθησαν εἰς ἕν καὶ ὅλοι ὁμοφώνως ἔγραψαν ἕνα γράμμα ἔξω ἀπὸ τὴν γνώμην μας μὲ τὸ ὁποῖον διαφεντεύουν τὸ μεμολυσμένον ράντισμα τῶν Λατίνων μὲ ὅλα του τὰ σατανικὰ νεωτερίσματα, καθὼς ὁ ἐφευρέτης τῶν κακῶν τοὺς τὸ παρέδωκεν, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸ ὑπέγραψαν, ὁμολογοῦντες καὶ βεβαιοῦντες αὐτὰ ὡς Θεῖον Βάπτισμα ἐναντίον (ὤ τῆς παρανομίας), εἰς τοὺς Ἀποστολικοὺς καὶ τῶν Θείων Πατέρων Κανόνας πρὸς τούτοις ἐβίασαν καὶ ὑμᾶς νὰ δεχθῶμεν τέτοιον παράνομον ἔργον καὶ νὰ ὑπογράψωμεν εἰς αὐτό. Ἡμεῖς ὅμως ὡσὰν ὅπου ὁ Ἅγιος Θεὸς μᾶς ἠξίωσε νὰ εὐρισκώμεθα ἐπάνω εἰς τοῦτον τὸν Ἀποστολικὸν καὶ Πατριαρχικὸν θρόνον, κανονικῶς καὶ ἀποστολικῶς, εἰς τὸ νὰ φυλάττωμεν μετὰ θερμῆς πίστεως καὶ εὐλαβείας τὴν Ὀρθόδοξον καὶ ἁγιωτάτην πίστιν τὴν ὁποίαν παρελάβομεν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τὰς σεπτὰς ἱερὰς Οἰκουμενικὰς Συνόδους, ὁμοίως καὶ τὰ σεπτὰ θεοπαράδοτα Δόγματα καὶ μυστήρια τῆς Ἁγίας μητρὸς ἡμῶν Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτὰ νὰ τὰ κρατῶμεν ἀμόλυντα καὶ καθαρὰ καθὼς ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους τὰ παρέλαβεν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάττει ἀπαρασάλευτα, χωρὶς νὰ προσθέσῃ ἤ νὰ ἐκβάλῃ κἄν ἕνα ἰῶτα μέχρι τῆς σήμερον καὶ ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος ὡς ἄμμωμος νύφη τοῦ Κυρίου Ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Κατὰ τοῦτο λοιπὸν τὸ ἀπαραίτητον χρέος μας ἐρευνήσαντες καὶ έξετάσαντες ἀκριβῶς τὸ ὑπογεγραμμένον ὑπὸ τῶν Ἀρχιερέων γράμμα μὲ δεσμοὺς ἀρρήκτους καὶ ὅρκους φρικτοὺς ἀναμεταξύ τους, εὕρομεν αὐτὸ ὅλως διόλου ἐναντίον τόσον πολλὰ εἰς τὴν Ἀποστολικὴν παράδοσιν τοῦ Θείου Βαπτίσματος, ὥστε ἀπὸ Χριστοῦ μέχρι σήμερον δὲν ἠκούσθη ποτὲ νὰ δογματίσῃ καὶ νὰ βεβαιώσῃ αἰρετικὸν μυστήριον οὔτε Σύνοδος Οἰκουμενικὴ ἤ μερικὴ, οὔτε Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, καθὼς αὐτοὶ εἰς τὸ παράνομον βρωμερὸν καὶ σκωλικῶδες ἁλατισμένον ράντισμα, ὡς θεῖον μυστήριον τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος παρομοιάζοντες αὐτὰ τὰ ἀνθρώπινα ἤ μᾶλλον εἰπεῖν σατανικὰ ἐφευρέματα καὶ διδασκαλίας, μὲ Θεοπαράδοτον μυστήριον τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, ἀποφασίζοντες ἀκόμη μέσα εἰς αὐτὸ τὸ αἰρετικόν τους γράμμα, ὅτι ὅποιος ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς δὲν ἤθελε δεχθῇ αὐτὰ τὰ βρωμερὰ ὡς καλά, καὶ δὲν ἤθελε νὰ ὁμολογήσῃ παρόμοια μὲ τὸ Θεῖον Βάπτισμα, νὰ εἶναι ἀποσυνάγωγος καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ σύστημα τὼν Χριστιανῶν.

Θέλοντας ὅμως ἡμεῖς νὰ φυλάξωμεν τοὺς Χριστιανοὺς ἀβλαβεῖς ἀπὸ αὐτὴν τὴν ψυχοβλαβῆ πλάνην, μάλιστα δὲ ἀπὸ τὴν ἐσχάτην κακίαν, ὡς ἄν ὅπου χρεωστοῦμεν ἀναγκαίως νὰ φροντίζωμεν πάντοτε διὰ τὴν ψυχικήν σας σωτηρίαν, κοντὰ ἡμεῖς ὅπου δὲν ὑπογράψαμεν εἰς ἕναν τοιοῦτον αἰρετικὸν καὶ παράνομον γράμμα, ἀπεφασίσαμεν μὲ ἔξωσι ἀπὸ αὐτὸν τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον καὶ κίνδυνον αὐτῆς τῆς ἰδίας μας ζωῆς, νὰ τὸ θεατρίσωμεν καὶ νὰ τὸ πομπεύσωμεν ἐπ’ Ἐκκλησίαις, διὰ νὰ καταλάβῃ κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανὸς εἰς πόσον μεγάλον πόλεμον καὶ κίνδυνον καὶ καταδρομὴν εὐρίσκεται ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἡ κοινὴ Μητέρα μας, καὶ ὅτι αὐτὰ τὰ κακὰ τὰ πάσχει ὄχι ἀπὸ τοὺς Ἐθνικοὺς, ὄχι ἀπὸ αἰρετικούς, ὄχι ἀπὸ άλλοτρίους ἀμὴ άπὸ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους ὅπου τοὺς ἔθρεψε, τοὺς ἐτίμησε καὶ τώρα τοὺς τρέφει καὶ τοὺς τιμᾶ μὲ κάθε λογῆς τιμὴν καὶ περιποίησιν. Καὶ πρῶτον μὲν νὰ φυλάξωμεν τοὺς Ἀποστολικοὺς καὶ τοὺς Συνοδικοὺς Κανόνας ἀπαρασαλεύτους καὶ ἀμετατρέπτους καθὼς τοὺς παρελάβομεν. Δεύτερον δὲ διὰ νὰ ἀναιρέσωμεν καὶ νὰ ἐξαλείψωμεν παντελῶς αὐτὸ τὸ παράνομόν τους γράμμα, ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, μὲ φοβερὰς ἀρὰς καὶ αἰώνιον ἀνάθεμα ἐναντίον εἰς ἐκείνους ὅπου ἤθελον τολμήσουν νὰ συγκατανεύσουν νὰ το δεχθοῦν ἐν ὅσῳ ἡμεῖς ζῶμεν ἤ μετὰ τὸν θάνατόν μας καὶ μέχρι συντελείας.

Ὅθεν τῇ δυνάμει καὶ χάριτι τοῦ Παναγίου Τελεταρχικοῦ Πνεύματος ἔχομεν πάντη ἀπόβλητον καὶ ἀποτρόπαιον καὶ μυσαρόν, καὶ βδελυκτόν, βλάσφημόν τε καὶ ἄκυρον τὸ διαληφθέν παράνομον καὶ αἰρετικὸν γράμμα, ἀκολουθοῦντες τόσον εἰς τὸν οὐρανοβάμονα Παῦλον, ὅπου λέγει «εἴτις εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμην ὑμῖν κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ, κἄν αὐτοὶ ἡμεῖς, ἀνάθεμα ἔστω», ὅσον καὶ εἰς τοὺς Συνοδικοὺς Κανόνας ὅπου λέγουν, ὅτι «ὅποιος ἤθελε προσθέση ἠ ἀφαιρέση ἕνα μόνον ἰῶτα, ἔστω εἰς αὐτὸν άνάθεμα». Καὶ οὕτως ἀποφαινόμενοι μετὰ τοῦ περὶ ἡμᾶς ἱεροῦ Κλήρου καὶ τοῦ Χριστιανικοῦ πληρώματος, ἀναθεματίζομεν τρεῖς καὶ αὐτὸ τὸ ἀκέφαλον καὶ ἀκανόνιστον γράμμα καὶ ἐκείνους ὅπου τὸ δέχονται καὶ θέλουν νὰ τὸ δεχθῇ εἰς τὸ ἐξῆς, εἴτε τοῦ ἱερατικοῦ καταλόγου εἶναι, εἴτε λαϊκοί, ἀφωρισμένοι εἴησαν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Παντοκράτορος καὶ κατηραμένοι καὶ ἀσυγχώρητοι καὶ μετὰ θάνατον ἄλυτοι καὶ τυμπανιαῖοι. Αἱ πέτραι καὶ ὁ σίδηρος λυθήσονται, αὐτοὶ δὲ οὐδαμῶς. Κληρονομήσειαν τὴν λέπραν τοῦ Γιεζῆ καὶ τὴν ἀγχόνην τοῦ Ἰούδα. Στένοντες εἴησαν καὶ τρέμοντες ἐπὶ τῆς γῆς ὡς ὁ Κάϊν. Ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ εἴη ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ ἡ μερὶς αὐτῶν μετὰ τοὺ προδότου Ἰούδα καὶ τῶν Θεομάχων Ἰουδαίων. Σχισθεῖσα ἡ γῆ καταπίει αὐτοὺς ὡς τὸν Δαθὰν ποτὲ καὶ Ἀβειρών. Ἄγγελος Κυρίου καταδιωξάτῳ αὐτοὺς ἐν μαχαίρᾳ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτῶν, καὶ πάσαις ταῖς Πατριαρχικαῖς καὶ Συνοδικαῖς ἀραῖς ὑπεύθυνοι, καὶ τῷ αἰωνίῳ ἀναθέματι ὑπόδικοι, καὶ ἔνοχοι τοῦ πυρὸς τῆς γεένης. Ἀμήν».

Ἔκαστος ἀκριβῶς γινωσκέτω ὅτι τοῦτο τὸ γράμμα ὅτε ἐν ταῖς ἁγίαις τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαις ἀπ’ ἄμβωνος ἀνεγινώσκετο, τότε δὴ τότε ὁ περιούσιος λαὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ ἔθνος τὸ ἅγιον τὸ βασίλειον ἱεράτευμα, οἱ εὐσεβεῖς λέγω καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ὁμοθυμαδὸν τὸ ἀνάθεμα τρὶς ἐπεβόων, καὶ ἐγίγνετο ἡ φωνὴ τοῦ λαοῦ ἠχοῦσα ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν σφοδρῶς ἠχούντων κατὰ τὴν Γραφήν. (Ἐκ τῆς Βίβλου Ῥαντισμοῦ στηλίτευσις, ᾳψμστ΄- 1746). 

Ἐπιμελείᾳ Τζιώγα Νικολάου

Κείμενα ἀπὸ τὸ ἐγχειρίδιο «ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ», Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Ἀσκητοῦ Ἀθανασίου Π. Παναγιώτου, Καρυαὶ Ἁγίου Ὄρους -1983 






ο ΠΑΠΑΣ έφυγε, αλλά τα σχέδια έμειναν ίδια για τον επόμενο - αυτά ήδη υλοποιούνται και αλλοίμονο μας ...


από το βιβλίο «Οι Προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού μέσα στην Ιστορία» της Ευθυμίας Μοναχής (κατά κόσμον Ιουλίας Γκελτή)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ Η προφητεία 41 Καντ – 47 Καλ, της οποίας την επαλήθευσι είδαμε σε διάφορα ιστορικά γεγονότα φυσιολογικά, μας οδηγεί στην εξέτασι μιας άλλης προφητείας του αγίου Κοσμά:

«Τον Πάπα να τον καταριέστε, γιατί αυτός θα είναι αίτιος του χαλασμού του τόπου» [6(δ) Αλβ].

«Τον Πάπαν να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία» (90 Καντ).

Εδώ βλέπομε πως πρόκειται για μια προφητεία με δύο παραλλαγές.

Η 6(δ) Αλβ είναι ολοκληρωμένη προφητεία. Η 90 Καντ έχει ανάγκη να συμπληρωθή νοηματικά από την 6(δ) Αλβ.

Η 90 Καντ λέγει πως ο Πάπας θα είναι η αιτία, χωρίς να αναφέρη ποίου πράγματος αιτία θα είναι.

Η λέξι «καταράσθε» φανερώνει ότι θα είναι αιτία κακού.

Η προφητεία 6(δ) Αλβ προχωρεί περισσότερο: «αίτιος του χαλασμού του τόπου».

Άρα συμπληρώνεται το κενό της 90 Καντ, με την 6(δ) Αλβ. Το κακό είναι ο χαλασμός του τόπου.

Ο άγιος Κοσμάς έζησε πριν από την Α’ Βατικανή Σύνοδο, η οποία εψήφισε τις πιο μεγάλες πλάνες και αιρέσεις του παπισμού.

Πλην της ιστορίας του μέχρι τότε παπισμού, που γνώριζε καλά ο Άγιος, το προφητικό του μάτι με πόνο ατένισε και τις χειρότερες πλάνες. Τελειώνει την προφητεία του με την απώλεια του Πάπα, καθώς και ο απόστολος Παύλος τελειώνει την του προφητεία για τον Αντίχριστο με την απώλεια του Αντιχρίστου, «ον ο Κύριος αναλώσει τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού» (Β’ Θεσσ. β’ 8).

Είναι χαρακτηριστική μία σχετική διδασκαλία του αγίου Κοσμά, που βρίσκεται στη Γ’ διδαχή του:

«Ο Θεός… έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε [το βασίλειον] δια το ιδικόν μας καλόν και το έχει ο Τούρκος τριακοσίους είκοσι χρόνους. Και διατί έφερεν ο Θεός τον Τούρκον και δεν έφερεν άλλον γένος;… Διότι τα άλλα έθνη [εννοεί τα Δυτικά, τα κρατούμενα υπό την αίρεσι του Πάπα] θα μας έβλαπταν εις την πίστιν».

Και συνεχίζει πως ο Τούρκος θέλει χρήματα, δόστα και σε αφήνει ήσυχο.

Κάνει μεγάλη εντύπωση το πρώτο μέρος της προφητείας «Τον Πάπα να τον καταριέστε...».

Ένας που καταριέται καλωσορίζει; Μήπως τον επαινεί; Μήπως τον συναναστρέφεται; Του είναι ευχάριστος;

Ευχάριστοι μας είναι όσοι μας προξενούν καλό και είναι φίλοι μας…

Όποιον καταριόμαστε, δεν είναι φίλος και αδελφός, αλλά κάποιος που μας έβλαψε και τον αποστρεφόμαστε.

«Τον Πάπα να καταράσθε» έχει κι άλλη σημασία: Πολλοί ενοχλούνται από τα αναθέματα της Εκκλησίας για τους αιρετικούς, παρά το γεγονός ότι η κατευθυνσι των αποστολικών οδηγιών είναι αυτή53. Το «καταράρθε» έχει ισοδύναμη έννοια με το «αναθεματίζετε». Δηλαδή μας λέγει ο άγιος Κοσμάς, μη σκέπτεσθε να άρετε τις κατάρες αναθέματα εναντίον του Πάπα, γιατί δεν θα αλλάξη ώστε αν τον δεχθήτε στην Εκκλησία ως Ορθόδοξο, γιατί δεν θέλει. Είναι ψευδή όσα σας παρουσιάζει. Προσέχετε, γιατί αυτός θα είναι η αιτία «του χαλασμού» σας.

Η τόσο σπουδαία αυτή προφητεία του αγίου Κοσμά, με τις προειδοποιήσεις και τις νουθεσίες του Αγίου, ανήκει σ’ αυτές τις προφητείες, που ακόμα δεν επαληθεύτηκαν μέσα στην ιστορία της χώρας μας, «του τόπου»… Ειδικώς γι’ αυτήν την προφητεία χρειάζεται να είμαστε σε διαρκή επιφυλακή. Γιατί μας προειδοποιεί πως θα γίνει «χαλασμός» του τόπου (εκκλησία-έθνους), ο οποίος θα προέλθει από τον Πάπα.

ΕΥΘΥΜΙΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣ
Ηγουμένης της Ι. Μονής Αγ. Κοσμά του Αιτωλού, Μεγαδένδρου Θέρμου


ΗΘΕΛΑΝ: Α) ΚΟΙΝΟ ΠΑΣΧΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ! Β) ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΠΑ ΜΕ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ & ΑΛΛΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ ΤΗΣ ΒΙΘΥΝΙΑΣ, 1700 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ Α´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ. ΕΚΑΝΑΝ ΟΜΩΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ & ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.

KOΡΑΚΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΞΕΛΘΕΤΕ


ΕΚΑΝΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ, ΤΟΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ ΘΕΟ & ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ


Τά ἴδια ἔπαθε και ὁ Ἀθηναγόρας το 1972. Ὅταν ὅλα τα εἶχε ἑτοιμα για το κοινό ποτήριο, ἔσπασε το πόδι του, ἔπαθε ἐπιπλοκές και πέθανε πριν προλάβει να ολοκληρώση την ἄτιμη πράξη του. Τότε ἡ Ἐκκλησια εἶχε ἐπισκόπους με πίστη & φόβο Θεοῦ. Εἶχε μοναστήρια με ἀληθινούς μοναχούς. Εἶχε λαό, με ὀρθόδοξο φρόνημα και ὁ Θεός ἔβαλε φρένο στα σκοτεινα σχέδια τοῦ Ἀθηναγόρα & των μασόνων.
Ἡ μασονία πάνω ἀπό 50 χρονια δουλευει, για να αλλοιώσει την ἱεραρχια τῆς Ἑλλάδος, ἀνεβάζοντας στους ἐπισκοπικους θρόνους πρόσωπα δικά της, ἐκμεταλλευόμενοι τον ἀνορθόδοξο τρόπο «ἐκλογῆς».
Ὁ Βαρθολομαῖος ἐπι των ἡμερῶν του θεωροῦσε πιο καλές τις συνθηκες για να συνεχίση τό προδοτικό ἔργο τοῦ Ἀθηναγόρα, για τήν ὑποταγή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σε ὅλες τις αἰρεσεις. Τις βάπτισε «ἐκκλησίες»! Μπῆκε στην Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία & ἀνεγνωρισε τους άχειροτόνητους κακοποιους ὡς «ὀρθοδοξη ἐκκλησία»!!! Και ἐπισκοποί μας τί κάνουν; Τρέχουν ἀπό πίσω του & τοῦ κάνουν τεμεναδες!!! Και ὄχι μόνο αὐτό, συλλειτουργουν μαζί με τους ἐχειροτόνητος Ουκρανους!!! Ἔχοντας τους δεσποταδες, που ἔμπασε ἡ μασονία ἀπό τα παραθυρα & ἀπό τα κεραμμίδια στην Εκκλησία, νόμισε ὁ ταλαίπωρος ὅτι ἦταν ο ἀνοικτος δρόμο για ὑποταγή τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ στις αιρέσεις, ἀλλα ὁ Θεός ἀπάντησε με την ἀπόσυρση τοῦ Πάπα ἀπό τον κόσμο. Ποιο ἄλλο σημάδι θέλει για να καταλάβη ὅτι ἄλλος εἶναι το Ἀφεντικό τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ & ὅταν Ἐκεῖνος κρίνει, θα ἀποσύρη και αυτόν, κακην κακος ἀπό την Ἐκκλησία Του, ἀρκεῖ οἱ χριστιανοί να ζοῦμε με βαθια πίστη, ἀληθινή μετάνοια, δυνατη προσευχή & ἀγωνα.

Ο Πατριαρχης Βαρθολομαιος χωρις να λογαριαση την γνωμη τοῦ Ἑλληνικου λαοῦ, στηριζόμενος στα δεκανίκια τῶν μασόνων & των ἐχθρῶν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως τα τακτοποίησε ολα, με τον Πάπα Φραγκίσκο, για να παγιδευσει τον Ἑλληνικο λαό στις αιρεσεις & να του κλέψει την Ορθοδοξη πιστι, γιορταζοντας κοινο Πασχα με τους αιρετικους. β) Προγραμμάτισε ἀπό χρόνια να πανηγυρίσει τα 1700 χρονια την Α᾽ Οἰκουμενική Σύνοδο με τους αἰρετικούς, κουβαλώντας το Πάπα Φραγκισκό στην Νικαια τῆς Βιθυνίας, δηλαδή να καπελώση την Σύνοδο!!! γ) Και στη συνέχεια να πάει στο κοινο ποτηριο, ἀλλα τους εἶπε ὁ Θεός στόπ.
Ἐκαναν ἀπό χρόνια λογαριασμους χωρίς τον ΞΕΝΟΔΟΧΟ, Τον Παντοδύναμο Θεό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕΡΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ


Μαρια Γιαχνακη
Ο Παναγιώτατος Οικουµενικός Πατριάρχης, κ.κ. Βαρθολοµαίος, και ο πάπας Φραγκίσκος της Ρώµης πρόκειται να συναντηθούν την άνοιξη (τέλη Μαΐου) στη Μικρά Ασία, στο πλαίσιο των εορτασµών για τα 1.700 χρόνια από την Α’ Οικουµενική Σύνοδο της Νίκαιας.
Κατά τη συνάντησή τους θα συµπροσευχηθούν στη Νίκαια της Βιθυνίας, ενώ έως τώρα πλειάδα συζητήσεων έχουν πραγµατοποιηθεί για τον κοινό εορτασµό του Πάσχα, που φέτος συµπίπτει ηµερολογιακά. Ωστόσο, έχει προηγηθεί µια ιστορική πρόσκληση του Οικουµενικού Πατριαρχείου προς το Βατικανό, να καθιερωθεί κοινός εορτασµός του Πάσχα από το 2025. Η πρόσκληση αυτή εκφράστηκε σε ανακοινωθέν της Σύναξης της Ιεραρχίας, ενώ η επέτειος για τα 1.700 χρόνια από τη σύγκληση της Α’ Οικουµενικής Συνόδου θεωρείται ως ιδανική αφετηρία για µια συνολική επανεκκίνηση του χριστιανισµού σε οικουµενική προοπτική….


Βαρθολομαιος-Παπας Φραγκισκος και ολοι οι εχθροι της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, που θελουν να μας αλλαξουν την πιστη, εκαναν λογαριασμό χωρίς τον ΞΕΝΟΔΟΧΟ, τον Παντοδύναμο Θεο
βημα ορθοδοξιας
https://www.vimaorthodoxias.gr › eipan › prota-i-enotit…
24 Απρ 2024 — Η ευχή του κ. Βαρθολομαίου για τον κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους ετεροδόξους είναι συνέχεια συζητήσεων με τον Πάπα και το Παγκόσμιο Συμβούλιο …

Θα μεταβούμε μαζί με τον Πάπα στη Νίκαια το 2025 για ένα
Katanixi
https://katanixi.gr › kon-poleos-vartholomaios-tha-meta…
12 Μαΐ 2024 — Τα άνομα σχέδια Φαναρίου-Βατικανού για ένα κοινό εορτασμό της 1.700ης επετείου της Α’ Οικουμενικής Συνόδου το 2025 στη Νίκαια, αποκαλύπτει άρθρο …


βημα ορθοδοξιας
https://www.vimaorthodoxias.gr › eipan › prota-i-enotit…
24 Απρ 2024 — Η ευχή του κ. Βαρθολομαίου για τον κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους ετεροδόξους είναι συνέχεια συζητήσεων με τον Πάπα και το Παγκόσμιο Συμβούλιο ..


Σε συνέντευξη στην ιταλική εφημερίδα Avvenire, ο κ. Βαρθολομαίος , μεταξύ των άλλων, τονίζει ότι η επέτειος των 1700 χρόνων από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας “ μπορεί να αποτελέσει την ευκαιρία για τις χριστιανικές εκκλησίες να προβληματιστούν για το ταξίδι τους στην ιστορία, σχετικά με τα λάθη του παρελθόντος, καθώς και του παρόντος, και να ακολουθηθεί μια πιο αποφασιστική οικουμενική πορεία, αξιοποιώντας τα διδάγματα πάνω από έναν αιώνα σύγχρονης οικουμενικής εμπειρίας”.


Ο πάπας Φραγκίσκος θέλει να επισκεφθεί την Τουρκία για τα 1.700 χρόνια από τη Σύνοδο της Νίκαιας
Ο πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε την επιθυμία να επισκεφθεί το 2025 τη Νίκαια (σήμερα Ιζνίκ) στην Τουρκία, με αφορμή τα 1700 χρόνια από την Α’ Οικουμενική Συνόδο, ανέφερε ο ειδησεογραφικός ιστότοπος του Βατικανού.
«Είναι ένα ταξίδι που επιθυμώ ολόψυχα να κάνω», δήλωσε ο 87χρονος Πάπας την Παρασκευή, καθώς υποδεχόταν αντιπροσωπεία από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, η οποία βρισκόταν στη Ρώμη για τη γιορτή του Πέτρου και του Παύλου, των ιδρυτών της εκκλησίας στη Ρώμη. Είναι μια εθιμοτυπική επίσκεψη που ανταποδίδει η Καθολική Εκκλησία με μια επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη για τη γιορτή του Αγίου Ανδρέα στις 30 Νοεμβρίου, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση ίδρυσε την εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη.

Εξέφρασε ακόμη την ικανοποίησή του για το ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο εργάζεται πάνω στον εορτασμό της επετείου και ευχαρίστησε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο που τον προσκάλεσε. Εάν ο Πάπας Φραγκίσκος μπορέσει να επισκεφθεί την Τουρκία το 2025, θα είναι το δεύτερο ταξίδι του στη χώρα, έπειτα από αυτό του 2014 όταν πραγματοποίησε τριήμερη επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα.

Η σύνοδος πραγματοποιήθηκε στη Νίκαια, ένα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο κατά τη βυζαντινή περίοδο, το 325 μ.Χ., με τη συμμετοχή περισσότερων από 300 επισκόπων που προέρχονταν από διάφορα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αποτέλεσμα της Συνόδου ήταν παρήγαγε το Σύμβολο της Πίστεως Νίκαιας, το πρώτο σημαντικό κείμενο που συνοψίζει τη χριστιανική πίστη. Είναι το γνωστό μας «Πιστεύω», το οποίο αναγνωρίζεται από τους Καθολικούς, τους Ορθόδοξους και ορισμένους Προτεστάντες.

Ανάρτηση 26/12/2024 
Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, κατόπιν αιτήσεώς του, συναντήθηκε σήμερα, 26 Δεκεμβρίου 2024, με τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Εξοχ. κ. Recep Tayyip Erdoğan στο Προεδρικό Μέγαρο της Άγκυρας.

Συζητήθηκε το θέμα των προγραμματιζομένων εορτασμών κατά το προσεχές έτος για την συμπλήρωση 1700 ετών από την συγκρότηση της εν Νικαία Α’ Οικουμενικής Συνόδου (325-2025) και της ελεύσεως στην Τουρκία της Α. Αγιότητος του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου για να συμμετάσχει σε αυτούς.





Το 1267 στην μονή Ξη­ρο­πο­τά­μου του Αγί­ου Όρους, έγι­νε συλ­λεί­τουρ­γο...


Το 1267 στην μονή Ξη­ρο­πο­τά­μου του Αγί­ου Όρους, έγι­νε συλ­λεί­τουρ­γο Ορ­θο­δό­ξων και πα­πι­κών...

για την ένω­ση των 2 εκ­κλη­σιών, και κατά τη διάρ­κεια της Θεί­ας λει­τουρ­γί­ας έγι­νε σει­σμός και κα­τα­πλα­κώ­θη­καν όλοι μέσα στην Εκ­κλη­σία και σκο­τώ­θη­καν!

Εί­ναι με­λα­νή και άγνω­στη ιστο­ρία του Αγί­ου Όρους, την οποία γνω­ρί­ζουν πολύ καλά οι πα­πι­κοί, αλλά οι ημέ­τε­ροι την αγνο­ούν.

Μακαριστός Γέροντας Εφραίμ,
της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα, Άγιον Όρος


Ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο ή Ιησουΐτης Πάπας Φραγκίσκος, εξ Ορθοδόξου απόψεως


Εξ αφορμής σχετικής αναρτήσεως Αρχιμανδρίτου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου

Οι συναισθηματικές προσεγγίσεις πνευματικών θεμάτων είναι επισφαλείς. Ο αποβιώσας Φραγκίσκος, από ορθοδόξου απόψεως, ούτε Επίσκοπος ήταν, ούτε Πατριάρχης της Δύσεως. Ήταν κατά τη διδασκαλία και Θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας ένας λαϊκός και δυστυχώς ένας αβάπτιστος άνθρωπος. 

Ο Μέγας Βασίλειος δεν αφήνει περιθώριο να αναγνωρίζει κανείς σε σχισματικούς ούτε Αποστολική Διαδοχή, ούτε Μυστήρια, ούτε Θ. Χάρη. Αυτά δεν υφίστανται δια το «διακοπήναι την ακολουθίαν», όπως χαρακτηριστικώς επισημαίνει ο εν λόγω Άγιος Ιεράρχης και Οικουμενικός Διδάσκαλος της Εκκλησίας, δηλαδή λόγω της αποκοπής των σχισματικών από το Σώμα της Εκκλησίας. 

Πολλώ δε μάλλον σε αιρετικούς, όπως είναι οι παπικοί ή Φράγκοι, οι αιρέσεις* των οποίων (Filioque, κτιστή Θεία Χάρη κ.π.α.) έχουν καταδικαστεί Συνοδικώς υπό Αγίων Συνόδων Οικουμενικού κύρους (του 9ου και 14ου αιώνος και πολλές άλλες καθ’ όλην την δεύτερη μ. Χ. χιλιετία) και τη υποδείξει και αποδείξει Αγίων Πατέρων αδιαμφισβητήτου θεολογικής εγκυρότητος, όπως ο Μέγας Άγιος Φώτιος, ο Άγιος Μάρκος Εφέσου ο Ευγενικός και ο Θείος Γρηγόριος Θεσσαλονίκης ο Παλαμάς, οι νέοι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες της Εκκλησίας του Χριστού.

Περί «κοινού Πάσχα» όντως είχε συμφωνήσει ο αποθανών με τον πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο να προχωρήσουν, αλλά ουδείς γνωρίζει μετά βεβαιότητος πού και πώς θα οδηγείτο ή εξελίσσετο αυτό το θέμα. Τα εκ των υστέρων λεγόμενα είναι απλές υποθέσεις. Ο Παπισμός είναι άκρως δυσκίνητος έως αμετακίνητος σε τέτοιες πρωτοβουλίες, «αλάθητος» γαρ ο επικεφαλής του, το δε Φανάρι έχει κακή παράδοση στο να καινοτομεί «τσεκουρηδόν», κατά τον πρώτο διδάξαντα αυτόν τον τρόπο μασώνο Προκαθήμενό του, πάντολμο Μελέτιο Μεταξάκη, τον οποίον ο σπουδαίος Σέρβος Δογματολόγος Ιουστίνος Πόποβιτς αποκαλούσε «σχισματοποιό». Όπως δε, είχε αναφέρει ο προσφάτως αποβιώσας Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιαννουλάτος ο κ. Βαρθολομαίος είναι πολύ πιο παπικός στη νοοτροπία του από τον ίδιο τον Πάπα! Κάτι θα ήξερε ο άνθρωπος, εκ πείρας. 

Οι ορθόδοξοι επί τω θανάτω ενός αιρετικού το μόνον που αρμόζει να πούν είναι «ο Θεός να τον ελεήσει». Την «καλή απολογία» η Εκκλησία την εύχεται στα μέλη Της, διότι αυτά μπορούν να την έχουν, εάν και εφόσον τελειώσουν τον επί γης βίον των εν μετανοία. Πέραν δε όλων των ανωτέρω ο αποθανών είχε βαρύτατες ευθύνες για το μέγα σκάνδαλο της παιδεραστίας σημαντικού αριθμού Παπικών «κληρικών» καθώς και για τη στάση του όσον αφορά άλλα σοβαρά ζητήματα, πολιτικά και όχι μόνον. Οι εξωτερικές επικοινωνιακές εκδηλώσεις συγνώμης, συνήθως μόνον εν λόγοις, δεν αμνηστεύουν τις ουσιαστικές ευθύνες κανενός. 

Οι σχετικές καταγεγραμμένες δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου επί τω θανάτω του φερομένου ως Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου (ότι ο αιρετικός Πάπας είναι «εν Χριστώ αδελφός» του, ότι είναι » διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου» και πως εύχεται υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του εν σκηναίς δικαίων και μετά Αγίων!) δεν εκφράζουν επ’ ουδενί, ούτε αποτελούν στάση Ορθοδόξου Κληρικού ή και απλού πιστού της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αποτελούν όμως συνεπή «ομολογία» ενός Οικουμενιστού ή ενός εξουνιτισθέντος ρασοφόρου, αποκεκομμένου εντελώς από την Παράδοση και βαδίζοντος σταθερώς εναντίον της Θεολογίας των Θεοπνεύστων Αγίων και το ευσεβές φρόνημα της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού.


* Πρωτείο & Αλάθητο Πάπα, Άσπιλη Σύλληψη Θεοτόκου, Καθαρτήριο ψυχών, Άζυμος άρτος στην Κοινωνία, Θυσία Χριστού ως ικανοποίηση της προσβληθείσης Θείας Δικαιοσύνης κ.ά.

Υ. Γ. Μερικοί εκθειάζουν τον αποβιώσαντα Πάπα διότι, λένε, έσπευδε κατά τις συναντήσεις του με τους Ανατολικούς να ασπάζεται τα αρχιερατικά εγκόλπιά τους. Γιατί να μην το έκανε; Άλλωστε εισέπραττε και το προδοτικό από Ορθοδόξου απόψεως αντίστροφο: Οι φερομένοι ως ορθόδοξοι να ασπάζονται τα δικά του διάσημα. Ο Παπισμός αυτό θέλει! Αναγνώρισε τον Πάπα και μείνε να θεωρείς τον εαυτό σου….ορθόδοξο!

Τρανή απόδειξη ο κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος ασπαζόταν τα διάσημα της «παποσύνης¨ του αδελφού του Φραγκίσκου, ενώ και οι ακόλουθοί του, όπως ο Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας και ο Χαλκηδόνος Εμμανουήλ έσπευδαν οσφυοκαμπτικώς, κατά τις συναντήσεις μαζί του, να ασπάζονται περιπαθώς τη δεξιά του «Αγίου Πατέρα» !





ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Ἡ παπικὴ «ἐκκλησία» εἶναι νόθος ὀργανισμός


Λέγοντας ὁ Πάπας πὼς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἐξώρισε ἀπὸ τὴν δυτικὴ Ἐκκλησία τὸν Δεσπότη πάντων Χριστόν, καὶ ἔτσι ἔμεινε ἡ δυτικὴ Ἐκκλησία χήρα ἀπὸ τὸν Χριστό.

Ὁ Πάπας εἶναι κτίσμα, καὶ ἐπειδὴ ζητεῖ προνόμιον ὁπού τὸ ἔχει μόνος ὁ Θεός, τὸ νὰ πιστεύουν εἰς αὐτὸν τὰ κτίσματα, εἶναι ἱερόσυλος, καὶ παντάπασι τυφλός,

Ἡ παπικὴ «ἐκκλησία» εἶναι νόθος ὀργανισμός.

Ἡ παπικὴ «ἐκκλησία» δὲν εἶναι Χριστοκεντρικὴ, ἀλλὰ Παποκεντρική.


Ἁγ. Νεκταρίου: «Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτιῶν τοῦ σχίσματος», 
ἐκδ. Ν. Παναγοπούλου, τόμ. Α’., Ἀθῆναι

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ