.
Αγωνίσου να κρατήσεις το νου κατά την ώρα της προσευχής κωφό και άλαλο, και τότε θα μπορέσεις να προσευχηθείς.
Όταν προσευχηθείς όπως πρέπει, περίμενε εκείνα πού δεν πρέπει, και στάσου γενναία, για να φυλάξεις τον καρπό της προσευχής. Γιατί από την αρχή σ' αυτό έχεις ταχθεί, να εργάζεσαι και να φυλάγεις. Μη λοιπόν, αφού εργαστείς, αφήσεις αφύλακτο ότι έκανες· αν το αφήσεις, δεν ωφελήθηκες διόλου από την προσευχή σου.
Όλος ο πόλεμος ανάμεσα σε μας και τούς ακάθαρτους δαίμονες, δε γίνεται για τίποτε άλλο, παρά για την πνευματική προσευχή. Γιατί πολύ εχθρική και ενοχλητική γίνεται σ' αυτούς η προσευχή, ενώ σ' εμάς είναι πρόξενος σωτηρίας, τερπνή και ευχάριστη.
Τι θέλουν οι δαίμονες να κάνουν να ενεργήσει σ' εμάς; Γαστριμαργία, πορνεία, φιλαργυρία, οργή, μνησικακία και τα λοιπά πάθη, για να παχύνει από αυτά ο νους και να μην μπορέσει να προσευχηθεί όπως πρέπει. Γιατί όταν υπερισχύσουν τα άλογα πάθη, δεν τον αφήνουν να κινείται λογικά.
Ο Κύριος «έλεγε σ' αυτούς και παραβολή για το ότι πρέπει να προσεύχονται πάντοτε και να μην αποθαρρύνονται». Λοιπόν, καθόλου να μην αποθαρρύνεσαι, ούτε να αθυμείς επειδή δεν έλαβες. Γιατί θα λάβεις αργότερα. Τελειώνοντας την παραβολή αυτή, ο Κύριος είπε: «Αν και ούτε το Θεό φοβάμαι ούτε τούς ανθρώπους ντρέπομαι, όμως επειδή αυτή η γυναίκα με ενοχλεί συνεχώς, θα της δώσω το δίκαιό της. Έτσι και ο Θεός, θα κάνει σύντομα το θέλημα αυτών πού Τον παρακαλούν νύχτα και μέρα». Γι' αυτό λοιπόν να είσαι χαρούμενος και να επιμένεις υπομένοντας τον κόπο της αγίας προσευχής.
Όταν σε δουν οι δαίμονες ότι είσαι πρόθυμος να προσευχηθείς αληθινά, τότε σου φέρνουν στο νου σκέψεις πραγμάτων δήθεν αναγκαίων και σε λίγο σε κάνουν να τα λησμονήσεις και παρακινούν το νου να τα αναζητήσει. Και επειδή αυτός δεν τα βρίσκει, στενοχωρείται και λυπάται. Όταν ξανά σταθεί στην προσευχή, του υπενθυμίζουν εκείνα πού του είχαν βάλει στο νου του και τα αναζητούσε, για να στραφεί ο νους σ' αυτά και να χάσει την καρποφόρα προσευχή.
Αγωνίσου να κρατήσεις το νου κατά την ώρα της προσευχής κωφό και άλαλο, και τότε θα μπορέσεις να προσευχηθείς.
Αγίου Μάρκου του Ασκητή
ΚΑΝΤΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΘΑΥΜΑΤΑ
Η ελπίδα σας στο Θεό
Να έχεις πίστη στο Θεό και να κάνεις προσευχή και ο Θεός θα βοηθήσει περισσότερο από δικηγόρους και περισσότερο από ανθρώπους. Του κόσμου τους ανθρώπους να έχεις, άμα ο Θεός δεν θέλει, δεν γίνεται τίποτα. Όσα και να πούμε, χιλιάδες κηρύγματα να ακούσετε, αν δεν έρθει το άγιο Πνεύμα για να μας στερεώσει, να μας στηρίξει και να μας βοηθήσει, αν δεν έρθει η χάρις του Θεού, τίποτε δεν κάνουμε. Γι’ αυτό λέει ο απόστολος Παύλος· «Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και πατήρ ημών, ο αγαπήσας ημάς και δους παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι, παρακαλέσαι υμών τάς καρδίας και στήριξαι υμάς εν παντί λόγω και έργω αγαθώ» (Β Θεσ. 2,16-17).
Σας τα είπα αυτά, λέει, και παρακαλώ το Θεό να σας στηρίξει, να σας δυναμώσει, να σας βοηθήσει για να μην πέσετε στην αμαρτία.
Πέτρος να είσαι, Παύλος να είσαι, ασκητής Αντώνιος να είσαι στα βουνά να πας, μην έχεις αυτοπεποίθηση. Να φοβάσαι τον εαυτό σου και να μην του έχεις εμπιστοσύνη. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας. Οι άλλοι δεν μπορούν τόσο να σε βλάψουν, όσο μπορείς να βλάψεις εσύ τον εαυτό σου, με τις βλακείες σου, με τις ανοησίες σου, με τα εγκλήματα σου, με τις απατεωνιές σου και με τα σφάλματά σου. Εσύ λοιπόν είσαι ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού σου.
Να μην έχουμε ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αλλά να παρακαλούμε το Θεό για να μας στερεώσει στην πίστη. Γιατί αν έρθει κανένας διωγμός εδώ πέρα –και προφητεύω ότι θα έρθει–, θα γίνουν φοβερά πράγματα· τότε θα πέσει το κόσκινο το μεγάλο. Και θα είμεθα τότε ευτυχείς, αν μείνουν μέσα στην πόλη 100-200 Χριστιανοί. Τους άλλους θα τους πάρει το ρεύμα. Θα τους σηκώσει ως άχυρο, που το φυσά το σηκώνει και το πετά ο άνεμος. Έτσι θα τους σηκώσει όλους αυτή η θύελλα του διαβόλου, αυτός ο άνεμος. Και θα μείνουν μόνο τα βράχια. Όσοι είναι σταθεροί, μόνο αυτοί θα μείνουν κοντά στο Θεό. Τους άλλους θα τους πάρει το ρεύμα του ποταμού και θα τους καταστρέψει και θα τους διαλύσει.
Η προσευχή πανίσχυρο όπλο
Τι πρέπει να κάνουμε, ευρισκόμενοι σ’ αυτό τον αιώνα, σ’ αυτή τη γη, για να μείνουμε με το Χριστό; Ιδού τι μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος. Ένα όπλο πανίσχυρο, που πρέπει πάντοτε να έχουμε μαζί μας οι Χριστιανοί, είναι η προσευχή. Να μην είμαστε άοπλοι σ’ αυτή την σκληρά μάχη.
«Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών» (Β Θεσ. 3,1). Σ’ αυτά τα χρόνια που ζούμε, σας παρακαλώ πολύ, λέει ο απόστολος, προσεύχεσθε για μένα. Ένας Παύλος παρακαλούσε τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης να προσεύχονται γι’ αυτόν! Το σκεφτήκατε αυτό; Αν ο Παύλος είχε ανάγκη από τις προσευχές των Χριστιανών, πόσο μάλλον εμείς;
Αλλά εμείς αυτή την προσευχή, που είναι όπλο ισχυρό – πανίσχυρο για όλες μας τις ανάγκες, υλικές και πνευματικές, την αμελούμε.
Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα. Πρέπει να νικηθούν οι δαίμονες. Και πρέπει να νικήσει ο χριστιανισμός. Βοηθήστε και εσείς οι Χριστιανοί. Και σήμερα, αν δεν έχουν επιτυχία οι επίσκοποι και οι ιεροκήρυκες, αιτία είναι ότι δεν προσεύχονται γι’ αυτούς οι Χριστιανοί. Αν πίσω από κάθε επίσκοπο, πίσω από κάθε κήρυκα του ευαγγελίου, υπήρχαν δέκα άνθρωποι να προσεύχονται, για να τους δυναμώνει ο Θεός και να τους φωτίζει, θαύματα θα γίνονταν. Τώρα εμείς είμαστε θεομπαίκτες. Βλέπεις τον κήρυκα του ευαγγελίου να ανεβαίνει στον άμβωνα; Παρακάλεσε το Θεό να τον φωτίσει, για να πει πέντε λόγια σωστά. Βλέπεις τον ιερέα; Παρακάλεσε το Θεό να τον δυναμώσει στον σκληρό αυτό αγώνα που έχουμε.
Κάντε προσευχή και θα δείτε θαύματα
Το πρωί που σηκώνεστε κάνετε προσευχή; Διαβάζετε Γραφή; Ψάλλετε το Θεό;Προσευχή, παιδιά· «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α Θεσ. 5,17). Θα δούμε θαύματα – θα δείτε θαύματα, παιδιά, στη ζωή σας.
Τώρα στα γηρατειά μου, κάθομαι καμιά φορά και θυμούμαι τα θαύματα που έκανε ο Θεός στη ζωή μου και δακρύζω. Θαύματα· μικρό παιδί πως εσώθηκα!
Είχαμε ένα κήπο μικρό εκεί στο σπιτάκι και ήταν τότε τα πηγάδια ανοιχτά. Και εγώ μικρός ήμουν πολύ ζωηρός. Ξαφνικά, εκεί που έτρεχα, γλιστρώ και πέφτω κάτω στο στόμιο του πηγαδιού. Το σώμα μου το μισό σχεδόν κοιτούσε μέσα στο πηγάδι, ευτυχώς η ισορροπία του σώματος μου ήταν προς τα έξω. Λίγο τι και θα έπεφτα μέσα. Αφού έβλεπα σαν καθρέπτη το νερό. Μόλις κατόρθωσα και γλίτωσα. Αν έπεφτα μέσα, θα είχα πνιγεί.
Κάποια προσευχή με έσωσε. Έχω κι άλλες πολλές περιπτώσεις, μεγάλες. Βλέπει ο άνθρωπος θαύματα στην προσευχή.
Λοιπόν έτσι να κάνετε και εσείς και ο Κύριος θα σας σώσει και από σωματικούς κινδύνους και από πνευματικούς κινδύνους· μεγάλα και θαυμαστά θα ποιήσει ο Κύριος. Μεγάλα εν Χριστώ. Όχι εμείς οι μικροί και ανάξιοι, αλλά η δύναμη του Κυρίου, «η Θεία χάρις η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλειπόντα αναπληρούσα» (ακολ. χειροτ.).
Ο Θεός θα δώσει τη χάρη, όταν υπάρχει ταπείνωση, αγάπη, συναίσθηση ότι είμεθα ένα μηδενικό. Και τα μηδενικά αξιοποιούνται. Διαβάστε το βιβλίο «Ακολούθει μοι». Εκεί στο τέλος γράφει· Τα μηδενικά αξιοποιούνται, όταν υπάρχει μπροστά η μονάδα. Αν έχεις ένα μηδενικό, γίνεται δέκα· αν έχεις δύο μηδενικά, γίνεται εκατό· αν έχεις τρία μηδενικά γίνεται χίλια… Η συναίσθηση της μηδαμινότητος μας όταν έχουμε μπροστά τον Ένα. «Έν τω Θεώ ποιήσομεν δύναμιν» (Ψαλμ. 59,14).
Θα τα δούμε αυτά. Δεν είναι μύθος ο χριστιανισμός, αλλά είναι μία πραγματικότης την οποία την αισθανόμεθα και καθένας Χριστιανός είναι ένας μικρός Χριστός. Διαβάστε το βιβλίο που συνέστησα και στους ιερείς «Η ζωή Του ζωή μου».
Λοιπόν είμεθα σύμφωνοι; Πνευματικοί άνθρωποι να είστε, να προσεύχεστε και για μας και για την Εκκλησία ολόκληρον. Άντε στο καλό, στην ευχή του Χριστού· και δεν πειράζει, παιδάκι μου, θα τραβήξομε εμείς το δρόμο μας. Ο Χριστός «Λοιδορούμενος ούκ αντελοιδόρει» (Α΄ Πετρ. 2,23) και οι απόστολοι έλεγαν «λοιδορούμενοι ευλογούμεν» (Α ΄ Κορ. 4,12).
Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.71-76
« Κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι »
« Οἱ ὑπερήφανοι ὑποφέρουν πάντα ἀπό τούς δαίμονες».
Ἐγώ εἶπα: «Κύριε, Ἐσύ εἶσαι ἐλεήμων· ἡ ψυχή μου Σέ γνωρίζει · πές μου τί πρέπει νά κάνω γιά νά ταπεινωθεῖ ἡ ψυχή μου». Καί ὁ Κύριος ἀπάντησε στά μύχια τῆς ψυχῆς μου: «Κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι».
Ἁγίου Σιλουανοῦ
Ἐγώ εἶπα: «Κύριε, Ἐσύ εἶσαι ἐλεήμων· ἡ ψυχή μου Σέ γνωρίζει · πές μου τί πρέπει νά κάνω γιά νά ταπεινωθεῖ ἡ ψυχή μου». Καί ὁ Κύριος ἀπάντησε στά μύχια τῆς ψυχῆς μου: «Κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι».
Ἁγίου Σιλουανοῦ
NA MHN EΞΑΠΑΤΗΘΕΙΤΕ
Αλλ’ εκτός από το «σαλευθήναι» και το «θροείσθαι» λέει και το «εξαπατήσει»· «Μη τις υμάς εξαπατήσει κατά μηδένα τρόπον» (Β Θεσ. 2,3).
Ο σατανάς χρησιμοποιεί όλα τα μέσα της απάτης. Είναι ο μέγας απατεών. Αν παρουσιαζόταν με τα κέρατα, τις ουρές και τα νύχια, όπως τον ζωγραφίζουν, ποιος θα τον πλησίαζε; Κανένας. Γι’ αυτό βάζει γάντια, βάζει μάσκες, κρύβει τις ουρές και τη μαυρίλα του, και παρουσιάζεται σαν άγγελος. Σαν κάτι μεταμφιεσμένους κακοποιούς, που ρημάζουν τα σπίτια.
Έγραφε η εφημερίδα για έναν τέτοιο κακοποιό. Ντύθηκε καλά, ευτρεπίστηκε, χτενίστηκε όμορφα, έμοιαζε σαν άγγελος. Ένας λωποδύτης, ένα κοινωνικό κάθαρμα, ένας κοινός απατεώνας, ένας Δον Ζουάν, χρησιμοποίησε όλα τα μέσα, και αυτοκίνητο και ρούχα και…, και παρουσιάστηκε κάτω στην Πελοπόννησο σαν εκλεκτός γαμπρός και πήρε την καλύτερη κοπέλα. Μετά, όταν έμαθαν οι γονείς, ότι ο γαμπρός είναι σεσημασμένος, καταζητούμενος από την αστυνομία πήγαν να τινάξουν τα μυαλά τους στον αέρα.
Ο απατεώνας παρουσιάστηκε σαν εκλεκτός γαμπρός.
Αλλά μεγαλύτερος απατεώνας είναι ο διάβολος. Δεν παρουσιάζεται με την απαίσια μορφή του, αλλά παίρνει διάφορα σχήματα. Όπως ακριβώς είναι σήμερα οι χιλιασταί. Τους βλέπεις να τρέχουν από ’δω κι από ’κει ως ευγενέστατοι κύριοι. Και πολλοί τους ανοίγουν τα σπίτια, τους δέχονται μέσα. Αλλά πίσω απ’ αυτούς και από την ψευτοευγένειά τους κρύβεται η απάτη. Προσέξτε λέει ο Παύλος εδώ, μη σας εξαπατήσει κανείς. Προσέξτε να μην απατηθείτε μέσα στον κόσμο αυτόν από την απάτη που κινεί ο σατανάς.
Ένας μύθος του Αισώπου λέει για μια αλεπού, που πήγαινε στα κοτέτσια κ’ έτρωγε τις κότες. Σ’ ένα κοτέτσι, που πήγε, ήταν μέσα κλεισμένες οι κότες και δε μπορούσε να τις φάει. Και τι μηχανεύτηκε, έκανε το γιατρό. Ντύθηκε με μπλούζα, πήρε μια τσάντα στο χέρι, έβαλε και κλάκ, άλλαξε λίγο τη φωνή της και είπε στις κότες: «Καλησπέρα. Τι γίνεται; Καλά; Έμαθα, ότι μια κότα αρρώστησε και ήρθα για να τη θεραπεύσω. Είμαι καλός γιατρός για τα πουλιά, ιδιαίτερα για τις κότες. Και έχω φάρμακα καλά…». Πίστεψαν οι ανόητες κότες και πήγαν ν’ ανοίξουν αμέσως την πόρτα. Μια κότα όμως, που κοίταξε από τη χαραμάδα, τους είπε: «Προσέξτε καλά, αυτά τα πόδια δεν είναι του γιατρού, αλλά της αλεπούς…». Τέτοιο «γιατρό» θα έβαζαν στο κοτέτσι, που θα τις έτρωγε όλες.
Αυτό ακριβώς κάνει κι ο σατανάς στους ανθρώπους.
Έτσι ακριβώς απατώνται και οι νέοι μας σήμερα. Η δε εποχή μας είναι η εποχή της μεγαλυτέρας απάτης.
Θα έρθει η ημέρα του Κυρίου, λέει ο απόστολος Παύλος εδώ, αλλά πριν έρθει θα γίνουν ορισμένα σημεία.
Να θυμάστε τα λόγια του Θεού
Πως θα μπορέσουμε να σωθούμε απ’ αυτούς τους αγρίους ανέμους, από τους αιρετικούς, από τον διάβολο, από τους πειρασμούς; Πως θα κρατηθούμε στα πόδια μας;
«Ού μνημονεύετε…;», δε θυμάστε…; Πρέπει να μη ξεχνάτε τα λόγια του Θεού, λέει ο απόστολος και τους μαλώνει. Αυτά, λέει, που σας είπα, σας τα έχω πει και άλλοτε. Τώρα σας τα δίνω και γραπτώς, για να τα θυμάστε και να μην τα ξεχνάτε ποτέ.
Το κακό είναι ότι ξεχνάμε. Γι’ αυτό χρειάζεται ο λόγος του Ευαγγελίου. Γι’ αυτό γίνεται και η θεία λειτουργία. «Εις ανάμνησιν…» για να θυμόμαστε, τι έπαθε ο Χριστός για μας. Όπλο εναντίον αυτού του κακού είναι η μνήμη.
Ο λόγος του Θεού είναι σαν το σπόρο. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Ρίχνει ο γεωργός το σπόρο μέσα στο χωράφι αλλά δες μετά τι κάνει; Τον ανακατεύει με το χώμα. Περνά από πάνω του η σβάρνα και μπαίνει ο σπόρος μέσα στα αυλάκια. Γιατί αν θα μείνει επάνω από το χώμα, θα τον φάνε τα πουλιά, τα μαυροπούλια. Και εσύ, λέει, το λόγο που θα ακούσεις να μην τον αφήσεις ακαλλιέργητο. Σαν το χωράφι είσαι. Αν αφήσεις τον εαυτό σου χωρίς λόγο Θεού, η ψυχή σου θα γίνει χέρσα και θα γεμίσει αγκάθια.
Έτσι κατήντησε η κοινωνία μας. Είναι ένα χωράφι χέρσο, γιατί λείπει ο λόγος του Θεού. Είναι γεμάτη αγκάθια η κοινωνία και αυτά δεν αφήνουν να φυτρώσει τίποτε. Ρίξε μία χούφτα σιτάρι μέσα στα αγκάθια δεν πρόκειται να φυτρώσει. Τι πρέπει να γίνει; Να βάλουμε φωτιά στα αγκάθια, για να φύγουν έτσι θα γίνει το χώμα εκλεκτό και θα φυτρώσει ο λόγος του Θεού.
Μελετάτε την Αγία Γραφή
Το Ευαγγέλιο, λέει ο απόστολος Παύλος, είναι «δύναμις Θεού», για καθέναν που πιστεύει. Πιάνει τρεμούλα, παραλυσία και φοβάται ο διάβολος όταν δει μέσα στο σπίτι το Ευαγγέλιο. Όπου υπάρχει Ευαγγέλιο, εκεί ο διάβολος δεν μπορεί να σταθεί. Αλλά να συνεννοηθούμε Όχι απλώς να έχουμε το Ευαγγέλιο στο ράφι, ή δεμένο με μία κλωστή πάνω στα εικονίσματα, όχι απλώς να το βάλουμε στα δικαστήρια μας και να ορκιζόμαστε σ’ αυτό, να το παλαμίζουμε με τα χέρια μας, αλλά να το μελετάμε.
«Ερευνάτε τας γραφάς» (Ιωάν 5,39), λέει ο Χριστός. Όχι απλώς να διαβάζετε αλλά να ερευνάτε τας Γραφάς.
Η αγία Γραφή είναι το μεγαλύτερο θαύμα.
Αγάπησε ο Χριστός την Αγία Γραφή, γι’ αυτό πρέπει και εμείς να την αγαπάμε.
Ο λόγος του Θεού είναι ξίφος, σπαθί είναι η «μάχαιρα του Πνεύματος», λέει ο απόστολος Παύλος. Όποιος τον κατέχει νικά τους δαίμονας. Γι’ αυτό πρέπει να γνωρίζουμε το λόγο του Θεού. Πάρτε δύο Χριστιανούς, έναν Χριστιανό που δεν ακούει ποτέ το λόγο του Θεού, ποτέ δεν ανοίγει την Αγία Γραφή πάρτε και έναν άλλο Χριστιανό, που ακούει και τον μελετά τακτικά οποία διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου υπάρχει!
Άμα θέλετε να σωθείτε, ν’ ανοίγετε την Αγία Γραφή και να διδάσκεστε από εκεί τα αιώνια και αθάνατα λόγια του Κυρίου.
Σταθείτε ακλόνητοι
Αλλά προσέξτε, λέει ο απόστολος Παύλος, γιατί και εσείς κινδυνεύετε. Γι’ αυτό «στήκετε». Οι νεώτεροι δεν έχουν ιδέα από τέτοια παραγγέλματα και ευχόμεθα ο Θεός να τους προστατεύει. Τέτοιες νύχτες δεν ζήσανε. Είστε, λέει ο απόστολος Παύλος, στρατιώτες, είστε Χριστιανοί;«Στήκετε…»
Μάλιστα, αγαπητέ μου. Είσαι στρατιώτης; Θα εκτελέσεις το καθήκον σου. Αν δεν το εκτελέσεις θα καταστραφείς….
Πρέπει να είμεθα έτοιμοι στις επάλξεις…
«Στήκετε», λέει ο απόστολος, σταθείτε ακλόνητοι στη θέση σας. Μη υποχωρήσετε ούτε βήμα ποδός.
Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.64-67
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.64-67
Φυσάει ο άνεμος του διαβόλου.Προσέξτε, «εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς…»
Συμβουλές του αποστόλου Παύλου στους ΧριστιανούςΟ Απόστολος Παύλος στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή παρουσιάζει κάτι το ιδιαίτερο. Ομιλεί περί αντιχρίστου. Σε κάθε εποχή υπάρχουν αντίχριστοι και αυτοί είναι πολλοί.
Αλλά θα έρθει και ο κατ’ εξοχήν αντίχριστος. Θα παρουσιαστεί δηλαδή ένας άνθρωπος, που θα είναι η ενσάρκωση του σατανά. Θα έχει τεραστία δύναμη και θα δημιουργήσει ένα χάος στον κόσμο. Θα δημιουργήσει μια πλήρη αναρχία. Αναρχία παντός είδους, θρησκευτική, κοινωνική, ηθική, πολιτική. Και οι χρόνοι αυτοί θα είναι πολύ σκληροί.
Να μη σαλευθειτε
Μέχρι να έρθει η ημέρα εκείνη, λέει ο απόστολος Παύλος, προσέξτε, «εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς…». Να μη σαλευθεί κανείς. Τι σημαίνει αυτό;
Θυμάστε τον Πέτρο; Είπε ο Χριστός· Απόψε θα μ’ εγκαταλείψετε, θα μ’ αφήσετε όλοι. Όχι, είπε ο Πέτρος, εγώ δεν σ’ εγκαταλείπω. Πέτρο, λέει ο Χριστός, θα μ’ εγκαταλείψεις. Ο σατανάς θα σε κοσκινίσει «ως τον σίτον», αλλά «εγώ εδεήθην περί σου, ίνα μη εκλείπει η πίστις σου» (Λουκ. 22,32). Ένας Πέτρος κλονίστηκε και έπεσε και αρνήθηκε το Χριστό.
Προσέξτε, λέει ο απόστολος, γιατί φυσάει άγριος άνεμος, φυσάει ο άνεμος του διαβόλου. Προσέξτε, γιατί υπάρχει κίνδυνος να ξεριζωθείτε.
Είδατε μέσα στο δάσος, όταν φυσάει άνεμος, τι θόρυβος γίνεται; Πως κινούνται τα φύλλα πως ξεριζώνονται δέντρα ολόκληρα; Τέτοιος ακριβώς σατανικός άνεμος πνέει στη σημερινή μας κοινωνία και πάει να τα ξεριζώσει όλα. Πάει να ξεριζώσει και θρησκεία και οικογένεια και πατρίδα και γλώσσα και τα πάντα. Πάει να ξεριζώσει όχι μόνο καλάμια, όχι μόνο δεντράκια, αλλά και πλατάνια, που είναι ριζωμένα βαθιά μέσα στη γη. «Ει δυνατόν και τους εκλεκτούς» (Ματθ. 24,24).
Προσέξτε, λέει, σε μια τέτοια εποχή να μη σαλευτείτε.
Βάλτε τις ρίζες σας, όπως το δέντρο, βαθιά στη γη, για να μη μπορέσει κανείς σατανάς να σας κλονίσει.
Οι σημερινοί Χριστιανοί είναι χωρίς βαθιές ρίζες. Γι’ αυτό αν συμβεί κάτι, θα δείτε πράγματα και θα φρίξετε. Θα δείτε ανθρώπους, που τους θεωρούσατε Χριστιανούς μεγάλους, να μην το έχουν για τίποτε να βγουν μεθαύριο έξω και να υψώσουν παντιέρες ξένες προς το χριστιανισμό και να φωνάζουν και να ωρύονται.
Λέει ο Παπαδιαμάντης:Σ’ ένα δάσος φύσηξε άνεμος και ξερίζωσε όλα τα δέντρα, και μείνανε μόνο τρία, αυτά βάστηξαν… Παραβολικός ο λόγος. Θα φυσήξει τέτοιος δυνατός άνεμος, που θα μείνουν ελάχιστοι Χριστιανοί. Θα μείνουν μόνο εκείνοι που έχουν βαθιά πίστη στο Χριστό, και κανείς σατανάς και καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να τους την κλονίσει. Όλοι οι άλλοι θα πέσουν στο φύσημα. Προσέξτε καλά, για να μη σαλευθείτε. Αυτά, που είπε ο Παύλος για τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης, τα λέει και σ’ εμάς.
Θα σας φανεί απίστευτο αυτό που θα σας πω. Όταν ήμουν στην Αιτωλοακαρνανία, φύσηξε δυνατός άνεμος και εκείνοι που βρίσκονταν κοντά στην παραλία, τους σήκωσε με τα τραπέζια και τους πέταξε 200 και 300 μέτρα μακριά. Άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι βρέθηκαν με κρανία σπασμένα, και άλλοι βρέθηκαν επάνω στα δέντρα. Τρόμαξαν όλοι. Σαν πούπουλα τους σήκωσε ο άνεμος.
Τέτοιος άνεμος πνέει και σήμερα. Όποιος δεν έχει ρίζα βαθιά, είτε παπάς είτε δεσπότης είτε καλόγερος είτε οτιδήποτε θα τον ξεριζώσει και θα γίνει άθεος, μασόνος, χιλιαστής, και οτιδήποτε άλλο· μόνο Χριστιανός δε θα είναι.
Λοιπόν, λέει ο απόστολος, προσέξτε να μη σαλευτείτε. Προσέξτε να μην κουνηθείτε από το φοβερό άνεμο που πνέει μέσα στον κόσμο.
Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 62-64
Γιατί πολλοί χριστιανοί δεν εκκλησιάζονται;
Λέμε ότι η Ελλάδα είναι ορθόδοξη χώρα και ότι οι Έλληνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Όμως ένα πολύ μικρό ποσοστό εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή και κάθε μεγάλη γιορτή. Οι περισσότεροι ή εκκλησιάζονται πολύ αραιά ή δεν εκκλησιάζονται καθόλου. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;
Οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί Χριστιανοί δεν εκκλησιάζονται σήμερα είναι τρείς.
Πρώτος λόγος είναι η απιστία και η έλλειψη αγάπης προς το Θεό.
Όταν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός και ότι τα πάντα, και τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά τα χρωστάνε σε Αυτόν θεωρούν περιττό να πάνε να εκκλησιαστούν. Ακόμη πολλοί άνθρωποι, ιδίως νέοι δεν εκκλησιάζονται διότι η πίστη τους έχει κλονιστεί από την αθεϊστική και αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα και από τις εξυπνάδες διαφόρων ψευτοφιλοσόφων.
Όσο για την έλλειψη της αγάπης προς το Θεό, βλέπουμε σήμερα ότι οι άνθρωποι λατρεύουν τα πράγματα, τα σπίτια, τα χωράφια, τα πολυτελή αυτοκίνητα, τα ταξίδια και κάποια πρόσωπα, ενώ αντιθέτως δεν λατρεύουν τον μεγάλο ευεργέτη τους, το Θεό Πατέρα που τους χαρίζει όλα αυτά. Όταν αγαπάμε έναν άνθρωπο, θέλουμε να είμαστε συνέχεια κοντά του, να κουβεντιάζουμε μαζί του, να τον συμβουλευόμαστε, και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Και μόνον που τον βλέπουμε, χαιρόμαστε, ενώ όταν τον αποχωριζόμαστε, λυπούμαστε. Έτσι, αν συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός είναι Πατέρας μας τότε πολύ περισσότερο θα ποθούμε να βρισκόμαστε συνέχεια κοντά του είτε στην κατά ιδίαν προσευχή είτε την ώρα του εκκλησιασμού.
Δεύτερος λόγος είναι η υλιστική και αμαρτωλή ζωή. Ο Επίκουρος και οι Επικούρειοι πέθαναν πριν πολλούς αιώνες, όμως η νοοτροπία και ο τρόπος ζωής τους εξακολουθεί να υπάρχει σε πολλούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καιρό και αγωνίζονται με άγχος να αποκτήσουν χρήματα και σπίτια, να απολαύσουν τα υλικά αγαθά και τις σαρκικές ηδονές, να ανέβουν σε ψηλές θέσεις και αξιώματα, όμως για ένα δεν έχουν καιρό το οποίο είναι και το σπουδαιότερο, να πάνε στην Εκκλησία και να φροντίσουν για την σωτηρία της ψυχής τους. Αλήθεια ακούσατε κανέναν να λέει δεν έχω καιρό να κάνω τις δουλειές μου ή δεν έχω καιρό να φάω ή δεν έχω καιρό να κοιμηθώ και να αναπαυθώ; Λοιπόν δεν είναι επιτυχία του διαβόλου να φροντίζουμε για όλα και να μην φροντίζουμε για την αθάνατη ψυχή μας; Όσο για την αμαρτωλή ζωή έχουμε να παρατηρήσουμε, ότι όταν οι άνθρωποι σαν άλογα ζώα πέφτουν με τα μούτρα στην απόλαυση των σαρκικών ηδονών, δεν έχουν διάθεση για πνευματική ζωή. Επίσης όταν οι άνθρωποι ξενυχτούν στα διάφορα αμαρτωλά κέντρα ή βλέποντας τηλεόραση, το πρωί δεν έχουν καθαρό νου για να σηκωθούν να πάνε στην εκκλησία.
Τρίτος λόγος είναι η άγνοια. Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι είναι ο Χριστός και τι είναι η Εκκλησία και τι προσφέρουν ο Χριστός και η Εκκλησία στον άνθρωπο. Έτσι δεν εκκλησιάζονται, διότι δεν ξέρουν τι χάνουν. Πρώτα, πρώτα χάνουν την ειρήνη, τη χαρά, την ελπίδα και την ευτυχία που μόνο ο Χριστός χαρίζει στους ανθρώπους. Εδώ θυμάμαι έναν αγιορείτη ασκητή ο οποίος έλεγε: «Κλαίω από ευτυχία και παρακαλώ τον Θεό να κρατήσει το μυαλό μου μην τρελαθώ από ευτυχία». Ακόμη χάνουν τη δυνατότητα και την ευκαιρία για θεραπεία, καλλιέργεια και σωτηρία της αθάνατης ψυχής τους. Ο Άγιος Νεκτάριος λέει χαρακτηριστικά, ότι η εκκλησία είναι το μόνο ιατρείο μέσα στο οποίο μπορεί να θεραπευτεί, να καλλιεργηθεί και να σωθεί η ψυχή του ανθρώπου. Ένα τρίτο κορυφαίο που χάνουν οι άνθρωποι, που από άγνοια δεν εκκλησιάζονται, είναι η ένωσή τους με το Θεό. Στο σπίτι μας όσο και να προσευχόμαστε, δεν μπορούμε να ενωθούμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού, το οποίο μόνο στην Εκκλησία προσφέρεται κατά την θεία λειτουργία.
Υπάρχουν ακόμη πέντε προφάσεις για τον μή εκκλησιασμό.
Α) Λένε μερικοί: «εμείς όλη την εβδομάδα κουραζόμαστε και θέλουμε την Κυριακή να κοιμηθούμε, να ξεκουραστούμε». Αυτός ο ισχυρισμός πέφτει στο κενό, διότι τώρα υπάρχει η πενθήμερη εργασία, αλλά δεν αξίζει να θυσιάσουμε από αγάπη προς τον Χριστό λίγο από τον ύπνο και την ανάπαυσή μας, τη στιγμή που ο Χριστός σταυρώθηκε από την απέραντη αγάπη Του για μας;
Β) Λένε μερικοί ότι ο παπάς της ενορίας τους δεν είναι καλός. Αλλά αδελφοί μου οι αμαρτίες του παπά, όσο μεγάλες και αν είναι, δεν εμποδίζουν την χάρη του Θεού. Αλλά και πάλιν, δεν υπάρχουν καλοί παπάδες; Δόξα τω Θεώ οι πλείστοι ιερείς είναι άξιοι της αποστολής τους. Μπορείτε, λοιπόν, κάλλιστα να πάτε να εκκλησιαστείτε σε άλλο ναό.
Γ) Λένε άλλοι: «Τί να κάνω να πάω στην Εκκλησία, να ακούω τα ίδια και τα ίδια;». Αγαπητοί μου, τον ίδιο αέρα αναπνέετε, το ίδιο νερό πίνετε, το ίδιο ψωμί τρώτε, ο ίδιος ήλιος σας ζωογονεί. Γιατί δεν διαμαρτύρεστε γι’ αυτά και διαμαρτύρεστε για τη λατρεία του Θεού;
Δ) Άλλοι διαμαρτύρονται για την ώρα που γίνεται η Θεία Λειτουργία. Πιστεύω όμως ότι, έστω και αν η Θεία Λειτουργία γινόταν στις δώδεκα το μεσημέρι, οι άνθρωποι αυτοί δεν θα πήγαιναν να εκκλησιαστούν, διότι το θέμα είναι όχι ότι δεν μπορούν, αλλά ότι δεν θέλουν να εκκλησιαστούν.
Ε) Διαμαρτύρονται κυρίως οι νέοι για τη γλώσσα της λατρείας. Όμως και αυτή η πρόφαση ξεπερνιέται, διότι υπάρχουν βιβλιαράκια με την ερμηνεία της θείας λειτουργίας και των άλλων ακολουθιών. Αλλά, διερωτώμαι: «Γιατί άνθρωποι αγράμματοι καταλαβαίνουν και ζουν την θεία λατρεία, ενώ άνθρωποι που έχουν βγάλει το Λύκειο και το Πανεπιστήμιο δεν την καταλαβαίνουν; Λοιπόν, μήπως είναι η θεία λατρεία περισσότερο θέμα καρδιάς και λιγότερο θέμα νου και γνώσεων;».
ΤΟΥ ΝΙΚΟΛ. ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ
Θα Σε κοιτάζω εγώ, θα ματώνεις Εσύ...
Θα Σε κοιτάζω εγώ, θα ματώνεις Εσύ, θα φωνάζουν οι άλλοι φωνές σκυλιών, θα απλώνει το ρούχο Της η Κυρά να σκεπάσει Εσένα από τα γαυγίσματα, εμένα από τον φόβο κι΄εγώ -λέει - θα κρατιέμαι από τον Σταυρό, μην Σε χάσω (νομίζοντας ότι Σε έχω βρει...).
Οι εξουσίες θα με διατάζουν να είμαι πολίτης ευπειθής στο μίσος τους για Σένα.
Οι Ρεπουσαίοι και οι μετ'αυτών, θα με διατάζουν να μην έχω γλώσσα, πατρίδα, ιστορία, παρελθόν, απαντοχές.
Τότε θα κρεμαστώ στα ποδαράκια Σου, θα αγκαλιάσω το Αίμα και θα ρωτήσω:
Σε βρήκα Κύριε;
Γιατί αν δεν Σε βρήκα, πώς θα πορευτώ δίχως πατρίδα, ανάσα, ελπίδα;
Πώς θα περάσω ανάμεσα στα σκυλιά δίχως Σου, Χριστέ;
Τουλάχιστον περίμενέ με, την ώρα που θα αλυχτούν εναντίον μου και μετά έλα να Σε βρω.....
Νά εἶσαι σάν μιά ρόδα…
Αν δε βρίσκουμε μέσα μας πλούσιους καρπούς αγάπης, ειρήνης, χαράς, καλοσύνης, ταπεινοφροσύνης, απλότητας, ειλικρίνειας, πίστης, υπομονής, τότε όλη η εργασία μας πάει στα χαμένα, παρατηρεί ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Η εργασία γίνεται για να έχουμε κάποτε συγκομιδή. Η συγκομιδή όμως είναι του Κυρίου.
Συνεπώς πρόσεχε άγρυπνα τον εαυτό σου και γίνε συνετός. Αν παρατηρήσεις πώς γίνεσαι ευερέθιστος και ανυπόμονος, τότε γίνε λίγο πιο χαλαρός στις απαιτήσεις σου. Νιώθεις ότι υποβλέπεις εύκολα τους άλλους και τους μαλώνεις ή τους κάνεις με το παραμικρό υποδείξεις; Να ξέρεις πώς βρίσκεσαι σε λάθος δρόμο. ΄Οποιος απαρνείται τον εαυτό του δεν έχει λόγους να μαλώνει εγωϊστικά τους άλλους. ΄Εχεις ίσως την εντύπωση ότι σε ενοχλούν οι άλλοι ή οι εξωτερικές περιστάσεις; Δεν έχεις καταλάβει τότε σωστά τη δουλειά σου. Κάτι που φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι είναι ενοχλητικό είναι στην πραγματικότητα μια ευκαιρία για την εξάσκηση της υπομονής, της ανοχής και της υπακοής. Ο ταπεινός ποτέ δεν ενοχλείται. Μπορεί ίσως μόνο να ενοχλεί τους άλλους. Γι’ αυτό παραμέριζε και εξαφάνιζε τον εαυτό σου. «Είσελθε εις το ταμείον σου» και κλείσε την θύραν σου. Κι όταν ακόμα είσαι υποχρεωμένος να ζεις μέσα σε μεγάλη και θορυβώδη συντροφιά. Και αν αυτό σου φαίνεται βαρύ, από καιρό σε καιρό βγες έξω, οπουδήποτε, αρκεί να είσαι μονάχος και φώναξε με όλη σου την ψυχή και ζήτησε τη βοήθεια του Κυρίου. Ο Κύριος θα εισακούσει τη δέησή σου.
Να είσαι, στο φρόνημά σου, σαν μια ρόδα, συμβουλεύει ο στάρετς Αμβρόσιος. ΄Οσο λιγότερο ακουμπάει στη γη η ρόδα τόσο πιο γρήγορα γυρίζει και τρέχει προς τα εμπρός. Μη σκέφτεσαι, μη μιλάς και μην προσκολλάσαι στα γήινα πράγματα, περιορίσου μόνο στα πιο αναγκαία. Ο ίδιος πνευματικός υπενθυμίζει, από την άλλη, ότι ρόδα πού βρίσκεται εντελώς στον αέρα δεν μπορεί να γυρίσει, ούτε να κινήσει το όχημα προς τα εμπρός.
(Ο δρόμος των ασκητών, Τίτο Κολλιάντερ, σελ.121-123)
synaxari-synaxari.blogspot.gr
Μην αφήνουμε ούτε μία ημέρα χωρίς να επικαλούμαστε την Παναγία μας.
Ἦταν κάποτε ἕνας ἄνθρωπος εὐλαβής πού ὠνομαζόταν Ἀγαθόνικος. Αὐτός εἶχε διδαχθῆ, ἀκόμη ἀπό τήν παιδική του ἡλικία, νά λέγη μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, τόν ὕμνο αὐτό:
«Θεοτόκε, Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Εὐλογημένη, σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου. Ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες, τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Ἀργότερα ἔκανε μιά ζωή μέ πολλές φροντίδες καί ἔλεγε σπανιώτερα αὐτόν τόνὕμνο τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Κατόπιν σιγά σιγά ἔπαυσε νά τόν λέγη.
Ὁ Θεός ὅμως, ὁ Ὁποῖος δέν θέλει τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἔστειλε στό σπίτι του ἕναν ἐρημίτη ἀπό τήν Θηβαΐδα γιά νά τόν ἐλέγξη διότι ἐξέχασε αὐτόν τόνὕμνο τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Ὁ Ἀγαθόνικος ἀπήντησε στόν ἐρημίτη μοναχό ὅτιἔπαυσε νά τόν λέγη, διότι, παρότι τόν ἔλεγε γιά πολλά χρόνια, ὅμως δέν εὑρῆκε καμμία ὠφέλεια.
Τότε ὁ ἐρημίτης τοῦ εἶπε: «Φέρε στόν νοῦσου τυφλέ καί ἀχάριστε, πόσες φορές σέἐβοήθησε αὐτή ἡ δοξολογική προσευχή καί σέ ἔσωσε ἀπό διάφορους πειρασμούς!
Θυμήσου, ὅταν ἤσουν ἀκόμη παιδί, πῶς λυτρώθηκες ἀπό πνιγμό κατά ἕναθαυμαστό τρόπο! Ἐνθυμήσου, ὅταν σέ ἐκτύπησαν πολλοί γείτονες σέ μία λακκούβα πού εἶχες πέσει κι ὅμως ἔμεινες ἀτραυμάτιστος! Θυμήσου ἀκόμη, ὅταν ταξίδευες κάποτε μέ κάποιον φίλον σου, ἐπέσατε καί οἱ δυό σας ἀπό τήν καρότσα!
Αὐτός ἔσπασε τό πόδι του καί σύ δέν ἔπαθες τίποτε. Δέν γνωρίζεις ὅτι ὁ φίλος σου εἶναι κάτω ἀδύνατος ἀπό μία ἀσθένεια, ἐνῶἐσύ εἶσαι ὑγιής καί δέν αἰσθάνεσαι κανένα πόνο;
Καί, ὅταν τοῦ ἔφερε στήν μνήμη ὅλα αὐτά τά θαυμαστά ἔργα, στό τέλος τοῦ εἶπε: «Νά ξέρης ὅτι ὅλες αὐτές οἱ δυστυχίες καί ἀτυχίες πού ἦλθαν στήν ζωήν σου,ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τήν θεία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, χάρις στήν μικρή σου αὐτή δοξολογική προσευχή, τήν ὁποίαν ἔλεγες κάθε ἡμέρα ἐνώπιόν της.
Δώσε λοιπόν προσοχή καί συνέχιζε νά προσεύχεσαι καί στό μέλλον μέ τήν προσευχή αὐτή καί ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας δέν θά σέ ἐγκαταλείψη ποτέ». Ἔτσι κατάλαβε ὁ Ἀγαθόνικος καί δέν ἄφησε πάλι αὐτή τήν προσευχή.
Οὔτε ἐμεῖς νά μήν ἀφήνουμε νά περνᾶ μία ἡμέρα χωρίς νά προσευχηθοῦμε μ᾿ αὐτή τήν προσευχή μπροστά στήν Κυρία Θεοτόκο κι ἔτσι θά φυλαγώμεθα ἀπό πολλές δοκιμασίες καί πειρασμούς στήν ζωή μας.
Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ
Ζητήσαμε συγγνώμη; Τελείωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση.
Μπορεί να σου πεί ο πνευματικός: «Πως θα ήθελα να ήμασταν σε ένα ήσυχο μέρος, να μην είχα ασχολίες και να μου έλεγες τη ζωή σου από την αρχή, από τότε που αισθάνθηκες τον εαυτό σου· όλα τα γεγονότα που θυμάσαι και ποια ήταν η αντιμετώπισή τους από σένα, όχι μόνο τα δυσάρεστα αλλά και τα ευχάριστα, όχι μόνο τις αμαρτίες αλλά και τα καλά. Και τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Όλα. Όλα όσα απαρτίζουν την ζωή σου». Πολλές φορές έχω μεταχειρισθεί αυτή τη γενική εξομολόγηση και είδα θαύματα πάνω σ' αυτό. Την ώρα που λες στον εξομολόγο, έρχεται η θεία χάρις και σε απαλλάσσει από όλα τα άσχημα βιώματα και τις πληγές και τα ψυχικά τραύματα και τις ενοχές· διότι, την ώρα που τα λες ο εξομολόγος εύχεται θερμά για την απαλλαγή σου. Ας μη γυρίζουμε πίσω στις αμαρτίες που έχουμε εξομολογηθεί. Η ανάμνηση των αμαρτιών κάνει κακό. Ζητήσαμε συγγνώμη; Τελείωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση. Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά. Ό,τι όμως με στενοχωρεί, το κάνω προσευχή, δεν το κλείνω μέσα μου, πάω στο πνευματικό, το εξομολογούμαι, τελείωσε! Να μη γυρίζομε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε. Σημασία έχει τι θα κάνομε τώρα, απ' αυτή τη στιγμή και έπειτα.
Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.
Η απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι παγίδα του σατανά, για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και να τον φέρει σε απελπισία. Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί άγχος.
Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και κακό. Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή.
Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ' αυτά βγάζουν τον άνθρωπο απ' την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα.
Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνει πολύ καλό. Σ' εκείνο, όμως, που δίδω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες.
Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.
γέροντας Πορφύριος
Η μετάνοια της Ζαμφίρας της τσιγγάνας: Μια αληθινή ιστορία που αφυπνίζει συνειδήσεις!!
Εδώ και επτά χρόνια είμαι ιερέας στο παρεκκλήσι των φυλακών Προύνκου στο Κίσιβο (σ.σ.Δημοκρατία της Μολδαβίας). Επειδή παράλληλα υπηρετώ και στην ενορία μου κάνω εκεί ακολουθίες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. Με βοηθούν κάποιοι κρατούμενοι ως εθελοντές.Ένα από τα καθήκοντά τους είναι να προετοιμάσουν τους κρατουμένους που θα συμμετάσχουν στην Ακολουθία της επομένης ημέρας δινοντάς τους να διαβάσουν είτε το Ωρολόγιο είτε κάποιο από τα βιβλία που έχουμε στην μικρή μας βιβλιοθήκη.
Θέλω όμως να σας διηγηθώ κάτι που συνέβη το φθινόπωρο του 2008.
Οι φυλακές Προύνκου.είναι οι μοναδικές φυλακές-νοσοκομείο στο οποίο βρίσκονται και άντρες και γυναίκες. Σε ένα κελί του χειρουργικού τμήματος βρισκόνταν και η Ζαμφίρα η τσιγγάνα. Όταν ένας από τους εθελοντές πήγε στο κελί για να ρωτήσει ποιός θα συμμετείχε στην ακολουθία της επομένης ημέρας η Ζαμφίρα του είπε: «Εγώ θα έρθω αλλά δεν έχω ανάγκη τα βιβλία σου». Η Ζαμφίρα ήταν περίπου 36 ετών, όμορφή και απ'όσα είχα καταλάβει ''ελαφρών ηθών''.Ήταν στην φυλακή από τα δεκαέξι της χρόνια επειδή είχε σκοτώσει το παιδί της αλλά και γιά άλλα σοβαρά παραπτώματα.
Την επομένη λοιπόν η Ζαμφίρα ήρθε στην ακολουθία στο παρεκκλήσι. Την ημέρα εκείνη διαβάσαμε τον Ικετήριο κανόνα προς τον Ιησού Χριστό,την Παράκληση της Παναγίας και τον κανόνα της Θείας Μεταλήψεως. Η Ζαμφίρα όμως στο πίσω μέρος του ναού απαντούσε σε κάθε προσευχή κοροιδευτικά και έκανε άσχημες χειρονομίες. Φυσικά ενοχλούσε και εμένα αλλά και τους άλλους κρατουμένους οι οποίοι ήταν περίπου 35, άνδρες και γυναίκες. Κανείς δεν τολμούσε να της κάνει παρατήρηση επειδή είχε ένα κάποιο ''κύρος''στον υπόκοσμο. Παρότι ήταν 36 ετών ήταν ψηλά στην ιεραρχία κάτι που όλοι οι κρατούμενοι σέβονταν απολύτως.Έδωσε ολόκληρη παράσταση και κάποιους τους διασκέδαζε με τα αστεία της. Την άφησα ήσυχη,μόνο την ρώτησα:
«Πώς σε λένε»; «Ζαμφίρα»μου απάντησε.Της είπα να ησυχάσει. «Καλά»μου απάντησε αυτή,συνέχισε όμως τα ίδια.
Μετά την ακολουθία τους εξομολόγησα όλους. Σε μια γυναίκα - η οποία ζούσε στο ίδιο κελί με την Ζαμφίρα - είπα: «Δε μπορώ να σε κοινωνήσω τώρα. Θα κάνεις τον κανόνα που θα σου δώσω και θα έρθεις σε δύο εβδομάδες να κοινωνήσεις». Μόνο η Ζαμφίρα δεν εξομολογήθηκε.
Τότε την ρώτησα: «Εσυ θα εξομολογηθείς;
-Όχι δεν θα εξομολογηθώ, γιατί αν θα εξομολογηθώ θα σου πέσουν οι τρίχες από την μύτη.(σ.σ.αργκώ των φυλακισμένων).
-Τότε γιατί ήρθες στην εκκλησία αφού ούτε εξομολογείσαι, ούτε προσεύχεσαι, ούτε ακούς την ακολουθία.Ήρθες για βόλτα;
-Όχι ήρθα για να δω πόσο όμορφος είσαι.
Σε όλα απαντούσε πολύ απότομα. Τότε είπα : «Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου»
Μετά από δύο εβδομάδες έστειλα έναν εθελοντή στην γυναικα στην οποία είχα βάλει κανόνα και η οποία έμενε στο ίδιο κελί με την Ζαμφίρα, για να της θυμίσει ότι θα κοινωνήσει και να ετοιμαστεί. Πάει ο εθελοντής στο κελί και της λεει «Ο ιερέας είπε πως επειδή αύριο θα κοινωνήσετε να ετοιμαστείτε και να διαβάσετε την προσευχή προ της Θείας Μεταλήψεως» Της έδωσε ένα Ωρολόγιο και αμέσως πετάχτηκε η Ζαμφίρα,
-«Θέλω και εγώ να πάω αύριο στην εκκλησία.
-«Όχι δεν θα πας επειδή δεν κάθεσαι ήσυχη» της είπε ο εθελοντής.
-«Σε παρακαλώ, θέλω να πάω» επέμενε η Ζαμφίρα. «Δώσε μου ένα βιβλίο να διαβάσω».
Της έδωσε το Ψαλτήρι. Δεν ξέρω τι διάβασε και πόσο διάβασε αλλά την επόμενη ημέρα ήρθε και με βρήκε μια συγκρατούμενή της και μου είπε:
«Πάτερ η Ζαμφίρα δεν είναι καλά στο μυαλό της»
-«Δηλαδή,τι θέλεις να πεις»; ρώτησα εγώ.
-«Όλη νύχτα έκλαιγε. Διάβαζε και έκλαιγε. Δεν ξέρω τι διάβασε αλλά έκλαιγε πάρα πολύ.
Αφού τους εξομολόγησα όλους πήγα στην Ζαμφίρα.Ήταν γονατισμένη σε μια γωνία.Φαινόνταν κλαμμένη. Δεν έλεγε τίποτα.
-«Θέλεις να εξομολογηθείς;
-«Ναι πάτερ θα εξομολογηθώ, αλλά δεν θα εξομολογηθώ όπως όλοι οι άλλοι.
-«Πες μου πώς θέλεις».
-«Θέλω να εξομολογηθώ με δυνατή φωνή,μπροστά σε όλους.»
Και όπως στεκόμουν εγώ με το πρόσωπο προς την εικόνα του Χριστού, γύρισε προς τους άλλους κρατουμένους και άρχισε να εξομολογείται δημόσια!
Η εξομολόγηση κράτησε 45 λεπτά. Σε κάθε αμαρτία έκλαιγε, έκανε μια μετάνοια και έλεγε: «Παρακαλώ συγχωρέστε με». Αφού τελείωσε σκέφτηκα. ''Να την κοινωνήσω''; Σύμφωνα με τους κανόνες του Αγίου Βασιλείου έπρεπε να μην της επιτρέψω να κοινωνήσει για τριακόσια χρόνια με τόσο βαριές αμαρτίες που είχε κάνει.
Αυτό που κατάφερα να μάθω ήταν πως η γιαγιά της την είχε βαπτίσει όταν ήταν μικρή αλλά ποτέ δεν είχε κοινωνήσει. Συνεπώς θα ήταν η πρώτη φορά.
Δεν είχε φάει τίποτα εκείνο το πρωινό. Σκεφτόμουν τι θα έκανε ο Χριστός μετά από μια τέτοια εξομολόγηση προσευχόμενος ως εξής: «Κύριε εαν την κοινωνώ αναξίως παίρνω εγώ επάνω μου αυτήν την αμαρτία». Την κοινώνησα.Μετά την Θεία Κοινωνία έλαμπε από χαρά και έψελνε ''Αλληλούια''. Βρισκόνταν σε μια τέτοια κατάσταση χαράς που σπάνια συναντάς και σε χριστιανούς που ζουν ελευθεροί στον κόσμο.
Το βράδυ μου τηλεφώνησε ένας φύλακας: «Πάτερ,η Ζαμφίρα πέθανε»μου λέει»!
Στις 9 το βράδυ έφτασα στην φυλακή και ρώτησα μια φυλακισμένη που είχε κοινωνήσει μαζί της,τι συνέβη και μου είπε:
«Πάτερ, ήταν πολύ χαρούμενη που κοινώνησε. Από το πρωί προσευχόνταν στο Θεό, μου μιλούσε για το Θεό, για την μετάνοια, για την πίστη και την αγάπη και έκλαιγε για τις αμαρτίες της. Κατά της οκτώ το βράδυ μου λέει: «Δεν αισθάνομαι καλά,κάτι έχω».
Πήγε στο μπάνιο, πλύθηκε,έβαλε τα πιο καλά της ρούχα και είπε: «Εγώ θα πεθάνω τώρα, δώστε μου ένα κερί» (σ.σ.Σε άλλες ορθόδοξες χώρες όταν κάποιος ξεψυχάει πάντα κρατούν δίπλα του ένα αναμμένο κερί). Της έφεραν το κερί, γύρισε το κεφάλι της προς τον τοίχο και πέθανε!
Την επομένη ημέρα οι γιατροί έκαναν συμβούλιο.Έπρεπε να χειρουργηθεί για κοίλη αλλά δεν έβρισκαν μια αιτία για τον ξαφνικό θάνατό της. Εγώ πιστεύω πως ο Θεός περιμένει τον καθένα να επιστρέψει κοντά Του και όταν αυτό γίνει και είναι καθαρός τότε ο Θεός κρίνειεαν θα τον πάρει δίπλα Του
Ιερέας Βιορέλ Κοζοκάρου-Κίσιβο
Απόδοση στα ελληνικά π. Γεώργιος Κονισπολιάτης
Από το περιοδικό ''Familia Ortodoxa''τεύχος 39 Απρίλιος 2012
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος γιὰ τὰ μνημόνια…
Ξεφυλλίζοντας τὸ «Θεοτοκάριον» τὸ ὁποῖο ἐπιμελήθηκε ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τὸν 18ο αἰώνα, τότε ποὺ σκέπαζε τὰ πάντα ὁ φόβος τῆς Τουρκιᾶς, βλέπουμε κάποια τροπάρια πρὸς τὴν Θεοτόκο, τὰ ὁποία καὶ ταιριάζουν ἀπόλυτα μὲ τὴν σημερινὴ Μνημονιοκρατία.
Τί Τουρκοκρατία, τί Μνημονιοκρατία!
Ἡ Παναγία μας ὅμως πάντα δίπλα στὸν ταλαιπωρημένο Ἑλληνικὸ Ὀρθόδοξο λαό!
Λαόν σου ἄχραντε Δέσποινα, ἀνόρθωσον πεσόντα εἰς βάραθρον,
καταδουλώσεως, ἐχθρῶν ἀπίστων, ἀλλ΄οἴκτειρον·
σὺ γὰρ ἐλπὶς ἁπάντων καὶ ἡ βοήθεια.
Θεομῆτορ Πάναγνε, προστασία τῶν Χριστιανῶν·
περίσωζε σὸν λαὸν πάσης ἀπειλῆς, καὶ πάσης ἁλώσεως βαρβαρικῆς,
ὀργῆς καὶ θυμοῦ· πάσης κακώσεως, καὶ ἐκ πάσης κατακρίσεως.
Πανύμνητε κατάβαλε, ἐχθρῶν μιαιφονούντων ὀφρύν,
καὶ τὴν λύπην, τοῦ λαοῦ σου εἰς χαράν, μετάστρεψον Παρθένε·
καὶ τὴν ἰσχὺν παράσχου· ὅπως σωθέντες ἀνυμνῶμέν σε.
π. Διονύσιος Ταμπάκης
Όταν δεν ζείς με τον Χριστό...
Όταν δεν ζείς με τον Χριστό, ζείς μές στη μελαγχολία, στη θλίψη, στο άγχος, στη στενοχώρια. δεν ζείς σωστά. Τότε παρουσιάζονται πολλές ανωμαλίες και στον οργανισμό. Επηρεάζεται το σώμα, οι ενδοκρινείς αδένες, το συκώτι, η χολή, το πάγκρεας, το στομάχι.
Σου λένε: «Για να είσαι υγιής, πάρε το πρωί το γάλα σου, το αυγουλάκι σου, το βουτυράκι σου με δύο-τρία παξιμάδια». Κι όμως, αν ζείς σωστά, αν αγαπήσεις τον Χριστό, μ' ένα πορτοκάλι κι ένα μήλο είσαι εντάξει. Το μεγάλο φάρμακο είναι να επιδοθεί κανείς στην λατρεία του Χριστού. Όλα θεραπεύονται. Όλα λειτουργούν κανονικά. Η αγάπη του Θεού όλα τα μεταβάλλει, τα μεταποιεί, τα αγιάζει, τα διορθώνει, τα αλλάζει, τα μεταστοιχειώνει. Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι κάτι άλλο. Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία, δίνει, δίνει, δίνει ... Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται. Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει. Όταν αγαπήσομε τον Χριστό, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν. Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό.. Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό. Η σαρκική αγάπη έχει κορεσμό. Μετά μπορεί ν' αρχίσει η ζήλια, η γκρίνια, μέχρι κι ο φόνος. Μπορεί να μεταβληθεί σε μίσος. Η εν Χριστώ αγάπη δεν αλλοιώνεται. Η κοσμική αγάπη λίγο διατηρείται και σιγά σιγά σβήνει, ενώ η θεία αγάπη ολοένα μεγαλώνει και βαθαίνει.
Κάθε άλλος έρωτας μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σε απελπισία. Ο θείος έρως, όμως, μας ανεβάζει στη σφαίρα του Θεού, μας χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οι άλλες ηδονές κουράζουν, ενώ αυτή διαρκώς δεν χορταίνεται. Είναι μία ηδονή ακόρεστος, που δεν την βαριέται κανείς ποτέ. Είναι το άκρον αγαθόν.
γέροντας Πορφύριος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)