Πρός τήν Παναγίαν

Παναγία Παρθένε, μέ εὐχαριστίαν καί πολλήν εὐγνωμοσύνην, δι᾿ ὅσα ἀπό τήν Πηγήν τῆς στοργῆς Σου ἐλάβομεν, ἀπευθυνόμεθα εἰς τήν μητρικήν καρδίαν σου.
Σέ αἰσθανόμεθα, γλυκειά μας Μητέρα, ὅπως ὅλοι οἱ πιστοί πού ἔζησαν, πού ζοῦν καί θά ζήσουν εἰς τό μέλλον· συμπαραστάτην καί βοηθόν εἰς ὅλες τίς θύελλες καί τίς τρικυμίες τοῦ βίου μας. Εἶσαι τό ἱερόν τῶν ἀπηλπισμένων καταφύγιον.
῾Η μόνη προστασία τῶν πιστῶν.
῾Η ἀνεξάντλητος βοήθεια τῶν ἀβοηθήτων. Διά δέ τό ἀγαπημένον ἀπό Σέ ῎Εθνος μας τεῖχος ἀπροσμάχητον καί ὑπέρμαχος Στρατηγός του, πού τό ὁδηγεῖς εἰς νίκας καί θριάμβους.
Πρέσβευε, Δέσποινα, συνεχῶς πρός τόν Υἱόν Σου καί Θεόν μας, ἵνα φρουρῇ καί σώζῃ ὅλους ἡμᾶς τούς πιστούς καί τήν νεολαίαν σου ἀπό τό ἄθεον καί ὑλιστικόν πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, πού ζητεῖ νά μᾶς καταποντίσῃ εἰς τόν βυθόν τῆς ἀνομίας καί τῆς ἀπωλείας. Δῶσε, πάναγνε Δέσποινα, ἵνα διά τῶν μητρικῶν Σου δεήσεων πνεύσῃ εἰς τήν ἀνθρωπότητα πνεῦμα μετανοίας, πίστεως, ἀγάπης καί ὁμονοίας, πνεῦμα εἰρήνης. «Πνεῦμα φόβου Θεοῦ», ὥστε νά ἴδωμεν καλυτέρας ἡμέρας καί τό ῎Εθνος μας γνησίως Χριστιανικόν καί ᾿Ορθόδοξον νά δοξάζῃ τόν Λυτρωτήν του καί δοξάζεται ἀπό Αὐτόν ἐπί τῆς γῆς. Κάμε μας ἀξίους τῶν πλουσίων δωρεῶν καί τῆς Μητρικῆς Σου προστασίας. Δῶσε νά εἴμεθα ταπεινοί καί εὐλαβεῖς ὑμνηταί τῶν μεγαλείων Σου καί, φεύγοντες ἀπό τόν κόσμον αὐτόν, νά φθάσωμεν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ Σου, διά νά βλέπωμεν μαζί μέ Σέ, τήν Πανάχραντον, τό ἄρρητον κάλλος τοῦ θείου καί λατρευτοῦ προσώπου Του. ᾿Αμήν.

http://paraklisi.blogspot.gr

«Χαῖρε, δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα»

Χιλιάδες χιλιάδων στόματα ἀπὸ τότε ποὺ γράφτηκε ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος, τὸ θεσπέσιο αὐτὸ τραγούδι πρὸς τὴν ­Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν ἔχουν ὑμνήσει μὲ τὰ ὑπέροχα λόγια του. 

Οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας εἶναι διαχρονικό κτῆμα καὶ ἀφιέρωμα ὅλου τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος, καθὼς μάλιστα ὁ ποιητής του μᾶς μένει ἄγνωστος· θεία βουλή, θὰ ἔλεγε κανείς, προκειμένου νὰ καθίσταται κοινὴ προσ­φορὰ ὅλων τῶν χριστιανῶν πρὸς τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ!

Ὑμνοῦμε τὴν ἀνύμφευτη Κόρη οἱ πιστοί, καὶ συγχρόνως δεόμαστε σ’ αὐτὴν νὰ μὴν παύσει νὰ δέεται ἡ ἴδια γιὰ μᾶς καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο μπροστὰ στὸν Υἱὸ καὶ Θεό της. Διότι αὐτὴ εἶναι τὸ «δε­κτὸν πρεσβείας θυμίαμα». Οἱ πρεσβεῖες της εἶναι εὐπρόσδεκτες ἀπὸ τὸν Θεὸ σὰν τὸν καπνὸ τοῦ θυμιάματος, ποὺ ἀνεβαίνει στὸν οὐρανὸ θυσία «εἰς ὀσμὴν εὐωδίας».

Ἔτσι ἔδειξε ὁ Θεὸς ἐξαρχῆς, ἀπὸ τὰ ἀρ­χαιότατα ἀκόμη χρόνια τῆς ­δημιουργίας τοῦ κόσμου, ὅτι κάνει δεκτὲς τὶς προσφορὲς καὶ θυσίες τῶν ἀνθρώπων. Στὸ πρῶτο βιβλίο τῆς ­Παλαιᾶς Διαθήκης, τὴ Γένεση, ­διαβάζουμε γιὰ τὴν πρώτη θυσία ἐπὶ τῆς γῆς. Ὁ πρῶτος καπνὸς ποὺ ἀνέβηκε πρὸς τὸν οὐρανὸ ὡς προσ­ευχὴ ἱκετήριος ἦταν αὐτὸς ποὺ προσφέρ­θηκε στοὺς βωμοὺς ποὺ ἔχτισαν ὁ Κάιν καὶ ὁ Ἄ­­­βελ. Ἀλλὰ ὁ παντοκράτωρ Κύριος, ὁ Δεσπότης τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς

γῆς, ἔκανε δεκτὴ τὴν προσ­ευχὴ τοῦ Ἄβελ, ἐνῶ τοῦ Κάιν ἡ προσ-

ευχὴ δὲν ὑπῆρξε ­εὔθετος μπρο-

στὰ στὰ μάτια Του. Δὲν κατευ­θύν­­θηκε πρὸς τὸν οὐρανὸ τὸ δι­­-

κό του ­θυμίαμα. Ἀπορρί­φ­θηκε ἀπὸ τὸν Θεό, διότι ἡ προσ­φορά του, ἡ θυσία του δὲν ἦταν ἀντάξια τῆς θείας Μεγαλοσύνης (βλ. Γεν. δ΄ 

3-5). 

Γι’ αὐτὸ ἀργότερα καὶ ὁ προφήτης ἐ­­­κεῖνος καὶ βασιλεύς, ὁ θεῖος λυράρης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Δαβίδ, παρακαλοῦ­σε τὸν Θεὸ μὲ τὰ λόγια: ­«κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου, ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή» (Ψαλμ. ρμ΄ [140] 2). Αὐτὰ τὰ χέρια ποὺ ὑψώνονται πρὸς ἐσένα, Κύριε, δές τα μὲ εὐνοϊκὸ βλέμμα. Καὶ δέξου τὴν ἑσπερινὴ ἱκεσία μου σὰν τὸ θυμίαμα ποὺ ἀνεβαίνει πρὸς τὸν οὐρανό. Καὶ ἄλλοτε πάλι ὁ μέγας Μωυσῆς ὕψωνε τὰ γεροντικά του χέρια μὲ κόπο πρὸς τὰ πάνω, προσφέρον­τας δέηση στὸν Κύριο ὑπὲρ τοῦ λαοῦ του ποὺ βρισκόταν σὲ μάχη ­κρίσιμη. Καὶ ὁ Θεὸς ἔκανε δεκτὸ τὸ αἴτημά του ὅση ὥρα τὰ χέρια ἔμεναν ὑψωμένα.

Ἀλλὰ ἂν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Κύριος ἔκανε δεκτὲς τὶς δεήσεις καὶ προσευχὲς καὶ ἱκεσίες τῶν δικῶν Του ἀν­­θρώπων «εἰς ὀσμὴν εὐωδίας», πρὸς ­εὐμένειαν καὶ ἱλασμόν, στὴν Καινὴ Διαθήκη μᾶς γνωστοποιεῖ διαμέσου τῆς γραφίδος τοῦ ἀποστόλου Ἰακώβου ὅτι «πολὺ ἰσχύει ­δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (Ἰακ. ε΄ 16). Κι ἂν ἡ δέηση ἑνὸς δικαίου ἔχει μεγάλη ἰσχύ, τότε πόση ἰσχὺ πρέπει νὰ ἔχει ἡ «δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου»;

Ἡ πρεσβεία τῆς Ὑπεραγίας ­Θεοτόκου, ἡ δέηση καὶ μεσιτεία της πρὸς τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της, εἶναι ­περισσότερο ἰσχυρὴ ἀπὸ ὁποιανδήποτε ἄλλη πρεσβεία δικαίου ἢ ἁγίου, καθόσον καὶ ἡ ἰδία ἡ Θεοτόκος εἶ­­ναι «ἡ τῶν ἁγίων ἁγιωτέρα καὶ ἱερῶν ἱερωτέρα καὶ ὁσίων ὁσιωτέρα», κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ ἱεροῦ Δαμασκηνοῦ. Ὡς ἐκ τούτου καὶ ἡ παρρησία της, τὸ θάρρος στὴν ἔκφραση τῶν προσευχητικῶν αἰτημάτων πρὸς τὸν Υἱό της, εἶναι πολὺ μεγαλύτερο καὶ ἀποτελεσματικό. Διότι ἡ Παν­αγία ὡς «ἁγιόπρωτος» στέκεται ἐγγύτερα ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον, ἄνθρωπο ἢ ἄγγελο, στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. «Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου...» (Ψαλμ. μδ΄ [44] 10). Εἶναι τέτοια ἡ διακεκριμένη θέση τῆς Παναγίας στὴν οὐράνια ἱεραρχία, ὥστε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λένε ὅτι αὐτὴ κατέχει «τὰ δευτερεῖα τῆς Τριάδος», τὴ δεύτερη θέση μετὰ τὴν Ἁγία Τριάδα. Πῶς λοιπὸν καὶ οἱ δεήσεις καὶ ἱκεσίες της νὰ μὴν ἔχουν τὴ μεγαλύτερη ἰσχὺ ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ; 

Ἐπιπλέον τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἴδια ἡ Θεο­τό­κος δάνεισε στὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θε­οῦ τὴ σάρκα, τὴν ἀνθρώπινη φύση, κα­θι­­­στᾶ τὸν Υἱό της τρόπον τινὰ χρεώστη ἀ­­­­πέναν­τί της. Καὶ ἐπειδὴ δὲν πρόκειται ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ ­ἀποβάλει ποτὲ αὐτὸ τὸ φυσικὸ δάνειο ποὺ πῆρε ἀπὸ τὴν Παναγία Μητέρα Του, γι’ αὐτό – ­ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός – ­θέλει νὰ τῆς τὸ ἐξοφλεῖ μὲ τὸ νὰ ­δέχεται ­διαρ­κῶς καὶ νὰ ἱκανοποιεῖ τὰ αἰτήματά της, τὰ ὁ­­­ποῖα προσ­φέρει γιὰ ὅλους ἐμᾶς ποὺ προσφεύγου­με στὴ χάρη της καὶ τὴν παρακαλοῦμε.

Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς, γνωρίζοντας ἐκ ­πείρας τὴν ἀποτελεσματικότητα τῶν θεομητορι­κῶν της δεήσεων, δὲν παύουμε ἀπὸ τὸ νὰ καταφεύγουμε σ’ αὐτὴν καὶ νὰ κρεμᾶμε ὅλες τὶς ἐλπίδες μας ἐπάνω της. Διότι ἡ Παναγία Μήτηρ τοῦ Κυρίου καὶ δική μας Μητέρα ἔχει τὴ δύναμη νὰ συστέλλει τὸν χρόνο τῶν πειρασμῶν, νὰ ἀναστέλλει τὴ δίκαιη ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ διαστέλλει τὰ σπλάχνα τῶν οἰκτιρμῶν Του. 

Ἂς τὴν παρακαλοῦμε νὰ ­πρεσβεύει στὸν Υἱὸ καὶ Θεό της γιὰ τὸ ἔθνος μας ποὺ χειμάζεται, γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας ποὺ πολεμεῖται, γιὰ τὶς οἰκογένειές μας ποὺ δοκιμάζονται. Ἂς τὴν παρακαλοῦμε γιὰ ὅ,τι μᾶς συνέχει βαθύτατα, ἐσωτερικά. Δι­­­ό­τι ἡ Κυρία Θεοτόκος δὲν παύει νὰ δέεται «ὑπὲρ πάσης ψυχῆς χριστιανῶν θλιβομένης τε καὶ καταπονουμένης, ἐλέους καὶ βοηθείας Θεοῦ ἐπιδεομένης».

Καὶ εἶναι τὸ θυμίαμα τῶν πρεσβειῶν της δεκτὸν «ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν».

http://www.osotir.org/

Η Παναγία είναι η κατά Χάρη Μητέρα μας!

Η Παναγία είναι η κατά Χάρη Μητέρα μας! Αυτό που είπε ο Κύριός μας από τον Σταυρό για την Μητέρα Του στον αγαπημένο μαθητή τον Ιωάννη «ιδού η μήτηρ σου», το λέει κατ΄ επέκταση σε όλους τους Χριστιανούς, σε όλους εμάς. 

Ο Κύριος μας δίνει την Μητέρα Του και για δική μας Μητέρα. Αυτό είναι μία «διαθήκη» σε μας, που την έγραψε ο Χριστός μας πάνω στον αιματοβαμμένο Του Σταυρό. 

Η προσευχή της Παναγίας έχει μεγάλη παρρησία στο Θεό. Και ποτέ δεν πρέπει να απουσιάζει από την προσευχή μας η Παναγία. Όπως ο Χριστός για να κατεβεί ανάμεσά μας πέρασε από την Παναγία, έτσι και εμείς για να ανέλθουμε στον Oυρανό θα πρέπει να επικαλούμαστε συνεχώς την Παναγία. Το μυστήριο της Εκκλησίας κρύβεται στην Θεοτόκο. Πράγματι! Ότι λέγεται για την Εκκλησία λέγεται και για την Παναγία και αντιστρόφως ότι λέγεται για την Παναγία μπορεί να λεχθεί και για την Εκκλησία. Όσοι έχουν τον χρόνο ας κάνουν αυτή την μελέτη από τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας και θα εκπλαγούν. Θα παρατηρήσουν με έκπληξη ότι οι ιεροί υμνογράφοι ταυτίζουν τρία θέματα: Σταυρός – Εκκλησία – Παναγία. Ό,τι λέγεται για το ένα από αυτά λέγεται και για το άλλο.

Ολόκληρος ο μήνας Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην Παναγία . Είναι Θεομητορικός μήνας. 

Στο μέσον ακριβώς του μηνός, 15 Αυγούστου, εορτάζουμε την μεγάλη Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Όπως γνωρίζουμε, πριν από κάθε μεγάλη εορτή έχουμε τα προεόρτια και μετά από αυτή έχουμε τα μεθεόρτια Τα μεθεόρτια τελειώνουν στις 23 Αυγούστου και την ημέρα αυτή «αποδίδεται» η εορτή και λέμε ότι έχουμε την «απόδοση». Πάντοτε όμως στο παρελθόν υπήρχε η τάση να παρατείνουν τον εορτασμό της εορτής .

Έτσι στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους η εορτή αποδίδεται όχι στις 23 αλλά στις 28 Αυγούστου. 

Ένα δε διάταγμα του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ του Παλαιολόγου όριζε να εορτάζεται η μνήμη της Θεοτόκου ολόκληρο το μήνα Αύγουστο μέχρι την 31η του μηνός. Έτσι και την 31η του μηνός καθορίστηκε εορτή της Θεοτόκου, η κατάθεση της Τιμίας Ζώνης Της.

Όπως είναι γνωστό, ο μήνας Αύγουστος είναι ο τελευταίος μήνας του Εκκλησιαστικού έτους. Γιατί το Εκκλησιαστικό έτος δεν αρχίζει από τον Ιανουάριο αλλά από την 1η Σεπτεμβρίου.Έτσι το έτος αρχίζει με την Εορτή της Γεννήσεως της Παναγίας μας στις 8 Σεπτεμβρίου και λήγει την 31η Αυγούστου με εορτή της Τιμίας Της Ζώνης. Σαν προεόρτια ετοιμασία για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καθορίστηκε από την 1η του μηνός μέχρι τις 14 νηστεία και να ψάλλεται κάθε μέρα ένας παρακλητικός κανόνας στην Υπεραγία Θεοτόκο. Οι παρακλητικοί κανόνες που ψάλλονται στην περίοδο αυτή είναι δύο και μας είναι γνωστοί με το όνομα Μικρός και Μέγας Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. 

Ο λαός τους κανόνες αυτούς τους γνωρίζει με τις εκφράσεις«Μικρή» και «Μεγάλη» Παράκληση.Και οι δύο Κανόνες έχουν την ίδια διάταξη. Αν παρακολουθήσουμε την διάταξή τους θα δούμε ότι είναι ένας μικρός Όρθρος. Όρθρο λέμε την πρωινή ακολουθία. Δηλαδή η δομή, η κατασκευή του Παρακλητικού κανόνα είναι ένας μικρός Όρθρος . 

Η Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο, είτε η Μικρή είτε η Μεγάλη, δεν λέγεται μόνον την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου, αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη ημέρα. Γνωρίζουμε ευσεβείς Χριστιανούς, που λένε κάθε μέρα την Παράκληση στην Παναγία μας, κατά προτίμηση την Μικρή. Είναι εύκολο αυτό; Και βέβαια είναι εύκολο.

Ας κόψουμε χρόνο από τις φλυαρίες μας και από τα άλλα άσκοπα έργα μας για μία Παράκληση στην Παναγία μας. Αλλά εάν δεν είναι εύκολο να κάνουμε κάθε μέρα την Παράκληση, ας την κάνουμε κάθε δεύτερη μέρα ή δύο φορές την εβδομάδα ή μία φορά την εβδομάδα. Η, ας διαβάζουμε από την Παράκληση μόνο δύο ωδές κάθε ημέρα, που δεν είναι καθόλου κουραστικό αυτό, και έτσι την εβδομάδα θα συμπληρώνουμε όλη την Παράκληση.

Ας μάθουμε να προσευχόμαστε με τις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας, με την Παράκληση στην Παναγία μας. Πόσες και πόσες ευλαβείς ψυχές ψέλλισαν με πόθο και με πόνο τα ιερά Της τροπάρια. Αυτά τα τροπάρια στην Παναγία έλεγε ο άγιος Νεκτάριος , που τόσο πολύ Την αγαπούσε. Η σωτηρία μας είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Ας την επικαλούμαστε με την ακολουθία της Παρακλήσεως .Και οι γονείς ακόμη θα πρέπει να συνηθίσουν τα παιδιά τους από μικρή ηλικία να διαβάζουν μερικά αποσπάσματα από την Παράκληση στην Παναγία. Τουλάχιστον ας λένε τα Μεγαλυνάρια , που είναι τα πιο ωραία από όλη την Παράκληση και έτσι τα παιδιά μας θα νοιώθουν πολύ κοντά τους την Παναγία και θα αισθάνονται την προστασία Της.

http://theotokos485.blogspot.gr

Προσευχή ἱεροῦ Αὐγουστίνου

Κύριε ὁ Θεός μου, σέ παρακαλῶ νά μοῦ δώσῃς τήν χάριν σου, διά νά ποθῶ μέ ὅλην τήν καρδίαν μου καί μέ τόν πόθον αὐτόν νά σέ ζητῶ καί ζητῶν νά σέ εὕρω, ἀφοῦ δέ σέ εὕρω, ἀξίωσέ με νά σέ ἀγαπήσω· καί ἀφοῦ σέ ἀγαπήσω εἰλικρινῶς, νά ἐλευθερωθῶ ἀπό ὅλα τά κακά, ὅσα ὑπάρχουν μέσα εἰς τήν ψυχήν μου. ᾿Αφοῦ δέ ἀπαλλαγῶ ἀπό αὐτά, βοήθήσε με διά νά μή γυρίσω πάλιν εἰς τά ἴδια ἁμαρτήματα.

Δῶσε εἰς τήν ψυχήν μου μετάνοιαν ἀληθινήν, Κύριε ὁ Θεός μου, καί εἰς τήν καρδίαν μου λύπην βαθεῖαν διά τάς ἁμαρτίας μου, καί εἰς τά μάτια μου ἄφθονα δάκρυα μετανοίας, καί εἰς τά χέρια μου ἐλεημοσύνας πλουσίας πρός τούς πτωχούς.

Σύ, Κύριε, ὁ βασιλεύς μου, εὐδόκησε νά σβήσῃς μέ τήν χάριν σου τάς ὀρέξεις καί ἐπιθυμίας τῆς σαρκός, πού ἐξεγείρονται καί ἀνάβουν ἐντός μου, καί ν᾿ ἀνάψῃς εἰς τήν ψυχήν μου τήν φλόγα τῆς ἀγάπης πρός σέ.

Σύ, Κύριε, ὁ ἐλευθερωτής μου, ἀποδίωξε ἀπό ἐμέ τό πνεῦμα τῆς ὑπερηφανείας καί ὡς εὔσπλαγχνος εὐδόκησε νά μεταδώσῃς εἰς τήν ψυχήν μου ἀπό τόν ἄφθονον πλοῦτον τῆς ἰδικῆς σου ἀγαθωσύνης.

Σύ, ὁ Θεός, ὁ Σωτήρ μου, ἀπόστρεψε ἀπό ἐμέ τόν θυμόν τῆς δικαίας ὀργῆς σου διά τάς ἁμαρτίας μου. Δεῖξε καί εἰς ἐμέ τό ἔλεός σου καί τούς οἰκτιρμούς σου καί εὐδόκησε νά περιφράξῃς τήν ψυχήν μου μέ τήν ἀρετήν τῆς ὑπομονῆς, πού ὁμοιάζει μέ ἀσπίδα, προφυλάττει καί ἀσφαλίζει τήν ψυχήν ἀπό τάς ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου.

Σύ, Κύριε, ὁ δημιουργός καί πλάστης μου, ξερρίζωσε ἀπό τήν ψυχήν μου κάθε ἀπρεπῆ καί ἐπιβλαβῆ δυσαρέσκειαν καί πικρίαν κατά τῶν ἄλλων, καί δῶσε νά βασιλεύῃ πάντοτε εἰς τόν νοῦν μου τό γλυκύ καί εἰρηνικόν φρόνημα τῆς ἐπιεικείας καί συμπαθείας πρός τόν πλησίον.

«ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ», σσ. 120-121, ῎Εκδοσις «ΣΩΤΗΡΟΣ»

http://www.osotir.org

Πότε κάτι είναι κακό και πότε όχι;

Δεν είναι κακές οἱ τροφὲς ἀλλὰ ἡ γαστριμαργία• …οὔτε τὰ χρήματα ἀλλὰ ἡ φιλαργυρία• …οὔτε ἡ ὁμιλία ἀλλὰ ἡ φλυαρία•

...οὔτε τὰ εὐχάριστα τοῦ κόσμου ἀλλὰ ἡ ὑπερβολή , ….οὔτε ἡ ἀγάπη γιὰ τοὺς δικούς μας παρὰ μόνο ὅταν γίνεται ἀφορμὴ νὰ μὴν εὐγνωμονοῦμε τὸν Θεό• ….οὔτε τὰ ροῦχα ὅταν τὰ ἔχουμε γιὰ νὰ σκεπαζόμαστε καὶ νὰ φυλαγόμαστε ἀπὸ τὸ κρῦο καὶ τὸν καύσωνα, ἀλλὰ τὰ περιττὰ καὶ τὰ πολυτελῆ•

…..οὔτε τὰ σπίτια ὅταν τὰ ἔχουμε γιὰ νὰ φυλαγόμαστε ἀπ᾽ αὐτὰ ποὺ μόλις εἶπα καὶ ἀκόμη ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, θηρία καὶ ἀνθρώπους, ἀλλὰ τὰ διόροφα καὶ τριόροφα, τὰ μεγάλα καὶ πολυδάπανα•

…..οὔτε ἡ ἰδιοκτησία ἀλλὰ ὅ,τι δὲν ἀνήκει στὰ ἀπολύτως ἀπαραίτητα• ….οὔτε τὸ νὰ ἔχουν βιβλία βλάπτει ὅσους ἐπιθυμοῦν πολὺ τὴν ἀκτημοσύνη ἀλλὰ τὸ νὰ μὴν τὰ χρησιμοποιοῦν γιὰ θεοπρεπῆ ἀνάγνωση•

….οὔτε οἱ φίλοι ἀλλὰ οἱ φίλοι ποὺ δὲν κάνουν καλὸ στὴν ψυχή μας• ……οὔτε ἡ γυναίκα εἶναι κάτι κακὸ ἀλλὰ ἡ πορνεία• οὔτε ὁ πλοῦτος ἀλλὰ ἡ φιλαργυρία• ……οὔτε τὸ κρασὶ ἀλλὰ ἡ μέθη• ….

οὔτε ἡ φυσιολογικὴ ὀργή, ἐκείνη ποὺ νοιώθουμε ἐναντίον τῆς ἁμαρτιῶν μας, ἀλλὰ ἐκείνη ποὺ νοιώθουμε γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας• …..οὔτε ἡ ἐξουσία ἀλλὰ ἡ ἀρχομανία• …….οὔτε ἡ δόξα ἀλλὰ φιλοδοξία καὶ αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀκόμα χειρότερο, ἡ κενοδοξία•

…..οὔτε ἡ ἀρετὴ ἀλλὰ τὸ νὰ νομίζουμε ὅτι εἶναι δική μας• …..οὔτε ἡ γνώση ἀλλὰ τὸ νὰ νομίζουμε πὼς εἴμαστε γνωστικοὶ καὶ αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀκόμα χειρότερο, ν᾽ ἀγνοοῦμε τὴν ἄγνοιά μας• ……οὔτε ἡ ἀληθινὴ γνώση ἀλλὰ ἡ ἀπατηλή• οὔτε ὁ κόσμος εἶναι κάτι κακὸ ἀλλὰ τὰ πάθη• ……οὔτε ἡ φύση ἀλλὰ οἱ διαστροφές• …..οὔτε ἡ ὁμόνοια, ἀλλὰ ἡ ὁμόνοια τῶν κακοποιῶν κι ἐκείνη ποὺ δὲν βοηθάει στὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς• οὔτε τὰ μέλη τοῦ σώματος ἀλλὰ ἡ κακὴ χρήση τους•

……γιατὶ ἡ ὅραση δὲν μᾶς δόθηκε γιὰ νὰ βλέπουμε ὅσα δὲν πρέπει ἀλλὰ γιὰ νὰ δοξάζουμε τὸν Δημιουργὸ βλέποντας τὰ κτίσματά του καὶ νὰ προοδεύουμε σύμφωνα μὲ τὰ ἀληθινὰ συμφέροντα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας•

……οὔτε ἡ ἀκοὴ γιὰ ν᾽ ἀσχολούμαστε μὲ συκοφαντίες καὶ ἀνοησίες ἀλλὰ γιὰ ν᾽ ἀκοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ κάθε φωνή, ἀνθρώπων, πτηνῶν καὶ ὅλων τῶν ἄλλων, καὶ νὰ δοξάζουμε τὸν Ποιητή τους• …….οὔτε ἡ ὄσφρηση γιὰ νὰ γίνει μαλθακὴ ἡ ψυχὴ καὶ νὰ χάνει τὸ φρόνημά της μέσα στ᾽ ἀρώματα, ὅπως λέει ὁ Θεολόγος, ἀλλὰ γιὰ ν᾽ ἀναπνέουμε καὶ νὰ δεχόμαστε τὸν ἀέρα ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Θεὸς καὶ νὰ τὸν δοξάζουμε γι᾽ αὐτό• …….γιατὶ χωρὶς τὸν ἀέρα κανένα σῶμα δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει οὔτε ἀνθρώπου οὔτε ζώου (…)

Καὶ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια δὲν μᾶς δόθηκαν γιὰ νὰ κλέβουμε καὶ ν᾽ ἁρπάζουμε καὶ νὰ κτυποῦμε τοὺς ἄλλους ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε στὶς θεάρεστες ἐργασίες•

…….οἱ πιὸ ἀδύναμοι στὴν ψυχὴ γιὰ νὰ δίνουν ἐλεημοσύνη στοὺς φτωχοὺς καὶ νὰ βοηθοῦν ὅσους ἔχουν ἀνάγκη κι ἔτσι νὰ τελειοποιοῦνται, καὶ οἱ ἰσχυρότεροι στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα γιὰ ν᾽ ἀσκοῦν ἀκτημοσύνη καὶ νὰ μιμοῦνται τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἅγιους μαθητές Του καὶ γιὰ νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸ καὶ νὰ θαυμάζουν πῶς ὑπάρχει καὶ στὰ μέλη μας ἡ σοφία Του. …..

Καὶ πῶς τὰ χέρια αὐτὰ καὶ τ᾽ ἀδύναμα δάκτυλά μας μὲ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανὰ γιὰ κάθε ἐπιστήμη καὶ ἐργασία, γραφὴ καὶ δεξιότητα• ἀπ᾽ ὅπου προέρχεται ἡ γνώση τῶν ἀναρίθμητων τεχνῶν καὶ γραφῶν, τῆς ἐπιστήμης καὶ τῶν διαφόρων φαρμάκων, τόσων γλωσσῶν καὶ γραμμάτων•

καὶ γενικὰ ὅλα ὅσα ἔχουν γίνει καὶ γίνονται καὶ θὰ γίνουν εἶναι δῶρα ποὺ μᾶς ἔχουν δοθεῖ καὶ μᾶς δίνονται συνεχῶς, ἔτσι ὥστε νὰ ἐπιβιώνουμε σωματικὰ καὶ νὰ σωθοῦμε ψυχικά, ἂν ὅλα αὐτὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε σύμφωνα μὲ τοὺς σκοποὺς τοῦ Θεοῦ καὶ ἂν μέσα ἀπ᾽ αὐτὰ τὸν δοξάζουμε μὲ ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη.

Διαφορετικὰ ξεπέφτουμε καὶ καταστρεφόμαστε καὶ ὅλα στὴ ζωὴ αὐτὴ μᾶς ὁδηγοῦν στὴ θλίψη, ἀλλὰ καὶ σὲ αἰώνια κόλαση στὴ μέλλουσα ζωή, ὅπως ἔχει ἤδη εἰπωθεῖ.

Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός

http://www.proskynitis.blogspot.gr

Το οξυγόνο της ψυχής

To πρώτο και κύριο που έχουμε να πούμε για την προσευχή είναι ότι όποιος προσεύχεται συνομιλεί με το Θεό. Τι θα πει να είσαι άνθρωπος και να μιλάς στο Θεό ποιος δεν το ξέρει. 

Να εκφράσει όμως με λόγια αυτή την τιμή κανείς δεν το μπορεί. […]

Η προσευχή σε χωρίζει από τα άλογα ζώα και σε ενώνει με τους αγγέλους. Κι ο άνθρωπος που αφιερώνει όλη του τη ζωή με επιμέλεια στις προσευχές και στη λατρεία του Θεού γρήγορα θα μετατεθεί στην πολιτεία των αγγέλων, στη δική τους την τιμή, την ευγένεια, τη σοφία και τη σύνεση. Τι πιο άγιο, πιο καλό, πιο ευγενικό και γεμάτο σοφία από τους συνομιλητές του Θεού; Αν αυτούς που μιλούν με τους σοφούς τους κάνει η συνεχής συναναστροφή να πάρουν γρήγορα κάτι από τη σοφία τους, τι θα μπορούσαμε να πούμε για κείνους που μιλούν με το Θεό και προσεύχονται; Πόση σοφία, πόση αρετή, και σύνεση και αγνότητα, πόση γλυκύτητα συμπεριφοράς τους γεμίζει η προσευχή και η δέηση; […]...

Νομίζω πως λέει την αλήθεια όποιος πει πως οι προσευχές είναι τα νεύρα της ψυχής. Το σώμα συγκρατείται με τα νεύρα και τρέχει και στέκεται όρθιο και ζωντανό και στέρεο. Αν κάποιος κόψει τα νεύρα, τότε καταστρέφει κάθε ισορροπία του σώματος. Έτσι και οι ψυχές στερεώνονται με τις άγιες προσευχές και στήνονται όρθιες και τρέχουν με ευκολία το δρόμο του Θεού. Κι αν αποστερήσεις τον εαυτό σου από την προσευχή, είναι σαν να βγάζεις ένα ψάρι από το νερό. Όπως για το ψάρι ζωτικός χώρος είναι το νερό, για σένα ζωτικός χώρος είναι η προσευχή. Όπως το ψάρι γλιστράει στο νερό, έτσι και συ με την προσευχή μπορείς να πετάξεις, να διαπεράσεις τους ουρανούς και να βρεθείς κοντά στο Θεό.

Από το βιβλίο “Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς”

Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Για τη φροντίδα της ψυχής

Όπως ο χειμώνας είναι κατάλληλος για την καλλιέργεια της γης, έτσι και οι θλίψεις είναι κατάλληλες για τη φροντίδα της ψυχής. 

Δύο κέρδη φέρνει η θλίψη· μας κάνει αξιολογότερους και προσεχτικότερους.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

www.pemptousia.gr

Της παρουσιάστηκαν στον δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα…

Ή Ευαγγελία Γ. , ετών 28 , κάτοικος Βάνιας, στίς 6 Αυγούστου τό απόγευμα, έπαθε τά εξής. Ή Ευαγγελία από τά μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή.

“Έκανε τήν ζωή της” μή έχοντας καμμία σχέση μέ τόν Θεό καί τήν Εκκλησία, καί τελευταία συζούσε παράνομα μέ έναν παντρεμμένο, τόν Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει τήν γυναίκα του…

Ό Θεός όμως περίμενε τήν μετάνοιά της…

Στίς 6 Αυγούστου τού 1958 , ημέρα Τετάρτη, στίς 7 τό απόγευμα πήγε φαγητό στόν φίλο της πού έβοσκε τά πρόβατα. Τό έδωσε, καί φεύγοντας από εκεί γιά τό σπίτι της, τής παρουσιάστηκαν στόν δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα…

Τήν φοβέριζαν, γιατί είχε έλθει πιά ή οργή τού Θεού επάνω της καί έπρεπε νά ξεκαθαρίσει τήν θέση της. Άλλοι τήν έδερναν, άλλοι τήν τραβούσαν νά τήν πνίξουν στό νερό, άλλοι τήν έσπρωχναν δεξιά καί αριστερά…

Τελικά τήν πήγαν σ΄ ένα μαντρί, καί εκεί όλη τήν νύκτα πέρασε αφάνταστη τιμωρία…

Τήν επόμενη μέρα, στίς 1 τό μεσημέρι, τήν βρήκαν σέ μιά καλύβα βασανιζόμενη από ακάθαρτα πνεύματα.

Είχε δαιμονισθεί !

Τήν πήραν καί τήν έφεραν στό σπίτι της, καί εκεί, δέν έπαψε νά φωνάζει δυνατά καί νά συνομιλεί μέ πονηρά πνεύματα δεχόμενη φοβερό ξύλο από αυτά…

‘Ολα τά παραπάνω τά διαβεβαιώνω σάν ιερέας τού χωριού καί σάν αυτόπτης μάρτυρας, μιά καί μέ κάλεσαν νά τής διαβάσω εξορκιστικές ευχές γιά νά ησυχάσει…

Στίς 6 τό απόγευμα φέραμε στήν δαιμονισμένη, τήν εικόνα τών Παμμεγίστων Ταξιαρχών, καί όπως ομολόγησε μετά ή ίδια, συνέβησαν περίεργα καί θαυμαστά πράγματα…

Μέ τήν είσοδο τής εικόνας τών Αρχαγγέλων στό σπίτι της είδε έναν αστραπόμορφο νέο μέ σπαθί πού τής είπε,

– ” Μή φοβάσαι, εγώ θά σέ απαλλάξω από όλα αυτά, αλλά θά σταματήσης τίς αμαρτίες πού μέχρι σήμερα έκανες καί θά μετανοήσεις. Εγώ θά είμαι μαζί σου ! Νά τό πείς αυτό παντού, ότι ή Εκκλησία έχει ζωντανή θρησκεία, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά μετανοήσει…”

Καί αμέσως, μέ τά τελευταία λόγια τού Αρχαγγέλου, τά πνεύματα τού σκότους διαλύθηκαν, έπαψαν τά φαινόμενα καί επανήλθε ατόν εαυτό της. Σηκώθηκε, προσκύνησε τήν εικόνα ευχαριστώντας τούς Αγίους γιά τήν προστασία τους καί υποσχέθηκε αλλαγή ζωής από τήν ίδια ώρα !…

Σήμερα είναι καλά, διηγούμενη όσα είδε καί έπαθε, καί ενθυμούμενη πάντα τόν Αρχάγγελο Μιχαήλ όμοιο μέ αστραπή μέ τό σπαθί στό χέρι, πού τήν έσωσε από τήν τιμωρία τών ακαθάρτων πνευμάτων…

Τά παραπάνω τά γράφω σάν αυτόπτης μάρτυς τών εν λόγω συμβάντων…

Ο ιερεύς τού χωριού

π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης, Βάνια Τρικάλων, 1958 – Αυγούστου 10

https://simeiakairwn.wordpress.com/

Πῶς νά γλιτώνω ἀπό τούς λογισμούς;

Πρόσεχε τό μυαλό σου νά μή σοῦ φεύγει ἐδῶ καί ἐκεῖ, ἀλλά κόλλησέ το σφιχτά εἰς τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καί ὠσάν νά εἶναι ἔμπροσθέν σου, νά Τόν ἱκετεύεις ἐπικαλούμενος τό ὄνομά Του μέ πόνον ψυχῆς καί τότε θά ἴδης πόσην ὠφέλειαν θά βγάλεις.

Τούς κακούς λογισμούς ἔξω γρήγορα μέ τίς κλωτσιές νά τούς διώκεις, "ἔξω ἀλῆτες", νά φωνάζεις "ἀπό τόν ναόν τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ψυχήν μου"! Δίωκε τούς κακούς λογισμούς ἀμέσως, μόλις ἔλθουν, μήν τούς ἀφήνεις μέσα σου, διότι κινδυνεύεις νά ὑποστεῖς πληγήν καί ὕστερα χρειάζονται δάκρυα καί στεναγμοί. 

Κάμνε ὑπομονήν, παιδί μου, φεῦγε ὡς ἀπό φωτιά τούς λογισμούς, διότι αὐτοί ἐρημώνουν τήν ψυχήν, τήν ψυχραίνουν, τήν νεκρώνουν! Ἐάν ὅμως τούς διώκωμεν μέ τήν ὀργήν, μέ τήν προσοχήν καί τήν εὐχήν, γίνονται πρόξενοι μεγάλης ὠφέλειας. Διά τοῦτο ἀγωνίζου, μή φοβοῦ, ἐπικαλοῦ τόν ἕτοιμον ἰατρόν μας, δέν χρειάζονται πολλαί παρακλήσεις, δέν ζητεῖ χρήματα, δέν σιχαίνεται πληγάς, δέχεται δάκρυα, ὡς καλός Σαμαρείτης περιθάλπει καί ἐπιμελεῖται τόν τραυματισμένον ἀπό τούς νοητούς ληστάς. 

Ἄς σπεύσωμεν λοιπόν εἰς Αὐτόν. 

Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

elderephraimarizona.blogspot.gr

Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν Σαλός καί οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ

Μια φορά πήγαν στον Γέροντα δύο γυναίκες Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τις έστειλαν για να δουν αν ο π. Γαβριήλ θα τις έφερνε στην οδό της αληθείας. Όταν μπήκαν στο κελί, ο π. Γαβριήλ, με ένα μυστηριώδες ύφος στη φωνή του, φώναξε:

— Ήρθε το χαλάζι και βρήκε την πέτρα!

Μετά άρχισε να κλαίει για πολλή ώρα. Οι γυναίκες, μην αντέχοντας άλλο, τον ρώτησαν γιατί έκλαιγε.

— Πώς να μην κλαίω; Για όλους τους χριστιανούς η πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών είναι ανοιχτή, όμως εγώ από τις αμαρτίες μου δεν μπορώ να μπω! Κι αυτοί οι Ιεχωβάδες, πέντε εκατομμύρια στον κόσμο, λένε ότι θα σωθούν μόνο 144 χιλιάδες. Αυτοί έχουν πιάσει όλες τις θέσεις, κι εμένα ποιος θα με βάλει μέσα;

Οι γυναίκες τα έχασαν. Δεν ήξεραν τι ν’ απαντήσουν.Ύστερα τους μίλησε για την πλάνη στην οποία βρίσκονταν, τους δίδαξε την ορθή πίστη και, τέλος, έγιναν μοναχές στο μοναστήρι Μπόδμπε.

Η Μτσχέτα και η γύρω περιοχή είναι γεμάτη με εκκλησίες και μοναστήρια, όπου οι προσκυνηματικές εκδρομές είναι συνηθισμένες. Μια μέρα η αυλή του μοναστηριού Σαμτάβρο γέμισε παιδικές φωνές. Η ανυπόμονη φύση των παιδιών τα έκανε να τρέχουν παντού. Οι δάσκαλοι δυσκολεύονταν να τα συμμαζέψουν. Ένα μόνο παιδί στεκόταν παράμερα. Πλησίασε την πόρτα της εκκλησίας, γύρισε αμέσως προς την πύλη για να βγει, και μετά πάλι, σαν κάποιος να το τραβούσε πίσω, κοίταζε την εκκλησία με βουρκωμένα μάτια. Ο π. Γαβριήλ καθόταν πάνω στις σκάλες και τα παρακολουθούσε όλα. Ξαφνικά έβαλε μια δυνατή φωνή και τα παιδιά από την τρομάρα τους μπήκαν στο ναό. Τότε ο Γέροντας είπε στην Ταμάρη που ήταν δίπλα του:

— Το παιδί αυτό που κάθεται μόνο του είναι Ιεχωβάς, όπως και οι γονείς του. Και βλέπεις τι κάνει ο Πονηρός; Δεν το αφήνει να μπει στην εκκλησία! Αλλά ούτε η χάρις του Κυρίου το αφήνει να βγει έξω.

Τότε ο Γέροντας το σταύρωσε, και το παιδί, σαν να ελευθερώθηκε από βαριές αλυσίδες, ξέγνοιαστο και χαρούμενο, μπήκε στο ναό. Αφού όλα τα παιδιά προσκύνησαν, βγήκαν ήρεμα από την εκκλησία. Ο π. Γαβριήλ, γελώντας, είπε τότε στην Ταμάρη:

— Ήρθαν αγριοκάτσικα και φεύγουν αρνιά!

Ο π. Γαβριήλ δεν επέτρεπε στα πνευματικά του παιδιά να μιλάνε με αιρετικούς γιατί έτσι άνοιγαν επικοινωνία με το κακό. Μια μέρα, δύο Ιεχωβάδες πήγαν σε ένα γειτονικό μου σπίτι κι οι γείτονες κάλεσαν εμένα να τους μιλήσω. Τους μίλησα, αλλά αυτοί δεν ήθελαν να καταλάβουν τίποτα. Εγώ βιαζόμουν να πάω στον π. Γαβριήλ και τους άφησα. Στον Γέροντα δεν έκανα λόγο καθόλου γι’ αυτό. Κάποια στιγμή όμως μου είπε:

— Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να κάνεις κήρυγμα στους Ιεχωβάδες; Δεν είσαι απόστολος. Όποιος επιτρέπει σε αιρετικό να μπει στο σπίτι του, για να του μιλήσει για την ορθή πίστη, βάζει μέσα τον Πονηρό, και πώς μετά θα βγει από εκεί; Εσύ είχες καμιά ευλογία από ιερέα να κάνεις κήρυγμα; Όταν μιλάς με αιρετικούς, πρέπει να αποκαλύπτεις τα λάθη τους. Όμως εσύ άρχισες να μιλάς αλαζονικά, λέγοντας πως εμείς οι Ορθόδοξοι είμαστε πιο δυνατοί. Έτσι οδηγήθηκες από τον Πονηρό στην αμαρτία της περηφάνιας. «Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τούς μαργαρίτας υμών έμπροσθεν χοίρων, μηδέ καταπατήσωσιν αυτούς έν τοις ποσίν αυτών καί στραφέντες ρήξωσιν υμάς». 

Στους αιρετικούς δεν κάνει να μιλάς, γιατί τους δίνεις αφορμή να βλασφημούν περισσότερο τον Κύριο. Αν ο μουσουλμάνος τηρεί τις δέκα εντολές, θα τον ευλογήσει ο Θεός και θα του φανερώσει το δρόμο προς την αλήθεια και έτσι θα στραφεί προς την Ορθοδοξία. Όπως ο απόστολος Παύλος που τηρούσε τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης ειλικρινά, καρδιακά και όχι φαρισαϊκά. Κι ο Θεός τον ελέησε και τον ξεχώρισε.

Σ’ ένα πυκνό δάσος ζούσε μια φυλή. Οι άνθρωποι αυτοί, όταν χρειαζόταν, έφερναν βροχή με την προσευχή τους κι ότι άλλο ζητούσαν ο Θεός τούς το ικανοποιούσε. Στο τέλος τους έστειλε και δύο ιεραποστόλους, οι οποίοι όταν είδαν τα θαυμαστά που συντελούνταν απόρησαν και είπε ο ένας στον άλλον: «Βλέπεις αυτοί πόσα μεγάλα θαύματα κάνουν μόνοι τους; Αυτοί δεν προσκυνούν τον ήλιο, το φεγγάρι και τ’ άλλα είδωλα, αλλά προσεύχονται ενώπιον Εκείνου που δημιούργησε τον ήλιο, το φεγγάρι, τον ουρανό και όλα. Ο Θεός βλέπει την καθαρή καρδιά τους και γι’ αυτό ακούει τις παρακλήσεις τους. Γι’ αυτό έστειλε και μας εδώ, για να κηρύξουμε την αλήθεια και να τους βαπτίσουμε. Το γράφει το Ευαγγέλιο: «Ζητείτε και εύρήσετε»».

Μια φορά έτυχε να περπατήσω στις παλιές περιοχές της Τιφλίδας. Προσπέρασα τους αρμένικους ναούς και μέσα μου τους κατηγόρησα ως αιρετικούς. Στη συνέχεια, επισκέφτηκα τον Γέροντα. Κάθισα αλλά δεν του είπα τίποτα. Εκείνος όμως είπε:

— Ναι, αλλά τι σου φταίει το Ετσμιαδζίνι; Όπως για μας είναι το Σβετιτσχοβέλι, έτσι γι’ αυτούς είναι το Ετσμιαδζίνι. «Ετσμιαδζίνι» σημαίνει «Ένας που ήρθε». Εκεί εμφανίστηκε ο Θεός, και είναι σπουδαίο και άγιο μέρος. Και πού ξέρεις πότε χτίστηκαν αυτοί οι ναοί; Μήπως τους έχτισαν πριν γίνουν οι Αρμένιοι μονοφυσίτες; 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

http://agapienxristou.blogspot.gr

Εξωγήινοι: Ο κόσμος της παραίσθησης!!

Αλίμονο που έχει καταντήσει ο άνθρωπος!

Να ψάχνει για σωτήρες σε άλλους πλανήτες.

Να εμπιστεύεται ό,τι του πλασάρουν, αβασάνιστα. 

Να μην έχει πλέον που την κεφαλήν κλίνει. 

Να περιμένει λέει την σωτηρία του, από τους άλλους πλανήτες.

Από πιο «εξελιγμένα» όντα.

Τελικά τα πάντα γίνονται για να παρασύρουν τους ανθρώπους μακρυά από τον αληθινό Θεό.

Όλα για να υποδουλωθεί ο άνθρωπος σε αποκρυφιστικά, δαιμονικά και παραφυσικά φαινόμενα.

Τί θα κερδίσεις άνθρωπε, εσύ που εγκατέλειψες τον Χριστό και κυνηγάς την σωτηρία αλλού;

Εσύ που λες πως δεν υπάρχει τίποτα, πως δέχεσαι τώρα αβίαστα το τίποτα; 

Γνωρίζεις τί κάνεις;

Μήπως θεωρείς τον εαυτό σου πιο έξυπνο από τους αγίους, που μας προειδοποιούν αιώνες τώρα για τα τεχνάσματα αυτά, και τη δαιμονική απάτη;

«Στους έσχατους χρόνους να μην κοιτάτε τον ουρανό: Μπορεί να πλανηθείτε από τα ψευδοσημεία πού θα παρουσιάζονται εκεί. Θα εξαπατηθείτε και θα απωλεσθείτε…» 

῞Ηξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾖ οὐρανοὶ ροιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται. (Β’ Πέτρου 3,10)

Τά U.F.O. εμφανίζονται για πρώτη φορά το 1948 με μορφή ιπταμένων δίσκων, τρέχουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, και γίνονται άφαντα μπροστά στα μάτια αυτοπτών μαρτύρων. Η παρουσία των φαινομένων αυτών, κατά την γνώμη πολλών Αγιορειτών πατέρων αλλά και άλλων πνευματικών προσώπων, είναι ότι όλα αυτά είναι μετασχηματισμοί δαιμόνων και ανήκουν στα προαναγγελλόμενα σημεία πού είπε ο Χριστός, όταν ρωτήθηκε για την συντελεία του κόσμου, «φόβητρα και σημεία απ΄ουρανού μεγάλα έσται ». ( Λουκάς κα΄11).

Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι δαίμονες μπορούν να πάρουν την μορφή ακόμη και « αγγέλων φωτός».

«Γρηγορείτε λοιπόν και προσεύχεσθε» (Μαρκ. ιδ’38), είναι το πρόσταγμα για να μην έχουμε πειρασμούς στην Πίστη μας. Να προσευχόμαστε για να μην εισέλθουμε στον πειρασμό του δαίμονα της βλασφημίας και της οίησης.

Να προσευχόμαστε να μην δούμε, κατά παραχώρηση του Θεού, τους φανερούς πειρασμούς των … αισθήσεων, που ο διάβολος ξέρει πως να δημιουργεί όταν το επιτρέπει ο Θεός λόγω των ανόητων λογισμών που καλλιεργούμε…

Να προσευχόμαστε λοιπόν έτσι ώστε να μην έχουμε πειρασμούς της ψυχής μέσα από αμφιβολίες και προκλήσεις, με τις οποίες η ψυχή σύρεται βίαια σε μεγάλη σύγκρουση. 

Αμήν.

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

Προσευχή στον Κύριο

Κύριε, συνήθεια το 'χω να Σε ευχαριστώ για τα ξεχωριστά, τα ιδιαίτερα, τα αναπάντεχα δώρα Σου.

Απόψε θα Σε ευχαριστήσω για το δεδομένο, το απλό και το καθημερινό δώρο του ύπνου.

Αλλά μήπως δεν είναι κι αυτό από τα ξεχωριστά θεία δώρα;

Πόσοι άνθρωποι την ώρα αυτή ξαγρυπνούν...

Αν μπορούσα να τους μετρήσω...

Άλλοι δεν έχουν κρεβάτι, γιατί μια συμφορά τους έριξε στον δρόμο, κι άλλοι δεν έχουν ηρεμία κι από τις τύψεις δεν μπορούν να κλείσουν μάτι.

Άλλοι δεν νοιώθουν ασφαλείς καθώς ο τόπος τους βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση κι άλλοι κοιμούνται, γιατί εδόθη αυτοίς «σκόλωψ τη σαρκί», η δοκιμασία της αϋπνίας ή κάποιας βαρειάς ασθένειας.

Άλλοι ξαγρυπνούν για να μηχανευτούν τρόπους και να κερδίσουν περισσότερα, κι άλλοι για να καταστρώσουν σχέδια φονικά και ολέθρια.

Κύριε, Σ’ ευχαριστώ για το ακριβό και πολύτιμο δώρο του ύπνου.

Ένα δώρο που θεωρούσα κοινό και δεδομένο για κάθε άνθρωπο, αλλά που δυστυχώς η αφροσύνη της εποχής μας το έχει κάνει τόσο σπάνιο..

Σ’ ευχαριστώ για τον ατάραχο ύπνο που μου χαρίζεις...

Μνήσθητι, Κύριε, όσων κι απόψε δεν θα κοιμηθούν...

Αμήν.

http://paraklisi.blogspot.gr

«Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!

Η γιαγιά μου, από την πλευρά του πατέρα μου, σε όλη της τη ζωή ήταν μια απλή χωρική από τη Συρία, που δεν ήξερε ούτε να γράφει, ούτε να διαβάζει.

Ήταν όμως ειλικρινά θρήσκα. Ότι έκανε είχε πάντοτε το όνομα του Θεού στα χείλη της. Aλλά δεν ανέφερε μόνο το Όνομά Του.

Έλεγε τουλάχιστον εκατό φορές την ημέρα: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!… Καί όχι μόνο όταν της συνέβαινε κάτι καλό.

Αν η σούπα χυνόταν καθώς έβραζε και πάλι έλεγε: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου. Σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!

Τη ρώτησα κάποτε γιατί ευχαριστούσε τον Θεό για κάτι κακό.

Γέλασε και μου είπε ότι αν κάτι κακό συμβαίνει είναι γιατί έχουμε ξεχάσει τη σύνδεσή μας με τον Θεό. Εκείνη την εποχή το βρήκα αυτό πολύ παράξενο, έστω κι αν εκείνη επέμενε να κάνω κι εγώ το ίδιο.

Κάποτε, έγδαρα το γόνατό μου κι εκείνη μου είπε να πω: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!

Κατά περίεργο τρόπο αυτές οι λέξεις είχαν αποτέλεσμα και ένοιωσα καλύτερα το γόνατό μου. Όταν έγινα πέντε χρονών πήγα στο σχολείο. Προερχόμουν από έγχρωμη φυλή και τα γαλανομάτικα και ξανθόμαλλα παιδιά με κορόιδευαν συνήθως. Επειδή το χρώμα μου ήταν σκούρο, το παρατσούκλι μου ήταν «ο Αράπης». Μισούσα το σχολείο και παρακαλούσα τους γονείς μου να μην με αναγκάζουν να πηγαίνω.

Ένοιωθαν άσχημα για μένα, αλλά δεν μπορούσαν και να με προστατέψουν για πάντα. Τότε, η Σίτου μου (η Συριακή λέξη για τη γιαγιά) άκουσε τι μου συνέβαινε και μου είπε ότι έπρεπε να λέω: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου», κάθε φορά που τα παιδιά με έβριζαν. Εκείνη τη στιγμή θεώρησα ότι επρόκειτο για την πιο ανόητη ιδέα που είχα ακούσει ποτέ μου. Λίγες μέρες όμως αργότερα, όταν ένα ολόκληρο τσούρμο παιδιών άρχισε να φωνάζει: «Αράπη, Αράπη, Αράπη», συνέβη κάτι: Συγκρατούσα τα δάκρυά μου, προσπαθώντας με όλες τις δυνάμεις του κορμιού μου, να μη φανώ μυξιάρικο και να μην τους επιτρέψω να με δούν να κλαίω. Αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ.

Τα δάκρυα θα ξεσπούσαν οπωσδήποτε. Τότε θυμήθηκα τα λόγια της Σίτου μου: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»! Άρχισα να τα επαναλαμβάνω σιωπηλά μέσα μου: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου. Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»! Κι αυτό βοήθησε. Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη, αλλά τα δάκρυα εξαφανίστηκαν. Ξαφνικά έπαψα να νοιάζομαι τόσο πολύ για το τι σκέφτονταν για μένα. Ίσως αυτό συνέβη γιατί ένοιωσα, ότι είχα κι εγώ τώρα ένα φίλο: τον Θεό. Όλα αυτά έγιναν εδώ και πολλά χρόνια. Από τότε, έχω γίνει ένας επιτυχημένος σεναριογράφος. Έχω ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο κι έχω συναντήσει εκατοντάδες θαυμάσιους ανθρώπους.

Η ζωή μου είναι ωραιότερη από ότι θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Καί σε όλη μου τη ζωή συνεχίζω πάντα να λέω: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»! Ορισμένες φορές το λέω εκατό φορές την ημέρα, ακριβώς όπως έκανε η αγαπημένη μου γιαγιά. Νιώθω και τώρα την ανάγκη να το πω: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου. Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου. Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!

Murray Salem Αμερικανός ηθοποιός και σεναριογράφος

http://proskynitis.blogspot.gr

Ελλάδα & Κύπρος στην «Εντατική» Τα Γεγονότα που έρχονται & ο Ρόλος του Ελληνισμού

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ