Ω άνθρωπε, ...

...μάθε την κατά Χριστόν ταπείνωση, και ο Κύριος θα σου χαρίσει να γευθείς τη γλυκύτητα της προσευχής. Κι αν θέλεις να προσεύχεσαι καθαρά, γίνε ταπεινός, γίνε εγκρατής, εξομολογήσου ειλικρινά και θα σε αγαπήσει η προσευχή. Γίνε υπάκουος, υποτάξου ευσυνείδητα στις αρχές, μείνε ευχαριστημένος με όλα, και τότε ο νους σου θα καθαριστεί από μάταιους λογισμούς. Να θυμάσαι πως σε βλέπει ο Κύριος, γι' αυτό πρόσεχε, μήπως λυπήσεις με κάτι τον αδελφό, μην τον κατακρίνεις και μη τον στενοχωρήσεις ούτε μ' ένα βλέμμα, και το Πνεύμα το Άγιο θα σε αγαπήσει και θα σε βοηθήσει σε όλα…

Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης 

http://orahmas.blogspot.gr

...Όταν φθάσαμε στην Εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας μου είπε ο Κύριος

...Όταν φθάσαμε στην Εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας μου είπε ο Κύριος:

«Να Την τιμάς κι εσύ και όλοι οι πιστοί,που έχουν εξαγοραστεί με το Αίμα μου,γιατί χάρισε στον κόσμο την σωτηρία.

Να, αυτή τη στιγμή στην Εκκλησία η αγρυπνία έφθασε στην ενάτη Ωδή και όλοι μεγαλύνουν την Θεοτόκον και Μητέρα του Φωτός…»

Όσιος στάρετς Ιωνάς του Κιέβου

http://proskynitis.blogspot.gr

Σε αποδέχομαι Χριστέ.......

*Όπως και νά' ναι σε απεκδέχομαι Ιησού Χριστέ, 

καλά το θέρος ή την άνοιξη αλλά και μέσα στο χειμώνα…. 

Τ. Παπατσώνης

**ένας σπουδαίος στίχος του μεγάλου ποιητή μας, που με μοναδικό τρόπο φανερώνει αυτό που χιλιάδες σελίδες, θεολογίας προσπάθησαν να πουν. Ότι ο μεγάλος πειρασμός του ανθρώπου, είναι να παραμείνει πιστός, όχι μονάχα όταν όλα πηγαίνουν καλά στην ζωή του, αλλά κυρίως όταν έρχεται η βαρυχειμωνιά των δοκιμασιών και τα πράγματα δεν έρχονται έτσι όπως τα περιμέναμε. Τότε δοκιμάζεται η πίστη μας, στο Θεό στους ανθρώπους στο εαυτό μας. Στα δύσκολα..."αλλά και μέσα στο χειμώνα..". Τότε η μένουμε πιστοί στην αγάπη Του ή τον προδίδουμε στην συκή του φόβου και του θέλω μας.

π. λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr

Δε βαριέσαι… Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση

«Άμα πεθάνει κανείς… άμα κλείσει, τα μάτια του… πάει… όλα τελείωσαν. Ποιός γύρισε από τον άλλο κόσμο να μας πει, αν είναι τίποτε;… Δε βαριέσαι… Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση.

Λόγια γνωστά. Χιλιοειπωμένα. «Τροπάριο»! Τα λένε συνεχώς πολλοί. [...] Αλλά δεν είναι.

[...] Θέλετε να το διαπιστώσετε; Ρωτήστε τους! Όχι πολλά πράγματα. Μόνο τούτο:

- Πώς το καταλάβατε; Πώς φθάσατε σ’ αυτή τη διαπίστωση; Τί έρευνα κάνατε;

Δεν έχουν τί να απαντήσουν. Όμως έρχονται τα γεγονότα, που φανερώνουν, πόσο εκτός πραγματικότητας είναι κάτι τέτοιες «διαπιστώσεις»! [...] Γεγονότα είναι οι συνεχείς και αδιάκοπες εμφανίσεις και παρεμβάσεις των αγίων στην ζωή μας. Και όλη η παρουσία των αγίων στη ζωή μας, μας λέει, όχι απλά «κάτι», αλλά «κάτι» για την μετά θάνατο ζωή. Το θαυμαστό είναι ότι για εκείνη την πραγματικότητα μας αποκαλύπτουν αισθητά την αλήθεια όχι μόνο άγιοι, αλλά και αμαρτωλοί. Στο βιβλίο «Στάρετς Βαρσανούφιος», ο όσιος αυτός Ρώσσος αναφέρει, ότι μια χήρα του διηγήθηκε τα εξής:

«Μερικά χρόνια πριν, όταν έχασα τον άνδρα μου, ήμουν φοβερά λυπημένη. Η ζωή είχε χάσει για μένα κάθε ενδιαφέρον· και η σκέψη για αυτοκτονία ερχόταν στο νου μου όλο και πιο συχνά. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την παραμονή του Πάσχα εκείνης της τραγικής για μένα χρονιάς. Με την φροντίδα της μητέρας όλα ήταν έτοιμα για τον μεγάλο εορτασμό· και το σπίτι μας είχε πάρει την πανηγυρική του όψη. Μόνο που στην ψυχή μου δεν είχα Πάσχα! Αντίθετα μάλιστα, κυριαρχούσε εκεί το ζοφερό σκοτάδι της απογοήτευσης. Η μητέρα μου όμως, που ήξερε τη βαρειά μου ψυχική κατάσταση, δεν με άφηνε ούτε βήμα να κάνω από κοντά της, χωρίς να με παρακολουθεί. Και τότε εγώ, σαν χρόνο κατάλληλο να φέρω σε πέρας το λογισμό μου, να θέσω τέρμα με την αυτοκτονία στη ζωή μου, διάλεξα τη νύχτα του Πάσχα. Έτσι δεν θα ήταν στο σπίτι, σκεφτόμουν, κανένας -εκτός από την κορούλα μου- να με εμποδίσει! Είπα λοιπόν στην μητέρα μου, πως εγώ θα αργούσα λίγο, γιατί με πονούσε τάχα το κεφάλι. «Καλά τότε, ξάπλωσε λίγο -με συμβούλευσε η μητέρα- και, αφού σου περάσει το κεφάλι, θα πάμε μαζί στην εκκλησία».

Για να αποφύγω την κουβέντα της ξάπλωσα. Και χωρίς να το καταλάβω αποκοιμήθηκα. Και ξαφνικά βλέπω ένα παράξενο όνειρο. Ευρίσκομαι σε κάποιο σκοτεινό και τρομακτικό υπόγειο. Μακριά, βλέπω τεράστιες φλόγες. Και από το κάτω μέρος του υπογείου αυτού χώρου, κατακαμένη, φρικιαστική, μ’ ένα σχοινί στο λαιμό, τρέχει προς το μέρος μου μια παλιά μου συμμαθήτρια. «Όλγα, Όλγα, τί κάνεις;» Φωνάζω. «Δυστυχή, και συ θέλεις νά ’ρθης εδώ;» μου σκούζει εκείνη. Και αμέσως αντηχεί ο γλυκύς ήχος της μεγάλης μας καμπάνας».

Ήταν η καμπάνα της εκκλησίας, που χτυπούσε για την ακολουθία της Αναστάσεως. Η Όλγα με το σχοινί στο λαιμό, που είχε φανεί μέσα σ’ εκείνη τη φρικτή κατάσταση, είχε αυτοκτονήσει πριν ένα χρόνο.

Το γεγονός αυτό συνέτισε την απελπισμένη γυναίκα. Την έβγαλε από το τέλμα της απόγνωσης, που είναι η χειρότερη παγίδα του διαβόλου. Και εμάς μας διδάσκει ότι:

Ναι. Έχουν έλθει και έρχονται και θα έρχονται από τον «άλλο κόσμο» πολλοί· και άγιοι και αμαρτωλοί· και μας το λένε καθαρά ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος· και ότι μετά τον θάνατο ακολουθεί η αιώνια ζωή, ή η αιώνια κόλαση.

Δεν υπάρχει για τον άνθρωπο, μεγαλύτερο λάθος, από το να μη προσδοκά «Ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος». 

Πηγή: Αρχιμ. Σάββα Δημητρέα, «Κατεύθυνον τα διαβήματά μου». Εκδ.: Ι.Μ. Προφ. Ηλιού, Πρέβεζα

http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Τα λόγια εκείνου του Γέροντα αντηχούν ακόμη στ΄ αυτιά μου. Καθώς παρακολουθούσα τον λόγο του, έναν λόγο Θεού, με όλη μου την προσοχή κράτησα μέσα στην καρδιά μου αυτή την τόσο πολύτιμη φράση του: «Θα δώσουμε μαρτυρία με την ομολογία της πίστεώς μας».

Πόσο, όμως, εμείς ως χριστιανοί ορθόδοξοι το κάνουμε αυτό με τα λόγια και τις πράξεις μας; 

Πόσο είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε στα δύσκολα χρόνια που έρχονται ;

Στην καθημερινότητά μας συναναστρεφόμαστε με διάφορους ανθρώπους και συνομιλούμε μαζί τους για διάφορα θέματα. Ακούμε να μιλάνε για τους πολιτικούς, τις ομάδες, τα ζώδια και τη μόδα, για σχέσεις και χωρισμούς και τόσα άλλα που αφορούν καθαρά κοσμικές συζητήσεις. Καλούμαστε να συμμετέχουμε κι εμείς καθώς είναι μέρος πλέον της ζωής μας. Πόσο όμως ομολογούμε δυνατά και ξεκάθαρα τις δικές μας απόψεις για όλα όσα μας δίδαξε ο Χριστός; Όταν μας ζητούν την γνώμη μας τι απάντηση δίνουμε; Ομολογούμε την πίστη μας και την στάση μας απέναντι σε όλα αυτά ή τοποθετούμαστε διπλωματικά, για να μην μας απορρίψουν ή για να μην χάσουμε τα δεδομένα μας; Μας ενδιαφέρει να είμαστε αρεστοί στα μάτια του Θεού ή του κόσμου;

Όταν ο Θεός δει την καλή μας διάθεση θα μας χτυπήσει την πόρτα και θα μας δώσει την ευκαιρία να ομολογήσουμε την πίστη μας και μέσα από τις πράξεις μας. Θα μας δώσει δύναμη να κάνουμε ένα χριστιανικό έργο. Πόσο, όμως, θα διαθέσουμε από τον προσωπικό μας χρόνο, για να το πραγματοποιήσουμε; Πόσο θα θυσιάσουμε τον ύπνο μας, την ξεκούρασή μας και το βόλεμά μας για να κάνουμε έργο Χριστού;

Ακούμε για τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, αλλά το βλέπουμε και μόνοι μας πως ήδη διανύουμε δύσκολα χρόνια. Αν σήμερα δεν ομολογούμε την πίστη μας, στα χειρότερα τί θα κάνουμε; Όταν μας ζητηθεί να σφραγιστούμε με το χάραγμα του θηρίου, θα αρνηθούμε ή θα υποταχθούμε σε ότι μας ζητηθεί, για να μην χάσουμε την ασφάλεια που θα έχουμε την εντύπωση ότι θα μας εξασφαλίσει; Ας μην γελιόμαστε! Η αλήθεια είναι ΜΙΑ και την νιώθουμε όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην ψυχή μας. Η αλήθεια είναι να ζήσουμε κοντά στον Χριστό και να θυσιάσουμε ακόμα και την ζωή μας για Εκείνον. Η σάρκα ας καεί, ας πεινάσει, ας βασανιστεί, ας βρομίσει. Η ψυχή, όμως, θα μείνει καθαρή και θα νιώσει την απέραντη αγάπη του πολυεύσπλαχνου Θεού μας.

Ας προσευχηθούμε να μας δίνει δύναμη ο Θεός να ομολογούμε καθημερινά την πίστη μας με τα λόγια και τις πράξεις μας και να μας ελεήσει στα δύσκολα χρόνια που έρχονται.

της Ελένης Παπαδοπούλου για το ιστολόγιο 

"ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ"

Ἀγκαλιάζουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ διχάζουν τοὺς Ὀρθοδόξους

῞Eνα ἀπό τά «σημεῖα τῶν καιρῶν» τῆς ἀποστατημένης ἐποχῆς μας εἶναι καί αὐτό: 

Ἐκεῖνοι, στούς ὁποίους ἔχει ἀνατεθεῖ τό ἔργο τοῦ φύλακα, σκοποῦ καί τσομπάνη τῶν λογικῶν προβάτων τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, ἀντί νά ἐντοπίζουν καί νά ἐξουδετερώνουν τούς νοητούς λύκους, τούς προβατόσχημους αἱρετικούς, τούς ἀγκαλιάζουν, ἐνῶ παράλληλα κατηγοροῦν γιά ὕπαρξη «φοβικῶν συνδρόμων» ὅσα πρόβατα ἀντιδροῦν στήν προδοσία.

Ἀναφερόμαστε στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, ὅπου ἐν μέσῳ τυμπανοκρουσιῶν καί εὐρυτάτης προβολῆς ἀπό τά ἁμαρτωλά Μ.Μ.Ε. πραγματοποιήθηκε ἡ λεγομένη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Μέσα σέ κλίμα χλιδῆς πετάχτηκαν ἑκατομμύρια εὐρώ, σέ καιρό οἰκονομικῆς κρίσης, γιά νά περάσει τό μήνυμα ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ἔχει παρωπίδες, δέν διεκδικεῖ ἀποκλειστικότητα, ξανοίγεται σέ ὅλους, αἱρετικούς, ἀκόμη καί ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ καί, ἄρα, εἶναι μία θρησκεία πού πληροῖ τίς προδιαγραφές τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας καί τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων· γι᾽ αὐτό ἐξ ἄλλου καί ὁ κύριος ἐμπνευστής καί....διοργανωτής τῆς Συνόδου (τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο) ἀπολαμβάνει τῆς ὑψηλῆς προστασίας καί φιλίας τῆς παγκόσμιας νεοταξίτικης ἐλίτ, ἐκφραζομένης κυρίως ἀπό τό «βαθύ κράτος» τῶν Η.Π.Α.

Τό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου ἦταν ἔντονα παρόν στό Κολυμπάρι, κάτω ἀπό δρακόντια μέτρα ἀσφαλείας. Φοβούμεθα ὅμως ὅτι ἀπουσίαζε −ἄν καί ἡμέρες Πεντηκοστῆς− τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, διότι αὐτό δέν γνωρίζει τή γλῶσσα τῆς ἐκκλησιαστικῆς διπλωματίας, τοῦ συμβιβασμοῦ, τῶν συμψηφισμῶν, τοῦ ναί καί τοῦ ὄχι ταυτόχρονα. Ἡ ὅλη μεθόδευση τῆς Συνόδου ἦταν καινοφανής καί ἀπαράδεκτη, μέ τόν ἀποκλεισμό τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τῶν ἐπισκόπων, καί −κυρίως− μέ τήν μή καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀλλά τή νομιμοποίησή της.

Ἡ σύγκληση τῆς Συνόδου ἦταν παράνομη, ἀφοῦ σύμφωνα μέ τόν Κανονισμό

Λειτουργίας, πού οἱ ἴδιοι οἱ ἐμπνευστές της ψήφισαν, δέν θά μποροῦσε νά πραγματοποιηθεῖ, ἐάν ἔστω καί μία Ἐκκλησία δέν συμφωνοῦσε.

Ἀπό τίς 14 Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀπεῖχαν 4 Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ἀντιπροσωπεύουν ὅμως τή μεγάλη πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων (τά Πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας, Ρωσσίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας). Ἤδη τό Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσσίας ἐδήλωσε, διά στόματος Μητροπολίτου Ἱλαρίωνος, ὅτι ἡ Σύνοδος εἶναι ἄκυρη ὡς παρανόμως συγκαλουμένη καί, συνεπῶς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας δέν θά δεχθεῖ τίς ἀποφάσεις της.

Αὐτό πού κατάφερε ἡ ἐκκοσμικευμένη Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου, μετά ἀπό 100 σχεδόν χρόνια προετοιμασίας (!) ἦταν ἀγκαλιάζοντας τούς αἱρετικούς νά διχάσει τούς Ὀρθοδόξους! Θλιβόμεθα βαθύτατα γιά τήν ἐξέλιξη αὐτή.

Εὐχόμεθα τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό ὁποῖον «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας», νά ἀναδείξει νέους Μάρκους Εὐγενικούς, οἱ ὁποῖοι, ὡς νέοι Μωυσεῖς, θά βγάλουν τήν Ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τή νοητή Αἴγυπτο καί ἀπό τή Βαβυλώνειο αἰχμαλωσία της στό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου καί στήν παναίρεση τοῦ ἀντιευαγγελικοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ (ΜΑΪΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2016)

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Σταχυολογήματα ἀντιαιρετικῶν ἐρωταποκρίσεων.

-Tί κάνουμε μέ αὐτόν πού φρονεῖ ἀσεβῶς, μέ τόν αἱρετικό;

"Ἀποφύγετε αὐτόν καί ἔτσι θά διατηρήσετε τήν πίστη σας καθαρή".

(Μέγας Ἀθανάσιος, P.G. 26, 1188 DC).

"Ἡ κοινωνία μέ αὐτόν μολύνει τήν πίστη μέ τίς εὐθύνες πού αὐτό συνεπάγεται. Λοιπόν ἡ ἐξωτερική ἀκοινωνησία προστατεύει ἀπό τήν ἐσωτερική ἀλλοτριότητα". 

(Ἅγιος Νεκτάριος, Περί τῶν σχέσεων μέ αἱρετικούς, Ἐκδόσεις Παναγόπουλου).

"Αἱρετικῶν ἀνθρώπων ἀποστρέφεσθαι".

(Μέγας Βασίλειος, P.G. 31, 649).

"Ἀπό αὐτούς πρέπει νά πεγαγόμαστε μακρυά ὅπως πεταγόμαστε ὅταν συναντᾶμε ἕνα φίδι, και νά διακόπτουμε κάθε κοινωνία καί νά φεύγουμε μέ ὅλη μας τή δύναμη, ἀκόμα κι ἄν μᾶς φαίνονται σεβάσμιοι καί πρᾶοι".

(Μέγας Φώτιος, ΕΠΕ 12, 400, 31).

"Ὄχι μόνο ἄν κάποιοι λένε συνολικά ἀντίθετα πράγματα πού ἀνατρέπουν τά πάντα, ἀλλά καί τό παραμικρό ἀντίθετο νά διδάξουν νά εἶναι ἀναθεματισμένοι". 

(Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, Ἑρμηνεία εἰς τήν Πρός Γαλάτας).

 http://kaiomenivatos.blogspot.gr/

Νά συναναστρεφόμαστε μέ τούς αἱρετικούς; Τί λέει ὁ Μέγας Ἀντώνιος

"Προσέξτε μόνο νά μή μολύνετε τούς ἑαυτούς σας μέ τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία τῶν Ἀρειανῶν, διότι ἡ διδασκαλί τους δέν εἶναι τῶν Ἀποστόλων, ἀλλά τῶν δαιμόνων καί τοῦ πατρός τους διαβόλου. Ὡς τέτοια δέ εἶναι ἀκαρποφόρητη καί παράλογη καί προϊόν διανοίας, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἀλογία τῶν ἠμιόνων".

("Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας β΄, σελ. 36)

"Καί κατά τήν πίστιν δέ, ἦταν λίαν θαυμαστός καί εὐσεβής. Διότι, οὔτε πρός τούς σχισματικούς Μελετιανούς ἐκοινώνησεν ποτέ, οὔτε πρός τού Μανιχαίους ἤ ἄλλους αἱρετικούς ὡμίλησε φιλικά…

Θεωρῶν καί διδάσκων τήν φιλίαν καί ὁμιλίαν μέ αὐτούς ὡς βλάβη καί ἀπώλεια ψυχῆς. 

Ἔτσι ἀκριβῶς ἐσιχαίνετο καί τήν αἵρεσιν τῶν Ἀρειανῶν καί προέτρεπε πάντας νά μήν προσεγγίζουν αὐτούς, οὔτε νά μετέχουν τῆς κακοδοξίας των".

(Ἀπό τήν βιογραφία τοῦ Μ. Ἀντωνίου πού γράφθηκε ἀπό τό Μ. Ἀθάνασιο) 

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΝΤΙΜΙΤΡΙ ΤΑΡΑΜΠΙΤΣ

Τα ακόλουθα είναι λίγα αποσπάσματα από τις προφητείες του Δίκαιου Ντιμίτρι Τάραμπιτς (καταγράφηκαν γύρω στο 1850). Ήταν ένας αγράμματος Σέρβος χωρικός που έζησε με έναν υπερβολικά ευσεβή ερημιτικό τρόπο στα μέσα του 19ου αιώνα, οι περισσότερες προφητείες του καταγράφηκαν από τον νονό του, τον ιερέα Πατέρα Ζαχαρία. Εδώ έχουμε αποσπάσματα από κείμενα που ασχολούνται με έναν μεγάλο πόλεμο μπροστά μας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πολλές από τις προφητείες του, του 20ου αιώνα, ειδικά εκείνες που περιλαμβάνουν τη Σερβία, έχουν βγει αληθινές. Βλέπεις νονέ μου, όταν ο κόσμος αρχίζει να ζει στην ειρήνη και στην αφθονία μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όλο αυτό θα είναι ακριβώς 

μια πικρή ψευδαίσθηση, γιατί πολλοί θα ξεχάσουν το Θεό και θα λατρεύουν μόνο τη δική τους ανθρώπινη εξυπνάδα…. Και ξέρεις νονέ μου, τι είναι η ανθρώπινη εξυπνάδα συγκρινόμενη με του Θεού τη θέληση και γνώση; Ούτε ακόμη μια μόνη σταγόνα στον ωκεανό! 

Οι άνθρωποι θα κατασκευάσουν ένα κουτί και μέσα του θα υπάρχει κάποιο είδος μηχανισμού με εικόνες, αλλά δεν θα είναι ικανοί να επικοινωνήσουν μαζί μου όντας νεκροί, παρόλο που αυτός ο μηχανισμός εικόνων θα είναι τόσο κοντά στον άλλο κόσμο όπως οι τρίχες στο ανθρώπινο κρανίο είναι κοντά η μια στην άλλη. Με τη βοήθεια αυτού του μηχανισμού ο άνθρωπος θα είναι ικανός να δει οτιδήποτε συμβαίνει σε όλον τον κόσμο. Οι άνθρωποι θα ανοίγουν πηγάδια βαθιά στο έδαφος και θα εξάγουν χρυσάφι (ένα άλλο όνομα για το ακατέργαστο λάδι είναι «μαύρος χρυσός»), το οποίο θα τους δώσει φως, ταχύτητα και δύναμη, και η γη θα χύσει δάκρυα λύπης γιατί θα υπάρχει πολύ περισσότερο χρυσάφι στην επιφάνειά της από ότι στο εσωτερικό της. 

Η γη θα υποφέρει εξαιτίας αυτών των ανοιχτών πληγών. Εκτός από τη δουλειά στους αγρούς, οι άνθρωποι θα σκάβουν παντού, σε σωστές και λάθος περιοχές, αλλά η αληθινή δύναμη θα είναι όλη γύρω τους, όντας μη ικανή να τους πει: «Έλα, πάρε με, δεν βλέπεις ότι είμαι εδώ, όλη γύρω σου;». Μόνο μετά από πολλά χρόνια, οι άνθρωποι θα θυμηθούν αυτήν την αληθινή δύναμη, και τότε θα αντιληφθούν πόσο ανόητο ήταν να ανοίγουν όλες αυτές τις τρύπες. Αυτή η δύναμη θα είναι επίσης παρούσα στους ανθρώπους αλλά θα πάρει πολύ χρόνο πριν την ανακαλύψουν και την χρησιμοποιήσουν. Έτσι ο άνθρωπος θα ζει για πολύ-πολύ καιρό ανίκανος να ξέρει για τον εαυτό του. Θα υπάρχουν πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι που θα πιστεύουν εξαιτίας των βιβλίων τους ότι ξέρουν και μπορούν να κάνουν τα πάντα. Αυτοί θα είναι το μεγάλο εμπόδιο για αυτήν τη διαπίστωση, αλλά από τη στιγμή που οι άνθρωποι αποκτήσουν αυτή τη γνώση, θα δουν τι είδος λάθους έκαναν όταν άκουγαν τους μορφωμένους. Όταν αυτό συμβεί, οι άνθρωποι θα λυπούνται γιατί δεν το ανακάλυψαν πιο πριν, γιατί αυτή η γνώση είναι τόσο απλή. Αυτοί θα πιστεύουν ότι η ψευδαίσθησή τους είναι η πραγματική αλήθεια, παρόλο που δεν θα υπάρχει αλήθεια στη σκέψη τους. Εδώ στην πατρίδα θα είναι το ίδιο όπως σε όλον τον κόσμο. 

Οι άνθρωποι θα αρχίσουν να μισούν τον καθαρό αέρα και αυτήν τη θεϊκή φρεσκάδα και όλη τη θεϊκή ομορφιά και θα την κρύβουν στη σύγκριση. Κανένας δεν θα τους αναγκάσει να το κάνουν, αλλά θα το κάνουν από τη δική τους ελεύθερη βούληση. 

Εδώ, στην Κρέμνα, πολλοί αγροί θα γίνουν λιβάδι και πολλά σπίτια θα εγκαταλειφθούν, αλλά τότε εκείνοι που έχουν φύγει θα γυρίσουν πίσω, να θεραπευτούν, αναπνέοντας καθαρό αέρα. Στη Σερβία δεν θα είναι δυνατόν να διακρίνεις έναν άνδρα από μια γυναίκα. Όλοι θα ντύνονται το ίδιο. Αυτή η δυστυχία θα έρθει σε μας από το εξωτερικό και θα παραμείνει επί μακρόν διάστημα. Ο γαμπρός θα παίρνει τη νύφη, αλλά κανείς δεν θα ξέρει ποιός είναι ποιός. Οι άνθρωποι θα χάνονται και θα γίνονται όλο και πιο αναίσθητοι μέρα με τη μέρα. Οι άνθρωποι θα γεννούνται μη γνωρίζοντας ποιός ήταν ο παππούς τους και ο προπάππος τους. Οι άνθρωποι θα σκέφτονται ότι ξέρουν τα πάντα, αλλά μόνο ένα πράγμα θα ξέρουν. Οι Σέρβοι θα χωρίσουν ο ένας από τον άλλο, και θα πουν: «Δεν είμαι Σέρβος, δεν είμαι Σέρβος». Ένας άθεος θα διεισδύσει κρυφά στο έθνος και θα ξαπλώσει στο κρεβάτι με τις Σέρβες αδερφές, μητέρες και συζύγους. Θα φέρουν τέτοια παιδιά ανάμεσα στους Σέρβους, τα οποία θα είναι τα χειρότερα γεννήματα από την αρχή του κόσμου. 

Μόνο αδύναμοι θα γεννούνται, και κανείς δεν θα είναι αρκετά δυνατός να γεννήσει έναν αληθινό ήρωα. Κάποια στιγμή, θα εξαφανισθούμε από τη δική μας γη. Θα πάμε βόρεια και τότε αντιλαμβανόμενοι τις πράξεις μας θα επιστρέψουμε. Όταν θα γυρίσουμε πίσω,θα αντιληφθούμε τη δυσάρεστη πραγματικότητα και θα καταδιώξουμε τον άθεο, να μην τον ξαναδούμε, στο όνομα του Θεού, ποτέ ξανά…. Όλος ο κόσμος θα πληγεί από μια παράξενη ασθένεια και κανείς δεν θα μπορεί να βρει θεραπεία, ο καθένας θα λέει: «εγώ ξέρω, εγώ ξέρω γιατί είμαι μορφωμένος και έξυπνος» αλλά κανείς δεν θα ξέρει τίποτα. Οι άνθρωποι θα σκέφτονται και θα σκέφτονται αλλά δεν θα μπορούν να βρουν τη σωστή θεραπεία, η οποία υπάρχει με τη βοήθεια του Θεού γύρω μας και μέσα μας. Ο άνθρωπος θα ταξιδεύει σε άλλους κόσμους να βρει ερήμους χωρίς ζωή και παρόλο που ο Θεός τον συγχωρεί, θα σκέφτεται ότι ξέρει περισσότερα από ότι ο Θεός για τον εαυτό του. 

Εδώ, παρά την αιώνιά ειρήνη του Θεού, δεν θα βλέπει τίποτα, αλλά θα αισθάνεται με την καρδιά και την ψυχή του όλη την ομορφιά και δύναμη του Θεού. Οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν στο φεγγάρι και τα αστέρια. Θα ψάχνουν για ζωή, αλλά ζωή όμοια με τη δική μας δεν θα βρουν. Θα είναι εδώ, αλλά αυτοί δεν θα μπορούν να το καταλάβουν και να δουν τι είναι ζωή. Έναν που έρχεται εδώ ο Θεός τον συγχωρεί, μη πιστεύοντας στο Θεό όπως είναι φυσικό για ένα αξιότιμο και σεβαστό πρόσωπο όταν επιστρέψει πίσω θα πει: «Ω, άνθρωποι, εσείς που αναφέρατε το όνομα του Θεού με αμφιβολία, πηγαίνετε εκεί που ήμουν, τότε θα δείτε ποιά είναι του Θεού η λογική και δύναμη». Οι περισσότεροι άνθρωποι θα ξέρουν, το λιγότερο θα αγαπούν και θα φροντίζουν ο ένας τον άλλο. Το μίσος θα είναι τόσο μεγάλο μεταξύ τους έτσι ώστε να φροντίζουν περισσότερο τα διαφορετικά μηχανήματά τους παρά τους συγγενείς τους. 

Ο άνθρωπος θα εμπιστεύεται το μηχάνημά του περισσότερο παρά τον πρώτο γείτονα…. Ανάμεσα στους ανθρώπους του έθνους, μακριά στα βόρεια, ένας μικρός άνδρας θα εμφανισθεί ο οποίος θα διδάξει τους ανθρώπους την αγάπη και τη συμπόνια, αλλά θα υπάρξουν πολλοί Ιούδες και υποκριτές έτσι ώστε θα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. 

Όχι μόνο ένας από αυτούς τους υποκριτές θα θελήσει να ξέρει τι είναι η αληθινή ανθρώπινη χάρη, αλλά τα σοφά τους βιβλία θα αγνοηθούν και όλοι οι λόγοι που θα πουν, και τότε, τότε οι άνθρωποι θα δουν πόσο αυταπατήθηκαν. Εκείνοι που θα διαβάζουν και γράφουν διαφορετικά βιβλία με αριθμούς θα σκεφτούν ότι ξέρουν τα περισσότερα. Αυτοί οι μορφωμένοι άνθρωποι θα αφήσουν τις ζωές τους να οδηγούνται από τους υπολογισμούς, και θα πράττουν και θα ζουν ακριβώς όπως αυτοί οι αριθμοί τους λένε. Ανάμεσα σε αυτούς τους μορφωμένους ανθρώπους θα υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. 

Οι κακοί θα κάνουν κακές πράξεις. Θα δηλητηριάσουν τον αέρα και το νερό και θα σκορπίσουν θανατηφόρα μάστιγα πάνω από τις θάλασσες, τα ποτάμια και τη γη και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να πεθαίνουν ξαφνικά από διάφορες ασθένειες. Εκείνοι οι καλοί και σοφοί θα δουν ότι όλη η προσπάθεια και η σκληρή δουλειά δεν αξίζει μια πέννα και αυτό οδηγεί στην καταστροφή του κόσμου και παρά τη φροντίδα τους για σοφία στους αριθμούς, θα αρχίσουν να προσεύχονται. ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Όταν αρχίσουν να προσεύχονται περισσότερο, θα έρθουν κοντύτερα στη σοφία του Θεού, αλλά θα είναι πολύ αργά, γιατί οι κακοί ήδη θα έχουν καταστρέψει ολόκληρη τη γη και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να πεθαίνουν σε μεγάλους αριθμούς. Τότε οι άνθρωποι θα τρέχουν μακριά από τις πόλεις στην εξοχή και να ψάχνουν τα βουνά με τους τρεις σταυρούς και εδώ, μέσα, θα μπορούν να αναπνεύσουν και να πιουν νερό. Εκείνοι που θα δραπετεύσουν θα σώσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους, αλλά όχι για πολύ, γιατί μεγάλος λιμός θα εμφανισθεί. 

Ο μεγαλύτερος και αγριότερος θα κτυπήσει τους δυνατότερους και αγριότερους! 

Όταν αυτός ο τρομερός πόλεμος αρχίσει, αλλοίμονο στα στρατεύματα που πετούν στον ουρανό, καλύτερα γι’ αυτούς που πολεμούν στη γη και το νερό. Συμμετέχοντες οι άνθρωποι σ’ αυτόν τον πόλεμο, θα έχουν τους επιστήμονες οι οποίοι θα εφεύρουν διαφορετικά και παράξενα βαριά όπλα. Εμείς (οι Σέρβοι) δεν θα πολεμήσουμε σ’ αυτόν τον πόλεμο, αλλά άλλοι θα πολεμούν πάνω από τα κεφάλια μας. Καιόμενοι άνθρωποι θα πέφτουν από τον ουρανό πάνω από την Ποζέγκα (μια πόλη στη Σερβία). Μόνο μια χώρα στο τέλος του κόσμου, περιβαλλόμενη από μεγάλες θάλασσες, τόσο μεγάλη όσο η Ευρώπη μας (η Αυστραλία;), θα ζήσει στην ειρήνη, χωρίς προβλήματα…. Πάνω της ή γύρω της ούτε μια οβίδα δεν θα εκραγεί! Αυτοί που θα τρέξουν και θα κρυφθούν στα βουνά με τους τρεις σταυρούς θα βρουν καταφύγιο και θα σωθούν. Αλλά όχι για πολύ καιρό, από τότε που θα εμφανισθεί μεγάλος λιμός. Τροφή θα υπάρχει άφθονη στις πόλεις και τα χωριά, αλλά όλα θα είναι δηλητηριασμένα…. Πολλοί στην προσπάθειά τους να ταϊσουν τους εαυτούς τους θα τρώνε οτιδήποτε και θα πεθαίνουν αμέσως. Εκείνοι που θα νηστεύουν και θα υπομείνουν τη νηστεία, αυτοί θα είναι οι εκείνοι που θα επιζήσουν, γιατί το Άγιο Πνεύμα θα τους προστατεύει, εκείνοι οι οποίοι θα είναι κοντύτερα στο Θεό στην ώρα της μεγάλης πείνας και απόλυτης καταστροφής. Εκείνον τον καιρό, μακριά στα Ρωσικά βουνά, ένας νεαρός άνδρας, ονόματι Μιχαήλ θα εμφανισθεί. Θα έχει λαμπερό πρόσωπο και η όλη του εμφάνιση θα ακτινοβολεί από έλεος… θα έρθει στο κοντινότερο Μοναστήρι και θα σημάνει όλες τις μοναστικές καμπάνες, και στους ανθρώπους που θα είναι συγκεντρωμένοι γύρω του θα πει: «Εσύ ξέχασες (ποιός είμαι), ότι δεν πέθανα αλλά είμαι ζωντανός…». Ο Μιχαήλ θα πάει παντού αλλά κυρίως θα κατοικήσει στην Κωνσταντινούπολη… αυτοί που έχουν αυτιά, ας τ’ αφήσουν ν’ ακούσουν. 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

ΣΤΕΝΕΨΑΝ ΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ!!!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Ή ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ, 

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ

*Του Μανόλη Εγγλέζου-Δεληγιαννάκη

Διαρκής επανάσταση

Η Φλογέρα του Βασιλιά του Κωστή Παλαμά 

(Πρόλογος)

Στην εκκλησιά, στον κλίβανο, στο σπίτι, στ' αργαστήρι,

παντού, στο κάστρο, στην καρδιά, τ' αποκαΐδια, οι στάχτες.

Πάει κι ο ψωμάς, πάει κι ο χαλκιάς, πάει κ' η γυναίκα, πάνε

τα παλληκάρια, οι λειτουργοί, και του ρυθμού οι τεχνίτες,

του Λόγου και οι προφήτες.

Τα χέρια είναι παράλυτα, και τα σφυριά παρμένα

και δε σφυροκοπά κάνεις τ' άρματα και τ' αλέτρια,

κ' η φούχτα κάποιου ζυμωτή λίγο σιτάρι αν κλείση,

δε βρίσκει την πυρή ψυχή ψωμί για να το κάμη.

Κι από κατάκρυα χόβολη μεστή η γωνιά, κι ακόμα

και πιο πολύ απο τη γωνιά που του σπιτιού η καρδιά είναι,

κακοκατάντησε η καρδιά του άνθρωπου. Κρίμα. Κρίμα.

Σκοτεινό ρέπιο κ' η εκκλησιά, και δίχως πολεμήστρες

το κάστρο, και χορτάριασε κ' έγινε βοσκοτόπι.

Κι ο μέγας Έρωτας μακριά, και είν' άβουλος ο άντρας

κι άπραχτος, και στο πλάι του χαμοσυρτή η γυναίκα

κυρά της έχει τη σκλαβιά και δούλο της το ψέμα.

Σβυσμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μέσ' στη Χώρα.

Η αποικία χρέους και το αντιστασιακό ήθος του Ελληνισμού*

Ο λαός μας έχει υποστεί ξένες κατακτήσεις εδώ και αιώνες, τόσο από την Ανατολή όσο και από τη Δύση. Τα τετρακόσια χρόνια της τουρκικής κατοχής, που έχομε μάθει να λέμε, δεν είναι ούτε τετρακόσια, ούτε μόνο τουρκικής. Ήδη από το 1071, το Βυζάντιο χάνει την ίδια χρονιά από τους Φράγκους και τους Τούρκους εδάφη που δεν επρόκειτο ποτέ να ανακτήσει. Και ο ελληνικός χώρος υπέστη την τυραννία των Τούρκων και την αποικιοκρατία των Δυτικών, κατασπαρασσόμενος από αυτούς και μόνιμα αντιστεκόμενος.

Την πτυχή της διπλής κατοχής του ελληνικού χώρου δεν την έχομε συνειδητοποιήσει σ’ όλο της το εύρος. Συνηθίσαμε να υποτιμούμε τη δυτική κατοχή και κάποτε να την εξιδανικεύομε. Θεωρούμε τα Επτάνησα, που δεν τα πάτησε Τούρκος, αλλά μόνο Δυτικοί, τυχερή περιοχή, ενώ την ενετική κατοχή της Κρήτης ορισμένοι τη θεωρούν όαση σε σχέση με την επακολουθήσασα τουρκική.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο ελληνικός χώρος βίωσε διπλή κατοχή, ενώ σε κάποιες περιοχές οι Δυτικοί εναλλάσσονταν με τους Τούρκους ως δυνάστες. Και στις δύο περιπτώσεις, οι κυρίαρχοι θέλησαν να χτυπήσουν την ελληνική ταυτότητα του πληθυσμού και το έκαμαν χτυπώντας την Ορθοδοξία. Οι μεν Δυτικοί με συνεχή προπαγάνδα για τη μεταστροφή του λαού στον καθολικισμό, οι δε Τούρκοι με το παιδομάζωμα και τη δημιουργία αφόρητων συνθηκών διαβίωσης και οικονομικής μεταχείρισης, ώστε οι ραγιάδες να οδηγούνται στον εξισλαμισμό για να βελτιώσουν τη θέση τους.

Το μένος των Δυτικών κατά των Ελλήνων φαίνεται και από τη συμπεριφορά τους στην πρώτη Άλωση, εκεί όπου η Πόλη πάρθηκε για πρώτη φορά και έχασε για πάντα την αίγλη της. Μέχρι και οι αυτοκρατορικοί τάφοι συλήθηκαν, ενώ οι Σταυροφόροι θέλησαν να γελοιοποιήσουν τον σκελετό του Βασιλείου Βουλγαροκτόνου, βάζοντας στο κρανίο, στο σημείο όπου κάποτε υπήρχε το στόμα του, μια φλογέρα (από αυτό το γεγονός εμπνεύστηκε ο Παλαμάς τον τίτλο του κλασικού του έργου «Η φλογέρα του Βασιλιά»). Παντού εξεδίωξαν την Εκκλησία, ενώ στην Κρήτη απαγόρευσαν τη χειροτονία επισκόπων, γι’ αυτό είχαμε τότε τους πρωτοπαπάδες, που κάλυψαν αυτό το κενό.

Ο λαός μας αντιστάθηκε με διαρκείς επαναστάσεις, κυρίως μέχρι την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους. Ακολούθως, η αντίσταση από ένοπλη έμεινε μόνο πνευματική, με προσκόλληση στην ελληνική ιδιοπροσωπία. Κι αφού τη θρησκεία χτυπούσαν οι ξένοι, στην Ορθοδοξία επέμεναν οι υπόδουλοι, διατηρώντας έτσι την ταυτότητά τους και προετοιμαζόμενοι για καλύτερες μέρες. 

Παράλληλα, στην Κρήτη υπήρξε τεράστια πνευματική παραγωγή, που οφείλεται και στη διεξαγωγή της αντίστασης στο πνευματικό πεδίο, αλλά και στην έλευση διανοουμένων και λογίων από την αλωθείσα Κωνσταντινούπολη. Αυτό δεν οφείλεται όμως στην ανοχή των Ενετών, αλλά ακριβώς στη διάθεση ανάδειξης της ταυτότητάς μας, η οποία έφτασε να εξελληνίσει τους δυνάστες και να τους στρέψει στην Ορθοδοξία αντί για το αντίθετο, με αποκορύφωμα την επανάσταση του Αγίου Τίτου, όπου οι Ενετοί επήλυδες, ήδη εξελληνισμένοι, μαζί με τους ντόπιους, αποσχίστηκαν από τη μητρόπολη και εγκαθίδρυσαν ορθόδοξο κράτος, έστω και για λίγο.

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αντίστασης στη δυτική διείσδυση, πρέπει να συνυπολογίσομε ότι οι τελευταίοι διέθεταν υπέρτερο θεωρητικό οπλοστάσιο, καθώς το οθωμανικό κράτος στερούσε από τους Ρωμιούς τη δυνατότητα στη μόρφωση και κατέστρεφε τα τυπογραφεία τους, ενώ οι Δυτικοί επεξεργάζονταν τις θέσεις τους σε καθεστώς ελευθερίας. Παρ’ όλα αυτά, ο λαός μας άντεξε και διατήρησε την ταυτότητά του, ενώ επεξεργάστηκε και τεκμηριωμένες θέσεις αντίκρουσης του καθολικισμού κάτω από δυσμενείς συνθήκες.

Εμείς, που σήμερα χλευάζομε την πατρίδα και περιφρονούμε την ταυτότητά μας, μπορούμε να το κάνουμε γιατί κάποιοι εκείνη την εποχή αντιστάθηκαν με παντιέρα αυτά που σήμερα υποτιμούμε και δεν μούτισαν. Κι είναι ντροπή μας, αυτό που δεν κατάφεραν οι Τούρκοι κι οι Φράγκοι τότε, να το προωθούμε εμείς σήμερα τυφλωμένοι από τον καταναλωτισμό και την κυριαρχία του εμπορεύματος, από μια ιδεολογία παγκοσμιοποιητική, που δεν αναγνωρίζει στον άνθρωπο, παρά μόνο ατομικές ανάγκες και δικαιώματα, εξαφανίζοντας τις συλλογικότητες με πρώτα τα έθνη.

Διαρκής επανάσταση, λοιπόν, υπήρχε στον ελληνικό χώρο απέναντι στους κάθε λογής κατακτητές, ένοπλη και πνευματική. Διαρκή επανάσταση χρειαζόμαστε όμως και σήμερα, απέναντι στους ίδιους εχθρούς, που από τη μια έχουν μεταβάλει την πατρίδα μας σε αποικία χρέους κι από την άλλη αμφισβητούν τα σύνορά μας. Αλλά εμείς έχουμε χάσει το αντιστασιακό μας ήθος, παραμένομε απλοί παρατηρητές της καταστροφής μας. Όμως τα περιθώρια δεν υπάρχουν πια: Αντίσταση ή εξαφάνιση, αυτές είναι οι επιλογές μας.

http://oimos-athina.blogspot.gr

Tὸ Ἰσλάμ πρὸ τῶν πυλῶν

Εγραφα στὸ προηγούμενο ἄρθρο μου ὅτι ἐπὶ 10ετίες ὅλη ἡ ἐξωτερικὴ καὶ ἀμυντικὴ μας πολιτικὴ στηρίζεται σ’ ἕνα σύστημα κακομελετημένων καὶ ἐσφαλμένων ἐκτιμήσεων. Ἔλεγε μὲ ἐμβρίθεια πιγκουΐνου ὁ Κων/νος Καραμανλῆς ὅτι ἡ ἔνταξὴ μας στὴν ΕΟΚ ἀρχικὰ, καὶ μετὰ στὴν Ε.Ε., διασφαλίζει τὰ σύνορὰ μας προς Ἀνατολάς. «Τύφλες καὶ μαῦρα φάσκελα», ποὺ λέγαμε στὴ Μάνη. Ἡ τουρκικὴ εἰσβολὴ εἶχε ἀρχίσει πρὸ πολλοῦ, ἀλλ’ ὄχι μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἔγινε στὴν Κύπρο. Μᾶς εἶχε προειδοποιήσει –καὶ μάλιστα ἐδῶ στὴν Ἀθήνα– ὁ πανέξυπνος Τοῦρκος πολιτικός Ὀζάλ: «Θὰ σᾶς κατακτήσουμε πληθυσμιακά». Ἤδη στὴ Θράκη ἔχει ἐπέλθει πληθυσμιακὴ ἀνατροπή. Τώρα αὐτὴ ἐπεκτείνεται στὰ νησιὰ τοῦ Ἀρχιπελάγους καὶ πρὸς τὴν Ἀθήνα.

Κι ἐνῶ οἱ καλύτεροι Ἕλληνες φεύγουν γιὰ τὸ ἐξωτερικὸ, ἡ χῶρα γεμίζει ἀπὸ ἀσιατικὸ καὶ ἀφρικανικὸ πληθυσμό. Ὁ πόλεμος, λένε οἱ εἰδήμονες, καὶ ἡ φτώχεια εἶναι αὐτὰ ποὺ σπρώχνουν ὅλα αὐτὰ τὰ στίφη πρὸς ἐμᾶς. Κουραφέξαλα! Ἔχω γυρίσει ὅλη τήν Αἰθιοπία καὶ ἔχω γράψει μεγάλο βιβλίο γι’ αὐτὴ («Αἰθιοπία: Μιὰ Ἑλλάδα στὴν Ἀφρική»-Ἐκδ. Σιδέρης). Λίγες χῶρες γνώρισαν τόση φρίκη πολέμου, τόση ξηρασία, τόση φτώχεια, τόσο μέγεθος πείνας. Οὕτε καὶ στὸ Μπενάρες τῆς Ἰνδίας οὔτε στὸ παλαιὸ Δελχὶ συνάντησα τόσο μέγεθος δυστυχίας. Καὶ ἀπορῶ: Γιατὶ δὲν ἔρχονται ἀπὸ τὴν Αἰθιοπία τὰ καραβάνια τῆς ἀπελπισίας ἀλλὰ ἔρχονται ἀπὸ τὸ Ἀφγανιστὰν, τὸ Πακιστὰν, τὴ Συρία, τὴν Τυνησία καὶ τὸ Μαρόκο; Βρῆκα στὴ Σκάλα τῆς Λακωνίας Μαροκινὸ ποὺ ἦταν ἀπὸ τὴν κοσμοξάκουστη Καζαμπλάνκα ποὺ βλέπει στὸν Ἀτλαντικό! Πολλὰ μπορεῖ κανεὶς νὰ σκεφθεῖ. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τῆς Αἰθιοπίας εἶναι Χριστιανοὶ Κόπτες. Αὐτοὶ ποὺ φθάνουν ἐδῶ εἶναι Μουσουλμάνοι διαφόρων τάσεων, κυρίως Σουνίτες καὶ Σιίτες. Ἡ δικὴ τους προώθηση, ποὺ γίνεται μὲ ὕποπτες χρηματοδοτήσεις, σκοπεῖ στὴν ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης. Μὲ πρῶτο πειραματόζωο τὴν Ἑλλάδα.

Κατανοῶ τὸν φόβο τῆς Βιέννης. Δύο φορὲς οἱ Ὀθωμανοί ἔφθασαν πρὸ τῶν πυλῶν της. Τὴν πρώτη φορὰ τὸ 1529, ὅταν ἕνα πλήθος «ἀκιντζί» ὑπὸ τὸν Μιχάλογλου καὶ τὸν σουλτάνο Σουλεϊμὰν τὸν Μεγαλοπρεπῆ περιέσφιξαν τὴν πόλη ἀπὸ παντοῦ, ἀκόμη καὶ μὲ στολίσκο ἀπὸ τὸν Δούναβη. Ἀλλά ἀπέτυχαν. Γιὰ δεύτερη φορὰ ἐπεχείρησαν Κατάληψη τὸ 1683 ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Καρᾶ-Μουσταφᾶ Κιοπρουλῆ. Ἡ πόλη σώθηκε τὴν τελευταία στιγμὴ χάρη στὴν ἐπέμβαση τοῦ πολωνικοῦ ἱππικοῦ ποὺ νίκησε τοὺς Τούρκους λίγο ἔξω ἀπὸ τὴ Βιέννη, στὸ λόφο τοῦ Κάλλενμπεργκ. Στὸ λεγόμενο «Ὁπλοστάσιο τῶν Ἀστῶν» (Bürgerliches Zeughaus) μπορεῖ ὁ ἐπισκέπτης νὰ δεῖ τὰ σπάθα τοῦ Τούρκου ἀγὰ, ἀρχηγοῦ τῶν γενίτσαρων κατὰ τὴν πολιορκία τοῦ 1683, μιὰ μεγάλη κόκκινη Ὀθωμανικὴ σημαία, τὸ κρανίο τοῦ Καρᾶ-Μουσταφᾶ καὶ τὸ μεταξένιο σχοινὶ τῆς ἀγχόνης του μὲ δύο ρητὰ τοῦ Κορανίου.

Ἀλλά, ἄν οἱ Μουσουλμάνοι κατακλύσουν τὴν Ἑλλάδα, ὅπως ἔγινε σταδιακὰ τὸν 14ο καὶ 15ο αἰώνα, τίποτε δὲν θὰ μπορέσει νὰ ἀνακόψει τὴν προέλασὴ τους. Ἤδη στὴν Βαλκανική ἔχουν δημιουργήσει ἰσχυρά προγεφυρώματα: Στὴν Ἀλβανία, στὴ Βοσνία, στὴν Ἐρζεγοβίνη ἀλλὰ καὶ στὰ Σκόπια καὶ στὴν Βουλγαρία. Πίσω ἀπὸ μεγάλα ἱδρύματα ἰσλαμικῶν σπουδῶν βρίσκεται ἡ Τουρκία καὶ ἡ Σαουδική Αραβία. Τό ὅραμα τοῦ Νταβούτογλου γιὰ ἀνασύσταση τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας σὲ μερικὰ χρόνια θ’ ἀρχίσει νὰ σαρκώνεται. Ὅλα τὰ ἑκατομμύρια Μουσουλμάνων, ποὺ χρόνο μὲ χρόνο θὰ αὐξάνεται σὰν τὴν ἄμμο τῆς θαλάσσης, θὰ τεθοῦν ὑπὸ τὴν προστασία τῆς νέας Ὀθωμανικής Αὐτοκρατορίας. Θὰ εἶναι οἱ προφυλακὲς της, ἡ Πέμπτη Φάλαγγα μέσα στὴν Εὐρώπη. Ἡ Εὐρώπη στὰ μέσα τοῦ 15ου αἰώνα διέπραξε τὴ βλακεία νὰ μὴν στείλει βοήθεια στὴν κινδυνεύουσα Βασιλεύουσα. Ἔτσι ὁ Πορθητής τὴν κατέλαβε τὸ 1453. Ἄν ζοῦσε κάτι περισσότερο ἀπό 10 χρόνια, θὰ εἶχε καταλάβει τὴν Ἰταλία καὰ μετὰ ὁ δρόμος θὰ ἦταν ἀνοιχτὸς γιὰ τὴ λοιπή Εὐρώπη. Αὐτὸ ἡ τωρινή Εὐρώπη δὲν τὸ βλέπει;

Σαράντος Καργᾶκος

https://apotixisi.blogspot.gr

Ἀρχίσαμε τὰ ἴδια;

Γράφει ὁ π. Διονύσιος Ταμπάκης 

ΜΕ ΛΥΠΗ καὶ ἀπογοήτευση μόλις ἔμαθα πὼς νέο παιδὶ ἀπὸ τὴν Βόρεια Ἑλλάδα, καὶ ἀπὸ ἁγιότοκο πόλη (γιὰ λόγους εὐνόητους δὲν θὰ τὴν ἀναφέρουμε) ἀφοῦ πρὶν λίγο καιρὸ γνώρισε καὶ ξετρελάθηκε μὲ μία νεαρὴ Μουσουλμάνα (ἴσως τὸ ρομάντικ hot love νὰ ἔλαβε χῶραν σὲ κανένα hot spot) καὶ σὲ λίγες ἡμέρες πρόκειται νὲ ἀρνηθεῖ τὸ Θεῖον Βάπτισμά του καὶ νὰ γίνει Μουσουλμάνος κάνωντας σαλαβάτι (ὁμολογία μωαμεθανικῆς πίστεως) καὶ περιτομή, προκειμένου νὰ τὴν παντρευτεῖ. Βέβαια «περὶ ὀρέξεως κολοκυθόπιτα» καὶ γοῦστο του καὶ καπέλο τοῦ καθενὸς νὰ ἔχει τὶς ἐπιλογὲς ἀφοῦ μέχρι αἳ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς σέβεται τὴν ἐλευθερία τῶν ἀποφάσεών μας.

Ὅμως νὰ ποὺ ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται ἀκέραια καὶ ἴσως νὰ βρεθοῦμε πολὺ σύντομα σὲ παρόμοια περιστατικὰ ἐξομώσεως ἀλλὰ καὶ ἑπόμενων νέων μαρτυριῶν καὶ μαρτυρίων ὅπου καὶ θὰ ἀπαιτηθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς νὰ δώσουνε ἴσως καὶ τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν ἁγία Πίστη τοὺς ἀφοῦ τὸ κεφαλοκλείδωμα τοῦ Μουσουλμανισμοῦ ὅλο καὶ σφίγγει περισσότερο σὰν....θηλιὰ τὸν ταλαίπωρο λαιμό μας.

Τὶς προάλλες συζητώντας στὸ Νεκροταφεῖο μὲ φτωχὸ μετανάστη Μουσουλμάνο καὶ εἰσπράττωντας ἀπὸ μέρος μου μία ἁπλὴ φιλικὴ διάθεση καὶ ἄνεση τόσο μου ἀνοίχτηκε ψυχικὰ ὁ καϋμένος ποὺ ὕστερα ἄρχισε νὰ μοῦ ἀπαγγέλει καὶ στίχους ἀπὸ τὸ Κοράνι προσπαθώντας μὲ ἔμμεσο τρόπο νὰ μὲ κάνει νὰ γοητευθῶ ἀπὸ τὴν πίστη του. Μὲ πολὺ εὐγένεια ἄλλαξα συζήτηση καὶ διαπίστωσα τελικὰ μετὰ λύπης πόσο ἀμετάπειστοι εἶναι ἡ πλειονότητα αὐτῶν ἀπὸ τὸν ἰσλαμισμό τους.

Σὲ πεῖσμα ὅλων ὅμως τῶν προαναφερθέντων θὰ καταθέσουμε τὸ μαρτυρικὸ τέλος τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Δούκα ποὺ δὲν γοητεύθηκε ἀπὸ τὰ φουστάνια μίας ὄμορφης καὶ ντελικάτης ἀρχόντισσας Τουρκάλας, ἀλλὰ προτίμησε τὴν δὶ΄αἵματος ὁμολογία Τοῦ Χριστοῦ μας ἀφοῦ τοῦ βγάλανε πρῶτα το δέρμα καὶ τὸ πετάξανε στὴν θάλασσα:

«Ο ΑΓΙΟΣ Δούκας καταγόταν ἀπὸ τὴ Μυτιλήνη καὶ ἐργαζόταν ὡς ράπτης σὲ κάποιο ραφεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Ὅταν κάποτε πῆγε νὰ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του στὸ σπίτι κάποιου Τούρκου μεγιστάνα, ποὺ ἔλειπε στὸν στρατό, δέχθηκε ἄμεση ἐπίθεση ἀπὸ τὴν ἀκόλαστη γυναίκα του, ἀλλὰ ὡς ἄλλος σώφρων Ἰωσὴφ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸ σπίτι της. Τότε ἐκείνη γιὰ νὰ ἀποσείσει τὴν ντροπὴ ἀπὸ πάνω της πῆγε καὶ συκοφάντησε τὸν Δούκα στὸ Βεζίρη ὅτι ὁ μάρτυρας προσπάθησε νὰ τὴ βιάσει στὸ σπίτι της.

Ὁ ἔπαρχος ἀμέσως συνέλαβε τὸ Δούκα καὶ τὸν ὁδήγησε μπροστὰ στὸ Βεζίρη ὁ ὁποῖος μὲ κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις προσπάθησε νὰ τὸν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ γλιτώσει τὴ ζωή του. Ὁ Δούκας πεισματικὰ ἀρνήθηκε καὶ ὑπέστη φρικτὰ βασανιστήρια. Οἱ Τοῦρκοι, ἀφοῦ τὸν ἔγδαραν ζωντανό, ἔριξαν τὸ δέρμα του στὴ θάλασσα καὶ συνέχισαν τὰ βασανιστήρια τους στὸ ἄψυχο καὶ ἄμορφο σῶμα τοῦ νεομάρτυρα.

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔγινε στὶς 24 Ἀπριλίου 1564 μ.Χ. στὴν Κωνσταντινούπολη ἀποδεικνύοντας τὸν θεῖο ἔρωτα τοῦ μάρτυρα στὴ Χριστιανικὴ πίστη».

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΑΘΕΟΙ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΛΕΥΣΙΣ ΘΕΡΟΥΣ 2

Ο ΤΙΜΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ...!!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ