Γράφει ὁ π. Διονύσιος Ταμπάκης
ΜΕ ΛΥΠΗ καὶ ἀπογοήτευση μόλις ἔμαθα πὼς νέο παιδὶ ἀπὸ τὴν Βόρεια Ἑλλάδα, καὶ ἀπὸ ἁγιότοκο πόλη (γιὰ λόγους εὐνόητους δὲν θὰ τὴν ἀναφέρουμε) ἀφοῦ πρὶν λίγο καιρὸ γνώρισε καὶ ξετρελάθηκε μὲ μία νεαρὴ Μουσουλμάνα (ἴσως τὸ ρομάντικ hot love νὰ ἔλαβε χῶραν σὲ κανένα hot spot) καὶ σὲ λίγες ἡμέρες πρόκειται νὲ ἀρνηθεῖ τὸ Θεῖον Βάπτισμά του καὶ νὰ γίνει Μουσουλμάνος κάνωντας σαλαβάτι (ὁμολογία μωαμεθανικῆς πίστεως) καὶ περιτομή, προκειμένου νὰ τὴν παντρευτεῖ. Βέβαια «περὶ ὀρέξεως κολοκυθόπιτα» καὶ γοῦστο του καὶ καπέλο τοῦ καθενὸς νὰ ἔχει τὶς ἐπιλογὲς ἀφοῦ μέχρι αἳ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς σέβεται τὴν ἐλευθερία τῶν ἀποφάσεών μας.
Ὅμως νὰ ποὺ ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται ἀκέραια καὶ ἴσως νὰ βρεθοῦμε πολὺ σύντομα σὲ παρόμοια περιστατικὰ ἐξομώσεως ἀλλὰ καὶ ἑπόμενων νέων μαρτυριῶν καὶ μαρτυρίων ὅπου καὶ θὰ ἀπαιτηθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς νὰ δώσουνε ἴσως καὶ τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν ἁγία Πίστη τοὺς ἀφοῦ τὸ κεφαλοκλείδωμα τοῦ Μουσουλμανισμοῦ ὅλο καὶ σφίγγει περισσότερο σὰν....θηλιὰ τὸν ταλαίπωρο λαιμό μας.
Τὶς προάλλες συζητώντας στὸ Νεκροταφεῖο μὲ φτωχὸ μετανάστη Μουσουλμάνο καὶ εἰσπράττωντας ἀπὸ μέρος μου μία ἁπλὴ φιλικὴ διάθεση καὶ ἄνεση τόσο μου ἀνοίχτηκε ψυχικὰ ὁ καϋμένος ποὺ ὕστερα ἄρχισε νὰ μοῦ ἀπαγγέλει καὶ στίχους ἀπὸ τὸ Κοράνι προσπαθώντας μὲ ἔμμεσο τρόπο νὰ μὲ κάνει νὰ γοητευθῶ ἀπὸ τὴν πίστη του. Μὲ πολὺ εὐγένεια ἄλλαξα συζήτηση καὶ διαπίστωσα τελικὰ μετὰ λύπης πόσο ἀμετάπειστοι εἶναι ἡ πλειονότητα αὐτῶν ἀπὸ τὸν ἰσλαμισμό τους.
Σὲ πεῖσμα ὅλων ὅμως τῶν προαναφερθέντων θὰ καταθέσουμε τὸ μαρτυρικὸ τέλος τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Δούκα ποὺ δὲν γοητεύθηκε ἀπὸ τὰ φουστάνια μίας ὄμορφης καὶ ντελικάτης ἀρχόντισσας Τουρκάλας, ἀλλὰ προτίμησε τὴν δὶ΄αἵματος ὁμολογία Τοῦ Χριστοῦ μας ἀφοῦ τοῦ βγάλανε πρῶτα το δέρμα καὶ τὸ πετάξανε στὴν θάλασσα:
«Ο ΑΓΙΟΣ Δούκας καταγόταν ἀπὸ τὴ Μυτιλήνη καὶ ἐργαζόταν ὡς ράπτης σὲ κάποιο ραφεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ὅταν κάποτε πῆγε νὰ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του στὸ σπίτι κάποιου Τούρκου μεγιστάνα, ποὺ ἔλειπε στὸν στρατό, δέχθηκε ἄμεση ἐπίθεση ἀπὸ τὴν ἀκόλαστη γυναίκα του, ἀλλὰ ὡς ἄλλος σώφρων Ἰωσὴφ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸ σπίτι της. Τότε ἐκείνη γιὰ νὰ ἀποσείσει τὴν ντροπὴ ἀπὸ πάνω της πῆγε καὶ συκοφάντησε τὸν Δούκα στὸ Βεζίρη ὅτι ὁ μάρτυρας προσπάθησε νὰ τὴ βιάσει στὸ σπίτι της.
Ὁ ἔπαρχος ἀμέσως συνέλαβε τὸ Δούκα καὶ τὸν ὁδήγησε μπροστὰ στὸ Βεζίρη ὁ ὁποῖος μὲ κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις προσπάθησε νὰ τὸν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ γλιτώσει τὴ ζωή του. Ὁ Δούκας πεισματικὰ ἀρνήθηκε καὶ ὑπέστη φρικτὰ βασανιστήρια. Οἱ Τοῦρκοι, ἀφοῦ τὸν ἔγδαραν ζωντανό, ἔριξαν τὸ δέρμα του στὴ θάλασσα καὶ συνέχισαν τὰ βασανιστήρια τους στὸ ἄψυχο καὶ ἄμορφο σῶμα τοῦ νεομάρτυρα.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔγινε στὶς 24 Ἀπριλίου 1564 μ.Χ. στὴν Κωνσταντινούπολη ἀποδεικνύοντας τὸν θεῖο ἔρωτα τοῦ μάρτυρα στὴ Χριστιανικὴ πίστη».