Πικρές αλήθειες ενόψει της ιεραρχίας

Φοβάμαι ότι όλοι μας έχουμε καλλιεργήσει μία λανθασμένη νοοτροπία/κουλτούρα όσον αφορά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τους Επισκόπους, η οποία από τη μία εμάς μας 'αστυνομεύει' συνεχώς και από την άλλη έχει φτιάξει ένα ροζ προστατευτικό συννεφάκι γύρω από τους Επισκόπους μας. Όποτε λοιπόν παρατηρηθεί μία εκτροπή των Επισκόπων εμείς, ακόμα κι αν αντιδράσουμε αρχικά, σιγά-σιγά επαναφερόμαστε ομαλά 'στην τάξη'. 

Συγνώμη που θα το πω έτσι, αλλά μας έφαγε η ψευτο-ευγένεια και ο σεβασμός. 

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί αδελφοί γύρω μας οι οποίοι το θεωρούν σωστό και Ορθόδοξο να υπακούσουν σε οποιαδήποτε απόφαση βγάλει η Ιεραρχία. Πολλοί από αυτούς είναι και σχετικά ενημερωμένοι με αυτά που συμβαίνουν αλλά αυτή η νοοτροπία είναι πιο δυνατή μέσα τους και τους παραλύει.

- Έχουμε μπερδέψει τον σεβασμό με την τυφλή υπακοή. Αυτό το πρώτο αυτομάτως αφαιρεί από εμάς τους ίδιους την αίσθηση του καθήκοντος που και εμείς οφείλουμε να έχουμε, δηλαδή το καθήκον να υπερασπιζόμαστε την Πίστη μας όταν χρειαστεί. Τα έχουμε όλα 'φορτώσει' στους Επισκόπους, τους οποίους ακολουθούμε τυφλά, γιατί, λέει, τους σεβόμαστε.

- Έχουμε μπερδέψει το ρόλο του Ποιμένα με το κοσμικό του αξίωμα. Βλέπουμε τον Επίσκοπο να φοράει τα χρυσοστόλιστα άμφιά του και να κρατάει την ποιμαντική του ράβδο και νομίζουμε ότι αυτό αρκεί για να είναι Ποιμένας. 

Ο ΙΕ' Κανόνας όμως μας λέει ότι οι Επίσκοποι που κηρύττουν αίρεση γυμνή τη κεφαλή δεν είναι Επίσκοποι αλλά ψευδεπίσκοποι. 

Ακόμα όμως και στο κοσμικό περιβάλλον ένας που κατέχει αξίωμα, ένας πολιτικός πχ., εάν παραβεί τα καθήκοντά του έρχεται αντιμέτωπος με το νόμο (λέμε τώρα). Εμείς αυτά τα δύο τα έχουμε κάνει πραγματικά σαλάτα στο μυαλό μας. Φοβόμαστε να πούμε ΑΝΑΞΙΟΣ, γιατί τη μία ιεροποιούμε το αξίωμα, την άλλη 'αξιωποιούμε' τον Ποιμένα.

- Λόγω της άγνοιάς μας των δογμάτων της Πίστης μας, αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με χριστιανικές αξίες όπως 'υπομονή', 'αποφυγή κατάκρισης' κτλ Ας κάνουμε υπομονή, λέμε, και ο Θεός έχει. Μην κρίνουμε/ελέγχουμε τους Επισκόπους, λέμε, γιατί θα τους κατακρίνουμε. Νομίζουμε ότι έτσι θα αντιμετωπίσουμε την παναίρεση του οικουμενισμού, με το να είμαστε 'καλοί χριστιανοί'. Λες και αν υπερασπιστούμε την πίστη μας θα είμαστε κακοί. Δεν είναι τυχαίο που τα άρθρα και οι ομιλίες περί 'κατάκρισης' γίναν της μόδας τον τελευταίο καιρό. Θαρρώ μέρος μιας ψυχολογικής προπαγάνδας/χειραγώγισης που πέρασε απαρατήρητη. 

Είμαστε όλοι μέλη του Σώματος της Εκκλησίας, και παρόλα αυτά συμπεριφερόμαστε σαν να μην ανήκουμε σε αυτό το Σώμα.
Έχουμε απομονώσει τους εαυτούς μας και κανείς δεν μας λογαριάζει, ενώ θα έπρεπε όλοι τους να ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΜΑΣ, να νοιώθουν τη ΓΡΗΓΟΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του ποιμνίου ακόμα και στον ύπνο τους και να ήταν Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥΣ. 

Αντ' αυτού ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δίνει 'γραμμή' στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ, δείχνοντάς μας για άλλη μια φορά που μας βάζει …

http://agonasax.blogspot.gr

Νόμος και Εντολές

(Κατά Ματθαίον Εὐαγγέλιον Κεφ.5, στ.18-19 και Κεφ.7, στ.12)

"ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται"

δηλαδή: "σας διαβεβαιώνω με κάθε επισημότητα, ότι έως ότου υπάρχει ο ουρανός και η γη, ούτε ένα γιώτα η ένα κόμμα, δε θα παραπέσει από το νόμο, μέχρι τη στιγμή που όλα θα λάβουν επαλήθευση και θα πραγματοποιηθούν στη ζωή και το έργο μου"

"ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν"

δηλαδή: "εκείνος λοιπόν, που θα παραβεί μία από τις εντολές αυτές, που φαίνονται μικρές και ασήμαντες και διδάξει έτσι τους ανθρώπους, θα ονομαστεί ελάχιστος στη Βασιλεία των Ουρανών. Εκείνος όμως που θα αγωνιστεί να τηρήσει όλες τις εντολές και διδάξει τη τήρηση αυτών και στους ανθρώπους, αυτός θα ανακηρυχτεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών"

"πάντα οὖν ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιῆτε αὐτοῖς· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται"

δηλαδή: "λοιπόν, όσα θέλετε να κάνουν σε σας οι άνθρωποι, παρόμοια και σεις να κάνετε σε αυτούς, διότι αυτός είναι ο νόμος και οι προφήτες, (δηλαδή να αγαπάτε τους άλλους και να φέρεστε με αγάπη, όπως θέλετε να σας αγαπούν και να φέρονται προς εσας οι άλλοι)"

(Κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον Κεφ.16, στ.17)

"εὐκοπώτερον δέ ἐστι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν παρελθεῖν ἢ τοῦ νόμου μίαν κεραίαν πεσεῖν"

δηλαδή: "είναι ευκολότερο ο ουρανός και η γη να περάσουν και να καταστραφούν, παρά ένα κόμμα, και η παραμικρότερη δηλαδή εντολή του νόμου, να αχρηστευτεί και χάσει το κύρος της"

(Κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιον Κεφ.14, στ.15)

"Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε"

δηλαδή: "Εάν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου, (διότι αυτό είναι απόδειξη και καρπός της αγάπης σας προς εμένα)"

http://dromosorthodoxias.blogspot.gr/

“Ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός” (Ματθ. 19, 17). ''[...]Τα παντοδύναμα χέρια Του μας έπλασαν. Μας έπλασαν όχι όπως και τ΄ άλλα πλάσματα, δίχως αισθήματα, δίχως λογική''

“Αγαπητοί χριστιανοί, συνηθίζουμε να λέμε: “Αλλοίμονο! Πώς είναι δυνατόν να μην αγαπάει κανείς το Θεό; Ποιον ν΄αγαπήσεις, αν όχι το Θεό;” Και πολύ σωστά. 

Ο Θεός είναι το ύψιστο, αδημιούργητο, άναρχο, ατελεύτητο και αναλλοίωτο Αγαθό.“Ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός” (Ματθ. 19, 17). Όπως ο ήλιος πάντοτε φέγγει, όπως η φωτιά πάντοτε θερμαίνει, έτσι και ο Θεός που από τη φύση Του είναι αγαθός, πάντοτε αγαθοποιεί. Τα παντοδύναμα χέρια Του μας έπλασαν. Μας έπλασαν όχι όπως και τ΄ άλλα πλάσματα, δίχως αισθήματα, δίχως λογική. Μας έπλασαν 

με την ξεχωριστή θεία Του βουλή. “Ποιήσωμεν άνθρωπον…” (Γεν. 1, 26), είπε. Για τ΄άλλα δημιουργήματα “αυτός είπε, και εγενήθησαν, αυτός ενετείλατο (πρόσταξε) και εκτίσθησαν” (Ψαλμ. 148, 5). Αλλά για τον άνθρωπο δεν έγινε το ίδιο. Αλλά τι; “Ποιήσωμεν“, είπε, “άνθρωπον“.

Ω! αγιοτάτη και γεμάτη αγάπη βουλή του Θεού! Ο τρισυπόστατος Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, είπε για τον άνθρωπο: “Ποιήσωμεν άνθρωπον“. Αλλά τι άνθρωπο; “Κατ΄εικόνα“, είπε, “ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν“. Ω! θαυμαστή αγαθότητα του Θεού για τον άνθρωπο! Ω! ύψιστη ανθρώπινη τιμή! Ο άνθρωπος πλάστηκε “κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν“. Ποιο πλάσμα αξιώθηκε μια τέτοια τιμή; Δεν ξέρουμε άλλο όμοιο. Μόνο ο άνθρωπος τιμήθηκε από το Θεό να γίνει η θεία εικόνα Του. Ω! αγαπημένο και ωραιότατο δημιούργημα του Θεού! Ο άνθρωπος! Έχει την εικόνα του Θεού επάνω του σαν βασιλική σφραγίδα. Τιμάται ο βασιλιάς, τιμάται και το πορτραίτο του. 

Ο Θεός, ο βασιλιάς των ουρανών, είναι άξιος για κάθε τιμή. Το ίδιο και ο άνθρωπος, η εικόνα Του. Τέτοια χάρη μας έδωσε ο Θεός στη δημιουργία μας. Πώς λοιπόν να μην Τον αγαπήσουμε; Ξεπέσαμε από τον Παράδεισο, και μάλιστα τόσο χαμηλά, που δεν μπορούσαμε να κλάψουμε επάξια την πτώση μας. “Άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς” (Ψαλμ. 48,13). Μα ο Φιλάνθρωπος, και στην κατάσταση αυτή, δεν μας εγκατέλειψε. Βρήκε τον θαυμαστό τρόπο της σωτηρίας μας. Έστειλε τον Μονογενή Του Υιό να μας συναντήσει, να μας σώσει και να μας φέρει κοντά Του πάλι. “Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον” (Ιω. 3, 16). Πώς λοιπόν το Θεό που μας αγάπησε τόσο, να μην Τον αγαπήσουμε; Ο Θεός είναι φιλάνθρωπος, όπως όλοι Τον ονομάζουν. Αλλά και ο άνθρωπος πρέπει να είναι φιλόθεος. Η αγάπη δεν ανταποδίδεται με τίποτε άλλο, παρά με αγάπη και ευγνωμοσύνη.

Ο Θεός είναι ο προνοητής μας. Προνοεί και φροντίζει για όλους. Μας δίνει την τροφή, τα ρούχα και το σπίτι που μένουμε. Δικά Του είναι ο ήλιος, το φεγγάρι και τ΄άστρα που μας φωτίζουν. Με τη δική Του φωτιά ζεσταινόμαστε και ετοιμάζουμε το φαγητό μας. Με το δικό Του νερό πλενόμαστε και δροσιζόμαστε. Τα ζώα Του μας υπηρετούν. Ο αέρας Του μας ζωογονεί. Το οξυγόνο Του μας κρατάει στη ζωή. Με λίγα λόγια, από την αγάπη και τ΄αγαθά Του εξαρτιόμαστε. Χωρίς αυτά, ούτε στιγμή δεν μπορούμε να ζήσουμε. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να μην αγαπήσουμε κι εμείς τέτοιον ευεργέτη;Κάθε άνθρωπο που μας ευεργετεί, τον αγαπάμε. Πόσο περισσότερο πρέπει ν΄αγαπάμε τον ευεργέτη Θεό, στον οποίο ανήκουν όλα, και ο εαυτός μας και ό,τι έχουμε! Όλη η δημιουργία και ο ίδιος ο άνθρωπος είναι κτήμα του Θεού. “Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής” (Ψαλμ. 23,1).

Ο Θεός είναι Πατέρας μας. Όταν προσευχόμαστε Του λέμε: “Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς“. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να μην αγαπάμε τον Πατέρα μας; Τ΄αφοσιωμένα παιδιά αγαπούν αδιάκριτα τον πατέρα τους. Αν λοιπόν κι εμείς θέλουμε να είμαστε αληθινά παιδιά του Θεού και να Τον ονομάζουμε Πατέρα, τότε πρέπει και να Τον αγαπάμε. Δίκαια επομένως λέμε: “Πώς να μην αγαπήσεις το Θεό;”

Μα όπως κάθε αρετή, έτσι και η αγάπη πρέπει να ζει στην καρδιά. Όταν δεν ζει στην καρδιά, τότε δεν υπάρχει ούτε στην πράξη. Γιατί ο Θεός δεν το είπε για τ΄αυτιά μας, “αγάπα”, “ταπεινώσου”, “σπλαχνίσου”, “προσευχήσου” κ.λ.π., αλλά για την καρδιά μας. Πρέπει λοιπόν να έχουμε αγάπη, ταπείνωση, ευσπλαχνία, προσευχή και όλες τις άλλες αρετές μέσα στην καρδιά μας. Και όταν υπάρχουν στην καρδιά τότε οπωσδήποτε θα εκδηλώνονται και εξωτερικά, όπως ξεχύνεται από τη φωτιά η θερμότητα και από το μύρο η ευωδία.

Με τον ίδιο τρόπο και ο προφήτης Δαβίδ εκδήλωνε την αγάπη του προς το Θεό με τους γλυκούς του ύμνους: “Αγαπήσω σε, Κύριε, η ισχύς μου. Κύριος στερέωμά μου και καταφυγή μου και ρύστης μου. Ο Θεός μου βοηθός μου, ελπιώ επ΄αυτόν, υπερασπιστής μου και κέρας σωτηρίας μου και αντιλήπτωρ μου” (Ψαλμ. 17, 2-3). Η αγάπη, αν και φυλάγεται μέσα στην καρδιά, δεν μπορεί να κρυφτεί. Φανερώνεται με τα δικά της εξωτερικά σημάδια”.

Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ

(Ἀπό τό βιβλίο: “ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ”, Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττική)

http://emmadimitris.blogspot.gr

Λόγος του Μοναχού Μωυσή για την διακοπή της Μνημόνευσης του Πατριάρχη

Η Ορθόδοξος Εκκλησία θεωρούσε πάντοτε ότι η αίρεσης είναι θανατηφόρος αμαρτία για τον άνθρωπο. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, ονομάζουν την ειδωλολατρία ασέβεια και την αίρεση διαφθορά. Κάθε αίρεσης είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Η αίρεσης δεν βλασφημεί μόνο το δόγμα περί του Αγίου Πνεύματος ή την ενέργεια Του, αλλά βλασφημεί το Άγιο Πνεύμα στην ολότητά Του. Η ουσία όλων των αιρέσεων είναι η βλασφημία.

Όλες οι παλαιές αιρέσεις κάτω από διάφορες βιτρίνες, απέβλεπαν σε ένα μονάχα στόχο: Ηρνούντο την Θεότητα του Θεού Λόγου και διέστρεφαν το δόγμα της ενσαρκώσεως Του. Οι νεώτερες αιρέσεις αποβλέπουν στην αποκήρυξη της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος.

Είναι αξίωμα εκκλησιολογικό και παράδοσης αιώνια της Αγίας μας Ορθοδοξίας, ότι υπάρχει ταύτισης και πλήρης κοινωνία μνημονευομένων επισκόπων και μνημονευτών ιερέων και λαού. Από το μνημόσυνο (την αναφορά δηλαδή του ονόματος) του Ορθοδόξου Αρχιερέως γνωρίζεται η Ορθόδοξος Εκκλησία με την οποία βρίσκονται σε κοινωνία οι Ορθόδοξοι πιστοί.

Εάν μνημονεύεται ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, τότε οι κοινωνούντες και μνημονεύοντες αυτόν, κοινωνούν με την αίρεσή του Οικουμενισμού, γιατί αποτελούν ένα σώμα: «ο κολλώμενος τη πόρνη(αίρεση) εν σώμα εστίν».

Για όσους νομίζουν ότι αρκεί η θεωρητική άρνησης της αιρέσεως, ενώ στην πράξη κοινωνούν με αυτή μέσω της αναφοράς του ονόματος του πατριάρχη από τους επισκόπους και μέσω της μνημόνευσης των επισκόπων από τους ιερείς, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέει: «έστω και αν αυτοί δεν καταποντίστηκαν με τους λογισμούς,(παραμένουν δηλαδή από «μέσα τους ορθόδοξοι»!!!), όμως με την κοινωνία της αιρέσεως χάνονται (τη κοινωνία της αιρέσεως συνόλυνται)».

Υποστηρίζουν πολλοί, ότι οι πιστοί πρέπει να περιμένουν πρώτα την Συνοδική καταδίκη του επισκόπου εκείνου, η του πατριάρχη που κηρύττει αίρεση και κατόπιν να αποσχισθούν απ’ αυτόν. Διότι, αν αποσχισθούν προ συνοδικής διαγνώμης δημιουργούν τάχα σχίσμα στην Εκκλησία. Οι Πατέρες όμως της Εκκλησίας στην εποχή τους σε παρόμοιες περιπτώσεις, δεν ήθελαν καμία εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς. Η απόσχισης απαγορεύεται, όταν ο επίσκοπος σφάλλει ως άτομο στη ιδιωτική ζωή. Όταν όμως σφάλλει στην πίστη, η αποτείχισης συνιστάται εκ μέρους των πατέρων της Εκκλησίας, των Ι. Κανόνων και της Αγίας Γραφής.

Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα από τους Αγίους μας όπουπρέπει να είναι για μας σ’ αυτές τις προδοτικές ημέρες, οδοδείκτες και παραδείγματα προς μίμηση.

Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος, ο οποίος προέτρεπε τους πιστούς της Κωνσταντινουπόλεως, κληρικούς και λαϊκούς, να απέχουν της κοινωνίας, του αιρετικά κηρύσσοντος Νεστορίου, αν και δεν είχε συνέλθει ακόμη σύνοδος προς καταδίκην του. Και σημειώσατε, ότι όταν ο θείος Κύριλλος προέτρεπε με τα λόγια αυτά τους πιστούς της Κων/λεως, αυτοί είχαν προηγουμένως διακόψει κοινωνία με τον κακόδοξο ποιμενάρχη τους τον Νεστόριο. Επίσης ο Άγιος Υπάτιος, που μόλις πληροφορήθηκε την κακοδοξία του Νεστορίου, διέκοψε το μνημόσυνο του, πριν καν συνέλθει Σύνοδος προς καταδίκη του αιρετικού Νεστορίου.

Ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής διέκοψε πάσαν Εκκλησιαστική κοινωνία προ συνοδικής διαγνώμης, μεθ’ όλων των θρόνων Ανατολής και Δύσεως, ένεκα της αιρέσεως του Μονοθελητισμού, ώστε να θεωρείται υπό των αντιπάλων του ως ευρισκόμενος τάχα εκτός Εκκλησίας. Του έλεγαν: Ποιάς Εκκλησίας είσαι; Του Βυζαντίου, της Ρώμης, της Αντιοχείας, της Αλεξανδρείας; Ποίας; Όλες αυτές έχουν ενωθεί. Εάν λοιπόν είσαι μέλος της Εκκλησίας ενώσου και εσύ. Και τότε ο Άγιος απάντησε: «Μέλη της Εκκλησίας είναι όσοι έχουν την ομολογία της Ορθοδόξου πίστεως, χάριν αυτής είμαι έτοιμος και να αποθάνω». Επίσης ο Άγιος Μάξιμος που πολεμούσε εναντίον ενός ολοκλήρου σμήνους συμφιλιωτών της αυτοκρατορικής υπηρεσίας, είπε: «Δεν σκέφτομαι την ενότητα ή την διαίρεση Ρωμαίων και Ελλήνων, αλλά οφείλω να μην υποχωρήσω από την Ορθή Πίστη».

Και τέλος, οι προ της εβδόμης Οικ. Συνόδου αθλήσαντες εικονόφιλοι, κληρικοί και λαϊκοί, διετέλεσαν εν ακοινωνησία προ τους εικονομάχους επί ολόκληρες δεκαετίες για την καλή ομολογία της πίστεως.

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης έγραφε: «μολυσμόν έχει η κοινωνία εκ μόνου του μνημονεύειν τον εικονομάχον επίσκοπον, έστω και αν ο μνημονεύων είναι ορθόδοξος».

Αλλά και πριν να δημιουργηθούν οι Κανόνες , τις αιρέσεις η Εκκλησία τις αντιμετώπιζε βάση της Αγίας Γραφής, η οποία λέει: Αιρετικόν άνθρωπο μετά μίαν και Δευτέρα νουθεσίαν παραιτού» (Τιτ. 3, 10). Και πάλι: «Αλλ’ αν ημείς ή άγγελος εξ’ ουρανού ευαγγελίζεται υμίν παρ’ ο ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω». (Γαλ. 1, 8). Επίσης γράφει: «Κρατείν τας παραδόσεις ας εδιδάχθημεν, είτε δια λόγου, είτε δι’ επιστολής των αποστόλων και μένειν εν οις εμάθομεν και επιστώθημεν. Και μη πλανάσθαι υπό των αντικειμένων, αλλά γρηγορείν, στήκειν εν τη πίστει, εδραίους γίγνεσθαι, αμετακινήτους». Στην προς Ρωμαίους επιστολή του ο Απόστολος Παύλος επιμένει λέγοντας: «Παρακαλώ δε υμάς αδερφοί, σκοπείν τους τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα παρά την διδαχήν ήν υμείς εμάθετε ποιούντας, και εκκλίνατε απ’ αυτών».(Ρωμ. 16, 17)

Και ο Άγιος Ιγνάτιος λέγει: «Φεύγετε τας αιρέσεις, διότι είναι του διαβόλου εφευρέσεις». Και ο Άγιος Επιφάνιος: «Αποστρέφεσθε πάσας τας αιρέσεις σαν θηρία έχοντα θανατηφόρον δηλητήριον».

Δηλαδή αιρετικοί είναι όχι μόνο οι αρνούμενοι τα θεία δόγματα, αλλά και οι αρνούμενοι τους νόμους του Ευαγγελίου, οι αρνούμενοι τα γραφικά εδάφια που ανέφερα.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Υπάρχει και καλό σχίσμα, υπάρχει και κακή ομόνοια, αλλά και καλή διαφωνία». Λοιπόν όσοι συμφωνούν απολύτως με την Αγ. Γραφή, με τους Ι. Κανόνες και γενικά με την παράδοση της Εκκλησίας του Χριστού, αντιλαμβάνονται ότι η συνέχισης εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους οικουμενιστές πατριάρχες και επισκόπους καθιστά τον οποιονδήποτε, μετά της μερίδος του αιρετικού. Ενώπιον αυτής της διδασκαλίας έπρεπε ο κάθε αντιφρονών να ταπεινώσει τον εαυτό του και να μη σοφίζεται περιττά και άδικα ακολουθών δική του πολιτική, δια της οποίας βλάπτει και τον εαυτό του και όσους καλή τη πίστει συμφωνούν μαζί του. Ο Θεός και η Εκκλησία του, επιθυμούν την απομάκρυνση των πιστών εκ των αιρετιζόντων οικουμενιστών και την μέχρι θανάτου ομολογία της Ορθοδόξου πίστεως.

Η είσοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας στο παπικό εορτολόγιο ήταν το πρώτο μεγάλο χτύπημα στων Σιωνιστών Εβραίων (που κρύβονται πίσω από τον πάπα) και αυτό έγινε γιατί ένωση των «Εκκλησιών» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς κοινό ημερολόγιο και χωρίς αποδοχή του όρους «Εκκλησία» για αυτούς τους αιρετικούς, από εμάς. Πράγμα που και αυτό έγινε προσφάτως στην Κρήτη, Συνοδικός υπογεγραμμένα από Ορθοδόξους επισκόπους!! Έτσι λοιπόν και εμάς διχάσανε και τις βάσεις βάλανε για να οικοδομηθεί στη πορεία δια μέσου του Οικουμενισμού, η καθυπόταξη της Ορθοδοξίας στον πάπα, με την ένωση των αδελφών «Εκκλησιών».

Ο Πατριάρχης με τα τόσα ανορθόδοξα που έχει πει και πράξει, παραβαίνοντας Ι. Κανόνες, έθεσε τον εαυτό του υπέρ άνω όλων των Αγίων Ομολογητών και Συνόδων και μετά την Σύνοδο της Κρήτης έπρεπε να είχε πάψει να μνημονεύεται από όλους τους Επισκόπους και όλους τους ηγουμένους του Αγίου Όρους. Το γεγονός ότι δεν έγινε δείχνει τα εξής: Την άμβλυνση του ομολογιακού φρονήματος των ορθοφρονούντων, έλειψη γνώσεως Γραφής και Εκκλησιαστικής ιστορίας, σκοπιμότητες, συμφέροντα, σύνδρομο φοβίας, φιλαυτία και προ πάντων την απουσία του Αγίου Πνεύματος που δεν μπορεί να φωτίσει στη πληρότητα του, χαρίζοντας την διάκριση, σε όσους δεν έχουν δώσει όλο τους το είναι στο Θεό.

Η ομολογία της πίστεως (και η διακοπή του μνημοσύνου του Πατριάρζη είναι ομολογία πίστεως), χρειάζεται, απλότητα πίστεως, αυταπάρνηση (έως μαρτυρίου), λεπτότητα συνειδήσεως και μεγάλη αγάπη για τον νόμο του Θεού και την Εκκλησία του. Δύσκολα να τα βρεις όλα αυτά σήμερα ακόμα και σε ορθοφρονούντες, απόδειξη, η δειλία και ο φόβος που τους διακατέχει.

Ρώτησε άραγε κανείς απ’ αυτούς τους Επισκόπους το ποίμνιο του ή κανείς απ’ τους ηγουμένους του Αγίου Όρους τους μοναχούς του αν συμφωνούν να παραμείνουν κάτω απ’ την πατρότητα αυτού του λυκοποιμένα Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Η πολύτιμη πίστη μας που αυτός αλλοτριώνει και ξεπουλάει δεν είναι δική του, ανήκει σε όλους μας. Κάποιοι προκάτοχοί του θυσίασαν τη ζωή τους για να την παραλάβουμε σήμερα εμείς ανόθευτη.

Δυστυχώς στην σημερινή Εκκλησία των δεσποτάδων δεν υπάρχει ελευθερία και δημοκρατία αλλά κάτω από το εύλογο πρόσχημα της υπακοής αποφασίζουν, διατάζουν και ξεπουλούν την πίστη και την ψυχή τους, για την δόξα, το χρήμα και τον θρόνο.

Διερωτάστε πλέον αν πρέπει να μνημονεύονται προδότες; Φοβάστε το σχίσμα και δεν τρέμετε την Ουνία; Σκέφτεστε το αβέβαιο του σχίσματος, βάζοντας το μυαλό σας να παραγκωνίζει την ομολογία και το θέλημα του Θεού; Τότε δεν σκέφτεστε Ορθόδοξα αλλά ορθολογιστικά.

Η αίρεση του οικουμενισμού έχει διαποτίσει απ’ άκρου σε άκρο τον Ελληνικό χώρο, έγινε πια τρόπος του σκέπτεσθαι και βίωμα των Ρωμιών. Και όμως εν γνώσει της καταστάσεως νανουρίζουν οι δάσκαλοι αυτοί τα πνευματικά τους παιδιά με το: «Αν ο πατριάρχης προχωρήσει ακόμη, αν προβεί εις ‘ενώσεις’, τότε θα δεις…». Αλλά «ενώσεις» τέτοιες δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν και οι αφελείς μαθητές τους δεν πρόκειται ποτέ να δουν.

Άλλο επίσης σύνθημα που επαναλαμβάνουν επίσκοποι, ηγούμενοι και κληρικοί προς τους πιστούς τους, προκειμένου να μην φύγουν από κοντά τους, είναι το γνωστό: «Άνευ επισκόπου Εκκλησία ου καλείται». Βεβαίως δεν καλείται, όταν ο επίσκοπος ορθοδοξεί, όταν όμως κακοδοξεί τότε ο Μ. Αθανάσιος προτρέπει τους πιστούς να φεύγουν μακράν του! «Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφονται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίσεσθαι εις ευκτήριον οίκον ή μετ’ αυτών εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊαφα, εις την γέεννα του πυρός»! (ΒΕΠΕΣ:33, 199).

Όταν η μακροθυμία προς τον αμαρτάνοντα εξακολουθεί χωρίς τέλος και χωρίς έλεγχο, τότε δεν συμπεριφερόμαστε με αγάπη, με τελική συνέπεια ίσως και τον κολασμό του, για θανάσιμες αμαρτίες όπως η αίρεση. Είναι αποκαρδιωτική η αδράνεια και συνοδοιπορία τόσων και τόσων «καθυσυχαστών», οι οποίοι ενώ στηλιτεύουν τους προδότες δεν αποχωρίζονται απ’ αυτούς.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης έγραψε, ότι όταν οι Ιεράρχαι δεν ορθοδοξούν, τότε το λόγο να τον έχουν οι Μοναχοί.

Μοναχός Μωυσής εκ Πρεβέζης

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

"Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΧΑΝΕΤΑΙ, ΞΥΠΝΗΣΤΕ" !! - ΓΕΡΩΝ ΣΑΒΒΑΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

"Για όσους επιδιώκουν την επαναπόκτηση-επανερμηνεία της θεϊκής αλήθειας..."

Ορθοδοξία και μοναχισμός

Η θεσμική Ορθοδοξία, σήμερα, διέρχεται περίοδο έντονων δογματικών εκτροχιασμών ή, καλύτερα, οικουμενιστικών «μετασχηματισμών», στον αντίποδα των οποίων γεννιούνται φαινόμενα–καταστάσεις πνευματικής διχαστικής ανισορροπίας, που επηρεάζουν το ήθος και την ενότητα των Ορθοδόξων.

Είναι αλήθεια, ότι η «σύνοδος της Κρήτης» προκάλεσε εκκλησιαστικό συνειδησιακό σχίσμα. Θεμελιώδεις πτυχές της Ορθοδοξίας σωριάζονται ή αναδιπλώνονται γύρω από τον αιρετικό άξονα του Οικουμενισμού. 

Πιο συγκεκριμένα:

Αναδύθηκε (ΑΠΟΚ. Θ,2) η εξίσωση Ορθοδοξίας και αιρέσεων. Η αναφορά σε «ετερόδοξες εκκλησίες» έχει κατεύθυνση αποστασίας από την Ορθόδοξη Εκκλησία και από την Αγία Γραφή.

Η Λειτουργική–δογματική ζωή σήπεται σε συμπροσευχές και συλλείτουργα Ορθοδόξων και αιρετικών (Παπικών, προτεσταντών).

Έτσι, η σχέση της Ορθοδοξίας με την παραδοσιακή ζωή των αγίων Πατέρων διατηρεί εξωτερικά στοιχεία (ουνία), αλλά εσωτερικά είναι εκτεθειμένη σε μια γραμμή ενδόρρηξης (=κατάρρευση συστήματος).

Τα υπάρχοντα σχήματα συλλογικής πνευματικής ζωής, όπως: ενορίες, κύκλοι Γραφής, πολλές Ιερές Μονές, θρησκευτικές οργανώσεις-σύλλογοι και απλοί πιστοί έχουν, στο σύνολό τους, μια σιωπηλή καθήλωση μπροστά σε συγκεκριμένο κίνδυνο. 

Η σιωπή τους, σύμφωνα με τους Πατέρες, είναι συγκατάθεση. 

Ελάχιστες οι υγιείς αντιδράσεις. Είναι και αυτό σημείο των καιρών.

Έχουν τώρα, διαμορφωθεί τρία πνευματικά φάσματα:

Οι Ορθόδοξοι των αγίων επτά Οικουμενικών Συνόδων, οι οικουμενιστές–μεταπατερικοί και ενδιάμεσα οι πιστοί, που θεωρητικά θίγουν την παναίρεση του Οικουμενισμού αλλά δεν αντιπαρατίθενται πρακτικά, ουσιαστικά, με αποτέλεσμα ο οικουμενισμός να πετυχαίνει τους στόχους του.

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός αλλά και άλλοι Πατέρες–Μοναχοί υπογραμμίζουν: 

«Μέσον αληθείας και ψεύδους δεν δύναται να υπάρξη».

Οι καλοπροαίρετοι ερωτούν–απαντούν: «κανένα αρμόδιο εκκλησιαστικό όργανο δεν καθήρεσε ή καταδίκασε τους οικουμενιστές».

Η απάντηση είναι προφανής: Η ορθόδοξη πίστη χθες ή προχθές γεννήθηκε; 

Δεν υπάρχει προηγούμενο καταδίκης των αιρέσεων, που πολώνονται γύρω από τον Οικουμενισμό; Και βέβαια υπάρχει!

Στο σημερινό εκκλησιαστικό–συνειδησιακό σχίσμα, το δεύτερο που δημιούργησε ο Οικουμενισμός μετά το ημερολογιακό, η απάντηση βρίσκεται στον άξονα:

«Επόμενοι τοις Θείοις πατράσι».

Σήμερα, η αγωνιστική ευαισθησία περί την ορθή πίστη έχει συρρικνωθεί και στο μοναχισμό, πλην ολίγων εξαιρέσεων.

Λίγες αλλά ουσιαστικές, οι σημερινές παρεμβάσεις των μοναχών σε θέματα ανάσχεσης της αιρέσεως σε σχέση με την περίοδο 1963-1973. 

Τότε, τρεις Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος και σχεδόν σύσσωμο το Άγιο Όρος, είχαν διακόψει τη μνημόνευσητου αιρετικού Πατριάρχη Αθηναγόρα.

Δεν υπήρξαν παραβάτες ιερών κανόνων διότι, η διακοπή μνημονεύσεως αιρετικού Επισκόπου προβλέπεται από τον 15ο κανόνα της ΑΒ Συνόδου επί Μ. Φωτίου και δικαιώνεται από τα παραδείγματα των Αγίων Πατέρων.

Αντίθετα, οι συμπροσευχές επισύρουν την ποινή της καθαιρέσεως στους ιερωμένους.

Αναμφίβολα, οι ιστορικές πηγές–πληροφορίες υπάρχουν, για όσους έχουν ενστάσεις και ειδικότερους εκκλησιολογικούς προβληματισμούς. 

Η προσήλωση στην διαχρονική εκκλησιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ούτε σχίσματα δημιουργεί, ούτε σε θέτει εκτός Εκκλησίας.

Σε άλλες εποχές, όπως στην εποχή του Αγίου Θεοδώρου της Μονής Στουδίου, η εκφραστική μορφή άμυνας απέναντι των αιρέσεων ήταν, όχι μόνο διακοπή μνημονεύσεως, αλλά και η συλλογική εγκατάλειψη των Μονών, προκειμένου να αποφύγουν την κοινωνία της αιρέσεως. Τόσο απόλυτοι αγωνιστές ήσαν οι άγιοι Πατέρες και μοναχοί της Ορθοδοξίας.

Αυτοί διέκριναν την αιρετικότητα ενός επισκόπου ή μη, διασταυρώνοντας στον θεολογικό ορίζοντα της Εκκλησίας την οριζόντια διδασκαλία–εμπειρία της με την κάθετη της Αγίας Γραφής και, πολλές φορές, πριν Συνοδικής αποφάσεως είχαν δημιουργήσει τη δυναμική της μη επιβολής της αιρέσεως.

Οι πρακτικές των παλαιών μοναχών, που μαρτύρησαν, προβάλλονται ισχνά και ως μοντέλο αντι-εκκλησιαστικό, εκτός θεσμικής κλίμακος! «Κατελίπομεν την οδόν των αγίων Πατέρων και δια τούτο έρημοι εσμέν παντός έργου πνευματικού», παρατηρεί ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής.

Για όσους επιδιώκουν την επαναπόκτηση-επανερμηνεία της θεϊκής αλήθειας μακριά από την Ορθοδοξία, οι ψαλμοί προειδοποιούν:«των ονομάτων αυτών ου μη μνησθώ δια χειλέων μου» διότι αυτοί «εις εχθρούς εγενοντό μοι» (Ψαλμοί 15ος, 138ος).

Αξίζει να προσεχθεί ο διάλογος του αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄ του Αρμενίου του εικονομάχου με τον όσιο Θεόδωρο της Μονής Στουδίου.

Αυτοκράτορας: «Λοιπόν με βγάζεις σήμερα έξω από την Εκκλησία;»

Αγ. Θεόδωρος: «Μάλλον εσύ πρόλαβες και βγήκες με τις πράξεις σου. Εάν θέλεις να επανέλθεις να σταθείς με όσους πρεσβεύουν την αλήθεια».

Το ψεύδος του Οικουμενισμού σε θέτει, πράγματι, εκτός Εκκλησίας, διότι η διαχρονική Ορθοδοξία πρεσβεύει την αλήθεια.

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΠΑΤΕΡΕΣ ΓΥΡΙΣΤΕ …. ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ!

Για όσους ενδεχομένως ξέχασαν το μέγιστο αξίωμά τους…. 

Πατέρες, δεν έχετε τίποτα κοινό με αυτούς που σχεδιάζουν (οργανώνουν) μεθοδικά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και προετοιμάζουν την έλευση του αντι-χρίστου! 

Στο πρώτο στάδιο του σχεδίου έπρεπε κατά τις σκοτεινές δυνάμεις να ανοίξουν «οι πόρτες» προς συζήτηση, αποδοχή και συμπροσευχή, όπως και η εξαφάνιση της λέξης αίρεση και η ονομασία των αιρέσεων σε «εκκλησίες». 

Στο δεύτερο στάδιο θέλουν να ενώσουν όλες τις αιρέσεις (αφού προηγουμένως τις ονόμασαν εκκλησίες ) με την ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ εκκλησία του Χριστού μας. Με αρχηγό, βεβαίως, τον έναν αντί-χριστο –πάπα (κατά τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό). 

Στο τρίτο στάδιο να ενώσουν όλες τις θρησκείες μεταξύ τους (πανθρησκεία) με αρχηγό τον αντί-χριστο. (Βιάζονται μάλιστα πολύ!!) 

Επ΄αυτών καμιά αμφιβολία! Το προβάλλουν και με τα σύμβολα που με ακρίβεια μιλούν τη γλώσσα των σημάτων. 

Το λένε και ευθέως ,«γυμνή τη κεφαλή», ότι η σωτηρία της ψυχής εξασφαλίζεται και μέσα από άλλες θρησκείες. 

Επίσης, ότι υπάρχουν και άλλα Άγια βιβλία (το Κοράνι) όπως η Αγία Γραφή. 

Όλα αυτά λέγονται από τον «πρώτον των Ορθοδόξων Χριστιανών.» (Δεν τους έμεινε καθόλου τσίπα.) 3 

«Και τώρα πλέον είναι ο αντίχριστος εν τω κόσμω δια των αιρέσεων και των ψευδοδιδασκαλιών, που προπαρασκεύαζουν το έδαφος δια την προσωπικήν έλευσίν του. 4 

Σεις όμως, παιδάκια μου, έχετε αναγεννηθή από τον Θεόν και έχετε νικήσει τους ψευδοδιδασκάλους αυτούς διά της εμμονής σας εις την αληθή διδασκαλίαν. Και τους έχετε νικήσει, διότι ο Θεός, που είναι μέσα σας και σας φωτίζει και σας ενισχύει, είναι μεγαλύτερος και δυνατότερος παρά ο σατανάς, που ενεργεί και άρχει μεταξύ του κόσμου των ανθρώπων, που είναι μακράν του Θεού. 

5 Αυτοί οι ψευδοπροφήται προέρχονται και εμπνέονται από τον μακράν του Θεού κόσμον. Δι’αυτό διδάσκουν σύμφωνα με το πνεύμα του κόσμου και ο κόσμος τους ακούει και τους δέχεται.(Α’Ιωανν.3,4,5) 

Το πρώτο στάδιο του σχεδίου, το επιδίωξαν και το έκαναν. 

Δεν ισχύει όμως διότι είναι έξω από την Ορθόδοξη διαδικασία συνοδικότητας και τους κανόνες της εκκλησίας μας. 

Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ την ψευδοσύνοδο. Θα την ακυρώσουν και θα σταθούν ακέραιοι στο ΝΟΜΟ και στις ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ, συνεχιστές και ασπαζόμενοι τοις αγίοις πατράσι. 

Οι αντι-χριστοι θα συνεχίσουν αμετανόητοι τα σιχαμερά έργα τους μέχρι ο Κύριος να τους εμέσει. 

Η εκκλησία του Χριστού μας δέχθηκε μία επίθεση δαιμόνων την μεγαλύτερη μέχρι τώρα, αφού για αρκετούς από δω και πέρα δεν υπάρχουν αιρέσεις. 

Έδωσαν μάλιστα στις πάμπολες αιρέσεις την ονομασία «εκκλησίες». 

Παλαιότερα, οι αιρέσεις ήταν περίπου 500, σήμερα ας πούμε πως είναι 2.000. 

Αύριο, θα γίνουν 3.000 κ.ο.κ. 

Καθεμία, δε, θα αποτελεί «εκκλησία», κατά την άποψη των « φωτισμένων»!! 

Δείτε τι σκαρφίζονται οι αντι-χριστοι! 

Δείτε τους ανόητους που τους ακολουθούν, προτιμώντας την αιώνια κόλαση από τον παράδεισο. 

Ούτε τα μικρά παιδιά δεν είναι τόσο αναξιόπιστα. Τη μία αποφασίζουν και μας λένε ότι η εκκλησία είναι μία και οι αιρέσεις να ονομαστούν ομολογίες (κακώς βέβαια, διότι οι αιρέσεις παραμένουν αιρέσεις εφόσον δεν μετανοούν) και μετά υπογράφουν τις αιρέσεις ως «εκκλησίες»! 

Ή κάτι έχουν πάθει ή εμπαίζουν το λογικό ποίμνιο, ασύστολα. 

Σε κάθε περίπτωση , κρίνετε εσείς αν είναι κατάλληλοι της θέσεως που κατέχουν. 

Παρακαλούμε πολύ τους ΑΞΙΟΥΣ αρχιερείς και ιερείς μας, τους πιστούς μοναχούς –στρατιώτες του Χριστού να ενεργήσουν άμεσα προς αποκατάσταση της ολέθριας διολίσθησης, διότι κάθε αδικαιολόγητη καθυστέρηση συνεπάγεται ότι δεν θα είναι ανεύθυνοι « του αίματος τουτέστι της σφαγής των ψυχών των πλανομένων». (Ιωαν. Χρυσόστ.) 

Και αν αναρωτηθείτε τι άλλο να κάνουμε ;; 

Η απάντηση είναι να εφαρμόσετε γρήγορα και στο ακέραιο τους κανόνες τις εκκλησίας μας (15ο πρωτοδευτέρας ).

Να επαινείτε συνεπώς και όχι να διώκετε τους ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ τον λόγο της αλήθειας. (σχόλιο Παιδαγωγός: δείτε σε βίντεο σχετική ανάλυση του π. Θεοδώρου Ζήση που έγινε πριν λίγες μέρες, εδώ)

Ένα κάποιοι μωράθηκαν ή δαιμονίστηκαν και ζητούν επιτακτικά και από όλους τους άλλους να τους ακολουθήσουν ας σπεύσουμε «χθες», διότι έχουμε καθυστερήσει να τους αποδείξουμε ότι : «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». 

Αυτοί, ποτέ τους δεν υπήρξαν ποιμένες εισερχόμενοι εκ της «θύρας» αλλά εισήλθαν «αλλαχόθεν εις την αυλήν των προβάτων» και ονομάζονται «κλέπτες και ληστές». 

Αυτοί, δε, που παρασύρονται και ακολουθούν τους διώκτες του Ιησού Χριστού (ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΥΣ), φοβούμενοι τον μισθό τους ,τη διώξη τους ή οτιδήποτε άλλο, να θυμηθούν ότι και για τους ιδίους ισχύει αυτό που είπεν ο Κύριος και έγραψεν ο Άγιος «Δι΄αυτούς δε που εδειλίασαν εις τον κατά του Θηρίου αγώνα και δια τους απίστους και δι’εκείνους, που με τα βδελυρά και ακάθαρτα και παραφύσιν αμαρτήματά τους έγιναν σιχαμένοι, και δια τους φονείς και τους πόρνους και τους μάγους και τους ειδωλολάτρας και δι’όλους εν γένει, που ηγάπησαν το ψεύδος της αμαρτίας, έχει ετοιμασθεί το μέρος και ο τόπος των μέσα εις την λίμνην, που βράζει και καίεται με φωτιά και με θειάφι. Και ο αιώνιος αυτός χωρισμός από εμέ και η ατελεύτητος αυτή τιμωρία και βάσανος είναι ο δεύτερος θανάτος» (Αποκαλ.ΚΑ΄8.) 

Ήρθε η σειρά μας να ζήσουμε το αποκορύφωμα αυτού που γράφτηκε πριν 1941 χρόνια, περίπου. Από τον μαθητή που ηγάπα. Μένει να δούμε και πως θα το διαχειριστούμε, γιατί μας δοκιμάζει. (Αυτή η δοκιμασία αδελφοί μου γίνεται συνέχεια, διότι καθένας που φεύγει από αυτήν την ζωή πρέπει να έχει δώσει τις εξετάσεις του). «Ίνα διαχωριστεί η ήρα από το σιτάρι». 

Ή αλλιώς «τα κατάλληλα σκεύη να χρησιμοποιηθούν ως κατοικητήρια Αγίου πνεύματος, τα δε εύθραυστα, ακατάλληλα να πεταχθούν.» 

Και τούτο δια της «πυρός» διότι τότε αποδεικνύεται το ομολογιακό και μαρτυρικό φρόνημα, που διδάσκεται και καλλιεργείται στους χριστιανούς. 

Κάτι που δεν κάνουν οι «μισθωτοί» μη θέλοντας τάχα να φοβίσουν το ποίμνιο και διαταράξουν τη «σχέση» τους (ο νοών νοείτω). 

Επ’αυτού ο Κύριος έχει προείπει ότι: «Αυτοί οι ψευδοπροφήται προέρχονται και εμπνέονται από τον μακράν του Θεού κόσμον. Δι’αυτό διδάσκουν σύμφωνα με το πνεύμα του κόσμου και ο κόσμος τους ακούει και τους δέχεται.» (Α’Ιων.5) 

Καταλάβατε, αδελφοί μου γιατί οι σκοτεινές δυνάμεις δεν θέλουν τους Αγίους μας; Ακριβώς διότι τους ελέγχουν! Τον έλεγχο δεν θέλουν αυτοί που επιθυμούν να κάνουν το δικό τους θέλημα, για τους οποίους έχει λεχθεί: «Όποιος ακολουθεί το δικό του θέλημα δεν μπορεί να αποφύγει την οίηση, από την οποία σαν φυσικό επακολούθημα έρχεται η πλάνη» , όπως λέει ο Άγιος Ισαάκ. 

Οι Άγιοι μας τα λένε ακριβώς, όπως τους τα είπε ο Ιησούς Χριστός και αυτό φυσικά, ενοχλεί αφού κάποιοι θέλουν να αντικαταστήσουν τον Χριστό με τον αντ-χριστο, και «γυμνή τη κεφαλή» λένε ότι : 

«Κάποιες εντολές του Κυρίου είναι προσωρινές» ή ότι : 

«Και άλλες θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας» και ότι: 

«Η εκκλησία του χριστού μας είναι μία μεταξύ των 348 «εκκλησιών». 

Μακριά, αδελφοί μου από αυτούς, γιατί θα σας καταστρέψουν!!! 

Μόνο που τα ακούς αυτά, ταράζεσαι!! 

Για αυτούς που συντάσσονται με τον σατανά καρδιακώς ενώ με το στόμα τους συχνά λένε: «Αποτάσσομαι τον σατανά» ή «Απεταξάμην» (βεβαίως το λένε για να το ακούσουν και να το πουν άλλοι.) 

Για όλους αυτούς λοιπόν ισχύει το: «Έξω και μακράν από την πόλιν οι αδιάντροποι σαν τα σκυλιά και οι μάγοι και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και καθένας, που αγαπά και πράττει την πλάνην και το ψεύδος της αμαρτίας» (ΑΠΟΚ.ΚΒ 15). 

Σεις, αντι-χριστοι, στερείτε την ελευθερία των ανθρώπων σπέρνοντας εμφυλίους πολέμους και διχόνοιες στους πιστούς, αφαιρώντας τους αυτό που τους ανήκει για να τους το δώσετε υποτίθεται μετά αυτό αναδεικνυόμενοι ως ευεργέτες, κάνοντας τάχα φιλανθρωπία. 

Αυτό το κάνετε για να μπορέσετε να εξουσιάσετε τους ανθρώπους κάνοντάς τους εξαρτώμενους και κλέβοντας ό,τι ο Θεός τους έχει δωρήσει. 

Αυτοαποκαλείσθε πανάγιοι και αρχηγοί! ΤΡΟΜΑΡΑ ΣΑΣ!!!Τι άλλο θα ακούσουμε; 

Τον σεβασμό του ποιμνίου στο αξίωμά σας (στο ράσο) τον εκλάβατε ως δικαίωμα επί των ψυχών τους. 

Μην νομίζετε κοντόφθαλμοι ότι τα τακτοποιήσατε και τελείωσε. Μάθετε ότι τώρα «ξεκινούν τα όργανα». Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Τώρα, ίσως να καταλάβετε ότι ο Διάβολος σας υπαγόρευε αυτά που κάνατε και συνεχίζετε να κάνετε και όχι ο Θεός!! 

ΣΠΕΥΣΤΕ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να σβήσετε τις υπογραφές σας και να ακυρώσετε αυτά που υπογράψατε στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης και να αφήσετε τα λόγια και τα πέρα –δώθε, δήθεν πως ενδιαφέρεστε για τον κόσμο αφού πριν λίγο ΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΡΟΔΩΣΑΤΕ τους αδελφούς σας ανοίγοντας την πόρτα στον αντι-χριστο. 

Διορθώστε τα λάθη σας, ασχοληθείτε με την ουσία. 

Εάν αδικήσατε, θα αδικηθείτε εκατονταπλάσια! 

Εάν προσβάλατε, θα προσβληθείτε ανεπανόρθωτα!! 

Εάν στενοχωρήσατε ψυχές, ο ΝΟΜΟΣ δεν θα σας αφήσει ΠΟΤΕ να έχετε ΧΑΡΑ…! 

Εάν διδάξατε στα παιδιά σας πονηριές και πλάνη, θα θερίσετε ό,τι σπείρατε! 

Εάν εκμεταλλευτήκατε αγαθές ψυχές που είχαν ανάγκη, δεν θα μπορέσετε να ησυχάσετε! 

Ο Θεός είναι μακρόθυμος και πολυέλεος, είναι όμως και δίκαιος. 

Από αυτήν την ζωή δίνετε η πρόγευση του παραδείσου ή της κολάσεως! 

Εύχομαι για τη μετάνοιά σας, ζητώντας συγχώρεση από τον Θεό χωρίς να δικαιολογείτε οι ίδιοι τις πτώσεις σας, τα λάθη σας διότι ούτε δικαστές του εαυτού σας είστε, ούτε δικηγόροι υπεράσπισης. Ξέρει ο Θεός που μας έπλασε, τα κίνητρά μας και τις διαθέσεις μας. 

«Και θα μάθουν από αυτά τα πράγματα αι εκκλησίαι, ότι εγώ είμαι, που εξετάζω νεφρούς και καρδίας, δηλαδή τα πλέον απόκρυφα βάθη του εσωτερικού του ανθρώπου, και θα σας δώσω εις τον καθένα σύμφωνα με τα έργα σας.» (ΑΠΟΚ.Ιωαν.κεφ.Β’23) 

Λάθος σας, επίσης, ήταν που ζητήσατε και ζητάτε βοήθεια πνευματική εσείς οι «πνευματικοί» από τους εν τω κόσμω «σοφούς», οι οποίοι αγνοούν το τι εστί ψυχή και ελαφρά τη καρδία, ομιλούν περί αυτής. 

ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ και ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ και χάρη δίνει: «προς επιβεβαίωσιν δε, του κηρύγματός σας, σας δίδω εξουσίαν και δύναμιν να θεραπεύεται ασθενείς, να καθαρίζετε λεπρούς, να ανασταίνετε, να εκβάλετε δαιμόνια. 

Δωρεά ελάβατε την χάριν αυτήν της θαυματουργίας, δωρεάν και χωρίς να λαμβάνετε χρήματα δώσατέ την και σεις» (Ματθ.Ι΄8) 

Από ποίον λοιπόν επιθυμείτε να λάβετε βοήθεια; Από ποίον αιτείτε; 

Από τον «κόσμον εκ του κόσμου τούτου;» ή από τον ΙΑΤΡΟ των ΨΥΧΩΝ και των ΣΩΜΑΤΩΝ; «Αιτείτε και δοθήσεται ». Το ξεχάσατε; 

Αλλά και: «κανενός η θέλησις και η ελευθερία δεν βιάζεται, ας κάμη ο καθένας ό,τι του αρέσει. Εκείνος που αμαρτάνει αν θέλει ας αμαρτήσει ακόμη, και εκείνος που είναι ακάθαρτος από τα ρυπαρά έργα της σαρκός, ας γίνει περισσότερο ρυπαρός αν του αρέσει. Αλλά και ο δίκαιος ας επιτελέση έργα δικαιοσύνης και αρετής περισσότερα. 

Και ο Άγιος ας αγιασθή ακόμη.» (ΑΠΟΚ.Ιωαν.κβ’11) 

Η απόφαση για το που θα ταχθείτε είναι προσωπική σας υπόθεση, αφήστε όμως τους άλλους και μη τους παρασύρετε διότι ο Κύριος είπεν για αυτούς που στέκονται εμπόδιο στους άλλους: 

«Αλλοίμονον εις σας τους νομοδιδασκάλους. Διότι με την διεστραμμένην διδασκαλία σας εσκοτίσατε τας διανοίας των ανθρώπων και τους αφηρέσατε το μέσον με το οποίον σαν με άλλο κλειδί θα οδηγούντο εις την γνώσιν του πραγματικού δρόμου της σωτηρίας. Έτσι δε και σεις δεν εμβήκατε εις τον δρόμον αυτόν, που θα σας έφερεν εις τον Χριστόν και εις την Βασιλείαν Του, αλλά και εκείνους, που ήθελαν και προσεπάθουν να έμβουν τους ημποδίσατε». (ΛΟΥΚ.ΙΑ’52) 

Εμείς πρέπει να έχουμε τον νου μας στο παρακάτω: «Προσέχετε πολύ τους εαυτούς σας δια να μη χάσομεν όσα έχομεν εργασθεί, αλλά λάβομεν πλήρη και τελείαν ανταμοιβήν».(Επιστ.ΙΩΑΝ.β’8) 

Λησμονείτε όμως, ότι είναι θέμα λίγου χρόνου, να είστε ξαπλωμένοι σε νεκροκρέβατο. 

Και τότε ποιό το όφελος όλων αυτών; Τόσο απλά …η αιώνια καταδίκη σας !! 

Οι υπόλοιποι που παρασύρονται και τους βοηθούν στα πάναισχρα έργα τους ας ερευνήσουν τον 49ο ψαλμό : «16 τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ Θεός· ἱνατί σὺ διηγῇ τὰ δικαιώματά μου καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός σου; 17 σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω. 18 εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις. 19 τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητα· 20 καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον.» 

Μήπως και καταλάβουν τον ΛΟΓΟΝ: 

«Εκείνος που δεν είναι εξ’όλης του της ψυχής μαζί μου είναι εναντίον μου. Και εκείνος, που δεν μαζεύει με εμέ τα πνευματικά πρόβατά μου, ούτος σαν άλλος λύκος τα σκορπίζει». (ΛΟΥΚ.ΙΑ’ 23) 

Γι’αυτούς όμως που αναφέραμε ότι επηρεάζονται και παρασύρονται, ας συνέρθουν επιτέλους, διότι ομοιάζουν με το: «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις.»

Έμαθαν σε άλλους «γράμματα» και με τα έργα τους δείχνουν πως οι ίδιοι τα ξέχασαν!! 

Δεν μπορεί η ανάξια ψυχή μου να κατανοήσει ότι, ενώ υποχρεώσεις δεν έχουν, σε ηλικία μεγάλη τους αξίωσε ο Θεός να φτάσουν, τι φοβούνται και δεν βροντοφωνάζουν αυτά που τους έχει πει ο Κύριος να διδάξουν; 

Αλλά και υποχρεώσεις να είχαν πάλι δεν δικαιολογούνται να ΣΙΩΠΟΥΝ!! 

Όταν ήμουν νεαρός είχαμε έναν ιερέα που μας κατηχούσε και φώναζε: 

«ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ-ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ!!» 

Τα έλεγε και πήδαγε από την θεία φλόγα που τον κατέτρωγε. Μου έμεινε μέσα μου αυτό το: «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ!», και θα το κρατήσω μέχρι τέλους με τη βοήθεια του Θεού. Μετά από 47 χρόνια τον συνάντησα, μεγαλόσχημο, γερασμένο πια, όμως, η φλόγα αυτή που είχε για τον Ιησού Χριστό, δεν είχε «γεράσει» αλλά είχε πολλαπλασιαστεί! Του είπα: «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ» και θυμήθηκε….! Μέχρι εδώ αυτό, αρκεί. 

Ο Θεός να τον έχει καλά και να ενισχύει τον αγώνα του. Καλόν αγώνα Πατέρα και καλόν παράδεισο. Να ξέρεις ότι αυτά που μας έμαθες τα φυλάμε! 

Ας ακολουθήσουμε και εμείς την πεπατημένη και σίγουρη οδό των άξιων δούλων του Χριστού μας. 

Όταν ο άξιος δούλος του Θεού, δέχεται την κλήση της ιεροσύνης, ο δεσπότης που τον χειροτονεί λέει , στο τέλος: 

«Τώρα αδελφοί μου, αγαπητά μου τέκνα, παιδέψτε τον ιερέα, κουράστε τον» ζητήστε δηλαδή, από αυτόν κάθε πληροφορία και γνώση για τα «εν του οίκου μας», ώστε να ξέρουμε τα πάντα για ό,τι συμβαίνει γύρω μας που έχουν σχέση με την Εκκλησία του Χριστού μας. 

Αυτό να κάνουμε και εμείς με τους ιερείς μας,να τους ρωτούμε τα πάντα, να μας δίνουν εξηγήσεις, να μας ενημερώνουν γιατί εάν δεν ρωτήσουμε τους πνευματικούς οδηγούς μας, ποιούς θα ρωτήσουμε; 

Από τις απαντήσεις, δε, που θα πάρουμε θα φανεί η θέση τους, π.χ. *σχετικά με την ψευδοσύνοδο της Κρήτης, 

* την παναίρεση του οικουμενισμού, 

*την ηλεκτρονική κάρτα και 

*τις κακοδοξίες που ακούγονται από κάποιους αποστάτες αρχιερείς και ιερείς. 

Να τους παροτρύνουμε δε, να πάρουν θέση ενάντια της παναίρεσης του οικουμενισμού, που προετοιμάζει την έλευση του αντι-χριστου, μετά βεβαιότητος. Να ενεργήσετε, επίσης, βάσει των κανόνων της Εκκλησίας μας (15ος κανόνας πρωτοδευτέρας συνόδου). 

Όταν δεν είναι περί βίου το αμάρτημα, αλλά πρόκειται περί διδασκαλίας αιρέσεως, όχι μόνο δεν διώκεται αλλά και επαινείται ο διακόπτων το μνημόσυνο.

Να διαφυλάξουμε στο ακέραιο την Ορθόδοξη Πίστη μας, για να έχουμε τη συνείδησή μας αναπαυμένη. Μην ακούσουμε και τα: «Ουαί και αλλοίμονο εις σας υποκριτές». 

Όποιος δεν τηρεί τους ΝΟΜΟΥΣ και τους ΚΑΝΟΝΕΣ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ έχει σχέση με τον Θεό. 

«Πλην ό έχετε κρατήσατε άχρις ού άν ήξω» (ΑΠΟΚ.ΙΩΑΝ.Β’25) 

Και αν σας πουν: «Εσύ τους τηρείς, που λες για τους άλλους;» 

Η απάντηση είναι: «Όταν πέφτω, σηκώνομαι, βάζω καινούργια αρχή, μισώ την αμαρτία, δέχομαι τη νουθεσία και συνεχίζω τον καλόν αγώνα. Όχι όμως, να μου υποδεικνύουν το σφάλμα μου και εγώ να επιμένω στην πτώση μου, διότι θα είμαι αναπολόγητος. Ο Θεός να μας ελεήσει!! 

Να μην ξεχνάμε και το άλλο ουσιώδες, ότι αυτήν την φορά, ο Κύριος μας, δεν θα κατέβει να μας διακονήσει, όπως την πρώτη, ούτε φραγέλιον θα χρησιμοποιήσει, αλλά θα στείλει «θεριστάς». 

Ο Κύριος μας κατέβηκε να μας διακονήσει, και οι «δούλοι» του Κυρίου θέλουν να άρχουν και να εξουσιάζουν;» Καλό και αυτό!!! 

Στον καθένα μας πόσα χρόνια ζωής στον ψεύτικο αυτόν κόσμο μας έχουν απομείνει, στην καλύτερη των περιπτώσεων; 

Σας υπενθυμίζω ότι λέγει: «Και κατά την δευτέραν παρουσίαν αλλά και κατά τον θάνατο του καθενός». 

Τώρα ό,τι πράξουμε και ό,τι ομολογήσουμε!!! 

ΔΙΟΡΘΩΣΤΕ όποιο λάθος έχετε διαπράξει, όσο είναι καιρός, και απομακρυνθείτε από αυτούς που συνειδητά παραμένουν αμετανόητοι και προετοιμάζουν την έλευση του ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΥ!! 

Με εν Χριστώ αγάπη ο ελάχιστος 

Γ. Φλώρος

http://opaidagogos.blogspot.gr

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ, ΑΝΑΛΟΓΙΣΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΑΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

Με μία επιεικώς αυθαίρετη και καταχρηστική παρέμβασή του, που όζει παπόφρονος-εξουσιαστικής νοοτροπίας, ο τείνων διά των κατά καιρούς πρακτικών που μετέρχεται να δικαώσει τον προς το πρόσωπό του προσαφθέντα σκωπτικό τίτλο του σε "πάπα της Ανατολής", πρωθιεράρχης της εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας, δε δίστασε να εισέλθει στα interna corporis της αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος προκειμένου να χειραγωγήσει τους ιεράρχες που συγκροτούν τη συνέλευση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας με προφανέστατο στόχο οι τελευταίοι, στανικώ τω τρόπω, να εγκρίνουν τις ολέθριες αποφάσεις της ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου.

Κατόπιν της σημειωθείσης αυτής εξελίξεως οι αρχιερείς που διοικούν την ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΗ, επαναλαμβάνω, Εκκλησία μας καλούνται σε πρώτη φάση να αποδοκιμάσουν στεντορεία τη φωνή, με δήλωσή τους, που θα καταστεί και επίσημη δήλωση της Ιεραρχίας, τη συντελεσθείσα ¨εισπήδηση¨ από την πλευρά του παραπαίοντος Φαναρίου στα εσωτερικά ζητήματα της κατ Ελλάδα Εκκλησίας.

Και, κατά δεύτερο λόγο, μιμούμενοι τους συνεπισκόπους τους, της Εκκλησίας της Βουλγαρίας, που διέσωσαν την αξιοπρέπεια και το κύρος του επισκοπικού αξιώματος, κολαφίζοντας, ταυτοχρόνως, την εισήλαση του παπικού πνεύματος στη διοίκηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας,να απορρίψουν, πανηγυρικώς, τις αποφάσεις της εν Κρήτη ληστρικής συνάξεως, της ξενοκινήτου και αμερικανοπροβλήτου, στιγματίζοντάς τις, από Ορθοδόξου εκκλησιαστικής πλευράς στο διηνεκές και να την προωθήσουν, καταλλήλως, στο περιθώριο και χρονοντούλαπο της εκκλησιαστικής ιστορίας, στο αποθετήριο της και την απορριματοθήκη της, Εκεί, δηλαδή, που της αξίζει και εκεί για την οποία προορίζεται.

Ο έντιμος κλήρος και ο πιστός του Κυρίου λαός κάθεται, κυριολεκτικώς, σε αναμμένα κάρβουνα εν όψει της επικειμένης συγκλήσεως της Ιεραρχίας. Επ ουδενί μία δράκα επιόρκων αρχιερέων, από ετών υποδίκων ενώπιον της αδιαφθόρου, πανορθοδόξου εκκλησιαστικής συνειδήσεως, νομιμοποιείται, εκκλησιολογικώς, να επιβάλλει στις συνειδήσεις των πιστών κληρικών και λαικών, τις στρεβλότατες, από πλευράς Ορθοδόξου Δογματικής, Εκκλησιολογίας, Ιεροκανονικού Δικαίου και Ορθοδόξου Ήθους και καμουφλαρισμένα προδοτικές αποφάσεις της.

Αντί οι Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, Περγάμου Ιωάννης, Προύσης Ελπιδοφόρος, Αλβανίας Αναστάσιος, Αμερικής Δημήτριος, Γερμανίας Αυγουστίνος και άλλοι μειοδότες της Ορθοδοξίας να έχουν εδώ και πολύ καιρό καταστεί αντικείμενα εφαρμογής των σχετικών ιεροκανονικών διακελεύσεων, αναφορικώς με την διά λόγων, δηλώσεων, πράξεων και παραλείψεων συμπεριφορά τους στον κατ εξοχήν ευαίσθητο τομέα των σχέσεων Ορθοδοξίας και αιρέσεως και πλάνης και Ορθοδόξων και αιρετικών και αλλοθρήσκων, στον οποίον, ομολογουμένως, έχουν "διαπρέψει", κατασκανδαλίζοντας το ορθοφρονούν ποίμνιο, αυτοίπρωτοστάτησαν, ΕΡΗΜΗΝ του, στη σύγκληση μιας προδοτικής συνάξεως με έντονη και καταθλιπτική την υπερ-ατλαντική πολιτική πίεση.

Και έχει την απαίτηση, κατόπιν τούτου, ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, να στοιχηθούν όλοι οι ιεράρχες με την άνομη και αντορθόδοξη επιθυμία του!

Ελπίζουμε ότι η Ιεραρχία δεν θα υποκύψει στα καλεύσματα του Φαναρίου αλλά θα δώσει ένα παραδειγματικό μάθημα στην αυθαιρεσία και εξουσιαστική νοοτροπία των ενοίκων του Φαναρίου, την καταλυτική του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας μας, αποδεικνύοντας ότι οι συγκροτούντες τη συνέλευση της Ιεραρχίας ιεράρχες δεν αποτελούν λόχο και άθροισμα μουζίκων αλλά υπεύθυνους και ελεύθερους από εξωτερικές δεσμεύσεις, πιέσεις και σκοπιμότητες ποιμένες.

Εν εναντία περιπτώσει, θα αποδείξουν ότι άγονται και φέρονται και τυγχάνουν ανάξιοι του υψηλού υπουργήματός τους.

Αναλαμβάνουν, δε, στο ακέραιο, και την πνευματική ευθύνη για ό,τι πρόκειται να ακολουθήσει από δω και πέρα.

Ο κίνδυνος δημιουργίας σχίσματος, αναλόγου με εκείνο μεταξύ παλαιοημερολογητών και νεοημερολογητών, είναι τόσο ορατός στον πνευματικό ορίζοντα της Εκκλησίας μας όσοποτέ άλλοτε! Όπως, τότε, ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος (Παπαδόπουλος) κάμφθηκε προ των αξιώσεων του ολετήρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας Μελετίου (Μεταξάκη) υιοθετώντας και επιβάλλοντας όλως αντικανονικώς το νέο ημερολόγιο δημιουργώντας έναν άνευ προηγουμένου σάλο εντός της Εκκλησίας του Χριστού έτσι και τώρα ο νυν αρχιεπίσκοπος και, κυρίως, η νυν Ιεραρχία συμμορφούμενοι με τις αντορθόδοξες και αντικανονικές αξιώσεις του εσβεσμένου Φαναρίου κινδυνεύουν να γίνουν ένοχοι ενός ακόμη απευκταίου σχίσματος.

Σεβασμιώτατοι, αναλογισθείτε το μέγεθος των συνεπειών μίας τυχόν μη ενδεδειγμένης στάσεως από την πλευρά σας ενώπιον της προσεχούς συνελεύεως της Ιεραρχίας! Καλείσθε να λάβετε ιστορικές και ηρωικές αποφάσεις! Μην υποκύψετε σε πιέσεις εξωελλαδικών εκκλησιαστικών και πολιτικών παραγόντων! Απομονώστε τη γνωστή θλιβερή οικουμενιστική δράκα ενίων, ολίγων συνεπισκόπων σας, που κάθε άλλο παρά εκπροσωπεί το ποίμνιο. Αφουγκρασθείτε, επιτέλους, την αγωνιώδη και έμπονη κραυγή του ποιμνίου σας! Μη μας προδώσετε! Διότι η τύχη των προδοτών είναι γνωστή και έχει καταγραφεί στις δέλτους της εκκλησιαστικής και μη Ιστορίας! Θυμηθείτε την αντίδραση του πιστού λαού μετά την υπογραφή, από την πλευρά της συντριπτικής πλειοψηφίας των τότε επισκόπων, της ψευδενώσεως της Φερράρας-Φλωρεντίας και μη παίζετε εν ου παικτοίς! Εσχάτη ώρα εστί!

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

http://opaidagogos.blogspot.gr

Ζητείτε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού

(Κατά Ματθαίον Εὐαγγέλιον Κεφ.6, στ.31-33)

"Mὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν."

δηλαδή: "Μην κυριευθείτε λοιπόν ποτέ από την ανήσυχη μέριμνα λέγοντας τί θα φάμε; ή τι θα πιούμε; ή τι θα ντυθούμε; Διότι οι ειδωλολάτρες (που δεν γνωρίζουν τα αιώνια αγαθά και την στοργική πρόνοια του Θεού), επιζητούν αποκλειστικά και μόνο αυτά τα φθαρτά αγαθά. Εσείς όμως μη κυριεύεστε από τέτοιες μέριμνες, διότι ο Πατέρας σας ο Ουράνιος γνωρίζει ότι έχετε ανάγκη από όλα αυτά, και σα Πανάγαθος, που είναι, θα σας τα δώσει. Να ζητάτε δε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και την αρετή που θέλει από εσάς ο Θεός και όλα αυτά τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν μαζί με τα ανεκτίμητα αγαθά της Βασιλείας των Ουρανών."

http://dromosorthodoxias.blogspot.gr

ΓΙ᾽ ΑΥΤΟ ΥΛΑΚΤΟΥΜΕ [«Οὐάου!»]

Μήπως φραγκέψαμε;

ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Καὶ γι᾽ αὐτὸ τελικῶς ὑλακτοῦμε;

Γιά δύο πράγματα ἀνησυχοῦσαν πάνω ἀπ’ ὅλα οἱ βυζαντινοί προπάτορές μας: Νά μήν ἐκλατινισθοῦν καί νά μή φραγκέψουν. Ὁ πρῶτος κίνδυνος μᾶλλον ἐξέλιπε, ἀφοῦ ἔδωσε τή θέση του σ’ ἄλλη, μεγαλύτερη ἀπειλή, τήν ἀθεΐα.

Οἱ ἐπιστήμονες κατά τόν 19ο αἰώνα (ὅπως οἱ ἱστορικοί Παπαρρηγόπουλος, Σάθας κ. ἄ.) δέν δίσταζαν νά ὁμολογοῦν τήν χριστιανική πίστη τους μέσα ἀπό τά κείμενά τους. Σήμερα κάποιοι ἀπό τούς ἐπιστήμονές μας ἀποφεύγουν νά κάνουν ἀκόμη καί ὑπαινιγμό γιά χριστιανική πίστη τους, ἀκόμη καί ὅταν πιστεύουν, γιά νά μή χαρακτηρισθοῦν ἀπό τούς συναδέλφους τους ὡς … θρησκόληπτοι! Καί ἄλλοι – εὐτυχῶς λίγοι – ἰδίως ἀπό τούς σπουδαγμένους στήν Ἑσπερία, θεωροῦν τόν λίαν περιορισμένο γνωστικό κύκλο τῆς ἐπιστημονικῆς ἐξειδίκευσής τους ὡς ὅλη τή σοφία τοῦ κόσμου τούτου, καί θεωροῦν παρωχημένα τά πάντα στόν τόπο τους, ἀκόμα καί τήν πίστη τῶν προγόνων τους καί ἐπαίρονται γιά τό καινούργιο πνεῦμα πού φέρνουν.

Πρός τί ἄραγε αὐτή ἡ ἔπαρση; Ἐκεῖ, σέ κάποιες εὐρωπαϊκές χριστιανικές χῶρες, πού οἱ χριστιανοί εὐτύχησαν νά μήν ἔχουν στόν τράχηλό τους τόν ἄθεο Στάλιν καί τούς ὁμοίους του, πουλιοῦνται σήμερα οἱ χριστιανικοί ναοί γιά ἀλλότριους σκοπούς, ἐξαιτίας παντελοῦς σχεδόν ἐλλείψεως πιστῶν! Δέν πληροφορήθηκαν ὅτι σέ Ὀρθόδοξες εὐρωπαϊκές χῶρες, πού εἶχαν ὥς λίγο πρίν τέτοιους ἡγέτες, οἱ ἐκκλησίες πλημμυρίζουν σήμερα ἀπό τούς καταπιεσμένους χριστιανούς;

Ἡ δεύτερη ἀπειλή, ὁ ἐκφραγκισμός, ἀφοροῦσε τόν τρόπο τῆς ζωῆς, τῆς ἐνδυμα­σίας καί τῆς κουρᾶς, τά ἤθη, τά ἔθιμα, τούς χορούς, τά τραγούδια καί πάνω ἀπ’ ὅλα τήν ἑλληνική γλώσσα. Πράγματι καινούργια ἤθη, χοροί, τραγούδια, ἀλλά διόλου καλύτερα τῶν ἑλληνικῶν, ἀπό μιμητισμό καί μόνον ἦρθαν καί ἐπιβλήθηκαν στά ἀστικά κέντρα τῆς χώρας, ἀπωθώντας τά ἡμέτερα στά χωριά μας.

Ἡ προθυμία μας αὐτή στήν κατάλυση τῆς Παράδοσής μας ἦταν ἀδιανόητη γιά τίς προηγούμενες γενιές. Ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀποτελεῖ τό παρακάτω ἱστορικό γεγονός: Ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἦσαν τόσο προσηλωμένοι πρός τήν ἐπίσημη παραδοσιακή ἐνδυμασία τους, τήν ἱστορική φουστανέλλα, καθώς καί στή μακριά κόμη, ὥστε ὅταν κατά τό 1821 ὁ φιλλέληνας Γάλλος Φαβιέρος ζήτησε ἀπό μερικούς νά καταταγοῦν στό στράτευμά του μέ τήν προϋπόθεση νά φορέσουν εὐρωπαϊκή ἐνδυμασία (παντελόνια κλπ.) καί νά κουρέψουν τά μακριά μαλλιά τους, ἐκεῖνοι ἀποκρίθηκαν μέ φρίκη ὅτι προτιμοῦσαν νά τουρκέψουν, παρά νά ὑποβληθοῦν σ’ αὐτόν τόν ἐξευτελισμό!

Τό γεγονός μοιάζει μέ ἀστεῖο, ἀλλά δέν εἶναι, διότι σήμερα ἔχουμε φτάσει στήν ἄλλη ἄκρη: Διακωμωδεῖται ἡ φουστανέλλα συχνά στήν ἑλληνική τηλεόραση, γιά νά βγάζει γέλιο… Ντύνουν συνήθως κωμικούς ἠθοποιούς μέ ὁμοιώματα φουστανέλλας, φροντίζοντας ὥστε ἡ ὅλη ἐμφάνισή τους νά γίνεται κωμικότερη. Ἀλλά τέτοιες συμπεριφορές ἀπάδουν πρός τήν ἔνδυση τοῦ Διάκου, τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Καραϊσκάκη, τῶν προπαππούδων μας, ἀλλά καί τῶν σημερινῶν ἐντυπωσιακῶν εὐζώνων μας, πού τόσο θαυμάζουν οἱ ξένοι τουρίστες.

Στήν Ἑλλάδα παλιά μαθαίναμε νά μιλοῦμε καί νά γράφουμε σωστά τά Ἑλληνικά μας. Σήμερα ἐπιτρέψαμε στά παιδιά νά βολεύουνται μέ τά «γκρίκλις». Ἤ μαθαίνουν Ἀγγλικά, Γαλλικά, Κινέζικα, ἀλλά τραυλίζουν τά Ἑλληνικά. Ὅλα πῆραν τόν κατήφορο, ἀφότου βάλαμε μαχαίρι στή μητέρα τῶν γλωσσῶν, τήν Ἑλληνική, καί καταργήσαμε τούς νόμους της… Λιτός καί λακωνικός στήν ἔκτασή του ἦταν ὁ πρῶτος κανόνας πού μαθαίναμε: «Μακρόν πρό βραχέος περισπᾶται». Ἦταν καί ὁ πρῶτος νόμος τῆς γλώσσας μας, τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς μας, πού ὀφείλαμε νά τηρήσουμε. Καί τόν τηρούσαμε, ἀλλιῶς προκαλούσαμε τό γέλιο καί τήν εἰρωνεία τῶν ἄλλων, τήν ἀπαξίωσή μας. Ἡ τήρηση τῶν νόμων τῆς γλώσσας ἦταν ἡ προπαιδεία στήν τήρηση τῶν νόμων τῆς πολιτείας, πού σήμερα ὁλοένα γίνεται λιγότερη… Καταργήσαμε τούς νόμους τῆς γλώσσας μας, γιά νά διευκολύνουμε – τάχα – τούς ξένους στήν ἐκμάθησή της, ἀλλά δέ λογαριάσαμε τίς πολλαπλές ζημιές, πού ἐπιφέραμε στίς νεότερες γενιές, μιά ἀπό τίς ὁποῖες εἶναι ἡ ἀγλωσσία, καθώς διαπιστώνεται καθημερινά στό λόγο τῶν Μ.Μ.Ε. Γιατί ἄραγε δέν πειράζουν τήν ὄντως δύσκολη γραφή τῶν γλωσσῶν τους οἱ προοδευμένοι Ἰάπωνες, οἱ Κινέζοι καί ἄλλοι λαοί; Ἕνα εἶδος περισπωμένης πῆγαν νά καταργήσουν οἱ Γάλλοι καί ἔγινε σεισμός στή χώρα τους ἀπό τίς διαμαρτυρίες.

Ἀκόμη καί τά ἐπιφωνήματα τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας παραμερίστηκαν γιά χάρη τῶν εὐρωπαϊκῶν. Μέ τό «ἄ!» καί τό «ὤ!» ἐκφράζαμε μέχρι χθές τόν θαυμασμό ἤ τήν ἔκπληξή μας. Σήμερα ἀκοῦμε ἀπό τά παιδιά μας τήν ὑλακή: «Οὐάου!»…

τοῦ Κώστα Β. Καραστάθη

https://christianvivliografia.wordpress.com

ΒΡΩΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΕΣ...!! H BARBIE ΕΧΕΙ ΝΕΟ ΓΚΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ «ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ...!! ΒΡΕΙΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟ...!!!

... ΕΙΝΑΙ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΟ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ!... Η ΒΑΡΒΙΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΝΕΟ ΓΚΟΜΕΝΟ... ΕΙΝΑΙ Ο RYAN ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ! 

http://www.stoxos.gr

"Αν το πνεύμα λόγω της απειρίας του στην προσευχή ξεφύγει από το κλείσιμό της στα λόγια θα πρέπει να ξαναοδηγηθεί πίσω σ’ αυτό. Ο νους στην μεταπτωτική κατάστασή του είναι φυσικά ασταθής και έχει τάση να περιπλανιέται παντού. Αλλά ο Θεός μπορεί να του δώσει σταθερότητα...

Η προσοχή στην Προσευχή

Η προσευχή χρειάζεται την αδιαχώριστη παρουσία και συνεργασία της προσοχής. Με την προσοχή η προσευχή γίνεται η αναφαίρετη περιουσία του προσευχομένου προσώπου. 

Με την προσοχή φέρνει άφθονους καρπούς, χωρίς την προσοχή κάνει αγκάθια και τριβόλια.

Οι καρποί της προσευχής περιλαμβάνουν φωτισμό του πνεύματος, συντριβή της καρδιάς, εγρήγορση της ψυχής με την ζωή του Πνεύματος.

Τα αγκάθια είναι σημάδι του θανάτου της ψυχής και της φαρισαϊκής αυτοπεποίθησης που πηγάζει από την σκληρότητα της καρδιάς που ικανοποιείται και ενθουσιάζεται με την ποσότητα των προσευχών της και τον χρόνο που σπαταλά για να λέει τις προσευχές.

Η αναπόσπαστη προσοχή που... διατηρεί την προσευχή εντελώς ελεύθερη από περισπασμούς και από άσχετες σκέψεις και εικόνες είναι ένα δώρο της χάρης του Θεού. Δείχνουμε μια ειλικρινή επιθυμία να δεχτούμε το δώρο της χάρης -το ψυχοσωτήριο δώρο της προσοχής- με το να βιάζουμε τον εαυτό μας να προσεύχεται πάντα με προσοχή. 

Η τεχνητή προσοχή -όπως θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την δική μας αβοήθητη προσοχή χωρίς την βοήθεια της χάρης- περιλαμβάνει το κλείσιμο της ψυχής στα λόγια της προσευχής σύμφωνα με την συμβουλή του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος.

Αν το πνεύμα λόγω της απειρίας του στην προσευχή ξεφύγει από το κλείσιμό της στα λόγια θα πρέπει να ξαναοδηγηθεί πίσω σ’ αυτό. Ο νους στην μεταπτωτική κατάστασή του είναι φυσικά ασταθής και έχει τάση να περιπλανιέται παντού. Αλλά ο Θεός μπορεί να του δώσει σταθερότητα και θα το κάνει αυτό όταν ο ίδιος αποφασίσει σε αντάλλαγμα για την επιμονή και την υπομονή μας στην άσκηση της προσευχής.

Ιδιαίτερα βοηθητικό στα να διατηρείται η προσοχή στην διάρκεια της προσευχής είναι η εξαιρετικά αργή προφορά των λέξεων της προσευχής. Ας προφέρονται τα λόγια χωρίς βία έτσι ώστε ο νους να μπορεί να μείνει κλεισμένος στα λόγια της προσευχής και να μην ξεγλιστρήσει από το νόημα καμμιά λέξη. Ας λέγονται οι λέξεις με δυνατή φωνή όταν η προσευχή γίνεται κατά μόνας. Αυτό επίσης βοηθά στο να διατηρείται η προσοχή.

Είναι ιδιαίτερα εύκολο να διατηρείται η προσοχή στην προσευχή όταν γίνεται στο ιδιαίτερο δωμάτιο κάποιου και ο καθένας μας πρέπει να εξαναγκάσει τον εαυτό του σ’ αυτό το πράγμα.Αγαπητέ μου αδελφέ μην αρνηθείς το ζυγό κάποιας δόσης μονοτονίας και εξαναγκασμού για να συνηθίσεις τον εαυτό σου στις πνευματικές ασκήσεις και ιδιαίτερα στον κανόνα της προσευχής σου. Αρμάτωσε τον εαυτό σου έγκαιρα με το παντοδύναμο όπλο της προσευχής. Εξοικειώσου με τον κανόνα της προσευχής ενόσω έχεις ακόμα την ευκαιρία.

Η προσευχή είναι παντοδύναμη λό­γω της παντοδυναμίας του Θεού που δρα μέσα της. 

Είναι η «μάχαιρα του Πνεύματος, που είναι ο Λόγος του Θεού»,

«Η προσευχή είναι εκ φύσεως η κοινωνία και η ένωση του ανθρώπου και του Θεού, η μητέρα και η κόρη των δακρύων, γέφυρα για να προσπερνούν έτσι οι πειρασμοί, προστατευτικό τείχος από τις θλίψεις, συντριβή της διαμάχης, ενεργητικότητα, χωρίς σύνορα πηγή των αρετών και των πνευματικών δώρων, αόρατη πρόοδος, τροφή της ψυχής, φωτισμός του πνεύματος, εκκοπή της απελπισίας, επίδειξη ελπίδας, απελευθέρωση από την λύπη, ο πλούτος του ανθρώπου.

Στην αρχή πρέπει να πιέζουμε τον εαυτό μας να προσεύχεται. Σύντομα η προσευχή αρχίζει να δίνει παρηγοριά και αυτή η παρηγοριά μας εξαναγκάζει και μας ενθαρρύνει στο να βιάζουμε τον εαυτό μας. Αλλά πρέπει να βιάζουμε τον εαυτό μας να προσεύχεται ισόβια και ελάχιστοι είναι πραγματικά οι Χριστιανοί οι οποίοι εξαιτίας της υπερβολικής παρηγοριάς της χάριτος δεν χρειάζεται ποτέ να βιάσουν τον εαυτό τους.

Η προσευχή σκοτώνει τον παλαιό άνθρωπο, τον μη αναγεννημένο εαυτό ή τη φύση μας. Όσο καιρό είναι ζωντανός μέσα μας αντιτίθεται στην προσευχή σαν στο θάνατο. 

Τα πονηρά πνεύματα ξέροντας τη δύναμη της προσευχής και του ευεργετικού της αποτελέσματος προσπαθούν με όλα τα δυνατά μέσα στο να μας αποτρέψουν από αυτήν παρακινώντας μας να χρησιμοποιήσουμε το χρόνο τον ορισμένο για προσευχή για άλλες ασχολίες ή διαφορετικά προσπαθούν να την εξουδετερώσουν και να την βεβηλώσουν με εγκόσμιους περισπασμούς και αμαρτωλή αφηρημάδα και με το να παρουσιάζουν την ώρα της προσευχής ένα αναρίθμητο σμήνος γήινων σκέψεων, αμαρτωλών ονειροπολήσεων και φαντασιώσεων.

Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

http://emmadimitris.blogspot.gr

Τὶ μποροῦμε νὰ κάνουμε γι΄ αὐτοὺς ποὺ πέθαναν;

Γι' αὐτούς πού πέθαναν "ἐν πίστει" καί περί τῆς ψυχικῆς ὠφελείας πού προκύπτει ἀπό τίς Λειτουργίες καί τίς φιλανθρωπίες πού γίνονται γι' αὐτούς.

Α' Τά ὡραῖα καί ἀκριβά φαγητά ἑλκύουν ὄχι μόνον ὅσους πεινοῦν ἀλλά πολλές φορές καί αὐτούς πού εἶναι ἤδη πολύ χορτάτοι τοὺς ἀναγκάζουν νά φᾶνε καί πάλι. Τό ἴδιο καί τά εὐφρόσυνα καί εὐώδη ποτά θέλγουν ὄχι μόνον ὅσους διψοῦν ἀλλά ἑλκύουν νά πιοῦν καί πάλιν, αὐτοί πού ἤπιαν. Μέ τόν ἴδιο τρόπο καί ὅσοι ἀγαποῦν τά χρήματα καί ἀποχτήσουν μεγάλη περιουσία, ὁ ἔρωτας τῶν χρημάτων τούς σπρώχνει κάθε μέρα νά βρίσκουν ἀφορμές νά ἀποκτοῦν περισσότερα...

Μέ τόν ἴδιο τρόπο καί Σᾶς ἐκλεκτά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἱερεῖς καί πατέρες ἀδελφοί καί μητέρες καί ἀγαπημένα τέκνα, ὄχι πείνα γιά τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ οὔτε δίψα γιά τά ἱερά μαθήματα, οὔτε πάλι ἄγνοια καί φτώχια θεϊκῆς γνώσεως σᾶς ἔφεραν νά ἀκούσετε τόν λόγο αὐτόν, ἀλλά ἐπιθυμία αὐξανομένη ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, γιά βαθύτερη γνώση καί περισσότερη χάρη καί μεγαλύτερη πνευματική δύναμη.

Πολλές φορές αὐτό πού λείπει ἀπό τούς ἐνήλικες τό ἔχουν βρεῖ μικρά παιδιά καί αὐτό πού διέφυγε τῶν σοφῶν ἔχει γίνει κτῆμα τῶν ἀγραμμάτων καί ἐκεῖνο πού ξέφυγε τῆς προσοχῆς τοῦ δασκάλου τό κατέχουν οἱ μαθητές! Ἐγώ βέβαια δέν τολμῶ οὔτε αὐτό νά πῶ ἀλλά εἶμαι σάν τσαμπί σταφυλιοῦ πού ξέμεινε ἀπό τόν τρύγο καί σάν στάχυα πού πέσανε στόν θερισμό καί σάν καρπός πού ξεχάστηκε στό δέντρο. Ἀφοῦ τά μαζέψω ὅλα αὐτά θά προσπαθήσω νά σᾶς κάνω τραπέζι, σ' ὅσους θέλουν, μέ τήν βοήθεια Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν ὁ ὁποῖος καί θά βεβαιώνει μέ ἔργα καί ἀποδείξεις τά λόγια.

Β' Ὁ διάβολος πού μισεῖ τά καλά καί θεοφιλῆ πράγματα καί νοήματα, αὐτός πού τοξεύεται μέ τήν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν καί κόβεται στά δύο μέ τήν πίστη καί νεκρώνεται μέ τήν ἐλπίδα στόν Χριστό, ἔβαλε ὁ παράνομος στό μυαλό μερικῶν μία σκέψη ξένη καί ἔκφυλη καί ἐντελῶς ἀντίθετη μέ τίς ἱερές συνήθειες τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι δηλαδή ὅλα τά θεάρεστα ἔργα, μετά θάνατον, σέ τίποτε δέν ὀφελοῦν αὐτούς πού "ἔφυγαν" ἀπό αὐτή τήν ζωή. Γιατί λέει: "Ἔκλεισε γι' αὐτούς τά σπλάγχνα του ὁ Θεός" καί ὅτι "θά ἀπολαύσει καθένας ἀναλόγως μέ τά ὅσα ἔπραξε διά τοῦ σώματος εἴτε καλά εἴτε κακά" καί ὅτι "Στόν ἅδη ποιός θά σέ ἀναγνωρίσει Θεό"; καί ἐπί πλέον "Σύ θά ἀποδώσεις στόν καθένα κατά τά ἔργα του" καί ὅτι τέλος "ὅτι ἔσπειρε καθ' ἕνας αὐτό καί θά θερίσει".

Ὅμως, ἐρευνῆστε καί διδαχθεῖτε ἀπό τίς Γραφές ὅτι εἶναι πολύς μέν ὁ φόβος τοῦ Κυρίου τῶν ὅλων Θεοῦ, εἶναι ὅμως περισσότερη ἡ καλοσύνη! Φοβερές οἱ ἀπειλές, ἀπερίγραπτη ὅμως ἡ φιλανθρωπία! Φρικτές οἱ καταδίκες, ἀφάνταστο ὅμως τό πέλαγος τῶν οἰκτιρμῶν Του.

Γ' Εἴδατε τί λέει ἡ ἁγία Γραφή γιά τόν Ἰούδα τόν Μακαβαῖο ὅταν εἶδε τόν λαόν του φονευθέντα ἀπό τούς ἀλλόφυλους ἐχθρούς, ἔψαξε τά ροῦχα τους καί βρῆκε στούς κόλπους τους μικρά εἴδωλα! Καί παρά ταῦτα ἔστειλε ἐξιλαστήριες θυσίες γιά τόν καθένα ἀπό αὐτούς στόν πάντα φιλεύσπλαγχνο Κύριο, πράγμα εὐσεβές καί φιλάδελφο, τό ὁποῖο στήν θεία Γραφή τόν ἔκανε, μαζί μέ τά ἄλλα καί γι' αὐτό ἀξιοθαύμαστον.

Οἱ μαθηταί καί ἔμπιστοι τοῦ Θεοῦ Λόγου, αὐτοί πού "ἐψάρεψαν" ὅλο τόν κόσμο, οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ἐθέσπισαν ὅταν προσφέρονται τά φρικτά καί ζωοποιά καί ἄχραντα μυστήρια νά μνημονεύονται καί οἱ κεκοιμημένοι πιστοί, πράγμα πού κάνει ἔκτοτε μέχρι τώρα ἡ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ παγκόσμιος ἀποστολική Ἐκκλησία καί θά τό κάνει ὅσο ὑπάρχει κόσμος καί μέχρι τό τέλος του, γιατί εἶναι πράγμα πού οἱ ἀπόστολοι δέν τό ἐθέσπισαν ἀνόητα ἤ ματαιόδοξα ἤ τυχαῖα. Τίποτε ἄλλωστε δέν τελεῖ ἀσκόπως ἡ Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν ἀλλά ὅσα κάνει εἶναι ἐπωφελῆ καί θεάρεστα καί καρποφόρα καί προξένα μεγάλης καί σωτηριώδους ὠφελείας.

Δ' Ὁ μέγας καί βαθύς στήν θεολογία Διονύσιος Ἀρεοπαγίτης, στήν γιά τούς κεκοιμημένους μυστική θεωρία του, λέει ὅτι: "Οἱ προσευχές τῶν ἁγίων καί σ' αὐτήν τήν ζωή, πολύ βεβαίως περισσότερο, μετά θάνατον, ἐνεργοῦν σ' ὅσους εἶναι ἄξιοι ἐκ τῶν πιστῶν" καί συνεχίζει: "Ὁ Θεός θέλει νά συγχωρεῖ ὅλα τά ἐξ ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας ἁμαρτήματα τῶν κεκοιμημένων καί νά τούς κατατάσσει στήν Χώρα τῶν Ζώντων, στούς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ καί Ἰσαάκ καί Ἰακώβ ὅπου δέν ὑπάρχει ὀδύνη λύπη ἤ στεναγμός παραβλέποντας, ὁ Παντοδύναμος, τίς κηλίδες τῶν ἁμαρτιῶν ἀφοῦ ὅπως λέει ἡ Γραφή "οὐδείς καθαρός ἀπό ρύπου". Ἀντιλαμβάνεσαι, βεβαιώνει ὁ Διονύσιος, πόσο εἶναι ἐπωφελεῖς οἱ δεήσεις γι' αὐτούς ποὺ ἔφυγαν μέ τήν ἐλπίδα στόν Χριστό;

Ε' Μετά ἀπό αὐτόν ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στόν ἐπιτάφιο στόν ἀδελφό του Καισάριο λέει σχετικά μέ τήν μητέρα τους: "Ἀκούσθηκε κάτι πού ἀξίζει νά τό ἀκούσουν ὅλοι, ὅτι ἐλευθερώθηκε ἡ μητέρα ἀπό τήν ὀδύνη, ἐξ αἰτίας μιᾶς καλῆς καί ὁσίας ὑποσχέσεως. Νά δώσει ὅλον τόν πλοῦτον χάριν τοῦ παιδιοῦ ἐλεημοσύνη μεταθανάτιο" καί συνεχίζει: "Αὐτά ἀπό ἐμᾶς• ἄλλα δώσαμε καί ἄλλα θά δώσουμε στά ἐτήσια μνημόσυνα, ἐμεῖς πού εἴμαστε ζωντανοί". Βλέπεις πῶς βεβαιώνει καί ὀνομάζει καλές καί ὅσιες τίς προσφορές στόν Θεό γιά τούς νεκρούς καί ἀποδέχεται τά ἐτήσια μνημόσυνα;

ΣΤ' Ἐν συνέχειᾳ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ διδάσκαλος τῆς ἐλεημοσύνης καί ὁδηγός τῆς μετανοίας στήν ἑρμηνεία του στίς ἐπιστολές πρός Φιλιππισίους καί πρός Γαλάτας λέει: Ἄν οἱ εἰδωλολάτρες καῖνε μαζί μέ τόν νεκρό καί ὅ,τι τοῦ ἀνήκει, πόσο μᾶλλον σύ ὁ πιστός πρέπει νά "δώσεις" στόν νεκρό σου "ἐφόδιο" τά δικά του! Ὄχι γιά νά γίνουν στάχτη ὅπως τῶν εἰδωλολατρῶν, ἀλλά γιά νά τόν κάνεις, μ' αὐτά, ἐνδοξότερο. Καί, ἄν εἶναι ἁμαρτωλός ὁ νεκρός, νά τοῦ συγχωρηθοῦν τά ἁμαρτήματα, ἄν εἶναι δίκαιος νά τοῦ αὐξηθοῦν, ὁ μισθός καί ἡ ἀνταπόδοση". Καί σέ ἄλλον λόγο λέει: "Ἄς ἐπινοήσουμε γι' αὐτούς πού ἔφυγαν τρόπους ὠφελείας, ἄς τούς δώσουμε τήν βοήθεια πού ἁρμόζει, ἐννοῶ τίς ἐλεημοσύνες καί τίς προσφορές καί εἶναι γι' αὐτούς πολύ μεγάλη ὠφέλεια τό πράγμα αὐτό καί κέρδος καί προσθήκη. Αὐτά, δηλαδή τό νά προσεύχεται τήν ὥρα τῆς φρικτῆς θυσίας τῶν Μυστηρίων ὁ Ἱερέας ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων, δέν ἔχουν θεσπισθεῖ τυχαῖα ἀπό τούς πάνσοφους μαθητές τοῦ Χριστοῦ στήν Ἐκκλησία, οὔτε χωρίς νά εἶναι βέβαιοι οἱ ἀπόστολοι γιά τό μέγα κέρδος καί τήν πολλή ὠφέλεια".

Ζ' Μαζί μ' αὐτούς καί ὁ πάνσοφος ἐπίσκοπος Νύσσης Γρηγόριος λέει: "Τίποτε δέν μᾶς παραδόθηκε ἀπό τούς κήρυκες τοῦ Χριστοῦ καί Ἀποστόλους ἀνόητα καί χωρίς ὠφέλεια γιά τήν οἰκουμενική Ἐκκλησία• ἀλλά ἡ συνήθεια εἶναι ὁπωσδήποτε ἐπωφελής καί θεάρεστη, τό νά μνημονεύουμε δηλαδή στήν Θεία καί Λαμπρά Μυσταγωγία τῆς Εὐχαριστίας τῶν ζώντων καί τῶν κεκοιμημένων ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

Η' Ὅταν λέει ἡ Γραφή: "Σύ θά ἀποδώσεις στόν καθένα κατά τά ἔργα του" καί ὅτι "θά θερίσει καθένας ὅ,τι ἔσπειρε" ἐννοεῖ τήν ἡμέρα τῆς συντέλειας τοῦ κόσμου καί τῆς φρικτῆς ἀπόφασης. Τότε δέν ὑπάρχει δυνατότητα καμμίας βοηθείας καί κάθε διάθεση παρηγοριᾶς εἶναι ἄκαρπη, ὅπως ὅταν διαλυθεῖ τό παζάρι καί δέν ὑπάρχει ὑλικό συναλλαγῆς. Δέν ὑπάρχουν τότε φτωχοί, οὔτε ἱερεῖς, οὔτε προσευχές, οὔτε καλά ἔργα!! Γι' αὐτό πρίν ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα ἄς βοηθήσουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί ἄς παρουσιάσουμε στόν φιλάνθρωπο καί φιλόψυχο Δεσπότη τά ἔργα τῆς ἐλεημοσύνης, ἀφοῦ δέχεται, εὐχαρίστως καί γι' αὐτούς πού δέν πρόλαβαν καί πέθαναν ἀνέτοιμοι, τίς προσφερόμενες ὅπως εἴπαμε ἐλεημοσύνες ὡσάν ἐνέργειες τῶν ἴδιων τῶν κεκοιμημένων. Ἔτσι θέλει ὁ φιλάνθρωπος Κύριος νά ζητᾶμε• καί δίδει τά "πρός σωτηρίαν" τῶν δικῶν του κτισμάτων• καί τούς ἀγκαλιάζει στοργικά, ὅποιους δέν ἀγωνίζονται μόνον γιά τήν ψυχή τους ἀλλά καί γιά τούς ἄλλους. Μέ τέτοιες ἐνέργειες μοιάζει κανείς τοῦ Χριστοῦ• ὅταν ζητάει γιά τούς ἄλλους, σάν γιά τόν ἑαυτό του, καί φτάνει στό μέτρο τῆς τελείας ἀγάπης καί γίνεται μακάριος καί εὐεργετεῖ, μαζί μέ τῶν ἄλλων, ἰδιαιτέρως τήν δική του ψυχή.

Θ' Τί; Σοῦ φαίνεται ὑπερβολικό αὐτό ποὺ λέω; Θυμήσου, δέν ἔσωσε τήν Φαλκονίλλα ἡ πρωτομάρτυς Θέκλα μετά τόν θάνατο; Μπορεῖς βέβαια νά πεῖς ὅτι ἀξίως συνέβη, ἐπειδή ἡ Θέκλα ἦταν πρωτομάρτυς καί ἔπρεπε νά εἰσακουσθεῖ. Σύμφωνοι! Ἀλλά σκέψου γιά ποιόν προσευχόταν; Γιά εἰδωλολάτρισσα καί ἀσεβῆ καί ἄλλου Κυρίου ὑπηρέτρια. Στίς Ἐκκλησίες, πιστός προσεύχεται γιά Χριστιανό, πρός τόν κοινό τους Δεσπότη! Σκέψου τά παραλλήλως καί θά ξεπεράσεις τούς δισταγμούς.

Ι' Σκέψου ἐπίσης καί ἄλλα ἀνάλογα. Στήν Λαυσαϊκή Ἱστορία τοῦ Παλλαδίου περιγράφονται ἀληθῶς τά κατορθώματα τοῦ θαυματουργοῦ Μακαρίου. Αὐτός ρώτησε τό ξερό κρανίο γιά τήν κατάσταση τῶν νεκρῶν καί ἔμαθε ἀπό αὐτό ὅλα τά σχετικά. Τό ρώτησε: "Στήν κόλαση δέν ἔχετε καμμιά παρηγοριά;" (Ὁ ἅγιος συνήθιζε νά προσεύχεται γιά τούς νεκρούς καί ἤθελε νά μάθει ἄν τελεσφοροῦν αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ προσευχές) καί ὁ φιλόψυχος Κύριος θέλοντας νά πληροφορήσει τόν ὑπηρέτη του, ἔδωσε λόγο ἀληθείας στό ξερό κρανίο, πού ἀπάντησε: "Ὅταν προσεύχεσαι γιά τούς νεκρούς ἔχουμε μικρή παρηγοριά."

ΙΑ' Καί σέ ἄλλον πάλι θεοφόρο Πατέρα πού εἶχε μαθητή πού ἔζησε λανθασμένα καί ὅταν πέθανε προσευχόταν γι' αὐτόν μετά δακρύων ὁ γέροντας, ὁ ἐλεήμων καί φιλόψυχος Κύριος (ὅπως στήν παραβολή τοῦ Λαζάρου καί τοῦ πλουσίου πού βασανιζόταν στίς φλόγες) τοῦ τόν ἔδειξε νά εἶναι "βυθισμένος" στίς φλόγες μέχρι τόν λαιμό! Ὁ γέροντας πρόσθεσε κόπους καί προσευχές γιά τόν νεκρό καί ὁ Θεός τοῦ τόν ἔδειξε "στίς φλόγες" μέχρι τήν μέση τοῦ σώματος. Ἡ ἐπιμονή τοῦ γέροντος στόν κόπο καί στίς προσευχές ἔκανε τόν Θεό νά τοῦ τόν "δείξει" παντελῶς ἐλεύθερο ἀπό τίς "φλόγες" καί σωθέντα.

ΙΒ' Καί ποιός βεβαίως μπορεῖ μέ σειρά νά διηγηθεῖ τέτοιου εἴδους μαρτυρίες πού ὑπάρχουν σέ βίους ὁσίων καί μαρτύρων καί σέ ἀποκαλύψεις πού φανερώνουν ἐναργῶς ὅτι τά μέγιστα ὠφελοῦνται οἱ ἀπελθόντες ἀπό τίς προσευχές τίς λειτουργίες καί τίς ἐλεημοσύνες, πού γίνονται γι' αὐτούς. Τίποτε πού προσφέρεται στόν Θεό δέν χάνεται, ἀντίθετα ἀνταποδίδεται ἀπό Αὐτόν μέ προσθήκη.

ΙΓ' Γιά τό ὅτι ὁ προφήτης γράφει "Στόν ἅδη ποιός θά σέ ἀναγνωρίσει Θεό καί σωτήρα του"; ἔχουμε ἤδη εἰπεῖ ὅτι οἱ ἀπειλές τοῦ Κριτοῦ εἶναι φρικτές ἀλλά τίς νικᾶ ἡ ἀνέκφραστη φιλανθρωπία του. Ἄλλωστε, ἀφοῦ τά εἶχε πεῖ αὐτά ὁ προφήτης, ἀναγνώρισαν Θεό καί Σωτήρα τους τόν Χριστό κάποιοι ἀπό τούς "ἀπ' αἰώνων νεκρούς" καί ἐσώθησαν, ὅταν κατέβηκε σ' αὐτούς στόν ἅδη.

ΙΔ' Ἔγινε φανερό λοιπόν μέ τήν συνέργεια τοῦ Χριστοῦ, ὅτι καί στόν ἅδη ἔχει γίνει ὁμολογία τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ! Αὐτά τά λέμε ὄχι, γιά νά ἀναιρέσουμε τήν προφητεία• μή γένοιτο• ἀλλά θέλοντας νά φανερώσουμε τόν ὑπεράγαθο Κύριο νά "νικιέται" ἀπό τήν δική του φιλανθρωπία! Ὅπως παλαιότερα εἶχε πεῖ "ἡ Νινευΐ θά καταστραφεῖ" καί δέν κατεστράφη, ἀλλά "νίκησε" τήν ἀπόφαση ἡ καλωσύνη. Καί στόν βασιλιά Ἐζεκία• "Ταξινόμησε μέ διαθήκη τά τοῦ οἴκου σου. Θά πεθάνεις καί δέν θά ζήσεις", καί ὁ βασιλιάς δέν πέθανε! Καί στόν βασιλιά Ἀχαάβ• "Θά σοῦ φέρω κακά" καί δέν ἔφερε, ἀλλά εἶπε γι' αὐτόν: "Δές πῶς συνετρίβη καί κατενύγη ὁ Ἀχαάβ! Γι' αὐτό δέν θά φέρω στήν ζωή του κακά". Καί σ' αὐτές τίς περιπτώσεις ὑπερνίκησε τήν ἀπόφαση τῆς καταδίκης ἡ καλωσύνη ὅπως καί σέ πολλές ἄλλες ἀποφάσεις καί πάντα θά νικᾶ μέχρι τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, ὅταν τελειώσει ἡ πανήγυρις τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί δέν θά ὑπάρχει καιρός γιά βοήθεια, ἀλλά θά εἶναι μόνος ὁ κάθε ἄνθρωπος μέ τό "φορτίο" του. Τώρα εἶναι καιρός πνευματικοῦ "ἐμπορίου" καί "συναλλαγῆς"• Καιρός κόπου καί δρόμου καί καταπόνησης, καί μακάριος ὅποιος δέν "βαρέθηκε" καί δέν ἔχασε τήν ἐλπίδα, ὅμως περισσότερο μακάριος αὐτός πού ἀγωνίστηκε καί γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τόν πλησίον του.

ΙΕ' Αὐτό τέρπει καί εὐφραίνει ἰδιαιτέρως τόν φιλεύσπλαγχνο Κύριο, τό νά σπεύδει καθένας μας σέ βοήθεια τοῦ πλησίον! Αὐτό θέλει καί ἐπιθυμεῖ ὁ ἐλεήμων Κύριος, νά εὐεργετούμεθα ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον καί ζῶντες καί μετά τόν θάνατο. Ἄλλωστε ἄν δέν ἦταν ἀποδεκτό ἀπό τόν Χριστό, δέν θά μᾶς προέτρεπε νά μνημονεύουμε τούς κεκοιμημένους στήν ἀναίμακτη λατρεία, οὔτε νά κάνουμε τρίτα καί ἔννατα καί τεσσαρακοστά καί ἐτήσια μνημόσυνα, τά ὁποῖα ὅλη ἡ Ἐκκλησία καί ὁ εὐσεβής καί θεοσύλλεκτος λαός της ἀνέκαθεν καί ἀναντιρρήτως τελοῦσε. Ἄν αὐτό τό γεγονός δέν ἦταν σωστό ἀλλά ἦταν χωρίς κέρδος καί ὠφέλεια, κάποιος ἀπό τούς τόσους ἁγίους καί θεοφόρους Πατέρες καί Πατριάρχες, θά φωτιζόταν ἀπό τόν Χριστό νά τό διακόψει, ἀλλά κανείς ἀπό ὅλους αὐτούς ὄχι μόνον δέν τό ἀπεδοκίμασε ἀλλά τό ἐπιβεβαίωσε καί τό ἐπικύρωσε διαρκῶς καί περισσότερο.

ΙΣΤ' Ἄς θυμηθοῦμε ἐπιπλέον μαζί μέ τά προηγούμενα καί μερικά ἄλλα γεγονότα. Ὅλοι γνωρίζουμε τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Διάλογο ἐπίσκοπο Ρώμης, τόν περιβόητο στήν γνώση καί τήν ἁγιότητα γιά τόν ὁποῖο μαρτυρεῖται ὅτι ὅταν λειτουργοῦσε εἶχε οὐράνιους ἀγγέλους συλλειτουργούς. Αὐτός λοιπόν κάποτε περπατώντας στήν πέτρινη ἀγορά πού εἶχε φτιάξει ὁ βασιλεύς Τραϊανός, στάθηκε ἐξεπίτηδες καί ἔκανε παρατεταμένη προσευχή πρός τόν φιλόψυχο Χριστό γιά τήν συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ βασιλέως Τραϊανοῦ! Πάραυτα τοῦ δόθηκε φωνή ἀπό τόν οὐρανό πού ἔλεγε: "Εἰσήκουσα τήν προσευχή σου καί συγχώρησα τόν Τραϊανό, ἀλλά ἐσύ νά μή ξανακάνεις προσευχή ὑπέρ σωτηρίας ἀσεβῶν". Βεβαιώνουν τό συμβάν ὅλη ἡ Δύση καί ἡ Ἀνατολή! Νά λοιπόν καί κάτι μεγαλύτερο ἀπό ἐκεῖνο τῆς Φαλκονίλλας, ἀφοῦ ἐκείνη δέν ἔγινε αἰτία νά πάθει κάποιος κακό, ἐνῶ αὐτός (ὁ Τραϊανός) φόνευσε μέ ὀδυνηρό θάνατο πολλούς μάρτυρες.

ΙΖ' Θαυμαστός εἶσαι, Κύριε, καί θαυμαστά τά ἔργα σου. Δοξάζουμε τήν ἀνέκφραστη φιλανθρωπία σου. Πάντοτε "κλίνεις" πρός φιλανθρωπίαν καί δίδεις στούς δούλους σου ἀφορμές φιλαδελφείας καθώς καί βεβαίας πίστεως καί ἐλπίδας γιά τό πρόσωπό σου. Μᾶς δίδαξες, μέσω τῶν δούλων σου, νά εὐεργετοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί νά προσφέρουμε, ὄχι στά χαμένα καί ματαίως, ἐξιλαστήριες θυσίες καί προσφορές καί ὕμνους καί ψαλμωδίες καί προσευχές. Εἶσαι, Κύριε, ἀπλανής ὁδηγός καί εὔκολος χορηγός καί ἀνταποδίδεις χίλιες φορές περισσότερα γιά ὅ,τι προσφέρει κάποιος "εἰς δόξαν σου", καί δέν ὑπάρχει σ' ὅλα αὐτά τίποτε χωρίς ὠφέλεια.

ΙΗ' Λοιπόν, ἀδελφοί καί πατέρες, ἄς ἀποδεχθοῦμε ὅλοι τό ὅτι, ὅσα προσφέρονται στόν Θεό μέ πίστη, δίνουν πολλαπλάσια ὠφέλεια καί σ' αὐτόν πού τά προσφέρει καί σ' αὐτούς γιά τούς ὁποίους τά προσφέρει. Εἶναι ἀκριβῶς ὅπως τά ἀρώματα ἤ τό ἅγιο Ἔλαιο• ὅταν κάποιος θέλει νά ἀλείψει ἕναν ἄρρωστο, πρῶτος αὐτός ἀλείφεται καί ἔτσι κατόπιν ἀλείφει καί τόν ἄλλον. Μέ τόν ἴδιο τρόπο ὅποιος ἀγωνίζεται γιά τήν σωτηρία τοῦ ἄλλου, τόν ἑαυτό του πρῶτα ὠφελεῖ καί ὕστερα τοὺς ἄλλους. Γιατί δέν εἶναι ἄδικος ὁ Θεός νά ξεχάσει τά γενόμενα, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος.

ΙΘ' Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος στόν ὡραιότατο λόγο του γιά τούς κεκοιμημένους, λέει: "Μήν ἀρνῆσαι νά φέρνεις, λάδι καί κεριά καί νά ἀνάβεις στόν τάφο, ἐπικαλούμενος τόν Χριστό. Εἶναι δεκτά ἀπό Αὐτόν καί δίδουν πολύ ἀνταπόδοση. Τό λάδι καί τό κερί εἶναι "ὁλοκαύτωσις". Ἡ Θεία καί ἀναίμακτη Λειτουργία "ἐξιλασμός". Ἡ δέ ἐλεημοσύνη, εἶναι ἀφορμή καί αὔξηση κάθε καλῆς ἀντιδόσεως ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Ὅταν κάποιος προσφέρει γιά νεκρούς εἶναι, ὅπως, ὅταν ἔχει κάποιος ἕνα πολύ μικρό νήπιο ἀδύναμο καί χωρίς νά μιλάει καί αὐτό ἀρρωστήσει, καί τότε προσφέρει μέ πίστη στόν ναό κεριά καί θυμίαμα καί λάδι χάριν τοῦ παιδιοῦ, καί τότε αὐτό εἶναι σάν νά τά προσέφερε τό ἴδιο τό νήπιο• ἤ ὅπως γίνεται στήν ὁμολογία τοῦ Βαπτίσματος. Μέ τόν ἴδιο τρόπο καί ὁ νεκρός ἐν Κυρίῳ προσφέρει τά κεριά καί τό λάδι καί ὅσα ἀπό ἄλλους προσφέρονται πρός χάριν του καί ἐπιτυγχάνει διά τῆς πίστεως τόν σκοπό τῆς σωτηρίας.

Ὅλα, οἱ θεοκήρυκες Ἀπόστολοι καί διδάσκαλοι ἱερεῖς καί πνευματέμφοροι Πατέρες, πού ἔφτασαν στήν (ἀνθρωπίνως δυνατή) ἐμπειρία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καί "γεύθηκαν" τήν μεγάλη Του δύναμη, ὅλα τά ἐθέσπισαν κινούμενοι ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Λειτουργίες, εὐχές καί ψαλμωδίες, κατ' ἔτος στίς ἡμέρες μνήμης τῶν κεκοιμημένων. Μέχρι τώρα, "χάριτι Χριστοῦ" ὅλα αὐτά αὐξάνουν καί προστίθενται σ' ὅλα τά μήκη τῆς γῆς εἰς δόξαν καί αἴνεση τοῦ Κυρίου τῶν Κυρίων καί Βασιλέως τῶν Βασιλευόντων.

Κ' Σ' ὅλα αὐτά μπορεῖ κάποιος νά ἔχει ἀντίθετη γνώμη καί νά πεῖ: "Ἐάν ὅλα τά σχετικά μέ τούς κεκοιμημένους ἔχουν ἔτσι, τότε λοιπόν ὅλοι θά σωθοῦν καί κανένας δέν θά χαθεῖ;" Μπράβο καί μακάρι!! Αὐτό διψᾶ καί θέλει καί ζητάει καί ἐπιδιώκει καί σ' αὐτό χαίρει καί εὐφραίνεται ὁ Πανάγαθος Κύριος, νά μή χαθεῖ κανένας!!! Ἄλλωστε τά βραβεῖα καί τούς στεφάνους δέν τά ἑτοίμασε γιά τούς ἀγγέλους! Οὔτε ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά σώσει τίς οὐράνιες ὑπάρξεις. Δέν σαρκώθηκε ἀδιαφθόρως ἀπό τήν Παρθένο καί ἔγινε δυνατός καί ἐγεύθη τῶν παθῶν καί τοῦ θανάτου γιά νά πεῖ στούς ἀγγέλους: "Ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου κληρονομῆστε τήν Βασιλεία ποὺ ἔχει ἑτοιμάσει γιά σᾶς!!" Ὅλα γιά τόν ἄνθρωπο ἔγιναν καί ἑτοιμάσθηκαν.

Ποιός κάνει γιορτή καί καλεῖ τούς φίλους του καί δέν θέλει νά 'ρθοῦν ὅλοι καί νά ἀπολαύσουν τῶν ἑτοιμασμένων; Γιατί τότε ἑτοίμασε τήν εὐωχία τῆς γιορτῆς; Καί ἄν αὐτό εἶναι φυσικό καί εὐγενής φιλοτιμία γιά μᾶς, πόσο περισσότερο ἰσχύει γι' Αὐτόν πού εἶναι ἐκ φύσεως ἀγαθός καί φιλάνθρωπος, ὁ ὁποῖος μοιράζοντας καί δίνοντας χαίρει περισσότερο ἀπό ὅσο αὐτός πού παίρνει καί ἐξασφαλίζει τήν σωτηρία του.

ΚΑ' Σκέψου καί αὐτό σύ πού ἀμφισβητεῖς τά λεχθέντα! Κάθε ἄνθρωπος πού ἀπόχτησε μιὰ μικρή "ζύμη" ἀρετῆς ἀλλά δέν πρόλαβε νά τήν ὁλοκληρώσει σέ "ψωμί", καί παρ' ὅτι τό θέλησε δέν τό κατόρθωσε, ἤ ἀπό ραθυμία, ἤ ἀπό ἀμέλεια, ἤ ἀπό δειλία, ἤ ἀπό ἀναβολή ἀπ' τήν μιὰ ἡμέρα στήν ἄλλη, καί γιά τόν ὁποῖο (ἄνθρωπο) ἀπρόοπτα ἦρθε ὁ θάνατος, καί αὐτόν δέν θά τόν "ξεχάσει" ὁ δίκαιος Κριτής καί Δεσπότης!!

Ὁ Κύριος θά ξυπνήσει μετά τόν θάνατο ἐκείνου στίς καρδιές τῶν συγγενῶν καί τῶν φίλων του, τήν διάθεση βοήθειας καί θά κατευθύνει (ὁ Κύριος) τήν γνώμη καί θά ἑλκύσει τήν καρδιά καί θά κάμψει τήν ψυχή τους πρός ἀρωγή καί βοήθειά του καί θά ἀναπληρώσουν αὐτοί τά ὑστερήματα αὐτοῦ πού ἔφυγε.

Βέβαια, ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος ἔζησε πονηρά, ἀναμεμιγμένος σέ κάθε ἁμαρτία καί γεμάτος μέ ὑλικό νοσηρό, πού ἀδιαφόρησε ἀκόμα καί γιά τήν συνείδησή του καί ἦταν παραδομένος στίς ἡδονές κάθε μορφῆς (ψυχικές καί σωματικές) ἱκανοποιώντας ἐγωϊστικά κάθε του ἐπιθυμία χωρίς καθόλου νά φροντίζει γιά τήν ψυχή του• βουλιαγμένος ἐντελῶς στόν ἐγωϊσμό καί πού σ' αὐτή τήν κατάσταση φθάνει νά πεθάνει, σ' αὐτόν κανένας δέν μπορεῖ νά προσφέρει βοήθεια. Οὔτε ἡ γυναίκα του οὔτε τά παιδιά του οὔτε τά ἀδέλφια του ἤ οἱ φίλοι του μποροῦν νά τόν βοηθήσουν ἀφοῦ αὐτός εἶχε καί ἔχει ἐξορίσει ἀπό τήν ζωή του τόν Χριστό.

ΚΒ' Ὅσον ἀφορᾶ, τά δικά μου καί ὅποιου εἶναι φίλος μου, μακάρι, ἄν εἶναι δυνατόν, νά τόν βοηθήσω ὥστε νά μήν ἀφίσει πίσω του ὑστερήματα. Ἄν γίνει καί πεθάνω χωρίς νά ἔχω τελειώσει τήν προσπάθειά μου, μακάρι ὁ πολυεύσπλαγχνος Κύριος νά "κάμψει" τούς συγγενεῖς καί φίλους καί νά "θερμάνει" τίς ψυχές καί τίς καρδιές τους, ὥστε πολύ πρόθυμα νά μέ βοηθήσουν μέ καλά καί θεάρεστα ἔργα καί ἔτσι, ὅ,τι σάν ἀδύναμος ἄνθρωπος δέν πρόλαβα νά κάνω, νά τό ἀναπληρώσουν αὐτοί μετά τόν θάνατό μου. Ναί, Κύριε, θαυμαστέ καί Ἐλεήμων, κανένα ὑστέρημα νά μήν ἔχω, οὔτε μικρό οὔτε μεγάλο, ὅταν θά 'ρθεις Κριτής μας, οὔτε καί κανείς ἄλλος ἀπό αὐτούς πού ἐλπίζουν σέ Σένα.

Ἔτσι ἄλλωστε μᾶς διδάσκει διακηρύσσοντας παντοῦ ὁ κήρυκας τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ Χρυσόστομος: " Ἄν δέν πρόλαβες, ὄντας ζωντανός, νά ρυθμίσεις ὅλα τά τῆς ψυχῆς σου, τουλάχιστον στό τέλος τῆς ζωῆς, δῶσε ἐντολή στούς δικούς σου, ὅταν πεθάνεις νά σοῦ ἀποδώσουν τά δικά σου καί νά σέ βοηθήσουν μέ καλά ἔργα, ἐννοῶ ἐλεημοσύνες καί προσφορές. Μέ αὐτά θά καταλλαγεῖς μέ τόν Λυτρωτή, γιατί τοῦ εἶναι καί ἀποδεκτά καί διευκόλυνση. Στήν διαθήκη σου μαζί μέ τά παιδιά καί τούς συγγενεῖς γράψε κληρονόμο καί τόν Χριστό! Νά ἔχει ἡ διαθήκη τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί νά μή ξεχνάει τούς φτωχούς. Σᾶς βεβαιώνω ἐγώ (ὁ Χρυσόστομος) γιά ὅλα αὐτά. Αὐτό δέν εἶναι προτροπή στό νά μή κάνει κάποιος ὅταν εἶναι ζωντανός ἐλεημοσύνες καί νά περιμένει μετά τόν θάνατο, αὐτό εἶναι ἀπαράδεκτο καί βέβηλο, ξένο ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἶναι ἐπεξήγηση ὅτι, κάθε ἄνθρωπος θεοσεβής καί φιλόχριστος πρέπει νά "καθαρίζει" τόν ἑαυτό του μέ κάθε εἴδους ἀγαθοεργία ἀπέχοντας ἀπό κάθε ἀκαθαρσία, καί ὅτι αὐτό εἶναι πάρα πολύ καλό καί θεάρεστο καί εὐπρόσδεκτο ἀπό τόν Χριστό, ἔργο. Πρέπει νά τηρεῖ κάθε ἄνθρωπος τά ὁλόφωτα προστάγματα τοῦ Θεοῦ, ὥστε φθάνοντας στό τέλος τῆς ζωῆς νά μπορεῖ νά πεῖ στόν Χριστό: "Ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου" καί νά ὑποδεχθεῖ εὐχαρίστως τούς ἐπισπεύδοντας ἀγγέλους. Αὐτό βέβαια συμβαίνει λίγες φορές καί γιά λίγους• ὅπως λέει ὁ Χριστός:"Ὀλίγοι οἱ σωζόμενοι". Αὐτό βέβαια ἡ τῶν ὅλων Σοφία ὁ Χριστός τό εἶπε μέ θαυμασμό ἀπορίας, γιατί νά εἶναι ὀλίγοι οἱ σωζόμενοι! Λοιπόν συνειδητοποιώντας ὅτι εἶναι πολύ δύσκολο νά βρεθεῖ κάποιος σ' αὐτήν τήν πρώτη ὁμάδα καί κατάσταση, ἐκ τῆς πραγματικότητος, πᾶμε στήν δεύτερη, ἀκολουθώντας τίς ἀποστολικές καί πατερικές διδασκαλίες πού λένε ὅτι: οἱ νεκροί ὠφελοῦνται, ἐξαιτίας τῆς ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ, καί αὐξάνεται ἡ ἀγάπη γιά τούς ἀδελφούς καί βεβαιώνεται ἡ ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως καί δυναμώνει ἡ προσευχή πρός τόν Θεό καί γεμίζουν οἱ ναοί προσευχομένους καί διαδίδεται ἡ ἐλεημοσύνη πρός τούς φτωχούς.

ΚΓ'-ΚΔ' Θαύμασε λοιπόν μέ πόσους τρόπους εἶναι ὠφέλιμο καί "ἐπικερδές" τό πράγμα αὐτό καί πόση ὠφέλεια προκύπτει γιά τούς νεκρούς, ἀφοῦ γίνεται ἀφορμή σωτηρίας τῶν καταδικασμένων. Ἄν λοιπόν ἀφαιρέσεις τό ἀποτέλεσμα θά χαθοῦν μαζί του καί αὐτά πού τό προκαλοῦν! Ποιά κατάσταση θά πείσει τούς μικρόψυχους νά ξεσηκωθοῦν καί νά τήν ὑπηρετήσουν, ἄν δέν ἔχουν βεβαιότητα ὅτι θά τούς συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες;

Ἄν αὐτά δέν κατανοηθοῦν, θά παύσουν νά ἀφίνουν στούς φτωχούς κληρονομίες. Καί βέβαια θά παύσουν οἱ λειτουργίες γιά τούς νεκρούς, οἱ προσευχές καί οἱ ψαλμωδίες, τά τεσσαρακοστά, τά ἔνατα καί τά τριήμερα μνημόσυνα, τά ὁποῖα βέβαια ὅλα δέν ὡρίσθηκαν ματαίως ἀπό τούς διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά νά μή δώσει ὁ Θεός νά ἐπικρατήσουν τέτοιες ἀντιλήψεις ἤ νά παραληφθοῦν ὅλα τά ἀνωτέρω.

ΚΕ' Ἄν τώρα κάποιος σ' ὅλα αὐτά ἀντείπει, γιά τούς φτωχούς καί ξένους, ποὺ δέν ἔχουν αὐτούς ποὺ θά ἀγωνιστοῦν γι' αὐτούς οὔτε μποροῦν νά ἀφίσουν παρακαταθήκη στούς δικούς τους (οἱ φτωχοί) γιά ἐλεημοσύνες ἤ λειτουργίες, ἄν λέω ἀντείπει: Τί θά γίνουν λοιπόν αὐτοί; Μήπως ἐπειδή εἶναι φτωχοί καί δέν ἔχουν ποιός νά τούς νοιαστεῖ καί νά τούς συμπονέσει, θά χάσουν τήν σωτηρία; Καθένας πού ρωτᾶ πρέπει νά ξέρει ὅτι δέν εἶναι ἄδικος ὁ Θεός, ὥστε νά δώσει σέ ὅποιον ἔχει καί ὅποιον δέν ἔχει νά τόν παραβλέψει! Θεός φυλάξοι! Διῶξε ἀμέσως ἀπό μέσα σου τέτοια σκέψη. Ὁ Θεός εἶναι Δίκαιος καί Κύριος ἤ μᾶλλον εἶναι ὁ ἴδιος ἡ δικαιοσύνη ἡ σοφία καί ἡ καλωσύνη καί ἡ μόνη πραγματική Δύναμη. Σάν Δίκαιος λοιπόν θά βρεῖ τρόπο παροχῆς στόν φτωχό. Σάν Σοφός θά ρυθμίσει τήν κάλυψη τῶν ὑστερημάτων. Σάν Δυνατός θά πάρει ἀπό τόν "ἰσχυρό" καί θά ἐνισχύσει τόν φτωχό. Σάν Καλωσύνη θά σώσει τό πλάσμα τῶν χειρῶν του• ἐκτός καί ἄν πρόκειται γιά κάποιον ἀναίσχυντα ἁμαρτάνοντα πού "ἀποπτύει" (φτύνει) τήν πίστη, τοῦ ὁποίου ἡ "ἀριστερή πλάστιγγα" ἔχει βαρύνει πάρα πολύ.

Διδάσκουν οἱ ἅγιοι ἄνδρες, πού φωτίσθηκαν ἀπό τόν Θεό, ὅτι τήν τελευταία στιγμή τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου οἱ πράξεις ἐλέγχονται σάν μέ μιὰ ζυγαριά. Ἄν ὁ δεξιός ζυγός βαρύνει περισσότερο τότε φανερό ὅτι πεθαίνει ὁ ἄνθρωπος στά "χέρια"ἁγίων ἀγγέλων. Ἄν ἰσοζυγήσει, τότε νικᾶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά καί ἄν, ὅπως λένε οἱ θεοφόροι Πατέρες, ἡ στάθμη γύρει λίγο πρός τά ἀριστερά, καί τότε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ θά ἀναπληρώσει τό ἐλλεῖπον καί ἀναγκαῖο.

Νά λοιπόν εἶναι τριῶν βαθμίδων οἱ θεϊκές κρίσεις τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ: ἡ πρώτη εἶναι ἁπλῶς δικαία, ἡ δεύτερη φιλάνθρωπη καί ἡ τρίτη μεγίστη καλωσύνη! Μετά ἀπό αὐτές ἡ τετάρτη ἡ καταδίκη, ὅταν οἱ πράξεις εἶναι ὑπερβολικά βαρύνουσες. Ἀλοίμονο, ἀδελφοί, καί αὐτή εἶναι ὁπωσδήποτε πολύ δίκαιη, ἀφοῦ ἀποφασίζει γιά τούς καταδικασμένους μέ δικαιοσύνη.

ΚΣΤ' Ὑπάρχουν μερικοί πού λένε, ὅτι ὁ μακάριος καί οἰκουμενικός φωστήρας καί διδάσκαλος Βασίλειος λέει:"Μή πλανάσθε δέν ἀπατᾶται ὁ Θεός. Νεκρά ζῶα δέν προσφέρονται σέ θυσία. Ὁ Νόμος λέει νά εἶναι ζωντανό τό ζῶο τῆς θυσίας. Εἶναι δυνατόν νά κάνεις τραπέζι στούς ἀπεσταλμένους τοῦ Βασιλιᾶ τά ἀποφάγια τοῦ τραπεζιοῦ σου; Δέν δέχεται ὅ,τι ἁπλῶς σοῦ περίσσεψε. Σύ μετά τήν κατασπατάληση τῆς ζωῆς σου, προσφέρεις ὅ,τι σοῦ ἀπόμεινε;" τούς ἀπαντᾶμε τά ἑξῆς:

Σωστά ὁ Μέγας Βασίλειος καί γράφει καί διδάσκει• ἀλλά πρόσεξε σέ ποιούς. Στούς πλεονέκτες, στούς ἅρπαγες, στούς ἀπάνθρωπους καί ἄσπλαγχνους, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπισημαίνει λέγοντας: "Κάνουμε συζήτηση μέ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν πέτρινη καρδιά" καί συνεχίζει ἀπευθυνόμενος σ' αὐτούς: "Στήν ζωή σου ἐπιδιώκοντας τήν τρυφηλότητα καί ἡδονή οὔτε νά κυττάξεις δέν ἀνεχώσουν τούς φτωχούς. Ὅταν λοιπόν πεθάνεις ποιά ἀνταπόδοση καλοσύνης σοῦ ὀφείλεται; Σέ ἐνοχλοῦσε τοῦ γείτονα τό σπίτι! Ὁ πλεονέκτης δέν σέβεται τόν χρόνο τῆς ζωῆς του οὔτε βάζει ὅρια στίς ἐπιθυμίες ἀλλά αὐτές (οἱ ἐπιθυμίες του) σάν φωτιά πού τρέχει, κατατρῶνε τά πάντα καί τά κάνουν δικά τους, σάν ποτάμι πού κυλάει ξεχειλισμένο καί παρασύρει κάθε ἀντίσταση παίρνοντάς την μαζί του."

Καί ἄλλα πολλά γράφει ὁ ἅγιος τά ὁποῖα τά γνωρίζουν ὅσοι διάβασαν τόν λόγο καί κατανόησαν ὅτι ἀφορᾶ ὅσους, ὄχι ἁπλῶς δέν ἔδωσαν κάτι στούς φτωχούς ἀλλά τούς ἅρπαξαν καί ὅτι αὐτοί (οἱ φτωχοί) εἶχαν.

ΚΖ' Μή μοῦ πεῖ κάποιος, δέν εἶναι δυνατόν νά βρεθεῖ τέτοιος ἄνθρωπος πλουσιώτατος καί ἄσπλαγχνος!! Βρίσκεται καί παραβρίσκεται. Σέ κάθε ἐποχή ὑπάρχουν. Τώρα θέλω νά σᾶς θυμήσω τόν Πέτρο τόν τελώνη πού, στήν ἐποχή τοῦ ἀειμνήστου ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονα, ἔφτασε ἀπό τό ἄκρο τῆς ἐγωϊστικῆς ἀπανθρωπίας εἰς τελεία ἐλεημοσύνη καί ἁγνότητα. Ἀναφέρεται στόν βίο του ὅτι ἀσθένησε καί ἔπεσε σέ ἔκσταση καί εἶδε τήν ζωή του νά τήν "ζυγίζουν" (ὅπως προείπαμε) καί νά βαραίνει ὁ ἀριστερός δίσκος περισσότερο. Καί ἐνῶ βρισκόταν σέ τρόμο ἀπό τό γεγονός, ὁ ἄγγελός του ἔβαλε στήν "ζυγαριά" ἕνα καρβέλι ψωμί, πού ὁ Πέτρος εἶχε πετάξει ἀπάνθρωπα στό κεφάλι ἑνός φτωχοῦ, καί παρά ταῦτα ἀντισταθμίστηκε! Μετά ἀπό τό ὅραμα αὐτό ὁ Πέτρος ἔγινε εὐσεβέστατος καί ἔφτασε σέ μέτρα ἁγιότητας.

ΚΗ' Φαίνεται, ἀναμφίβολα λοιπόν, ἀπ' ὅλα αὐτά γιά ποιούς ὁ ἅγιος Βασίλειος ἔγραψε τόν λόγο. Ἄλλωστε σ΄ ἐκεῖνον τόν καιρό εἶχε συμβεῖ καί μεγάλη πείνα. Οἱ πλούσιοι νικώμενοι ἀπό τήν τσιγκουνιά ἔκρυβαν τόν πλοῦτο, οἱ φτωχοί πέθαιναν ἀπό τήν ἀνάγκη! Ὁ ἅγιος Βασίλειος μέ τά ὠμά καί γοητευτικά, καταπληκτικά του λόγια, "ἄνοιξε" ἄφοβα τίς ἀποθῆκες τῶν πλουσίων. Ἄν δέν μιλοῦσε ἔτσι, οὔτε οἱ φτωχοί θά ζοῦσαν οὔτε οἱ πλούσιοι θά γινόντουσαν ἐλεήμονες. Αὐτός (ὁ ἅγιος Βασίλειος) αὐτά.

ΚΘ' Ἐμεῖς, ἄς προσπαθήσουμε μέ ὅλη μας τήν δύναμη, τήν "φρικτή" καί φοβερή ἡμέρα τῆς δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ νά μή κατηγορηθοῦμε ἀπό τούς οἰκείους μας, ὅτι τούς ξεχάσαμε. Πολύ περισσότερο ὅσοι εἶχαν ἐντολή καί παράκληση γι' αὐτό. Ἐκείνη τήν ἡμέρα θά γνωρίζει ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὄχι ἀπό τό σχῆμα τῆς σωματικῆς παρουσίας ἀλλά ἀπό ἐσωτερική ψυχική ὅραση. Ἄν ἀπορεῖς πῶς θά γίνει, ἄκουσε τόν Χριστό στήν παραβολή τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου νά τό λέει καταφάνερα. Σήκωσε, λέει, τά μάτια του ὁ πλούσιος καί γνώρισε τόν φτωχό Λάζαρο πού βρισκόταν στήν ἀγκαλιά τοῦ Ἀβραάμ, ὅπως ἐπίσης ὅτι γνώρισε καί τόν Ἀβραάμ! Μή μοῦ πεῖ κάποιος εἶναι παραβολή καί δέν εἶναι σίγουρο! Οἱ παραβολές τοῦ Χριστοῦ ἀναφέρονται ἀναγωγικά σέ πραγματικά θέματα πού θά ζήσουν οἱ ἀκροατές ὁπωσδήποτε.

Λ' Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει ὅτι, ὄχι μόνον τούς γνωστούς μας θά δοῦμε ἀλλά καί αὐτούς πού ποτέ δέν εἴχαμε δεῖ μέ τά μάτια μας, καί αὐτούς θά τούς γνωρίσουμε. Οὔτε τόν Ἀβραάμ, οὔτε τόν Ἰσαάκ, οὔτε τόν Ἰακώβ οὔτε τούς παλαιούς πατέρες, οὔτε τούς προφῆτες, οὔτε τούς ἀποστόλους καί μάρτυρες εἴχαμε δεῖ ποτέ, ἀλλά ὅταν θά συναντηθοῦμε μαζί τους σέ κεῖνο τό φοβερό παγκόσμιο πανηγύρι, θά ποῦμε: νά ὁ Ἀβραάμ, νά ὁ Πέτρος καί ὁ Παῦλος, καί οἱ ἀπόστολοι. Νά ὁ Δαβίδ καί Προφῆτες. Νά ὁ πρόδρομος Ἰωάννης καί ὁ Στέφανος ὁ πρωτομάρτυς.

Ὁ ἅγιος Βασίλειος στόν λόγο του γιά τούς πλεονέκτες λέει: "Δέν φοβᾶσαι τήν κρίση τοῦ Θεοῦ; Θά εἶναι γύρω σου καί θά σέ καταγγέλουν ὅσοι ἀδίκησες! Ὅπου καί νά γυρίσει τότε τό βλέμα σου θά ἔχεις ζωντανές εἰκόνες τῶν κακῶν πού ἔκανες. Ἀπό τήν μία ὀρφανά, ἀπό τήν ἄλλη χῆρες. Ἀπό ἐδῶ φτωχοί πού ἐξευτέλισες, ὑπηρέτες σου πού βασάνισες, ἀπό ἐκεῖ γείτονες πού ἐξόργιζες μέ τίς ἀδικίες σου!!

ΛΑ' Ὁ δέ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ μύστης τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας, λέει: "Τότε τά παιδιά θά κατακρίνουν τούς γονεῖς ὅτι δέν τούς εἶδαν νά κάνουν τά ἔργα τοῦ Χριστοῦ. Θά βλέπουν τότε οἱ ταλαίπωροι τοὺς γνωστούς τους καί ὅταν κάποιος (ἀπό τούς γνωστούς) θά πορεύεται στά δεξιά τοῦ Χριστοῦ, θά θρηνοῦν τόν ἀποχωρισμό καί τήν δική τους κατάσταση". Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέει: "Τότε θά δῶ τόν Καισάριο λαμπρόν ἔνδοξο εὐτυχισμένο, ὅπως καί μοῦ φάνηκε ὅταν τόν εἶδα καθ' ὕπνους". Ὁ δέ θεμέλιος τῆς Ἐκκλησίας ὁ περιφανής στά ἔργα καί στά λόγια Ἀθανάσιος, λέει τά ἑξῆς γι' αὐτούς πού πεθαίνουν "ἐν Κυρίῳ": Ὁ Θεός χάρισε ἐπιπλέον στούς σωζομένους καί τήν δυνατότητα (μέχρι νά γίνει ἡ κοινή Ἀνάσταση) νά ὑπάρχουν μαζί καί νά εἶναι εὐτυχεῖς ἀπό τήν συναναστροφή καί ἀπό τήν προσδοκία τῆς σωματικῆς Ἀναστάσεως καί ἀρτιώσεώς τους ὡς ἀνθρώπων καί ἀπό τήν προσδοκία τῶν μελλόντων ἀγαθῶν.

Οἱ ἁμαρτωλοί στεροῦνται μιᾶς τέτοιας παρηγοριᾶς ἀφοῦ οὔτε μεταξύ τους δέν γνωρίζονται. Σ' ἐκεῖνο λοιπόν τό παγκόσμιο θέατρο, καθώς θά εἶναι ἐμφανεῖς οἱ πράξεις ὅλων, θά εἶναι ἐπίσης καί τά πρόσωπα ὅλων γνωστά ἀπ' ὅλους, μέχρις ὅτου γίνει ἡ τελική κρίσις καί πορευθεῖ καθένας στήν κατάσταση πού "ἑτοίμασε" γιά τόν ἑαυτό του. Οἱ δίκαιοι μαζί μέ τόν Χριστό καί μαζί μέ τούς ἀδελφούς τους, οἱ δέ ἁμαρτωλοί στήν κόλαση ὅλοι μαζί ἀλλά ἄγνωστοι μεταξύ τους! Ὅπως εἴπαμε, ἔχουν στερηθεῖ καί ἀπό τήν παρηγοριά τῆς ἀνθρώπινης παρουσίας!

ΛΒ' Πόσο μεγάλη ντροπή θά βιώνουν οἱ κολασμένοι ὄντας καταφανεῖς σέ ὅλους. Θά ζοῦν μεγίστη ντροπή ἐπειδή καί θά γνωρίζουν καί θά γνωρίζονται, ἀφοῦ βεβαίως ντρέπεται κανείς αὐτούς πού τόν γνωρίζουν• ἀνάμεσα σ' ἀγνώστους ὅπως ὅλοι ξέρουμε δέν ὑπάρχει ντροπή. Εἶναι ἀναμφίβολο καί ἀναντίρρητο ὅτι θά εἴμαστε ὅλοι γνώριμοι καί φυσικά στά μάτια τοῦ καθενός θά εἶναι ὁρατές οἱ ἁμαρτίες ὅλων.

ΛΓ' Οὐαί καί ἀλοίμονο λοιπόν σ' ὅσους εἶναι ὅπως καί ἐγώ στήν "ἀριστερή πλευρά" τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ!

Πανευτυχεῖς καί μακάριοι ὅσοι θά τούς πάρει ὁ Χριστός "στά δεξιά" του καί θά ἀκούσουν τήν μακαρία καί εὐλογημένη φωνή "εἴσελθε, δοῦλε, εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου".

Μακάρι νά ἀξιωθοῦμε ΟΛΟΙ νά τήν ἀκούσουμε ὅσοι "φυλάξαμε" τήν πίστη στόν Χριστό.

Μακάρι νά ζήσουμε τά ἀγαθά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ πού δέν τά ἔχει δεῖ ἀνθρώπινο μάτι καί δέν ἔχει μπορέσει νά τά σκεφτεῖ ἀνθρώπινη καρδιά ποτέ, οὔτε ἔχει ἀκούσει γι' αὐτά ἀνθρώπινο αὐτί.

Ἀμήν. Γένοιτο Δέσποτα Ζωοδότα• μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγνῆς Μητέρας Σου καί τῶν ἀΰλων καί σεβασμίων ἀγγέλων καί πάντων τῶν ἁγίων Σου, Χριστέ Λόγε, τῶν εὐαρεστησάντων Σοι ἀπ' αἰῶνος. ΑΜΗΝ.-

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

http://agiameteora.net/