Φοβάμαι ότι όλοι μας έχουμε καλλιεργήσει μία λανθασμένη νοοτροπία/κουλτούρα όσον αφορά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τους Επισκόπους, η οποία από τη μία εμάς μας 'αστυνομεύει' συνεχώς και από την άλλη έχει φτιάξει ένα ροζ προστατευτικό συννεφάκι γύρω από τους Επισκόπους μας. Όποτε λοιπόν παρατηρηθεί μία εκτροπή των Επισκόπων εμείς, ακόμα κι αν αντιδράσουμε αρχικά, σιγά-σιγά επαναφερόμαστε ομαλά 'στην τάξη'.
Συγνώμη που θα το πω έτσι, αλλά μας έφαγε η ψευτο-ευγένεια και ο σεβασμός.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί αδελφοί γύρω μας οι οποίοι το θεωρούν σωστό και Ορθόδοξο να υπακούσουν σε οποιαδήποτε απόφαση βγάλει η Ιεραρχία. Πολλοί από αυτούς είναι και σχετικά ενημερωμένοι με αυτά που συμβαίνουν αλλά αυτή η νοοτροπία είναι πιο δυνατή μέσα τους και τους παραλύει.
- Έχουμε μπερδέψει τον σεβασμό με την τυφλή υπακοή. Αυτό το πρώτο αυτομάτως αφαιρεί από εμάς τους ίδιους την αίσθηση του καθήκοντος που και εμείς οφείλουμε να έχουμε, δηλαδή το καθήκον να υπερασπιζόμαστε την Πίστη μας όταν χρειαστεί. Τα έχουμε όλα 'φορτώσει' στους Επισκόπους, τους οποίους ακολουθούμε τυφλά, γιατί, λέει, τους σεβόμαστε.
- Έχουμε μπερδέψει το ρόλο του Ποιμένα με το κοσμικό του αξίωμα. Βλέπουμε τον Επίσκοπο να φοράει τα χρυσοστόλιστα άμφιά του και να κρατάει την ποιμαντική του ράβδο και νομίζουμε ότι αυτό αρκεί για να είναι Ποιμένας.
Ο ΙΕ' Κανόνας όμως μας λέει ότι οι Επίσκοποι που κηρύττουν αίρεση γυμνή τη κεφαλή δεν είναι Επίσκοποι αλλά ψευδεπίσκοποι.
Ακόμα όμως και στο κοσμικό περιβάλλον ένας που κατέχει αξίωμα, ένας πολιτικός πχ., εάν παραβεί τα καθήκοντά του έρχεται αντιμέτωπος με το νόμο (λέμε τώρα). Εμείς αυτά τα δύο τα έχουμε κάνει πραγματικά σαλάτα στο μυαλό μας. Φοβόμαστε να πούμε ΑΝΑΞΙΟΣ, γιατί τη μία ιεροποιούμε το αξίωμα, την άλλη 'αξιωποιούμε' τον Ποιμένα.
- Λόγω της άγνοιάς μας των δογμάτων της Πίστης μας, αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με χριστιανικές αξίες όπως 'υπομονή', 'αποφυγή κατάκρισης' κτλ Ας κάνουμε υπομονή, λέμε, και ο Θεός έχει. Μην κρίνουμε/ελέγχουμε τους Επισκόπους, λέμε, γιατί θα τους κατακρίνουμε. Νομίζουμε ότι έτσι θα αντιμετωπίσουμε την παναίρεση του οικουμενισμού, με το να είμαστε 'καλοί χριστιανοί'. Λες και αν υπερασπιστούμε την πίστη μας θα είμαστε κακοί. Δεν είναι τυχαίο που τα άρθρα και οι ομιλίες περί 'κατάκρισης' γίναν της μόδας τον τελευταίο καιρό. Θαρρώ μέρος μιας ψυχολογικής προπαγάνδας/χειραγώγισης που πέρασε απαρατήρητη.
Είμαστε όλοι μέλη του Σώματος της Εκκλησίας, και παρόλα αυτά συμπεριφερόμαστε σαν να μην ανήκουμε σε αυτό το Σώμα.
Έχουμε απομονώσει τους εαυτούς μας και κανείς δεν μας λογαριάζει, ενώ θα έπρεπε όλοι τους να ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΜΑΣ, να νοιώθουν τη ΓΡΗΓΟΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του ποιμνίου ακόμα και στον ύπνο τους και να ήταν Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥΣ.
Έχουμε απομονώσει τους εαυτούς μας και κανείς δεν μας λογαριάζει, ενώ θα έπρεπε όλοι τους να ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΜΑΣ, να νοιώθουν τη ΓΡΗΓΟΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του ποιμνίου ακόμα και στον ύπνο τους και να ήταν Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥΣ.
Αντ' αυτού ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δίνει 'γραμμή' στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ, δείχνοντάς μας για άλλη μια φορά που μας βάζει …