.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμπιστεύσου το σενάριο, και παίξε τον "ρόλο" της ζωής σου...



Στο ταξίδι της ύπαρξης που ονομάζεται ζωή, καλούμαστε να λάβουμε πολλά και διαφορετικά μαθήματα. Ένα από αυτά, είναι να εκπαιδεύσουμε το «εγω» μας, να ξεπεράσει μια απίστευτη καταστροφική συνήθεια, εκείνη που θέλει όλα να τα ελέγχει και να τα γνωρίζει. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό δεν είναι εφικτό, και ουτε προσφέρει κατι σημαντικό στην πνευματική μας ανάπτυξη. Και για να γίνει αυτό, δηλαδή να λυτρωθούμε από το βάσανο του απόλυτου ελέγχου, θα πρέπει να αποδεσμευτούμε από ολες εκείνες τις εικόνες και τα σενάρια που προβάλει ο νους μας για το "πως" θα έπρεπε να είναι τα πράγματα στην ζωή μας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παγίδα από το να προβάλεις στο παρόν σου, το δικό σου «σωστό» σενάριο για το πως θα έπρεπε να εχουν γίνει τα γεγονότα, και να ματαιώνεσαι εως θανάτου όταν αυτό δεν συμβαίνει. Αυτό μαρτυρεί μια τεράστια δέσμευση από εικόνες, παραστάσεις, αντιλήψεις και προσδοκίες, που δεν αφήνουν τον παραμικρό χώρο ώστε να αναπτυχθεί εμπιστοσύνη στην ροή της ζωής και την πρόνοια του Θεού. 
Όταν μέσα σου θεωρείς και πιστεύεις με απόλυτο τρόπο, ότι για να είσαι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος θα πρέπει η ζωή να ρέει σύμφωνα με αυτό που εσύ πιστεύεις οτι θα έπρεπε να συμβαίνει στο βίο σου ώστε όλα να είναι καλά, τότε εχεις καταδικάσει απόλυτα τον ευατό σου για δυο σημαντικούς λόγους: 
α) δεν μπορείς να δεις και να φανταστείς ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι που ο Θεός μέσα απο την ζωή σου δίνει αυτό που πράγματικά έχεις ανάγκη ως ύπαρξη. Οτι προσφέρονται κι άλλες λύσεις το ίδιο πρόβλημα ή αδιέξοδο. Δηλαδή το σενάριο της ζωής σου, θα μπορούσε να γραφτεί και διαφορετικά. Αυτό που φαντάζει στο νου σου ως το μόνο σωστό, μπορεί να είναι η απόλυτη καταστροφή σου. Αποδέξου ότι δεν μπορείς να τα ξέρεις όλα. 
β) ότι εάν έτσι απόλυτα σκέφτεσαι την ζωή σου, τότε αδυνατείς να διακρίνεις την παρουσία του Θεού, ο οποίος βηματίζει μέσα της, αλλά εσύ πιστεύεις ότι είναι μονάχα δικά σου τα βήματα. Κι όμως ο Θεός σκίζει και καίει πολλά σενάρια, μέχρι να βρει εκείνο που θα φανερώσει το ταλέντο, τα χαρίσματα και τις δυνατότητες σου. Εκείνο που σου πάει καλύτερα. Εάν θέλεις γίνεις πρωταγωνιστής στο μεγάλο «ρόλο» της ζωής σου, εμπιστεύσου τον σεναριογράφο….