.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Οι ψυχές που αγαπούν τον Θεό και την αλήθεια, δεν υποφέρουν ούτε την παραμικρή ελάττωση του έρωτά τους προς τον Κύριο...



Οι ψυχές που αγαπούν τον Θεό και την αλήθεια, δεν υποφέρουν ούτε την παραμικρή ελάττωση του έρωτά τους προς τον Κύριο. Αλλά καρφωμένες ολοκληρωτικά στο σταυρό Του αισθάνονται μέσα τους την Πνευματική προκοπή.

Πληγωμένες λοιπόν από τον πόθο Του, κι αν ακόμη αξιωθούν Θεία μυστήρια και μετάσχουν ευφροσύνης και Χάριτος, δεν έχουν πεποίθηση στον εαυτό τους, ούτε νομίζουν ότι είναι τίποτε. Αλλά όσο αξιώνονται πνευματικά χαρίσματα τόσο επιζητούν τα ουράνια. Καί όσο περισσότερη προκοπή αισθάνονται, τόσο πιο λαίμαργες γίνονται για τα θεία. Καί ενώ είναι πνευματικά πλούσιες, κάνουν σαν να είναι φτωχές. «Όσοι με τρώνε θα πεινάσουν κι’ άλλο, και όσοι με πίνουν θα διψάσουν κι’ άλλο», λέει η Θεία Γραφή. 

Αυτού του είδους οι ψυχές αξιώνονται να λάβουν την τέλεια ελευθερία από τα πάθη και ν’ αποκομίσουν την έλλαμψη και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος με την πληρότητα της Χάρης. 

Όσες όμως είναι οκνηρές και αποφεύγουν τους κόπους και δεν επιζητούν τον αγιασμό της καρδιάς από αυτή εδώ τη ζωή, όχι εν μέρει, αλλά ολοκληρωτικά. Αυτές ας μη ελπίζουν να κοινωνήσουν το Άγιο Πνεύμα και ν’ απαλλαγούν από τα πάθη της κακίας αυτές κι’ αν αξιωθούν τη Θεία Χάρη, επειδή ξεγελιούνται από την κακία, αφήνουν κάθε πνευματική φροντίδα, διότι απολαμβάνουν ολίγη πνευματική γλυκύτητα. 

Έτσι οι ψυχές αυτές είναι εύκολο να πέσουν σε έπαρση, διότι δεν αγωνίζονται να φτάσουν την τέλεια απάθεια. Καί καθώς αρκούνται στη λίγη αυτή ενίσχυση της Χάρης και προκόβουν όχι στην ταπείνωση, αλλά στην έπαρση, απογυμνώνονται κάποτε κι’ από το χάρισμα που έλαβαν. 

Γιατί η ψυχή, που αγαπάει αληθινά τον Θεό, κι’ αν ακόμη μυριάδες αρετές κατορθώσει, έχει τέτοια μετριοφροσύνη, σαν να μην έχει αρχίσει ακόμη να ζεί κατά το θέλημα του Θεού και νοιώθει απληστία και έρωτα για τη Θεία αγάπη που εμπνέει ο Δεσπότης Χριστός. 

Στα πνευματικά αυτά μέτρα ούτε μονομιάς ούτε εύκολα μπορεί να φτάσει κανείς, αλλά αφού προηγηθούν πολλοί κόποι και αγώνες και περάσουν χρόνια με δοκιμασίες και ποικίλους πειρασμούς, μέχρι το τέλειο μέτρο της απάθεια. 

Και καθώς αρκούνται στη λίγη αυτή ενίσχυση της Χάρης και προκόβουν όχι στην ταπείνωση, αλλά στην έπαρση, απογυμνώνονται κάποτε κι’ από το χάρισμα που έλαβαν. 

Γιατί η ψυχή, που αγαπάει αληθινά τον Θεό, κι’ αν ακόμη μυριάδες αρετές κατορθώσει, έχει τέτοια μετριοφροσύνη, σαν να μην έχει αρχίσει ακόμη να ζεί κατά το θέλημα του Θεού και νοιώθει απληστία και έρωτα για τη Θεία αγάπη που εμπνέει ο Δεσπότης Χριστός. 

Στα πνευματικά αυτά μέτρα ούτε μονομιάς ούτε εύκολα μπορεί να φτάσει κανείς, αλλά αφού προηγηθούν πολλοί κόποι και αγώνες και περάσουν χρόνια με δοκιμασίες και ποικίλους πειρασμούς, μέχρι το τέλειο μέτρο της απάθειας. 

Έτσι, αφού δοκιμασθεί με πόνους και κόπους και υποφέρει με γενναιοψυχία όλους τους πειρασμούς που προξενεί η κακία, αξιώνεται να λάβει τις μεγάλες τιμές και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και τον Θεικό πλούτο. Έπειτα γίνεται και κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών. 

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Τι δεν μας αφήνει να σηκώσουμε κεφάλι...



Ὅ,τι ἀγαπᾶ κάποιος ἀπὸ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, αὐτὸ καταβαραίνει τὸν νοῦ του καὶ τὸν δεσμεύει καὶ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ σηκώσει κεφάλι.

Σὲ αὐτὸν τὸ σταθμὸ καὶ τὴ ροπὴ καὶ τὸ ζύγι τῆς κακίας δοκιμάζεται ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, Χριστιανοὶ τῶν πόλεων καὶ τῶν βουνῶν, τῶν μονῶν, τῶν ἀγρῶν ἢ τῶν ἐρήμων, ὅτι δελεαζόμενος ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ δικό του προσωπικὸ θέλημα, ἀγαπᾶ κάποιο πράγμα ἤ πάθος, καὶ δένεται σὲ αὐτὸ ἡ ἀγάπη του, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν προσφέρεται ὅλη στὸν Θεό.

Ἄλλος ἀγάπησε κτήματα,

ἄλλος χρυσὸ ἢ ἄργυρο,

ἄλλος τὴν κοιλιά του ἤ τὶς σαρκικὲς ἐπιθυμίες,

ἄλλος τὴν κοσμικὴ σοφία γιὰ τὴν δόξα τῶν ἀνθρώπων,

ἄλλος ἐξουσία, δόξα καὶ τιμές,

ἄλλος ὀργὴ καὶ μῆνιν,

ἄλλος ἄκαιρες συντυχίες,

ἄλλος ζῆλο,

ἄλλος νὰ μετεωρίζεται ἡδονικὰ ὅλη μέρα,

ἄλλος νὰ ἀπατᾶται ἀπὸ ἀργόσχολους λογισμούς,

ἄλλος νὰ παριστάνει τὸ νομοδιδάσκαλο γιὰ ἀνθρώπινη δόξα,

ἄλλος νὰ εὐχαριστιέται στὴ χαύνωση καὶ στὴν ἀμέλεια,

ἄλλος νὰ εἶναι προσκολλημένος στὰ ὄμορφα ροῦχα,

ἄλλος παραδίδεται στὶς γήινες μέριμνες,

ἄλλος ἀγαπᾶ τὸν ὕπνο, τὴν εὐτραπελία ἤ τὴν αἰσχρολογία.

Ὅποιο πάθος του δὲν πολεμᾶ γενναῖα κάποιος, ἐκεῖνο ἀγαπᾶ, καὶ ἐκεῖνο τὸ πάθος τὸν δεσμεύει καὶ τὸν βαραίνει καὶ γίνεται γι αὐτὸν ἐμπόδιο καὶ ἁλυσίδα, ὥστε ὁ νοῦς του νὰ μὴν ἀνεβαίνει στὸν Θεό.

Ἡ ψυχὴ ποὺ ἀληθινὰ ἔχει τὴν ὁρμή της πρὸς τὸν Θεό, ὁλόκληρη τὴν ἀγάπη της ἕλκει πρὸς Αὐτόν, καὶ δεσμεύεται ἐλεύθερα, κατὰ τὴν δύναμή της, ἀπὸ Ἐκεῖνον, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ δέχεται τὴν βοήθεια τῆς χάριτος, καὶ ἀρνεῖται τὸν ἑαυτό της καὶ δὲν ἀκολουθεῖ τὰ θελήματα τοῦ νοῦ της, ἀλλὰ ὁλοκληρωτικὰ προσφέρεται στὸν λόγο τοῦ Κυρίου. 

Ἐὰν κάποιος ἀγαπᾶ τὸν Κύριο καὶ τὶς ἐντολές του, ἀπὸ ἐκεῖ βοηθᾶται καὶ ἀπελευθερώνεται, καὶ γίνονται γι αὐτὸν εὔκολα τὰ παραγγέλματα τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἀποσώζει ὁλόκληρη τὴν ἀγάπη του πρὸς Ἐκεῖνον.

Ἁγίου Μακαρίου, Πνευματικὲς Ὁμιλίες, Ε.6

Γιατί δέν μπορῶ νά προσευχηθῶ καλά;

Ἡ ψυχρότητα στὴν προσευχὴ ὀφείλεται εἴτε σὲ ψυχικὴ κόπωση εἴτε σὲ πνευματικὸ κορεσμὸ εἴτε σὲ σωματικὲς ἀπολαύσεις καὶ ἀναπαύσεις εἴτε σὲ πάθη, ποὺ κυριεύουν τὴν ψυχή, προπαντὸς στὴν ἔπαρση. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἐνάντια στὴν πνευματικὴ ζωή, μέσα στὴν ὁποία κεντρικὴ θέση κατέχει ἡ προσευχή. Ἔτσι, πρῶτα καὶ κύρια προκαλοῦν τὸ στέρεμα τῆς πηγῆς τῆς προσευχῆς μέσα μας. Αὐτό, ὅμως, μπορεῖ νὰ oφείλεται καὶ σὲ ἀπομάκρυνση τῆς χάριτος, ποὺ συμβαίνει μὲ θεία παραχώρηση. Καὶ νὰ γιατί:

Ὅταν ἡ ψυχὴ μᾶς φλέγεται ἀπὸ τὸν πόθο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ τὴν καρδιὰ μᾶς ξεχύνεται ὁλοθερμὴ προσευχή, δὲν ἔχουμε παρὰ ἐλεητικὴ ἐπίσκεψη τῆς χάριτος. Ἐμεῖς ὅμως, ὅταν ἡ εὐλογημένη αὐτὴ κατάσταση παρατείνεται γιὰ πολύ, νομίζουμε ὅτι κατορθώσαμε κάτι σπουδαῖο μὲ τὸ δικό μας ἀγώνα καὶ κυριευόμαστε ἀπὸ τὴν κενοδοξία. Γιὰ λόγους παιδαγωγικούς, λοιπόν, ἀπομακρύνεται ἡ χάρη καὶ μένει ἡ ψυχὴ μᾶς μόνη της, γυμνὴ καὶ ἀδύναμη, ἀνίκανη νὰ ζήσει πνευματικά, ψυχρὴ καὶ ἀπρόθυμη νὰ...
προσευχηθεῖ…

Τί θὰ κάνουμε, λοιπόν, γιὰ νὰ ξεφύγουμε ἀπ’ αὐτὴ τὴν κατάσταση; Πρῶτα-πρῶτα θὰ φροντίσουμε νὰ ἐξουδετερώσουμε τὶς αἰτίες της. Καὶ ὕστερα, παρ’ ὅλη τὴν ψυχρότητα τῆς ψυχῆς μας, θὰ κάνουμε μὲ ἐπιμονὴ καὶ ὑπομονὴ τὸν καθημερινὸ προσευχητικὸ κανόνα μας, προσπαθώντας ἀφ’ ἑνὸς νὰ συγκεντρώνουμε τὸ νοῦ μας στὰ λόγια τῶν εὐχῶν καὶ ἀφετέρου νὰ ξεσηκώνουμε μέσα στὴν καρδιὰ μᾶς αἰσθήματα φιλόθεα. Μὲ τὸν καιρὸ ὁ Θεός, βλέποντας τὴν ταπείνωση καὶ τὴν καρτερία μας, θὰ μᾶς ξαναστείλει τὴ χάρη Του, ποὺ θὰ διώξει τὸ πνεῦμα τῆς ψυχρότητος, ὅπως ὁ ἄνεμος διώχνει τὴν ὁμίχλη.

Ἅγιος Μακάριος ὁ Αιγύπτιος

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΣΧΥΡΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗ



Εάν καθένας υιοθετεί μια στάση για τη δική του αποκλειστικά αυτοδικαίωση και σκέφτεται ότι έτσι σώζεται, εργάζεται μάταια και χωρίς σκοπό. Διότι κάθε ματαιοδοξία κάποιου για τη δική του αυτοδικαίωση, την εσχάτη ημέρα θα φανερωθεί, όπως ο προφήτης Ησαϊας: «Όλοι μας μολυνθήκαμε, κι όλη ή δικαιοσύνη μας είναι σαν ρούχο ρυπαρό» (Ησ. 64:5).

Άγιος Μακάριος ό Μέγας 


Ό διάβολος δεν κυνηγά εκείνους που είναι χαμένοι- κυνηγά εκείνους πού γνωρίζουν, εκείνους που είναι κοντά στον Θεό. Παίρνει από αυτούς την εμπιστοσύνη στον Θεό και αρχίζει να τούς στενοχωρεί με την αυτοδικαίωση, τη λογική, τη σκέψη, την κριτική. Επομένως, δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τούς λογισμούς μας. Μην πιστεύετε τις σκέψεις σας. Ζήστε απλά και χωρίς να σκέφτεστε πολύ, όπως ένα παιδί με τον πατέρα του. Ή πίστη χωρίς πάρα πολλή σκέψη κάνει θαύματα. Ό λογικός νους εμποδίζει τη χάρη του Θεού και των θαυμάτων. Εξασκείστε την υπομονή χωρίς να κρίνετε με τη λογική τον νου.

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης


«Η Βασιλεία των Ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν»



Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ μην ξεχνώντας ποτέ την ανάγκη να «βιάζει τον εαυτό τον στη χριστιανική πνευματική ζωή, έζησε σύμφωνα με τα ακόλουθα λόγια του αγίου Μακαρίου του Μεγάλου, τα όποια είχε ως οδηγό στην καθημερινή πνευματική του πράξη:
« Ένας άνθρωπος, ερχόμενος προς τον Κύριο, πρέπει να βιάσει τον εαυτό του σε ότι είναι καλό, ακόμη και αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με την κλίση της καρδιάς του, προσμένοντας συνεχώς τον έλεός Του με βέβαιη πίστη. 
Να πιέζει τον εαυτό του στην αγάπη όταν δεν έχει αγάπη, να είναι πράος όταν δεν έχει πραότητα, να είναι οικτίρμων και φιλεύσπλαχνος, να επιζητά την ταπείνωση και όταν καταφρονείται να τον υπομένει καρτερικά ... 


Να βιάζει τον εαυτό του στην προσευχή όταν δεν έχει πνευματική προσευχή.Έτσι, ό Θεός, σε εκείνον πού προσπαθεί και βιάζει τον εαυτό του, σε αντίθεση με αυτόν πού έχει απρόθυμη καρδιά, παρέχει την αληθινή προσευχή τού Πνεύματος, αληθινή αγάπη, πραότητα, φιλευσπλαχνία (Κολ.3,12), αληθινή ευγένεια και, με ένα λόγο, τον γεμίζει με πνευματικούς καρπούς ».

Από το βιβλίο ''π.Σεραφείμ Ρόουζ,Η ζωή και τα έργα του

Οι ψυχές που αγαπούν τον Θεό όσο προκόβουν στην αρετή, τόσο πιο λαίμαργες νιώθουν για τα θεία



Οι ψυχές που αγαπούν τον Θεό και την αλήθεια, δεν υποφέρουν ούτε την παραμικρή ελάττωση του έρωτά τους προς τον Κύριο.
Αλλά καρφωμένες ολοκληρωτικά στο σταυρό Του αισθάνονται μέσα τους την Πνευματική προκοπή.
Πληγωμένες λοιπόν από τον πόθο Του, κι αν ακόμη αξιωθούν Θεία μυστήρια και μετάσχουν ευφροσύνης και Χάριτος, δεν έχουν πεποίθηση στον εαυτό τους, ούτε νομίζουν ότι είναι τίποτε. Αλλά όσο αξιώνονται πνευματικά χαρίσματα τόσο επιζητούν τα ουράνια. Καί όσο περισσότερη προκοπή αισθάνονται, τόσο πιο λαίμαργες γίνονται για τα θεία.
Καί ενώ είναι πνευματικά πλούσιες, κάνουν σαν να είναι φτωχές. «Όσοι με τρώνε θα πεινάσουν κι' άλλο, και όσοι με πίνουν θα διψάσουν κι' άλλο», λέει η Θεία Γραφή.
Αυτού του είδους οι ψυχές αξιώνονται να λάβουν την τέλεια ελευθερία από τα πάθη και ν' αποκομίσουν την έλλαμψη και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος με την πληρότητα της Χάρης. Όσες όμως είναι οκνηρές και αποφεύγουν τους κόπους και δεν επιζητούν τον αγιασμό της καρδιάς από αυτή εδώ τη ζωή, όχι εν μέρει, αλλά ολοκληρωτικά. Αυτές ας μη ελπίζουν να κοινωνήσουν το Άγιο Πνεύμα και ν' απαλλαγούν από τα πάθη της κακίας• αυτές κι' αν αξιωθούν τη Θεία Χάρη, επειδή ξεγελιούνται από την κακία, αφήνουν κάθε πνευματική φροντίδα, διότι απολαμβάνουν ολίγη πνευματική γλυκύτητα.
Έτσι οι ψυχές αυτές είναι εύκολο να πέσουν σε έπαρση, διότι δεν αγωνίζονται να φτάσουν την τέλεια απάθεια.
Καί καθώς αρκούνται στη λίγη αυτή ενίσχυση της Χάρης και προκόβουν όχι στην ταπείνωση, αλλά στην έπαρση, απογυμνώνονται κάποτε κι' από το χάρισμα που έλαβαν. Γιατί η ψυχή, που αγαπάει αληθινά τον Θεό, κι' αν ακόμη μυριάδες αρετές κατορθώσει, έχει τέτοια μετριοφροσύνη, σαν να μην έχει αρχίσει ακόμη να ζεί κατά το θέλημα του Θεού και νοιώθει απληστία και έρωτα για τη Θεία αγάπη που εμπνέει ο Δεσπότης Χριστός.
Στα πνευματικά αυτά μέτρα ούτε μονομιάς ούτε εύκολα μπορεί να φτάσει κανείς, αλλά αφού προηγηθούν πολλοί κόποι και αγώνες και περάσουν χρόνια με δοκιμασίες και ποικίλους πειρασμούς, μέχρι το τέλειο μέτρο της απάθειας.
Έτσι, αφού δοκιμασθεί με πόνους και κόπους και υποφέρει με γενναιοψυχία όλους τους πειρασμούς που προξενεί η κακία, αξιώνεται να λάβει τις μεγάλες τιμές και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και τον Θεικό πλούτο. Έπειτα γίνεται και κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών.

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Ποιοί ἄνθρωποι θά σωθοῦν στούς ἐσχάτους χρόνους καί γιατί ὄχι ἄλλοι;

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ


...Πάλιν ἐρώτησεν τόν Ἄγγελον Κυρίου ὁ Ὅσιος Μακάριος λέγων· 
"Εἰπέ μοι καί τοῦτο τάχα ἕως τώρα ἐπλήθυναν οἱ Ἅγιοι εἰς ὅλον τόν κόσμον; καί ἕως τέλος θά εἶναι ἄρα γε τοιοῦτοι;"
Καί ὁ Ἄγγελος εἶπεν:


"Ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος Τίμιε Πάτερ, δέν θέλει ἐκλείψη δίκαιος καί προφήτης Κυρίῳ τῷ Θεῷ, ὡσαύτως, οὐδέ τῷ Σατανᾷ ὑπηρέτης". Πλήν εἰς τούς ὑστερινούς καιρούς, ὅσοι ἐν ἀληθείᾳ δουλεύουσι τῷ Χριστῷ καί κρύβονται ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἐάν σημεῖα καί τέρατα δέν κάμνουν ὡσάν τώρα, ἀλλά πρακτικῇ ὁδῷ περιπατοῦν μετά ταπεινώσεως, μεγαλύτεροι ἀπό τούς τελοῦντας σημεῖα θέλουν εὑρεθῇ ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ· διότι τότε δέν θέλουν ἰδῇ τινά νά κάμνῃ σημεῖα καί θαύματα, ἵνα ἐκ τῆς τοιαύτης ὑποθέσεως ἀναζωπυρούμενοι οἱ ἄνθρωποι, μέ δυνατήν προθυμίαν, εἰσέλθουν εἰς τόν ἀγῶνα, διότι θέλουν εἶναι ἐκεῖνοι ὅπου νά ποιμαίνουν καί νά ἐξουσιάζουν εἰς ὅλον τόν κόσμον, ἀδόκιμοι παντελῶς, νά μή γιγνώσκουν οὔτε μίαν ἐπιστήμην τῆς ἀρετῆς· διότι θέλουν ξεπέσῃ ὅλοι εἰς τήν γαστριμαργίαν, φιλαργυρίαν καί κενοδοξίαν, καί νά εἶναι περισσότερον σκάνδαλον τοῖς ἀνθρώποις καί οὐχί ὐπογραμμός, διά τοῦτο περισσότερον ἀμεληθήσεται ἡ ἀρετή διότι τότε θέλει βασιλεύσῃ ἡ φιλαργυρία· καί οὐαί εἰς ἐκείνους ὄπου χαίρουσιν, ὅτι ἔχουσι χρήματα πολλά· ὄνειδος γάρ ἔσονται οὗτοι Κυρίῳ τῷ Θεῷ καί δέν θέλουν ἰδῇ πρόσωπον Θεοῦ ζῶντος· ὅτι ὁ Μοναχός ἤ λαϊκός ὅπου δίδει εἰς τόκον τό ἀργύριον αὐτοῦ βυθῷ ταρτάρῳ καταποντισθήσεται, ὅτι δέν προτιμᾷ νά κάμῃ αὐτά καρποφόρα Κυρίῳ τῷ Θεῷ διά τῆς ἐλεημοσύνης τῶν πενήτων".

Ἅγιος Μακάριος

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

«Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν» ( Λουκ. 21, 19 )




Πρέπει νά γνωρίζεις, ὅτι μέσα στίς θλίψεις καί στά παθήματα, στήν ὑπομονή καί στήν πίστη, εἶναι κρυμμένες οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης καί ἡ δόξα καί ἡ ἀπόκτηση τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν.
Γιατί καί τό σιτάρι πού σπέρνεται στή γῆ, εἶναι ἀνάγκη πρῶτα νά δοθεῖ στή σήψη καί στήν ἀτιμία φαινομενικά καί ἔτσι νά ἀπολαύσουμε τήν ὀμορφιά καί τόν πολλαπλάσιο καρπό του.
Ἄν ὅμως δέν περνοῦσε ἀπό τή σήψη ἐκείνη καί τή φαινομενική ἀτιμία, δέν θά ἔβγαζε καρπό. Αὐτό λέει καί ὁ Ἀπόστολος: «πρέπει νά περάσουμε πολλές θλίψεις γιά νά μποῦμε στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ»!
Kαί ὁ Kύριος λέει: «Μέ τήν ὑπομονή σας θά σώσετε τίς ψυχές σας» καί: «στόν κόσμο θα έχετε θλίψεις».
Ὁ Ἰησοῦς, εἶναι ἡ μοναδική ἐλπίδα μας! Ἡ ἐλπίδα τοῦ κόσμου ὁλοκλήρου!

Ἅγιος Μακάριος

«Βούλομαι οὖν προσεύχεσθαι τούς ἄνδρας ἐν παντί τόπῳ, ἐπαίροντας ὁσίους χεῖρας χωρίς ὀργῆς καί διαλογισμοῦ»




«Βούλομαι οὖν προσεύχεσθαι τούς ἄνδρας ἐν παντί τόπῳ, 
ἐπαίροντας ὁσίους χεῖρας χωρίς ὀργῆς καί διαλογισμοῦ».
(Α΄ Τιμ. β΄: 8)


«Ἐπιθυμῶ νά προσεύχεσθε σέ κάθε τόπο, 
σηκώνοντας χέρια ἅγια, χωρίς ὀργή καί ἀμφιβολία».


 « Ὅσοι προσεύχονται στόν Κύριο, πρέπει νά προσεύχονται μέ ἡσυχία καί γαλήνη καί μέ μεγάλη προσοχή καί τάξη, καί ὄχι μέ ἀνάρμοστες καί ἀλλόκοτες κραυγές. Καί ν᾿ ἀφοσιώνονται στόν Κύριο μέ πνευματική προσπάθεια τῆς καρδιᾶς καί καθαρούς λογισμούς».


( Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου,
Ὁμιλίες Πνευματικές, Ὁμιλία ΣΤ΄ ΕΠΕ-Φ 7: 135).

«Δέν θέλω τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, λέγει ὁ Κύριος, μέχρι νά μετανοήσει καί νά σωθεῖ» (Ιεζ. κη΄23)


«Πολλές φορές ἐμεῖς, ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης ἀγνωσίας, τῆς νηπιότητας καί τῆς κακίας μας, ἀποστρεφόμαστε τή αἰώνια ζωή καί ἔχουμε θέσει πολλά ἐμπόδια στούς ἑαυτούς μας, ὥστε νά μή θέλουμε ἀληθινά νά μετανοήσουμε. Ὁ Θεός, ὅμως δείχνει, τήν ἀγαθότητά Του καί τή μακροθυμία Του γιά μᾶς, περιμένοντας πότε θά ἐπιστρέψουμε, ὥστε νά προσέλθουμε σ᾿ Αὐτόν καί νά φωτισθοῦμε ἐσωτερικά,γιά νά μή καταντροπιασθοῦμε κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως».

(Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου, Ὁμιλίες Πνευματικές, Ὁμιλία Δ΄, ΕΠΕ-Φ 7, 79)

Όχι απελπισία...



Χίλιους δυὸ τρόπους μηχανεύεται ὁ σατανᾶς γιὰ νὰ μᾶς ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν ἐλπίδα καὶ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας. Ἤ φέρνει θλίψεις ψυχικές ἤ λογισμοὺς ἀκάθαρτους, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ χαύνωση καὶ ἀπελπισία ὅτι δὲν ὑπάρχει γιὰ μᾶς σωτηρία. Ἀλλὰ ὅσο ὁ πονηρός ρίχνει τὰ πεπυρωμένα βέλη του ἐναντίον μας, τόσο περισσότερο πρέπει νὰ φουντώνει μέσα μας ἡ ἐλπίδα στὸ Θεό, ποὺ θέλει νὰ δοκιμάζει τὶς ψυχές, ποὺ ἔχουν θεῖο ἔρωτα, γιὰ νὰ φανεῖ ἄν τὸν ἀγαποῦν ἀληθινά.

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

http://www.orthodoxfathers.com

«Πόσῳ μᾶλλον ὁ πατήρ ὁ ἐξ οὐρανοῦ δώσει πνεῦμα ἀγαθόν τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;» (Λουκ. ια΄13)



«Ἄν γιά τά σώματα, πού πεθαίνουν καί διαλύονται, ἔδειξε ὁ Κύριος τόση μεγάλη εὐσπλαχνία καί στό καθένα ἀπ᾿ αὐτά ἔδωσε μέ προθυμία καί καλωσύνη ἐκεῖνο πού εἶχε ἀνάγκη, πόσο μᾶλλον στήν ἀθάνατη καί ἀδιάλυτη καί ἄφθαρτη ψυχή. Σ᾿ ὅποιον, λοιπόν, προσέρχεται πρός τόν Κύριο καί ζητάει τήν βοήθειά του καί τό ἔλεός του, καί ἐπιθυμεῖ νά δεχθεῖ ἀπό Αὐτόν τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά τή θεραπεία τῆς ψυχῆς του, ὁ Κύριος θά τοῦ τή δώσει γρήγορα καί μέ τόν καλύτερο δυνατό τρόπο».

(Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου, Ὁμιλίες Πνευματικές, Ὁμιλία Δ΄ ΕΠΕ-Φ 7, 93)

«Δὲν ἐπιθυμῶ τὸ θάνατο τοῦ ἁμαρτωλού, ἀλλὰ νὰ ἐπιστρέψει μὲ τὴ μετάνοια καὶ νὰ ἔχει ζωή»

Συμβαίνει πολλές φορές νὰ σοῦ μιλάει μὲ λογισμούς ὁ σατανᾶς καὶ νὰ σοῦ λέει· 
"Κοίταξε πόσα κακὰ ἔργα ἔχεις κάνει. Ἡ ψυχή σου εἶναι γεμάτη ἀνομίες, βαρύνεσαι μὲ πολλές καὶ βαρύτατες ἁμαρτίες". 
Μή σὲ ξεγελάει μ' αὐτὰ ὁ σατανᾶς καὶ μὲ πρόφαση ταπεινώσεως σὲ σπρώχνει στὴν ἀπελπισία. Ἐσὺ λοιπὸν ἀποκρίσου του: 
"Ναί, ἀλλὰ ἔχω γραπτὲς τὶς διαβεβαιώσεις τοῦ Θεοῦ ποὺ λέει. «Δὲν ἐπιθυμῶ τὸ θάνατο τοῦ ἁμαρτωλού, ἀλλὰ νὰ ἐπιστρέψει μὲ τὴ μετάνοια καὶ νὰ ἔχει ζωή». Γιατὶ τότε τί ἤθελε νὰ κατεβεῖ ὁ Θεὸς στὴ γῆ, ἄν ὄχι γιὰ νὰ σώσει τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ νὰ φωτίσει αὐτοὺς ποὺ ζοῦνε στὸ σκοτάδι καὶ νὰ δώσει ζωὴ στοὺς νεκροὺς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία;".

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

http://www.orthodoxfathers.com

Ἐκεῖνος ποὺ ζητάει καὶ χτυπάει τὴ θύρα...



1. Ἐκεῖνος ποὺ ζητάει καὶ χτυπάει τὴ θύρα καὶ ζητάει μέχρι τέλους, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου, ἐπιτυγχάνει τὰ αἰτήματά του. Γιατὶ εἶναι ἀψευδὴς Ἐκεῖνος, ποὺ εἶπε• «Κάθε τι ποὺ θὰ μοῦ ζητήσετε στὴν προσευχὴ μὲ πίστη, θὰ τὸ λάβετε». Ἄν, ἀκόμη καὶ ἕνα ποτήρι νερὸ κρῦο ποὺ δίνουμε, δὲν μένει χωρὶς μισθό, πόσο περισσότερο δὲν θὰ δώσει ὁ Θεὸς ὅ,τι ὑποσχέθηκε σ' ἐκείνους, ποὺ εἶναι προσηλωμένοι σ' Αὐτὸν μέρα καὶ νύκτα καὶ Τὸν παρακαλοῦν; 
2. Σ' ἐκείνους ποὺ λένε ὅτι "ἔρχεται μέρα ποὺ καὶ μῖσος ἔχω κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ μου κ.ἀ.π. χωρὶς νὰ τὸ θέλω", πρέπει νὰ εἰπωθοῦν τὰ ἑξῆς: Ὅλος ὁ ἀγώνας καὶ ἡ ἐπιμέλεια τοῦ ἀνθρώπου ἄς εἶναι ν' ἀντιστέκεται στὸν πονηρὸ καὶ στοὺς πονηροὺς λογισμούς. Καὶ ὅπως τὸ σίδερο καθαρίζεται ὅταν πυρώνεται καὶ σφυροκοπιέται, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ καθαρίζεται ἀπὸ κάθε πάθος καὶ κάθε ἁμαρτία ὅταν πυρώνεται καὶ χτυπιέται ἀπὸ τὸ ἀγαθὸ Πνεῦμα μὲ τ' Ἄχραντα Μυστήρια. 
3. Ὅπως τὸ σιτάρι, ποὺ εἶναι σπαρμένο στὸ ἴδιο χωράφι, δίνει διαφορετικοῦ μεγέθους στάχυα. Μαζεύεται ὅμως κι' ἀποθηκεύεται στὴν ἴδια ἀποθήκη. Ἔτσι καὶ στὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν θὰ ὑπάρχει διαφορὰ στὴ δόξα ἐκείνων ποὺ θ' ἀναστηθοῦν, ἀνάλογα μὲ τὴ μέθεξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ θὰ ἔχει κατοικήσει σ' αὐτοὺς ἀπὸ τούτη τὴ ζωή. Αὐτὸ φανερώνει καὶ τὸ «Ἀστέρι ἀπὸ ἀστέρι διαφέρει στὴ λάμψη», ποὺ γράφει ὁ Ἀπόστολος. 
4. Τοῦτο μόνο νὰ φροντίζει ὁ καθένας μας, ἀφοῦ γεννηθεῖ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, νὰ ξεπλυθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ποὺ βρίσκεται μέσα του. Καὶ ἐν συνεχεία νὰ προχωρεῖ πρὸς τὴν τελειότητα μὲ συνεργὸ πάντοτε τὴ χάρη τοῦ Κυρίου. 
5. Ὁ Κύριος δὲν δίνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ τὴ χάρη του γιὰ νὰ περιπέσει κανεὶς σὲ ἁμαρτίες. Οἱ ἄνθρωποι μόνοι τους γίνονται αἴτιοι τῶν κακῶν στοὺς ἑαυτούς τους, γιατί δὲν ἀκολουθοῦν τὴ Χάρη καὶ κυριεύονται ἀπὸ τὸν σατανᾶ. Έξ ἄλλου, ἄν δὲ δώσει ὁ ἄνθρωπος ἀφορμὴ στὸ σατανᾶ, δὲν μπορεῖ αὐτὸς νὰ κυριαρχήσει πάνω του μὲ τὴ βία. Γι' αὐτὸ τὸ λόγο κανεὶς δὲν εἶναι μὲ βεβαιότητα τοῦ Χριστοῦ ἤ τοῦ σατανᾶ. Ἀλλά, ἄν παραμείνει μὲ τὴ χάρη ὥς τὸ τέλος, πηγαίνει μὲ τὸ μέρος τοῦ Χριστοῦ, διαφορετικὰ πηγαίνει μὲ τὸ σατανά. Γιατί, ἄν εἴτε ὁ Κύριος εἴτε ὁ σατανᾶς ἐπαίρναν μαζὶ τους τὸν ἄνθρωπο μὲ τὴ βία, αὐτὸς δὲ θὰ ἦταν αἴτιος οὔτε στὴν κόλαση νὰ ριχτεῖ, οὔτε τὸν Παράδεισο νὰ κερδίσει. 

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

http://www.orthodoxfathers.com