Αμαρτήσαμε, Κύριε, άνομήσαμε, ασεβήσαμε. Λησμονήσαμε τίς εντολές σου καί πορευθήκαμε σύμφωνα μέ τή δική μας πονηρή σκέψη. Συμπεριφερθήκαμε ανάξια προς τήν κλήση μας καί προς τό Ευαγγέλιο του Χριστού σου. Περιφρονήσαμε τή θεία Του συγκατάβαση καί τά αγία παθήματα Του, πού γιά χάρη μας ύπέμεινε. Ντροπιαστήκαμε μπροστά στον αγαπητό σου Υίό. Κλήρος καί λαός απομακρυνθήκαμε άπό κοντά σου καί όλοι βρισκόμαστε μακριά άπό Σένα. Όλοι παρεκτραπήκαμε, ναί, όλοι, καί γίναμε ανάξιοι. Κανένας μας, μά ούτε ένας δεν εφαρμόζει δικαιοσύνη καί δεν αποφασίζει δίκαια. Αποδειχθήκαμε ανάξιοι της ευσπλαχνίας σου καί της φιλανθρωπίας σου καί της στοργικής σου αγάπης, Θεέ μας, εξαιτίας τής κακίας καί της πονηρίας μας, πού εκδηλώθηκε στά καθημερινά μας έργα καί στίς συνήθειες μας.
Σύ είσαι γεμάτος αγάπη καί αγαθότητα, άλλα εμείς γίναμε παραβάτες του νόμου σου. Σύ είσαι μακρόθυμος, άλλα εμείς άξιοι γιά πολλές τιμωρίες. Γνωρίζουμε την αγαθότητα σου, μολονότι εξακολουθούμε νά φερόμαστε ασύνετα. Λίγο μας έχεις τιμωρήσει σε σύγκριση μέ τό πλήθος τών αμαρτιών μας. Σύ εμπνέεις φόβο, καί ποιος μπορεϊ νά αντισταθεί στή δύναμη σου; Έάν θελήσεις νά φανερώσεις τή δύναμη σου, τρόμος θά καταλάβει ακόμη καί τά όρη. Άλλα καί στό μέγεθος τής δυνάμεως σου ποιος ποτέ θά έχει τό θάρρος νά άντιπαραταχθεί;
Έάν κλείσεις τόν ουρανό, ποιος μπορεί νά τόν ανοίξει; Καί αν ανοίξεις τους καταρράκτες σου, ποιος θά βρεθεί νά τους συγκρατήσει; Πολύ εύκολο είναι σέ Σένα νά κάνεις σέ μιά στιγμή τόν πλούσιο ζητιάνο καί τόν φτωχό πλούσιο, νά δώσεις ζωή σ' οποίον δέν έχει καί νά οδηγήσεις στον θάνατο αυτόν πού είναι γεμάτος υγεία, νά πατάξεις μέ ασθένεια, άλλα καί νά θεραπεύσεις. Καί μόνο νά θελήσεις κάτι, αυτό έχει γίνει κιόλας πράξη τελειωμένη.
Κάνε, Κύριε, νά κοπάσει ή οργή σου. Δώσε άφεση, Κύριε, συγχώρησε, Κύριε. Μή μας καταδικάσεις ολοκληρωτικά γιά τίς ανομίες μας. Εϊμαστε καί μεις λαός σου καί γνήσιοι κληρονόμοι σου. Γι' αυτό τιμώρησε μας, άλλα μέ επιείκεια καί αγάπη καί όχι μέ τόν θυμό σου. Αμήν.
(Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου)