.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

" Ἄς ἐπιζητήσουμε τά οὐράνια"



" Σ᾿ αὐτή τή γῆ βρισκόμαστε σάν μέσα σέ δεύτερη μητρική κοιλιά. Ὅπως δηλαδή μέσα στή μήτρα τῆς μάνας μας δέν ζούσαμε ὅπως ζοῦμε τώρα οὔτε ἀπολαμβάναμε τίς στερεές τροφές πού τρῶμε τώρα οὔτε καί μπορούσαμε νά κάνουμε ὅ,τι κάνουμε τώρα - κι αὐτό γιατί ἤμασταν μακριά ἀπό τό φῶς τοῦ ἥλιου κι ἀπό κάθε ἄλλο φῶς - καί γενικά, ὅπως τότε στερούμασταν πολλές ἐπίγειες ἀπολαύσεις, ἔτσι καί στόν κόσμο τοῦτο στερούμαστε ὁρισμένα μεγάλα καί θαυμαστά ἀγαθά τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ἀφοῦ λοιπόν γνωρίσαμε καλά τά ἐπίγεια, ἄς ἐπιζητήσουμε τά οὐράνια. Τίς ἐδῶ τροφές τίς δοκιμάσαμε, ἄς ἐπιθυμήσουμε τίς θεϊκές. Τό ἐπίγειο φῶς τό ἀπολαύσαμε, ἄς ποθήσουμε τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Ἄς θελήσουμε ν᾿ ἀντικρύσουμε τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, σάν πατρίδα καί μητέρα μας. Τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας ἄς τόν ζήσουμε μέ τήν προσδοκία τοῦ οὐρανοῦ, γιά ν᾿ ἀπολαύσουμε καί τά αἰώνια ἀγαθά. 
Ὅπως λοιπόν, τά ἔμβρυα ἀπό ἀτελέστερη τροφή καί μορφή ζωῆς περνοῦν ὕστερα - ἀφοῦ ἀναπτυχθοῦν μέσα στήν μήτρα - σέ τελειότερη (μορφή ζωῆς καί ) διατροφή, ἔτσι καί οἱ δίκαιοι, ἀφοῦ ἀναπτυχθοῦν πνευματικά μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς τους μέσα στόν κόσμο, προχωρῶντας κατά τήν Γραφή "ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν" (ψαλ. 83 : 8) πηγαίνουν ἔπειτα στήν οὐράνια πολιτεία. Οἱ ἁμαρτωλοί, ἀντίθετα, ὅπως ἀκριβῶς τά ἔμβρυα πού πέθαναν στή μητρική κοιλιά, ἀπό τό ἕνα σκοτάδι παραδίνονται στό ἄλλο, ἐπειδή καί στή γῆ πού βρίσκονται ζοῦν σάν μέσα σέ σκοτάδι, προσκολλημένοι καθώς εἶναι στά γήινα. Ἀλλά καί ὅταν πεθάνουν, σέ πιό σκοτεινούς καί μαύρους τόπους ρίχνονται.
Τρεῖς φορές, θά λέγαμε, γεννιόμαστε. Τήν πρώτη, ὅταν βγαίνουμε ἀπό τούς μητρικούς κόλπους, ὁπότε ἀπό γῆ ἐρχόμαστε πάλι σέ γῆ. 
Μέ τίς ἄλλες δυό γεννήσεις ὅμως ἀνεβαίνουμε ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό. Καί ἀπ᾿ αὐτές ἡ μία, πού πραγματοποιεῖται μέ τό ἅγιο Βάπτισμα, συντελεῖται ἀπό τή θεία Χάρη. Αὐτή τήν ὀνομάζουμε, καί εἶναι πραγματικά, "παλιγγενεσία" (δηλαδή ἀναγέννηση). Ἡ ἄλλη πάλι, συντελεῖται ἀπό τή μετάνοιά μας καί τούς κόπους τῆς ἀρετῆς. Σ᾿ αὐτή βρισκόμαστε τώρα."

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

Τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς

Μ. Εὐεργετινός
Ἀπό τό βιβλίο: "Νεώτερα Θαύματα τῆς Παναγίας στή Βαρνάκοβα 
& Ἱστορίες γιά τήν Αἰωνιότητα" Ἐκδόσις: Ἱερᾶς Γυν. Μ. Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2007