.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΘΕΙΤΕ ...

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», 
εκδοση Β΄, 2008, σελ. 113-114

Δεν θα σωθείτε!


Ας κοινωνάτε, ας εξομολογείστε, δε θα σωθείτε εάν δεν ανοίγετε και το στόμα σας για το Χριστό. Ο χριστιανισμός έφθασε μέχρι σε εμάς δια της διαδόσεως του Ευαγγελίου, η οποία είναι ιερά υποχρέωσις παντός Χριστιανού. Και είναι ψευτοχριστιανός αυτός ο οποίος δεν ανοίγει το στόμα του να μιλήσει για το Χριστό.

Φωτίζει ο Θεός τους πιστούς

Φωτίζει ο Θεός κα τον πιο αγράμματο άνθρωπο να αποστομώσει τον πιο αυθάδη επιστήμονα. Εγώ δεν θα ξεχάσω στο χωριό μου έναν παπά αγράμματο, που έβαλε στη θέση του έναν αυθάδη φοιτητή.
Ήρθε ένας τελειόφοιτος φοιτητής της ιατρικής στο χωριό μου, άθεος και οπαδός του Δαρβίνου. Ο φοιτητής εκείνο τον καιρό ήταν πολύ σπάνιο πράγμα, κομήτης ήτο.
Αααα! Κάνανε και τον κοιτάζανε, λέει σπουδαία πράγματα! Και αυτός έλεγε, Δεν υπάρχει Θεός και το ένα και το άλλο. Να λοιπόν και έρχεται ο παπάς κα τους ρωτά
- Τι συζητάτε αυτού;
- Μας λέει ότι δεν υπάρχει Θεός, απήντησαν.
- Και εσείς δεν τον βάζετε στη θέση του;
- Μα αυτός έχει επιχειρήματα, του είπαν.
- Ποιο επιχείρημα έχεις, του λέει ο παπάς.
- Πως σε λένε; Τον ρωτάει ο παπάς
- Γιώργο, απήντησε.
- Έλα δω βρε Γιώργο, ανέβα πάνω στο πεζούλι (ήταν καλοκαίρι κι ο ήλιος έκαιγε). Σήκωσε το κεφάλι σου και κοίταξε κατάματα τον ήλιο.
- Α, αστειεύεσαι ρε παππούλη; Να τυφλωθώ; Απαντά ο άθεος φοιτητής. Δε μπορώ να κοιτάξω τον ήλιο.
- Βρε ηλίθιε, του λέει τότε ο παπάς, τον ήλιο δεν μπορείς να κοιτάξεις και το Θεό θέλεις να δεις;
Απλοϊκός άνθρωπος ήταν ο παπάς και έβαλε στη θέση του τον άθεο φοιτητή. Τι θεολογία, τι φιλοσοφία κ.λ.π.; Και μόνο αυτός; Τόσοι και τόσοι άλλοι είναι, που τους φωτίζει ο Θεός. Φωτίζει ο Θεός τους πιστούς. «… Γέγραπται γάρ Απολώ την σοφίαν των σοφών και την σύνεσιν των συνετών αθετήσω. Πόσο σοφός; Που γραμματεύς; Που συζητητής του αιώνος τούτου; Ουχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;»