.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Προσπάθεια, επιμονή και λάθη...

Εάν θέλεις την αλήθεια, τότε μάθε ότι εκείνοι που τα κατάφεραν ήταν αυτοί που οραματίστηκαν, πίστεψαν, και προσπάθησαν συστηματικά. 
Βιώσαν την χαρά αλλά...
...και αποδέχτηκαν το λάθος και την αστοχία ως μέρος της όλης διαδρομής. 
Εμείς αποτυγχάνουμε γιατί πρώτον δεν το πιστεύουμε αρκετά άρα εσωτερικά σαμποτάρουμε τον ευατό μας, και δεύτερον διότι θέλουμε το αποτέλεσμα δίχως τον κόπο και την πολλές φορές εξαντλητική προσπάθεια. 
Αυτό άλλωστε δεν κάνουμε και στην πνευματική ζωή; Ζητάμε από το Θεό μεγάλα χαρίσματα αλλά τον σταυρό τον πριονίζουμε πάνω στα θέλω μας…

plibyos.blogspot.com