.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ο Θεός μιλάει πάντα τελευταίος

Ο σταυρός που σηκώνουμε, η δυσκολία που βιώνουμε δεν είναι το τέλος της ιστορίας μας. 
Η απόγνωση και η θλίψη δεν θα κερδίσουν. 
Θα είναι απλά μια φάση μέσα στην ζωή μας. 
Μπορεί η θλίψη, η ακηδία και ραθυμία, να μας επισκεφτεί πολλές φορές, μα πάντα θα έχει κάτι να μα πει για τον τρόπο που σκεφτόμαστε, βλέπουμε και ζούμε την ζωή μας. 
Όλα μπορούν να γίνουν δρόμος, ευκαιρία και αιτία εξέλιξης, αρκεί να θελήσουμε να κοιτάξουμε με το βλέμμα του Χριστού. Αυτό το βλέμμα που όλα τα αλλάζει και τα μεταμορφώνει. 
Ακόμη και τα πιο σκληρά, τα πιο απελπισμένα. 
Μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό, ότι στο τέλος κάθε Σταυρού υπάρχει μια υπόσχεση κι αυτή είναι η Ανάσταση. 
Ο Θεός πάντα μιλάει τελευταίος και οι απαντήσεις του είναι γεμάτες εκπλήξεις.

πλ