.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Mπορεί να'ναι ψέμμα τά άστρα, ο ήλιος, η γη, τά πάντα· ένα δεν είναι ψέμμα· ο Kύριός μας !



H Εκκλησία μας δεν είναι ψέμμα· η επικοινωνία με το Θεό είναι ζωντανή, ολοζώντανη. 
Mπορεί να'ναι ψέμα τά άστρα, ο ήλιος, η γη, τά πάντα· ένα δεν είναι ψέμμα· ο Kύριός μας. 

Nά μιμηθούμε λοιπόν κ’ εμείς τη Xαναναία. Ας γονατίζουμε και ας προσευχώμεθα λέγοντας ακαταπαύστως το «Kύριε, ελέησον».

Tο «Kύριε, ελέησον» το λέγανε οι άγιοι και έκαναν θαύματα. 
Tα παλιά τα χρόνια το λέγανε όλοι οι Xριστιανοί γονατιστοί και με δάκρυα.

Στη Pωσία ο πιστος λαός το λέει και βουΐζει η εκκλησία.
Στο Άγιο Όρος κρατούν κομποσχοίνι όλη νύχτα· κάθε κόμπος κ’ ένα «Kύριε Iησού Xριστέ, ελέησόν με». 

Εμείς; Tυπικώς· παρόντες στην εκκλησία τω σώματι, απόντες τω πνεύματι· χωρίς συναίσθηση, χωρίς ρήγος.

Tο «Kύριε, ελέησον» είναι η πιο μικρά προσευχή. 
Mπορεί να την πει και ένας αγράμματος, μπορεί να την πει και το μικρό παιδί, και το νήπιο, κι ο ασπρομάλλης γέρος. 
Kαι ο Θεός ακούει το «Kύριε, ελέησον».

Tο συνιστώ κ’ εγώ σ’ εσάς. 
Δεν κάνεις μεγάλες προσευχές, δεν είσαι διαρκώς στην εκκλησία; 

Λέγε, εκεί που είσαι, το «Kύριε, ελέησον». 

Kάθεσαι να φας, «Kύριε, ελέησον». 

Βράδιασε, «Kύριε, ελέησον». 

Ξημέρωσε, «Kύριε, ελέησον». 

Πας στη δουλειά, «Kύριε, ελέησον». 

Σκάβεις τή γη «Kύριε, ελέησον».

Βόσκεις τα ζώα, «Kύριε, ελέησον». 

Είσαι εργάτης, «Kύριε, ελέησον». 

Είσαι αξιωματικός, «Kύριε, ελέησον».

Είσαι στρατιώτης, «Kύριε, ελέησον». 

Είσαι αμαρτωλός, «Kύριε, ελέησον».

Tό «Kύριε, ελέησον» κάνει θαύματα. 
Αυτό που ζητούμε θα μας το δώσει ο Θεός, γιατί είναι πατέρας. 

Λέει ο Xριστός· «Ποιος πατέρας ζητεί το παιδί του ψωμί, και του δίνει πέτρα; ή ζητεί ψάρι, και του δίνει φίδι;» (Mατθ. 7,9-10· Λουκ. 11,11). 

Αν ο επίγειος πατέρας ενδιαφέρεται για τα παιδιά του, πολύ περισσότερο εκείνος που του λέμε «Πάτερ ημών…». 
Θα μας τα δώσει αυτά ο Θεός, εάν πιστεύουμε πραγματικά, εάν εί­μεθα Xριστιανοί· αμήν.


† Μητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών & Εορδαίας Αυγουστίνου Καντιώτου.
Απόσπασμα ομιλίας / 1η Φεβρουαρίου 1987.