– Γέροντα, βλέπω ότι δεν προχωράω πνευματικά και στενοχωριέμαι.
– Μια φορά κάποιος είχε φυτέψει ένα κλήμα και, ενώ δεν είχε πιάσει ακόμη ρίζες, είχε την απαίτηση να βγάλη σταφύλια, να κάνη άφθονο κρασί, για να πίνη, να ευφραίνεται και να μεθάη. Έτσι κάνεις κι εσύ. Φύτεψες μια κληματσίδα και θέλεις αμέσως να πιης κρασί. Αυτό δεν γίνεται. Το κλήμα δεν το φυτεύεις σήμερα και αύριο πίνεις κρασί. Σε έναν χρόνο μπορείς να φας μερικά τσαμπιά. Σε δυο χρόνια θα φας ένα κοφίνι σταφύλια και σε πέντε χρόνια θα πιης και κρασί. Να αγωνίζεσαι λοιπόν και να κάνης υπομονή, αν θέλης να απολαύσης καρπούς πνευματικούς.
Με λίγη υπομονή που θα κάνη ο άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές μπορεί να αποκτήση την Θεία Χάρη.
Ο Χριστός δεν μας έδειξε άλλον τρόπο σωτηρίας, παρά την υπομονή.
Την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή.
Βλέπεις τί είπε; “Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται”.
Δεν είπε “ο υπομείνας είς … θέρος!”
Μέχρι το καλοκαίρι εύκολο είναι να υπομείνης, αλλά μέχρι τέλους;…
Να προσέχουμε να μή χάνουμε την υπομονή μας, για να μη χάσουμε τελικά την ψυχή μας.
“Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών”, λέει το Ευαγγέλιο.
Όταν μας βρίσκη μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνώμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να σκεφτώμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.
– Γέροντα, νοιώθω να βρίσκομαι στην καρδιά του πνευματικού χειμώνα.
– Αν θέλης ν΄αλλάξει ο καιρός, να γίνη γλυκός, να ανθίσης και να καρπίσης, να παράγης καρπούς αρετής, πρέπει να χαίρεσαι και την παγωνιά και τις λιακάδες, γιατί όλα βοηθούν για το καλό. Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως. Ύστερα, το καλοκαίρι αναγνωρίζουμε το καλό του χειμώνα πού γέμισε τις δεξαμενές με νερό και εξαφάνισε με τις παγωνιές όλα τα μικρόβια.
Ο Καλός Θεός όλα τα οικονόμησε σοφά για την σωτηρία μας και μας βοηθάει σαν Καλός Πατέρας, από μας χρειάζεται μόνο λίγη υπομονή.
Από το βιβλίο “Πάθη & Αρετές”, Λόγοι Ε΄, Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, σ. 292-294