Υπήρξαν προσευχές στις οποίες ο Θεός απάντησε αμέσως στην ζωή μου. Υπήρξαν όμως και προσευχές στις οποίες ο Θεός έκανε μέρες, μήνες, ακόμη και χρόνια να απαντήσει. Κι όμως αυτός ο χρόνος της αναμονής είχε το δικό του νόημα, το δικό του δρόμου μέσα στην ψυχή μου. Τότε δεν καταλάβαινα γιατί αργούσε τόσο πολύ. Θύμωνα, φοβόμουν, λιγοψυχούσα. Θλίψη και πανικός καταλάμβανε τα σπλάχνα και την καρδιά μου. Μοναξιά και αγωνία έλουζε με κρύο ιδρώτα την ύπαρξη μου. Όμως ο Θεός όσο κι ας σας φανεί παράδοξο, στην σιωπή αυτή εργαζόταν εντός μου. Ο Θεός όταν σιωπά εργάζεται μέσα μας.
Στην αναμονή, υπάρχει ευλογία.Μια από τις ευλογίες είναι ότι μαθαίνεις περισσότερα για τον εαυτό σου όταν δεν παίρνεις αμέσως όλα όσα θα ήθελες. Όταν δεν σου κάνουν όλα τα χατίρια βγαίνουν πτυχές του εαυτού σου που ούτε εσύ δεν γνώριζες ότι έκρυβες μέσα σου. Σκιές και σκοτάδια αναδύονται στην ψυχή μας όταν μας πουν «όχι». Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνθρωποι ακόμη και οι φίλοι μας, μας αγαπούν όσο τους λέμε «ναι», όταν αρχίζουμε να βάζουμε όρια, όταν εξελισσόμαστε και ζητάμε σεβασμό τότε αρχίζουν να μας λένε «μα πως άλλαξες τόσο; Δεν ήσουν έτσι… χάλασες», και σαφέστατα στο «χάλασες» εννοούν ότι δεν κάνεις πια τα θελήματα τους. Οπότε το πιο πιθανό είναι να μην χάλασες εσύ, αλλά να χαλάστηκαν εκείνοι διότι δεν είσαι πλέον το παιδί για όλες τις δουλειές ή ο μεγάλος γελωτοποιός της παρέας.
Ας εμπιστευτούμε λοιπόν τον Θεό που ως πατέρας και μέγας παιδαγωγός, ξέρει τι και πότε χρειαζόμαστε το καθετί. Γνωρίζει πότε να μας δώσει και πότε να μας αρνηθεί αυτό που ζητήσαμε στην προσευχή μας. Ας δεχθούμε την "σιωπή" του Θεού. Όταν υπάρχει ησυχία ακούμε τους θορύβους των παθών μας, ξεμυτίζουν τα σκοτάδια μας και ο Θεός τα μεταπλάθει σε φως....
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
plibyos.blogspot.com