.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΘΑ ΓΙΝΗ ΔΙΩΓΜΟΣ. ΘΑ ΠΕΣΗ ΚΟΣΚΙΝΟ. ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΟΠΛΟ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΚΟΣΚΙΝΟ


Να μην έχουμε ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αλλά να παρακαλούμε το Θεό για να μας στερεώση στην πίστι. Γιατί αν έρθη κανένας διωγμός εδώ πέρα – και προφητεύω ότι θα έρθη – θα γίνουν φοβερά πράγματα, τότε θα πέση το κόσκινο το μεγάλο. Και θα είμεθα τότε ευτυχείς, αν μείνουν μέσα στην πόλι 100 – 200 Χριστιανοί. Τους άλλους θα τους πάρη το ρεύμα. Θα τους σηκώση ως άχυρο, που το φυσά, το σηκώνει και το πετά ο άνεμος. Έτσι θα τους σηκώση όλους αυτή η θύελλα του διαβόλου, αυτούς ο άνεμος. Και θα μείνουν μόνο τα βράχια. Όσοι είνε σταθεροί, μόνο αυτοί θα μείνουν κοντά στο Θεό. Τους άλλους θα τους πάρη το ρεύμα του ποταμού και θα τους καταστρέψη και θα τους διάλυση.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΟΠΛΟ

Τι πρέπει να κάνουμε, ευρισκόμενοι σ’ αυτό τον αιώνα – σ’ αυτή τη γη, για να μείνουμε με το Χριστό; Ιδού τί μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος: «Ένα όπλο πανίσχυρο, που πρέπει πάντοτε να έχουμε μαζί μας οι Χριστιανοί, είνε η προσευχή. Να μην είμαστε άοπλοι σ’ αυτή την σκληρά μάχη.
«Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών» (Β.Θεσ. 3,1).
Σ’ αυτά τα χρόνια που ζούμε, σας παρακαλώ πολύ, λέει ο απόστολος, προσεύχεσθε για μένα. ¨Ενας Παύλος παρακαλούσε τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης να προσεύχονται γι’ αυτόν! Το σκεφτήκατε αυτό; Αν ο Παύλος είχε ανάγκη από τις προσευχές των Χριστιανών, πόσο μάλλον εμείς;

Άλλ’ εμείς αυτή την προσευχή, πού είναι όπλο ισχυρό – πανίσχυρο για όλες μας τις ανάγκες, υλικές και πνευματικές, την αμελούμε. Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα. Πρέπει να νικηθούν οί δαίμονες!
Λοιπόν έτσι θα κάνετε, και ο Κύριος θα σας σώση και από σωματικούς κινδύνους και από πνευματικούς κινδύνους, μεγάλα και θαυμαστά θα ποιήση ο Κύριος… Ο Θέος θα δώση χάρι, όταν υπάρχη ταπείνωσι, αγάπη, συναισθησι ότι είμεθα ένα μηδενικό.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου: «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»