.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Δεν αφήνει ο Χριστός. Μας έχει πληρώσει με το αίμα Του και τη ζωή Του!


Όλοι μία αγκαλιά θέλουνε.

Όλοι μία αγκαλιά γυρεύουνε...

Ε, αυτή είναι του Χριστού η αγκαλιά!

Ο Οποίος τη στήνει στα τρίστρατα της ζωής μας.

Και στα αδιέξοδα περιμένει!

Και τότε, απελπισμένοι απο όλους και απο όλα, και απο τον εγωιστή εαυτό μας, 
πέφτουμε στην αγκαλιά του Θεού (τουλάχιστον οι καλοπροαίρετοι) άνευ όρων και ορίων!

Και παραδινόμαστε στην αγάπη του Θεού.

Και αυτό είναι θαύμα.

Δεν αφήνει τον κόσμο Του ο Θεός!

Δεν αφήνει ο Χριστός.

Μας έχει πληρώσει με το αίμα Του και τη ζωή Του!


+π. Ανανίας Κουστένης



Ετικέτες ,