Ένας καλλιτέχνης που ζούσε σε ένα μικρό χωριό, έκανε αγιογραφίες και τις πούλησε σε καλή τιμή.
Μια φορά ήρθε ένας κακός άνθρωπος από το χωριό και του είπε:
"Βγάζεις πολλά λεφτά από τη δουλειά σου. Γιατί δεν βοηθάς τους φτωχούς στο χωριό; Κοιτάξτε τον χασάπη - δεν έχει πολλά λεφτά, αλλά δίνει δωρεάν κρέας στους φτωχούς κάθε μέρα. Κοιτάξτε τον φούρναρη - κι ας είναι φτωχός και πατέρας μεγάλης οικογένειας, δίνει δωρεάν ψωμί κάθε μέρα."
Ο καλλιτέχνης δεν του απάντησε, αλλά μόνο χαμογέλασε.
Ο άνθρωπος έφυγε θυμωμένος και διέδωσε στο χωριό ότι ο καλλιτέχνης είναι πολύ πλούσιος, αλλά είναι ένας άθλιος και άθλιος να βοηθήσει τους φτωχούς.
Μετά από λίγο ο καλλιτέχνης αρρώστησε και κανείς στο χωριό δεν του έδωσε σημασία.
Πέθανε μόνος του.
Πέρασε καιρός και οι κάτοικοι του χωριού παρατήρησαν ότι ο χασάπης δεν έδινε πλέον δωρεάν κρέας στους φτωχούς, ο φούρναρης επίσης δεν έδινε δωρεάν ψωμί στους φτωχούς.
Όταν ρωτήθηκαν γιατί σταμάτησαν, είπαν:
"Σταματήσαμε γιατί ο καλλιτέχνης που μας έδινε χρήματα κάθε μήνα για να σε βοηθήσουμε πέθανε."
Γι' αυτό δεν πρέπει να καταδικάζουμε κανέναν γιατί δεν ξέρουμε τι κρύβεται στην ψυχή του.
Μόνο ο Θεός ξέρει και μόνο αυτός έχει το δικαίωμα να κρίνει.
ΠΗΓΗ: Λύρα του Πνεύματος