α) Μία γνώμη είναι τι λέει ο κόσμος για μένα. Τί μας ενδιαφέρει, τί λέει ο κόσμος. Εσείς τώρα με ακούτε και δημιουργείται μια γνώμη για μένα. Αν σας βάλουν να εκδώσετε ένα πιστοποιητικό για τον Παναγόπουλο, το πιστοποιητικό σας δεν περνάει πουθενά. Δεν χρειάζεται πουθενά. Είτε με στείλετε στην κόλαση, είτε με στείλετε στον Παράδεισο. Δεν μπορείτε να με στείλετε πουθενά.
β) Μια άλλη γνώμη είναι τι λένε οι συγγενείς μου για μένα. Οι συγγενείς μου και οι φίλοι μου, με ξέρουν καλύτερα από τον κόσμο και μπορούν και αυτοί να συντάξουν ένα πιστοποιητικό γνώμης για μένα. Και εντούτοις και αυτό δεν περνάει πουθενά!
γ) Μια τρίτη γνώμη είναι η γνώμη η δική μου για τον εαυτόν μου. Εγώ ξέρω και κρυφά πράγματα για τον εαυτό μου που δεν τα ξέρει κανείς, ούτε και οι συγγενείς μου. Και εγώ μπορώ να έχω μια γνώμη. Όμως αυτό δεν περνάει πουθενά, δεν έχει καμμία ισχύ.
Τότε τίνος γνώμη περνάει; Περνάει η τέταρτη γνώμη…
δ) Περνάει η γνώμη Εκείνου που Σταυρώθηκε. Περνάει η γνώμη του Χριστού! Αυτός τι γνώμη έχει για μένα και για τον καθένα, η γνώμη του Χριστού μετράει… Ούτε τι γνώμη έχετε εσείς, ούτε τη γνώμη έχω εγώ, αλλά τι γνώμη έχει Αυτός. Αυτή πρέπει να με συνέχει, αυτή πρέπει να με ενδιαφέρει. Όλες οι άλλες γνώμες, δεν έχουν καμμία βαρύτητα.
Η βαρύνουσα λοιπόν γνώμη κατά την Κρίση, είναι η γνώμη του Χριστού. Γι’ αυτήν πρέπει να ανησυχούμε, για να γνωρίζουμε ποιά είναι. Διότι όσο και εάν εμείς δικαιώνουμε τους εαυτούς μας, πλανώμεθα πλάνην οικτράν.
Γι’ αυτό ο άνθρωπος πρέπει να ρωτάει τον Χριστό και να λέει:
– Χριστέ μου, ποιά γνώμης έχεις Εσύ για μένα;…
Ο άνθρωπος αν έτσι λειτουργεί στη ζωή του, πολλά πράγματα θα διορθώσει πάνω του… Διότι ο Χριστός εν τη αγάπη Του, θα τον βοηθήσει, θα του υπενθυμίσει (με κάποιο άνθρωπο, με κάποιο συμβάν ή κάποιο όνειρο), ότι αυτό που κάνει και αυτό που πιστεύει, δεν είναι σωστό.
Αλλά δυστυχώς, δεν υπάρχει αυτή η ταπείνωση να Του το ζητήσουμε…
Δημήτριος Παναγόπουλος ιεροκήρυκας