.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εδώ (σε ένα κουτί)...


Εδώ (σε ένα κουτί)... συγκεντρώνεται η συνεχής προσπάθεια από εμάς των ανθρώπων να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο, εδώ είναι η σύγχρονη προσπάθεια μας για ” επιτυχία και μια λαμπερή καριέρα “, εδώ είναι όλο το εγώ μας, όλη η περηφάνια μας, όλα τα γήινα πλούτη και περιουσίες που οπότε μαζέψαμε επιμελώς.
Εδώ συγκεντρώνονται τα πάντα – όλη η τρέλα των ανθρώπων. 
Αντί να πλουτίσουμε πνευματικά, πλουτίσαμε υλικά.
Έχουμε σπαταλήσει όλη μας τη ζωή κυνηγώντας τον άνεμο και οι ψυχές μας έχουν μείνει γυμνές και αδύναμες, γεμάτες διαβολικά πάθη και ανάξιες της Βασιλείας των Ουρανών.
Θεέ, ελέησον!!





Ετικέτες