Από το "πράσινο όραμα" στους γκρίζους λογαριασμούς.
Σχόλιο:
Αξίζει να αφιερώσετε λιγότερο από 2 ώρες για να δείτε το ντοκιμαντέρ, για να προετοιμαστείτε για το μέλλον που μας επιφυλάσσουν.
Αφού το δείτε, όλες οι βαρύγδουπες, πολλά υποσχόμενες εξαγγελίες από τις μαριονέτες τους, θα σας φαίνονται τόσο αναμενόμενες:
Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, ψηφιακές ταυτότητες, ψηφιακό νόμισμα, βιομετρικά δεδομένα, αποτύπωμα άνθρακα, ακτιβισμός για το κλίμα, δικαιώματα εκπομπών ρύπων, πράσινη μετάβαση, επιτήρηση, σύστημα κοινωνικής επιβράβευσης, «έξυπνες» συσκευές, «πόλεις των 15 λεπτών», Ατζέντα 2030 ...
Ευχαριστούμε το κανάλι
Nioland (τα βίντεο του βρίσκονται συγκεντρωμένα στο Rumble
εδώ)
για την εξαιρετική επιλογή και τη μετάφραση.
Δείτε το βίντεο:
Αν δεν έχετε το χρόνο ή τη διάθεση να δείτε το ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, αφιερώστε 10 λεπτά να διαβάσετε το κείμενο που ακολουθεί.
Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»
Εισαγωγή
Στο δυστοπικό μυθιστόρημα του Άλντους Χάξλεϋ, «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος», η ανθρωπότητα ζει υπό την απόλυτη κυριαρχία της τεχνολογίας και της κοινωνικής μηχανικής, έχοντας χάσει την ελεύθερη βούλησή της.
Το ντοκιμαντέρ «Η Ατζέντα» φέρνει στο προσκήνιο μια ανησυχητική πραγματικότητα, υποστηρίζοντας ότι ο κόσμος μας οδεύει προς μια παρόμοια μοίρα.
Μέσα από μια σειρά επιχειρημάτων και μαρτυριών, παρουσιάζει την άνοδο της τεχνοκρατίας, την επιβολή ψηφιακών ταυτοτήτων, την υπονόμευση της γεωργίας και την ιδεολογική χειραγώγηση μέσω της εκπαίδευσης και των μέσων ενημέρωσης. Το άρθρο αυτό εξετάζει τα κύρια θέματα του ντοκιμαντέρ, αποκαλύπτοντας τις πιθανές απειλές για τις προσωπικές ελευθερίες και την ανθρωπότητα.
Η Τεχνοκρατία και ο Παγκόσμιος Έλεγχος
Η τεχνοκρατία, ένα σύστημα διακυβέρνησης από επιστήμονες και τεχνικούς που πιστεύουν στην επιστήμη ως λύση για όλα, κερδίζει έδαφος παγκοσμίως. Αναφέρει τηνίδρυση του κινήματος της τεχνοκρατίας στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930, το οποίο προωθούσε την αντικατάσταση του καπιταλισμού με ένα σύστημα βασισμένο στους πόρους και την ενέργεια. Σήμερα, αυτή η ιδεολογία φαίνεται να επανέρχεται μέσω παγκόσμιων θεσμών όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (ΠΟΦ) και ο ΟΗΕ.
Το ντοκιμαντέρ επικαλείται τη φράση του ΠΟΦ: «Μέχρι το 2030, δεν θα έχεις τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος» ως δήλωση προθέσεων για την κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και την επιβολή απόλυτου ελέγχου.
Κεντρικό ρόλο σε αυτό το σχέδιο παίζουν οι ψηφιακές τεχνολογίες, όπως οι ψηφιακές ταυτότητες, τα Ψηφιακά Νομίσματα Κεντρικών Τραπεζών (CBDCs) και η τεχνητή νοημοσύνη. Οι ψηφιακές ταυτότητες, συνδυασμένες με την αναγνώριση προσώπου και τους βιομετρικούς αισθητήρες,επιτρέπουν την παρακολούθηση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας.
Το ντοκιμαντέρ προειδοποιεί ότι η εισαγωγή των CBDCs θα δώσει στις κεντρικές τράπεζες τη δυνατότητα να ελέγχουν τις συναλλαγές, περιορίζοντας την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες με βάση το «αποτύπωμα άνθρακα» ή τη συμπεριφορά του ατόμου. Αυτή η «ψηφιακή φυλακή», απειλεί να καταργήσει την ιδιωτικότητα και την ελευθερία επιλογής.
Η Κλιματική Αλλαγή ως Πρόσχημα
Η κλιματική αλλαγή χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την επιβολή ελέγχου. Ενώ η κλιματική κρίση παρουσιάζεται ως επείγουσα ανάγκη, το διοξείδιο του άνθρακα, ένα αέριο απαραίτητο για τη ζωή, έχει δαιμονοποιηθεί για να δικαιολογήσει περιορισμούς στην ενέργεια, τη γεωργία και την καθημερινή ζωή. Οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ (SDGs) και η Ατζέντα 2030 γίνονται εργαλεία για την προώθηση αυτής της ατζέντας, με στόχους όπως η «μηδενική εκπομπή άνθρακα» οδηγώντας σε περιορισμούς στην κατανάλωση και την κινητικότητα.
Οι «έξυπνων πόλεις» και οι «Πόλεις των 15 Λεπτών», θα περιορίσουν την ελευθερία κίνησης μέσω γεωπεριορισμού και επιτήρησης. Επιπλέον, τα μέσα ενημέρωσης προωθούν ένα μονόπλευρο αφήγημα, αποσιωπώντας επιστήμονες που αμφισβητούν την κυρίαρχη κλιματική αφήγηση, και οργανισμούς όπως το «Covering Climate Now» οι οποίοι κατευθύνουν την δημοσιογραφία προς την προώθηση του φόβου.
Η Υπονόμευση της Γεωργίας
Η γεωργία αποτελεί έναν από τους κύριους στόχους αυτής της ατζέντας. Οι αγρότες αντιμετωπίζουν πιέσεις από πολιτικές «μηδενικών εκπομπών», όπως φόρους στο κρέας ή περιορισμούς στην καλλιεργήσιμη γη. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι αγρότες αντιμετωπίζουν φόρους κληρονομιάς που δυσκολεύουν τη μεταβίβαση των φαρμών τους, ενώ στην Ολλανδία η κυβέρνηση σχεδιάζει το κλείσιμο χιλιάδων φαρμών. Το ντοκιμαντέρ δείχνει πως αυτές οι πολιτικές στοχεύουν στην αντικατάσταση της παραδοσιακής γεωργίας με εργαστηριακά τρόφιμα και γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες, υπό τον έλεγχο μεγάλων εταιρειών.
Αγρότες όπως η Κέλι Σίτον και ο Έντ Ρόουντς εκφράζουν την ανησυχία τους ότι η δαιμονοποίηση της κτηνοτροφίας, ιδιαίτερα των αγελάδων, βασίζεται σε παραπλανητικά δεδομένα για το μεθάνιο. Επισημαίνουν ότι η παραδοσιακή γεωργία είναι βιώσιμη και ανακυκλώνει τον άνθρακα, ενώ η μετάβαση σε εργαστηριακά τρόφιμα ενδέχεται να οδηγήσει σε διατροφικές ελλείψεις και εξάρτηση από φαρμακευτικές εταιρείες.
Η Χειραγώγηση της Εκπαίδευσης και της Κοινωνίας
Το ντοκιμαντέρ καταγγέλλει την ιδεολογική κατήχηση που ξεκινά από την παιδική ηλικία. Τα σχολεία, επηρεασμένα από την Ατζέντα 2030, προωθούν την κλιματική αλλαγή και την «πολιτική φύλου» ως αδιαμφισβήτητα γεγονότα, περιορίζοντας την κριτική σκέψη. Οι μαθητές διδάσκονται να βλέπουν την ανθρωπότητα ως «μόλυνση» για τον πλανήτη, με αποτέλεσμα ψυχολογικές επιπτώσεις, όπως ο φόβος για το μέλλον ή η απροθυμία να κάνουν παιδιά. Επιπλέον, η εισαγωγή εννοιών όπως η «ρευστότητα φύλου» σε μικρές ηλικίες θεωρείται επιβλαβής, καθώς ενθαρρύνει τα παιδιά να αμφισβητούν την ταυτότητά τους χωρίς επαρκή κριτική καθοδήγηση.
Οι πανεπιστημιακοί, υπό την πίεση χρηματοδοτών όπως το Ίδρυμα Γκέιτς, προσανατολίζουν την έρευνα προς επιχειρηματικούς στόχους, ενώ τα μέσα ενημέρωσης, με την υποστήριξη οργανισμών όπως το «Rockefeller Family Fund», περιορίζουν την ελευθερία του λόγου, χαρακτηρίζοντας κάθε αντίθετη άποψη ως «παραπληροφόρηση».
Η Απειλή του Μετανθρωπισμού
Το ντοκιμαντέρ καταλήγει σε μια ανησυχητική προοπτική: τον μετανθρωπισμό, όπου η τεχνολογία ενσωματώνεται στο ανθρώπινο σώμα, καταργώντας την ανθρώπινη υπόσταση. Οι διασυνδέσεις εγκεφάλου-υπολογιστή και οι βιομετρικοί αισθητήρες απειλούν να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε «ρομπότ», με την τεχνητή νοημοσύνη να προβλέπει και να ελέγχει τη συμπεριφορά τους. Αυτή η εξέλιξη, σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, υποστηρίζεται από μια «αντι-ανθρωπιστική» ιδεολογία που θεωρεί την ανθρωπότητα εμπόδιο για τη Γη.
Συμπεράσματα
Το ντοκιμαντέρ «Η Ατζέντα» προειδοποιεί για έναν κόσμο όπου η τεχνολογία, αντί να υπηρετεί την ανθρωπότητα, την υποδουλώνει. Η τεχνοκρατία, οι ψηφιακές ταυτότητες, η δαιμονοποίηση της γεωργίας και η ιδεολογική κατήχηση συνθέτουν ένα σχέδιο για την κατάργηση των προσωπικών ελευθεριών. Ωστόσο, καλεί τους πολίτες να αντισταθούν, προωθώντας την κριτική σκέψη, την αλήθεια και την ανθρωποκεντρική κοσμοθεωρία. Όπως τονίζει, «η αλήθεια είναι το όπλο των ελεύθερων ανθρώπων». Η αντίσταση σε αυτή την «ψηφιακή φυλακή» απαιτεί συνειδητοποίηση και δράση, πριν η ανθρωπότητα χάσει οριστικά την ελευθερία της.
Και εάν νομίζετε ότι αυτά δεν μπορούν να συμβούν στην Ελλάδα…
…κάνετε λάθος!
Η πραγματικότητα είναι πως ήδη συμβαίνουν. Σκεφτείτε το «Κοινωνικό Κλιματικό Σχέδιο» που τέθηκε σε διαβούλευση στις 4 Ιουλίου του 2025. Τη νύχτα της 4ης Ιουλίου ο Κωστής Χατζηδάκης έθεσε σε μια εντελώς προσχηματική "δημόσια διαβούλευση" το νομοσχέδιο με τον τίτλο «Κοινωνικό Κλιματικό Σχέδιο», η οποία διαβούλευση λήγει στις 18 Ιουλίου 2025, στις 21:00.
Αλήθεια; 2 εβδομάδες διαβούλευσης για ένα τέτοιο θέμα;
Η ελληνική κυβέρνηση, σε πλήρη εναρμόνιση με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προωθεί τη θέσπιση ενός νέου «Κοινωνικού Κλιματικού Σχεδίου» που, παρά τον ευχάριστο τίτλο, φέρνει ακόμη περισσότερους φόρους, επιβαρύνσεις, και υποχρεωτικές παρεμβάσεις στους πολίτες.
Σε
δημόσια διαβούλευση τέθηκε το εθνικό Κοινωνικό Κλιματικό Σχέδιο (ΚΚΣ), η έγκριση του οποίου αφορά προϋπόθεση για την ενεργοποίηση του Κοινωνικού Κλιματικού Ταμείου, ενός δηλαδή από τα τρία νέα ευρωπαϊκά ταμεία που ενεργοποιεί η Ελλάδα. Το Κοινωνικό Κλιματικό Ταμείο θα έχει προϋπολογισμό 4,7 δισ. ευρώ και οι δράσεις του θα υλοποιηθούν από το 2026 έως το 2032.
Από την 1η Ιανουαρίου 2027, μπαίνει σε εφαρμογή φόρος για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στα κτίρια και τις μεταφορές. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που ανάβετε τον λέβητα, το κλιματιστικό ή το αυτοκίνητο, θα πληρώνετε επιπλέον. Μιλάμε για ένα νέο, κρυφό "χαράτσι" που θα απογειώσει το κόστος ζωής — και όχι μόνο.
Και έρχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση να βάλει και άλλους φόρους διοξειδίου του άνθρακα από το 2027. Μόνο στα καύσιμα αυτοί οι φόροι υπολογίζονται σε 800 εκατομμύρια ευρώ και ας μην μας πει ο Πρωθυπουργός ότι θα αφαιρέσει φόρους, διότι έρχεται να βάλει νέους φόρους.
Ο φόρος αυτός υπολογίζεται να επιβαρύνει την ελληνική οικονομία με 800 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, μόνο από τα καύσιμα. Το λίτρο της αμόλυβδης μπορεί να ξεπεράσει τα 3 ευρώ, ενώ το ντίζελ τα 2,5 ευρώ. Το κόστος αυτό θα περάσει κατευθείαν στον καταναλωτή, με νέα κύματα πληθωρισμού και φτωχοποίησης.
Αυτός ο φόρος διοξειδίου του άνθρακα γίνεται με το πρόσχημα της δήθεν σωτηρίας του πλανήτη, μέσα από ένα εντελώς κάλπικο αφήγημα ότι το διοξείδιο του άνθρακα ευθύνεται για την υποτιθέμενη υπερθέρμανση του πλανήτη και γι' αυτό πρέπει με τη φορολογία να σώσουμε τον πλανήτη.
ΜΟΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΥΝ!!!
Και τι πρέπει να κάνουμε για να τον αποφύγουμε; Να μονώσουμε τα σπίτια μας, να βάλουμε αντλίες θερμότητας, ηλιακούς θερμοσίφωνες — υποχρεωτικά. Όχι επειδή το επιλέγουμε, αλλά επειδή διαφορετικά θα τιμωρούμαστε φορολογικά.
Μπορούν όλοι οι πολίτες να ανταποκριθούν; Όχι. Και αυτό εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες. Τα ευάλωτα νοικοκυριά, όπως λέει το ίδιο το σχέδιο, «θα ενισχυθούν». Πώς και πόσο; Με ποια κριτήρια; Με ποια αξιοπιστία, όταν τα προηγούμενα προγράμματα, όπως το «Εξοικονομώ», που άφησαν δεκάδες επιχειρήσεις απλήρωτες; ή όπως οι γνωστές επιδότήσεις τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ;
Το Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών και η Επέκτασή του: Προς ένα «δεύτερο ETS»
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο πλαίσιο της πολιτικής της για την Πράσινη Μετάβαση και την επίτευξη των στόχων μηδενικών εκπομπών έως το 2050, εφαρμόζει εδώ και χρόνια το λεγόμενο Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών (Emissions Trading System - ETS). Πρόκειται για ένα μηχανισμό αγοράς και πώλησης "δικαιωμάτων ρύπανσης", όπου οι επιχειρήσεις που εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) και άλλα αέρια του θερμοκηπίου, υποχρεούνται να αγοράζουν άδειες εκπομπής, εφόσον υπερβαίνουν τα επιτρεπόμενα όρια. Το σύστημα αυτό εφαρμόζεται ήδη από το 2005 και καλύπτει κυρίως τη βαριά βιομηχανία, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τις αερομεταφορές. Αυτό είναι το λεγόμενο ETS1.
Ωστόσο, η τρέχουσα πολιτική της Ε.Ε. προβλέπει την επέκταση αυτού του μηχανισμού, με τη δημιουργία ενός δεύτερου συστήματος (ETS2), το οποίο θα καλύπτει πλέον και τους τομείς των κτιρίων (κατοικιών, επαγγελματικών χώρων) και τις οδικές μεταφορές. Αυτό σημαίνει ότι, για πρώτη φορά, το κόστος του άνθρακα θα μετακυλίεται άμεσα στους πολίτες και τις μικρές επιχειρήσεις, μέσω της τιμής της θέρμανσης (π.χ. πετρέλαιο, φυσικό αέριο), των καυσίμων κίνησης και γενικότερα της ενεργειακής κατανάλωσης.
Χειραγώγηση της Τιμής του Άνθρακα
Ένα βασικό σημείο κριτικής προς το ETS –και πλέον προς το ETS2– είναι ότι η τιμή του διοξειδίου του άνθρακα δεν καθορίζεται εντελώς ελεύθερα από την αγορά, αλλά επηρεάζεται από πολιτικές αποφάσεις της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, μέσω της αφαίρεσης μεγάλου αριθμού δικαιωμάτων εκπομπής από την αγορά (δηλαδή μέσω μείωσης της προσφοράς), η Ε.Ε. ανέβασε τεχνητά την τιμή ανά τόνο CO₂.
Ενδεικτικά, ενώ για πολλά χρόνια η τιμή κυμαινόταν στα 5–10 ευρώ ανά τόνο, μετά τις παρεμβάσεις αυτές, έφτασε μέχρι και τα 100 ευρώ/τόνο. Η αύξηση αυτή σημαίνει σημαντική επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις, οι οποίες στη συνέχεια μετακυλούν το κόστος αυτό στους καταναλωτές, μέσω ακριβότερων προϊόντων και υπηρεσιών — και κυρίως μέσω της αύξησης του κόστους ενέργειας.
ETS2 και Καθημερινότητα: Από τη Βιομηχανία στο Νοικοκυριό
Με την έλευση του ETS2, αυτή η λογική εμπορίας "δικαιωμάτων ρύπανσης" μεταφέρεται πια από το επίπεδο της βαριάς βιομηχανίας στον απλό πολίτη. Κάθε λίτρο καυσίμου που θα χρησιμοποιείται για θέρμανση ή μετακίνηση, θα ενσωματώνει επιπλέον επιβάρυνση λόγω του κόστους του CO₂.
Αυτό μεταφράζεται σε έμμεσο "φόρο άνθρακα", ο οποίος:
Αυξάνει το κόστος της βενζίνης και του πετρελαίου κίνησης.
Επηρεάζει το κόστος θέρμανσης (κυρίως σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο).
Επηρεάζει έμμεσα τις τιμές όλων των προϊόντων, λόγω της αυξημένης ενεργειακής επιβάρυνσης στη μεταφορά και παραγωγή.
Οικονομικές και Κοινωνικές Επιπτώσεις
Η τεχνητή αύξηση της τιμής του άνθρακα και η επέκταση του ETS2 αναμένεται να έχει δυσανάλογες επιπτώσεις στις χώρες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος, όπως η Ελλάδα. Ο φόρος αυτός υπολογίζεται ότι θα επιβαρύνει την ελληνική οικονομία με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, μόνο από τα καύσιμα — ένα κόστος που θα πληρώσουν νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις.
Ειδικά για τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, οι οποίες εξαρτώνται από παραδοσιακές μορφές θέρμανσης και μετακίνησης, η επιβάρυνση αυτή κινδυνεύει να μετατραπεί σε ενεργειακή φτώχεια. Παρότι προβλέπονται ευρωπαϊκά μέτρα αντιστάθμισης (όπως το Κοινωνικό Κλιματικό Ταμείο), η κριτική είναι ότι τα ποσά αυτά δεν επαρκούν για να απορροφήσουν το κόστος ενός τέτοιου δομικού μετασχηματισμού.
Ο Εγκλωβισμός της Πολιτικής Συναίνεσης και ο Εθνικός Κλιματικός Νόμος του 2022
Ένα ιδιαίτερα κρίσιμο –αλλά συχνά υποβαθμισμένο– ζήτημα στη δημόσια συζήτηση γύρω από την Πράσινη Μετάβαση είναι η πολιτική συναίνεση ή ανοχή που εμφανίζεται ως δεδομένη, ακόμη και από κόμματα που τυπικά διαφωνούν με τον τρόπο εφαρμογής της. Παρότι η ρητορική διαφοροποίησης από την αντιπολίτευση είναι υπαρκτή, στην πράξη υπάρχει ένας βαθύς εγκλωβισμός στο γενικό πλαίσιο της Πράσινης Συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αρχή αυτής της πορείας θεμελιώθηκε, σε εθνικό επίπεδο, με την ψήφιση του Εθνικού Κλιματικού Νόμου το 2022, μέσα σε συνθήκες ιδιαίτερα περιορισμένης πολιτικής και κοινωνικής συμμετοχής, εξαιτίας των τότε μέτρων πανδημίας και lockdown. Ο νόμος
4936/2022 (ΦΕΚ A’ 105/27.05.2022), που αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη κλιματική νομοθεσία της Ελλάδας, ψηφίστηκε αποκλειστικά από τη Νέα Δημοκρατία, με αποχή ή καταψήφιση από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Τι Προβλέπει ο Εθνικός Κλιματικός Νόμος;
Ο νόμος 4936/2022 περιλαμβάνει σειρά δεσμευτικών στόχων και παρεμβάσεων, όπως:
Μηδενικές καθαρές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου έως το 2050.
Μείωση εκπομπών κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030 (σε σχέση με το 1990).
Σταδιακή απαγόρευση πώλησης οχημάτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης από το 2030.
Υποχρέωση για κάθε Δήμο να καταρτίσει "Σχέδιο Κλιματικής Ουδετερότητας".
Δυνατότητα επιβολής κλιματικών τελών και τοπικών περιορισμών σε επιχειρήσεις και ιδιώτες.
Αν και ο νόμος φαινομενικά ενσωματώνει τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας, θεσμοθετεί στην πράξη ένα πλαίσιο με σοβαρές κοινωνικές, ενεργειακές και οικονομικές επιπτώσεις, χωρίς να συνοδεύεται από μηχανισμούς δίκαιης μετάβασης ή ουσιαστική πρόνοια για τα ευάλωτα νοικοκυριά.
Η Συγκυρία της Ψήφισης
Ένα ιδιαίτερο –και πολιτικά σημαντικό– στοιχείο είναι η περίοδος κατά την οποία ψηφίστηκε ο νόμος: μέσα στην πανδημία, όταν η κοινωνία βρισκόταν υπό συνθήκες περιορισμών, φόβου και αποπροσανατολισμού. Ο δημόσιος διάλογος ήταν περιορισμένος, οι συλλογικές αντιδράσεις αποδυναμωμένες, και ο διάλογος για τη φύση και τις συνέπειες της Πράσινης Συμφωνίας ουσιαστικά δεν έγινε ποτέ.
Αυτός ο "περασμένος στα ψιλά" τρόπος ψήφισης ενός τόσο κρίσιμου νομοθετήματος εγείρει ερωτήματα για τη δημοκρατική νομιμοποίηση του εγχειρήματος, αλλά και για την ικανότητα της πολιτικής τάξης να εκπροσωπήσει κοινωνικά συμφέροντα πέρα από το κυρίαρχο αφήγηματης "πράσινης ανάπτυξης".
Αντιφατική Στάση της Αντιπολίτευσης
Αν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης καταψήφισαν τον Κλιματικό Νόμο, η στάση τους από τότε χαρακτηρίζεται από αφωνία ή ασάφεια σε σχέση με τα δομικά στοιχεία της Πράσινης Συμφωνίας:
Σπάνια εκφράζεται συστημική κριτική στο ευρωπαϊκό πλαίσιο που υπαγορεύει τις δεσμεύσεις του νόμου.
Αντιπροτάσεις εστιάζουν σε επιμέρους διορθώσεις, χωρίς να αμφισβητούν τη στρατηγική κατεύθυνση της "κλιματικής ουδετερότητας με κάθε κόστος".
Απουσιάζει μια συνεκτική πρόταση για εναλλακτική Πράσινη Μετάβαση που να λαμβάνει υπόψη τις κοινωνικές και ταξικές ανισότητες.
Έτσι, διαμορφώνεται μια ιδιότυπη συναίνεση σιωπής, όπου ο πυρήνας της πολιτικής –δηλαδή η επιβολή κλιματικής λιτότητας μέσω υπερεθνικών μηχανισμών– παραμένει στο απυρόβλητο.
Η ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε., δεν είναι απλώς αποτυχημένη. Είναι επικίνδυνη.
Υπονομεύει την κοινωνική συνοχή, οδηγεί σε μαζική αποβιομηχάνιση, σε ανεργία, και τελικά στην πολιτική αποσταθεροποίηση — όπως αποτυπώνεται ήδη στις κάλπες με την ενίσχυση ακραίων πολιτικών σχημάτων.
Και στην Ελλάδα; Η συζήτηση απουσιάζει. Η κοινωνία δεν έχει ενημερωθεί, η αντιπολίτευση σιωπά ή συναινεί, και η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη, χωρίς κανέναν σοβαρό δημόσιο διάλογο. Κι όλα αυτά στο όνομα μιας «πράσινης μετάβασης», που καταλήγει να είναι βαθιά μαύρη για τα εισοδήματα και τις ζωές των πολιτών.
Περισσότερα βίντεο για την κλιματική αλλαγή θα βρείτε
εδώ!
Το «Κοινωνικό Κλιματικό Σχέδιο» που τέθηκε σε μια εντελώς προσχηματική "δημόσια διαβούλευση" διαβούλευση στις 4 Ιουλίου του 2025 θα το βρείτε
εδώ και λήγει στις 18 Ιουλίου 2025, στις 21:00. Εκφραστείτε ελεύθερα και δημοκρατικά!!!
.jpg)
