.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Τό ΦΩΣ τά βγάνει όλα στήν επιφάνεια...


Να φροντίσουμε να πάμε τακτοποιημένοι 

στο Φως της Αγίας Τριάδος 

όταν φύγουμε από αυτήν τη ζωή.

Εκεί όλα φαίνονται όπως είναι.

Το Φως τα βγάνει όλα στην επιφάνεια. 

Μπροστά σε αγγέλους και ανθρώπους. 

Λογισμούς, 

αμαρτίες, 

όλα.

Ότι αφήσομε εδώ με τη σωστή εξομολόγηση, 

δεν θα φαίνεται εκεί.

Θα έχει χαθεί από πάνω μας.

Θα έχει σβήσει.

Η εξομολόγηση καινουργιώνει την ψυχή. 

Μας συμφέρει να ταπεινωθούμε εδώ 

σε έναν άνθρωπο, τον πνευματικό, 

παρά να ρεζιλευόμαστε εκεί παντοτινά 

σε όλη την πολιτεία του ουρανού...


Αγία Γερόντισσα Γαλακτία