.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΛΟΓΟΣ ΙΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΔΩ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, 
ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΥΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ


ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
+++

Μέγα το νόημα της τώρα δοκιμασίας, 
αν ο άνθρωπος της γης συλλάβει 
εις βάθους το νόημα της ουσίας.

Αν Εγώ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ
δεν ανέβαινα στο Γολγοθά, 
τώρα δεν θα ΄χες ψυχή εσύ 
ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗ ΧΑΡΑ. 

Μη ζηλεύετε εσείς όσους στη γη 
περνούν με ανέσεις, με πολλά αγαθά 
και λέτε ΘΕΕ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ εγώ να υποφέρω, 
γιατί στον ώμο μου Σταυρό βαρύ να φέρω;

Η επί γης ζωή είναι άθληση, 
τεκνία μου, πνευματική, 
για να μπορέσει ο καθείς να καθαριστεί, 
σαν το χρυσό να γενεί, να λαμπρυνθεί, 
με Εμέ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ να ενωθεί,
άξιος – όσο ανθρωπίνως γίνεται – να γενεί, 
να επιτύχει δηλαδή 
το ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘ΄ ΟΜΟΙΩΣΗ 
που σας έχω ειπεί. 

Όμως αυτό δεν γίνεται 
με πανηγύρια και χαρές, 
μα με θλίψεις πολλές. 

Στον πόνο ο άνθρωπος μαλακώνει,
προς τα Άνω ζυγώνει, γίνεται ζύμη πνευματική, 
σκέφτεται, κάνει επιλογή, 
ξεφεύγει από τα δίχτυα της αμαρτίας, 
καθαρίζει το εσωτερικό της καρδίας, 
βλέπει το ΑΙΩΝΙΟ, το υψηλό, 
νικά τον εσωτερικό του εαυτό. 

Θωρεί ανώτερα ιδανικά, 
προς τον ουρανό πετά, 
δεν τον δένουν του εφήμερου κόσμου τα δεσμά. 

Στους ανθρώπους που αγαπώ, 
δίδω Εγώ των θλίψεων τον υετό 
και αν καταλάβουν τον αιώνιο μισθό 
που έχουν οι θλίψεις της γης, 
θα αναφωνήσουν ευθύς: 

«ΚΥΡΙΕ, σε ευχαριστούμε 
γιατί στο καμίνι τώρα της πυράς, 
μας ετοιμάζεις Εσύ, 
καθάριοι να εισέλθουμε στην ΑΙΩΝΙΑ ΜΕΘΕΞΗ
ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΚΗΣ». 

Επομένως, σε συμφέρει παιδί μου η δοκιμασία
αλλιώς δεν μπαίνεις στην ουράνια πανδαισία. 

Άντεξε, γενού δυνατός, πες μου:
«ΚΥΡΙΕ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ 
για τα λίγα, για τα καθόλου,
για όλα τα τώρα δεινά, 
αυτά με φέρνουν σε σένα πιο κοντά». 

Λίγο παιδί μου θα υποφέρεις,
μετά αιώνια μαζί μου θα χαίρεις,
με αγγέλων συνοδεία, 
αγάλλοντας στην ουράνια μου πανδαισία.

Στην πυρά των δοκιμασιών σε καθαρίζω,
σε λαμπρύνω σαν το χρυσό, 
σε αιώνια ευτυχία σε τοποθετώ 
που τώρα δεν χωρεί εν τη ανθρωπίνη σου διανοία. 

Άντεξε, δοξολόγησε με 
κι Εγώ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΟΥ, 
πλουσίως θα σε ανταμείψω, 
στη Θεϊκή μου αγκάλη 
παιδί μου θα σε σφίξω, 
σε ουράνια μονή θα σε τοποθετήσω,
αιωνίως να με δοξάζεις, αιωνίως να αγάλλεσαι.

Μοίρασε τη γραφή σε κάθε πονούσα ψυχή.

ΑΜΗΝ 
+++




Ετικέτες ,