Ὁ Χριστιανισμός, ἀγαπητοί μου, εἶναι Θεία Ἀποκάλυψη, δέν εἶναι ὅπως οἱ ἄλλες θρησκεῖες, τίς ὁποῖες διαμόρφωσε ὁ ἄνθρωπος μόνος του - μέ τίς δικές του πνευματικές δυνάμεις - καί μέ τήν φαντασία του ἤ τούς δαίμονες. Οἱ πηγές τῆς χριστιανικῆς πίστεως, κατά τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία, εἶναι δύο: Ἡ Ἁγία Γραφή καί Ἡ Ἱερά Παράδοση.
Αὐτά τά δύο μεγέθη παρέχουν ὅλη τήν Θεία Ἀποκάλυψη, γραπτή καί ἄγραφη, δηλαδή καθετί πού ἀποκάλυψε ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους διά θεοπνεύστων καί ἁγίων ἀνδρῶν καί διά τοῦ Υἱοῦ Του, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά τήν σωτηρία μας καί τήν ἵδρυση τῆς βασιλείας Του στή γῆ.
Ποιές εἶναι, ὅμως, οἱ πηγές τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως: α) Εἶναι, ἡ Ἁγία Γραφή, ἀποτελούμενη ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία περιλαμβάνει 49 βιβλία καί τήν Καινή Διαθήκη πού περιλαμβάνει 27 βιβλία καί β) Ἡ Ἱερά Παράδοση, ἡ ὁποία περιλαμβάνει τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, τή διδασκαλία καί τίς ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλά καί τά συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων.
Τί εἶναι τά δόγματα; Τά δόγματα πού διετύπωσε ἡ Ἐκκλησία μας κατά τίς Οἰκουμενικές Συνόδους, χάραξαν τά ὅριά της σέ σχέση μέ τίς ἐκτροπές, τίς αἱρέσεις καί τίς πλάνες πού ἐμφανίσθηκαν κατά καιρούς. Γιά τό λόγο αὐτό, τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας ὀνομάζονται «ὅροι», δηλαδή ὅρια, μέ τά ὁποῖα περιφρουρεῖται ἡ ἀλήθεια καί προστατεύεται ἡ πίστη τῶν χριστιανῶν. Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι: «Σέ δύο πράγματα δέν μποροῦμε νά ὑποχωρήσουμε: Στό δόγμα καί στό ἦθος».
Στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐν πρώτοις, ἔχουμε τήν Ἀποστολική Σύνοδο τῶν Ἱεροσολύμων. Τόν δρόμο πού ἐπέλεξαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, γιά νά ἐπιλύσουν τά προκύπτοντα περί τήν πίστη προβλήματα, ἀκολούθησαν καί οἱ διάδοχοί τους, μεταγενέστεροι Πατέρες τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔτσι, συγκροτήθηκαν καί συνῆλθαν οἱ ἑπτά Οἰκουμενικές Σύνοδοι.
Καίριο ερώτημα: Πρέπει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νά συγκαλέσει μία νέα Οἰκουμενική Σύνοδο; Βεβαίως, εἶναι ἡ ἀπάντηση. Γιά ποιό λόγο ὅμως;
α) Γιά νά καταδικαστεῖ ὁ Οἰκουμενισμός. Τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός;
Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι μία κίνηση πού θέλει νά ἑνώσει τόν διαιρεμένο Χριστιανικό κόσμο (Ὀρθόδοξους, Παπικούς, Προτεστάντες, κ.ο.κ.) καί γι’ αὐτό ἔχει δημιουργηθεῖ τό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.). Ἡ Ἐκκλησία μας εὔχεται ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, ἀλλά μέ τόν ὅρο, οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες νά μετανοήσουν καί νά ἐπιστρέψουν στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, πού εἶναι μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος λέει σχετικά: «Οἱ Παπικοί ἁμαρτάνουν καί κολάζονται μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἴσως καί αἰωνίως, διά τά πρός τήν Ἑλληνικήν Ἐκκλησίαν κακά καί τῆς ψευδενώσεως τίς ἀσεβεῖς καί ἀντιχριστιανικές διατάξεις». «Ὁ Οἰκουμενισμός», λέει ὁ Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, «ἐμφορεῖται ὑπό πονηρῶν πνευμάτων». Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔλεγε ὅτι: «Τά δόγματα δέν μπαίνουν στήν ΕΟΚ, στά δόγματα δέν γίνονται ἐκπτώσεις». Ἐπίσης, ἀποκάλυψε στόν κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη, καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ὅτι ἡ ἕνωση μέ τούς Παπικούς ἔχει γίνει, ἀλλά δέν τό λένε, γιά νά μήν ἀντιδράσει ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικός κόσμος. Ὁ δέ ἀείμνηστος π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, ἔλεγε ὅτι: «Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι μασονικῆς ἐμπνεύσεως ἐφεύρημα».
β) Γιά νά καταδικαστεῖ ὁ Θρησκευτικός Συγκρητισμός.
Δυστυχῶς, ὁ Οἰκουμενισμός ὁδηγεῖ στήν «Πανθρησκεία». Ἔτσι, ἀκοῦμε πολλούς νά λένε ὅτι: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες ὑπηρετοῦν τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο». «Δέν ὑπάρχει παρά μόνο ἕνας Θεός». Αὐτά, δυστυχῶς, τά ὁμολογεῖ Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης. (" Ὀρθ. Τύπος", Αὔγ. - Σεπτ. 1968)
γ) Νά καταδικαστεῖ ἐπίσης, ἀπό τήν Πανορθόδοξη Σύνοδο ἡ Μασονία, ὁΧιλιασμός, ὁ Νεοπαγανισμός, ἡ Σαϊεντολογία, καθώς καί ἄλλες καινούριες αἱρέσεις καί παραθρησκευτικές ὁμάδες πού προσηλυτίζουν καί ἀπομακρύνουν τούς χριστιανούς ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή.
δ) Νά καταδικαστεῖ ἀκόμα, ἡ ἐπάρατη Οὐνία. "Οὐνίτες" ὀνομάστηκαν οἱ "ὀρθόδοξοι", πού ἀποφάσισαν νά ἀναγνωρίσουν τόν πάπα ὡς πνευματική κορυφή τους, διατηρώντας τά ὑπόλοιπα λατρευτικά τους ἔθιμα.
ε) Νά καταδικαστεῖ ἡ λεγόμενη Μεταπατερική Θεολογία. Δυστυχῶς, ἀρκετοί Ἱεράρχες καί θεολόγοι μακριά ἀπό τό Πατερικό, ἀσκητικό καί ὀρθόδοξο φρόνημα, θεωροῦν ὅτι δέν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τούς Πατέρες καί ὅτι ἡ θεολογία τους εἶναι ξεπερασμένη γιά τήν ἐποχή μας. Ἄν εἶναι δυνατόν! Οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἶναι οἱ φωτεινοί ὁδοδεῖχτες γιά κάθε ἐποχή.
στ) Νά καταδικαστεῖ ἡ ὁμοφυλοφιλία καί ὅλα τ’ ἄλλα σαρκικά ἁμαρτήματα, πού ἀποτελοῦν βδελυρά πάθη καί φθείρουν τήν ψυχή καί τό σῶμα, τό ὁποῖο - νά μήν τό ξεχνᾶμε - εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. (Α΄ Κορ. 6 , 19).
ζ) Νά καταδικαστεῖ ἡ Νεοαθεΐα, γιατί βλέπουμε πώς καί στή χώρα μας ἔχει δημιουργηθεῖ «Ἕνωση Ἀθέων», ἡ ὁποία κάνει, δυστυχῶς, μεγάλη ζημιά στήν ὀρθόδοξη πίστη μας, ἐπηρεάζοντας κυρίως τίς νεαρότερες ἡλικίες.
η) Νά καταδικαστεῖ τό ἠλεκτρονικό φακέλωμα πού μᾶς ὁδηγεῖ στήν παγκόσμια δικτατορία τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἀντίθετα, ὅμως, ἀγαπητοί, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀσχολεῖται, μαζί μέ τίς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, νά συγκαλέσει τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο στήν Κρήτη, τόν Ἰούνιο πού μᾶς ἔρχεται (ἀπό 16 ἕως 27), μέ ἀποκορύφωμα τήν Θεία Λειτουργία κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.
Ἄς προσευχηθοῦμε, ἀγαπητοί, νά φέρει ἐμπόδια ὁ Θεός, ὥστε νά μή γίνει… Μά κι ἄν τελικά γίνει, θά εἶναι «ληστρική», δηλαδή παράνομη καί αἱρετική, ὅπως ἡ ἡμισύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας.
Γιατί, λοιπόν, θά εἶναι παράνομη;
1. Ἡ θεματολογία τῆς Συνόδου δέν ἐκφράζει τήν ἁγιοπνευματική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας.
2. Παρακάμπτεται ἡ Η΄ καί ἡ Θ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος. Ἐκτός ἀπό τίς ἑπτά Οἰκουμενικές Συνόδους, ἐμεῖς θά ἀναφερθοῦμε καί στήν ὀγδόη καί ἐνάτη Οἰκουμενική Σύνοδο, πού ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας (ὅπως ἀναφέρει καί ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός), τίς δέχεται ὡς Οἰκουμενικές, ἄν καί κάποιοι σύγχρονοι θεολόγοι δέν ἀναγνωρίζουν τήν οἰκουμενικότητά τους, ἐξαιτίας τῶν οἰκουμενιστικῶν καί φιλοπαπικῶν τάσεων, πού τούς διακατέχουν. Ὅμως, ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, καί γνωστοί μεγάλοι θεολόγοι, τίς δέχονται ὡς Οἰκουμενικές, διότι ἔχουν ὅλα τά στοιχεῖα τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι, καί ἰδιαιτέρως ἡ 8η καί ἡ 9η, οἱ ὁποῖες ἐξηγοῦν τίς δογματικές διαφορές τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν παπισμό, τούς εἶναι ἐμπόδιο στίς ἑνωτικές τους προσπάθειες.
3. Δέν συμμετέχουν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλά μόνο 24 ἀπό κάθε αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία, πράγμα ἀντικανονικό γιά τήν Συνοδική μας Παράδοση. Δικαίωμα ψήφου θά ἔχει μόνο ὁ προκαθήμενος τῆς κάθε ἐκκλησίας. Δέν συμμετέχουν, ἐπίσης, κληρικοί κατωτέρων βαθμίδων καί λαϊκοί, ὅπως στίς ἄλλες Οἰκουμενικές Συνόδους, ἀπό ὅλο τό ὀρθόδοξο πλήρωμα. Οἱ Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς στήν ἐγκύκλιό τους στίς 6 Μαΐου 1848 ἀναφέρουν ὅτι "ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας, τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τουτέστιν ὁ λαός αὐτός ἐστι". Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ ὁμόφρονές του δέν ὀνομάζουν τήν Σύνοδο Οἰκουμενική, γιατί τάχα ἐμεῖς οἱ χριστιανοί χάσαμε τήν ἑνότητά μας. Δέν εἶναι ὅμως ἔτσι. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καί μοναδική, διότι εἶναι τό σῶμα τῆς Μίας Ἐκκλησίας.
4. Δέν θά γίνει λόγος στή μέλλουσα Σύνοδο γιά τό ἡμερολογιακό ζήτημα. Μᾶς κάνει ἐντύπωση ὅτι οἱ Οἰκουμενιστές θέλουν νά ἔχουμε κοινό ἑορτασμό μέ τούς Παπικούς καί δέν κάνουν τίποτα προκειμένου νά τά βροῦμε μέ τούς ἀδιάλλακτους Παλαιοημερολογίτες, μέ τούς ὁποίους ἔχουμε - τουλάχιστον - τό ἴδιο ὀρθόδοξο φρόνημα.
5. Γίνεται προσπάθεια νά ἐπιβληθοῦν "ὡς ἀλάθητες" οἱ ἀποφάσεις τῆς μελλούσης Συνόδου, μιμούμενοι τίς Βατικάνειες Συνόδους τοῦ Παπισμοῦ.
6. Δυστυχῶς, στήν ἀρχή καί στό τέλος τῆς μελλούσης Συνόδου, θά μετάσχουν καί ἐκπρόσωποι τῶν Παπικῶν καί τῶν Προτεσταντῶν. Ἀλλοίμονο!
Ὁ Δάσκαλος τοῦ Γένους μας καί συντοπίτης μας Ἅγιος Κοσμᾶς, λέει χαρακτηριστικά: «Ἐγώ ἐδιάβασα καί περί ἱερέων, καί περί ἀσεβῶν, αἱρετικῶν καί ἀθέων· τά βάθη τῆς σοφίας ἠρεύνησα· ὅλαι αἱ πίστεις εἶναι ψεύτικες·
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἐπισημαίνει ἐπίσης: «Στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀνήκουν ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια· ὅσοι δέν ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια, αὐτοί δέν ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία. Αὐτό ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά ὅσους ἐξαπατοῦν τούς ἑαυτούς των αὐτοαποκαλούμενοι καί ἀλληλοαποκαλούμενοι "Ποιμένες" καί "ἱεροί Ἀρχιποιμένες". Γιατί, ἔχουμε διδαχθεῖ ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν δίνει σημασία στά πρόσωπα, ἀλλά στήν ἀλήθεια καί στήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως».
Προφητικά εἶναι τά λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς: «Τό ὀρθοδοξότερο θά ἦταν νά μήν συγκληθεῖ καθόλου ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος ἤ τουλάχιστον νά μήν συμμετάσχει κανείς σ’ αὐτήν. Τί δύναται νά περιμένει κανείς ἀπό μία τέτοια Οἰκουμενική Σύνοδο; Ἕνα καί μόνο ἀποτέλεσμα μποροῦμε νά περιμένουμε ἀπό αὐτή: σχίσματα ἤ αἱρέσεις, καί ὁπωσδήποτε ἀπώλεια πολλή, δυσαριθμήτων ψυχῶν καί ἄλλες συμφορές».
Δέν γράψαμε ὅλα τά παραπάνω, ἀγαπητοί, οὔτε γιά νά ταράξουμε συνειδήσεις οὔτε γιά νά σκανδαλισθοῦμε. Ἀποτελοῦμε τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί ὀφείλουμε νά ἀποκτήσουμε - ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος - «τήν καλήν ἀνησυχία» ὥστε νά κρατήσουμε ὀρθή τήν ἀληθινή μας πίστη.
